De Callimachi Cydippa

101쪽

oψεως βλ θεντες. idom Ι 2i: καὶ πλέον ἡ προτερον αυτον τῶ καλλει καταστρα νασα. et II 4: ὀφθαλμοὶ δε ἀφεγγεις οι παντα τω καλλει καταστράψαντες. Achilles Tat. I , 2: καὶ καταστράπτει ζιου τους ὀφθαλμους ταὶ προσωπω. VI 6, 3: ἰδων ὁε ὁ Θέρσανδρος το κάλλος ἐκ παραδρ0μης, ως αρπαζομένης αστραπῆς - μαλιστα γαρ ἐν τοῖς οφθαλμοις καθηται το κάλλος - πινῆκε την ψυχην ἐπ αυτήν o. q. s. Charito V 3, 9: ἐξέλαμψε δε το Καλλιρροχὶς

προσωπον καὶ μαρμαρυγη κατεσχε τὰς απαντων Oφεις, ωσπερ ἐν νυκτὶ βαθεία πολλου φωτος αἰφνίδιον φανεντος. et a poetis quoquo maxime serioribus eadem frequentatur imago. Apollonius Rhod. III 1016 sqq. τοιος απο ξανθοῖο καρήατος ABονίδαο lστράπτεν Ἐρως ηδειαν απο φλογα ' τῆς δ' ἀμαρυγας l ὀφθαλμων ἡρπα ν. cf. Sophocl. lag. 430 Nch. , anili. P. V 36, 3. 56, 3. XIIII 0. I 27, 3 sq. 196. Non n. Dion. XI 376, XXXIV 322, XXXV172, XLI 254, XLII 236. V. Dissenium ad Tibull. IV 2, 5.

Edacis huius ignis ipsum absumentis momor ad arbores iterum VerSus ex eis quaerit, num et ipsao tali urerentur desideri flamma. quae cum antea iam persecuti Simus, unum hoc nune adicimus, quam id subtili arte poeta instituerit, quod totum sermon Em Aconti ea ad arbores apostropha utrimque quasi cinxerit. quo quidem assecutus hoe est, ut univerSamorationem certo quodam tingeret colore. Butimannus, ubi verba ab Acontio ad arbores dicta commemorata essent, haec inserta fuisse arbitratur Callim. frg. 236):ὰλλ' ἐπακουους

eaque vertit nismand hoerte Vel sis die Baeume, Felsen M. S. m. hoerten nichi aus seine Magen. quae tamen coniectura cum Sit per- incerta tum ne probabilis quidem mihi videtur. nam ut vera sit interpretatio Butimanni, Callimachi Verba eodem iure revocari poterunt ad Herculem, qui amissum quaerens Hylam nomen eius per montes clamitabat, ut est in Callimacheo fragmento 507 Blms.

cf. Rauchium l. c. p. 36. Apollon. Rhod. I 1272, Theocr. XIII 58, Prop. I 20, 49 sq. Valer. Flacc. III b96 sq. vel fortasse ad Phyllidem. cf. OV. rem. 597. sed magis eo inclino, ut illa hoc

102쪽

potius significare arbitrer: sed morem ei non gesserunt. quod do dis dictum puto aliqua anto commemorata precatione. cf. Callim. in Dol. 116. ae video hoc frg. eadem ratione n Boisgonadio ad Callim. p. 207 sq. explicari. aliter Hecherus comm .do anili. Gr. I 843 p. 269. Continuo Athonas potit adulescentulus. quod licet rhetor non commemoret, omnino nunc dimittens Acontium ad nuptiarum usque mentionem, latero tamon vidimus in vorbis μαθησομαι μονον e. q. s. itaque hanc quoquo rem Callimachus

praeivit poetae Latino. is enim ab Acontio in Cydippae patria urbs versanto opistulam fingit ad illam perscribi, id est in eo rerum gradu, ad quem nunc pervenimus dum fabulae cursum

sequimur.

