장음표시 사용
201쪽
ad Graeca, paulisper etiam ad Livium aliaque traducto, ut tantum per intervalla carptimque renovarentur aut scholarem occasione aut, in finium libris orationibusqus, iter editionis, aut si quae extrinsecus causa me c0mmoverat. Atque ex iis, quae ex illis studiis in marginibus et adversariis annotata habebam, permagna pars, ut supra in prooemio dixi, in aliorum libris evulgata est, ita ut nunc quoniam illa omnia, quae iam edita sunt, omitto, post messem amplam spicilegium relinquatur, in aliis partibus tenue, in aliis, ut orationibus aliquot, copi ius, sed totum dispersum. Nec sane aequaliter per omnes Ciceronis operum partes diligentiam circumtuli, sed longo studiosius orationes si libros de philosophia, a quibus coeperam, tractavi; ad rhetoricos libros, qui argumenti genere non valde alliciebant et in quibus sere, praesertim ante XL aut XXX annos, codicibus aut non bonis aut minus diligenter collatis credendum erat et nunc quoque magna ex parte, ut in Bruto librisque de oratore, credendum est, post operam Henrich- genio meo in libris do oratore snondum protracto codico Abrincensi) commodatam raro redii, sch0lis eos nunquam tractavi; nec epistolas post a. 1836 et 1837 relegi continuas; particulas quidem saepe, ut fit, percurri. Hoc loco, ut receptum ordinem sequar, a libris rhetoricis ordiendum estisi quibus qui proprio rhetoricorum nomine inscribuntur, vulgo autem de inventione appellantur, possum paene tacitus praeterire. Nam duabus coniecturis, quas de I, 6 efiiciὶ et de II, έ6 coacervati positurus eram, occupatis, illa a Pluygersio et Engero Philol. XVII p. 1103, hac a Nipperdeto vid. ΚΜseri praef. p. XXI n. , una vol. I p. 57 I, cst Gracchus) edita, vix est, cur auldam lib. II, 64 scribendum esse sic: quod altor a specunia) pupilli , iam erat . . . si quid pupillo accidisset, de altera patris etiamnunc mortui voluntas pluri- limum valebit, quae eam mortuo pupillo . . . co n- '
202쪽
e edebat, sublato et, quod ex verbi adcidisset ultima syllaba natum est, et iam, quod hoc loco serri nequit, eorrecto. Valebit, quod unum a parte amatorum in eausa agenda dici potest, pro valebat iam Sehuelatus seodicibus quibusdam reposuit Ad libros etiam de oratore perpauca proferenda Sunt
Lib. I, 82 littera detrahenda est non recte geminata, ut scribatur: complures tum ibi dies Sum . . .eommoratus; et v. sed), cum quotidie mecum
haberem . . ., pro Se quisque . . . disputabat.
Dd. 136 Siesueus acute intellexit sic scribendum esse: quod enim neque precibus umquam nec insidiando . . . assequi potui, ut, quid Crassus ageret meditandi aut dicendi causa, non modo videre mihi, sed ex eius scriptore et lectore Diphilo expia eari pro suspicari) liceret, id spero nos esse adeptos. Nam neque suspicamur ex homine, neque in hac re, qui lectorem et scriptorem aggrederetur, inspicaretur, sed quaereret aperte et percontaretur. Lib. II, 38, ubi sic editur: tamen hoc eertius nihil
esse potest, quam quod omnes artes . . . suum munus praestare possunt , orator . . . nomen Suum
obtinere non potest, necessario omittendum est. quod post comparativum etiam alibi errore additum est, quam,
) Unnm addam, libr. II, 9 necessariam Lambini correctionem: Quod si qua νι to opere eligenda fuerunt, tanto studio eleeta pro tanto opere . . . quanto studio mire . contra i lius Ioci sensum peccare dies. Non quaeri, dignane res fuerit studio. sed suffeceritne studium ei. quod fieri debuerit quod Lambini emendatione significatur , ostendunt etiam. quae quuntur. Diuitiaco by Corale
203쪽
eum haec sit sententia, nihil ad rem, de qua agitur, do- monstrandam certius esse hoc hac re et h0o argmento quod omnes cet. Nam si quis putaverit, hoc . . . quam sic dici, ut, noto usu, primum ablativo pronominis, deinde particula quam et sententia alterum comparandi membrum exprimatur, ad eam formam dicendum erat: hoe
eertius nihil esse potrat, quam Omne3 arto . . . Proratare,
ut hoc ipsum certum esse confirmaretur, non quod fieri debet) ex eo duceretur argumentum certum. Ibd. 2b2 quid sententia requireret, plures viderunt; correctione usi sunt improbabili; quod desideratur, essicietur sic: alterum genus est in imitatione, ad modum ridiculum, cet. Ibd. 350 scribendum est: Libenter enim te, cognitum iam artificem, aliquando evolutum illis in togumentis dissimulationis tuae . . . per Spicio. sublato que post aliquando. Cognitum antea M-tonium Crassus nunc evolutum perspicit. Ιbd. 357 res . . . ab aspectus indicio remotas Cicero appellavit, quas aspectus non indicaret, non
In Bruti si 244 inde ab Orellio sic verba inte
