장음표시 사용
41쪽
sis, in Libro sententi. Augustini de praedestinatione et tib ro arbitrio, nec non in Epist. aa Go schalcum; et Joannes Erige ita in Libro ue uirina prae stinatione contra Go schaleum, qui lamen omnino ab erroribus haud est vacuus
Ad opera illa, in quibus ab antiquis Scriptoribus, quauriis
non ejusmodi, quibus nunc utimur, Systemata theologica exhibentur, tamen plura dogmata artificiosa quadam methodo expo-uuntur, Seu Con enata perlinent: O rigenis Libri IV ae principiis ). In quo Opere auctor agit primum de S S. Trinitate, deinde de creatione mundi et ejus gubernatione per Deum unum veteris et novi Testamenii, tum de Incarnatione . est
Christi et de Spiritu S., qui idem tam in MO3 se et Prophetis
quam in Apostolis locutus sit; porro de anima, resurre iiDHE, poenis et praemiis aeternis; de libero arbitrio, diabolo adver- Sante, Inundo corruptioni obnoxio, ejuS lite consummatione; postremo de S. Scriptura, ejusque divina auctoritate et legendi ratione. Ex quibus tacito cognoscitur, ab Origene non nisi illics Stema valde imperfectum proponi. Insuper auctor genio Suo nimium indulgens, dum doctrinam Christianam philosophiae principiis adcommodaro studest, pluribus sese irreti it erroribus. Cyrilli Hierosol3mitani Cati sth ses XVIII aa Illuminandos, Seu Catechumenos '), in quibus primum de peccato, deinde de Baptismo disseritur, tum praecipua fidei capita at tuo omnes articuli Symboli Hierosolymitani exponuntur. Aligit Slini Enchi-riuion aia Laurentium, seu siue, spe et charitate. Cujus libri in prima et maxima parte 4ugustinus, quae credenda sini, docet, servato Symboli ordine, ac varias haereses Manichaeorum, I pollinaristarum, Priscillianistarunt, Arianorum, praecipue lite Pelagianorum, tacito eorum nomine, passim refellit: secundavi Partem de iis, quae ad spem pertinent, in dominicae orationis expositione quam brevissima impendit: tertiam postremo, nee eam prolixam, de charitate adjungit. Huc quodammodo etiam referri possunt ejusdem Libri IV ue fides Claristiana ). licet scopus eorumdeni potius eXegelicus seu hermene liticiis sit. Ordinem, quo hi e S. Ρater dixinam exponit doctrinam, sequitur deinde
42쪽
Ρotrus Lona hardiis iii suis Seliteiitiarii in libris . Gellii adii Massiliensis De stertesiasticis ymntihus ), in quo opere di ginata Ecclesiae adversus haereticos stabilita recensentur, nullota neu neXu colligata, queni ad inodia in systematis justi eis agitat ratio. a in ilii Asricani De partibus uirina Dyis libri auo , quorii in primus de S. Scriptura, alter de doctrina divina agit Haecce dixi ditur in doctrinam do Deo. de mundo praesenti. et de mundo futuro. Fulgeti lii Riis petis is seu rmula re-rae fluet '). In quo opere Filigentius prinitim tractat doctrinam deSS. Trinitate ei Incarnationis mysterio: ile indo transit ad creaturas. quas in corpora dispescit et spiritus: lum agil de statu primi hominis et peccato originali, atque dis judicio et resurrectione: porro de sidct, baptismo, gratia ac praedestinatione; atque tandem de Ecclesia et reprobis, qui aut extra Ecclesiam exsistunt, aut malam xi tam ducunt. Isidori Hispales usis Sententiarum, seu De summo hono Ithri III M). in quorum primo de doctrina fidei, secundo ac tertio de praecepti A moralibus agitur, ita tamen, ut et his permulta de gratia, praedestinatione, peccato originali e scriptis 2 ugustini. Gregorii M., aliorumque immixta legantur. In Ecclesia Orion tali L Monti i Cyprii Loci communes, utilliologia quasi dogmatica e graue is Patribus. Praecipia ero hic
commemoranda e Si di annis Damasceni ἔκδοσις τῆς ορθοδοξον πίστεως, De siae ortho ina, seu accurata fluet Catholicae r Ositio ε . duod opus praestantissinium sine dubio inter omnia primum Systematis nomen meretur, licet in eo doctrina de gratia justificante et Sacramentis frustra quaeratur. Joaul iDamaSceno, qui sa oculo VIII. floruit. Graeci adhaeserunt etiam Saeculis sequentibus. Latini autem potius Augiis linum Aunt SE-e uti, quamvis etiam in Ecclesia Decidentali Joannes Damascenus Sectatores nactias Sit -).
