장음표시 사용
161쪽
Rid eule et e sueta sala Ρhineus appellat, quorumne similia quidem quisquam passus erat, et mnaueta ea ordine. Loquitur de praeteritis iam et sensim exhaustis:
-umptis serum est ex ordino satis ingemere. Paulo ante v. 439 in rebar sic, quorum neutrum
tolerabile est, puto subesse persectum sin εi cadens , quod computandi significationem vicinamve habeat. sed ipsum non reperio; nam digessi nimis discedit, deerepsi non satis aptum est. Ιbd. 474: Teque, ait, iniusti, quae nunc premis, ira Tonantis
ante precor, nostrae tandem iam parce senectae. Haerent in ante: sed aliud est incommodum; neque enim Phineus Tonantem. cuius iram submisse deprecatur, iniustum appellare potest. Scribendum est, sublata permutatione n0n rara: Teque ait, iniuste quae non premis, ira Tonantis, te, precor, nostrae tandem iam parce senectae. Concedit antea non sine causa iratum suisse Iovem: nunc fiam tandem senectae venia ut detur, precatur. Premis ante praesenti tempore dixit de ira etia, nune
Ibd. 601: Proxima Thermodon hie iam secat arva.
Opinor sitisse: Proxima . . . hinc.
Non alibi estusis cesserunt longius undis litora, nec tantas quamvis Tyrrhenus et AEgonvolvat aquas, geminis et desint Syrtibus undae. Secundi versus vitium manifestum est; sed infeliciter rem gesserunt, qui primum pro et draint violenter nee desint seripserunt, deinde quamvis certatim tentarunt, quod non solum coniunctivi tuentur, sed apertissime sententia. quae haec est, etiamsi alteri mari aliquid concedatur, tamen
162쪽
non vinei in comparando pontum Euxinum. Magnam partem veri vidit M. Iacobsius. qui pro tant scribendum eoniecit iumetria; sed retento nec structiuum rectam non esseeit, et in altero membro minus bene ei res successit. Absolvetur, opinor, emendatio, nec ultra aegram partem
medicina progredietur, si sic seripserimus: Νοn alibi emuis cesserunt longius undis litora. eoniunctas quamvis Tyrrhenus et I onvolvat aquas geminis et desint Syrtibus undae. Etiamsi mare Tyrrhenum et AEgaeum in unum contrahantur iisque ad angendum spatium longitudinis sive latitudinem dicere malisi adiungantur undae, quae Syrtes tegant, inde retractae, aequatura tamen haec poeta negat ponti Luxini longitudinem. Quam h0c geograph0rum ra-tlimibus Congruat. non quaerimus, quoniam et veterum in dimetiendo ponto Euxino opiniones valde discrepabant. et poeta etiam liberiiri rem auxit.
Lib. V, 484 sqq.: Seeptra tui toto Pelias sub nomine Phoebi maxima sorte tenens totque illa cremantia divos oppida tot vigili pulcherrima flumina eornu.
ille meum imperiis urguet caput. Non sub nomine, sed sub Iumine Phoebi regna et sceptra Peliae maxima fuisse, iam Sabellicus vidit; utrum toto 3ub lumine Phoebi an tui oeciduo . . . sub lumine Phoebi poeta seripserit, non definio. Certius videtur, proximo versu seribendum esse totque illa pree antici divos oppido dee quidquam praeterea movendum.
Ibd. 628 sin Martis apud Iovem de IIinerva
V. 197 reeis Iason se dieit tot freta, tot dure Promet anti idera passum, hoc est, tot dies eum aerumnis et laboribus euntes.
