장음표시 사용
61쪽
cordis inpriinis stiaden les 1 eo hilari tis. tit fructiam ex Opta luit ex itistitiato nostro repori in iis . Etenim licet cognitio Dei hi tae spiritualis origo sit atque sutida inenturii: ipsa neque clara, neque firma ac certa evadet, nisi confesti in illa accesserit, nisi amor Dei, ejusque santissimae legis pectus nostrum inflatilina erit. Sicut enim nulla datur vera ita sine cognitione, ita nulla est vera cognitio sine hila. Christus Dominus signifiealhisce verbis: B ati munito eoru e quoniam ipsi Deum ri-ae 6unt . - Oui eae De ο ρ s i ii. o. qui divino spiritu praeditus est, eoque ducitur), rerbum Dei a viail. P rον terra ros non a uilit is , quia ex Deo non est is ). EM: S i v vi s r o I u erit rotuntatem ej v s a i r i s far ere: eos nos e et ile a o
et riure, utrum eae Des sit, an esto a me ipso loquar ').
Atque Apostolus: Oui vorti Deum qui Deum diligit), au-uit nos: qui non est eae Deo, non audit nos: in hoc eo-ynoscimus Miritum reritatis, et spiritum erroris ii. e. qui agantur spiritu erit alis, et qui Spiritu erroris ). Εt: omnis, qui uili sit, ex Deo natus est, et eos noscit Deum q).
Si id eam Dei adcurati iis consideramus: tria momenta ejusdem facile, ill pole se nobis quasi sponte obtrudentia, discernimus, scilicet a b so i lita in Ejus exsistentiam, essentiam et Attam. Quapropter tractatum praesentem de Deo di idimus in tres sectiones. in quarum l. agemus de Dei notio ite atque exsistentia: in 2. de Dei in sinite persecta Essentia, seu de attriblitis divinis: alque in 3. de Dei absolute persecta vita, seu de Deoi r i u O.
62쪽
De Dei notione atque eae si v sentire. g. 3. Iotio Dei.
Juen aditio dii iii facilli inii in est Dei in invenir . ita dicere, quid illo sit, difficillim uni. E eo Dpus, ait Ν. Ν ri p t tir a , ma-
jus i Dei parentis nostri. Domini illi e j v e rirtus aesti mari
μοι σηι, urc masn Huco Pe r μιν iri , ure pr i νι e i ιν i u m com-ν rehenai. Dum au illum m ntis humanae intentio et recum Eu et ni moria Merre veri t, quasi sub auctis et eo usum malis timui hus riis, sutis istis, haeret, a ficit; Nec est aliquia ultorius, vito pr Osreui ν Os sit ' . Et Augustinus: Ouaeris, qui α siti Deus 3 Ouoia oculus non riclit, nec auris au uirit, v c tu cor hominis ascendit Ovia quaeris, us a se nil ut in lin suam, quo a tu cor non ascen ait Λlque rursus: Varilius cicimus, quia Non sit i Deus , quam quia sit . ruin quam is neque cogitatione coinpi seli ridere, ti P lues herbis exprimere aleamus Su- pr mi Numinis naturam ac majestate iii: sulficientem lamen Dei lion iii mente conci por atomus, oum neces Sario eri S Vel potius Spiritum persectissimum a se, totius mundi Creatorem ac Conser atorem omnipotentem ol MO-d B rato rem Sanctissimum ac sapion lissimum cogi
Haec est autem ea ipsa nolio, luam nobis de Deis revelatio di ina subminis irai: iluod lacili is segotio lum ex SS. I ille riS, tvm ex Traditione demonstrari poteSt. Νarii l. Deum es Re spiritum. a) doc iit ΝΝ. Litterae lam Λ. qua iii N. T. , quum eum α) eX presse spiritum ad poliant. Spiritus Dei serohatursuP r aqvas Τ), voluntate sua et omnipotentia molem indige
63쪽
nis sartis set ingenii liuniani opo sculi' lo). airinum ess ' simile, i. e. cuui Dora Niritus Similos ni lite anima ratiorinti constemus, Doum illio tuo ueros sari O Alii ritum menti' conciperit ilobertitis R).β mim Dui infinitam scientiam ac Sapientiam, porro omnipotentiam at lite summam lilier talem, sancti lal in no licui enita-lsem, seu inlinitum intellectum alitiae per sociissimam vi lutilat in praedicaui. h) Ε cc lesiam aul in s semper Deum spiritum professam esse, omnes admittunt. Una propi Pr in re tam manis Ala testimonia ΝS. Patrum oui illim iis, nil 'onciliuni Latera H. l . N lummodo provocantes, ilii Od desinit: Trys quicem p rso uiae, sca