Periodus secunda. Medium aevum, a Saeculo XI. usquo ad dimidium saeculi XV. - Indu a saeculo XI.
43쪽
Thoologia ilia ginalica novam faciem induere coepit. Jam prioribus quidem saeculis in Ecclesia viri exstiterunt, qui philosophiae ristotelicae studium situm dicarunt. Quapropter Saeculo I. jalii P h i l o po ii iis libros risio iselicos insigni illustravit commenlario, ul Iι isset hi iis sermoni latio reddidit. Inde a saeculo VII. autem litum ah Arabilius rolixi hristiana peripateticis rationibus imp tigriar lilr et in risum heri rotur, Theologi Christiani coacti erant, philosophiae illius formulas sibi quoque familiares reditere, iisque uli in disputationibus suis atque scriptis theologicis. Usus lamen, quem usque ad saeculum X l. philosophia se et dialectione 4ristotelicao secerunt Scriptores Christiani, ad expositionem
ac defensionem singularum Sententiarum revelatarum restrictus
strat: ab hoc autem saeculo ad omnem fidei doctrinam ex tonsus est. Prout enim Patres certa dumtaxat si dei mysteria, ab advesrsariis , id elicet impugnata, philosophice explicarunt. ita modo Theologi se holastici id ipsum in expositione omnium dogma
tum praestares, simul luct ea apte disponere et inter se colligare ad laborarunt, ut Nystema hero scienti sic uui I lieologiae conscerent. Lic est autem richolastici philosophiam cum Theologia cciii fla Assent: Theologia lamen ipsis per Omnia regina mansit, philosophia vero ancillae munus subibal, tilpi te cujus placita revelationi. Eritali alis Olutae. prorsus sit, sitit, et quae nonnisi ideo in Theologiae subsidium iocetur, ut haec per illam ad scientiam Ehatur. Ura propter Omnes Theologi scholastici, tametsi intelligesialiam maximi habitant, imo negligentiae eos accusent, qui postquam in sile confirmati sunt, non Atudeant. quod credunt, intelligeres ). tamen ubi situ fidem pro si nil amesillo philosophicae in es ligationis ponunt. ni quo illam ab hac prorsus non pender
afrirniunt. I uti nim quam o, nit Ansellitus, intellistere, ut credam ; s u credo, ut irri uisam ).n il erit in . Nullus Christianus arbμt uis 3 ι ture, quomodo, quoa 'atholiea Ecclesia corde er ait, et ore eo usitetur, Non sit; seu semper eam in stilem indubitanteri u do, amando et secuncum illam Pirenilo, humiliter, quantum Potest, uuaerere rationcm, quom ouo sit. Si potest intelliystre, Deo stratias astat: si non Potest, Non immittat cornua aa rentilanaum; seu submittat caput nil ren ranaum. - Palam Namque est, uui
illi non hab ut si i sirmitatem, qui, quoniam, vuoa creaurat, in
Cf. Anaeliii. 'ur Deus homo' o. 2. Opp. p. N . et Bernar d. De eonsili. I. a. e. a. Opp. T. 2. C. 452 s. Prosios. c. s. Opp. P. 30. e. 2.
44쪽
t Ilisere νιon disMutant contra ejusdem si i a sanetis Patrihus eo υβι malam reritat m, rPlut si revertitiones et No- tuast nonnisi in Noet coelum rii sentcs, meridianis solis r iis viseeptent contra uvuilas, solem ipsum irrer rbyrato risu intu tes. Prius ergo sile mundandum est eor, - et μν ius per νrarer torum Domini custo uiam illuminandi sunt oculi, - t prius per humil mobevisentiam i stimoniorum D i dotimus sistri parruli, ut aiscamus sui utium 3. Ρolius stilem causam et coiulitio item scientiae esse adstruuii l. mirum hoe inquit idem Ariseimus. quoa uico, qui non er ili rit, non intelliget. Nam qui non errai- rit, non e erietur, et qui expertus non fuerit, Non infrilisset. Nam quantum rei auditum superat e Prientia, tantum riveit audientis eosnilion m ρ Pri ntis set utla: et non aOIum ari intelli-yendum altiora prohiti tur m na usem re sine stile et man torum Dei obedientia ; s a stilum aliquando autus intellectus svι- trahitur, et ipsa stiles subner itur, NPyDe a bona conscientia ' .