pungunt: Volo autem hoe perspici, omnibus conquisitis, qui in multitudine dicere ausi sint memoria quidem dignos perpaucos, verum qui
omnino nomen habuerint, non ita multos fuisse, ut verum pro adiectivo cum eo, qu0d est nomen, coniungatur. inaudito non solum apud Ciceronem sed in bona prosa oratione verborum ordine, usu loquendi non recto ineque enim, qui n0men meruit, verum nomen habere dicitur , sententia perversa; maius est enim memoria dignum esse, quo perpauci pervenisse dicuntur, longe minus omnino nomen habere et Upellari, quod tamen ipsum non ita multi consecuti sunt. Scribendum est:
204쪽
memoria quidem dignos perpaucos, qui omnino Me est: qui autem omnino) nomen habuerint, non ita multos fuisse. Addidit verum, qui coniunctionem desideravit. prave; neque enim in huiusmodi comparations et descensu ea particula poni p0test. Ibd. 253 in notissimo loco ex Caesaris de analogia libris, qui sic scribitur: ac si, ut cogitata praeclare eloqui possent, nonnulli studio et usu elaboraverunt, cuius te paenis principem copiae . . . bene de . . . dignitate populi R. meritum esse existimare
debemus, hunc saei lem et quotidianum novisse
sermonem nunc pro relicto est habendum,enrema verba a multis tentata. sed nondum ad sanitatem revocata sunt; in quibus primum et ex tota sen-lanuae forma, et quod nune prorsus ineptum est quasi in ea re huius temporis singularis condicio si , apparet, interrogando ita rationem concludi, ut huic quoquo cognitioni sua utilitas et dignitas servetur. Sed neque ex relicto, quod eodiees habent, neque ex derelisto quicquam aut ad hane sententirun aut ad aliam probabilem aptum effiei p testi Subest vocabulum antiquum et bonum. sed minus sim tritum librariisque ignotum, ad hanc rem perapte translatum: num pro reticu Io est habendum pDd. 306: admirabili quodam ad philosophiam
studio concitatus, in quo hoc etiam commorabar attentius, quod, etsi rerum ipsarum varietas et magnitudo summa me delectatione retinebat, tamen sublata iam esse in perpetuum ratio iudieiorum videbatur. Nullo artificio leniri potest praritas huius connexionis: et si rerum magnitudo inhilosophiaeὶ me retinebat, tamen iudiciorum ratio sublata videbatur, cum praesertim haec in unum conlata eoniunctioni quod subuetantur. Sed quod neque in dieibus ivid. Peteo neque in antiquis editionibus repe-
205쪽
Lib. m. cap. II. ritur et pro lamen scribitur sed tumen. Scribendum: hoc . . . commorabar attentius set si rerum . . . magnitudo s. me de l. retinebat), quod tamen iudiciorum ratio cet. Recte iam eisi resertur ad huiusmodi sententiam, quae auditur: -ut nulla alia causa opus esset , deinde causa subiicitur. Paulo plura ad oratorem proserenda Sunt, nata, cum Orellianum exemplum seorsum editum a. 1830ὶ paulo post percurrerem, etsi n0nnulla nuper praerepta sunt. Ibi primum
g 4 in his: Quod si quem aut natura sua aut illa praestantis ingenii vis sorte desidi et aut minus
instructus erit magnarum artium dis ei pliniscet. vitiose natura sua et ingrnii via, quae eodem spe tant, tanquam duo contraria ponuntur artium disciplinis. Cicero scripserat: Quod si quem aut natura sua illa praestantis ingenii vis forte deficiet; qui ablativum nat. a. pro nominativo accepit, aut addidit. Quod Sauppius advocato Columella tria verba aut natura sua deleri iussit, nulla excogitari potest, cur quis addiderit, causa; Columella totum locum liberius e m0moria citavit et mutavit: vel illa praest. ing. vis vel inclytarum artium defecerit in stramentum. Ibd. 37: laudationum, scriptionum et historiarum et talium suasionum, qualem Isocratos fecit panegyricum multi quo alii, qui sunt nominati sophistae, reliquarumque rerum formam, quae absunt a forensi contentione . . ., non complectar hoc tempore. Verbum, quod est scriptionum, serri non possi innotaveram; notarant idem iam alii; sed praeterea paulo post vix recte defenditur reliquarum rerum, praesertim rerum formam; itaque valde suspicor ex illo loco, cum scriptum fuisset: reliquarumque aeriptionum formam, vocabulum nescio quo errore huc
206쪽
retractum esse ibique substitutum ad loeum explendum
Ibd. 49 in exclamanlis et exlassentis, non per Mntantia interrogatione scribendum est: Quo iam spro quonam, modo illa in bonis hae rabit si habitabit
suis ly Ibd. 61: Non enim inventor aut compositor aut actor haec complexus est omnia, sed et 0raeee ab eloquendo rhetor et Latine eloquens dietas est. Scrib. Non enim inventor aut commaut aetor, qui haec complexus est omnia, sed et
0raece . . . rhetor et Latine eloquens dictus est.
