장음표시 사용
411쪽
DEC. X l. DIVES ACCUSATUS PRODITIO is S 77qia aeso, ne quis Prodesse pauperi velit, quod nec defendi potest sine genere poenae. Plus meretur pati homo, qui, si ipsi creditis, debet occidi. Hoc est quin immo, iudices, qu ni super omnes Calamitates meas ferre non possum: videtur sibi satis vixisse pauper, postquam occidit liberos meos . operae pretium putat coram tropatientia mea micem consummare patrem, et gaudiorum suorum satietati hoc quoque adiicit, ut orbitatem meam liberis suis relinquat. Fidem vestram, iudicesi ne pereat, quod ultioni meae contingit bonus pater. Actum erat de solatiis meis, si liberos suos pauper mallet occidi. Illud plane, iudices, etiam in hac pauperis impudentia miror, liberos meos pudore deceptae civitatis occidit, deinde me crudelem vocat: parvulos suos ostendit, allegat, tanquam non ego potius querar hoc de quoquam patre fieri: nec intelligit quantum debeat ad impatientiam nostri doloris accedere, si passus Sum quod et in ultione miserum eSt. . II. Facinus est, iudices, quemquam calamitatum suarum invidiam pati: sic ultionem meam debetis ailspicero, tanquam et liberos suos pauper occiderit. Nec metallit, iudices, plerosque credere, callidissimum pauperem nec mori velle, et hoc, quod nudat iugulum, Pectus opponit, artes esse pro vita. Sed ego illum non credo mentiri, ego qui scio, quid maluissem: nunquam
Sine genere me e Quia, at ipse
412쪽
lloc adversus non excogitasset, nisi impatientissimus Pater: et hanc poenae meae Suppliciorumque novitatem de sua pietate commentus est: nillil magis de inimico essicere velis , quam quod ipse ferre non possis. Habet hoc mali, iudices, principiam innocentia, quod inimicos esse nobis, nisi postquam nocuerint, nescimus: et tunc omnibus palemus insidiis x quoties nos odit inferior. Homo, qui omnem adversus superiora rabiem
de sui vilitate sumebat, qui genus libertatis putabat odisse maiores, nulli charitati, nullis implicitus a libus, quod humilis, quod esset abiectus, in furorem se magnae colluctationis exercuit: primus se meum dixit inimicum. O dii deaequet cuius ego monstri artes pertuli Z in cuius seritatis colluctatione duravit inimicum habui, neque occidere contentum, et mori paratum. III. Gratias ago civitati, quod in illis necessitatibus, in
Adoertiis Ad, resum, Leid. Pr. Prive pum irin Mutia 'Uram. V. Priue ium. Leid. Pr. Vos . Pr. see. Coth. quod licet non temere admittendum , uon tamen omnino reii eiendum puto. Ita enim et tu MSS. apud Iust. I, IO. rePerisse se testantur viri Geti. Magna quidem gloria nec mi regni minet tum sint; ubi τide notus. Accius apud Nonium in IIonestitudo. Norrida honestirudo Euro-- me strum um. Sie apud Cieer. XIVer. , ε έ; in NM. Princi tum seniori tiae Perscribi ac ni , ubi vide eom- metitatores; et ita in liis declamatio
lia et passim in lapidibita; v. Fabret.
Sin Militate J Vtilitate. Leid. pr.
S,a Militate , Vietor. Nulli earitati Nempe istorum maioruin, quos nec ulliuitate, nee Dan gnine eontingiti Aut lege, nulla iis euritate . nullis implisistis associatis. Sunt enim cat tales, et a retus liberi Ammiano. MN LT.
