장음표시 사용
391쪽
eoram publicis ministris , iam diei
potest reus priuatus per se possessione suae famae, quamuis eam per accidens apud aliquos retineat, & infamia augenda sit c testente delicti & sententiae notitia; quod denique pertinet adi nhabilitates, aliosque effectus morales infimice , statim consequuntur sententiam, quae secum trahit exequutionem, eo quod hi omnes effectus priuatiui sint, ut iam monui.
Infamia facti legalis non oritur ex solo secto, sine iuris adminiculo, hoc est , siue lege ita sane ten-re, contrahitur tamen sine ullo iudi- clario OIdine.
Tertio diuiditur infamia legalis,
de qua soluin, ut monui, disputamus, in infamiam ciuilem & canonicam, prior imponitur ex institutione legis cludis, quae irrogatur vel edicto Plaetoris, vel iuris ciuilis, de qua agiturae de his qui notantur infamia, ins mi a canonica. Ea est, quae per ius Ecelesiasticum inducta est, nam quibusdam criminibus infamiam imp ibit lex ciuilis, quam non probauit canonica ; secundas enim nuptias intra annu viduitatis celebras mulier infamis habetur in iure ei uili, non A autem in iure canonico Et e cotrario quosdam habet infames Ecclesia, quos tales non existimat externa de laica politia . nam omnes qui suis culpis exigentibus repelluntur a Sacerdotio, sunt infimes iure Canonico, cap. Omnes, 6. qtiaest. I. obses uantque Innoe. Jc Panorm . in cap. testimonium. de testibus. multa autem sunt peccata quae inuehunt irregularitatem , quae tamen non D. ciunt suos authotes infames secuta. dum leges ciuiles. Vniuersalis tamen regula pro dignoscenda infamia
ea nonica, colligitur ex Aditano cap. Omnes, cit. omnem infamiam ciui-
lem esse quoque canonicam, nisi ec presse fuerit per legem Ecclesiasticam
reuocata, quia Adrian. loco adducto. asserit omnes infames dici ab Ecclesia, quos leges saeculi infames appellarint, quo uniuersali edicto omnis infamia ciuilis facta est canoninica & Ececlesiastica , quae tamen Acalias quasilain peculiares habet, ut
eam omnem, quae ex culpa ordinum susceptionem impediente nascitur,ut diximus. alias enumerat cap. ins mes, ead. causa, & seq.
Ex his autem vides non aliter has vulgares voces infamiae iuris, facti &canonicae usurpare, quam soliti fue- tint DD. dum triplicis huius infamiae meminἐre, ut ex Felin. Panorm. Ioann. Andr. e quo de aliis collegi eLamberti n. de iure patronari lib. a. i . ParR quaest. 9. art. 16. sayr. lib. I. Thesaur. cap. LI. num. 3.& alii passim; infamia enim iuris est, quae vel irrrogatur per sententiam , vel ipso facto in casibus, in quibus id de iure cauetur; quia enim illa infamia imponitur a lege, etiamsi nota indigeat sententia iudicis , bene nominatui infamia iuris, quandoquidem a iure imponitur. Atque de variis modis huius infamiae vide cap. infames 3. q. T. 3. Porro , de ibid glossam late. Infimia tacti est illa, quae apud omnes, maxime bonos, facit aliqissi vi lε,& notatum, ae uno verbo infamem haberi , quam nos popularem cum Suar. nominabamus, ut distinguere.
mus ab ea, quae ita incurritur ipso facto, ut etiam absque alia sententia habeat effectus moralis infamiae iuris , quia reuera ipsa a iure est, lieti non sit iudicialis, quia non eget tuo diciario ordine. Canonica inisfamia olitur ex quolibet peccato
mortali & permanentia in ipso , de quae sequuta sententia iudiciali pos-ΑAa 1 sti
392쪽
set fieti infamia iuris. Quibus autem casibus in utroque iure contrahatur infamia, diligente reollegit Duranis. in repertolio iuris lib. s. rubr. 29. Non eis porro notis ista acceptio infamiae populatis, dedistinctio ab infamia fusti legalis superius exposita ieius enim meminit Durand. rub. 29. cit. cum ait ex sola fama incestus incurri infamiam popularem ex s. q-s. cap. norificamus, qui tandem sub finem huius rubricae alios esse infames de iure ipso facto , aliis autem per sententiam infamiam irrogati di
Quarto diuiditur infamia iuris in
eam , quae contrahitur ex peccato proprio, de quae ex peccato alieno, aut ex vili aliquo Oiscio, cuiusmodi sunt histriones . scenici , carnifices ,
aliique , de quibus late Maiol. lib. 3. cap. t. ex his obseritatis , quae fusius alio loco disputabuntur, sit PROPOSITIO I.