Solummodo pauci iii ier Scholasticos exstiterunt, qui scientiam fidei praeserenie R, Omnia, quae credantur, prius ratione di ficu tienda esse, tenerent aut statuerent, et ideo etiam in harios errores Iapsi sunt, uti Rosce Minus, auctor Nominalismi, Seu Setit liliae, qua ad Struebalii r notiones universales, uti Aunigeulis, Species. disses retitia, etc. non res vere exsistentes, Sed mera esse nomina, ut Abael ardus atque alii. Uuando autem Theolori scholastici docunt, scientiam fidei Sup rAlruelida in es Ao, ea lite non nisi sustontari: dct scientia, quam adpella inus inturnam seu specula lixam, divinorum dogmalum inquuntur; nequaquam autem de scientia externa set historica sentiunt, quae cuin fide salieni explieita semper conjuncta PSAE, eam
quo praecedere debet; quum polius diserto tradant, cognitione Rillas, sine quibus nulla persuasio de dii inae revelationis x eritale, et eapropter etiam nulla prorsus rationabilis fides Christiana
est, iamquam prae ambula ad fidem, liatio e antecedere, et antecedere debere. Desum esse, ait Thoui as Λ., et alia hujusmodi, quae per rationem naturalem nota possunt esse ae Deo, ut dicitur Rom. I. Nou sunt articuli siueι sitam diu scilicet culi rex alata nori Spectantur , seu praeambula ad artieulos. Sic enim Mea Praesupponit eosvitionem naturalem, sicut grasia naturam, et ut Per
feetio perseetibile; nihil tamen prohibet illust, quod secundum ηἱ
45쪽
monstrabile est, Pt scibile, ab aliquo arrisei ut credibile, qui monstration m non evit J. N ille lilia illa , quae stalii it, omni cognitioni fidem, seu scientiam immediatam, qua tamen tantummodo Asel Rio quaedam Obscura eSSe potest, Praecedere,
Scholastici κ. vii Dalribus, est incognita. filii hanc opinionem
autem unicam here Callioli alii esAe contendunt, oppositam lite
Palilheis mi insimulant, iiderint, ne ipsi in tulit panthe istico haereatil, aut patronos si tui caecae ac irrationabilis agant.
Primus, qui philosopli iam Aristotelicam Theologia a jungeret, erat L anfra lacu s. Italus Papiensis, ex Abbat Cado insensi Archiepiscopiis Catilitarieti sis, et 1088: parens autem Theologiae scholasticae jure censetur ns e litius, lugu Atae in Pedem tilio natus, Lauseatici discipii liis, postea Monachus et Scholasticus Huccensis, atque laudem, postquam Abbas facius
fuerat, pariter Archiepiscopiis Cantuarieti RiS, vir non minus vitae sanctitate, quam ingenio acerrimo et singulari doctrina celebris, qui lion quidem uni ersam fidei doctritiam, ast principales ejus partes philosophice pertractavit. Opera ejus poliora sunt: Monolosium, in quo Dei cxsistentia et attributa, nec non divina Trinitas philosophice demonstratur; Prosiostium , in quo pro Dei exsistentia unicum argumentum, quod ni illo alio indigeat. nimirum sic dictum cantologi ii in exponitur, cui accedit rabercontra insipirulem, qui est apologeticus Prosivit; Libri auo contra GentilPs, eur Deus homor in quibus rationibus e natura rei deductis ostenditur, Filium Dei propterea hominem fieri debuisse, quia non nisi hac conditione genus humanum a peccato liberari, Deo que satisfieri potuerit: De eo ne psu riminati et aepereato originali liber, in quo monstratur, cur Adami peccatum omnibus ho inlitibus, insantibus quoque recens natis Non e ceptis, insit. Christo autem inesse non potu rit: et Tractatus a concorata praescientiae sti prae stinationis, Nec non stratiae Dei cum tibero arbitrio Post Anselmum scripserunt Hildebertiis, Episcopiis Cenomanensis. postea Turonensis, qui Tractatus th olositos composuit, et Ii ob er tus Pullus, qui S sentiarum Ithros octo conscripsit. hi omnibus palmam praeripuit Ρetrus Lombaraus, in agro Νovarensi in I Ombardia natus, Abae lardi, secundum alios Hiagonis a S. I ictore discipulus, postea Theologiae in urbe Parisiensi Prosessor, et
