장음표시 사용
141쪽
non committit, nec peccat. .pc enim , , acceptio distributionum non erit caussa a ,
quare ad Ecclesiam vadat, sed proprie hu-
,, jusmodi determinatio , quare nunc vadat , ἐς non alia vice . ,, Dominicus Soto insignis Dominica- nus dissicultatem patitur in admittenda , , hac Divi Thomae resolutione . Quia cum, , Clerici,& Beneficiati eant, ut plurimum ,, ad persolvenda divina ossicia non nisi sti- ,, pendii gratia , non nisi intuitu nummula. ,, riae distributionis,alias non ituri, tantum ,, distributionis gratia, ita ut alias non irent, ,, adeoqiae cum distributiones respiciant ,, tamquam finem fili operis principaliter ,, intentum , ex doctrina D. Thomae seque- ,, retur, ait Soto , omnes damnandos esse s,, simoniae , quod prosecto durum est creb, di tu , , , Quamobrem relicta doctrina Divi Thomae defendit,eos Clericos non com-' ., mittere simoniam , tametsi habeant te mini, porale pro fine principali, immo unico, , ctantum distributionum gratia,itaut aliasar nou
142쪽
non irent ) sui operis spirit lis; dum- ,, modo non intendant illud temporale tant- ,, quam pretium spiritualis,quae est doctri- ,, na ab Ecclesia proscripta, ut mox videbi- ,, mus. En summa fide verba Soti lib.f. de
,, 'fremum hic dubium rotat tri- ,, viale de Canonicis , atque aliis Clericis , ,, qui ad horas canonicas in Ecblesia nonns,, enlectores finem non modo principλ-
,: lem , sed unicum ) sipendii gratia conis
,, currunt utrum simoniae vitium contro,, hani P Ad hue Divus Thomas quodlibeto ,1 8. quaest. 6. , seu art. LI. rejpondet, quod ,, si stipendium si is intentionis celebra*,, di divinum offficium , simonia committi- γγ tur , quoniam tunc stipendium habet ra-a, tionem pretii , non est licitum ve ab dere rem1piritualem , est diυinuma, incium . Si autem principalis intentiori non si , nis divinus cultus 3 tempbralira, viro fructus sit acc6serius , tamquam ad a, Iolentationem neces rius , non est smo' a uia . autem solutio , ni ane intellia se, scrupulis punget humanas cona, sesentias . Iridetur enim hic D. Thomass, Simoniacos condemnare , quotquut, , ad Ecessam ire pergunt intuitu num
143쪽
, , mulariae distributionis , alias nequa- quam ituri en iterum finis principalis , , , vel unicus) , profecto durum es ere. di tu Resolutis ereo est, quod ire , , ad Ecclesiam tempore, quo Clericat nonis tenetur, tantum distributionum caussa, , , ita ur alias non iret en tertio finis prin- ., cipalis, immo unicus non es vera si- ,, monia , nisi intenderet pro re spirituadi pretium recipere modo supra expolio.
,, Hactenus Soto , qui docet , ut ocu-
,, Iis vestris videtis ; non esse simoniam ha - , , bere temporale pro fine principali , imois unico rei spiritualis , nisi illud tempora-M Ie intendatur ut pretium. Et sic sane in- is telligit D. Thomam . ,, Affero statim propositiones damna- , , tas ab Innocentio XI. ut facilius cum do. ,, ctrina Soti conserri possint. , , Dare temporale pro spirituali, non es,, simonia , quando temporale non datur, , tamquam pretium , sed dumtaxat tam-ο, quam motivum conferendi , vel inciendi ,, j piritualet vel etiam quando temporale, , sit solum gratuita compensatio pro Diri-
, , Et id quoque locum habet , etiams,, temporale sit principale motimum dandi .ra ni
144쪽
, , spirituale ἱ inimo etiam si sinis ipsus rei , , Jpiritualis,ic , ut illud pluris asimetur ,
, , quam res uiritualis . , - -
, , Η is praemissis P. Gregorius de Va- , , lentia in theologica Republica non igno-
,, tum no en , ut temperaret, & coerce-
, , rei doctrinam Soli , ipsumque quanture , , poterat , Conciliaret cum D. Thoma , , , adhibuit distin tiunculam : & distinxit in-- , , ter ipsam rem, sive opus spirituale; & vo- , , luntatem applicandi se ad tale opus : &, , , loquendo pressus ad rem nostram, distin- ,, xit inter ipsam recitationem divini officii, , , & voluntatem eundi ad Ecclesiam ad di-
, , Vinum officium recitandum . .