Iam enim nos cum Aristaeneto subitarium parumque scitum transitum adhibente et cum ipso otiam Callimacho eo dom ni fallor rerum ordine sed arte aliquanto maiore uso ad ea pergimus repetenda, quae interim Cydippae Delo regressae acciderant ante quam Acontius Athenas Venerat. Tetj δε Κυδίππη προς εrερον ηυτρεστι το γαμος. και προτῆς πασταὁOς τον υμέναιον ηδον αι μουσικωτεραι τιον παρθενων και μειλιχοφω νοι τουτο δη Σαπφους το ηδιστον φθεγμα. αλλ' αφνω νενοσηκεν η παις, και προς ἐκφοραν αντὶ νυμφαγωγίας οι

τεκοντες ἐωριον. Callimachea igitur condivit sophista Sapphus, ut supra Hesiodi, ambitiosa montione. nec Vero illam credas ipsam ei inspectam. impudenter enim despoliatum observarunt Philostratum sen. imagg. II I: . . .. τοσουτον αμλλωνται siodoπηχεις και ἔλικωπιδες και καλλιπαρηοι και μελιφωνοι

idem esse proditum Sapphus verbum, nemo facile dubitabit. atque codex Aristaenoti ne habet quidem μειλιχοφωνοι, quae

Merceri coniectura est, sed μειλιχιφωνοι, undo Iacobsius ad Philostr. recto effecit μελιφωνοι. ) cuius correctionis eonfirmant Veritatem quae addit: vocem a poemia Lesbia inventam ad eandem

i) Vtrum quo locum quam misere non ceperint interpretes nonnulli, ex Boissonadi notis videre licet. ) Contra reicio ceteras eiusdem mutationes, quibus id voluit violentius efficero, ut singula Aristaeneti verba Philostrateis accuratius h. l. responderent. etenim solent isti variando imitari.

103쪽

retulit Antipater in Anth. Pul. IX 66 τας μελιγονου Σωμνους, μελίφθογγοι Μουσω sunt U. Pindar. Ol. VI 36. quocirca Berghi improbo sententiam Sapphonem dixisse λιχονονοι. nam idem si dis placet dixero Sappho Philostratus Aristaenetus, μελίνονοι. ac videtur illa do puellis canentibus hanc Vocem et ipsa usurpasse, puto in aliquo epithalamio, quae et multa ab sacomposita esse et praecipua gloria floruisse constat. Ista autem paraphrastae in inserenda Sapphus memoria infidelitas vanitasque nos admonet, ut diffidentiores iam facti totam sententiam examinemus, eui illa inserVit oxornandae. et profecto ea est suspitiosa ut quae maxime. quid enim γhymenaeum iam cecinerant Virgines ante cubiculum Cydippae, nimirum cum sponso illo a parentibus destinato concumbontis 2 minime vero. hoc ipsum enim, ut ne Cydippa rupto iureiurando illius uxor fieret, morbo est a dea cautum. cantabantur sano hymenaei etiam ante primum concubitum per nuptiarum

apparet. ac ne potest ita quidem errasse, ut diversa hae hymenaeorum genera non suderit. nam Ovidius XXI 43 sqq. cumque dies caris optata parentibus in Stat, immodicus pariter corporis ardor adeSt. ei mihil coniugii tempus crudelis ad ipsum Peraephone nostras pulsat acerba fores ).vidos igitur Callimachum morbo correptam prodidisse Cydippam

anto nuptiarum diem, sed omnibus ad nuptias iam paratis, immo etiam sollemnitatibus iam incohatis oblatisque fortasso προτελι ις vel προγαμει0ις, ut pallia V. 170 sollemnem vestitum indicaro Videantur. iam hos quoque mihi considera Ovidi

Versus i. c. 155-I68: nam quare quotiens Socialia Sacra parantur, nupturae totiens languida membra cadunt Ziὶ Apud ΙΙosiod. scut. 273 hymenaeus canitur, dum virgo ad Sponsum ducitur. cf. de ea re Harturigium philol. III p. 238, C. F. Ηormannum gr. Privatal tertii. g 31, 15. J V. 45 emendavi librorum scripturam et mihi coniugii.