De irregularitate ex infamia lega. si per proprium deticum
O Mnis&sola infamia legalis canonica, sue iuris sit, siue facti,
Armatio proposimonis. EX his quae obseruauimus de inissami a legali canonica, quam distinximus in ea in , quae ipso facto incurritui, ipsoque iure, &eam quae indiget iudicis sententia, ac ordine iudiciario, perspicuus manet sensus huiusce propositionis. Dico enim eum omnem, qui Propter commissim aliquod crimen damnatus est tanquam infimi , , iudice Ecclesiallico , vel qui commisit scelus , cui ipso iure annexa est infamia 1 lege Ecclesiastica,& idcirco est reuera infamis ante
omnem iudicis sententiam, esse quoque irregularem. ita Speculat. tit. de dispensat. , iuxta , num. 18. & in repertorio rubr. cit . atque communiter omnes DD. quos congessit Gai c. 7. pari. de benefic. cap. 8. num. T. ita enim pronuntiauit Conc. Tolet. I v. cap. I 8. infamiae nota aspersos a Sacerdotio temonens, neque distinguit inter infamiam iuris te fusti, uti ob inseruauit glossa in cap. qui in aliquo. dist. s i. verb. in Diniae, & speculatorti t. de dispensation. s. iuxta , n. 18. perspicua etiam est definitio Stephani I. Pontificis Romani, epist. prima ad Hilarium Episcopum, qui consuluerat Sedem Apostolicam , quinam ad gradus Eccles asticos essent admittendi ; respondet vero Stephan. Omnes quos Ecclesiastica, et ei stuli let in
infames pronuntiaui, hos et e . non ad sin res ordines licet promouere , de in- setius addit, eiusmodi infames neque ad sacros gradus debere prouehi, neque summos Sacerdotes accir sare polle; quae postrema verba de accusarione, aqua reiiciuntur in Lines,
generalius habetur in Panorm. lib. I
cap. 66. quae sic legit. Hι omnes nusquam nec ad sacros gradus debet proue-hs, nec accusationem , seu testirmnium nullatenus iuste possum recipi. Sed ista neque habentui in ipsi Decretali, ne que ea legit tuo pari. F. cap. 29. ne que Barchaia. lib. i. cap. 1 7 3. &ideis in nouissima editione Gratiani expuncta sunt a correctoribus in cap in ames. 6. quaest. I. unde videas,
quam parum hi ma iit regula tradita glossia in cap. ipsi Apolioli. 2. q. 7
393쪽
verb. neeesse , aecusationem , testimonium , & ordinem pati passu ambulare, ut quieunque non admittitur ad unum, neque admittatur ad aliud; nam Fabian. ex quo caput illud , ipsi Apostoli, excerptum est . ait quidem epist. r. ad Epilcopos Orientales ab Apostolis eorumque successoribus cautum esse, ne infamiae maculis ad .spersi accusare possent , sed de Sacerdotibus tantum, & Clericis sermo est,
ut patet ex illo textu, atque ex responsione ad interrogationem tactam, immo noluerunt prisci illius aeui Patres. Sacerdotes accusari ab iis , qui Sacerdotes fieri non poterant, neque erant sui ordinis , eodem pertinent omnia,
quae sultus ibidem disputat Fabian. de Sacerdotibus e& Episcopis , ab iis, qui
ipsorum curae subiecti sunt, non reprehendendis, lacerandis, aut accusandis. Eadem est Damasi mens ep. ψ. ad Stephan. & Alchiepisc. Maurit
nice, Δ ad Concilia African. cuius truncata verba reseruntur a Gratian. cap.testes 2.quast. 7. sic enim habent. Accustiores utilem EF cVorum , o
restes , super quibus rogitastu , absque viuifamia . vel o pirione , Bel manifesta macula st vera pri plenιter in-δώcti esse debent , s tales quales auSacerdotium eligere debet diuιna a thoris , quoniam Sacerdotes , ut antl- qua tradit authoritvi criminari non possunt, nec n eos testificara . qui ad eun-rim non debent , nec ρο ηι ρrouebi ho .norem. Quo etiam modo refert luo I. p. cap. 29 o. vhi vides agi tan. tum de accusatoribus, & testibus aduersus Episcopos, qui , et Clerici esse
debent & Sacerdotes , vel tales, qui Sacerdotes fieri debeant, unde non licet in uniuersum colligcre eum omnem , qui a quocunque testimonio serendo repellitur, esse.Irregularem, sed tantum eum , qui irregularis est,& qui ad Sacerdotium ex aliquo suo
crimine promoueri non potest , noni posse criminari Episcopum , aut aduersus illum testificati , licet assuet-sus alium quempiam test monium serre possit, qui tamen ratione infamiae, qua laborat, reiicitur a testificando,irregularis est , quia est in D is canonice , nequc proinde promoueri ad sacros gradus potest , aut debet, uti Stephan. Papa loquebatur. Quod vero dixi in pto posivione, ex sola infamia canonica nasci irregularitatem , manifestum ex eo fit, quod impedimentum canonicum , quale est irregularitas, non possit a lege ciuili induet , nisi omnia confundet e vclinius ; debet igitur ea infamia etiam a iure Ecclesiastico admitti, ut in foro Ecclesiastico habeat aliquem c ficctum, ut pater.
