장음표시 사용
581쪽
lectio 3IS. auctoritate sussulta sit, nisi quod in eo fuerit, altero.
Ego legendum arbitror: eo curante serio, quae tano longa, etc. t dicat Paterculus, serio Augustum Curam medicam Contulisse membris rei p. laceris. Lipsium tentasse video , et curantem, quae, etc. Sed VCPborum ne Lu nostrae coniectitrae plus videtur savere. VOSSiVS. Auctior membra , sed mendosa, ν .membri et coram altero , qua tam longa. en variis coniectinis
iam suerunt obnoxia. Lipsius curante eo. Sequor litterarum ductum, et scribo , eo cura maiore , quia tam longa. vel , Et eo cum maiore. Et hoc facit ad laudem Augusti. Vult etiimeo maiore cura opus suisse ad componenda Nip. membra, quod per tam longam tot bellorum scutem misere o iam essent Iacerata. Nempe mala inveterata maiorem requirunt curam , ut tollantur, quam quae nondum ipso usu convuIuerunt. Sic cap. iosi: mira Ielicitate et cura ducis. Paullo post, Delmatia opinor; nam sic alibi vetustus eodex et Duuinii veteres. tum, ad certant con essionem adacta eAt imperii, non Pacata suspicari liceat Velleium scripsisse, quia Pacatus Pictoriis terrarum orbis paullo ante praecessit , et proxime subsequitur, Hispaniaemtulo Marioque Marte pacatae. HEIN s. Eiecerat iam liaco tuta verba Erasmus. Et corρcire iam alio Warhuri. Bibl. Urit. T. VII, p. 29a. Bua M. V. Misc. Obs. V. IX, p. 172. x et cc. Obscurum , sive mutilum est: et intellige annos, aut addo. Hoc sane vult, annos a Io medios esse, a
quo tompore vinci Dalmatia coepit ud nunc victam. Primum autem bellum in Illurios et Dalmatiis suit sub Teuta eorum regina, anno Sa9. Postremum nunc, quum victi et domiti ductu Tiberii, auspiciis Augusti, anno 743. Facilis supputatio. LIPs. Omnino videntur esse addendi anni; nam subintelligere durum fuerit. Vide de his et Alpinis nationibus Flor. IV, iaquaeque Fre inshemiana industria ibi adnotaviti BOEcLER. Anno addidit Vossius, sed Heinsius uncis inclusit. Ad certam confessionem pacata esι imρorii Ita sere supra
Alpes feris mtillisque nationibus celebres Rectius fuerit, foris inmitisque nationibus. Sic Pomp. Mela lib. I, cap. I9: Reliqua eius ferae inculta que gentes , Dasio mari adiacentes, te
nent. Do Alpitiis Livius lib. XXI, cap. 3ar homines intonsi el
iseulit. De Britannia idem Mela lib. III , cap. 7 : Fert ρυιuor
582쪽
regesque Populorum : scd sunt incutit omnes. Tacitus Ann. IV, cap. 46i Decreta triumphi insignia POPPaco Sabino, contusis Thracum gentibias, qui montium editis inculti, atque eo frocius agitabant. Vide infra cap. ii 6. Iterum Tacitus Aun. XIV.
Hispaniae Iustin. XLIV, 2, 7 , et XLII , S , 7 et 8. Io.