104쪽

ter mihi iam veniens positus Hymenaeus ad aras fugit et e thalami limine terga dedit, viaeque manu pistra e. q. S. en quae sophistae halucinationum Suarum ansam dedisso videantur. nam si eodem artificio non nimis venusto iam Callimachus usus est, quam valde probabilem iudico suspitio nom, Aristaenetus vel temerario cumulandi studio abreptus Vel quo locum pararet purpureo illi panno, dico Philostratosto phrasi, epithalamium videtur effecisse ex Hymenaeo Cydippae appropinquanto. et commodo accidit, quod Nonni quidam versus extant Ovidianis ab sententia persimiles, Dion. VII b2 sqq. αλλα καὶ αὐτος

cf. Bionis epit. Adon. 87 Sq.εσβεσε λαμπαδα πῶσαν ἐπὶ cptio G Τμένειος καὶ στέφος ἐξεκέδασσε γαμήλι0ν e. q. s. atquo Ruget coniecturae fidem, quod in eadem descriptione plura Ovidius habet, quae Graecus auctor obtulisse videatur. nam cum Versu 172eι face pro thalami Dae mihi mortis adest congruit plane, nisi quod figurati sermonis ornatu exuta est, Aristaeneti sententia: καὶ πρὸς ἐκφοραν αντὶ νυμφαγωγίας οἱ

τεκοντες εωρων. Rcumen autem illud admodum usu est frequentatum. ex eroticis nonnulla adnotarunt interpretes Aristaeneti,

quibus addo Erinnam anth. P. VII 7l2, Meleagrum ibid. 182, Antonium Thallum ibid 188, Musaeum de Her. 308, Ovidium ep. II I20, fast. II 56I, Propertium V 3, I 3 sq. doniquo ea etiam, quae V. 170 sq. continentur, Callimacheum fero colo

rem referunt.

Postquam igitur parentes iam funus potius quam nuptias cogitantes suscepta abiecerunt sollemnia, de improviso con-Valescit Cydippa. iterumque thalamus apparabatur ἐκοσμειτο), id est in recens Oxtructo thalamo i) genialis torus adornabatur. Antipater anth. P. VII 7lI, l sq. In Theocritet epithalami sid. XVIIIJ initio:

105쪽

cf. Apoll. Rhod. IV II 39 sqq. , Himer. or. I 4, Claudian. epithal. 213, Lucan. II 357. Nonn. Dion. V 91 Venus Cadmi ornat ἐκοσμεε thalamum. Verum anto ceteros utilis est ad comparandum Xenophon Eph. I 8, 2. Iam iterum aegrotat Cydippa, iterum nuptiae disseruntur.

eademquo tertium etiam virgini accidunt, recuperata sanitas,

nuptiae institutao, fatalis morbus. ita rebus habentibus Acontius Venit Athenas . virginem in Vitae discrimen adductam quaequo antea ossoni mirabilia facta statim fando accipit ), pervagata rei fama. apparere enim parentibus ab eisque praesens filiam in matrimonium petere Verecundans ) clam sciscitatur, quid

agat illa. Ovidius ep. XX l 29 sqq.

ne tamen ignorem, quid agas, ad limina crebro anxius huc illuc dissimulanter eo. subsequor ancillam furtim famulumve requirens,

profuerint somni quid tibi quidve cibi. ea ration o totoque simul habitu tumorem animi atque incitationem dum invitus prodit factum videtur, ut nonnullorum in Se Verteret oculos et suspitiones. ep. XXI b1 sq. neve nihil credas in te quoque dicere famam, facta veneficiis pars putat ista tuis. ae potest etiam apud Callimachum iam sermo fuisse de aliquo Aconti Cydippaeque commercio per nutricem facto, quod Acontius instituerit. eae enim nutricularum in fabulis eroticis solent esse partes, ut amantium conciliatrices sint, id quod o

Ἐν ποκ' αρα Σπαρτα ξανθότριχι παρ Μενελαιοπαρθενι κοὰ θάλλοντα κομαις υακινθον QOMym προσθε νεογράπτω θαλαμω χορον ἐστάσαντο. Meinelitus scripsit νεοδιχάτω θαλαμω, Κoechlyus ahademische Vor-traego und Redon I p. 408 praetulit νεοκματω. nonne reponendum νεορράπτω ri) Εrrat enim Butimannus i. e. p. 118. η) ov. op. XX 73 sqq. rogat Acontius ut admittatur vel v. 79 advocetur ad Cydippam, cui rhetorico artificio servum sese offert. respondet illa XXI 213: quid tamen huc venia38 e. q. s.

106쪽

vitae veritate sumebatur. et apud Latinum poetam conscia dicitur nutrix XXI 17 sqq. litterasque mutuas forsan cogitatur curasse. sed de iureiurando nihil dum Virgo parentibus ausa

erat enarrare . quare adhortatur eam Acontius V. 201 sq. matri licet omnia narres,

nil tua, Cydippe, facta ruboris habenti).