eitus , Leid. Pr. Primus in Primum, Leid. pr. Primo, victor. male, alii oecvltas quidem inimicitias foverunt, sed hie pri mus omnium aperte prosemus est, male haee Meensius qnoque Pii. quasi prius pauper, non dives, int-mieitias indixisset. Bu N. In cuius feritatis viiitis desunt
Gratias ago eloitati Ita aeeipe, quod eo nomine gratias agat ea vitati, quod occasionem praebuerit, qua lau dem referre possit, aut Iege, Groo ε
413쪽
DEC. XI. DIVES ACCUSATUS PRODiaei ore Is 379 quibus nihil adulationi,nihil praestabatis obsequiis, Iaudatus sum testimonio periculorum. Bellum mihi fatumque publieae sollicitudinis credidistis: sed neque ego rem melioris ducis sacere potui, quam quod sine liberis meis profectus sum; non reliquisset illos dux proditurus. Non puto, iudices, adhuc quaeri, unde illae falsarum sollicitudinum fabulae repente proruperint, quis primus trepidae civitatis aures rumore compleverit, quum videatis. quis sic egerit, ut crederetis. Vidit hanc inter metus vestros occasionem, et quia semper apud sollicitos in deterius prena persuasio est, abusus est hoc, quod poterat videri timere vobiscum. Igitur homo, qui nullum conscium meum, nullum mihi crimen obiecit, de mendacii mag*tudine fidem veritatis captavit. Civitas deinde , cui accusator P ditam se esse persuaserat, secit quidquid hic de me facere potuit: liberos meos, quos inimicus tota sua concione monstraverat, occidit genere, quo pereunt innocentes. Feretis me, iudices, libet ius aliqua dicentem y rem pessimi exempli passus eram, etiam si prodidissem. Scio vos, iudices, limc loco mirari innocentiam meam: ut primum enim mihi calamitates meas nuntius in castra Pertulit, non arma proieci, non stationes vallumque deserui: totam orbitatem meam
aςo Mirruli, aut etiam , eius sum testimonio. Perietilosum belum etc. posset et legi, gratias ago uiat ,
ius in illis etc. hv . Fatumque Statumque, Leid. pr. male ; sis mortis lib. I, eap. 3r Rriapo viti Ri. eommissa farribtia iam minis dieii. et lib. IV. a: Ca is Philip iris urbis, imperii, generis hu
mani ista commissa sunt. BURM.
tium Mideatis quis Quum Midearis, qui, W. Quum iudieatis qui, Leid. Pr.
414쪽
M FΛII. QVINTlLIAM iii bella converti, tanquam liberos meos ibi perdidissem: si unquam, iudices, in me habuissent prosanae cogitationes locum, si patriam odisse vel pro liberis meis m Sem, proditorem me siceralis. IV. Necesse est, iudices , hoc primum reversus eX- clamem; ita pauper etiam nunc liberos habetῖ adhuc inimici mei plena domus est y o miserae cogitationes t odecepta solatiat sic ego revertebar quasi vindicatu sy quas ego legionum vestrarum indignationes, quem sortissimi exercitus compescui dolorem, dum omnibus promitto liberos suos, dum minus pro vindicta mea puto, quidquid ipse secissei ny Congerantur iam licet adversus omnium mortalium nocentissimum cuncta supplicia, ego tamen maximum ultionis meae solatium perdidi, quod
pauperi vos potius debueratis irasci: quoniam igitur adhuc cum paupere legibus ac iure consisto, liberos eius in supplicium patris peto. Quid satis imprecer homini, qui fecit, ut quisquam deberet sic vindicarit Calumniator, inquit, idem patiatur. Permittunt mihi, iudices, calamitates meae queri de hac lege, tanquam
Parum nobis in ultione prospexerit, contra nos inventus est vindictae modus, quo non debeamus eSSe Contenti. Quisquamne mortalium idem vocat facinus et pomnam i tantum ire doloris venire de suppliciis, quantum
Hena domus Ita Damos Penates dixit Stat, Iu Silv., et. 3o; et auctor declamat. Primae cap. 2. Vbi vide; et hic mox eap. 9: domum. Bu M. Sic ego revertebar Si ego r. q. M. equia ego, W. Liberos suos Liberos meos, Victor. Minus pro Mindie a Id est non lautum quantum esse dcbeat. Ρxtrou. e.
415쪽
DEC. X l. DIVES ACCUSAT vs PRODitio Νis 38 ide calamitatibus, putat' nescit profecto, nescit quan
tam patientiam paret moerori, quantum animo mem-hrisque rigoris inducat, quod patiaris, agnoscere. Innocentia opus est, ut miserum faciat dolor: constet licet D trinque mortium numerus, totidem nobis ultio cadavera assignet, plus tamen est de innocentibus: et quidquid patiuntur deprehensi, licet solatio idem sit, aequitate minus est: ut idem sit supplicium nocentis et facinus, una ratione essicias, ut illud serre non possit. Frustra aestimatis, quam crudele, quam Saevum sit, quod petimus, in quantum excesserit usitata genera poenarum.
Explicata est, iudices, explicata legis invidia, quum quis quod patitur, et secit. Quid Z quod hoc solum est
Poenae genus, in quo non debeat nocens nisi de se queri, et tanto minus debeat esse miserabilis, quanto maior
est quod patitur invidiaῖ Quid aequius excogitari, qii id
iustius potest y grassatus aliquis est serro; praebeat et ipse cervices: miscuit noxium virus; res datur in suum facinus auctorem: oculos rapuit, effodit; reddat de sua caecitate solatium: in nullo mortalium perserre possum sceleris sui impatientiam. Brevissima est iustitia vindi-
moerori, Gryph. Vitiose. Cl. Sehulti malebat , Paruti moeroris; et, quod Patiaria non agnoseere. Seil. tibi non dehitum . Md iniuste illatum. Vtrimp- Vtrumque, Leid. Pr. Excesseril Exeesam uni, Leid. vrim. Excesserint. H. Voss. κα
Eι Iecerit, Lilens. Quanto maior in In quanto m. U. Leid. pr. see. Voss. Prim. κα id aequius Male haec cohae- rent. au exciderunt aliqua y saltem brevior eatriis, quae Praecesserunt, declamationibus. An vero concipimus praecedentia calamitatum, hane veri iudieii esse sententiaret Scuu .