163쪽
Num queror, exstructa quod vexerit ipsa carina vellera sacra meis sperantem avertere lucis quodque palam tutata viros p Sio cetera pergat. si valet. Non potest Mars negare se id queri, quod vel maxime queritur. Scribendum est, sublata interrogatione:
cui respondet illud sic cetera pergat: plura m0x Palladem m0lituram esse sibique querenda lare significat. Ibd. 671 ubi Palladis responsum finiturὶ:Fas aliquae nequeat. Sie semina. Coeperat ardens hic iterum alternis Mavors insurgere dictis. Excipit hinc contra pater, ceti. Estuant editores in primis verbis, quae Sane absurdam habent sententiam; illud non animadvertunt perversissime poetam ipsum sic induci de dea loquentem: Sic femina. Quo animadverso cum apparuerit, haec quο-que duo verba Palladis esse, exoritur clarum lati loco
lumen. Scripserat enim poeta: Mas aliquae nequeat, si seminal Tquum Minerva censet, si deae non omnia efficere p088int, esse etiam, quae di essicere nequeant, utiturque in hac sententia propriis sexuum n0minibus. Nam aliqum neutro genere ausum esse Valerium dicere puto nec alia φιid substituo. V. 673 hunc pro hinc p0nendum puto. Lib. VI, 28b Gesander rex IMygas hortatur: Aut mecum mediam, iuvenes, agite, ite per urbem Argolicamque manum aut caris occumbite natis. Postrema verba recte emendavit Carrion: aut claris oecumbite fatis. In prioribus quid esset vitii, Heinsius sensit, sed violenter mulam do aberravit. Neque enim agitur de urbe Area intranda, qu0d non recte significaretur verbis ite I m urbem, neque apte coniungitur urbs Argoli- eaque manus. quasi liaec una urbem defendat; perrumpi et
164쪽
Meam et Argolicam manum Gesander iniit, ut ad urbem veniatur. Scribendum igitur: ite per urbis Argolicamque manum. 3
aut ut machina muri quae scopulis trabibusque diu consectaque flammis procubuit tandem atque ingentem propulit urbem. Recte Heinsius intellexit, neque machinam de muro delabentem ipsam urbem evertere neque ullo modo urbem propellere dici posse, quasi protrudatur et porro agatur. Sed coniectura usus est non b0na; nam umbra simul cum machina ipsa mota nihil ad easum describendum admodum pertinet. neque ea propellitur. Una littera mutanda videtur, ut sit: ingentem propulit orbem. Omnia enim, quae circa sunt, qu0quo versus in orbem
distidit et propellit machina prolapsa. V. 382 restituendum est e codicibus gravior nutu ιe carens, h0c est,
nondum nutans, sed firmiter stans. Post demum cadit et ruit. Ibd. 449: Ergo opibus magicis et virginitate tremendam Iuno duci sociam coniungere quaerit Achivo. Virginitas Medeam tremendam non sane faciebat nec quicquam ad eius potentiam pertinebat. Scribendum videtur:
et virga atque arte tremendam.
Virgam magicam signifieati certum est; in ceteris litteris potest latere participium. Heinsius, cum mendum
animadvertisset, adscripserat: et dira . . . arte tremendam, tentata, non perfecta emendati0ne.)
165쪽
Ibd. 800:Τantum effata magis campis intendere suadet, dum datur, ardentesque viri percurrere pugnas. Medeam Iuno sub Chalciopae sororis specie latens h0rtatur, ut oculos intendat in campos et Iasonis pugnas contempletur. Intendere libro de attenta lectione Plinius minor dixit sVIII, 19 usu perraro; nam intentuo rei suam habet legem;) intendere loeo, campis de intente rentemplando qui dixerit, novi neminem, putoque scriptum RValerio e8Se: Tantum effata aetem eampis intendere suadet.
ille autem iam iam vultus vocesque paratas ante aperit rumpitque moras inque ipsa morantiSprosilit ora viri talique effunditur ira. Sic editur coniectura, ut Aetes vultus suos voce8que iam ante paratas aperuisse dicatur. Sed in hac sententia iamiam . . . ante pro iam ante n0n recte ponitur. Et codex Vat. habet parentem, supra prius e scripto u 3p0grapha parantem). Recte igitur Heinsius Iasonem, qui, Sacris occupato . ta. modeste tacuerat, iamiam vultus v0cesque parantem inunc ipsum loqui parantem significari putavit. Sed a1ite capit longius discedit, videturque potius scriptum suisse: parantem Antevenit. y
Ibd. 156: Quando ardor hebet, leviorque pudori men8que obnixa malo, tenues sublimis in auras tollitur Iun0 . Haec neque structuram verborum tolerabilem ha nine iue Sententiam, pravissimeque ex malo set morbo animi,
166쪽
amorei et pudore ei repugnante conficitur malus pudor. Seribendum est: Quando ardor hebet leviorque pudoreat mensque obnixa malo, cet. Et pudore Vossius; sed tamen in ceteris aberravit. Mox v. 159 lacuna ex syllabarum vicinarum similitudinoorta sic explenda videtur: Sum memor, ut tecum sim tum partita laborem. Tum ut apud Graecos saeps idem est sereatque paulo ante, - tempore, qu0 n08ti .