Gerundens. Paralip. a lib. IV usque ad lin. Tuuati. I liisti
Praesentis , Praesentis, nunc Agrimae, etc. Marte Pacatae. BVRM. Quem usque, et . evexerat Haec omnia parenthusi comprehendenda censet Lipsius. RAPHEL. Primo anno secundi Punici Secundi belli Ptinici. Durius enim, si bellum subintelligetur. HEIN S. V. Misc. Obs. vol. VIII, p. 67, 3 9a; V. t X, P. 27 I. Multo muttioque Credo hutio designaro locum Colorum ad Valeri Max. Iv, et , a, et legere mulis mulloque. BuRM. in
Ini eratoribus Nonne odiosa, imo falsa vox ii eratoribus, quum mox, ut novum quid, subiiciat Vclleius , illa tot consulares , tot Praetorios absumpsit duces ' Certe vel C. lectio id doceat , quae est, ut amissis Praetor tu eratoribus exercitibusque. Unde scribendum arbitror: Vt amissis praetoriis, et imperatoriis exercitibus, aut praetoriis imρeratoriisque exercilibus. Sane haec duo supra cap. 69 etiam iunxit Velleius, ubi de Statio Murco , et Crispo Marcio , dixit, praetoriis otris imperatoribusque. V o Ss. Ut amissis Praetor imperatoribus prima editio. Scribe , ut amissis M. HO. tot imρeratoribus exerciti busque. Supra c. 69 cas igandum quoque videtur: mPeratori busque P. No. ualidis in bria legionibus. Tacitus vita Agric Iae cap. 4i: Tot exercitus in Moesia, Daciaque, et Germαιιια, Pannoniaque temeritate aut Per igna Diam diaciam amissi: supraeap. 7o: Hoc M. Antonio ac tot illis legionibus saltili fuit, utiet illic corrigendum. II EI NA. Amissis P. R. in oratoribus inua ediderat Erasinus: elimque secuti reliqui, vide supr. ad cap. 69.
Contumelioso XX annorum bello sub duce Viriatho Qui Plurimum numerarunt, annos secerunt l. belli Viriathini: ut Livii epitoma, et Florus. At Appianus annis duntaxat octo id bellum gestum aperto scribit. Aperte inquam , atque etiam exacte. Nam ille numerat ab anno 6o6, quo proprie id coepit. Duiliaso oste
583쪽
Livius et Florus ab anno Got , quo Lusitani rebellarunt, non tamen Viriatho duee. Sed quia connexa bella suerunt, confundunt. Quorsum haec ' ut praelargum salsumque esse Velleia-
Num numerum constet, et puris altera truncandum. Conmmelioso Io annorum bello legito: et Iustinum lib. XLIV, 2, auctorem habeto: In tanta secutorum serie nullus illis dux ma-inua , praeter Viriathum, fuit '. qui annos decem non nos να-ris uictoria fatigauit. LIPs. Puto XV. Tot enim annis circiter duravit bellum, quod Viriatho potissimum duce gestum. Limio placuit io annorum. Cui hac in re non saveo. Scio quidem,
Viriathi imperium non ultra patere, sed videtur Vellesus de duratione belli potius, quam annis imperii Viriathi loqui. Et hac ratione etiam defendi possint Epitomator Livii lib. CXIV. et Florus lib. II , cap. 17 , qui Viriathum XIV annos cum Romanis bellasse scribunt. VOSS. Per qui enniam 3 Atqui octo annos bellum hoc Sertorio duce gestum, et octavo ipse caesus. An ergo ociennium hic I gimus y an vult priores quinque annos ambiguos , reliquos non sie suisse ' LIPs. C. Antistio C. Aristio. Editio Rhenani. Crasso oreresso Crasso presso. Ed Rhen. Phraates Dio et ceteri seriptores Orodis filium Pacorum . non Phraatem edunt, ut fortasse hic quoque Pacorus Pro Phraates reponendum siti Vasi N. Desidero hoc loco maiorem in Ursino curam, qui pro Phraates substitui rectius posse putat Pacorus. Nam hunc , ait, historicorum consensus Orodis filium faei L Quasi vero Orodes plures habere filios non potuerit. Imo ex Iustino , Dione , Zonara , ae aliis, triginta eum filios habuisse constat, interque eos Pacorum et Phraatem. Praeterea temporum quoque ratio Vrsini coniecturam respuiti Nam ex iisdem auctoribus, imo et Velleio, constat, Pacorum ante fugam Antonii a Ventidio iam suisse occisum. Voss. Remissa sunt Recepta a Tiberio. Sueton. Augusti at, Tib. 9.ScHEGK. Florus IH ta, 83, cum declamatoria Parthi quoquc , quasi Mictoriae Poeniteret, ruta clade Crassiana ultro
Quod cognomen Illi Planei sententia senatus indidit, ex
aute diem i6. Kal. Februar. Censorinus cap. at. Contra OVidius Idibus ianuariis: Fast. I: Idibus in magni custos Io is de sacerdos Semimaris fiammis uiscera libat ouis. Ne itaquerat omnis populo prorincia nostro, et tuus Augusto nomine di-Diuitiaso by Gorale
584쪽
etus aυus. De vocis significatione idem, Suetonius, Dio, Eutropius. ScΗΕGK. De Augusti cognomine compluscula sunt,
quae ad Suet. Aug. 7 , notata reperies tu Diatribis Berileme-xianis. Adde, si placet, commeuta iovem de Auspicio Regio.