Brerissima Benignissima , Grori. Quid si legas, Benignissima est et ira.
416쪽
clae, quum lacinus mensura paenae est: et si naturam ultionis inspicias, optime vindicatur quisque, quo mOdo miser est. Fidem vestram, iudices, ne ideo tantum putetis iustum, quod exigit reus, quia ego recuso: non ferretis ine pauperis mortem petentem, si liberos suos obtulisset: ex omnibus tamen quicumque incognita, inaudita passi sunt, nullos hac lege magis vindicandos
Pulo, quam quorum liberos aliquis occidit. Quid mihi pro hoc redditis, legest ubi respiro' ubi claudo gemitus r
unde sumo solatium t Bene, bene admones, dolor: illos, illos liceat invadere, qui nunc magis amantur, quos orbitas nostra commendat: sic quoque circumscribimur, nisi totidem sunt, nisi illis par est ac similis aetas, et ante omnia optimus pater. Deceperas me, sortuna, deceperas, si mihi tam grande fecisset facinus homo, qui liberos non haberet. VI. Quid Z quod ex omnium scelerum comparatione nihil est detestabilius hominibus, qui leges ipsas faciunt nocentest vestro mehercle nomine calumniantibias debetis irasci, quorum nefas non potest, nisi per iudicium, lacinus imponere. Actum est de rebus humanis, si de criminibus nostris tantumdem mendaciis licet; nec ullus innocens huc usque selix est, ut diligentiae singentium par sit. Quemquamne mortalium in re, quam finxerit, quam composuerit, invenire aliquid, quod potest pro-
non in enlyre. stitiae Andicia; ut innocentia necessitatis, Pectus odiorum ele. Rhadamanti
istud ius dicitur: Etat παθοι, τακ' ιρεξε, δικη κ' totis γένοιτο , Groti de Iur. Bel. et Pae. I, II, Ita est a sorpsit et decl. ra, ulti lege, festinadiian mori ultimum eae . et friamarito digni sumus. ScvvLT. Bresis, Leid.
417쪽
DEC. XI. DIVES ACCUSATVS i)no Dra iovis 383bationem vocare, et facinus explicare facilitate verbo
rum 8 magis oderis mendacium, quum simile vero est: quoties manifestum est aliquem perisse Sine cauSa, calumniantibus irasci debeas, ut possis illis ignoscere, qui crediderunt: adiicite huic exsecrationi, quod calumnia-lus est in bello, quod de proditione, quod de luce, quod haec omnia secit inimicus. Non est quod se publico tueatur errore, nec in excusationem afferat, tanquam cre
diderit et ipse fingentibus: nemo sic decipitur, ut de inimico suo mentiatur. Rumor, inquit, fuit te prodidis
se: bene admones: hunc primum calumniae tuae obiicio rumorem. Quis enim, iudices, nesciat hanc famae esse
naturam, ut sit primo unius hominis audaciat de nullare loquutus est continuo populus, nec quidquam adeo subito statimque notum est, ut in illo pariter omnium sermo consentiat. Quam non possit movere civitatem. quem non replere populum, si quid omnibus nobis na res, in nullo non coetu loquaris, et de re, quam quum maxime singas, iam dicas esse rumorepat quanta tibi deinde mentiendi materia de periculorum nostrorum occasione succurrit Z nihil est tam capax malignitatum sermonumque, quam bellum. Quid interest, unde sumpserit rumor orium t quod negari non potest, tu concionaris, accusas, tu crimen de fabula iacis: in rumore, cuius probationes, cuius argumenta non habes, calumniae genus est primum credere.
Exaeerationi seruationi. W. Mentiatur Id est, ipse inveniat
mendacium, non cum ceteris naen laesa dieat e nam tune non pro cereo
assionare, Me de his ad Populumeoncionari debuisset. ScvvLT. tum eει Tvium est, Leid. et
418쪽
VII. Sed, inquit, mori debeo, quia lex, qua te accusavi , hoc proditorem pati iubet: poteram quidem bre
viter respondere, legem, quae calumniatorem idem vati iubet, eius poenam exigere, quod fecisset, non quod sacere voluisset. Fingamus tamen non hoc pauperem ca-Plasse , quod accidit, cui debet imputari exitus, qui de calumniae tuae fluxit erroreῖ Vullis scire, iudices, aliud quaesitum, quam quod lex, quae mori iubebatῖ accusavit me eo tempore, quo non poteram damnatus occidi. Dic nunc, non ego effeci, ut occiderentur liberi tui, et aude civitatis illud vocare facinus: non tamen ullis ensetes artibus, ut non potius miserear reipublicae meae: non minus et illa tacinus est passa, quam pateri coacta est liberos imperatoris vincentis occidere. Fallitur, iu
dices, quisquis ullum lacinus in rebus humanis publicum putat. Persuadentium vires sunt quidquid civitas facit, et quodcumque facit populus, secundum quod
exasperatur, irascitur: sic corpora nostra motum nisi de mente non sumunt, et otiosa sunt membra, donec
illis animus utatur. Nihil est facilius, quam in quemlibet assectum movere populum: nulli, quum coimus, Sua inagitatio, sua mens, ulla ratio praesto est, nec habet
deserium tu Nes Ora Gimen Esse rear nullum .
