장음표시 사용
181쪽
SAEpe obveriatur animo meo illustris
navi Baro aBmoh, Vir genere quidem R: dignitate summus: sed in quo tamen virtus lono exsuperet sortunam, ut revera in eo minimum sit, quod vulgo putatur maximum. Hujus erga me affectum, si judicium
de me praeclarum, tute longe melius me nOsti. arescio, neutiquam miraberis, dixero, serio me saepius cogitare quo pacto Viro huic dignissimo sane, qui nunquam ignoretur, publicum grati animi testimonium offerre possim. Sed quia hactenus in tanta occupationum mole praestare non potui, eos imitari proposui, qui creditoribus syngrarha, quod debeant, obsignant. Nam ω quid beneficii acceperim, ingenue,uti decuit, agnosco: & quid ulterius cogitem, non obstare indico. Utrumque hoc tribus, ut Ita dicam, vel bis, testatur hinsatio operis ad Illustrissimum Buckingliamiae Ducenti. Commentatii eiuste exemplar quadruplex transmitto: imum Reverendissimo in Christo Patri Ioanni Episcopo Lintainiensi,alterum Illustrissimo Batoni a Brooh, tibi verbtertium, quartum clarissimo Seldeno. Fore autem spero, ut quod paulo ante me Illu-suissimo Batoni recepisse ebam, id prima
casione exsolvam, non tam summi ejus viri causa, cujus honori nihil a me scriptions ulla accedere potest, quam ut animo meo quomodocunque satisfaciam. Haec fami- Iiariter ad te scribenda existimavi estissime Bota esse, nos porto ama, di illustrissimi Baronis amorem ema nos steinceps ctiam, quantum in te est, fove. Nihil mihi gratius sacere possis. vale .
O mes quidem eos maximo prosequor
amore, qui literarum studiis excellunt i nullos tamen aeque aestimare Bico, quam qui Ecclesiasticae etiam antiquitatis sunt callentes quale. in tristi hoc religio
dissidio impensius mel eoncordiaeque Ecclesiae eonsulere & possunt, M solent. Qito fine quid utilius h lcmpore praesertim in
tanto eorum numero, qui antiqqitatis contemtu nova dogmata vel fingunt vel fovciit.
Tibi veris, ut ex Nobilissimo & utriusque nostri amantissimo Georgio Dubletio intellexi, antiquitas studio semper ac eordi suit, ac me quoque, quia ejus capiari ii credibili
amore, majoris propterea sacere soles. v triamque hoc tui etiam in me amorem longe maximum accendit i quem nunc inim alit cenon postem, leviculo industriae nostrae ni numento testand)im putavi. Tu, vir Clarissime, quicquid hoc est opellat boni coii-sule, nec tam munus specta, quam animi in donantis. Vale . Lugd. Bat. cIn NM e Ges ae futariis,
Amplissime vir, Cognate ornatissime.
Ouae synodo ante triennium promi
ram, ea jam anternenses xx. atque ulistra sum executus, sed opus in quo id egi,
dico autem commentarios meos de Hist
ricis Latinis) usque adeo spisse processit, ut demiani post iniensem, in lucem prodire possit. Muid mirum, cium in eo agam, de Historicis amplius, quam mille sexdentis Ilioderit i; labor meus,non solum Literarum bonarum, aut prudentiae civilis studiosis ista omnib' etiam,qui eum Theologia conjungunt Antiquitatem Ecclesἰasticam Locus de quo dixeram, est operis hujus p. 2 a 3. Ubi multa brevissime sum complexus. Nam clite rejicio sententiam Cassiani, qui Semi-P lagiariorum Princeps habitus. Clarὰ sit iactiabo Augustino, Proberoque, qui & Pelagia vis, Sciami-Pelagianis Grtissime testiterunti
Et ne videar eorum sententiam aliter Ca pere, quam oportet, clam addo, me ita eos intelligere, ut dicam, praedestinationem
esse, fide Ac serseverantia prior , h. e. ut Praedestinatio si causa, fides& persevcra tia sint praedestinationis fructus. Et quia mihi saepe obiectum de Historia a aliata saper tantroversis, quae Eccles O i eum
182쪽
cum agio, 3c Seml-Pelagianis fuerunO; eo non dubitavi addere, haud assequi sententiam meam, si qui putent illa quae opero
eo attuli, de quatuor primorum seculorum sistentia, adversari Augustini sententiae,ante memoratae: quippe plus eum dicere quam priores, non contrarium. Denique promitto ibidem, me per occasionem aliquando siti, de istis tractaturum. Priusquam hunc locum praelo subiicerem, monstravi cum
singulis facultatis Theologicae Prosessori bus: Quibus abundὰ satisfeci. Unus Ualaeus ruabat, ubi scripseram, Tanquam impia velfisae, rectius scripturum, O etiam
Itaque eo Authore, etiam adieci, scio me satisfecisse omnibus bonis. Nainae Ecclesia sticis compluribus domi meae verba illa praelegi. Siquis tamen ira animatus fit, ut nunc quoque nodum in scirpo quaerat, non tam ille mihi crucem figet, quam animi sui ulcus prodet. Caeterum persisto in sententia, non satis ex honore meo fore, si cogar, pri
usquam opus meum in Omnium manus v
nctit, ostendere ροgellas, quibus praeito, quod receperam. Is enim sum,cui fides dicenti debeat haberi. Et ex facultate Theologica potuere rem omnem crinoscere, si quibus adhuc scrupulus ullus foret. verumtamen si omnino ira necesse erit, iton impcdio quominus iis pagellae illae monstrentur, quibus videbitur. Locutus sum de re tota, cum D. Henrico Fabricio, viro praestantissimo, cla integerrimo, quem Clastis Leidensis ad Synodum mittiti Is nec ipse existimabat, temere eas esse promendas. Sed permisi, ut si omnino opus sit, eas a te pagellas petata.
