De Callimachi Cydippa

111쪽

In tam hilari igitur splendidaque pompa ουδὲ ι ori κήρυκος ἐλίνυσεν i).

cf. etym. m. p. 3δ0, 5 : ἐλινυειν, αργειν, σχολαυιν. Καλλίμαχος 'ουδὲ βοη e. q. s. Callim. frg. 248). namque Plutarchus narrat quaesit. Gr. c. 27: δια κ ρυκ- γαρ ἔθος ην το μετερχεσθαι τας νυμφας. cf. Ialinium archaeol. Aussa. p. 94. ac facile hoc ipsum praeconis munus respicitur ep. XX 23b: cum iam data

signa Sonabunt.

Interim longus Acontio sacer nuptiarum dies, ut brevis dein do nox. et haeo quidem Callimachea haud dubie sententia

est. comparaVeris Properti pulcerrimos versus IV 20b init. Noae mihi prima venit, primae date tempora noctis. longius in primo, Luna, morare toro. tu quoque, qui aestivos Spatiosius Missis ignes, Phoebe, moraturae contrahe lucis iter. Tune Acontius Midae auro non commutasset puellam nee Tantali divitias aequiparabat illi. non sententia Aristaenetea, at neglegens elocutionis ratio, qua membra orationis minus copulantur quam iuxta ponuntur, ut tibi legero videaris tironis scriptiunculam, qui pensum faciens versus numeris liberarit. et arguit doctum poetam Midae Tantaliquo montio. contra sophistae sua ni fallor reddemus, ubi segregaVerimus Asententiam do trivio arreptam: κώ συμψηφοι παντες ἐμοί, οσοι μὴ καθ' απαξ των ἐρωτικῶν αμαθεις ' τον γαρ ανέραστον ουκ απεικος αντίδοξον ει ναι. consimilia quod fugit interpretes leguntur I l 5 init. ουδὲν ως ἐγωμαι πιθανωτερον πεφυκεν ουὁ' ανυσι - μωτερον Αφροδίτης' ισασι δὲ οι βεβλημένοι' καὶ τουτων ημιναντί φος ουδ' εις. ac ne curavit quidem, ut istum communem locum ad ea quae praeeodunt bene aptaret. vol enim

expectares et omnes habebit illo Acontius) asson foros' vel , et credent mihi hoc narranti) omnes.' itaquo si do

Callimachum υμεν pro υμενωε apocopa adhibita posuisse tradentes testatum simul saciunt, eum υμεν brevi υ posuisse. ) Nullo pacto ambigero debebat Nackius Hoc. p. 262, num n meu-sura rocto staret unico ἐλίνυσεν. cf. Callim. in Cor. 48. contra dubito de Nachiana tesse sopnso. I p. 57 sq.ὶ citatorum a grammaticis

fragmentorum.

112쪽

prudentiore ageretur Scriptore, conicerem ἐμοί delendum, ut ad συμψνὶ νοι subaudiretur αυτ . Quibus donique Aristaenetus finem facit narrationis, inois ni fallor iudicio satis foro fideliter atque contin senter egit. ad fabulam apta omnia neque quicquam Callimacho indignum. strictae tamen paraphrasis fines nonnulla excesserint, quibus rhetor urgere videatur acumina Callimachoa. si quidem his

poteramus carere κώ παρέχειν το φως μετ ευωδιας et τοσου- τον η φυσις απανταχου το λαμπρον αυτῆς ἐκορυφωσατο καλλος. Verba autem παλια τοίνυν e. q. s. sententiam comprehendunt

earum simillimam laudum, quae epithalami is continebantur. est Theocr. XVIII 26 sqq.

ποτνια νυξ, ατε λευκον εαρ χειμωνος ανέντος,

haec cum femineo constitit in choro, unius facies praenitet omnibus. sic cum sole perit sidereus decor, et densi latitant Pleiadum greges, cum Phoebe solidum lumine non Suo orbem circuitis cornibus alligat.

Himerius orat. I 15: ο μὲν ηιθέων πρωτος, η ὁε ἐν κορπις προκέκριτω. unde posses suspicari, Callimachum nonnullis versibus aliquam opithalami imaginem offinxisse ), ni a Deliaco nuptiarum ritu illud omnino videretur alienum fuisse. ad extremum non firmitor equidem confido illa Aconti Cydippaeque cum astris comparatione, quae nescio quo modo rhetorem sapit nitido aliquo lumino exitum epistulae de Oraturum. cf.