46쪽
diliir, aut Eliam decisio judicio lectoris relin illitur. Ordo ait lolii in aleriariam, quae per 'lii altior Senientiarii in libros pertractantur, est Se furias: In primo libro agiliae do Deo, speciali in deTri nil ale. et dein ilo scientia, praedestin alii ites, lilia tale Et pol tilia di in a. In secundo, el quidem iii parte prima de m liuilia, rebusque creatis: in secunda de naturis intellectit alibiis, Angelis ellio iii inibiis: et in tertia de libero arbitrio sel gralia di in a. do ir. lii tibiis et xiliis. In tertio de Re dein licine. In quarto laudem de
Sacranientis. de res iirrectione, caeteris lite Extremis. f. iiii u Dpus istud ex omnibus, quae liticus lite iii lucem prodi runt. lna Xilii Eeo inplet uni, optime dispositum. perspicuum. et doctrinae commu
ptum, et in scholas introductum. commune Theologorum enchiridi in . quod in suis publicis i iis lituli otii luis Aequi hantur, E n Ait . uHinoqile iii Tliologia quidquam molitus est, qui Petrum tu ambarduin non esset interprelatus, ita ui . t stes Fletira , 244 numerari possint Theologi, qui eum commoti lariis illustra erint. Ini r hos eminent: lexander Halensis, Doctor irrefraeabilis. cujus
Sententiarum : Al b er i ii s Magnus, Commentarius in II libros Sententiarum; Thoinas Aquinas, Doctor angit liciis. Dom-ment. in libr. Π Lombariti; Bianax enlii ra, Docior Aura Phi- uS, Commentar. in D libros Mententiarum ; se e 1 dius de Cο- tu uina, Doctor standalissimus. Commovi. in Musistri NPn sentias; doannes Dun AS colus, Docior sublilis. Commenl. in libr. I, Sentent. P. Lombardi; naimui, diis Lillliis, Doctor illuminatus, et magnus ira Enior ariis uni ei Salis, Comm nt. tu P. Lom-
47쪽
di a x illa Detosinta quoilli uetia th oloyieu; Fraticisci Ilayro iiii et Natalis Ovnostiori s quodli6 sules; εή ul. Dcca mi Ouou-lioeta; Ray mundi de Ν ni, unde Ira o Dyia naturalis. inter quae omnia procul diit, in primum locum sibi x indicat Summa Tli Omae, lyratia plurimis commentariis illustrata. et in litio naui
erae Caul, arabicam Et Sinensem hersa. Haec tribus con Stat partibus, quarum altera iterum in duas alias sest dixis a. Prima pars aetii do Doc, in so, set ad milii dii in relato: altera de Deo latii - silani siue hominis ei Pius acti Oti iria, qtiae eum cum Deo COH-juligunt, aut ab ipso separani. et quidem prima secti nilae de actibus liti manis, peccatis et hirtutibus generatim, atque Aecunda Secti ullae, praemissa doctrina de jiisti scalione . des iisdem specialini: et tertia de Christo Redemtoro, do Sacramen
Ρὰr methodum scholasticam inirenia ad cogitaiidiim de re-hus religiosis es so excitata. ad ordinales des iisdem disserendum instituta, notiones ad citra litis desinitas, heri lates rQ elatas maeris illustratas et explicatas, nova argumenta in medium prolata. aut jam ii ola majori hi instructa. in alii latem luct quam plurimarum Oh-jeclionii ni monstratam, inficias iri a nemine potest. Vertim lanienmothodus illa, quum omnes res humanae imperfectae sint et ahit
Sthus Oh noxiae. malos quoque dedit essectus. Etenim primi Theologi scholastici et posteriores melioris notae quidem in exponendis dixi uis dogmati hiis minime soli rationi acquiescebant. sed ubique ad sessala S. Neri plurae atque Traditionis dixit ast te-
Stimonia provocabant. porro nunquam pia animi seu Sa excitn re, doctrinariique ad hilam et omnem agendi rationem adplicar
48쪽