Committo negotium omne, prudentiae utriusque vestri. Plura vellem, sed ne sacram Goncionem negligam, malo abrumper
Seripsi celerrimα Nec relinendi otium erat. Tu pro benignitate animi tui, si quid hic culpae fuerit, facile condonabis. Salutem optimae Conjugi tuae, S: ubi Dorcietatum veneris, assini praestantissimo Jac. Wittio quaestori, simulque uxori Rus.
LXXVIII. Abrahamo Vander Merio, Senatori,
Vic Amplissime, cognate Optime, de Amicis-
DE Hadriano Ime. legimus, quoties a
Poetis versus afferentur, eos versiculis sitis remuncrari solitum. Ac placuit c-xemplum, Pio II qui antea vocatus AEncas Sylvius Piccolominaeus. Gus illud circumfertur. Dificise pro numeris, numeros Jerare poeta. Mutare est animus carmina, non emere.
Q nquam vomus tuus, nec est Caesar, nec Papa, tamen vide quos spiritus gerat) decretum ei, utriusque vestigiis in silicie. Itaque pro versbus, versiculos mittit, ut sit hostimentum par parti Dices non tam versiis te exspectasse, quam judicium meum,de dubiis, ut Grammaticorum filiis ea visum nuncup're. Age igitur, si ita placitum, sit hoco illae nostrae poeticae Mantissa,ivel Corollarium. Ego interim Cathedram Grammaticam ascendo,&te Auditore,vel Lein re uno, contentus ctiam Antimacho uirus auditor Plato suffecit, qui erat ei instar mmnium de dubiis istis, non dubiam seram sententiam. Faciamque id is ita cum L vaniensibus Magistris loqui fas si magistraliter. Quidni enim mihi id per te liccat, qui longe etiam in ora mihi permitti t re in rem ipsam venio. Tu Ainplissime
Sena 'r, tuam comtane, SI Gramaticum hominem audi contendentem, non in .vestro illo, sed soro suo. Primurn igiti r ajo, hucillis qilaedam ex dubiis illis proculdubio
expelli debere. Nec ignoro, quo tibicine vulgus fulciat opinionem suam. Sed tibicen istaeit ficulnus, ut non mssit non labar ', quicquid imponas. Nam de Natrix sesin lit Grammatico, Lucani locus. In Al an de-ccpit Servius. In flavi pro fructu imponit Martialis locus male intellectus. Muliebri enim gcncre usurpant Celsus, Plinius, rei rusticae scriptores, S quicquid Clasticorum est uspiam Authorum. Camelus Graecis quidem flamininum est, L unis nunquam. De Phania etiam sitne dubium, plane dubium est, atque incertum. Tutius saltem in muliebri genere usurpes. Pinis vix imςς dubia reponi meretur. Sed hoc tamen no' acriter ducere velim serram cum quoquam, Hui, inquies, si tam multa ex versibus Ilisca expellantur in Morbori iam, in arctas admodum copias cogentur dubia. Mane vir prinstaucissime, nos iu eon m locum quos fugavimus,
183쪽
vimu, novos siccenturiabimus. Dunt autem isti V me, Sodix, Onyx, Sardonyx, Can sis, molucris, Ais, Palumbes, Arrabo, Babo. Vides quam multi, ut periculum non sit, ne armis expellantur inde, quo a me deducti. Multoque minus laborabunt, si jure vestro Contendatur. Quamquam profecto ita aperta emia causa, ludicio meo, ut minime metuendum sit, ne priores isti, quos cX-pulimus ex interdicto, unde vi, restitui pistulent. Caula ista perorata, ut ego quidem censeo, venio ad iudicium quod poscis. De Si euch o Eugubino cquidem ita iudico,i-le eum mereri de Resigione Christiana, quando mysteria ejus cognita fuisse docet,
Antiquis Gentium Philinphis, imprimis
Platoni: atque hoc ut persuasi eat, plane aliovorsum torquet verba Qus, quam Phil sophus ille isserat. Nec magis probo, quod ea stabilire coriatur, ex Trismegisto, aa Sibyllinis Oraculis : ubi inulto apertius arcana Religionis proponuutur, quam in Prophe tarum vaticiniis. Atqui quis nescit ea tempora, quae sespitatoris nostri praecedunt ab Apostolo ipso nominari,
eidem diei ἡ γων τω εω , Quies gemina
de alia in scripturis leguntur. Nec ignoro, quae ab Hieronumo Floravantio, Lib. III. debeatissima Trinitate, rap. i. adserantur, ut doceat Trinitatis mysterium, aliquo modo
gentibus fuisse cognitum. Sed ille eadem ac gubinus chorda oberrat. Hoc est vel genuinis Gentilium scriptis, filiam assingit
sententiam, vel scripta OG Ati L ac
suppotititia habet pro genuinis. Mihi ne
trum placet. Nec enim veritas coelestis,quae
est a Christo, AI Spiritu eius, indiget mendacio, quod Patrem habet Diabolum. At Platonicos non id volvisse, quod Eugubinus putavit, nemo negabit, qui in Platone cum judicio fuerit versuus. Trismegistum autem, & Sibyllina, ut vocant Oracula, este supposititia,&res clamat, 55 dictio ipsi a miti Quod ego pluribus inmonstrarem hoc loco, nisi inter alios, hiculento id fecisset
Casaubonus,lexetcitatione prima ad apparatum Annalium Baronii. Nec nescivit hoc Magnus Civis tuus, qui brevissime nuper pro veritate Religionis Christianae comentariolum Midit,sine hoc seculo potissimum, quo omnia ad vergunt, perutilem
eoque utiliorem, quod quantum hactenu potui videre, scopulos effugerit, in quos