Verum enim vero iam dis solvitur nodus. nam Cydippae

pater inops consili aliis aliud suspicantibus cf. ep. XXI 49 sqq.)

sacram legationem Delphos mittit, quae e deo miraculosi infortuni quaereret caussam cf. l. e. V. 231 sq.). per hunc omnia aperiuntur, ') amor Aconti, dolosum malum, Cydippae iusiurandum.

) Et Pseudoovidius quidem respondentem facit illam XXI 241 sq.

fassaque gum matri deceptae foedera linguae, lumina stoea tenens plena pudoris humo. verum liaec quid sibi velint minus pervideo. turbant enim fabulae concinnitatem. atque omnino in Cydippae epistula iusto plura fabulae momenta in id coguntur tempus, quo illa scribi fingitur. sed idem pravum studium in aliis quoquo notinullis epistulis Ovidianis cernitur,

V. e. ep. IX 143 sqq. , similiter XXI 233 sqq. Sciens omisi quod huc poterat trahendum videri Callimachi frg. 264 apud schol. Pind. Pylli. IV 104 αυτοματίη κελαδφJ Ουκ ήρωτήθη γαρ παρα του Βαττου περὶ τῆς ἀποικίας, αλλα περὶ τῆς μονῆς es. Herod. IV 155J. ἔνθεν δη κ H αυτωρης ο τρίπους, ως Καλλίμαχος

αυτωρης οτε τοῖσιν ἐπεφραδε καὶ τοτε αυτωρης τὸ μαντις λεγεται, οταν μη βουλευομενου τινος περὶ oτου ῆκει ἀπαυτοματίση. etenim nexus quo illud prosert aclioliographus me movet, ut Callimaelio a quoque ad Batti historiam revocare malim, ad quam pertinet eiusdem frg. 112. eoterum quid Ait τρίπους αυτωρηὶς melius quam interpres Pindari te docebit Nonnus Dion. l V289 sqq. de Cadmo haece narranS: ἔνθα κιχήσας Βελφον ἀσιγητοιο μεσομφαλον αξονα Πυθους μαντοσυνην ἐρεεινε καὶ ἔμφρονα Πυλος αξων κυκλοθεν αυτοβοητος ἐθεσπισε κοιλαδι φωνῆ.undo sere coniecerim Callimachum scripsisse: D τρίπους αυτωρης οτε τοισιν ἐπεφραδε κοιλαδι φωνῆ. τρίπος αυτοβοητος Nonn. Dion. XIII 133. cs. O. Muellerum in Boottigeri Amalthea I p. 121.

107쪽

simul quid facto opus sit idem pellucidis Verbis praecipit.

sed ut reconditioris aliquid sententiae atque allegoricae orationis, qualis decet Pythiam, admisceretur illis, haec simul eduntur: αλλως τε Κυδ την Ἀκοντίφ συναπτιον ου μολιβδον αν συνεπιμίξιας αργυρω, αλλ' εκατερωθεν ὁ γάμος ἔσται χρυσους. expectares αλλ' ἐκατέρωθεν o γάμος ἔσται ἀργυρους, i) Verum amant cum Alexandrini poetae tum fabulatores exaggerando ea Superare, quae cogitatione praesumas. deo obsequi properat pater iamque iusiurandum impletur. nune demum arcessiri cogita adulescentulum in paternam Cydippae domum, nune primum ab illa eum conspici et quod credere par est amari. nee enim Deli eum vidit virgo, quod suadent Latini versus ep. XXII03 sqq. , nec potuit postea Videre. at enim mirifice, inquies, nec decentor probabiliterque hoc instituit poeta, quod Cydippaρ maritum aliquem fato inevitabili praevalidoque atque

etiam aerumnoso faeit obtrusum. Vix dum enim Visum adulescentulum iam deo iubente habet maritum. sed peculiari ratione hunc scopulum a Callimacho evitatum suspicor, licet ita ut perfectiorem vix inde reddiderit fabulae conformationem. etenim apud illum, ni fallor, ultra etiam valuit numinis opera, id est, Cydippa κατα θεῖον dilexit visum statim Acontium. nam in hoc ipsum genus fabularum illud convenit artificium,

quo eXpleantur hiatus nexum interrumpentes rerum Vel quo fides concilietur mirificis rerum concursibus. quod ut a Callimacho quoque credam adscitum, me maxime moVet fabulae non uno nomine eius quam tractamus similis comparatio. nam de Cte Sylla, quae ipsa quoque cum sponso non Viso iureiurando copulata erat, Nicander narraverat tradento Antonino Liberali I:

