장음표시 사용
121쪽
Ctesyllam Ceam Hermochares Atheniensis dum Pythino
Coae celebrantur choream vidit agentem ad aram Apollinis Carthaei. protinus flagrans virginis desiderio in malo inscri- psit sormulam, per quam illa Diana invocata iuraret se Hermo chari nupturam, malumque proiecit in fanum Dianae. sublato illo Ctosylla iusiurandum legit, quo facto prae pudore propere abiecit. - Aleidamas vero Ctesyllae pater Hermochari puellam in matrimonium deposcenti adnuit Apollinis simul laurum tangens. exactis autem Pythiis oblitus iuramenti alii cuidam filiam nuptum dedit. at Hormochares cum videret illam intemplo sacrificantem graviter afflictus irruit, quem statim ut vidit divinitus amavit Ctesylla. ac re per nutricem composita ambo clam nocte Athenas ninigant nuptiasque ibi perficiunt. in partu autem Ctesylla obiit divina Voluntate, quia pater
peiera Verat. et cum eadaver eius efferretur o lecticula columba subvolavit nec potuit mortuum corpus inVeniri. consulenti vero oraculum Hermochari responsum est, ut apud
Iuli etas templum poneret Venoris Cte syllae, idemque oraculum Cois quoque deus edidit. unde factum est, ut otiamnum Iuliotae colant Venerem Ctesyllam, ceteri insulani Dianam Cte syllRm. Universa huius historiae dispositio vel oeconomia quam sit mala ae confusa vix fugiet quemquam, nec fugiti Butt-
mannum v. l. c. p. I 29). Verum ultra reprehensionem progredi debemus. nodus enim fabulae cernitur in Alcidamantis iureiurando, quo filiam pollicetur Hermochari prehensa lauro Apollinea. non nisi ex illo laeso profecta sunt quae secuntur omnia. quod cum ita sit, cur quaeso Ctesylla fingitur idem prius
iurasso invita γ quod quidem ubi primum legis, eo ipso credis
fabulas nodum contineri. sed nullo pacto id valere in ea conformanda quae postea eVeniunt, mox perspicis. itaque fac talem esso fabulam: Ctesyllam Pythiis visam Hormochares dilexitot in matrimonium petiit, despondit pater e. q. s. nonne multo ita concinnior et planior procedit fabula 2 quare pomi
Cydoni iactus pro otioso et molesto ornamento habendus est. quale cum respuat mythus populi ingenio procreatus oreque circumlatus, ut in quo apta ac necessaria omnia, nihil quod
pendeat, nihil quod sua caussa adsit, vix erit dubium, quin
122쪽
Nieander Cullimachi imitator illud quasi τηλαυγὲς προσωπον nativae fabulas praefixerit. 3) namque totum pomi artificium ita est translatum e Callimachi Cydippa tantum re ad Ceam
adaptata, ut Vel Singula recognoscas. neque fugit ea conspiratio Antoninum, quod haec docent eius' Verba: τὶ μεν ουν Ιτησυλλα απερριψε το μῆλον αιδεσθεισα κοὰ χαλεπως ἀλεγκεν, ωσπερ oτε Κυδιππην 'Aκοντιος ἐξηπατησεν. paraphrastae enim doberi adiectam Cydippae mentionem recte Videtur obserVRSse Broensteditus Reisen I p. 52 n. 6. nee vero abhorrebat a Graecis poetis, ut alieno bono suam decorarent operam. Velut moris quodam modo erat Alexandrina aetate, ut aliorum Versus poetarum domesticis insererentur integri, Vel quo admiratio indicaretur antiquioris carminis, vel quo grata alicuius loci
Nam Antoninus Liberalis suspectari non potest nisi cum magna iniquitate. qui multum abest ut o iusdem sit sarinasi homo atque Aristaenetus. ceterum hoc quoque pessime administravit Nicander, quod de Ctesylla Hermocharem conspiciente narrat: καὶ ἡ παῖς αυτον ἰδουσα κατα θεῖον ήρασθη. cum enim virgo antea Hermochari aliquamdiu desponsa fuerit, illum iam olim ei crederes visum.