) Acquievi in transpositione versuum 26 ot 27 nullam ceterarumndSciscens coniecturarum, quibus hie locus ton intus est vel improba-hilibus vel perincertis. qui vero novissimus eum tractavit Koechlyua l. e. p. 409 Sqq., Senecae Versuum a nemine itum Tlieocriteis admotorum comparatione suam Sontentiam partim firmare poterat partim

, Atqne habet similia Nonnus. praesons Voro tompus μειονεκτουσιν vix licet adhibero ad illam suspitionem comprobandum.

113쪽

Aristaon. II 4 init. η υπερκυφασα μολις, ως λαμπρον ανέτειλεν m7τρον e. q. s. non idem enim Callimachei carminis

erat exitus.

Et iam nunc comes illo noster non quidem certus admodum nec tamen ut in tanta solitudine ingratus nobis erit mittendus, nisi quod qualem per satis salebrosam atque impeditam viam eius experti sumus rationem fidemque paucis anto denotabimus. Ipsum Callimachi carmen in manibus misso rhetori postea quae disputavimus non est cur in dubitationem Vocetur. Vehementer potius ea commendatur opinio Cydippae fragmentismRXime X XII XIII, quibus conlatis cum Aristaeneto facile apparet, qua ille ratione singula verba vel integra traduxerit Vel suae orationi accommodata reddiderit. et sane epistulaea aetato infimum fero Vestigium tenetur extantium adhuc lectorumque Battiadae praeter hymnos et epigrammata Carminum3), si quidem sophista integro usus opere est, cui Cy

i) Hochorus enim comment. Callim. p. 83 sqq. Si cui umquam Persuasit. Suidam Callimachi Hecalen superstitem legisso et adhibuisse, eum penitus dedocebit O. Sohneideri Ogrogia commentatio de Callimachi operum tabula quae extat apud Suidam p. 1 sqq. nec magissere est credibile, Ioannem Τgolgam ullo Callimachi integro libro

aut carmine ultra ea quae nosmet possidemus usum esse . nam Chil.

IX 893 redit ad ep. XXV 6. nec minus episti. Od. Presset. p. 38 μγ' oll. Cramari anccdd. Ox. III p. 362ὶ et do div. motr. in Cram erianeodd. Par. I p. 79 fontes ille adhibuit etiam hodio fluentos. cf. Callim. frg. 52 ot 319. ac lag. 52 ut in quo interpretando insigniter sallatur, quicquid dicit Naehius Hec. p. 38 sqq. , eum extra contextum obiter legisso citatum luco clarius est. deinde Chil. VIII 8 14 sqq. frg. 503 Bloms.) non debebat peculiaris fragmenti instar conloctioni inseri, cum redeat ad lag. 77. restat Chil. IU 390 sqq. quod est lag. 413: καὶ τί φημι σοι τα φυτα; 'Mδιὸν ἐστιν ορος

την κλῆσιν 'Aταβυριον, χαλκας πρὶν ἔχον βοας, H μυκηθμον ἐξεπεμπον χωρουσηὶς 'Pοδομ αβης.

Π ίνδαρος καὶ Καλλίμαχος γραφει την ἱστοριαν. in quibus nefariae levitatis hominem Pindarum nominare pro scholiis Pindaricis sol. VII 159 νώτοισιν ἈταβυριουJ Ορος Ῥοδου εἰσὶ δε χαλκαῖ ἐπὶ τω ο ρει τῆς Ῥοδου, αλινες, οταν μελλη τιτῆ πολει γιγνεσθω κακοἰώ, μυκῶνται iam Bergkiua notavit poeti. lyr. p. 309 ad Pind. Dg. 323. nec dubito, quin Callimachi quoquo mentio

114쪽

dippa erat inserta, a et iis, quod quidem haud quaquam excedit fidem. etenim obscuri istius rhetoris necesse est aequalis feroo Didymeis scholiis ducta sit, quae circa locum indieatum olim uberiora fuisse etiam M. Schmidtius Didym. p. 220 ad seg. 13 cf. frg. 14)aliunde conlegit. ac suspicor Didymum lociorem Callimachi diligentissimum huius ipsa attulisso verba, in quibus fuit ni fallor