Cognomen illi tam Planci sententia consensu Mallem illi primo , vel ultro. De Munacii Planci sententia, vide Suet. Aug. c. 7. POPΜΑ. Cometuus prima editio, nec mutatum velim; deinde Popma illi primo, vel ultro. Sed illi Miso eommode se habet. Si quid immutandum , cur non e rem, ut apud Nason. III amor. 9 : Ah nimis ex Mero inun tibi nomen erit. Et in F atis II, 859: Eae Mero ρositum permansit Equiris nomen. HELNs.
An, illi Oiso: nam Florus IU, Iar res erentius Pisum est nomen Augusti, ut scilicet iam tum , dum colit terras, ψso nomine et titulo consecraretur. Consensu Manutii editio, et eum
secuti Lipsius, Vossius, Ilaeclerus , et alii. IIeinsius dubium re- Iinquit , au sententia sit ablativi casus, quia sine distinctione iungit cum consensus, eumque secutus Cellarius et Hudson; sed Rhen. Erasm. Steph. et alii ita distinguunt, ut sit nominativi casus, nisi legamus, ex Planci sententia consensus , etc. Sed saepe omittit copulam et Velleius. BVRII. L. Murena , et Fannius Caepio J Legendus Seneca de Clement. I, cap. 9, et de Breviti vitae. PvTEAN. Recte Velleius iungit hos duos, tanquam unius coniurationis populares, sive
principes. Ita enim Dio LIV, p. 598, et Sueton. Tib. 8. BOE-
Caepio et ante hoc mio et hoc ante. Edit. Rhen.
Rufus Egnatius Suet. Aug. I9; Dio LIII, p. 587 et seq.
Senec. I de clem. 9; Tac. ΙΑ. I 3, 6. BOEcL. In tantum quidem, ut ei yraeturam continuaret Video serri hoc posse, non desum tamen et praeferre τω ei, quod qui ut- tendet , non insuper habebiti Aci Duius. Noa quia his Praetor, scd hoc modo vult, continuasse eum et iunxisse Praeturam Aedilitati. Opus enim intervallo annorum crat a magistratu ad magistratum : Egnatius id ueglexit. Ipse Velleius ita interpretatur pagina seq. dum nit: Praeturam Aedilitati iuuaisse, Dio ide ui indicat lib. LIII. LIPs. To ei reser ad aedilitatem. Errat vero Acidalius, qui pro ei mallet et rescribi. Docet hoc ipse Velleius paulo post, his verbis: C. Sentius Saturninus, etc. Egnatium florentem fauore publico , speramcmgus ut Prae turam aedilitati, ita coubulatum Praeturae ae iunctumιm , P Duiligeo by Corale
585쪽
sitrei vetuit. Liquet ergo, continuare Velleio nil aliud esse,
quam coutinuo lungerC. 'VO S.Cum esset omni stagitiorum scelerumque conscientia mersus
Insolens loquendi modus , si recte attendis. Quamquam Livius moratim secundis rebus Alexandrum Magnum dixit libro IX, cap. 18. Fors sit ut dederit Velleius : Omni flagitiorum scele
mam Petronius dixerat carmine de bello civi li. Florus lib. III,
cap. ia: Illae opes atque dioiliae adflixere Saeculi mores , memsiamque Mitiis suis, quasi sentina , t cmPublicam Pessum do re. Sullustius Catilinario bello: Primum omnium , qui ubique Probro atque Petulantia maxime praestabant, quos flagitium titit jacinus domo expulerat , hi noniam , Siculi in sentinam , CGniuebant. Declamatio iti Sallustium, sub Ciceronis nomine vulgata : Nisi forte in ea te castra coniecisti, quo omnis sentina reii'. cons erat. Quinctilianus lib. V IlI, cap. 6: Non erim, si recte Cicino sentinam rem. dixit, foeditatem hominum significans, idcirco probem quoque illud Motcris Oratoris, Pros citisti re . Momicas. Cicero Agraria a: Vrbanam plebem nimium in reP. yOsse , exhauriendam esse, quasi de aliqua sentinia