priores impegere: Nam segregavit ille argumenta illa, quil us mysteria nostra Religionis, non sine aperto mcndacio probatentur. Praetcrea Religio est ei, quod debemus
Spiritui Sancto, & Prophetis ac Apostolis, id
acceptum serre lumini Naturae, x caecarum gentium lacunis. Quod ratum religioso secit Steuchus, dc cum eo alii nonnulli. Ad duo tantum capita Epistolae tuae respondi: Et vides Iam in tantum literas liasce cxcreiavisse. Quid futurum est si de caeteris,ctiam quid sentiam, attexam e Sta de iis, vel coram, vel literis alteris videro. Tu, Amplissime vir, loquacitatem meam Gai coli. sule. Salutem comugi tuae. Desidero seire, an planc iam valetudini sitae restituta se
socrus tua I ια, γυναυκων. Qiare quando otium est rescribendi, vclim vetbum de hoc attexas. Muliam etiam salutem Senatus vestri Praesidi ac Curatori Academiae nostro Cromtioutio. Lugd. Bat. Tuui ne fuco,
Gerardus Vossius, Hugoni Grotio,
S. P. 4'Andem, maxime, & amicissime vir,pmdit in lucem historia mea, de Historicis Latinis; cuius exemplar nunc mitto: quod ii et nihil clucubrarim subtili tuo
iudicio dignum, tamen, quia meum est, placiturum confido. Si ausus filii sem ulterius onerare comugem tuam, addidissem codicem alteriam ad s. almasum. Sed fiet id per
Lanaetium, qui Gallias cogitati Simul aliquid ad eum literularum addam. Dicere vix possim, quantopere sim sermone, de litoris multorum fatigatus, ut tuerer hon
rum soceri adversus Thumum. Et diatri tam super eo seorsim postularunt. Mibi etsi impensu honori Juniano studuerim semper, rotamen ea tanti visi non est. Qitare satis fore putavi,s id fieret praefatione altera peris nostri, quae est ad Lectorem. Ita autem respondo, ut salvo soceri honore, mi destius potuerit nemo: idem scio judicabis ipse ubi videris. Movere me non solum in
gna Thumi ni erit , sed etiam quod filium
184쪽
ejus viderem tantopere a te amari: quem scirem nihil immeritis magni farere, praeternis unum. Sanc hic erga nobilissimum juvenem, amor tuus tanti apud me filii, ut vel acerbius aliquid tam multorum assiduo imis
pulsit cogitantem, facile posset sumami nare. Acrius paulo insurrexi inversus Maligerum, quia edomas essem ab eo fonte esse, quod pleraque de Iunio Thuanus hausisset: Ut fidem faciebant multa. Memor eram, qualia sit pessim evomuerit adversiis Iunium,
cum totus in fermento laceret. Et memini se ipse potes. Adhuc in nostris, de aliorum manibus versentur codices Juniani Sca.
Ii eri manu oppleti bellis illis clogiis, simia,
almus,: conne, S aliis id genus convitiis, μολεω, non Scaligero dignis. Et hoc ce anno Heinlius noster in lucem edidit Epistolas icaligeri, in quibus non urbanatim, sed riasticatim Junium tanqium Cumanum asinum tangit, homo caetera magnus, sed numis malignus, nec ita animatus, ut se etiam hominem esse cogitaret. Vellem Heinsus
periodos eas, in quibus de Iunio Scaliger i
queretur,imb totasEpistolas omisist ei. Nunc Asterilaum ponere fuit contentus: interim
relinquit, ubi dicatur edidis te notas in Cypriani Magi suum, contulisse Manilium eum .lSS. codicibus Palatinis, aliaque id genus: quasi multum intersit, utrum dicam S phronisci filium, an Metatem; Troiani beluti Seriptorem, an Homerum. Equidem
vellem hanc mihi necellitatem respondendi non impositisset Heinlius. Et tamenitar spondeo, ut qui nesciat hocce anno editas xpud nos esse Soligeri Epistolas,' nescite etiam possit per eum,Scujus me nomini dico rarcere velle, intelligi Maligerum. Nempetum demum nomino, cum us de Iunio e-placdium refero: Iccirco tandem tu ungo
sve actae innomniali vobis. Nempe inno-ini nati, ubi calumniae reum ain At nomitiati honorifice; ubi Qus de Junio elogium
commemoro. Summa autem defensionis
nostrae eis redit, dicere potuisse Iunium de Criticis sitis, aliis similis monetae, illud
Arellii Fusci, nequis me ex his censeat. Dicavi opus me illustrissimo chingliamiae Duci; nempeaut Cancellario Ac miae Cantabrigientis, ad quam honorisce vocatus essem ; simul ut testarer assinum meum erga gentem eam, in qua tot mei amatura
haberem. Dissicebit fortasu nonnullis lapud vos laudatio ducis: sed scripta haec a nobis, priusquam fama inetinuisset belli Anglicani adversus Gallos. Nec ad similes
mei, innocuos Musarum Cultores, )udicium pertinet, utrius regni causa hoc in bello p tior st. Equidem imo, ut genti utriquc
iid vortat, eis id fieri quo pacto poste minimὰ videam. Excusus jam liber tuus de Resigionis Christianae Veritate. Quem
cum lego in coelesti coenaculo cum Dis mihi epulari videor. Ut quam correctissimdederetur curavi, ut potui de debui. Sm cum semel ultra; estiam, iterum mihi Hagam e currendum esset, nec persuadere possiem Typothetis, ut absente me, alia praelo subp-ccrem, filiis curam committere nim coactus.
