De Callimachi Cydippa

131쪽

aera temptet. Dido VII l83 sqq. se mortem gladio sibi conscituram praedicit. item Deianira ΙX I 6 sqq. ut Canaco XII 19 sqq. saeva minatur Insoni Medea XII 207 sqq. Protosilai obitum praesentit Laodamia XΙΙΙ 109 sqq. eademque affirmat

bellum tangit Troianum quod hine exarsurum erat XVI 339ot 3bl sqq. Τ) Leander consilium eloquitur invitas experiendi aquas, licet quodam modo praesagiat singula, quae poStea venisse Musaeus narrat. cf. XVIII 196 sqq. cum Mus. 335 sqq. per quietem Ventura Videt Hero XIX I95 sqq. - et Acontiquoque epistulae auctorem in illis versibus non suo uti invento, vel hoc indicio valde probabilo est, quod nuptias Deli celebrandas, rem insignem, non nisi obiter et quasi fortuito Acontius commemorat, ut omnia haec fabulao propria fuisso satisque iam pervulgata necessario sit conligendum. Haec igitur me movent, ut apud Callimachum mali felicis imaginem Dianae positam arbitrer. ) quo constesso lustra mihi quae supersunt Semi Dolia dis fragmina ad anathemata Deliaca spectantia. paucula propono. Athonaeus IX p. 469 e :Σ,ῆμος ὁ ' ἐν πέμπτ ν Ληλιαδος ανακεισθαί φησιν ἐν Λήλω χρυσῆν ηδυποτίδα Ἐχενίκρηὶς ἐπιχωρίας γυνπικος e. q. s. idemque XI p. 502b: Σῆμος dε ἐν Λ λαδ ανακεῖσθαί φησι χαλκουν φοινικα,

) Quod Sappho in mare so demissura lyram suam Apollini vovero vult XV 181 sqq. cf. Ov. am. II 18, 32 et Wolchorum lil. Solir. IIΡ. 117 n.), ad aliquam lyram sucile spectat ut Sapphus in Mitylenaeo

Apollinis templo asservatam visentibusque monstratam. Similem remESSe puto ov. . mei. IX 791 sqq. Nolim autem conicere, hac ipsa dedicatione aetion contineri, h. o. poma nuptialia Deliacae Dianae apposita esse eumque morem ab Acontio osse secundum fabulam incohatum . quamquam haec suspitio nonnullis caussis potest commendabilis videri. at nequit probabiliter conciliari cum clausula epistulae XX, qua si uteris religiose et accurate utendum est. ita quo Si ab Acontio aureum pomum sumis Dianae positum, sicut est in V. 239, hinc sequi non potuit ut sponsae, sed ut sponsi mala posuerint. at adules gentibus, quantum quidem scio, cum Diana ros non fuit. Si a Cydippa malum dices positum, vel fortasse ab Acontio et Cydippa, hoc nullo pacto coit cum v. 239. et vero Aconti potius quam Cydippae fuit, ut pomum grati animi testem poneret.

132쪽

Ναζίων ἀναθλὶμα, καὶ καρυωτας φιαλας χρυσας. alia V. apud Prollorum Polemon. Dgg. p. I77 et in Muelleri frgg. histor. Gr. IV p. 492 sqq. Vix puto reprimes suspitionem, iuxta haec aliquod aureum pomum in Artemisio Deliaco assematum fuisse, cui haec plurave essent inscripta: 'Aκοντιος ανέ Hiκεν. omnino Delum in tanta sacrorum insulae celebritate omnρ genus donariis et cimeliis refertam fuisse non dubium est. singula autem anathemata vel certe nobiliora quasi involuta orant historia fabulari, quam aeditui theoris pandebant. ) atque huc Cydippae fabulam refero. ΙIino commodo fiet transitio ad Oam quaestionem, unde fabulam Callimachus acceperit. quam potuit in aliqua perie-gesi tactam invenisse, quando quidem anathematum enarrationes Callimachi aetato scriptas extitisse constat. atquct his omnino fontibus Callimachum multifariam usum esse in aetiis conScribendis perquam eSt probabile. ac ne historiei quidem talia anquirenti poterant steriles videri. ita certe fabula schol. D. A M

apud Muellorum I srg. 339) do Apollino Cilla eo ex Thoopompo relata, quem haud semel Callimachus adhibuit, idoneum