Neque inter infamiam iuris de Act legalis hoe loco distinguendum est
ut iam ex glossa, Speculatore,& com muni omnium sententia monui . qui
cum per hanc infamiam pei sona sit simpliciter infamis legaliter de cano
nice , est necessarid irregularis , ex regula uuiuersali, Omnem in f imem esse irregularem , nam canones imponentes infamiam , vel volunt illam esse serendam tantum , vel ipsio iure latam; si primum , requiritus sententia iudicis , sine qua nunquam incurritur, quamuis crimen sit publicum , neque
proinde tunc oritur vlla irregularitas ex eo crimine, aut infamia, quae nondum reuei, eontracta est , sed tantum contrahenda per sentenciam, quae ubilata suerit, quia saciet personam damnatam infamem, illam quoque reddit irregularem , non quasi irregularitas
stratur ab homine, sed quia pet sententiam eius damnatus sit intimis, ex qua deinde infamia exurgit irregularitas in iuris dispositione: si autem Ca-A A a 3 non
394쪽
non imponat in simiam ipso iure , ea
posito facto statim contrahitur, ex eaque aeque necessatio irregularitas ex
PRO Posi TIO II. De irregularitate ex infamia populari.' NpAMi A popularis , quam ali-R qui erram appellant infamiam secti simpliciter, alis infamiam canonicam,qua: Oritur ex quolibet peccato mortali publico, prohibet susceptionem ordinum . quamdiu perseuerat , &pet emendationem non tolli rur, non
tamen facit proprie irresularem.
EXPOSITIO ET COMLrmatio propositionis.
s π Axc infamam popularem canonicam quoque esse supirius ostedimus ex communi DD. qui etiam B-tentur illam prohibere a susceptione ordinum , nam ex edicto generali infames ordinari non debqnt, atqui qui in publico aliquo peccato per leue, at, infames reuera sint apud bonos, &ut tales censentur ab Ecclesia, S idcirco ab Eusebio Pont. ep. 3 ad Episcopos Tusciae repelluntur a testimonio ferendo contra Episcopos ; ubi enim grauia eiusmodi peccata enumerauit, addit hos omnes similesque
eorum nullatenus ad accusationem, vel ad testimonium adinittendos este,
tua , inquit, infames suret , ct iusto repellendi, quia funesta est uxor eorum; asserit porrδ Euseb. se in hac sua constitutione sequi Apostolicam regulam,
O firmare cana Parrum statura. Stephan. quoque l. ep. ad Hilar. Episco. pum nuper relata infamiam creari , ex
grauibus eiusmodi peccatis publicis
inanifesto asserit. 6c Fabian. ep. 1. ad Episc. orientes. v niueisim pronuntiat
eos, qui illa peccata perpetrant , de quibus Apostolus ait, quoniam quii alia agunt, Regnumi DEI non con- equentur, in semiae maculis adspersos cile. Hanc porro infamiam non durare nisi durante eo peccati publici statu, colligitur ex cap. testimonium, de testibus, ubi donec fuerit quis eme- datus,repellitur a testimo ino, ptopter similia crimina, &cap. si duo 33. q. 6. incestuosi dicuntur effecti esse infames , donec ab incestus minore desii stant , quam in simiam glossia ibid. verb. Infames interpretatur in semiam canonicam , quae doletur per poeni
Hos igitur omnes prohibeti a susci. piendis ordinibus , non vero ab administratione susceptorum , docent Praeposit in tertiam part q. s. de irregular. n. F2. Bonac. 'disp. 7. quaest. 3. punct. r. n. s. Κon. disp. 8. n. 37. quia ex indecentia quadam ordinati vetantur eiusmodi in L mes ; neque
ulla est vilibi pio hibitio ministrandi,
nisi quatenus non e luto peccato, damnationem sibi procurant , sacrilegeministrando ; quod unum colligitur
ex cap. vlt. de temp. ordinarid. Nam si crimen sit notorium , poterunt impediri a suspensione & ministratione, propter scandalum nimirum , donec satis sectum fuerit publicae famae; ipsi tamen secluso scandalo post peractam
poenitentiam minime prohibebunt ut exercere suos ordines, & sine omnia hac de re decreta diriguntur ad Praeis latos, ne eos Infames hac infamia populari ordinen unde dixi hoc impedimentum canoni eum suscipiendi Ordines , non esse propriam irregularitatem contra communem apud Bonac. lloco et t. &Maiol.