Sic Apollonius quinque Eumeli versus continuos Argonauticis suis intexuit, testanto scholiasta ad ΙΙΙ 1372. id om Callimachi unum repetiit versum cf. schol. I 1309 , plures Callimacti eorum effinxit simillimos. Eratosthenis fragmonti quod ost apud Athon. VII p. 284 a v. 3 sero idem est atque Callimachei 37 v. 1. suspitionem Enim Bernhardyi eam ipsam ob similitudinem do Callimachi versu motam Eratostli. p. 139 o disputatis elucet inanem esse. Nonnus XIII 186ὶ unum Euphorionis recepit versum srg. 81 Moinoli. Rnall.),
alterum V 278) Apolloni II 527), nisi quod pro ἐπι υχουσιν, quod in
nostris Argonauticon libris est, posuit αναψυχουσιν. Re Secutus eSt Alexandrinos hac in ro Vergilius quoque, quem unum novimus Versum
e Graecis Parthoni praeceptoris transtulisse cf. Meinelii annit. Alex. p. 285 sq.), alterum e Varronis Atacini carminibus scf. Wuolinorum de Varr. Αtac. p. 34 sq.), tertium Catulli os. Serv. ad Verg. Aen. V5913. idem Furi Antiatis plura diligenti imitatione expressit auctore Macrobio sat. VI 1 cf. Woichertum positi. lat. min. p. 350 sqq.). Ovidius Enni versum unum annal. frg. 47 Valil. binis locis smet. XIV 814 ot fast. II 487 , Porci Latronis singulas sententias saepe usurpavit sos. Sen. controv. ΙΙ 10 p. 136 Bura.), Ovidique Versum quendam a. a. II 300J Seneca repetiit. ac similiter ros habitorii do illo versu Ovidi trist. IV 10, 6, quem habet etiam Lygdamus Tibull. III) 5, 18. cf. IIaa-
123쪽
Hoc igitur fallaci ornamento iam orbata Ctosyllao fabula quo tandem nomine cum Callimachea potest comparari, nisi forte in minutis quibusdam rebus, quas soleant fabulae illae amatoriae communes habere 2 quo perversior videri debet Broondstodii sententia, qui ultra Butimannum progressus Cydippae historiam nillil esse nisi merum imitamentum eius quae do Ctosylla narrata esset mirifica docet argumentation Θ l. e. p. 52. Verum hoc etiam Vincit confusa halucinatio Hertzbergi, qui affirmat dio El. d. Alex. l. c. p. IM: Mis kennen denishali thesis aus den prosaischen Nachahmungen des Aristaenetus und Antonius sic) Liberalis, weleher letettere aus Μka1iders Verniandiungen oeschoe t tu haben Scheint, thetis e. q. s. quare cum Ctesyllae fabula, quali quidem nativa Videtur vivaque forma fuisse, non modo non ad eundem redent priscum myttium ac Cydippae fabula, sed ita etiam ab hac discrepet, neutra ut altori lucem afferre queat, iusto iure Nicandream fabulam
iam totam ablegabimus. Postquam his sundamentum subtraximus Butimannianae ratiocinationi, iam ipsum eius finem evertere conabimur. Namque si tabulae quam disceptamus rospicis cursum atque exitum, ea eX certa quadam analogiae lego no potest
quidem ita finita esse, ut consecrata sit Cydippa in quo divinum
aliquod recepta consortium. nempe enim innum Brae sanctferebantur fabulae pervetustae, quibus homines tradebantur post mortem eum aliquo deo deave in unius numinis naturam coaluisso aut alio modo ad divinos honores esse provecti. athas vero legendas, quae sincera numinum, rituum, cognominum deorum Vi atque origine pridem oblitterata commenticias quaslibet caus8as promunt, consentaneum profocto est
rationis momenta atque ornamenta Verbi caussa ab Homero posteriores opici, Nonnus ab Apollonio sumpserint integra, id notius est quam quod exemplis inlustraro velim. apprime cadunt autem in totam hanc rem Senecae Verba suas. III p. 21 sq. Bura. hoc autem dicebat Gallio Nasoni suo valde pla isse. itaque fecisse illum, quod in multis aliis versibus Vemilii fecerat, non subripiendi causa, sed palam imitandi, hoc ianimo, ut vellet us nosci. esse autem in tragoedia eius: feror huc illuc ut plena deo.
