장음표시 사용
311쪽
III. Quot uplices vero sunt naturales adquirendi modi λ Ea de re non convenit inter JCtos. Athos in viam reduxerunt Grotitis de I. B. oe P. L. II. c. III. g. I., εκ P end. Lib. IV. p. VLI. Aut enim adquirimus rem, quae non est in alterius dominio; e. g. seram bestiam, examen apum, piscem e. mari extractum e aut res, qua in alterius dominio est, in nostrum dominium transfertur ; e. g. sic heres fit dominus rerum
quas defunctus hauuit; sic emtor fit dominus rei, quam venditor habuit, quamque in illi tradidit. Priores adquirendi modos, quibus dominium rerum in nullius dominio constitutarum consequi. mur, Grotius vocat originarios . posteriores, quibus dominium ab uno ad alterum transfertur, deriυatiυos. Originarii iterum duorum generum sunt. Nain aut rei substantiam ipsam adquiro, aut incrementum & fructus, qui ex substantia rei proveniunt. Si prius, Pulfendorfius hos modos originarios dicit simpliciter: si posterius, secundum quid. Sic e. g. si quis examen apum in sylva captum alveario includit, modus hic adquirendi simpliciter est originarius, quia ipsam apium Substantiam cepit. At postea etiam dominus fit mellis, quod fecerunt apes, isque modus adquirendi est originarius secundum quid, quia quod per istam substantiam apum accedit, incrementum adquirit. Jam ergo facile omnes modos adquirendi naturales reperiemus & recensebimus. Unus est originarius simpliciter, isque vocatur occupatio, de qua agitur g. 542-555: unus originarius secundum quid, qui vocatur accessio, de qua a g. 554-o 8: unus derivativus, qui vocatur traditio, de
Modus adquirendi simpliciter originarius est
occvsirio, quae est rerum corporalium nullius ad
312쪽
prehensio eum animo sibi habendi. Haec definitio recte intelligenda. . Dicitur occupatio adpretensio ,& quidem talis, qualem res patitur, e. g. ut Ω-ram capiam, ut gemmam tollam, ut urbi i inmitram copias; ita enim hae res occupari solent. Sed additur Gon. animo sibi habendi. Nisi enim is adsit, adprahensione nihil adquirimus; quemadmodum & animus non sufficit sine adprehensione. Sic. e. g. si furiosus aliquid tollit, rem non Occupat , quia animus sibi habendi deest. Contra , Si quis e senestra prospiciens videat gemmam in luxo jacentem, & clamet, hanc mini habebo, non sit dominus , si alius praeteriens eam prior adprehendat. Debent ergo conjunctim adesse adprehensio corporalis, & animus sibi habendi. Addimus porro in definitione , rei nulIstis . Ubi enim res
iam dominum habet, occupatione Sane eam nostram haud sacimus , sed furtum committimus contrectando rem alienam invito domino. Inde itaque sicile intelliguntur quatuor axiomata, quae
g. CCCXLIII. de occupatione dedimus. Nam si
quae nullius sunt, cedunt occupanti. In iure nostro autem aliquid nullius dicitur vel natura, veluti piscis in mari, sera bestia, g. I 2. 22. Inst. f. t. , Vel tempore , quia veteris domini memoria non extat, Veluti thesaurus, g. 59. Inst. h. t. vel facto prioris domini, qui rem eo animo abjecit, quod nolit eam in numero rerum suarum habere ; quae res in specie vocantur pro dereIictis habitae, g. 46. Inst. h. t. De omnibus valet axi ma nostrum: Quae nullius sunt, cedunt occupanti;
quia nihil est, quod occupantis dominium impediat. α Oeeupatio fit animo actu corporali simul. Quandiu enim non adprehensa est res, nihil. est cur dicamus, non magis unius quam alterius esse. Si autem non est animus adprehendendi, actus non est humanus, adeoque nullum potest effectum civilem producere. Adprehensio autem corporalis rerum mobilium . ordinari' fit manu, immobilium, pedibus vel ingressu tu rem.
Hinc sacile intelligitur nobilis illa quaestio apud
313쪽
De Rer. Diυ. oe Adqu. Ear. Dom. Si DPlutarch. quaest. graec. So. Andrii & Chalcidenses audiverant, barbaros urbem Acanthum deseruisse; miserunt singuli singulos, qui explorarent , an id
esset verum, etsi verum esset, urbem occuparent.