a quaeritur, quis complexus sit, sed quo n0mine, quieomplexus esset, appellatus siti Ibd. 68: Ego autem, etiamsi quorundam grandis et ornata vox est poetarum, tamen in ea eum licentiam statuo maiorem esse, quam in nobis, faciendorum iungendorumque Verborum, tum etiam nonnullorum voluntati ΚΗ- mis voluntate, invitus, opinor vocibus magis quam rebus inserviunt. Voluntati hic locum non esse, sed Uluptati et delectationi, quam poesis sequitur, multi Viderunt. Sed neque poetas nonnullorum voluptati, sed om-riam inserviunt, neque Cicero omnes poetas vocibus m os Nam rebus ihoc est, argumento et eius tractatione vo- platem sectari dixit didereus potuit. In volun te haeomnia etiam vitiosiora. Omnia stina et recta erunt, si id scripserimus: tum etiam nonnulli eorum Volup i ii vocibus magis quam robus inserviunt. Di-'ὶ Κayseram et hie et alibi et anis et aliorum, ut Bahit, suspici
onibM de delendis verbis nimis ineante obseeutum es , semel dietum esto. Disiliaco by Corale
207쪽
thyramborum poetas et alios inansm verborum magnificentiam sectatos significat. Ibd. 80: in alienis aut translatum aut factum aliundo ut mutuo aut factum ab ipso aut novum aut priscum et inusitatum. Verba aut faetum priore loco manifestum est errore praecepta ex proximo versu esse; tria enim sunt verborum genera, tralatorum aliund0 aut sactorum ab ipso aut priscorum scis., si opus est, g 8I: nee in faetendis verbis erit audax et in transferendi s verecun dus et parcus in priscis, ubi tantum oro immutatur . Itaque etiam pro aut novum recte Schuelatus
et novum ivel potius, ut ego Ennotaveram, ac nov. .
Ibd. 144: sed si monendo, si cohortando, si percontando, si communicando. si interdum etiam una legendo, audiendo nescio cur, cum docis ne detiamJaliquid aliquando possis meliores sacere, cur nolis p Quae inclusi uncis verba, tollenda sunt, orta, ut alia in hoc libro velut 93 et alibi , ex adscripta an 'tatione. Nam et nescio eur interpositum plane turbat orationis formam si -- possis, cur noli spin, et docendi communis notio perverse hoc loco interponitur, ubi enumerantur sormae docendi a ludi similitudine alienae. Ibd. 147: me autem sive pervagatissimus ille Versus, qui vetat artem pudere proloqui, quam factites, dissimul ars non sinit, quin delecter,
sive tuum sindium hoc a mo volumen exprΘssit, tamen . . . respondendum fuit. Nihil sans est diasmmulare quin, nec nudum delaeter ferri potest: sed tems duo verba tolluntur, cum praesorum, quid dissimularo cieam non p0ssit, necessario significari debeat. Emendatio 1 cillima est: dissimulare non sinit, qui delecter, hoc est, quo, antiqua Arma. Ibd. 160: absurdum erat aut tantum barbaris casibus Graecam litteram adhibera aut rhcto
208쪽
eas u solum Graece loqui. Nulli sane in mentem v nire poterat tantum in barbaris casibus Graecam littermadhibsre snec in recto . Scribendum: aut etiam barbaris casibus Graecam litteram adhibere. seras vitium sensit; eorrecti0ne usus est et violenta st i felici; eam post duas nullo modo ad superius illud GH αm liueram referri poterat nec eo loco id pronomen poni. Paulo post g 161 aperto pro loquebamur scribendum est loquebantur de superioris aetatis consuetudine, eorum, qui post romam litis ram detrahebant; sed sic iam Musinger. Ibd. 227 scribendum: sed spro et nec sententia ulla est cet. Alioquin esset: neque aut sententia
. . . aut . . ., etsi Sententia repugnat.