395쪽
Maio I lib. s. p. r. n. r. ubi ait il- l τοῦ κλήρου, non autem esse intelligen-: iam, quat existens in peccato morta- dam depositionem hoc loco , ut ali-ii manifelto & publico . suseipit Ot. - r r dmes, fieti irregularem , quod idim de ipso quoque ordinante cxistimat. Vcium hic quaellio est de irregularitate , quae ex manifesto crimine nascitur propter infamiam popularem , Npraecedit ipsam ordinum susceptionem, non verb de irregularitate, quae
s equitur ex sacrilega ordinum susceptione, propter publicum crimen, quo quis detinetur , quanquam &Vtramque irregularitate alteruerit Maio l. sed falsis, vii Kon. disp. I 8. n. 37 Ga c. 7. p. cap 8. n. 64. N P. I I. cap. . n. I 3. Layman tib I. trach. y P. I.
cap. q. O. aduertunt. Ratio manifesta
est,qitapet poenitentiam te emendationem tollit ut tota ista infamia Nirregularitas, ut omnes fatentur communi sere consensu apud Layman loco cit. At vero irregularitas est perpetua quaedam inhabilitas ad Oidines suscipiendos , quae nunquam tollitur, nisi per veram disj en sationem ;vnde Garcias tradit hanc regulam generalem , impedimentum , quod absque dispensatione tolli , seu ipso facto celsare potest , non esse pro
priam irregularitatem , cuiusmodi est defectus aetatis . scientiae , & m rum , de qua regula dicemus cap. seq. q. I. Quod veris Maiol. obiiciebat excan. 1. Nicas. qui Neophytum conrra P P. regulas ordinatum , si aliquod delictum animale 4 3κον αρ m, quod tribus testibus probetur, commiserit, a Ciero abstinere , aut cessare
iubet. Nihil plane urget, quia illa verba potius significant suspensionem ferendam, quam irregularitatem, iam enim docuimus lib. superiori , apud Graecos, celIationem a Ciero esse iuspensionem;hic autem legitur,mπα'qui suspicabantur, parci ex sequenti
bus vel bis, quibus violatores canonis huius dicuntur peliclitari de Cic-ricatu, ne nimirum ab illo deiiciantur,& translatio Arabica, de cuius aut horitate alibi plurima dicta sunt , iubet Omnino ordinatum & ordinato temdeponi ; ad intelligentiam vero huius
canonis non videtur omittendum,
quid si peccatum animale , α ρ' - . Existimant aliqui apud Bal sam. in schol. peccatum animale illud elle, quod ex animae perturbationibus nascitur, cuiusmodi est ira , inobedientia , haeresis, & importuna etiam ciborum abstinentia , & distin qui a peccato corporali, σαρκικω , quod ex appetitione corporali gignitur. Ital-sam. ver5 Omne peccatum, quod animae perniciem affert, siue ex animali, line ex corporali appetitione progerminet , animale nominati vult, idem quoque existimat ZOnaras, quia omnia peccata ex animae cupiditatibus nascuntur, quo sensu Paul. dixit, coria us animale, de corpus spirituale, hominem animalem, & spiritualem, animalem nempe, qui se totum animae cupiditatibus permittit. Favet huic expositioni translatio ex Arabico,quae habet peccatum grauissimum pro pe Cato animali. Veram haec Bal fiam &Zonar. opinio facile reiicitur, sic enim nulla esset distinctio inter peccata animalia, & alia quaepiam ; cum enim omnia perniciem afferant animae, O misnia etiam dicerentur animalia, ut ipsi met fatentur I male itaque peccatum animale tanquam distinistum ab aliis numerant Nicaeni P P. prior autem illa expositio de peccato , quod ex animae cupiditatibus nascitur , non probatur , quia Paul. ad Galat. s.& l. Cor. 3. Vocat carnales eos qui secundum . . Digiliaeu by Coos b
396쪽
dum hominem ambulabant, & comtendebant inter se,cum alius se Pauli,
alius Apolli discipulum iactaret; &
numerat haereses, sectas . schismata, inimicitias & eaetera eiusmodi inter opera carnis, quae tamen isti DD. volunt e sic peccata animalia, & non carnalia ; deinde anima apud vetercs distinguebatur a spiritu , ut statim dicam ; peccata igitur animalia non sunt eadem cum spiritualibus, ut isti
Mihi omninδ certum est, hoc loco P P. Nicanos puccarum animale dixiste peccarum cainale, quod a peccato inirituali distingimur j quod ut manifestum fiat, tria ostendenda sunt. Primum est peccatum animale idem esse quod peccatum carnale. Secundum .illud a peccato spirituali dister te. Tertium , hanc esse huius canonis
Primum constat ex frequentiori &vsitati oti significatione animalis , de apud veteres ; Tertullian. quidem perpetuo psychicos opponit spiritualibus, S pro carnalibus usurispat, lib. de Monosam. cap. l. suos enim Moman stas spirituales vocat, Catholicos autem psychicos, quibus cum non placeant ea, quae sunt spiri. tus, plaeehunt ea,quae liuat carnis, ut contiariae spiritui, & lib. de ieiuniis. Cap. I. Agnosco igitur animalem sirim studio carnis , qua tota covstat , tam
muli inorantia, quam multiνubentia pro .