Hi propius accedentes cum dubitare non possent locum desertum esse, Chalcidensis legatus cursu concitato contendit , ut prior Chalcidensium no-nὶine Occuparet. Andrius cum se cursu superari
intelligeret, iaculum, quod gestabat, urbi immisit, & quum id prius portae infixum esset, quam Chalcidenas is eam attingeret; dicebat Andriorum nomine se prius occupasset. Arbitri dati Eretriem.
ses, Sami & Parii. Priores duo pro Chalcidensi bus, posteriores pro Andriis pronuntiarunt. Quia de tota controversia/statuendum λ Chalcidensium caussa justissima suit. Quis enim urbes jaculo, tamquam aviculas, occupat λ An ideo hostis dicitur Occupasse urbem, quia aliquot millena globorum immittit λ Vid. Pusend. in I. N. . G. Lib. III. Cap. VI. g. 8. Utrique quidem legato suit animus urbem desertam nomine gentis suae occupandi , sed non uterque adprehendit urbem eo modo , quo possessio urbium adprehendi solet. 5 Quae custodia coerceri nequeunt, nec occupari possunt. per axiom. 2. Quid autem prodest adprehendisse , si possessionem retinere nequeam L. I 5. pr. f. I. V. de adqu. rer. dom. Et hinc recte v. c. V an synhersh. in libello de dominio maris annexo comm. ad Leg. Rhodiam, negat, Oceanum occupari posse, quia possessio classe adprehensa retineri nequeat. Classe enim domum reversa aeque facile alius classe instructus in mari
Speetes occupationis quor sint, hoc g. ostenditur. Nimirum tres sunt, venatio , occupatio belli- ea, & inυentio. i Venatio est bestiarum ferarum
occupatio. Quumque serae bestiae vel quadrupedes sint , vel volucres, vel aquatiles, hinc & venatio
314쪽
tri lex est, Venatio proprie sic oleta quadrupedum . aucupium avium, piscatio aquatilium veloiscium. v) Occupatio beIIica est personarum re rerum hostilium captarum. Ubi dubium insigne nascitur. Occupatio enim eSt rerum nullius. b. 5ά5. Atqui res ἐκ personae hostium, quas capimus, non sunt nullius, sed in dominio hostium , vel plane personae liberae; neque unquam hostes eas res pro derelictis habuerunt. Ergo omnino occupari nequeunt λ Respondemus , g. o4o. . noma nos vere existimasse res hostiuna esse res nullius. observavit id Dia. estembergius, pr. f. rie aαq. rer. dom. q. O . & quidem ex L. I. g. de aquir. vel amitt. poss., ubi JCtus manifesto res hostiuna comparat cum rebus nullius. Sed id iam addimus, etiam jus naturae & gentium hoc mincipium admittere. Eleganter eam in rem Pinenae. Do. IV. de I. N. OG. C. VI. g. I 4. Scιendum est per sta tum hostilem uti cetera 'ura pacifica , ita et e-ctum dominii abrumpi , hactenus tit non ampIttis
quis teneatur ab istius rebus manus abstinere , nisι qua humanitas suaserit. In beIIo ergo res h IIum in Ordine ad alium hostem reddunttir veluti dominIO vacuae, non quod hostes per bellum ipso Jure rerum suarum domini esse desinant, sed quia tuorum rio. minium non obstat hosti , quo mιnus eas res aMerre, sibique habere possit. Prorsus uir ad rei υacuae dominium adquirendum sola adprehensio SUDcιλ
5 Inυentio est .rerum nullius mobilium, vel lia nullius dominio constitutarum, vel pro derelictis habitarum, occupatio. Sic e. g. Inventione nostras facimus gemmas a mari ejectas, nummos in via publica inventos, quorum. dominus nusquam a
Ptima oceupationis species est vettio, quam jam ad superiorem s. definivimus. sit serarum bestiarum occupatio, manifesto PataLtria hic esse indaganda, i quaenam sint
315쪽
De Rer. Dis. Ο qu. Eari Dom. 5 i5stiae g. 545. 2 quomodo per venationem nostrae fiant λ g. 546. 5 quamdiu occupatae nostrae fiant λ.