2) Porro pari modo a se pie ΝΝ. I. ille rae, ΝΝ. Patres ni-que Ecclesia tradunt, Deum ess ctis in sinito per seclum, i. e. Omnilnis persectioni lius, quae dari nul cogitari possunt, sine ulla limilatione aut ullo desectu, in inlinito gradu praeditum. Huc perlinent: a) omnia S. Neripturae loca, in quilius Deus exhibe lurceu ille, cujus mas nil uilinis non si finis ): qui mastius
64쪽
ea tyuus ); qui est inc omρ re δε en sibilis eo sitatione '; atque super omnes '); Iiec non porro testimonia illa sere iiiiiii. iterabilia , quae Deo persectiones quascumque speciatini attribuunt, et quidem ita, ut ipse ex persectione naturae habeat, quidquid per secli cogitari possit. Dicitur enim solus αγιος, sanctus λ, solus Potens solus sapiens '), solus bonus, Seu
persectus proinde et solus Legislator et Iucleae'); qua infra explicatius exponentur, ubi de persectionibus divinis singillatim agetur. h) eleres Patres aulom et uni sersam Ecclesiam in
hac sente lilia S semper Stetisses, iterum a nemine in dubium vocatur. IJnde illorum testimonia recensere ol hic sit perfluum ducimus'). idque eo magis, cum mens humana indole sua coacta, Deum alium, quam perseelissimum cogitare haud queat. s ii odpulchre Eloquitur Augustinus, Scribens: Aam cum itu unus
eositatur aesorum D 'us, ab his Ptiam, viιi alios susMirantur et ro- eant est colunt re os, si re in cocto sire in tyrra, ita cogitatur, ut
aliquid, v uo nihil melius sit atque sutili mi us, illa eo
quoque gentilea Philosophi testali stili , tit Cicero, nex liis Empiricus, Pt talare hi tu . Cf. Pela v. De Deo, Deique vroyr. l. I. c. 2. n. s. De theo I. asym. An tu . t 700. T. l. p. 37 s.
65쪽
eollentia Dei ai mirant; nec qui suu a m in re uiri potest, qui hcte Deum credat esse, quo melius aliquid est . Et ant tigiis liniam Tertii illati iis: Nemo ne stabit, Deum summum masuum quia es sy. Paulo a ille dixerat: Ouantum humana eo vitio ase Deo aestvire Mot 'st, tu il sinio,
quoia et omnium conscientia res νιο fert: Deum summum esse magnum, in a ternitates constitulum , innatum, infectum,
sine initio, sine stri . Diiiiiiii in lanistri loco ait ilialii r . Oannes Damascen iis, qiii ita seri lati: Credimus situr in unum Desum, prinemium, unum p r i u e ly i o e a r e n t e m, i u e r c a t um, ius enitum, inter ituM ac mo riis ne scium , aeternum , immensum, in ei rcumser ip t um, Nullis terminis ae finitum, infinitae Potentiae, simpleae si itiplicem), incomPo situ m, incorpore u m, a fluaeu, Passio ur o m u iv u es mutati oue et a Iteratione H δ erum, inrisibilem, omnis bonitatis aejustitiae fontem, lucem intelle et valem sti in accessa m,
polentiam nulla mensuria comprehe u sam , quamque
quia ruit , rerum omnium conci tricem, tam risibilium, qua m iurisibilium eue e tricem: omnium conger-ratrie em, omnibus Proria utem; omnia continentem ac r e sentem, per e tuum qu ac immortalae res num in omnia obtinentem; nihil eoni r a r tum haben tem, omnia impi ratem, a uti II a r e eo myr ehensam, imor ero ipsa munirersa e smy leetent m et roratiue ut m ac Prae hahe νι- tem, suhstantias omnes sine Mo Iu tione Penetrantem, ultra res omnes et essentina longe provectiorem, ut
rem, Prinelystus D mu es at viae ordines statu cutem, super omnem Privei Patum atque ordinem positam;
essentia, rita, sermone, et eo sit a tu a I t io rem ; quae tuae ipsa est, οὐ u ita a tys a , i p s a me ι r i t a , ip s a me t e s- sentia; utpote quae Nec esse suum, Nec quia νuam eorum, quae ost, ab alio habeat; rerum ipsa iis, quae sunt, esse utiae; it is, quae r i r u nt, y itae; et illis, quae ratione utuntur, rationis f o us e ae si si at; bono