loqueretur. Livius lib. XXIV, cap. I9: Hi Sentinam q&αιrdiam urbis rati exhaustam laetalantiar. Valerius Maximus , ecus utina mersus, ut supra C. 98 apud nostrum loco mendosissimo seribendum rebar de Curione: Ctitus animo Polutanti instiis uelut libidinibus nullae nec νes nec cupiditates suscere Possent. Mergi conscientis scelerum tamen utcumque potuit dixisse, ut in Pisonem Tullius, o primi conscientia scelerum suorum. I EiΝS. Sentina scelerum mersus, non apte dici posse puto. Sed conscientia recte, non tamen, ut ΙIeinsius ex illo Tullii, opprimi conscientia scelerum Suorum , explicem; quasi sibi tantum conscius suisset scelerum suorum; quid enim tune nolet omni couissetentia ; certe legendum seret omnium. aere Warburt. Bib. Brit. T. VlΙ , pag. 293 . Sed capio , ut Omnibus sceleratis et sagitiosis se socium et conscium adiunxerit. Ita egregi e soritim conscientiae, explicut apud Quinct. Decl. I, 7. Cl. Scitultingitis,
et inde consciculiac actio ; et reus musciantiae. BURΜ. V. Misc.
Obs. V. VIII, p. 68, 39i; V. IX, p. 27 i. Mores habent , publica Ut recepit Erasmus Qt reliqui. Abditusque carceri cum consciis facinoris Verius arbitror, addictusque ; quod ni est , ego me tibi mancupi addicam. AG-D1L. Recepit Acidalii coniecturam IIudsonius. Sed licet ra-Diuitig Corale
586쪽
rior sit huius verbi constructio cum dativo , quum Virgilius aliique eum ablativo , vel eum accusativo addita Praepositione in iungant; non tamen plane sine exemplo haec scripsit Velleius. Nam et Virgil. II Aeneid. , 553: Lateri capulo tenus abdidit ensem. Vbi Cerda ex Seneeae Troad. 48 proserte Atto nolandum uti eri ferrum asdidit. Et in multis locis veterum dubium esse potest, an dativus, an ablativus sit. Certe apud Ciceron. pro Arcti. 6: si qui ita se literis abdiderunt, Stepha
nus censebat dativum esse. BVRM.
Aberat in ordinandis Asiae oriensisque rebus Malim , ab
rat ordinandis rebus. I EINS. Alia Pr. Moeritate Forte alias prisca de Deritate. BuRM. in
marg. V. Misc. Obs. V. VIII, p. 69, 39I; V. IX, p. 27a. Protraxisset Elegans verbum; de quo ad Quinctil. Deciam. IV, 14, videnda, quae Cl. Schultiugius et nos notavimus.
Fersmerarent Ellipsis est verbi dicere, quae frequentissima; vid. ad Phaedr. I , α9 , et alibi , vel suspicari liceret illud να- eturos se additum ab aliquo sciolo, qui non putabat Latino Posse diei, cumque id perse rearent, quod tamen eIogans et antiquum; vid. Cl. Graevium ad Cicer. pro Quinctio a , et Gronov. ad Liv. XXII, 38; nisi apud nostrum in . 1o3 etiam
In camyiam descendissent Ex Horatio sumptum , qui lib. III, Od. i: Hic generosior Descendat in camyum petitor. Praefurae aestiram videtur vocare propraeturam. Nam Egnatius , dum se candidatum profiteretur , propraeturam gerebat. Praetor autem suerat anto septennium , ut apparet ex Dione lib. LIII, ubi tamen pro Μάρρος Lγνατιος Ιχῶρος, perperam Perscriptum, o Γνατ ος Poυρος. V S. Audita Misis etc. Sententiam etiam aliis bene dictam eum expolitione et interpretatione rationis , quae subest, ei seri Velleius. Valde enim subtile est illud: Praesentibus nos Grai, Meteribus instrui credimus. BOECI ER. Murena Muraena scribendum esse, quum a μυραίνα pisce deducatur clicet adversante Iapidum antiquorum auctoritato existimat P. Manutius. IIVDMN.