, , Hac distin tiuncula excogitata do- , , cet: si temporale sit finis principalis ipsius, , rei , sive operis spiritualis, verissimam esseb, sententiam S. Thomae , quam Solus de- . ,, seruit, nempe committi simoniam . Si ve-s, ro temporale sit finis principalis non ip- , , sius rei , sive operis spiritualis , sed vo- , , luntatis applicandi se ad tale opus e. g. 1, Voluntatis eundi ad Ecclesiam , Sotum in ,, hoc sensu non contradicere S. Thomae , , , & veram esse ejus sententiam, nempe non ,, committi simoniam . Et praeterea, quod , , diligenter advertendum est , Valentia hara bet
145쪽
63a Epis et o La IX.,, bet pro uno , & eodem haec duo r habere,, temporale pro fine principali rei spiritua- ,, lis: & intendere illud tamquam pretium, , , quae Sotus, cum propositione damnata ., . , , supponit separari posse : si quidem docet, , , non esse simonia in habere temporale pro, , fine principali , immo unico rei spiritu - ,, lis , dummodo non intendatur tamquam M pretium. En integer Valentiae textus,M ex quo videbunt Lectores , quid dextere subdux re it P. Concina 3 quid tantum reins, citarit.,, Sed pUDAt in eoncordiam redigi ,, isae duae opiniones . Nam dupliciter potes quis eonferre spirituale propter tem M porale principaliter, tamquam propter
s, nem. Uno modo, itaui temporale apud
, , eum sit sinis non modo voluntatis , es ap- , , plicationis animi ad actum conferendi
, , spirituale ; sed etiam ipsus spiritualis Gi,, videlicet illud temporale aesim et pluris, , non modo quam actum conferendi hic , ,, uune spirituale , sed etiam quam itium ,, spirituale, quod confert ; ἐπ tunc omniis ,, no committit talis simoniam . Nam hoc ,, ipso quod pluris aessumat temporale is s,, quam spirituale; aesimat etiam illud tan-
146쪽
is illud etiam pluris , atque adeo tanti qu0- is que . Et eo ipso spirituale pro tempora ,, ii tamquam pro pretio , venditur ; in ,, quo confisit perversitas Simoniae. At- ,, que iso modo es vera , s a juis auctoria , , bus intellecta opinio prima Hadriani , , , S. Thomae , civarruviue , s aliorum. ,, Altero modo hic incipiunt verba a Pa- ,, tre Concina recitat potes quis con- , , ferre spirituale propter temporale prinis cipaliter , tamquam propter sinem, it aut , , temporale apud eum non sit etiam fuis, , ipsus rei spiritualis , quas temporale , , pluris ab eo, quam spirituale aesime tur e,, Ied tantummodo voluntatis , sive appli- , , cationis animi ad actum conferendiδε -
, , nunt . Num tunc noet propterea vel tan- ,, ti , vel pluris aesimatur temporale , atque
,, spirituale . Et iso modo es vera secunda
, , Vinio Soti . . is Modo haec animadvertant Lectores. , , Solus scripsit multo prius. Valentia scri- , , psit multo posterius, Sc multum tempe- , , ravit doctrinam Dominicani prioris . So- , , tus docuit non esse simoniam habere te min, , porale pro fine principali , immo unico ,, ipsius rei spiritualis, dummodo tempora.