1 De doeir. 'hrist. I. I. c. F. n. 7. Opp. T. 3. P. I. e. z. 33 AM. Marcion. I. I. e. a. Opp. V. 2. p. I 8 R.
66쪽
rum o mutum curactis ιν arentem, intuent en omnia, pr ius quam si aut s unam substantiam, unum uiriuitatem, unam ria tutem, uuam roDmlat m, uriam m/erationem, Uuum Privematum, unam Potestatem, unam dominatioram, unum restrium; ut tamen in tribus P mortis Personis noscatur, et adoratione uua adoretur, eredaturvus, et colatur ab omni rationali creatura; uvi me quoa illae ritra Permistionem et confusion m unitae sint, et siue
aistantia quoa evitationem omnem a strat inscretae: in Patrem et silium et Spiritum S., in quorum etiam nomine baptis ali sumus l. 3. Essct autem Deum en X R SE, Neu per SE, Et S ah Solutum ac nece Ssarium. ad cujus ES Sentiam το ΘSSe pertineat, seu quod Sua natura ad ex Sist nilum coeatur, ita ut non exsistere prorsu S non possit,
rael: Oui est, misit me ail ros ), i. e. ego sum ille, qui hereost. qui esse habet a se ipso, dum caetera omnia ita sunt, quasi non sint, non enim habent in se, ut Oxsistant. Undo ei LXX verteriant: Erco εiμι ο ων. Quae deinde a Prophetis saepius repsetuntur. Sic Is ai as ait: Haec uicit Dominus, reae Israel, et
rca nitor sus, Dominus eaeercituum: Eso sum primus, et esto vo r is si m M s, ρι ah suur me non est Deus, i. e. ego Sum, qui a nemine Sum, a quo autem omnia sunt ac pPndent δ). Et iterum: Mo sum Dominus, Ust uomrn meum; storium meam ni Pri non uabo '3. In libro . ob autem legitur: Ipso enim solus est, Ut NUmo arertere Potest cogitationem sus . In Ν. T. vero Deus pariter adpellatur primus et noris simus, α ρι fu, priuei Pium et finis, qui est, qui erat, et vult' en tu rus est, ο ων και Ο ν καὶ ὁ νο ς, i. P. qui Sem per ac DeceSSario, adeoque per Se est '). Insuper dicitur Deus ζῶν καὶ α ληθινό qui habet ritam a semet ipso'),
67쪽
el est solis omnis vitae 3, qui est tuae ) set fons omnis lucis spupersectionis in. charitas ), et sons omnis charitatis ). Quae
omnia praedicata non sunt tam attribula divinae essentiae . quam potius es Sentia ipsa, pro qua ipse, quum sit a Se, etiam est in sinite perfectus, atque Omnis sinitae persectionis origo set fons. Unde naturae creatae comparalao eum Deo, qui est exsistendi plenitudo et necessitas. Dillil esse dicuntur. Substantia mea, ait Psalmista, tamquam nihilum aut e te ').