Per M. Agrimam γ Agrippa enim summopere a populo dii
sebatur, neque parum meritis suis in rem p. et Augustum fidebat; ideo nec Augustus ausus est Marcellum ei praeferre Unde prima ostensionum inter Marcellum et Agrippam semina;
587쪽
quae ne erumperent, Augustus sub specie ministeriorem prhis
ei palium Agrippam ablegavit. Dio LIII, pag. 593; ubi etiam
de magnificentissimo Marcelli munere ἔ adde Sueton. Aug. 66.
Securo Legendum est securo, ut in quibusdam codieibus. PvTELN. Vet. editio, securos. Ex quo legendum coniicit L
Psius, secum. RAPHEL. Scribe, secum eta, nam codex vetustus,
securos ei, et sic Lipsius. 1IEINS. Securo ei iam Erasmus ediderati Decessit An in Simbiano ῖ visum numquam satis laudato Scaligero ad Propertium; non Lipsio, cui Bmis; quem adiud Tacitum. SCHEGΚ. Laetusque animi et ingenii Quidam, tectusque animi ; ut di. ei mus lectissimam indolem , Et alia; sed nec minus alterum, etsi rarius. AciDAL. Nihil muta. Vide a Drahenb. ad Sil. Ita
Filiam Caesaris ullam Coactus repudiare priorem uxorem, quamvis esset sororis Augusti filia. Matrimonii huius causa duplex : altera e temporibus et negotiis petita volebat animAugustus, quum abesse Roma cogcretur, ad coercendas subnasce utes turbas praeficere urbi Agrippam; qui prudentia tantae rei par, etiam dignitate principalis matrimonii ad venerationem publicam provehendus videlistur ; altera e profunda ratione filatus , quam vocant, sive potἱus e consiliis dominationis; dum callidissimus Maecenas in aurem Principi insusurrat: Agrimam iam tantum fecisti, ut uel gener tibi Meiscendus, Ded occidendus sit. Heul quantus ab extremo in extremum saltust nimium ille quidem , nimium magnis aulis familiaris ; adeo inter summa et ima apud Stalistas, si volunt ita appellari, nihil medium est. Adi Dionem LIV, p. 6oo. MECIER. Tib. Clauditis Tit. Claudius Ed. Rhen. Primo nato Nemo non ridet Iegendum esse trimo, ex loco superiore cap. 75; nam etsi bimum nominavit, tamen ab eo tempore ad nuptias annus sere intercessit. MANvT. Placeret, quo puero etc. licet quo trimo, ut alii emendarunt ex loco superiore, placeat magis. VRSIN. Legendum bimo. Supra quidem minus bimum dixit Velleius, ut e vestigiis MS. lectionis emendavimus: sed oportet inter fugam Liviae, ac nuptias eiusdem tempus aliquod esse intermedium. dcm argumento nixus Aldus, rimo castigandum putat,at. Sed coniectura illa iacile eorruitiis, quae ad praedictum illum locum notavimus. UOsctius. Sch Diuiliaco by Cooste
588쪽
gvius ediderat: Quo prius nato. Legebatur quo Primo, undo Aldus seeerat quo trimo. In variantibus Leci. a Raphelongio editis, quo bimo', utrumque trimo et bimo habet, quo satueatur. BOMLER. Quo prius nato, Erasui. Steph. et Popma. quo trimo, ut pr. edidit Heinsius, Ilud son. et Cellarius; quo
itis nato Boxhorn. Demondente Nerone In scripto exemplari suit, res Ondente ei Nerone. Cur itaque non ediderunt demon me ei Nerone rVoM. Burrerius ait, videri suisse in veteri exemplari, res naente ei Nerone. Ego Opinor scribendum, demondente eam