124쪽
ita versari in proposito, ut aliqua certe explicetur ratio, cur persona de qua agitun divinis honoribus digna sit habita. itaque narrantur illae vel de hominibus insigniter meruisse
utcumque, Vel consortio fruitae esse deorum, quos plerumque aut hospites habuerint aut amasios, vel denique violento et praematuro obitu extinctae esse. ac tertii huius fabularum generis, quo mortui tamquam in compensationem et placationem
iam Vero in aperto est, horum omnium nihil quicquam cadere in Cydippam . quae si umquam Callimachea fabula praemissa narrata esset post vitam feliciter ae tranquillo peractam inter deas heroinasve relata esse, vel ut cum Ovidio loquar met. XV 545 de dis minoribus una numine sub dominae latere atque
accenseri illi, vetorum quivis inaudito Et monstruoso Ventumerito obstupuisset. talia igitur, quae antiqua memoria nec narrari potuerint nee procreari, ne conieetando antiquitati affingamus summo opere abstinendum eSt.
Ita cum divinitate Cydippam exuerimus, corruit Butt- manni ratiocinatio. neque ullius iam erit momenti Rhodiensis quam ille adhibuit Cydippa. omnino frequentissimum hoc nomen. memoratur Cydippa Nereis Verg. Georg. IV 339 et Hyg. f . prooem ., Cydippa sacerdos Cleobis et Bitonis maior
anili. Pal. III 18, Philostr. lier. VII I 65, Dio Chrysost. 64, 6, Hyg. sab. 254 et alibi, Cydippa Anaxilai uxor Herod. VII I 65,
3ὶ Ρriorem generum inlustria prostant exempla. illud quod Oxtremum posui levi brachio attigit Naegelsbaclitus nactilio mor. Theol. p. 106, qui tamen huius rei ambitum ot naturam non satis pernovit. praetor nota exempla in quibus sunt Ino et Melicerta Loucothon otPalnomon , Dictynna, Iphigenia, Hippolytus, Macaria Euripiden, nomino Aglauron Paus. I 18, 2, Ιpli inoam ibid. I 43, 4, Helenam ibid. III 19, 10, Vlixis remigem ibid. VI 6, 8, Rhadinam ibid. VII 5, 13 cll. Welchorum kl. Schr. I p. 188 , Dianam ἀπαγχοριενην ibid. VIII 23, 7, Aspalin Anton. Lib. 13 cll. Boetiicherrim Baumh. p. 83 sq.), Metiocliam cum Μonippa ibid. 25, Byblin ibid. 30 cli. Parthen. 11, Cο- non. 2, ΟV. mei. IX 450-6653, Hylam ibid. 26, Hecaten Eustath. ad Od. p. 478 Callim. frgg. p. 474 Ern.), donique ipsRm Ctosyllam. seliol.
Il. A 38 Cilla ol Apollinis sacrum extructum esse narratur δια τοαἰφνιδιως τον Κίλλον αποθανεῖν. at hoc in genere transsornanti Onibus arte cognato larga amplioris disputationis materies P Rrata est.
125쪽
idemque nomen in inscriptionibus non rarum est. at cau8sne
perditae vel ideo nihil potest adminiculi hae ex parte arcessiri, quoniam Butimannus ea ipsa in re a Vero longo videtur aberrasse. qui si urbibus enmneratis quibus Cyrbae erat nomen
postero hoc concludit. Κυήβη nihil aliud est quam κορυφη cf. Curtium griech. Εtym. II p. I 05)Τ), ut Κυρβαντες eidem sunt
atque Κορυβαντες vel κυρβασια et Κορυφασιον non nisi deflexa significatione differunt. quam confirmat originationem, quod Cyrba urbs Cretensis postea γεραπυτνα dicta est, DRm πυτνα est πετρα. cf. Strab. X p. 472, Hoechi Cretam I p. 422 sq. itaque quod complures urbes hoc nomine significabantur, facilem explicatum habet. iam vero non, ut Butimannus arbitratur, Cyrbae vel Cyrbiae nomine Graeco sermoni accommodato Cydippae ortum nomen est, qualis violenta immutatio dubitonum facta sit umquam. nec Diodorus Cyrbiam transnominatam esse Cydippam, sed contrarium potius narrat. quare non nisi ita probabiliter expediri poterit haec metonomasia. habebatur Cyrbe urbis vetustum nomen Cretensis. hoc a qua POSSEt celebri persona probabiliter repeti cum circumspiceret istorum Unus κτισεων seriptorum, in Cydippam Oollimi Heliadae filiam proclivi ratione incidit. quam esse Cyrbiam transnominatam,
ut inventi augeret speciem, strenue iactavit. Eodem enim vili artificio saepenumero vanissimos istos homines constat usos esse, quo res personasque ad arbitratum suum conecterent. Iam sequitur ut in area nuda reddita meae ponam coniecturae explicationem. Ordiendum autem nobis est a re supra notata, quod paraphrasta in eodem argumento, a quo profectus est, narrandi
finem facit, hoc est in nuptiis Cydippae et Aconti. quam
quidem dispositionem nec Aristaenetus potuit noVasse, nec Callimachus do nihilo instituisse. quod cum ita sit, ambigendum non est, quin Callimachus narrantium poetarum perantiquo more Cydippae elegiam ita fere auspicatus sit: iam
in Mons Κιρπις prope a Crissa situs commemoratur ub Antonino
Liber. 8 et a Strabone VIII p. 418, urbs Κιρφις a Strabone VIII p. 416.