namque Suidas hoe frustulum praebet iam ab Hechoro comment. Call. p. 109 ob usum vocis γεγειος Callimaelio addictum cf. Callim. lig. 103 et 252), quod o Didymeis scholiis eum petiisse reor: γεγειαι βοες' αι αρ- χαιαι. - denique Callimachi imitatorum serioris aevi turbam lustrantes, si quis sorte vestigia praebeat adhibitorum illius eorum carminum, quorum fragmina tantum ad nostra tempora pervenorunt, in primis Agathias scholasticus nos advertit. quem eruditissimum poetam Scriptoremque, cum praesertim adulescentulus Alexandriae litteris

studuerit sc f. Niebuhri vitam Agathiae p. XIII editionis), perprobabilo est quae quidem parare sibi potuerit Callimachea sedulo lectitasse. et crederes virum saeculi VI altera parte florentem largis adhue oopiis frui potuisse. At non nisi epigrammatum hymnorumque Callimachi lectorum vestigia in Agathiae poematiis invenio. cum Callim. ep. 2, 1 cf. Agath. anth. P. V 237, 3, cum Callim. ep. 17, 1 cf. Agaui. anth. P. VII 583, 1, cum Callim. ep. II, 3 sq. cf. Agath. anth. P. VII 589, 7, cum Callim. ep. 23, 1 os. Agath. anth. P. XI 354, 17, cum Callim. ep. 25, 6 cf. Agath. anth. P. V 280, 4, cum Callim. in Apoll. 105 cf. Agath. anth. Plan. 109, 1, cum Callim. in Cer. 103 cf. Agath. anth. P. XI 379, 3. porro versum sino auctoris nomine ab Hephaestione p. 97 Gaiff. appositum, qui Callimachi haud dubie est cf. O. Schneiderum philol. VI p. 536 sq. et Berghium poeit. lyr. p. 1075 ,παις α τε ' των δ' ἐτεων τὶ δεκας ουκ ολιγη paene integrum repetiit Agath. anth. P. V 182:Η ραδινη Μελιτη ταναου ἐπὶ γήραος ουδωττὶν απο τῆς ηβης Ουκ ἀπεθηκε χάριν.αλλ' ἔτι μαρμαιρουσι παρηῖδες, ομμα δε θελγονου λιπε ' των δ' ἐτεων η δεκας ουκ ὀλίγη. μίμνει καὶ το φρυαγμα το παι δικο ν' ἐνθαδε δ' ἔγνων,

V. 4 scripsi ου λιπε, codex Ου λαθε. suadet autem ipsa similitudinis ratio ut credamus, Callimachum isto versiculo in argumento consimiliuSum esse, id est in amatorio epigrammate. ac dixerat sine dubio:

115쪽

fuerit Marianus scholasticus, qui Anastasio regnante a. 491 183 cum alias antiquorum poetarum iambicas paraphrases composuit tum eodem artificio Callimachi memoriam renovare studuit, scribens μετάφρασιν Καλλιμάχου Ἐκάλης, υμνων καὶ των αιτιων καὶ των ἐπιγραμμάτων, ἐν ἰάμβοις ς- , ut Suidas tradit s. v. Παριανυς. qualis Opera satis aperto indicio est, tantum afuisse ut Callimachea carmina ea tune frequentarentur lectione, qua Gregori Nagian geni Nonnique aetato, ut ab iniuria oblivionis imminente viderentur tutanda esse . quare sub illud tempus obscuro cuidam rhetori utilis nee ingratae esse operae Videbatur, si ex aetiis veteris poetae oam tabulam, quae a lepido argumento amatorio praeter ceteras arrideret, eXprimeret ita, ut ad saeculi sensum, certe ad suum, illam appararet, resectis eis, quae parum in rem sacero Viderentur, additisque novis quibusdam ornamentis. etenim eodem se nomino historia

Cydippae commendabat quo cognatae quas narrat I S, II 3, I l5, epistulis ita immixtas, ut ne specie quidem ulla epistularum Obiter eas obducere curaverit, id quod fecit II 15. Τ) inania

tantum nomina praefixit externae aequalitatis caussa. Circumspicienti autem exemplum aliquod e simili genere petitum cui Aristaenoteae paraphrasis ratio conferatur, Philostratorum imagines Sese offerunt. namque eodem paene

artificio usi Aristas notus Callimachi Cydippam, Philostrati

imagines enarravere. ut Aristaenetus quaecumque Rd personas definiendas locosque significandos pertinerent pariter omisit, ita illi ipsas hominum rerumque formas et compositionem

floret illa pusilao instar o. q. s. denique restat commemorandum, quod

in Agathiae verbis antli. P. VII 583, 1 βάλε ἐγένοντο γάμοι imitatio fortasse inest non solum epigrammatis Callimachel 17, 1 γδ τελεμηδ' ἐγενοντο θοαὶ νεες, sed etiam homistichi quod niano est lag. 455 α βαλε μηδ' ἀβολησαν. cf. Naehium Hec. p. 156 sq. at hoc ut ita sit, Callimachi ista quoquo verba facile in epigrammatis legit Aga

thias. quorum quidom maiorem eum quam nos numerum habuisse certum est.