Nerone ; ni mavis tolli το ei. Supra cap. 79 legitur quoque, Hesmondente ei Nerone; ubi dixi ei videri redundare. II Ei NMDespondente Nerone Erasmus, Stephan. Manut. et alii. ii protinus quantus est verari Potuerat Puto, ut Protinus, quiantus est, merari yotueris, Misuque Praetulerit principem, vel
Visusque praetulerit ρrine em Id videtur ita emendandum: Misuque Praetulerat princiρ- etc.; nam praecedit, verari m- tuerat etc. Sententia vero respicit Euripideum it Iud ,
τυραννίδες. VRsi N. Posset Disu capi pro vultu, ut C. II 8 et Afriorem animi Multu octilisque praeferens. Sed duriter dictum tamen puto et turbatam hic veram vocem iisdem sere literarum ductibus constantem; quare sorte scripserit, initiisque praesule me Princi em ex ipsa pueritia et adolescentia iam futurus princeps intelligebatur. Ita mox cap. 99: Orientium iuuenum initis
dixit; vide ad lib. I, 9. initium aetatis Sueti Tib. 14; Liv. I, i, 4 ; sed et vulgata sorte servari posset, ut Misus sit, qui non diu superfuit, scd quem viderunt exiguo tempore B mani, et ut virgilius, quem Ostenderunt terris tantum fata. Martiat. V, sia: Procuratorena vultu qui Praeferat ipso. vid. Markl. ad Stal. IV Silv. a , 54 . De verbo Praeferre vid. in m ad cap. 116. ssvRM. Vid. Miso. Obs. Vol. IX, p. I73. Maximam diuescuitatem annonae Suetonius etiam in Tiberio c. 8 testatur: eum curam administraoisse annonae , quae amctior inciderat; crebra ea dissicultas nomae: indeque magna Iaus aut odium recto secusve administrantibus: sane annonae eum aliquando PomPeio non minus addidit gloriae, quam Pul-εus rambitus cam O, exactus hostis mari, Oriens triuia his, Occidensque lustraitis; testo Plinio in Paneg3r. 29, vide Dion. LlV pr. Lips. Eleel. I, 8. Caeterum quae illa, et cuius sollers cura, sincere Potuit rei annonariae nomanorum, ac tu lon-DGitigeo by Cooste
589쪽
guin satis providereῖ Non immerito aliquis miretur tanti imp xii tam periculosum et anceps vitium. , t ali posset populus romanus, peregre et longinquis e locis advehenda erat annona; adeo quidem, ut horreum Romanorum, Aegyptus, vel armis occupata vel sterilitate depleta, fame potuerit Italiam urgere. Tac. I A. 59, 4. Igitur haec inter intimas et secretissimas Principum solicitudines non postrema suit: sicut Tiberius fateri opus habuit, apud Tacit. III A. 54, 6, in gravissima illa
ad Senatum epistola: At Hercule nemo refert, quod Italia externae vis indiget, quod vita populi romani Per incerta maris
et te Penatum quotidie voLitur, ac nisi prooinriarum copiae et dominis, et semitiis, et agris subrenerint, nostra nos scilicet nemora nostraeque Millae tuebuntur. Hanc P. C. curam sustinet Princeρs. haec omissa remp. funditus trahet. Neque tamen
potuit ille ipse, qui de hac cura gloriatur hoc loco, providere,
quin subinde graὐitate annonae iuxta seditionem Meniretur; Tae.