nam, ut merito spiritualim disciplinam pro Fusantia ainutam in hac quoque specie continentia accuset. Augustin. in Psalm. i 16. in illud , Memznto Do. mine filiorum Edom , animalem hominem , cuius meminit Paul. r. ad Corinth. 1. carnalem exponit, qui concupi scentia carnis ducitur; idem tradit Olympiodotiin Grςco textu ad
cap. 6. Ecclesiast. Nullin. lib. de hom. opific. cap. 8 hominem ex tripli et
parte constare assirmat, corpore, ani
ma & spiritu : corpus significare partem nutrientem, τὸ ρ νῶικὸν, animam vero partem sentientemo. αἰσθητγκον:spiritu autem designari mentem, Oeρον, & ideirco constituit tres homi oum d fierentias pro diuersa ratione studii, quod sectantur, & electionis quam faciunt τρεις διαφ:γμποαι ρευως, nimirum carnalem, σαρκικὸν, quae clica ventrem eiusque voluptares studer, λἰ μςέρο--- -υ ν ηδυπαθειας. animalem quae inter
virtutem & vitium media est , quia neque vitium sectatur, neque u Irtu rem piosequitur;denique spiritualem
πλευ- Π ην, quae perfectum contem
platur secundo in diuinum praescriptum & politiam , ἡ τὸ τελειον
τῆς Mis θεὸν φλιτείας, eoque respicere
Paulum dum hominem animalem &spiritualem distinguit i. ad Corinth. atque alibi saepius, & sicut animalis carneo praest alitior est , ita spiritualis animalem superat: quamuis autem eo loco animalis non sumatur pro carnali , ut 'ex aret tissima utriusqtie distinctione assignata constat, tamen opponitur spirituali, quae eadem est mens veterum aliorum I P. qui triplicis huius hominis meminere, medium enim quendam locum homini animali tradidere, Ut NaΣianzen. in definitioni b. minus exactis. Carnalem enim hominem vitiis scedatum dicit: spiritualem autem, qui a Spiritu sancto ducitur : animalis, qui neque Spiritu sancto regitur, neque etiam passionibus carnis abripitur, aut sinis datur. Itaque Chrysost. hom. 6. in 1. ad Corinth. animalem hominem, qui non percipit ea, quae Do sunt, interpretatur eum , qui dat omnia animae rationibus τοῖς λογισμοις , &Iumine diuino ptiuatus caecutit, sicuti
397쪽
titi enim oculi 1 compositi sine luce nihil vident, aut in terris constituti ea , quae supra
coelos existunt, non attingunt , ita
qui sine Dg i Spiritu Diuina intueri fatagit, nihil prorsus videt. Theodor i. In cap. a. r. ad Cor. Anii lem
dixit , qui propriis cogitationibus conrentus est, neque capti spiritualem doctrinam a ita etiam Athanas . lib. de Incarnat. Cliristi, ea dein Pauli verba Explanaus. Itaque spi litus significat lumen aliquod tu pei naturale, de spiritualis homo dicitur, qui non ducitur ratione tantum naturali, qiue fere
tantum sensibilia percipit , eo quddsit affixa sensui, sed illustiatur lumine, quod manifestat ea, quae sensibilia
omnia superant. Hinc delirabant valentiniani apud Iren. lib. i. cap. t.&Iettuli lib. adn. ipsos , cap. ι7. ex Achamoth. quod nomen in interpretabile dixit Tertuli. tria genera prodi iste, unum materiale , quod ex pacsione , alterum animale , quod ex conuersione. tertium spirituale,quod ex imaginatione esset. & cap. 2 s. &29. inter quatuor hominum genera
unum constituit ψυχαὶ ν, sed omissis his nugis, ex hac distinctione animae& spiritus proxime allata capies, quid voluerit Ire n. lib. s.cap. 6. Animam &Lpiritum esse partes hominis , homi
quamuis pulchrε tum Dri similitia dinem, tum vestigia
nominat ; hominem verb esse commixtionem S unionem duarum se stantiarum , aut naturarum Dixit
quo lue Iustin. lib. deTimit.& Athenag. lib. de resurrect. Tertullian. verb
tiaram quodammodo bibula est , sub qua non posunt esse nisi cohaerenter. Homo
igitur ex Irengo hoc loco est admixtio& ad unitio animae cum carne , & mea carne sic animata elt inrago D Ei: persectus autem homo contingit, quoties anima praeterea unitur Spiritui DE i , tunc enim fit homo spiritualis, non secundum defraudationem stanterceριιonem carnis , sed secundum Paris ripationem spiritus. unde subdit, cum autem syiritus hic commixtus ani-