onii Semirit, atque quaeStioli illii millierum intra justos limites re- Striri erunt, aut EOS Sallem non mullum Xce S Serunt. 45t progressu temporis a pleri S lite, neglectis N S. Litteris et sontibus Traditionis, sola adhibita sunt ratiocinia et disquisitiones philosophicae, excitatio piorum sensuum ac consiliorum intermissa, atque quaestiones inutiles, curiosae ac Spiriosae propositae, ad quas solvendas innii merae distinctiones, eaeqtie sui, tilissimae Sunt excogitatae. lio a lite vocabula ac noxae loquendi formulae
introduciae, quibus lingua latina, in Acholis usitata, magnam contraxit barbari m. Dii a prol,ler Alatim initio viri ex Stiterunt, qui scholasticam Theologiam tractandi rationem ini prohare iit, quique fidei doctrinam, quam expone hant, e sontihu A revelationis, S. Scriptura et Traditione, potius haurire malebant, Theologi positivi ideo cognominati: lic El, quum novitas omnis placeat, Theologia scholastica jime nihils magis adrideret, et bre iomnes ad se ira heroi di Acipulos, ita ut, quemadmodum recerinnatae scholosticae erexit Studium atquct cultus, ita sensim decreverit apud plerosque amor Aeteris instituti. Nim quam tamen deerant 1 iri, qui nae os, quos methodus Scholastica praecipue ob neglectum S. Scripturae, ΝΝ. Patrum atque S l odorlim Atudium annexos habebat, impugnarent, aut illam in melius ei nen datam xellent. Penes Thoologiam scholasticam lamen continuo una Thoologia mystica colebatur, per quam . quod illi deerat, supple-hatur, et quod justo pluS excedebat, temperabatur. Prout ei iiiii Theologia scholastica potentiam animae cisenili am, ut G rκο-nius illam adpellat, occupabat, atque ratiocinando cognitionem
rerum di inarum promo ebat, mentem aut Eui ariis Suis quaestionibus ac distinctionibus distrahebat set inquieta hal: ita I heoloeia in Alica polentiam a flecti aut exercebat. animum, Destitii in se, Suisque operibus considerati. O. allectus pios Excitando , ac irtutes exercendo, ad conjunctionem cum Deo per cliari latent persectam, r runtque mundanarum renuntiationem ex eliebat, mentemque in Summo bono, uno uec Asario, si gehat atque confirmabat. Inter Theologos my si icos hujus periodi primus
jure Her nardus, Doctor inellii litus. censetur t 1153 , ex Cujus operibus potiora sunt: Libri consideratione, ad Eus uium III., De conrersione, nactatus ae stiligendo Deo, Sermo
Nes sacri, inter quos eminent 86 in tria priora capita Catili ei
49쪽
tu ra, ni=nerarium mentia ait Deum, opus contemptationis, Mystica Theolosia ; A d a iii u s S c o i ii s. naetatus ae trω iei generE contemplationis, Soliloquia ue iustructione animae; εἰ u Helinus, Monachus Clara vallensis, qui reliquit Librum meuitationum ae natura et Gynitate amoris virini, et Libr- esul planus Deo; Hii inbertiis de Romanis, a quo Sunt: Speculum relisioso rum, seu institutionum miritualium libri seae, et Epistola ae tribus rotis substantialibus relisionis ; G erso ti i ii s , Doctor cliristianissimus, De mystica meo Iosia praetica, Considerationesae mystica Theologia speculatira, et alia '); Henriciis Har. philis, De Theolosia mystica, 'eculum aureum tu praeceptaue alom, 'eculum perfectionis, Collationes tres αρ γ rfectioneritae; Dionysius Ca r l hiis i an u s; . O annes Tati lem S, cujus Scripta germanice compoSita sunt: Imitatio Mameris