Similia sere, sed ut par erat modestius, Acontius Rpud Ov. 219 sqq. loquitur. ηὶ Apud eundem Antoninum c. 12 et 13, ubi idem exprimitur Ni

cander, pro κατα θεον bis scribas κατα θειον. ea enim ratione vox θειος saepissimo obscurata est librariorum incuria. cf. Bastium epist. erit. append. p. 51. ceterum V. Suidam s. V. κατα θειον. Parthonius

108쪽

eiusdem coniecturae quodam modo est fideiussor poeta Latinus. qui enim epistulae XXI curatius examinabit artem et consilium considerans maxime v. 189-206, liune fugere non poterit, qualis animi immutatio in ea cernatur, quamvis interim nec Acontium Cydippa viderit, nec ille, oui destinabatur uaeor, ullo pacto eam offenderit. ac pulcra est amoris modo enascentis suique vix dum conseii tecta significatio V. 203-206, apertior in ipso exitu epistulae v. 2 7 sq. liaee satis sint, quibus cognoscatur, quali ratione poeta rhetoris agens partes ex Rrgumento si quod aliud lubrico ac difficili sese expedierit. Sequebatur nuptiarum descriptio, easque cogita Deli celebratas. λ) hoc enim credere nos certo iubet nec fallaci

indicio Ovidius XX 233 sqq.

iuncta salus nostra rat. miserere tuique meique.

quid dubitas unum ferre duobus opem' quod si contigerit, cum iam data Signa Sonabunt, tinctaque votivo sanguine Delos erit -. ac facile hoc oraculo praeceptum fuerit. sed reapse quoque nihil habebat insolentis, ut nuptiae sub eiusdem deae quasi oculis et circa eadem illa sacra celebrarentur, quae feliciter consociaSSent par coniugum. iStorum Rutem VerSuum, quibus poeta finem fecit epistulae Aconti, quae sit nuctoritas, clarius elucescet ex ea disputatione, quam tertiae huius scriptionis parti SepoSuimus. nec poterit mirum cuiquam Videri post ea quae disseruimus, Aristaenetum quidem eam rem ut mentione minus dignam tacuiSSe. Denuo nune virgines Cydippae aequales hymenaeum canunt non amplius iam interruptum dilatumque. - haec bene habeant. sed quibus ista iam expinguntur, ea nihil sunt nisi cento quidam, quem putido consulum interpolavit sophista. is enim hic quoque impudenter compilavit Philostratum, cuius duas Phrases conferruminavit, unam ex imagg. II I κia η

το μελος ἱκανως ἐμβιβάζουσα, alteram I 2 extr. καὶ δεξιατοις δακτυλοις υπεσταλμένοις υποκειμένην τηὶν αριστεραν πλήττει Τ) Hoc a Butimanno l. c. p. 118 praetermiSSum.

109쪽

ἐς τὸ κοιλον, ιν ωσιν αἱ χειρες ξυμφωνοι πληττόμεναι τροπιοκυμβαλων. et ea quae subiungitur sententia o Xenophonte

Eph. Ι 8, 1 sumpta est: βραδυνειν δε παντα ἐδοκει 'Aβροκομηκαὶ 'Aνθεία. nihilo sotius hymenaei mentionem o Callimacho

arbitror translatam rectoque etiam loco insertam. namque eam Vidimus rationem esse paraphrastae, non ut rerum

momenta interponeret nova, sed ut singula Callimachi loca aliorum maxime commentis exornaret, prout illa suppeditaret memoria. et accedit, quod ipso fabulae fine hoc quodam modo continebatur, ut sollemnes nuptiarum caerimonias docta enarratione poeta attingeret. quare non dubito, quin eum ille commemorarit hymenaeum, qui per pompam cantabatur, quis curru sedens sponsa in domum deducebatur futuri mariti. 3)notum cuiquε hoc αρμάτειον ιελος e clausulis pacis et a Vium Aristophanis. quod quidem canae esse ac fabulosae vetustatis