Iactus es Da i. Si autem defuerat anima viratus, animalis est vere, qui es talis 2 earnalis de=eliet is imperrectus erit, imaginem quidem habens in Pla ate. semilitudinem Deia non assumens per spirarum. Huc refert Iren. quod Paulus dixit i. ad Thess. s. DIus autem
pacis sancti sicet vos perfectos, Ut tuteger vester spiritus, ct anima, ct corpus
querela in aduentum Donram Issu CHRIsrt seruetur. Eodem pertinere
is spiritum Patris admixtam etiam ' saepius disi, uti, o, 'Vπφ'
m, que estplasmata secundum imaginem l Resurrectionena corpoream esse duri DF i. Non dicit veto iron. carum ita rax1t ostendit, mortales, quia sunt status vltae, atque
ad imaginem Dri factam sui iIe, ut errorem Antro pomor phylarum sequatur, sed per illam ima inem intelligit egregias animae facultates , quibustum ipla , tum caro, cui admiscetur, uti ipse loquitur, diuinas persectiones reprae sientat, quas etiam August. lib. t. degen cap i S.& lib. 6. cap. 2, adeo incorporales ; quare cum sola
caro soluatur, non anima, neque spiritus I nam anima, ut dixi, est flatus
vitae, sipiritus autem est incompositus& simplex, qui resolui non potest, ocvita eorum, qui percipiunt illam, sola quoque caro resurget & viiiificabi-
398쪽
tui; seminatur autem ex Paulo cor- abiecto spiritus consilio eat ni induv. pus animale , & resurget spirituale, gent, de effraenes in sua desideria sequia corpora animalia, id est, partici- runtur, porcorum & canum more, pantia animae , quam cum amiserint, qua etiam de causa equis de iumentis, mortificantur, dum per spiritum vivi- atque animalibus immundis, de quificantem surgunt, fiunt spiritualia, bus praescribit multa Moses , assimi vii per spiritum semper nianentem tantur. addit denique. Iuste igitur ta- habeant vitam ; quia vero , ut expO- les omnes, qui propter suam inc edulinere pergit cap. 8. Nunc parιem ali- ratem ct luxuriam non adipisiuuturquam spiritus sumimus ad Persemonem l diuiuum Spiritum , ct variis charaste praeparationem incorruptela Paulatimrritas eiiciunt a see Diuisicam verbum, assuescentes capere 2 portare DEUM. ct in suis concupi emtis irrationabili Quod p gnus haereditatis dixit Apo- ter ambulant , Apostolus quidem carna
stolus, incipimus nouam vitam eam
que immortalem ducere. Sic ergo, inles ct animates vocavit, Propheta autem iumenta st feras dixerunt: eo uetudoquit , pignus hoc habitans in nobis iam l autem pecora Ur irrationabiles interpre- spirituales esscit, ct absorbetur mortale tata est,tex autem immundos enuntiauit. ab immortalitate 'i vos enim , ait , non Basil. lib. de Spiritu sincto , cap 19. estis in carne , sed inistritu , siquidaem eos , qui carnis concupiscentiis reiespiritus Dr i habitat sv NobM. Hoc auissem non secundum 1acitaram carnis , sedcto spiritu adhςtcnt,carnalcs quoque dixit, laudato Irenaei testimonio. De- secundum communionem sp ritus si ,rnique August. serm. U.de verbo Domnon enim erant sine carne, quibusIcrabebat,sed qui assumpserant Spiritum Dat,
in quo clamamur, Abba pater. Si igitur nunc pignus habentes clamamus , Abba pater, quid siet, quando resurgentes facie ad faciem videbimus eum Z Ss enιm pl. Inur complectens hom nem in semetipsium iam facit dicere , Abba pater , quid faciet uniuersa spiratus gratia ,
qua hominibus dabitur a DEO, cum simi u nose, σι iet, ct perficiet vo- cap. i 8. carnales & animales eosdem facit ex mente Pauli, & a spiritualibus, qui Diuina sapiunt, distinguit; quare certum omnino est e debet, animam & spiritum animale & spiritu ite Wχαον 5c πνευμαπκῖν perpetu δ apud veteres Patres distingui& opponi inter sese , & quoties animale sumitur in deteriorem partem , significare id, quod ex prauis animae cupiditatibus sensibus nimium adhqrentis committant diem Patris ' esciet enim hominem titur , quamuis nonnunquam suma secundum imaginem ct similitudinem tur pro eo , quod non suscipitur ex Dai. Vt vere, tandem videas , qui diuini Spiritus consilio, sed humanaenam animales, siue carnales, ait eos rationis de maxime sensuum cogni-