Ita factum ut tribus quatuorve pagellis,quodam compaream n gligentius edita, ea imprimis, unde errorem spissum ad calcem annotavi. Fragmenta illa, quae in rivis caesis tragicorum comparent, speravi propediem poste recudi. Ad nihil hactenus aeque o, stitit, quam quod talia a paucis legantu et quippe, si paucas exceperis, ejus modi sunt omnia, ut nihil inde commodi reserant alii, quam penitioris literaturae mantes, quos Grammaticos vocamus. Sed tamen quia jam finem suum Historia nostra. habet, hanc citam curam sustipere animiis
est i nee urgere tametium desinam qui motaras semper ne , neque id alia de causa, quam quia non facile Seneca cum fragmentis inveniat cmptotem, ob molem tot Crii eorum, qui nihil annotarint, quod si ad vulgi gustum. Quod ad duos tres, ut cum Varrone dicam, phreneticos Septentrionis
filios, quibus moris magnas ciere tempest ites, si quis non per omnia eorum sequatur opinionem vehat κυρίαν γόξω mihi qui . dem nunc aliquanto pacis amplius, atque
opto, ut aeternum eos aeolus compeio.
Vit Clar. Janus Gruterus in Academiam Groningae, Momlandiae vocatus est , ut ibi succedat in ni Emmio. Venturum sporo, non tantum quis is vir est, qui, ut de Ma rioM. Ciceronis, Staseia vester disebat, C inscus His me V et verum etiam quia affinitate est uxori meae iunctissimus , 5e mei amantissimus. Filius meus Franciscus praeclarum opus tuum de jure Belli propc ad ungem callet. Et quid ei, quem,utis suidio destinavi, melius comendas '
185쪽
Memini enim me apud Tullium legere in primo de Leta. ex intima Philosephia disci plinam iuris hauriri oportere. Id quidem comprobassc mihi primus videris. Sciredusideto, quid post sunsi laborem, δί gn
marum Opus geminum, verum 1 apientiae Thesaurum , publici iuris facere Cogites'. V ale, & a me, uxore, dc familia omni salve plurimunia.
Gerardus Vomius, Hugoni Grotio,
S. P. 1 Agnifice, Clarissimeque Domine a
Abbotius in Apocalypsin nec in officiliarum pergulis, nec in amicorum Bibliothacis comparet. Si scripsit, Anglice scripstirit credo, de quo certiora dicere posset assinisJunius. Habeo Abbotium de Anti- tarnen mittcre volui. De reformatione Cialoniensis Archiepiscopi saepius a me Bertilis est compellatus: sed ha re negat, ac vel ad Hogemctium vel incnbogartium remittit. iorum illum, simul ac Haga redii erit, compellabo. Responsum Junii ad quaestionem, num arma ad Religionis de- recisionem a subditis suscipi possit, inter ea
fuit, quae ex ore ex tempore dictantis domi sui it cxcepta. Habui ea prope universata, sed una cum pulvisculo omnia in Frisiam abstillit assinis Casimi rus, hoc sine, ut at bat, ut cum suis conserret, & si non inconsuli Juniani nominis amantibus vider tur, ederet in luccm. Sed antequam tu, Amplissime vir, ejus responsi apud me men. tionem fecissese cognoveram ex Coddaeo, hoc responsum in schedis suis habere. Ergo qtumprimum conveni: cui ut postulatum tuum exposui, lubentissime se communicaturum respondit. Sed post horas duas rediens, invenire posse negat, &ctam inter chartas deesse aliquas cognoscat,metuere ne jam diu sit, quod alteri dederit legendas, ataque in iis etiam sit hoc responsum. Corvinus non arbitratur existarc apud suoruit quemquam. Ita vides, ut non desuerit animus morem gercndi tibi, sed nihil effece
cianis tarde adeh procedatur, partim Bertius in causa fuit, qui hesterna demum die, triplicis ordinum decreti translationem ad me tulit, partim Amanuensis, industrius quidem Adolescens, sed qui ab excipiendis ,-cum schedis commilitonum conserendis Epis
pii Lectionibus, quas auro contra caras non putat, aegre avellatur. Jam lamen unum
exemplar habemus..H his feriis natalitiis, totum se his describendis dabit, nihil orsutus priusquam telam istam pertexerit. Corvini librum, quia inaeasio erat, mitto. Scio tamen carere eo potuisse, usquc dum Anglicana sint scripta. Id intra triduum aut quatriduum fore spero. Simul tum mittam Historiae nostrae Polagianae Librum quintum, qui est de praedcstinatione. Nam pend iam descriptus est. Sextus crit de reprobatione: cuius appendicula est de causa Godescatci. Eam licci necdum relectam, ad te mitto. Spem non ingratum fore, quando hactenus recte tractata est a nemine. Si non displicet tibi Liber primus operis, qui est iamγώ- statim a Kal. Ianuariis poterit praelo committi. Scis lentas esse operas. Ego quia Iam opus omne absolvi, minus temp.ris in exscribendo requiram,quam illi in excudendo. Vale, Amplissime Domine .
Re verendi mo in Chriso Patri Guillelmo Bathonensi es ellensi Episcopo.