aetion praebere poterat, atque idem etiam Theopompus eiusmodi argumenta ut Pyrami ac Thisbao insolices amores tetigerat. cf. Plui. non posse Suaviter etc. l0 sapud Mulierum seg. 29 ). Verum pronior paene sum in eam opinionem, ut poetam hanc fabulam coram excepisse credam. nam Callimachum magnis se itineribus commisisse non solum ob frg. 109, Sed universo etiam genere multiplicis scient ae quam commonstrat

quamdiu peregrinatus esse. nam cum ei insulae Ptolemaeum Philadelphum imperasso inscriptiones testes nunc sint disertae es. C. I. G. II n. 2267 quae inscr. ad ipsum Sacrorum com-

Quot per Graeciam reliquiae, quao inter anathomata positae ad heroum aevum referrentur, a sacerdotibus et aedituis sint monstratae, o Pausania abunde compertum habomus. cf. Zoogam Ab-handiungen p. 284 sqq. et Lobeckium Aglaoph. p. 51 sq. ) Lincki autem coniecturae l. o. p. 7 prolatae, Callimachum eum, qui in titulo Athenis reperto et a Metero comment. Epigr. P. 23 sq. exhibito ob largitiones rei publicae oblatas inter cives Athenieuses memoratur, poetam Cyrenensem esse, fidem non habeo.

133쪽

mercium Spectat et 2273, quibuscum compona, Theocr. XVII 90)pro eorto fere habendum est, Callimachi in Delum hymnum in usum theoriae alicuius Deliacae a Philadelpho rogo

quin ipse poeta honoris caussa additus fuerit vix ego dubitaverim. Haoc igitur omnia tam insigniter intor se conveniunt, ut sua se concordia mutue confirmare videantur. unum tamen

restat, quod minus posse perspici aegre ferimus. Aconti nomen supra p. 4 l) dixi ex re fictum esse ipsiusque loeutionis μῆλον re κοντοιν duo attuli exempla, quae Sane unius instar Sint. cum Aristaenetus I. c. Lucianum excripserit. noli obicere, hoc argutule dictum ab rhetoro ipsius forsan Callimaeli ei lusus illius memori nec decero ingenuam. simplicitatem primitivi sermonis, Secundum quom oraκοντι ιν Sit ακοντα vel spiculum mittere. msoντιζειν proprio significat quod nos dicimus schnellen δ), ἄκων was grachnelli rd, Ἀκοντιος der Schnelier. 3) iam notabile debet videri, quod, cum Aconti nomen ad rem Sit fictum atque omnino fabula ex eo ordine sit, in quo no-

ὶ Hoc enim regnante scripti videntur uv. 171 - 188, quibus Celtarum strages per Philadelphum facta glorioso celebratur. et eundem omnino Philadelphum novimus sacrorum et pomparum magnificentia in primis gavisum esse. Cf. Atlaen. V p. 196 R - e.

) Eidem igitur inserviebat usui. atque Homericus in Dolium Apollinem hymnus, Pindnri paean Deliacus cf. Berglii poeti. Iyr. p. 247 Ceis, Eumeli prosodium Deliacum cf. o. Muellerum Dor. I p. 252Welcherum Go etteri. II p. 344) Messeniis, Pronomi Paus. IX 12, 4

Chalcidensibus conscriptum. Eosque praecessores ipse Callimachus respicit in Del. 28, quem ad vorsum scholia Pindari et Bacollylidis lag. 57 apud Bergilium) mentionem in ieiunt. ceterum partem veritatis iam Spanhemius coniciendo vidit, sed nullis ille usus argumentis. cf. eius comment. ed. Ern. p. 373. in Ne plura asseram, ακοντίας SerPentium genus eSt, απακοντίζειν Herodotus IV 181 adhibet de aqua prosiliente. oiusdem sunt radicis acer aquila aqua oculus alia. ut autem Omnino in prisco Sermone nOtiones quas sunt schare et schneli in unum confunduntur cf. θοος), ita

ακων quoque utramque non minus habet iunctam quam ipsum acer vocabulum.

3ὶ Lycaonis quidam filius Apollod. III 8, 1 'Aκόντης , idemque Steph. Byz. s. v. 'Aκοντιον nuncupatur Ἀκοντιος. υκοντευς nomen est anili. P. VI 91, Aconteus Ov. mei. V 201 et Verg. Aen. XI 612.