docent Homerus Σ 491 sqq. et Hesiodus scut. 273 sqq. ) atque hoc in argumentum apparet egregie conventro Callimachi lag. 210 a Butimanno l. c. p. 127 sq. ad exitum Cydippae pompamque nuptialem relatum, quod habet scholiograptius ad Soph. Antig. 629: ταλιδοςJ ταλις λέγεται παρ' Αιολευσιν η Oνομασθεισά τινι νυμφη. Καλλίμαχος xv αυτίκα την ταλιν παιδὶ συν ἀμ θαλεῖ undo Suidae oditor Mediolanensis glossam quae est S. V. ταλις

invitis codicibus lexico inseruit. Moris autem erat Attici, ut puer patrimus matrimus sΠαῖς ἀμφιθαλής) qui diceretur πάροχος vel παρανυμφίος Sponsam τῆλιν) in pompa comes deduceret. cf. Zenob. proV. III 98, Aristoph. au. I737. Hesychius: ταλις ' η μελλογαμος παρθένος καὶ κατωνομασμενη τινί, οἱ δὲ γυναῖκα γαμ ετήν, οἱ δε νυιι ην. quam notat vocem inter alias Aeolicas quibus Callimachus usus est Meinphius Callim. p. 201. Eodem loco inserendum suspicor Callimachi frg. 461 Ern. quod ex Apolloni libro manu scripto ab Hemsterhusio olim est protractum, nunc autem legitur in Behheri anecdd. p. 567:

110쪽

οτι κω δυο συλλαβων αποκοπαὶ γίγνονται, εν τω περὶ παθων ἐδειχθη. τό τε γαρ προπαρ ουτως ἔχει καὶ το μει αρ, π ὁά, καὶ το υμέν -ρα Καλλιμάχω. Eandem finalium syllabarum detractionem ab Aeolica dialecto repetitam docent auctor etymol. m. p. 700, 38 et Eustathius ad Il. p. 187, 28. Verum apparet, Veteres grRmma ticos hac in re falsos esse i). Et de Voce υμεν quidem Re-

curatiora debentur Helladio apud Phot. bibl. p. 53l a Bhh.

το δε μακαρ εκ του μακαριος ἀποκεκοπται, ωσπερ καὶ το υμέν α ι εγεγονε ἀποκοπεν υμεν. hinc cum edoceamur, υμεν VocatiVum

fuisse apud Callimachum, nemo dubitabit, quin ille ab υμήν potius quam ab υμεναιος grammaticis fuerit derivandus correptisque singularis Vocativis adscribendus, quales amabant Aeoles. non alia autem res a simplici Veritate istos abduxit, quam quod Callimachus corripuit υ in υμέν, cum alioquin υμην longam, υμέναιος breVem utique haberet primam. itaque frustulum illud Callimaelieas dictionis ita adaugere licebit:

quae hexametro puta interposita fuisse. et eum apud Nonnumbrovi υ in Yμήν Callimacho auctore usurpata ) haece legantur Dion. XVI 289 sqq. υπερ δαπεδου δε χορευωναμπελος ἐσμαραγησεν , μην Ῥμενα ιε' λιγαίν ων,

ιμερθεις γαμος ουτος ' ορεστιας ιαχε πευκη. noscio an Callimachus hoc hemistichium habuerit: P ιεν ω Ῥμεναιε' λιγαίνων. IIesychius enim ex ignoto poeta : λιγαίν ων ' μελπων, ηδεως

Cf. Lobeckium parall. p. 119 sq. , Ahransium de dial. Aeol. p. 108. λὶ Eandem huic voci mensuram et Latini passim Poetas ot fortasso Euripides Troad. 331 adhibent. φὶ Haec postquam perscripsi vidi Lobeckium in pathologiae parte

nitora nuper admodum edita p. 313 sq. de eodem loco aliter iudicare. sod nihil de meis mutandum videbatur. namque ut alia mittam, eum dicit illo Callima hua autem fortasse metro obseque=is scripsit 'Υμὲν id co ' εναιε ultima correpta contra regulam nominum G isnorum in ην exeuntium, errore miinifesto hoc praetermisit, quod grammatici veteres DILTHET, CΛMaas. 7XUl

라틴어 텍스트