b. 3 SA. Lilleris consonant ΝΝ. Patres, qui aut ex iisdem, orbi di ini aut etiam naturae sontibus Dei proprietatem illam
hauserunt, pro qua ipfii Soli EASentiam et exsistentiam, h. e. τοειναι, vel τὴν ουσίαν et u παρξιν indicarunt, caetera ρsse et Exsistere rictgantes. Sic Clemens Al x. nomen illud ὁ ων idcirco Dei maxime proprium esse putat, quoniam illum exprimit. qua re re solus est, qui fuit, et est, et erit. In quibus tribus t myoribus, inquit, ponitur unum nomen, nempe Oui est y . Uuod egregie confirmat . ustiniis his xerbis: Nemo praeerstitit, qui Deo nomen imponeret, nee ses ipse nominandum esse auxit, cum uuus et solus sit. - - Κso enim ' inquit se sum eae sistens ille μ, ast ipsum eae sistentem Non eae sistentibus o movens hi lite Greg ortu A Nag., qui ait: Ouantum
emo uobis assequi coneessum est, Eus, et Deus massis quodammodo essentiae nomina sunt, ex iisque etiam entis rox auram iuuicandam aptior est, uoti hoc solum uomin , vuod ipse, cum Mosi in montem monte) oraculum ederet, quaereretque ille, quo uomine roraretur, ita se ipsum a mellarit, euiems ridetieet ei, vitia poμulum his rerbis uteretur: est, misit me s seu etiam, quia nomen illud magis yrsyrium esse com Perimus. . si Nos naturam ejusmori eaequirimus, uuae ipsum esse yer so habeat, ae non eum alio quopiam copulatum. Ens P ro proprium sane est Dei, ac totum Nec priore aliqua re, Nec poste-
68쪽
riore snee enim erat a ut erit sinitum ae circum risum ). Omnium autem praestantissilite Dio livs i us explicavit, qui docet, id primum, et alitiquis sin uin, Et tria iiii e proprium hahere Deum, ut
aesister fari 'ns οντως ον, τὸ των ονrων απαντων ουσι ποιον , Rique et ro esse temporum, si saeculum forum, quae exsistunt τε χρονων ὀντοτης. τε αἰων τῶν οντων t ait: Deus enim non quoris modo fou πm, aliquo modo λ est eus cων , κρὰ simpliei ter et infinit totum esse in se Mariter eomplexus et antici Pans; uvam Do rem etiam Reae saeculorum nominatur, ut in quo et Prues quem cujuslibet esse et sit et constet, re in quo ne eerat, Nec frit, urvue factum est, neque fit, neque
fiet, imo uee est scilicet datur, utpote qui supra esse sinitum
ac superessetitialis exsistit): seu isese stat esse rebus causa ex Sistendi , et Non lautum fa, uuae sunt, sed ipsum esse rerum, ex pro aeterno eu te; ipse est ynim aerum aerorum, caesisten An v te 'omne aerum. - Et ante alias Uus participationes προτων ἄλλων αὐτον μετοχων, quae simul possidet) yraesupponitur ipsum esse, et est i 'sum per se esse antiquius, quam esse per se ritam, et per se sayientiam, ete. ' . Hanc Dionysii doctrinamae sententiam illustrat . alii ranalque Maxim iis, ejus interpres, qui τοειναι Praecipua in et praestantissim ain divinitatis notam essensserit. a qua Sibi nomen adscivit. Hoc nomen, ait, imposuit sibi Drus, eum alaeit: ,, Esto sum, qui sum a quo idcirco
cons rutanee laudiatur aute alia, quae ae ipso ineuntur, qualia sunt, uom u ritae, Avientiae et alia ejusmodi. Dicendo autemyrius esse et supra esso, uerlararit esse Dei carere pri ne i-pio, et penitus int uisentia eo myrehendi non posse, ut qui Prae- stinatione eoonitionis suae ineffabilis pra produxerit omnino esse omnia: hoc enim esse statim prima notione mens costiret, Mostea hoc aut alio mouo tua esse contemplatur M). Id ipsum sedisserit Cyrillus Λ lex. . quum doc t. in Deo nil accidens esse. nam solummodo in ento nΘcessarii, omnia necessaria sunt. Simul ae int iligitur DPus, inquit, etiam omnia, quae illiu η sunt, inteli isti utu r; neque ullum nee tuens in ipso
69쪽
potest intellisi ). Egregie de re nostra disputat quoque Hilarius, qui adductis ver his A. Scripturae: Ego sum, qui sum: et: mee vices siliis Israel: Misit me ad ros, qui est:
Admiratus sum, inquit, plane tum absolutam ae Deo signisseationem, quae naturae uiriuae luco rehensibilem cognitionem aptissimo au intelligentiam humanam sermone loqueretur. No nenim aliua yroprium musis Deo, quam esse, intelligitur; quia id ip su m, quoa est, uec aes in v tis est aliquanao, neque eo epti: sed id, quoa eum tueor Utae beatitudinis potestate peryotuum est, Non potuit aut 'o terit aliqua nilo non esse; vula dirinum omne uegue abolitio vi, neque eae ordio obnoxium est . Et iterum: Deus μι ubique est, et totus ubicumque yst. Ita resionem intelligentiae excedit, xtra quem nihil est, et eui est Armster, ut semμer sit δ). Quibus consona sunt, quae habet Hieron nius Scribens: Loquitur in Exodo Dominus: ,,Esto sum, ν ui sum . - Numquia solus Deus erat, et eaetera non erant ν Utique Aveti, coelum, terra, rei maria, et ipse Moses, cui Dominus loquebatur, et Israel, et Aesistit, ad quos, et contra quos Prine Ps et a rersarius mittebatur, erant. Et *uomodo uomen commune substantiae sibi proserium vindieat Deus P Illa, ut diaeimus, eausa: quia caetera, ut sint, Dei sumsere benefleto. Deus rero, qui semper est, nec habet aliunde pr iueipium, et ipse sui origo est, sua egue ea usa sub η tantiae, non potest intellisi aliunde habere, quo u subsistit Ambrosius non tam nomen Dei, quam rem seu essentiam in illo Exodi Ioeo expreSsam esse putat. Moyses, inquit, roseus proprium Dei,
et aliquia ae eo speciale esynoscere, quod non sset commune eum coelestibus μοιestatibus, interrogarit: Ouoa est nomen tuum ν Devique cognoscens mentem ejus Deus, non respondit nomen, sed nessotium; hoe est, rem e ressit, non a re vationem
incens: ,, Es ο κ um, qui sum, quia nihiι lam proprium Dei, quam semper esse ' . Idem tradit non semol 4vgustinus, qui Deum proprie dici vult essentiam, non substantiam.
70쪽
Est tamen Deus , ait, sine uvbitalisve substantia, rρι si mρ iushoe a me latur, essentia, quam Graeci οισίαν roeant. Si vi nim ah eo, quod est ην re, inela rat svirntia, et ab eo, quoa si seire, Geta est seientia: ita ab eo, quod est esse, Geta estes entia. Et quis mayis est, quam ille, qui ai .rit famu-ID suo Moysi: - Esto sum, qui sum μ; et ille s siliis Israe :-Ovi est, misit me nil ros paulo post: Ouod enim mutatur, Non serrat Usum esse; et v voa mutari yotest, etiam si non mutetur, νοtrst, quisu fuerat, non Pssy: ae Mer hoe illud solum,
quoa nisu lantum usu mutatur, rerum tiam mutari omnino uora μοι est, sine scruyuto Oceurrit, quoa r rissim
ternum est. Nam quoa s mPer aliter, atque aliter est, Non est, quia non manet. Non omnino Non est, seu nou summe est φ .
Tandem idem docet Gregorii is , qui ad verba Jobi:
is Ipse enim ηο tus est , quaerit: Dur, eum omnia erHar rit Deus, ut Usscnt, solus esse cieatur ν ne respondet: μα alitia est esse, aliva p rine iρ a liter esse; a tua mutabili Pr, atque aliua immutabiliter esse. Sunt enim haec omnia, seri yrineipaliter non sunt; quia in semet ipsis minime subsistunt, et nisi suber- Nautis mauu teneantur, esse nequaquam possunt . Utilii imo ea
dem ii oti tantum apud Iudaeos, sed et gentiles philosophos. qui
illa, etsi non invenerunt, lamen lubenter admiserunt, de proliendii titur q). - lualido autem antiqui Palr A Deum οὐσίαν esse negani: solummodo id asserere volunt, Deum non, tit caetera. quae dicuntur esse, desii ita in ac determinatam rationem e litisa' De Trinit. t. Λ. e. 2. n. a. Opp. T. 8. c. 833. Suh substantia Augu- Alinus cum aliis veteribus Meriptori hus intolligit id, linod accidentibus nubjρ tum quoddam, ut ps e valeant, subministra . inde cum in Deo nullum Mit accidens: ideo proprie substantiam illi non tribuondam ess , s d