Reverendissime in Christo Pater,
SI in equis, generosioribus quidem illis,
at mutis tamen animantibus, ita usu venit, ut in certaminibus applaustu, & quasi gratulatione adstantium ad velocius currendum incitentur: quid fieri hominibus putemus, iis praesertim, qui in studio virtutis industriaeque pro viribus bene mercii contendunt de literis studiisque. Ecquid de me illud dicere habeo, geminis Revcrendissimae dignitatis ni e literis amorem favoremque tannium sipirantibus,posteriories et i mindicium facientibus de praeclaro Illustrissimi Ducis affectu crza ine, licci immercia-
186쪽
tem, stimulos mihi siriditos esse acerrimos, ad porro gnaviter insistendam, quam calco
hactenus, honestissimi laboris viam. Hoc cum per se magnum esset: non tamin hic felicitas mea siclit: Sta cum summi beneficii loco habendum ab alio ac meipso etiam,
ret, si Illustrissimus Dux supplicanti selum
benignas praebcrct aures: nunc quod tanto majus est, sponte etiam tar Rcvocndis limam dignitatem tuam , exquirere non in
dedignatus, quo pacto Celsitudinem suam
hoc impore bene morori de me polle arbi- rarcr. Quo nomine nune digitis mihi clum videor attingere. Ut qui nihil post
virtutem ipsam malus unquam putarinio,
quam placere posse lyrincipi, viris, de summis Ecclesiarum antistitibus : quos virtus ipsa constituisse, quasi agonotheras suos,uidetur. Quare, ut dixi, hoc nominc plurimum gal ideo, aut verius triumpho. Non tam n factum a me quicquam puto, quo asesectum ςusmodi sim promeritus, cum heroicae Illustrissimi Ducis virtutes, quicquid ab umbraticorum hominum itudiis proficisci potest, albis, quod dicitur, quadrigis, vel amplius etiam, excedant. Quin potius metuendum mihi fuit, ne id, quale quale
est, negligendo, iratam prope virtutem habiturus mihi viderer. Quamobrem etsili aut adeo cornea mihi fibra cit, ut non sentiam, quantum heroicus Illultrissurii Ducis animus possit: neque fortunae inci,aut meorum huiuscemodi sui it,ut optat illiinam hanc occasionem sine summa imprudentiae nota negligerc debeam: tamen ita existimo, necesse modestiae meae cligero quassi praemii genus, ubi nullum mihi deberi putem, sed nudo tanti ducis aliactu abundc sim remuneratus : nec siquid excelsa mens ulterius velit, usque adeo caecutio, ut non videam, ipsum
Illustrissimum Ducem pro benigna Celsitu. dinis suae prudentia, S benevolis Reverentiae tuae consiliis quid in rem meam & me rum sit, longe melius perspicere M posse &velle, quam mei ordinis ulli etiam in rebus sitis cenacre valeant. Nihil igitur mihi superesse video, quam ut quam maxime me commendem Revercntiae tuae, Deumque
votis supplicibus orem, ut pcrpetuum esse velit hunc erga me affectum Illustris limi Dacis: cujus honori S obsequio, simulque etiam tuo, Revcrendissime Pater, quicquid vitae largietur Deus, deinceps decur O.
Idem supremum illud numen rogo, quam tum postum, ut & Illustris limum Ducem, de Revocndis limam dignitatem xuam, non modo Britanniae suae, sed etiam devotissimo
huic cultori diu conservet incolumes: ac mishi quoque cas conscrVct vires, ut nc iam praeclare promeritis unquam videar ingra
postridie nempe, cisis rqi in redditae mi
hi essent acceptis- G. J. Vossius. simae illae Reve
Re verendissimo in Christo Pares, G orgio Cicestilensi, Osopo.
Reverendii lime in Christo Pater,
INter felicis limos vitae meae dies, quales lapillo signare albo antiquitas consuevita, non potacmum tribucre iis locum soleo, quibus Reverentiam tuam, de praestantes gentis vestrae Theologos, una tecum ad Synodum legatos, videre & affari mihi datum fuit i Dordrechti primum, mox it crum Lug- divit. Exindc mihi saepe in animo, pe in ore, cruditissimi illi sermones, quibus me, mensa dignati, beare voluistis: nec doctis simi illi modis ta non minori etiam hum nitate conditi: quippe quam tunc expertiucrga me sin plane singularem. Horum memoria mihi lit cras Reverentiae tuae, Ionse acceptissimas pcr sese, mulio etiam gratiores reddidit jucundioresque. Equidem avidEeas haus, nec legisse eas si tacit, iterum it
rumquc rclegi. Et animadverto, tanti viri affectu erga me, magis etiam me inflammari ad bene merendum de studiis literarum,. Nempe, quod vulgo ajunt audatam c sc re virtutcm, id in me quoque locum habere sentio; atque hoc etiam nomine plurimum
tibi debeo, de deinceps etiam debebunt st dia nostra. Nam quem non apprime delectet, si, dc amari se, de alicujus fieri intelligat ab viro in siimma dignitate con stituto,dc maximis animi dotibus dignitatem istiusmodi multum exsuperanti Quae quanto
magis cogito, tanto magis mihi operam dandam audico, ut essectum hunc mihi semper conse em, atque adeo etiam, si fieri
possit, auseam: quod scio non aliter me
187쪽