3) Et haec historiola ot I 5 iustao sunt fabulae Milesiacae. es. Dunlopium Goschichte der Prosadichiungen uebertragen etc. Vou Liebrecht p. 194. ceterum Aeschineis quoque opistulis 10ὶ una fabulMilesiaca inserta legitur.

116쪽

notare spreVerunt. quippe linc maximo inclinant et hi et ille, ut in affectibus versentur describendis eisquo explicandis, quae orationis luminibus sensuumque argutiis splendero potuerint. unde factum, ut tamquam picturas utrique proponant in quibus desideres certas linearum distinctiones. ot Philostrati et Aristaenetus enarrationis Summam ab exemplo proposito mutuati sunt non nisi obscurato ac deformato rerum adventiciarum ut- quo aliunde memoriter admixtarum Ornamentis. unde nRtR quaedam est molestissima contaminatio. differt vero istorum ratio eis, quae redeant ad materiae diversitatem atque

ingeniorum Sat magnum discrimen. namque Philostratorum ingenia longe et inventis fecundiora et lectione eruditiora. At nos totam nondum perterimus instaurandae Callimacheae fabulas, sed vel deficiente duco rhetore, qui cetera quoque ut nihil ad se pertinentia abstersit, nobis erit pergendum. RUlicet toti abhinc in conioetura versemur, tamen Satis certam viam eui insistamus habebimus ratiocinationem. Antea enim Vidimus, id ipsum fragmentum quo nullum eVidentius convenit cum Aristaoneteis a scitoliographo ad Soph.

Antig. 80 planis ac distinctis verbis assignari τω γ αἰτων. atquo huius testis auget fidem lag. 30, quod Ox eodem aption libro desumptum ad Cydippae fabulam rettulimus. nihilo setius Piersonus Verisim. p. 99 sq. ita iudicavit: Ita Fraomentum Benti. 26 ρολποι mxσησιν ἐπὶ προχανησιν ἐφοίτα Aristaenetum in hac epistolae ressisse notavit Cl. Ruhnkenius Epist. Crit. II. p. 43. Itaque omnino referendum est ad Cydippen, licet Scholiastes Sophoclis ad Antigonen p. 2I6 e libris αἰτίων desumtum scribat: sed aut memoria scholiasten fefellit, aut certe nonnulla eae ipsius verbis perierunt.

Vides, quo modo Virum prava de aetiis opinio eludat. id quod magis etiam cadit in Valaenarium, qui Callim. lagg. eleg. p. 223

praecisa correxit ἐν τω γ των ἐλεγείων. anno dein 1829 ingeniosa prodiit Butimanni disputatio saepius nobis memorata. is autem Via ac rationo procedens enucleare studet notion, cuius iure poeta illud carmen caussarum libris intexuisse Videatur.

post quem Valchenario assentiri potuit Hertzborgius dio Elegie

117쪽

dor Aloxandrin eo apud Pruigium litteractistor. TasclionbuchI846 p. I 8l, quem V. etiam Zisclir. f. A. t 847 p. I 37 sq. ab ' aotiis Cydippam segregavit Rauchius quoque die Elegio dor Alexandrinor l8 o) p. 3l sq. , cui proprium tamen mirabile

mita. saniora idem iudicat in nupero libello dio Aitia dos Icallimaelios p. 40, ubi Butimanni sententiao firmiter sese addicit. i) ac fidem habuerunt scholiastao post Butimannum Hecherus comm. Call. p. 51 et II 0, Berghius anth. lyr. p. I 2b, O. Schneidems protegg. in aet. p. 6. quibus miror auctoritatem