419쪽
DEC. XI. DIVES ACCUS1 TvS PRO Di TioΝis 38. Sulla turba prudentiam singulorum; sive quod minus publicos capimus affectus; sive negligentior est, qui se non putat solum debere rationem: et multi fiducia sa-cimus omnium. Quam non possit rempublicam turbare, confundere, Si quis repente proclamet, prodidit vos im perator vester, addixit: et nunc ille liberos habeti si
mehercle post hanc, inimice, vocem templa monstrasses, sacrilegum Continuo flagrasset incendium, si 'convelli simulacra voluisses, fecisset omne de numinibus suis lacinus audacia: vis scire tuum esse quidquid
civitas fecit 'gloriareris illo, si prodidissem. VIII. Non est, iudices, quod vos a gravitate iustitiae dolor ultionis abducat, quod mortem suam inimicus offert: non petit illud, nisi quisquis ipse non debet occidi. Seposita igitur paulisper lege mei doloris, hoc tantum ab affectibus vestris omnium mortalium nomine peto, ne cui nocenti poenae praestetur arbitrium. Infinitam, iudices, sceleribus aperitis audaciam, si poenam licet eligere condemnato;. nec iani ullam mortalium innocentiam trepidatione contineas, si patitur deprehensus quisque, quod maluit: levat omnes cruciatus, omnem dolorem, praeparata mentem composuisse patientia: fallitur quisquis humana tormenta sola nominum
Sacrilegum flagrasset incendium Nescio an hoe recte dicatur; et non melius legeretur, ei saerilego βα- .srasset incendio, ut volebat Cl. Schid-
tingius, vel grassent, scilicet templa , vel sacrilegum eonflasset incendium. Milicet populus, turha. M M. Dolor ultionis in Forte, ea dolore: vel color ultionis. id est ultio non
era, cuius Pater semet onereus prae-het oceasionem. SCHYLT.
Nisi quisquis Vbi quisquis, Coib. Lege mei doloris LS8 ei d. Leid.
420쪽
atrocitate metitur ; nulla poena est, nisi invito : non habemus ullum, nisi ab impatientia dolorem, et ut aliquid crudele, saevum sit, metus lacit. Supplicium quisquam vocat, ad quod prosilit uri quod exposciturῖ quod circa se non habet moras ' illo, per fidem, illo trahite
damnatos, quo non sequantur: tunc est poena, quum Periturus trepidat, haeret, quum restringit supremo vincula conatu: volo perituri prius videre pallorem, audire gemitus; volo circumspiciat; volo queratur. Fidem vestram, iudices, ne nocentibus supplicii sui contingat electio: minus iniquum est, ut evadat nocens poenam, quam ut contemnat: mortem vero damnatis quisquis praestat, indulget; nec sunt alia beneficia poenarum e fallitur quisquis illam velut omnium suppliciorum summam putat: occidi, non est poena, sed exitus: neque enim habet impatientiam aut dolorem, quod possis adspicere quasi fatum. Quid si liberos relinquas, immo si servest quam selix exitus est, plenusque laetitia et lucri. iacit mortis atrocitatem, quisquis laudatus occiditur. IX. Me, inquit, occidite. Non habet liberos, inimice, non habet, quisquis hoc te velle miratur: saeve, crudelis, ego tibi permittam mori' at quid iam mihi melius optem' vides quantum feceris nesasy idem pro liberis meis offerre non potui. Tu vero parvulos tuos tene, ut in isto potius moriantur amplexu: tu nunC quoque non
mox his terve noster. Ipsa ergo In r&uou est poena, sed geuus mortis, exitia . BuRM.
M P ii sui contingat victio Haec desunt V. Seml exitus Posuit hie exitum , pro modo moriendi, et leuia morte per tormenta, ubi sentiunt se mori, ratTihelius volebat; sie Flor. IV, 6: Exitus foedi . t oes , miserabiles . Iustin. XIV. - : Tales Mobis extitis flent, qualet Mox ducibus Mestris dea alias et