qui habent pignus spiritus, neque tionem sequentis , licet sortassis non carnis concupiscentiis seruiunt, sed stipsos subiiciunt spiritui, & rati
nabiliter in omnibus conuersantur,
vocari spirituales a Paulo, non quasi
sit turpe , aut contra rationem. quo etiam modo apud externos quoque eaedem voces usurpantur, anima nimiium pro parte sensu tua,& animus suit substantia incorporales, sed qui alpro rationali, unde ille, sapimus ani- carnis oe anima adunitio adseumens Di mo, fruimur anima, & animum sineruum D Ei , spiritualem hominem pem anima de balem esse. etiam quam-ficit. Carnales autem dicit eos , quisuis significet Graecis πνευμα, unde ab
399쪽
Hesych. sic voeatur volucre quoddam animale ulum αεινὸν, dc Scholiastes Nieandri dixit φάλαιναν animalculum, quod sua aetate vocaretur , eique similem esse τὸν κρανε λαε- , qui circa lychnos noctia volitat; in propria tamen significatione est anima, seu spiritus vit lis , quo uiuimus quacunque vita vivamus , unde & pro ipsa vita frequenter ab Homero usurpatar,deinde in strictiori qu. dam acceptione est ipsum λογικὸν ; frequentissi-n e tamen pro ea parte, quae pissionibus obnoxia est , usurpatur, ut infinitis exemplis docet author Graeci thesauri. Ex quibus omnibus radem colligo, animale peccatum eme illud, quod ab homine animali , dc quatenus animalis est , perficitur, est v eQ, uti obisset uat S. Thom. lect s. in cap. 2. I . ad Cor Homo animalis dupliciter, primo est animalis sensu , quia tan-rum secundum apprehensionem sensitivam, aut rationalem philosophicam, aut legis litteram , Diuina aestia tnati secundo dicitur animalis secundum appetitum sensitiuum, quia earantum,quae illi commoda , aut iucunda sunt, appetit, qui homo carnalis etiam dicitur: omne igitur peccatum, quod ex illis sensus appetiti uicupiditatibus nascitur. animale diis
istum fuiste existimo. spirituali omnino distingui, quod secundo loco probandum sit sceperam. Est enim frequens apud PP. men rio peccati spiritualis & carnalis,
quanquam hanc distinctionem rete. cerint antiqui haeretici materiarii, de maxime Manichaei, volebant enim
Omnia peccata esse a carne , non au-rcm ab anima, quam Da i delibaram particulam esse nugabantur , sed in-Hilsissime omnino, cum Angeli, qui
spirituales sunt , Peccarint ex r. Petri I. δέ Paulus vitiusque hu ius peceati,carnalis de spiritualis, meis mininerit x. ad Cor. . vers p. Mumdemvis nor ab omni inquinaminio eamnis, ct spiritus. hanc enim vocem, spiritus , quamuis omittatur apud comm . falso tributum Ambrosio, est enim reuera Pelagij, legunt Chryc Theodor. Theoph. OEcumen. aliique Omnes tum Graeci, tum Latmi ; simile quid habemus cap. a. Ephes nos
omnes , inquit , atiquando conuersatisimus in desideriis camis nostra,volων-tatem earnis ct cogitatio Am. ita enim
habetur in Garco δανειῶν, & male aliqui eodices habent uitationem, quae verba Hieronymi , Basilius alij-que statim afferendi ad distinistionem peccati carnis oc spiritus adducunt. itaque aliqui apud Tertullian. lib. de poenitent. cap. s. α Origen. lib. 3.lweriarch. cap 4. peccata carnalia dicebant esse ab anima mortali, spiritualia ab anima immortali; duas enim in homine eiusmodi animas fing bant, quarum una 1 DEo crearetur, altera a parentibns per vim seminalem progigneretur, propter pugnam. quam homo in seipso interdum ex-eeriretur: ex quo tamen hominis pum seipso luctantis dissidio sapientius multo Aug. lib. de duabus anim