tantis : Mas nun elegische Rhythmen hat, enthaeli enimeder Gnomen und Beziehungen aut das Privalleben , oder es hamytmit dem Eeblichen Gemaelde Κυδίπιτη etusavimen, movon die Syaer- lichen Reste futimann .... or ei. Da der Stos dersemen eisie Geschichte der Gessenwari mit romantis hem Anstrich begreUt, sosehelat es nichi glaublich dass odippe, wie letaterer annismi, ehi Glied der A ια mar oder mit emer Sammiung helliger und oerilicher Mymenstreise zusamni gehangen haei ter man moechte Oher aus denemen maeameter meniger bauen, und eher densen, dura das Scholion tu Sophokles lueckenhast ist ala dass Lallimachus etweimal dissessie bel solite behandeli haben. Cydippae historiam e praesentia esse sumptam, id ni tota illius forma atque indole refelleretur, Vel eo esset argumento reiciendum, quod usurpata est in heroidum libro Ovidiano, quo non nisi vetustae fabulao tractantur. quem Vero Bernhardyus romanticum dicit colorem, is ab aetiis Callimacheis minime gentium erat alienus. Rd summam, ipsum scholiastae testimonium planum est ne probum.

si quid Vero quod perspicuis Verbis proditum sit in suspitionem

Volumus adducere, proficisci debemus noti ab eis quae prae-

) Ea quoque in re meliora ibi odoctus ost Rauchius, quod Cous iuvonis Acontius ei appellatur, non Acontion. - piget aliorum

adicere nomina, ut Thionvilli de arto Callimachi 1855 p. 38, Linchido Callimachi vita et scriptis 1862ὶ p. 29.

118쪽

iudicantur, sed ab eis quae Sciuntur. qualia Si minus praesto sunt, potius opinionem animo praesumptam quam testimoni auctoritatem abiciamus. itaque a scitolio Sophocleo profecti eam iam suscipimus quaestionem, quae est de actio fabulae nostrae indagando. Aelia Battiadae opus longe celeberrimum quodnam genus argumenta inlustrarint quaque ratione, Varii statuerunt varia. Τ)nobis hae in caussa perquam lubrica, in qua perfacile est coniecturas fundere, coniecta firmis probaro argumentis difficile, tutum unico habemus, a certo ordiri Proporti testimonio,

qui Romanus Callimachus extiturus V I, 64 talia pronuntiat

sacra diesque canam et cost nomina prisca locorum.

eas igitur materias Graecus quoquo poeta tractavit in elogiis aetiologicis, quarum unaquaeque peculiare absolutumque fuit carmen. ) nam hoc quoque docere videtur explorata imitatio Properti, cuius huc faciunt libri V carmina 4, 9, 10. et confirmabo sententiam meam uno eXemplo. V 9 arae maximast Curensis consecrationem explicat Herculisque ad illam religionem

3ὶ Cf. Naelii Hec. p. 66 sq. et aecedant nunc placitis doctorum virorum ibi recensis ea Horigbergi quaesit. Prop. p. 195 sqq. et Zischr. f. A. 1847 n. 17 et 18, Ο. Selineideri Rauchique in libellis sappius indicatis quos de aetiis conscripserunt, denique uernhardyi hist. liti. Gr.

ΙΙ 2 p. 635. e quibus a veritate proxime abesse credo Rauchi sententiam, licet non modo in singulis multifariam ille titubet atque erret, sed etiam materiae impeditissimao omnino nec ab diligentia nec ab doctrina iudicio quo satis faciat. ceteri ad unum omnes nimis fero diffusam ac versicolorem argumentorum farraginem poeticae tractationi ex parte parum laercle aptam poetas iniungunt. quod quidem in O. Schnoideri quoque cadit sententiam, qui ceteris longe explicatiora ac subtiliora de aetiis disputavit. sed accedunt alias rationes satis graves, Cur huius argumentorum quae singuli aetion libri continuerunt ex Hygino petitam descriptionem ferri posse pernegem. Verum eam rem ut quam non nisi digna cura vellem attingere, ab his angustiis totam segregavi. id quod huius disputationis bono factum confido. in Contrarium statuero eum alii tum Hertzbergius, qui quaesit. Prop. p. 196 sq. Serio affirmat, singulas fabulas per formulam ῆ ο vel xI ως inter se noxas misso tralaticio illo inde ab Hesiodo more. cf. eiusdem commentationem dio Elogie der Alexandrinor l. o. p. 179.