I. Bestiae dividuntur in mansuetas, feras, & mansuefactas , quamvis has nualti ex veteribus ad seras retulerint. Ferae sunt, quae libere vagaentur,& nonnisi vi capiuntur, ut lepores, cervi, apri. In Instit. nostris g. IS. h. t. dicitur, quae non habent animum' redeundi. Nam e. g. avicula Semel manu emissa non redibit; est ergo sera bestia. a) mansuetae sunt animalia domestica, quae habent animum redeundi, e. g. Sues, boves, an- Seres, gallinae , anates: 5 mansuefactae serae natura domi nostrae cicuratae, e. g. cervi cicures, Columbae, pavones, apes. Ergo sicile patet seras tantum venatione capi posse, mn animalia mansueta , vel mansuefacta. Haec qui venatur, sur est,
II. Quomodo ergo per venationem nostra fiunt imalia illem explicavimus S. conclusionibus, quae omnes fluunt ex axiom. r. g. 545. Quae nu/ures sunt , cedunt oecupanti. Inde enim prono alveo fluit, i) seras bestias captas statim nostras fieri. Sed id recte intelligendum. Supponitur enim hic seras esse res,nullius; id quod etiam, quoad ius naturae & gentium adtinet, dubio caret. Sed cum Supra demonstratum sit, g. 528. in provinciis per universitatem oecupatis nihil esse nullius, sed omnia in dominio reipublicae vel populi occupantis ; sacile patet potuisse Impulum tamquam qui ius occupandi occupavit, hujusmodi res prin-mpi tradere, tamquam praecipuas & peculiares, adeoque privatos usu earum excludere : id quod& sere ubique lactum, unde hodie serae quidem
bestiae cedunt occupanti, sed , eo tantum casui
si habeat ius venandi, piscandi, aucupandi. Alioquin enim, si hoc iure destitutus venari velit, Pinnis merito coercetur. I) Capi posse seras etiam in landis alienis L. 5. g. r. de a u. rer. dom. Res enim nullius non quidem quaerere possum in sundo alieno, g. 5bi. At casu fortuito repertam sta-
316쪽
tim nieam lacio, adeoque & seram ita agro alieno vagantem. Sed addendae tamen duae limitationes: modo ne alterius landum. violem. Nam si in agro consito seram prosequar & fruges pam , damnum resarciendum est merito. modo ne dominus me ingredientem prohibeat. Quem admodum enim mihi jus est rem nullius etiam in alieno occupandi: ita alteri vi domi mi ius eSt, alios usu rerum suarum excludendi, adeoque prohibendi ne quis venandi caussa landum suum Iri-grediatur. γ Feras inclusas capi venando non posse. Sic pisces includuntur piscinis, ferae vivariis, apes alveariis. Non posse tunc inclusas, manifesto patet ex L. 5. g. 4. adqu. υeι amiti. piness. Ratio est, quia occupatIO
occupata Sunt, non sunt nullius. Qui captos piscinae suae immisit, eos adprehendit,
habuit animum eos sibi habendi. Qui adpre n-dit animo sibi habendi factus, est dominus, L D. 545. 2 Ergo res non est nullius, adeoque qui in piscinis plenis piscatur, surtum commIttit.
venationem nullam esse ferarum mansuetarum remansuefactarum. Hanc conclusionem
tionem iam explicavimus paullo ante. o Vulnerationem non sufficere, Sed accesere oportere adorehensionem, sive illa manu fiat, e. g. Si cervus occisus a nobis tollitur e sive instrumentis, e g. Si cervus in casses inciderit, pisces reti nos tro teneamus. Quamvis autem τn ciat serae vulneratio, L. 5. g. I. L. bb. f. de A. H. tamen vulneranti competit eam persequendi etiam per fundum alterius, & ibi cadentem occupandi modo id non laciat adhibitis canibus & inflato eorniculo. Ita mores fere ubique Servant. III. Quandiu sera capta nostra sit, ex regula hae valebit. Quoad sera libertatem naturalem non recuperavit, nostra est. Si custodiam evasit , nostra esse desinit L disi a nobis fugientem cervum alius Occupet, Suum que faciat, non possumus cum eo surti agere,
317쪽
De Rer. Diυ. fl M. Ear. Dom . Sis quia rem nulfius, non nostram, Contrectavit. Re-ςula tae ab aliis iuris principiis plane recedit. Uam Supra diacimus, alias ius an Te non esse n rnemaneum, sed perpetuum, adeoque rem. Cuius semel dominium adquisivinius, amissa possessione mon desinere nostram esse 33. . Hi ne e. g. servus noster fit ens libertatem naturalem non consequitur , quia semel nostro in dominio fuit, o hinc ubicumque repertus, potest vindicari. Res furto ablata nostra manet 'mihilominus. Semper enim ius an Te serpemum est. . At in solis seris haec regula fallit; uti iam Grotius de I. B. ci P. Lib. ur. C. VIII. g. 5. observavit. Simulae enim
aufugerunt & evaserunt cuςtodiam nostram, pristinam Tecuperasse libertatem es nostrae esse desiisse censentur, adeoque a quocumque sine furti erimine Tecte occupantur.