I Ann., i 3, i. Causa huius mali primo ex divitiis et affluentia, quam tot victoriae pepererant; hinc a labore et studio agriculturae in otium et voluptates versa plebs annonam accipere Potius, quam parare assuevit. Allem causa latet in visceribus legonerantis rei p. dum magistratus quidam assectatione popularitatis largitioni frumeutariae studebant; et mox perturbata assiduis novis molitionibus republica, quicunque dominationem Cupiebant, annona populum inescabant; sive, quod Tacitus etiam inter arcanas Augusti artes refert I Anu. , a, a, Pelliciebant. Quid hoc erat aliud, quam ad otium et cessationem ab agri cultura, veluti signum omnibus sustollereῖ Scilicet ita o noxiam sibi fidamque plebem reddebant, ac si eius vitam et necessitates, copiam inopiamque veluti in manu haberent. T status quidem est ipse Augustus, prodente Suetonio Aug. 4a: se aliquando in elum cepisse, humentationes pullicas in ρα- petuum Molendi, quod earum sidusia cultura agrorum Crasaret: neque tamen perseverasse, quia certum haberet, posse Perambitionem quandoque restitui; vide quae ad hoc argumentum Pertinentia P. Cunaeus commentatus est Iib. I de rep. Ηeb. cap.
Mandato Dictrici Vitrici Iegendum esse, quae sequuntu rProxime, perspicue docent. MANV T. Victrici Rhen. , Erasin. ,
et mox etiam Rhen. victrico. In eo tractu In eo tractatu M. Rhen.
590쪽
memini, de Tigrane monet Dio; Suetonius Tiberio 9: Deinde
ducto ad Orientem exercitu, remum Arminiae Tigrani restituit, ac pro tribunali diadema imposuit. Tacitus II . Annal. : Datus a Caesare Armeniis Tigranes, deductusque in regnum a berio Nesrone. nec Tigrani diuturnum in erium suu , nequo
liberis eius, quamquam sociatis more externo in matrimonium , regnumque. dein iussu Augusti imPositus Artavasdes, et nousine clade nostra deiecius. Patet dissensio, non conciliatio,
nisi si sorte dixeris cum Velleio, et istum a Tiberio deductum; nam erroris Velleium, qui eius aevi, arguere haud ausim temere. SCHEGL. Consensu aliter romani exterique scriptores omnes Tigrani regnum datum a Tiberio asserunt, non Artatiα-
sui: Tacitus, Suetonius, Dio, Iosephus. Nostra, si vis, ad II Annal. vide. Ergo Velleius solus hoc nescivit, aut melius scivitῖ durum dicere; et certe in rebus Tiberii sui, tam recenti memoria, foede errasse Velleium piacularis sit culpa. Nilii sedet mutilum desectumque locum esse nonne multa in
hoc libello P et suisse antea: regnum eius Artaoasui ereptum, Tigrani tradidit; aut tale tu hucio Musum. Nam etsi Tacitus Et Iosephus Artaxiam regno deiectum volunt, non Artavasdem:
tameta pro Velleii hae scriptione etiam Dio sit, qui lib. LIV in
actis anni 734, diserte scribit: Tiberium missum ut Artabazeuc idem ille cum Artavasde regno Pelleret, et Tigra m ei imponeret. LIPS. Artavasdes. qui ab Antonio captus et post ne catus suit, duos filios reliquit, Artavasdem et Tigranem ; ex bis minori regnum tradidisse Tiberium, reserunt Suetonius et Tacitus, Velleius maiori: cuius dissensiouis causam puto esse, quod Tiberius utrumque regem secit, sed priorem a se ipso, alterum deinde iussu Augusti. ΡoPΜ. . Et cur hic quoque non maluerunt, Arca uasui dedit, quum in MS. fuerit, Artatizdi dedit ' Caeterum vehementer hic vapulat Velleius, quod Artavasdi a Tiberio regnum datum scribat, quum alii Tigranem Ru stituant. dion excutiam aliorum conatus. Ego vulgatam lecti nem satis ferri posse eenseo. Movet Iocus ille Taciti II Ann.: Datus a Caesare Armeniis Tigranes, de ctusque in regnum a Ti. Nerone. Nec Tigrani diuturnum imperitim fuit, neque
liberis eius quamquam sociatis, more externo, in matrimonium regnumque. Dein iussu Augusti imρositus Artavasdes, et non
sine clade nostra deiectus. Videtur igitur Velleius Tigranem omisisse, quod, ut ait Tacitus, brevi tantum spatio imperarit.
Nec est, quod quis Artavasdem iussu Augusti deductum dicat. Dissiligod by Cooste