126쪽
ego pandam lepidum artificium, quo olim Acontio iuveni pulcerrimo Cydippa Virgo pulcerrima uxor contigit, ac sollemne illud sacrum vel . . . . quod abliine propagatum est.' cui suspitioni Vide quo pacto concinat Proporti exordium Iovis Feretri aetion repetentis V 10:
Nunc Iovis incipiam causas aperire Feretri armaque de ducibus trina recepta tribus. idemquo V 4 Tarpei montis cognomen explicaturus incipit: Tarpeium nemus et Tarpeiae turpe Sepulcrum fabor et antiqui limina capta Iovis. atque apparet, quantum eidem faveant sententiae quae observaVimus p. 54. itaque ipsum action procul dubio ex Aconti malo Cydonio quadam ratio no nexum fuit. atque omnino fabularum aetiologicarum ea solet ratio esse, ut ab ipso historiae cardine, non a robus secundariis et adventiciis aetion aliquo modo proficiscatur. praesentis voro fabulae evidens est cardinem nodumque esse malum Cydonium. quare Videndum, qualis ab eo Origo cum ex fabulae ratione tum ex rei natura duci potuerit. Felix mali artificium quo summa huius fabulae continetur non nisi eo redire, quod malum veteribus symbolum fuerit eroticum, neminem fugere potest. et composuit
Boettigerus Κunstmyth. II p. 25I Paridis Atalantae Cydippae
mala. verum alia latet sabulli pomi usu praesenti etiam similior. namquo Hesiodus in catalogo narraverat haece schol. Il. Z3b, Hes. frg. 97 Marchseli., 7b Goetii.). Achilles cum urbes circa Troiam iacentes vastaret etiam Monetam sive Mononiam postea Pedasum transnominatam Obsessit. et cum in Eo iam ossset, ut urbis optime communitae oppugnationem dimitteret, quaedam ex oppidanis Virgo postquam Achillem de muris conspicata ostumore correpta pomum Argivi Aemisit, in quo scriptum erat: μη σπευδ 'Aχιλλευ, πρὶν Μονηνίαν εχ νς ' et δωρ γαρ ουκ Dεστι, διψωσιν κακως. quibus lectis iam permansit Achilles urbemque expugnavit. 3)3J Eam sabulam nondum animadvortoriant a Pliilostrato tangi epist. 62 Kays. τα δε αλλα καὶ ἐπιστολη τέο μηλω κεχρημπι' ἐκεινο
127쪽
lioc igitur signum undo repetendum videretur iam Cloaxotius ineroticis quaesierat diversas quo protulerat Solutiones. Cf. Athen. XII 553 o - 554 e vel Muelleri frgg. liist. Gr. ΙΙ p. 3I5 frg. 39. nec tamen bene illi res cessit. nam liaec mihi nativa videtur symboli forma fuisse, ut eodem pomo Vir feminaquo VOS E-rentur, quae erat imago pulcritudinis vel coρας cf. οπώρα una
tebantur vel iaciebantur pro desideri confessione. cf. Lucian. dial. mor. I 2, I, Tox. I 3, Alciphr. III 62, 2, Aristaeo. I 25.