I 29 consequi posiri quam si memet vincere coner, in hoc vitae instituto. Hunc animum non potui, quin tribus nunc verbis perscriberem. Nudius tertius demima Revcrentia: tuae literas accepi. Interea Hagar, partim ab occupationibus, partim ab amicis detentus sum. Nunc autem Lugdunum subito vocor. Nec ventus minus in Angliam vocunobilissimum Dud letum Carletonum,quem sine meis literis ad Rcverentiam tuam venire nefas putavi. De Baronio, Λ Pelagii patria, nunc nihil addo: quia volo, ut simul ac Lugdunum rediero, inde alterum mihi sumgat literarum argumentum Deus Opt.Max. Reverendissimam dignitatem tuam diuti illinc Ecclesiae suae calvam ac sospitem serveo nec Ecclesiae modo, sed etiam mihi, qui, quantum possum,elaborabo, ut ne nunquam: isectu M obsequio cuiquam eorum videarcessisse, qui inter devotos cultores Revercu- dissimi tui nominis, nomen profiteantur
silui Tia. Reverandi simi nomini tui intror ob ιλι- simus a
JAn quadriennium est, quod me donasti
Conam rario tuo in Tertullianum de Pallio, nobili de victuro, ut omnia tua, opere: pro quo gratias trabeo quantas possum. Nunc vero longo adeo post intervallo ausus sum mittere , historiam nostram de Historicis Latinis; opus tanto, ut Ego censeo, minus bonitatri si cum tuo comparctur, quanto mole exsuperat. Sed si paginarum nurnero vincimus, iam non omni ex
Prte superantur,. Vide, dc ride, vir summe, quod mea sic, de serio, commendem. Sed utcunque hanc insistam viam apud te, 'paveos alios, qui ad summa evolastis; plus tamen animi ac spiritus scito mihi esse apud homines mediocres, ac praecipue rudem juventutem: cui de longe meliori nota mea videor posse commendare. Nam profecto est aliquid ei digitum intendisse ad fontes, unde hauritur notitia omnis aevi. Quocirca nondum poenitet instituti: prRertim quando video quotidie in hoc argumento etiam eos Saturnias lippire lemas, qui sibi, dc pene siti ordinis cunctis quantivis prctii videntur. Qualis, inter sexcentos, est nuperus Editor opusculi, quod Auctorem habet
Gennadium Scholarium,Patriarcham Constantinopolitanum, atquc ita scribitur, Academiae is Juliae Theologus, agnoscit Scriptorem cum vixisse temporibus Joannis Palaeologi, idque anno Clla CCCCxxx. variasque ad Turcam Legationes obiisse: atquc inde esse, quod dissertationem hane deTrinitate cum Amurat he Turca habitam, iii Literas retulerio.
Sed idem cor hominis vitam ejus nobis describit c Gennadio Massiliensi,qui Lubro de Scriptorib' Ecclesiasticis agit de quodam Gennadio Constantinopolitano, qui Leonis Imperatoris temporibus claruerita. Quid foedius in erudito Theologo hac ανι- Gennadius Massiliensis, ut nos pere hoc statuimus, dc omnes mediocriter docti sciunt, circa annum vixerit quingentesimum Z Quomodo igitur Gennadius, de quo ille tractat, idem sit ac is, quem Thoologus ille intra ducentos hosce annos ci ruis te ipse agnoscit. Non erant tales digni, quorum ratio haberetur, nisi tam multi h tum similes invenirentur, qui alios omnes ad palatum ac genium suum cipere 3ubeii O. . Quod equidem malo meo non semel sum experius.' Sed fortasse, qui alios eulpo,culpa ipse non vaco, seu ea qliae de aetate Historicorum prodidi, seu alia ad cos pertinentia
consideremus. Sane hominem esse me,non
diffiteor; de quia ex aliena infirmitate de mea facio coniecturam, Opus hoc meum ad te, Vir summe, de alios aliquot eximii nomi nis viros mitto. Nilninim fore spero, ut ita multa, quae me fugere, edocear; a te inter primos, qui tot bona me docuisti, cum aliis scriptis tuis aureis, tum maximC Commentatio in Historiae Augustae scriptores non semel milii in Historia nostra laudato, nec unquam sitis laudando, quippe omni laude maiori: ac in quo veru locum habuerit,quod de Didis olim secularibusdictum, eo quidem in gencrc simile nec vidisse, nec visimam is quempiam. Ex iis vcro qxue ad Tertullianum adnotasti, video dii sicile esse dispicere, utrum in g tium SQ iptoribus plus possis, an Sacis . Qine utinam in hoc ductore, quo pede cccpisti, pergas. Ad quem mimilandum atque illustrandiam
188쪽
mihi sinus videris. Quod de nemine homine praeter te di xcro. Unus enim praestatu illud potes, quod istius conati adhuc alii, quam allecuti. Iterum igitur opto derogo,ut huc potitsimum ingenium intendas. Habent quidem gentium Scriptores, atque
universa Musarum studia, ελκυσι coi 'quiddam. Neque inlignem esse eorum utilitatem negare possim. Sed tamen quis bpnus non malit,ut tale ingenium, & illa Etujitione in Ecclesiasticis potius Scriptoribus, iisque antiquissimis, dc corrigendis Zc illustrandis operam insumat suam 3 Non quasi adhorter, ut των Musas deseras, sed ut deinceps illas remissius, hasce meliores nostras impensius colas, uti facere jam serio aggre sus es. Tibi inde Lux major, amicis summa utitia, omnibus fructus uberrimus. Vive, Scvalc literarum pereuntium Vindex praestantiisime, cui si mea utcunque probare potero, felicem me putabo. Nihil enim malo, ciliam diligi a Salmasio, hoc est interiorum Literarum nostri seculi Principe. Cujus si praesentia frui liceret, multum me adiutum iri posse confido. Habent quidem de aliae errae viros eruditos atque eximiosi sed de interioribus nostris literis loquor. Quare lucente sole cur quaererem mulas. Iterum
Guillelmo 2 licso Bathoniens e mellensi.
Reverendissime in Christo Pater, Domine aeternum mihi omni Oificio colende.