119쪽

ab ipso institutam, quae puellis interdicta erat. id carmen

hi versus concludunt: hunc, quoniam manibuS purgatum Sanaeerat orbem, sic sanctum Tatiae conposuere Curra. Sancte pater Salve, cui iam favet aspera Iuno, Sancte, velis libro deaeter inesse meo. i)iam cum extremo disticho est Callimachi frg. 120:χαιρε βαρυσκιπων, ἐπίτακτα μεν εξακι δοιά,

facito concedes, his quoquo Versibus aliquam do Hercule narrationem terminatam fuisse, nisi quod unum credo distichon Secutum esse, quod ab repetito in incipiens similem ac Propertiani versus precationem continuerit. δ) et rectissimo iudicat Naehius Hoc. p. 273: fortasse ita concludebatur Λιτιον

aliquod. cf. O. Selineideri protegg. in aet. p. 14, Rauchi Aet. D. 92. accedit quod Cydippa, ni integrum fuisset carmen, non ita ut vidimus ab Ovidio Iliadi opponi potuisset. eoque igitur iuro de Cydippae elegia ut de peculiari poemate loqui nobis licebat. Sed quod sacrum, qui dies, cuiusve Ioel priscum cognomen elegiae do Aconti et Cydippae amoribus apud Callimachum fuit finis et quasi fastigium 2 videamus quid respondeat

Is adscita maxime Cte syllae fabula, quam Antoninus Liberalis I Nicandri sequens transformationum librum III refert, eam quaestionem expediendam suscipit. utramque enim historiam, ot Callimacheam et Nicandream, quarum aperta similitudo sit, ad eandem redire primitivam fabulam, veluti

in Transposui duo haec disticha. nam ante quam sancte pater' RΡ- pellaretur Hercules dictum convenit, eum sanctum ΘSSe factum, non postea. nec nisi in ipso exitu id quod posterius posui distichon aptum locum habet. in Prior versus Ovidio videtur obversatus esse mei. XV 39r o cui ius caeli bis se ae fecere labores. Nonn. Dion. XXXV 335: 'Ηρακλῆα δυωδεγιιάεθλον. δ) Εas conclusiones ab heroico genere mutuati sunt.

120쪽

SREpenumero Vetustam aliquam fabulam locis inter se longe disiunctis videamus emergere formis fluctuantibus, diversis nominibus. inde Vero consequens esse, ut Dianae Cydippae

non minus aliqua fuerit religio, quam istic Dianae Ctesyllaovol Veneris Ctosyllae, scilicet Asiaticae illius duao, cuius

numini et Ctesylla et Cydippa paritor in fabulis fuerint

attributae, eum re vera aliunde illa sint cognomina nata.

et cognosci divinam naturam Cydippae alio quoque indicio. namque a Diodoro V 57 memorari Cydippam Rhodiam, Ochimi filiam, neptem Solis, postea ut narrat ille mutato nomino Cyrbiam dictam, de qua et ipsa Plutarchus quaesit. Gr. 27 aliquam amatoriam tabulam prodat cui quo cognomines Κορβ iis fuerint plures Rhodi Cretae Asiae urbses. non minus igitur quam hanc Cyrbiam vel Cyrbam, quae nomine ad

Graecum Sermonem accommodato Cydippa nuncupata sit, Cydippam quoque a Callimacho celebratam Asiaticae illi deorum familiae esse adseribendam. denique tota disputatio huc deducitur p. 142): Die veltesten Religionen aus den Insem des

Men Ghin hal um die rhodische Lydippe oder myrbe y uehrt: und die Mesylla aus mos mard, mis mir bei Nikaruler grachen haben, verrari et Mich ala Aphrodite und ala mkaerge, d. h. Artemis. So erkenne ich also auch hier xvieder die asiatische Goettin, welcheden Griechen bald ais Aphrodite erschien, bald ais Artemis, bald ala Rhea-Yybebe, bald ais Enyo: und in der Geschichae von Lydippe und Akontios nichis ala eme der viefaelligen modisscationen des Lictes- Verhaeli iisses etwischen obebe und Attis, etwischen seprisund Adonis, etwischen Isis und Osiris : und woraus ohne Zwefeleis emeteter von der ionischen Epist at georimener My auch ist die Lisbe der Aphrodite zu dem Hirten Anchises. Haec Butimanni disputatio, quae allicit egregia fabularum tractandarum arte, ut hodie quoque non sino magna legatur Voluptate, eademne probabilis sit probabilemquo ad finem ducat inquisituri ante cetera videamus, num ille analogiam, qua in mythologicis ingeniose ac soliciter alias utitur, praesenti caussae admoveat satis idoneam et efficacem. atque ipsam proponemus Ctesyllae fabulam, quo commodius suo quisque utatur iudicio.

라틴어 텍스트