Altera species oecupationis est oecupatio ἶeIlisa reuius principium & originem ad g. 54 . ostentianus. Quia enim Tes & personae hostium jure aentium etamquam res nullius considerantur, ni ne inde suunt r. conclusiones. Ea , quae ab hostibus capimus , nostra fiunt L. F. g. ΛIt. F. de A. R. D. g. i7. Inu. h. t. Dicimus autem ab hostibus: ex quo statim sequitur.
id jus non pertinere ad bella civilia; unde & in
his personae captae non fiebant servi L. 2I. I. I. de eam. paniam. , sed 'proscribebantur; de
cuius proscriptionis origine & forma Ruaedam habent viri docti in notis ad GII. Patere. 4ib. II. e. 28. Multo minus ergo privata latrones 3c gras- Satores quae capiunt, sua faciunt, eum his jus belli plane nullimi Tompetat. I. 5. Hosti quoque us est res suas captas recuperandi. Nam ipsi quoque hostes sumus. Ergo illi idem ius est in nos, quod vobis in illum. Ex quo sequitur, ut
res mobiles & personae captae non prius Nostrae Sintiquam eas in praesidia vel portum nostrum retulerimus. Itaque sa hostis eas antea recuperat, nousurtum in nobis facit, sed suo iure utitur. L. 5. g. r.
318쪽
f. de eapt. spositim. 4) Praeda non est singuloruni militum capientium , sed eius, cujus sumpli-hus & auspiciis bellum geritur. L. ρen. ff. ad Leg. AI. ρσαι. Ubi is peculatus reus esse dicitur, qui sibi partem praedae retinet, neque eam insert aerario. Ergo vulgaris quidem, sed ridiculus est error existimantium , apud Romanos quod singuli milites ceperint, id eorum fuisse. Reclamant &jura nostra , & historiarum monimenta , & ipsa
aequitas. Milites enim conducuntur stipendio, adeoque quidquid opera sua adquirunt, non sibi adquirunt, sed ei cuius impensis & auspiciis militant. 5) Multo minus ergo sibi vindicare possunt milites bona immobilia bello capta, e. g. agros, tundos, praedia, quamvis ea ipsi primi invaserint& occuparint. Omnis enim ager ab hoste captus iure nostro fit publicus. L. Io g. I. V. de capi.
postlim. Et apud Romanos nihil inde capiebant milites, nisi lege lata agraria populus decrevisse
ut coloniae militares eo ducerentur , & vetera is certa pars agri ob bene merita divideretur. Egregie rem ex antiqv. Rom. exposuit v. c. Petr. Bur- manus de vectigal. pop. Rom. 6. Additur exceptio. Uno enim casu milites praedam sibi retinebant , si imperator eam illis diserte permitteret,
L. 56. g. r. C. de donat. , quod aliquando fiebat excitandae sortitudinis caussa, si quando ingens immineret periculum ; uti & hodie aliquando fieri Solet, maxime si respublica permittit privatis, ut navibus armatis hostium navibus insidias struant, Iunc enim iis pars praedae concedi solet. 7) Hinc& facile pater, quid sit jus postliminii λ Si enim
Persona captiva, vel navis tempore belli cust diam hostis evadit, simulac fines imperii nostri attigit, vel in portum nostrum pervenit, pristina jura recuperat iure postliminii. Id est, fingitur, eam nunquam in potestate hostium fuisse. L. 7. de cvt. postlim. Ex qua fictione sequitur , α ut personae e captivitate reversae fiant
ingenuae, ut res postliminio reductae re antad priorem dominum.
319쪽
Tertia species occupationis est inυentio. Dicinnas eam speciem occupationis. Occupatio est rerum nullius; ergo sequitur, ut rerum ab aliis amissarum nulla sit inventio talis, ut earum do minium adquirere possimus. Nostra, de qua loquimur , inventio ita definitur: intentio rerum utilitas vel pro derelictis habitarum adprehensio.
Itaque & hic requirituri animus adprehendendi,& 2 adprehensio actu corporali facta. Ergo qui rem videt prior, non facit oculis suam, sed qui
eam prior occupavit &'adprehendit. Moribus tamen apud veteres, aeque ac apud nos, receptum eSt, ut hoc casu partem accipiant, qui rem vide runt. Sunt hujus generis exempla apud auctores,
pecto donec dicas, in commune r ipse mihi dies. Simile quid apud Graecos observatum esse discimus ex Theophrasti eharact. e. 24. Hoc modo it que nostrae fiunt gemmae, lapilli, aliaque, quae nullius in dominio sunt: an υero etiam is au νρUt hanc quaestionem intelligamus, sciendum, i quid sit thesaurus λ a cui cedat Primo thesaurus est υetus'depositio pecuniae , cret*s memoria Bon ex stat. Hinc si pecunia ipsa novae fabricae sit, sane, uod reperio, non est thesaurus: nec magis meumacio, quod reperio in aedibus, si sciam, a quo depositum sit. Id enim vero domino, aut si is iam ad plures abierit, ejus heredibus restituendum est: si non restituatur, ab his recte vindicatur, L. 67. f. de rei υindieat. Jam Si quaeratur secundo , cui- thesaurus repertus cedat, non possumus non monere, olim ea de re in diversa ivisse auctores. Ilatio est, quia alii thesauri invetitionem ad occupationis species. alii ad species accessio-