bus, cap. 1 3. Unitatatem animae collegit I quare modus ille distinguendi peccata carnalia a spiritualibus,quem histos explicat & probat Origen. Omninb reiiciendus est . neque etiam plobari potest , quod unus Pseudois Chrys author commentarij imperfecti in Matth. hom. 16. dicit spiritu lia peccata esse ea , quae mystica quadam ae figurara phrasi exprimuntur. Carnalia autem quae propriis vocibus nominantur; sic fornicario carnalis est meretricatio, idololatria vero est
400쪽
fornicatio spiritualis ; quamuis enim non dissileamur quasdam species
peccatorum sumere aliorum nomina per quandam metaphoram; id tamen
non suffeit ad eo nitituendam distinctionem uniuersalem peccatorum
carnalium & spiritualium , uti facit Scriptura. Quare Tertullian. lib. de enit. cap. 3. spirituale dixit illud, quod cogitatione & voluntate fit,
carnale autem quod externo aliquo actu, ita ut unum sit peccatum cogitationis,alterum ficti. Exsiae, inquit, spiruualia or corporalia nominantur, quod desi tum omne aut agiturias: spiritualla autem sunt , vel ea, quae interius consummantur, vel habent pro materia voluptatem solo intellectu perceptibilem. hoc sensu Method. orat de resurrectione relatus ab Epiphamo haer. 6 . fastum, inclC-dulitatem,iracundiam & hypocri sim, dixit animae & spiritus peccata, libidinis autem venereae , & ciborum, peccata corporis. Basil. interrog. 169. in reg. breuiorib ait voluntatem carnis elle adulterium, immunditiam,&quae recen semur ad Galat. s. ea enim vel ad carnis delitias tendunt, vel ab ipsis oriuntur : voluntatem au cogitatur, ut eorporale sit, quod in facto tem cogitationum esse consilia infi-
est; quia factώ υν erepaservideri or e-- delitaris I quibus similia prorsus di- tingi habet spiritual/ -- quod in ani- xit Hieronym. in eapa. ad Ephes
est, quia spirisus neque videtur, que tenetur.Unde coludit facti& voluntatis delicta vii ada dc purgada esse, maxime cu voluntas facti origo sit. Eadeest Chrysmens in c. 7. . ad Cor. duinquinam eiu corpo tis dicit esse adulte. riu;inquinamentum vero spiti tus esse cogitationes impuras,quq omnia quidem vera sunt, cum tamen carnale eo modo sumptum includat semper& necessario peccatum spirituale, quod elt origo cat natis , non videbitur satis commoda diistributio pecca. torum in carnalia & spiritualia , quandoquidem membrum unum illius diuisionis semper includit op positum, de peccatum externum est unum idemque peccatum cum in te no , ut etiam codem loco vidit Tertullian. Itaque dicendum est peccata spiritualia elle ea. quae sine ullo corporis actu consummantur ἰ peccata vero carnalia , quaes ne aliqua corporis actione implesi nequeunt: siue potius de ex communiori P P. mente, carnalia sunt ea, quae non modo externo actu perficiuntur , sed etiam habent pro obiecto voluptatem sen-
Aug. lib. de duabus anim. cap. I . Cassian. collat. 3. cap. 4. carnalia dicit qhiae ad carnis votum Ae selisum
faciunt, spiritualia quet a solo animae
instinctu , nihil conferente carne, cui etiam non modo non consulitur, sed incommodatur, ut in auaro subtrahente sibi ipsi necessaria, constat ; solam enim suam mentem ineptὶ pascit. Damast. dialog. contra Manich. ex eadem gemina voluptate intelligibili Be senubili geminit istud peecatum facit. Gregor. lib. 33. Moral. c. ι7. ex septem peccatis capitalibus, quae enumerauit, quinque spiritualia esse dixit, duo veris carnalia, gulam nimirum , & luxuriam. S. Petriis Laodicen. in expositione Oration. Dominicae alia peccata corporalia, alia spiritualia facit; in coiporalibus numerat ventris ingluuiem dc luxuriam, in spiritualibus anuidiam & odium proximi. Bernard. serm. in illud, Se pientia vincit malitia, Luxuria flagitium est , inquit, auaritia spiritualis nequitia. Et denique S. Thom. r. L. quaest. 3 r. art. 3. ad primum, q- γλ. art. a. hanc distinctionem peccati carnalis