nitae Christi, Considerationes syirituales aes rita et passionc Christi, Medulla animae, seu ue yerfectione omnium Pirtutum, ne deerm coeeitatihus et quatuor rim raricibus virini amoris, De uorem rupibus sire si Mibus Christianae perseetionis, Institutiones uirinae au unionem eum Deo per spirituales eaeercitationea rirtutesque, et alia; Hetiriciis Amandus Auso, Constantiensis, ordinis Praedicatorum, Horologium in rivae sapientiae, aetatus ae smtem rui/ibus, Centum meritationes ue yassione Πο- mini ; ao annes nitishroe k, Summa totius ritae spiritualis, Tractatus ae seμtem custodiis, Tr. ae Amtem yraribus amoris, 'eculum salutis aet rnae, Tr. rera contemplatione; Her nardi- litis Senensis, De aspirationihus quotiuiauis sa Deum, De tri-yllei statu animae, De triplici amore myorum, De triplici Christi Domini natinitate, ne tribus tormentis peccatorum, Ne munilana yromeritate, De pugna spirituali, De amore Dei; Laurentius I iistinianus, Ne viseiptiva ει Uirituali perfectione, ne easto connubio I erbi et animae, ne interiori eo lietu, ne ritu solitaria, ne contemtu muniti, De syirituali interitu animae, et ite animaer Aurreetione Virituati, De grauibus perfectionis; T homas
50쪽
H a e iii m ser ken, n locis ita tali coiiiiiiiiiii ier a Ketiit, is dictiis, qui in axi ille iii in mill lil, ullo I imi tutio νιο Christi, qui lii a iiiii in plero mitiique Citristia mirii iii nil illio coligritat. Hi iis letii iii initos Europaeas et iiiiiiiiiii ins AS inlicas lilia nas translationess, ei itera. tae usque ad recentis Silii a leti liora editiones testantur. Caeter iiii non coeti landit in Est, ac si ita dio nes o Tlleologi
in excolenda disciplina per nitiersarios relio ionis Catholicae, cujus de sensio iistiti Sit Acili re contra illos cogi hantur, rotardati non fuerint. Ad an liquias enim Christinui noui in is hostes. εἰ entiles,. iidae s et Musi at nuda nos atquct haer licis A antiquos, accesserunt haer lici rsecens exorti, illi Palilio inui. Priscilianis lase, Bogoni iii, Petrobriis iani, Calliari, hi hietonsus. Unldoiisses, Viciei ilae, iliis.
Silae, Et alii. . llamen contra εἰ n lites Donnisi paucissima sunt exarata opera, pauciorn stliam contra . iida EOA est Mitham edanos.sre litentiora vctro contra haer licos. 4rgirmenta, ilitibus pii in inha lur, pro diversi in te nil ersariori in h. parti in Q ratione Soli philosophia, partim S. Neri lilii ra est Traditione it pro iiDbanti ir. Cael rum iuiser Pol micos alii opora sua contra omnes ri i Calli alicae hostes, aut Saltem plii res direxerunt, alii x Dro CD atra urium l paucos amites Scripserunt. Ad priores pertinent: Etithymius Ai-ga bellus. Cluus o Si Armarium uosmaticum orthoi aeuo stiloi, in viginti qii altior classes divisum, et Nicelas hcomita aliis, qui Thesaurum orthoiloriae composuit, ex εἰ raecis; o Latinis vero: Ho nori ii s. Ecclesiae Augusti dii nensis Scholasticus, De ha resibus; l a ii ii s a h Insulis. De siues Catholica contra I Ualdenses, Catharos, Iu eos est IIuhameaarnos; Ray mundus M a r i i ii i, Pusio siuet aarersus Iudaeos et Mauros; M arsi litis Fici ii iis, Dorelisione Christiana et D i pietate; Ι i e r o n y m ti S Ν a v O n a r D l a , iumphus crucis: Alpho iis iis de Npina. Fortalitium contra Iuvaeos, Saracenos, aliosque Christianae si hi inimicos; hi v a r u APelagius, Collyrium aurρrsus haereses; l. iii do de Perpini n-n o, Summu ha resibus omnibus et earum couolationibus. hil posteriores xero, el quidem contra insides tes: rhoinas 4 quinas, Contra Genlii 's; Petriis Maiirilitis, hhns 'liinia consis.
Aurersus nefandam sesciam Sarae norum , Hi Τν aetatus aut Drsus in reteratam Iudaeorum reuriti m; . nanno S de Ti irre rem n-l a , Stabilimentum sta i Catholicae, Di n. eo utra Princiyales Muhame uorum errores; Dionysius de ny Lot, Contra Al-koranum; . oanne S Can t ac ii Z e n u S, IMOlogia, sesu quatuor assertiones pro stiles Christiana aut . Sarae 'nos et Alcorauum;