134쪽

mina soleant ab argumentis petita esse ), Cydippae nomon licet facito sit derivatu nullo pacto in fabulam quadrat.

at enim hoc non raro usu evenit in eo genere, ut nullus nominum eum argumento nexus nobis dignosci queat. quod

rettulerim ad miras vicissitudines quas lias historiae diversas deinceps regiones pervagatae, variis rebus locisque adaptatae subierunt pleraeque, ad similium fabularum permixtiones

confusiones contaminationes nobis prorsus inextricabiles. quos

quidem casus Cydippae quoque fabulam haud evitasse, vel hinc conligi potest, quod in ea primas agunt virgo Athenien-

Sis, adulescens Ceus, quamvis Deliaco cuidam ritui inservierit explicando. et hoc certe licet affirmare. ut omnes legendae quae quidem eandem quam illa probae Vetustatis notam gerant, primo sine colore Retiologico populi ore cireumferebatur, donec deflexa nescio quibus modis rebusque Deliacis accomodata cum nuptiali quadam caerimonia Deliaea conecto- retur Sanct cognata, cum ex eodem symbolo atque ipsa fabula manasset. plura Si rimari Vellemus, nosmet hercle privaremus laudo virtutis a Quintiliano commendatae, qui diceret, do votustis historiis aliqua grammatico esse nescienda. Iam summa promissi pro virili parte completa unum hoc relicuum esto, ut in nrtem atque indolem Callimacheae narrationis utcumque redintegratao parumper intueamur. in quo aetion merito neglegemus, quoniam isto res SubteXitur prorsus

machi.

135쪽

adventicia, quae filum modo poetae praebuerit, quo usus posset res diversissimas in speciem unius corporis colligere, ut de Ovidio metamorphoseon auctore ait Quintilianus. Quam onim lustravimus fabulam nihil prohibet quominus dicamus Romanensem, licet simplicissima illam ac paeno rudi forma descriptam. quippe argumenti summa haec est, ut amanti iungatur amata, superatis quaa obiciebantur impedimentis. et consilium hoe est narrationis, numen amanti adesso paratum ac praeValidum. nec defuit sensuum et affectuum inter spem metumque fluctuantium fusior ae solutior explicatio.

habes ni fallor, in quibus conspirent Hollodori Longi Achillis

Tati Charitonis Xenophontis amatoriae fabulae pedestri Sermone conscriptae. apud Callimachum praesens pollet divorum vis cum morbo ter Cydippae immisso, tum quo mox tamquam nodi vinciae Apollo res componit oraculo edito. Scriptorum Vero illa elassis amantes per longos errores machinis quibusdam remotioribus maxime somniis quasi filis a numine eminus regi faciunt atquct gubernari. Quare cum universum hoc fabularum genus Callimachum videamus aliquo modo praeiVisse, scriptores istos Callimacheae artis plura, maxime locos quosdam communes, imitando eX- pressisse Veri admodum simile videbitur. quod re vera factum osse nos exemplis pro reliquiarum exilitate tenuibus dρmon

Denique ut eo referatur extrema disputatio unde primaeSt EXOrSR, oppositis argumenti Oxquisiti lenociniis heroico carmini, quod popularis erat materiae,prao formatas vides Graecorum fabulas Romanen-SES. atque in te utramque artem modiam vides inter iacere Callimacheam vel si ita die oro licet Alexandrinam elegiam, quae a prisci epici carminis via fabulari etiamtum utens historia declinarit adscriptiones Romanen Se S.