147쪽
te non intendatur tamquam pretium et ,, quod ajebat propositio proscripta : & in is hoc sensu dixit intelligendam esse senten- tiam S. Thomae . Valentia docuit, esse si- moniam habere temporale pro fine prin- cipali ipsius rei spiritualis, & eo ipso jam is illud temporale intendi ut pretium , non ,, esse vero simoniam habere temporale pro, , fine principali voluntatis applicandi se,acti efficiendi illud opus spirituale , cujus voluntatis nullam mentionem facit propo- is sitio damnata; & dixit in hoc sensu, ceris te multo temperatiore, Veram esse opi-M nionem Soli.,, Nihilominus juxta P. Concinam, quiis propriis oculis Valentiam legit , sup- ,, pressis supradictis omnibus , quae ad So- , , tum pertinebant , Valentia inter primos di, citatur, qui mandata contra simoniam lais D xavit 3 Valentia docuit propositionem proscriptam; Valentia affinxit suam pro- ,, positionem proscriptam Sancto Thomae .ri Quae omnia de Soto , non de Valentia
,, veri ssima sunt, ut ostendimus a, . CCXLVI. Ad istam omnem orationem quae mea sit futura responsio, quae Soti defensio, latere te posse non arbitror , cum, tametsi istis ambagibus, tantaque circuitione VerbQR rum
148쪽
rum rem implicare studueris , non dubitem tamen, quin, priusquam adscribenduin a cocederes attente legeris , & accurate per Dpexeris, quae Thomas, quae Sotus,quae Valentia scripsit de controversia simoniae.Alio, quin magnae neglige utiae , nolo enim gravius dicere , arguendus esses Squippe qui no solum ad scribendum de re gravissima , sed etiam ad accusandum alios malae fidei, & ad judicandum de magnorum virorum doctri ona , a necessaria lectione imparatus accessi Lias , Et vero , cum saepe , & multum de hac Valenti e doctrina disputatum fuerit , propugnatamque ab eo fuisse, uti objeceranς mendr chius, Paschalis,illam ipsam, qui sproscripta fuit, opinionem, nou negarit auctor Apologiae Casu istarum pag. Io G edit. Colon.& JoannesCardenas disserto .cap. a n. Iq. ut supra ostendi, mirari licet confide intiam tuam, qua errorem Valentiae non solum dissimulas ; sed etiam aegre ferens scripsisse Concinam : Gregorius Valentia inter primos citarisolet, qui mandata contra moniam laxarunt, usque eo tegere coneris, ut Valentiam inter eos numerandum dixeris inqui castigate de hac controversia scripse.
Tunt, Veterumque sphalmata emendarum .
Videtur ne tibi recte vindicare Vςrit tem ,
149쪽
636 EpIs et o La IX. qui errorem cum ea confundit , praesertim in materia, in qua facillime , liberitissimeque peccatur ; aut Veritatem cuin Cr- Tore non confundere , qui scriptorem , qHi omnium maxime erravit, nihil omnino , aut minime omnium errasse contendit Θ Hoc unum deerat ad laudem Valentiae, ut, quem
admodum scribere non puduit auctorem dialogorum inter Cleandrum &Eudoxium,ejus de simonia doctrinam cum Doctrina Thomae contulisse te diceres & nihil inter utra inque differre reperisse . Quis serat haec Θ Aut quis non miretur, tamdiu tulisse Domi cani
canos i Qui si negligebant sese , negligere
sane non debuissent peri Culum imper Itorqm , quibus damnatam thesim , & alia pleraque ex ea fluentia falsa dogmata doctrinam esse Thomae , quam tuto quivis sequi posset , his libellis persuadebatur . CCXLVII. Sed jam dicamus de Soto ,
de quo non audies, quin de aliis tuis audias & Valentiae peccatis. Nunc ego , cujusque modi sit id , in quo cum Thoma dis-
dissentit, docuisse nego damnatam thesim , aut id , quod illi attribuis , cum nusquam tradiderit distinctionem illam pretii , & mο- rivi , nec quia morem loquendi secutus veterum Theologorum , Simoniam sitam ense
150쪽
DE COM cINAE FID. ET DILio. se dixerit in empti orae, aut venditione rerum
spiritualium ut spiritualibus affixarum , iccirco eam tradidisse dici potest , eo quod , ut sapienter ait Concina pag. so. rem temporalem , quam dispensatoribus rerum spiritualium exhibent Simoniaci , pretium appellarent Theologi , quia rei a locvix spretii obtinet, quamuis mentalium praecisionum, intentionum fucis praeculo retur a Denique tuum erit testimonium ex Soto proinferre , ex quo plane perspicuum fiat , fuisse Sotum hujus distinctionis approbato tem . Nam hujus loci , de quo haec est internos altercatio, sententia est , si stipendia quaedam lege , aut consuetiidine Clericis constituta sint, Simoniam non esse , horum imprimis accipiendorum caussa Ecclesiastica exseqtii munera , quam sententiam plures Theologi tuentur , explicantque Salmanti-
censes tract. I s. cap. 1 punct. q. num. 6. his
verbis : ,, Dicendum quod si munera , quae, , conseruntur, alias debita sint , ex aliquori titulo honesto , nimirum vel justi stipendii , sustentationis Ministri &c. Simoniab, non erit , ob illa principaliter rem spiri- ,, tualem praestare t immo nec peccatum, , mortale , ut bene probat secunda senten ,, tia , sed quaedam inordinatio , quod res