Ibd. 259 sqq. Venus Circen mentita sic Miaeam alloquitur: Cum levis a superis ad te modo laberer auris forte ratem primo fugientem silare cerno, qualem nostra suo nunquam dimittere portu vellet. adhuc omnes quae detinet insula nautas. . Circe non ab auris lapsa erat, Red per auras; c0dex Vati habet levis asperis, e quo faciendum levia aeriis. Deinde, quoniam non fugiebat Argo, sed in ancora stabat quieta. Argonautis pro urbe pugnantibus, aut cum Heinsio fulgentem aut potius fluitantem scribendum est. S0d restat maior difficultas. Neque enim ullo pacto ad Argo laudandam aut omnino aliquid, qu0d eius proprium sit, indicandum pertinet, quod talem navem Circes insula dicitur nunquam portu dimissura, quae adhuc Omnes nautas retinuerit; ita enim prorsus eodem loco, quo ceteras 0mnes naves, Argo Circe et insula habiturae sunt. Manifestum est, tam egregiam dici Argo, ut in eiusmodi nave Circe gloriandi causa aliquando a sua consuetudine discedere parata sit. Atque huic uni sententiae aptum est rellet smdchte). Scriptum sine dubio a poeta fuerat:
qualem nostra suo nonnunquam mittere portu
vellet, adhuc omnes quae detinet ingula nautas. Ibd. 317 sqq. de Medea inter contrarias sententias fluctuante :
167쪽
Saepe suas misero promittere destinat artes denegat atque una potius decernit in ira. Pro denegat recte D0rvillius dein negat; pro in ira. quod eo manifestius est corruptum esse, qu0d v. 316 terminatur voce ira, Heinsius substituit in hora; sed alienum ab hac sententia est potius f pro quo alius totiens); neque decernere recto dicitur de ea, quae in diversas partes et sententias iactatur. Retinenda reliqua, quae nullam mendi suspicionem habent atque una potius decernit), quaerendumque, quod ad potius decernit aptum sit et ab illo mira ex superi0re versu huc delato deiectum suo loco putari possit. Id huiusmodi esse videtur: atque una potius decernit obire. Et in ira et obire lacilis err0r erat. Ibd. bl 9 sqq.: sevior ingenti Mavortis in arbore restat crede, labor; quem - tanta utinam fiducia nostri sit mihi noctumaeque Hecates vestrique vigoris. Si e Thilo Burmannum secutus verba interpunxit, ut abruptus sermo esset. Quae abruptio h0c loco neque ullam assectus et animi alio conversi causam habet nequθullam in ceteris notam, et prorsus ridicula est, quoniam eadem ipsa, quae abrumpi fingitur, continuatur sententia. Sed praeterea quaero, quo reseratur tanta; nam sine ulla comparatione sibi fiduciam in ea, quae supersint, Medea optat. Scribendum igitur censeo: quoe in tanta utinam fiducia nostri sit mihi, cet. Ab uno laboris nomine transit ad universam rerum ei coniunctarum signis eati0nem tin quas tantas res .