136쪽

OVIDIANAE

EPISTULAE XX ET XXI

138쪽

Aristaeneti epistulam Ι I0, quippe quae una cum Ovidianis XX et XXI fundamentum esset praesentis disputationis, ex re Visum est ipsis oculis subicere diligenter recognitam. id quod gratum fieri lectoribus eo magis confidebam, quoniam Aristaeneti quae extant editiones ita sunt comparatae, Vix ut ullam non gravate in manus sumas. adnotaViautem libri qui unus habetur Vindobonensis integram Varietatem. lianc enim ut paullulo accuratiorem etiam dare possim quam a Boissonadio ex Bastiana conlationo factum, id promptae humanitati Emanuelis Hosfmanni debeo, qui Haasio et Ritschelio praeceptoribus optimis simul rogantibus epistulam illam contulit accuratissime. est autein liber ille, quem inscripserunt Aristaeneti Epistolae Amatoriae imperialis bibliothecae cod. ma. phil. Graec. n. CCCX, membranaeeus forma IV minor , constans foliis 6 . accedant descriptioni, quae idem vir doctissimus in litteris ad Ritsclielium datis adiecit: Basl im Spec. M. nov. Arist. p. 7 glebi richlio an, dura dercodex von etwei verachiellenen Schreiberra herruehre: wenn er aberueber disse bemerkι unus, scripturae compendiis utens plurimis iisque sue numero lectu dispicillimis, caeterum accuratus et paucos admillens calami errores: ulter pulchriore manu praeditus eι compendiis in scribendo omnino fere abstinens, verum ignoraniisSimuSeι Stupidissimus homo' celi., so ist mas er ueber Beschamenheu derSchrisI unu Unsichι der Schreiber sagi, volt mmen ritatio: dagesen has er unbeaestet gelassen, dura beide Schri en um wenigstensemel Iahrhunderte auscinanderlimen duersten. Der aettere aeusserat

139쪽

IS-23. Coniecturarum contra earum, quae et prorsus sint inanes et Vero prostent conlectae in Boissonadiana notarum farragine, abieci nubem, ut parcerem tum chartis tum patientiae lectorum. nec minus eandem ob caussam omittenda duxi codicis glossemata a recentioro manu inter lineas et in marginibus adscripta, quae tantum non omnia exhibuit Boissonadius. obiter addo haece: ad p. 128, 15 προκολπίουJ απο του κολπου. λαμβανεται δε ἐπὶ των δωροδεκτων λέξις. ad p. l30, 41ὶσωJ αφειδῶ το ανιλεμ. ad p. 13l, 4 ου μολιβδον - αργυρPJ ορα ἐῆμα ευπρεπές. ceterum auctor istorum usus QSt Hesychio. ubi enim adnotat ad p. I 29, 15 ἐγκεκολαμμέναJ κολαπτω. το κλυπτω ῆ κλώθω προς τα γονατα, adhibuit depravatam Hesychi gloSsam κολάπτει. κλωθει προς τω γονατι, mi γλυφει. etym. Gud. p. 334, 53: κολαπτει, γλυφει mi κλυνθει προς τω γονατι.

140쪽

τὶν οραν προς τουτων πληθουσας ριεν ἀγορας στενοχωρουμένας δὲ 10 λαυρας. καὶ πολλοί γε δια τουτοJ το λίαν ἐρωτικον τοις ιχνεσι του

Adnotatio critica. In codice huic epistulao superscriptum est: YZς ἐν ἐπιστολὴ τὸ κατα 'Aκοντιον καὶ Κυδίππην ἐρωτικον διή-γνὶμα. - v. 2 κατα θῆον codex, κατα θειον editio princeps Sambuci. inutilia Tollius et anonymus in virorum aliquot eruditorum in Aristaeneti epistolas coniecturae communicatae cum editore novissimo, qui SuaS notas adiecit. accedunt Claudii Mimnsii et Th. Munkeri Notae in Aristaenetum. Amstelae mi I752, p. 7. - v. 3. aut καὶ την μεν aut τὴν μεν ουν Her herus. φιλοτιμως anonymus et Douga miseeli. ObSs. in nuci. I p. 392. sed cf. Theophylacti Simoeattae epist. LXXIV. V. 4 aut καὶ γαρ τουτον aut τουτον γαρ Hercherus. - V. 5 κα 'Ησίοδον delet Eoinrichius ad Mus. p. 66. - V. 6 περιχορευει eodeX, περιεχορευε Pau tua. - v. 7 φαιδροὶ μὲν ως καλοί, φοβεροὶ δε εος σωφρονες codeT, φαιδροὶ μεν ως καλου, φοβεροὶ δε ως σωφρονος nnonymus et Douga l. c. p. 392. scripsi φαιδροὶ μὲν ως κορου φοβεροὶ δὲ ιυς σώφρονος. v. quae disputavi p. 32. - v. 8 ἐπετρεχε Pau ius. - V. 11 καὶ πολυ γε codex, supra scripto ab altera mauu πολλοί idem coniecit Mercerus. τουτο delet Roiskius virorum aliquot etc. p. s.