SImulae literas Reverendissimi nominis
tui legi, totus ob infortunium tuum exapallui atque exhorrui. Nec casus)lle minus animum meum perculit, quam si meus f ret. Debebam dicere,& vGὰ poteram, magis inecisse. Sed semper existimavi operam dandam esse, non modb ne quid auribus deamus, sed etiam nequid dare videamur. Et tamen, quis dubitat, quin qui boni viri de prudentis, qualium profecto non est larganimis seges, iure nomen possidere velit, is alienam salutem praeponere suae debeat, quando in alterius salute saliis publica magis laborat. Quid ero me facere aequum crat,
qui1c te colerem ut communem Ecclesae
parentem, & me inter eos merito repon
rem, quos singulari amore, ut pater filium, prosequarist Quare assidue Deo vota facere non cesso, ut pristinas Reverentiae tuae vires reddat i tamen difficile dixerim quantam in hoc ipso dolore cepcrim voluptatem ex tam manifestis certissimi erga me amoris signic. O felicia scripta mea,quae sic Ment autorem lNam quid bonum aut magnum aeque censere in hac vita possim, ac si a bonis de magnis viris & laudari de amati contingata Laudati jucundum est, sed aucundius amari. Quae scripseram, etsi nihil ejusmodi mererentur, tamen utrumque mihi contulerunt
Nempe vis studiis honorem esse, quod vere
est seculum corrigere. Nunc illa me urget cura, ne vidcar ingratus. Et si autem quod rependam non habeo, imo nec verba reportam, quibus me satis gratum ostendam: ta men si placere Diuit prior labor noster, non despero me&alia non minora offerre posse Famae ac aeternitati nominis tui propriis virtutibus in omnia secula ituri. A que ut exl arte vidcas, quid rerum agam , mitto Sylogen vetcrum disputationum mearum,mutilam quidem illam dc imperfectam nam a major pals adhuc inedita est sed deetet uim&quae vides auctiora, ac addere ea, quae adhuc in Schedis nostris latitant. Nempe lumine uno complostar , quae ad Sacra mentarium negotium pertinent. Alio quae spectant statum inimae post mortem. Et ita porro in aliis. De Baronio quid moliar seorsim alteris exponam, idque ut non tantum a
consilii mei rationem explicem . sed etiam, quid Reverendissimo nomini tuo videatur, intelligere possim. Nunc hoe solum dicam, non tam visum esse minutias consectati, quam illa, ubi cardo rei potissimum vertitur. Uti illa imprimis, in quibus longius a primitiva Ecclesia recessit Romana. Etiam evolare gestiunt commentarii mei de Lingua Latina, cujus pars posterior origino usce linguae ex Graecia dc Oriente repelit,
multaque ex veteribus Scriptoribus,aut co
rigit aut illustrat. Sed de his, te aliis quibusdam, pluribus alias agam. Interim me meaque Reverendissimo nomini tuo in cultum de obsequium perenne ost ero& transcribo. Deumque Optimum Max supplex precibus oro, tuin ut Dominum meum Illustrissimum bucem Buchinebamiae spiritu sub
189쪽
roboret, eonsiliaque ejus prosperet, Britanniae totius bono, tum ut Reverendissimo tuo nomini coelasti sua gratia magis magi que adsit, corporique non pristinas modo vires initauret, sed diuturnam quoque valecitdinem largiatur, ad Anglicanae atque adeo Viiiverse Ecclesiae emolumen tunia.
Reverendissima nominis tui culior qui nunquam iuus esse desinιι, G. J. Vossius.
Vir Clarissime & Amicilliine, Non exiguum mihi dolorctra attuli O, A. quod tanto temporis intervallo,nihil a te acceperim Literatum. Nam solatium hoc amicitia habet, quod eorum legere literas possumus, quos videre non potiumue Tantoquo magis dolebam quod, metucrcmne silentium hoc proficisceretur ab moerore laliquo quem privatim etiam vobis amictae res Daniae attulis lent oNunc α valere vos intelligo Se meliora in posterum de regno vestro augurari. Equidcm praedicabo ac ambitiose, quam mihi gratum fuerit ca cognos re praesertim ex teipse.. Facile enim hoc cogitare potes: ut cui non ignotus sit amor erga te meus. NM ue de eo quicquam
detrahere debet quod ratius & ipse scribam. Vere enim dicere possim hactenus me non satis scisse quo paci I Literas optime possim
procurare. Atque aliter ut serct non co minus arserit amoris nostri ignis. Silcre enim
diutillime possum. Sed non amare Mcum sum non possiim, nisi simul Sc virtuti sana rem & doctrinae deponam. Ante amorcm non exuam sed tuus semperero, tum plane, praestantissime &. clavissime Meursi. Tanto impensius frui etiam cupio praesenta, cujus quod spem facis, bras profecto. Sed tamenitatior mihi videbor ubi coram complectar. Nunc ut amantes meticulos esse solent, male formido ne ita aestate proxima infestat vias Caesareus miles ut spes nostra decollet, nec nisi anno post atque utinam vel tum, Conspicere vos licet. Ubi veneris post Siaellium citius&coniux decessit desiderabis
quoque communem amicum Iacchausum,
qui Paralysi obiit die eo Martis, qui Paschales scrias proxime antecessit. Dclanctum laudavit Vorstius. Huius in scribendo ad te incuriam serio increpui. Et culpam fatetur: sed emendaturum rccepit. Mitto ad te opus nostrum de Historicis Latinis Sed si ita placet) conditionc ea, ut rcscircpossim, quid prolam, quid improbes. Nec enim nosse id minus laboro, quam si editum id nondum foret. Quippe recladi poterit
ut in Partitionibus Oratoriis factum ante paucos mcntes. Barlaus carmine sibi mulatum gloriae parata Prodi Cre eius poemata mense superiori. Cum prima haec editio sit tamen non video qucrn praeserat praescrtim in carmine epico. At quorundam etiam
benignius est iudicium. Quid fututum si saepius saepiusque limatae prodierint. Uxor
mea ternis mei sibus gravistime aegrotavi s. Nunc pene convaluisse Vid tur. Salutat vos
plurimum. Plura volebam, scd Haga jam tantum redux haec pauca potui quod festinato opus esset si cum caetcroriim Literis, meas quoque hoc tempore deferri ad te vel-Quae&causa cst, cur opus nostrum
Vir amicissime, vive,uale cum similia tota, ut valere ipse melius possim, & quod caput est,ut diutissime Reip. Literariae possis.