Potest huius seripturae indicium videri esse in Vaticano, in quo scribitur quaem, quod VIII, 189 pro quin ponitur. Ibd. 547 pro in flammas, quod apparet ex pr0ximo Versu in hunc irrepsisse, substituitur in glebas. Mihi et
168쪽
rarius vocabulum lacilius loco cessisse videtur et ad rem multo aptius esse: Vos mihi nunc primum in imis invertite, tauri,
Ibd. 640 de viris e terra natia in se irruentibus eum Iasonem Se petere putarent): Omnis ibi aesoniden sterni putat, omnibus ira talis erat. Ignavum et perversum tulis : qualis enim ira significata est 3 Εt vitium alii senserunt. in corrigendo aberrarunt et a vestigiis scripturae et ab apta sententia. Scribendum videtur: omnibus ira
Lib. VIII, 7, 8 cod. vaticanus: crinemque genasque ante per anticarsit vestigia somni. Editur per antυqui eaq=sit; saciendum potius videtur: ante per antiqui antici) rasit vestigia somni. Radere senas notum est in luctu proprie et antique dici. Ibd. 67: Ille silet, tantus subiit ut virginis horror. Inane esse tantus iam Heinsius sensit; sed prava prorsus temp0ris significatio est su0. Scribendum: Ille silet, laeuus subiit et virginis horror. Taeitus Heinsii est. Ibd. 28b, 286:
Dixerat atque orans iterum ventosque virosque Perque ratis supplex et remigis vexilla magistris. Sic codex V., praeter alia menda altero versu fracto et mensuram excedente. Pro atque Aldus itque; in uea- illa subesse voae illa plures viderunt, m0do ne verbis trairetis et huius mendi originem obscurassent et cetera fecissent mendosiora. Sublata voce, quae addita reliqua perturbavit, scribendum est:
169쪽
Dixerat itque orans iterum ventosque virosque, perque rates tu remigii voae illa magistris. Absyrtus in sua nave ibat ventos et viros obtestans. eaque orantis vox per omnes naves ivit et evagata est ad remigii magistros. In ipsa geminatione verbi it elegantia
quaesita est. δ)Statium qu0que c0gn0scere ossicii mei duxi: ad perlegenda scripta hominis ingenii et veri affectus sterilitatem
inani tralaticiorum ornamentorum fuco occultantis et sententiarum elocuti0nisque. dum omnia, quae imitatur. variando, exaggerand0 l0ngius ab origine transferendo superiacere studet, obscuro et dissicili tumore fastidium moventis patientia defuit. Itaque legi Thebaidos quattu0r libros, silvarum duos. stetera pervolutavi tantum. In iis quae legi, etsi caute 0mnia attingebam illacilo enim intelligebam permulta sibi Statium permisisse. quae apud alios incredibilia viderentur, velut initio statim libri primi Thebaidos v. 22 defensa sellia foris de defenso templo Iovis contra bellum inserpntes . cum pretaesertim exigu0 et parum, quod ad codices attinebat. certo instrumento uterer squod nunc in priore Thebaidos parte multis partibus locupletius' Extremo libro qualis quidem nune superestin recte vidit homo alioquin non sane criticae artis peritus, Lemserius, Versum. qui in eodiee Vaticano subiicitur versui 459, post v. 440 ponendum esse sine ulla mutatione, ut sic Medea dicat: O utinam ergo meus pro te non omnia posset atque aliquid dubitaret amori Quin nunc quoque quaero. quid iubeast Heu, dure, siles, magnumque minatur nescio uuid tuus iste pudor. Adeo se nihil Iasoni negare posse dicit, ut vel nunc quaerere iubeat. quid fieri velit. parata ad iaciendum. iPraeparatur iam Absyrti caedis postulatio et executio. Deinde veretur, ne IR- sonis pndor inhendi magnum aliquod malum portendat. Diuitiam by Co le
170쪽
0. Muelleri opera iactum est , tamen pauca quaedam emendavi, quorum nonnulla post intellexi ab aliis occupata sutrieb. I, 480 lassatis ab Heinsto tandem a Peyraredo. 704parentis iam a Barthio); iis, quae restant, unam et alteram paginam non invidebo.
Theb. I, 266 sqq. Quod si prisca luunt auctorum crimina gentes,
subvenitque tuis sera haec sententia curis Percensere sevi senium, quo tempore tandem terrarum furias abolere et saecula retro emendare sat est pNon quaeritur, quando emendatio fiat, sed quam longs
retro agatur. Scribendum est: pereensere aevi senium, a quo tempore tandem, cet.
pestifera arma iacit camposque et celsa Cyclopum tecta superiecto nebularum incendit amictu. Campos et montes superiecto nebularum amictu in-eendi adeo est contra rerum naturam, ut ne Statio quidem in mentem venire potuerit; nec sane h0c loco omnia luxisse sed tristibus tenebris obducta poeta Significat. eaque Sententia una littena mutata restituetur: nebularum intendit amictu. Montes tenebris ot nebularum amictu intenduntur, ut tabernacula velis. locus Sertis.
Tunc ora rigAntur honestis imbribus et teneros lacrimae iuvere parentes. Ferri nequit parentes, qu0niam neque matrem Argiae vivam fingi totum poema clamati neque pater senex tener pellari poterat. Neque quicquam Muelleri sententia perversius. Tydeum et Polynicen significari, qui nondum mariti. nedum parentes erant; neque quisquam antiquus poeta eos teneros appellasset. Scribendum esse pavoreas ut tener dolor Argiae v. 353 appellaturin, non dicerem,