eadem autem imago ita est tamquam compendi facta, ut mala darentur aut Vario utiquo modo adhiberentur. quo Circa in moribus atque institutis ad canam vetustatem redeuntibus multiplex cernitur pomorum usus amatorius . nec Vero Graecis
ille proprius sed populis longe plurimis communis invenitur δ). Itaque et in ritibus nuptialibus malo locus dabatur, et apud Graecos quidem in primis malo Cydonio, ut qui
Ἐριδος, τουτο 'πρωτος ' ἐκεινο ἐσιωπα, τουτο φθεγγεται. μη 9ινης, μὴ φάγ ρς' Ου δ' ἐν πολέμφ πρεσβευτης παρανομεῖται. τί Oυν ἐπεσταλκα; αυτὰ ἐρει ' Ev-τη, φιλῶ σε ' υπογραφον αναγνουσα κα- λως' δεχεται τo μῆλον κω ταυτα αυτα ) τα γραμματα'. Sio enim haec videntur scribenda. verba μη ρ ης facile ad Cydippae pomum Spectant, sicut μη φαγης fortasse aliquam nobis ignotam fabulam respiciunt, certo verba Oυδε e. q. s. eo dueero Videntur. ceterum sequitur ex his omnibus - memento simul pomi Discordiae - re vera pomis litteras olim esse insculptas. ) Fecunditatis notio, quam granis pomorum volunt eontineri, ab amatorii symboli simplicitate, si quid sapio, erat procul habenda. in qua re eum ceteros tum Gorhardium Uusenb. I p. 132 n. 177 et alibi diversa miscentem longo falsum puto. at cum illo sane anti quissimo sensu alii qui cognati essent ut assolot sensim coales e-hant et confundebRntur.
φὶ Multa quae huc pertineant habet conlecta sed malo disposita nec recto iudicata Friodreichius die Symbolik und Mythologio der Natur p. 208 - 213. cf. Schwenkium die Sinnbilder der alten Voether p. 9 sqq. , et de Graecis Sellorum ad Longum I 23 ac Boetiicherum Baumhultus p. 461 sqq. , de Germanicis Wolfium Boitraego E. deutachen Mythol. II p. 2 sqq. alii mox indicabuntur. interim e carminibus popularibus Grueciae reeentioris ab Arnoldo Passo wio editis memoro 624, 17, 632 a, s , 646, 21, dist. 634, 2. pomorum coniugale sacrificium indicari videtur Hyg. sab. 104 et Plin. n. h. XV 11 10 .
128쪽
colore et praestantia eniteret. Rc primo loco commemorandum est Solonis praeceptum Plut. conivg. praec. I: ὁ Σολων ἐκέλευε την νυμφην τω νυμφίρο συγκατακλίνεσθω μήλου Κυδωνιου κατα- τραγουσαν, αἰνιττομενος ως εοικεν, οτι δεῖ την πιτο στομπιος καὶ φωνῆς χαριν ευαρμοστον εἶνm πρώτην καὶ ἡδειαν. idemque quaesit. Rom. 65: ri καθαπερ ὁ Σολων εγραψε, μηλου Κυδωνιουτην νυμφλὶν ἐντραγουσαν εις τον θάλαμον βαδίζειν, οπως τοπρωτον ασπασμα μη δυσχερες γένητω μηδ' αχαριστον. Cf. eundem Sol. 20. malum a sponso puta Sponsae porrectum quod comederet ab illo fortasse antea gustatum. nimirum Solo ea quoque in re morem apud populum iam vigentem et antiquitus proditum lege sanxit . quod si Bochorus Charthi. III p. 3llpervidisset, illud praeceptum minus esset demiratus. moris autem interpretationem a Plutarcho adiunctam nihili osso dueendam, viX opus est ut moneam. Re dignum memoratu eSt, quod idem fere pomorum nuptialis usus nostro quoque tempore in moribus fabulisvo superstes inveniebatur apud Stavonios Wallachos Germanos aliosque. i) ut inter GraecOS contineamuS. Iovi nuptias celebranti aurea poma ab Iunone data erant. cf. Apollodor. II 5, II. eadem Iunoni nubenti a Terra oblata exigua variatione Athenaeus III p. 83 e et Eratosthenes catast. 3narrant. ) consimilia de Cadmi et Harmoniae nuptiis leguntur apud Nonnum XIII 35l sqq. ad nuptias Monelai et Helenae Stesichori spectat seg. 27 Bgk., quod ex epithalamio Helenae ductum est δ):
tudino sabula est conformata, non illa ex hac. Minus recto iudicaro videtur Gerlinrdius Uasonb. I p. 130 n. 166.8.