LXXXVI. Clari j j is Celeberrimis D. D. Vice- cance ario, cf.Unioeso Senaria Academiae Cantabrigiensis.
Eximie D. Vicecancellitie, & senatus universe almae e caidemiae Cantabrigiensis,' Etus est verbum, facile cile Athenis Athoniensem laudare. Mihi verbCantabrigiensem Academiam laudibus extollere apud Cantabrigienses perdissicli
videtur; quia tanta carum copia est, ut non arduum minus sit initium quam exitum in- vcnire: partim etiam quia neque ingcnium illud, nec ea mihi sit eruditio, ut alia possim adferre, quam quae a vestratibus ipse scriptoribus acceperim: qualia si Britannicis Athenis vestris reponere nunc velim, nacrito
190쪽
audire cogar, sus Minervam, vel Noctuam Athenas. Quare veterem vestram gloriam, recemiaque etiam merita erga Britanniam, de terras alias, non tam orationis penicillo depingam hoc loco, quam animo ea mecum tacitus Colam. Quia a prima etiam ad
Iescentia hactenus facio sedulo. Nihil Onim auribus dedero, si candide profitear, cx quo versare coepi veteris Ecclesiae Doctores, didicisse me imprimis venerari statum Ecclesiae Anglicanae, ut quem ad primaevum illum proxime accedere vidcrem. Quique eam insisterem studiorum viam, non potui non.ctiam capi lectione Theologorumis, quotquot ab almae Cintabrigiensis vel Oxoniensis Academiae uberibus pependisseno,
suisquc postea monumentis,cas illustrassent. Facilc enim apparebat,non aliunde malorem me capere poste ingenii cultum, quam iis, quorum aureis e scriptis undique reluceret,
qua industria, ac judicio quanto versissent tinctos patres. Atque haec quidem in ad lescentia, ac deinceps etiam incredibilem in
me excitarunt amorem Academiae utriusque. Nec tamen sperare ausiis fuissem fore unquam, ut ulterius obstringerer Britanniae vcstrae quam propter ea, quibus obligassetis vobis universum orbem Christianum. Sed longe benignius agere mecum voluit supremi numinis favor. Nec enim mihi cornea ita fibra est, ut non sentiam, quantum hinnoris inde accesserit mihi: quod non indignus visus sim, qui auspiciis ac liberalitate Illustrissimi Batonis Brook in Academia vestra inter praeclara ingeniorum lumina operam &ipse meam docendo publice impenderem. Devia immortalem l qui paulo ante profitebar tantopere studia mea debere multis Britanniae magistris, scriptoribus florentissimis, quantum emolumenti capere potuissem, si provectiori aetate hac sermones coram caedere licitisset cum tot sustimis Britanniae, ac vestrae imprimis Academiae viris.
Quod si gloria etiam in censum venit, sane cum multi homines clarissimi locis obscuris conciliarint egregii nominis decus: Vocontra qui mihi videbar tantum unus των τρεIυ γ ντων, longe celeberrimae Academiae vel rae alis in sublime evectus claritatem ipse nominis accepissem. Neque eam felicitatem minus attendi antehac. Sed multa quaeremere nunc nihil attinet fecere, ut praeclari adeo muneris gratiam pene sace-
rem ingratiis. Nec es minus me benevc lentiae atque amori Britanniae vestrae censeo
obstrictum. Imb nihilo secius quod praetcrea debeo tantum esse arbitror, ut si sitisfacere maxime velim nunquam tamen possim. Quapropter Sc hoc de Historicis Latinis opus meum, imo jam vestrum, velut ἐν Fζον creditoribus offero: unde sciat posteritas, saltem gratae mentis conatum mihi neutiquam defuisse. Argumentum quid , quod tracto, nulli scio ingratum erit, nisi iis forte, qui literas nunquam didicere: qualm sufficere etiam putant, si eas aspernent A. At Britannicae gentis longe aliud semper judicium filii: quae prae terris aliis, cum literis sacris inter alia, omnis aevi, Ecclesiaeque -- primis historiam invidenda felicitate coniunxit. Atque eo lubentius hoc quicquid est laboris suscepi, quia nobis muniet viam ad refellenda ea quae ex scriptoribus opere nostro memoratis, cum ab aliis Religionisilothrae adversariis, tum imprimis a celebe timo Annalium Ecclesiasticorum conditore adseruntur; quemadmodum planius fiet , ubi, ut decrevimus scriptorem eum candide ad veritatis obtusam expendemus'. in ad rem utinam Deus & vitam nobis& otium concedat. Qirare non tam illud verendum est mihi, ne materies,de qua ago, vilior obstiariorque videatur: quam ne u
bili adeo argumento fuerim impar, sive i circo quia ingenii mihi vel doctrinae non
esset satis: sive quia occupationum esset plusquam satis. Quorum utrumque de me fatebor haut invitus. Vcrum quemadmodum in liberis, quos vel natura, vel adoptio
fecerit nostros, non dotes modo amamus',
quas possident in praesentia: sed etiam quas egregia indoles in posterum promittit; similiter foetus hic, qui natura quidem est meus, adoptione autem semper erit gentis vestrae, non selum, cro, gratus crit, ob bona aliqua, quae novellus etiam continere videbitur, sed propterea quoque,quia,modo Deus mihi diuturniorem vitam concesserit,abannis de labore nostro paulatim sumet incrc.
Eximie nisu erectaris, Muiraversi Senatiualma ae sumussima Cantabrigiensis