129쪽
πολλα μεν Κυδώνια μῆλα ποτερριπτουν ποτὶ δίφρον ανακτι, πολλα δε μυρσινα φυλλα καὶ ὐοδινους στεφάνους ιων τε κορωνίδας ουλας in vaso picto apud Gerliardium Vasenb. 169, i cf. Ιsinium Vas enhat. 283) Helena, quae a Menelao domum deducitur, pomum manu gestat. denique Arabius anth. Plan. IM: Ε ὁ να γάμων ερριπτες - ἀμβολίην ταχυτῆτος τουτο γέρας κουρη χρυσεον , Ἱππομενες; Iam liquet, puto, quem ad finem tota haec properet BX- positio. ab Aconti pomo singularis quidam pomorum usus nuptialis repetebatur, qui Doli olim vigebat. is vero usus qualis fuerit nequit sane accuratius definiri. namque norunt periti, quam Vario modo locis divorsis idem symbolum usurpatum sit quamquo in externa facio earum rerum nihil foro constans sit, nihil stabile. Vorum enim ubi lustratis eis quae supra albata sunt hoc potissimum an quirimus, qualis pomorum usus ceteris probabilius Et concinnius a Cydippae fabula repeti potuerit, coniecerim, Cydonia mala vel proiecta esse, dum pompa agitur Sollemnis, quomodo est in illo Stesichori fragmento, Vel Sponsae nFPonSO Porrecta, quom morem Athenis antiquitus obtinuisso
Vidimus. horum certo neutrum non Percommode ac prorSUS ex consuetudine narratum ess ot in memoriam fieri celeberrimi
illius pomi Cydoni, quod ab Acontio iactum a Cydippa acceptum folicissimas olim nuptias conciliasset. Neque vero dubito, quin Callimachus iuxta hunc ritum sacrificia quaedam nuptialia Dianae Deliacae offerri solita
commemorarit. hanc enim in primis κουροτροφον fuisse atque nubontibus ut νυμφίαν esse cultam compertum habemus. DRmque ipso Callimachus in Del. 29l-298 narrat Vpidi Loxoni Hecaergae ) Hyperboreorum virginibus, quae sacras primiti Dolum detulissoni, divinis honoribus post mortem consecratis
nubentes Virgines comam offerre detonsam. Vides autem nihil esse nomina Virginum nisi Dianae cognomina, in cuius numen ) Herodotus IV 33-36, Pausanias I 43, 4 et V I, 8 Loxonem
130쪽
illas esse receptas narratum sit. ) ceterum ille quoque ipso sollemnis pomorum usus cadit in Sacra nuptialis '), plano ut satis fiat Propertiano Versui, quo Retion argumenta universim notantur.
Talis igitur cum ratio ac finis fuerit Cydippae fabulao, pro exemplo illa habenda est eius generis, quod apto nunc legandas dicunt mythologi. etenim hoc illae proprii liabent, quod cognomina ac sacra deorum sollemnesque quaslibet eaerimonias, quae e rationibus physicis Vel ethicis nata sint, vera origino non amplius perspecta ex fabulis repetant aetiologicis. quale genus omnium optime Welcherus intellegero et iudicars nos docuit, qui cum alias passim de eo disputat, tum in epistula a. 1823 ad Gulielmum Humboldtium data W. v. Humboldi's Brioso an F. G. Welcher p. 84 sq.), Tritogis p. 249 sq., Go etteri. I p. 95 sqq. ac potest, ni fallor, accuratius etiam dosiniri fabulae genUS. Namque perdigni notatu Videntur Ovidianae opistulae XX
exeuntis hi Versus: quod si contigerit, cum iam data Signa sonabunt, tinctaque votivo sanguine Delos erit, aurea ponetur mali felicis imago causaque versiculis Scripta duobus erit:
Dis pomi testatur Acontius huius, quae fuerinι in eo Scripta suine rata. quorum probat vim et auctoritatem ratio Ovidio Ovidianis que usitata. qui si quid fictos epistularum scriptores in exitu potissimum do futuris faciunt eloquentes, quod Vel consilio vel voto vel praesagitione contineatur, idem posthac eVenisso erat in fabulis. ita Phyllis II 41 sq. eo se pronam profitetur ut laqueo vitam finiat. Hypsipyle VI ibi sqq. Medeae procatur, ut a Theseo depulsa extorris vagetur liberis suis perditis, ut coniugi natisque tam perniciosa sit illa, quam suerit patri fratrique, denique ut terra marique pererrato
i) Ex ea Deliae Dianao natura repetas versus ep. Aconti 191 sqq. Et scolium Athen. XV p. 694 d: εν Βηλφ ποτ' ἔτικτε τεκνα Λατt, Φοιβον χρυσοκομαν ανακτ' Ἀπολλω l ἐλωpηβολον τ' ἀγροτεραν l υρτεμιν,α γυναιγ Πν μεγ' κρατος. vereor ut prorsus recte disputet Nelckerus lil. Schr. III p. 202 sqq. Cf. v. c. Quintil. I 7, 28.