Ibd. 231: Nam de laudibus multa diximus, quibus sunt alia perspicus vitia contraria. 8erib. illa perspicue vitia, quae paulo ante Cicero enumeravit, ut, qui ea vitet, laudes consequatur. ΙM. 23b: Atque ut plane genus hoc, quod ego laudo, contempsisse videantur, aut scribant aliquid . . . aut reperiam ipsa eadem condicione qui uti volit, ut aut dicat aut scribat . . . eo genere, quo illi volunt. Frustra recentiores haec d sendere conantur. Nihil enim ad illam, qua Cicero usus en provocationem pertinet, quem ipse reperturus sit; n que ipse hoc suscipit oneris, ut eiusmodi hominem reperiat; id agitur, illi, quos contra dicit, quid ipsi sacere possint velintve aut ad quid faciendum alium adducere po8- sint. Recto igitur alii et codices et editores reperiant; sed residat aliud pusillum mendum; scribendum est enim: aut reperiant, ipse eadem condioione qui uti veliti fIahnius: reperiam, ipse eadem.JEadem oecasione, qua superiora in oratore emendavi,
209쪽
in Topieis haec annotata sunt, qiue subiiciam. In ipso statim initio ς 2 miror relictam mihi non minus manifestam quam facilem emendationem, ut scribatur: disciplinam inveniendorum argumentorum, ut sine ullo errore ad ea pro eam ratione et via perveniretur, ab Arbatotele inuentam spro inventa illis libris eo n-tineri. Non ad disciplinam perveniendum erat nec argumenta ipsa Aristoteles invenerat, sed topicam, artem ratione ac via ad argumenta perveniendi, non temere ac casu in iis quaerendis vagandi. Etsi iniuria mihi hane emendationem relictam dixi; nam inventam in codicibus est antiquissimis abc Oreli.), ea annotatur coniectura in margins editionis Gothostedi, quam Orellius scripturam se memorabilem, nec tamen veram iudicat. Ibd. 23: ut, quoniam usus auctoritas fundi biennium est, sit etiam aedium. At in lege sedes non appellantur, et sunt ceterarum rerum omnium, quarum annuus est usus. Neque qui sedes eo enim resertur sunt ceterarum rerum esse dicantur, intelligitur, neque quomodo hoc, si est aliquid, cohaereat eum illis: in lege non appellantur. Et per se et ex iis, quae sequuntur, apparet, rei paris argumento a fundo non solum ad aedes, ged etiam ad ceteras res omnes, quarum annuus sit usus, transferri biennii auctoritatem. Itaque sic necessario scribendum videtur: sit etiam aedium satin lege sedes non appellantur) et ceterarum
Ibd. 43 codicum antiquorum omnium scriptura, Sublatis verbis, quae ex inferiore loco praecepta sunt, restituenda est, lenissime sic adiuta: Quemadmodum fines quia masis agrorum videntur esse quam urbis, si in urbe de finibus controversia est adigere arbitrum non possis, sic cet. Quod in ML
210쪽
et aliis anto adigere sin codd. vitiose adicer sin additur
sinibus regendis, necessarium n0n estiIM. 44 sententia et codicum vestigiis haec scripturasiabilitur: Cras S us . . . exemplis plurimis usus est qai, quum testamento sic heredes instituti essent 8 i. . . Venisset, hereditatem obtinuis sonti Apparet quum ob praecedens qui excidisse, ex instituti essent natum instituissenti Omnium' minime obtinuissent ex obtinerent natum esse potest; nec qilisquam antiquo verborum usu hores sic instituitur, ut hereditatem obtineat 3 Dd. 49: Sunt stiam illa valdo contraria quae appellantur negantia, ἀποφατικα Graece, eontraria aientibus. Inepte et ridiculo primum negantia absoluto appellantur contraria, quasi in ipsis hoc insit, deinde huic superponitur alterum, quod verum es eaediaria ea esse aientibus. Scribendum est: Sunt etiam illa valde contraria, quae appellantur degantia ἀποφατικὼ Graeci , aientibus. In hiseoniunctis valde firmum et manifestum apparere contrarium dieitur. Graeci codices. Ibd. 63: Non agitur de fortunae eventu, sed, cum Cicero dixisset, latere causas, quae subiectae sint fortunae. subiungiti hoc ipso, quod lateat, contineri sortunae vim et daturam, fortunaeque definitionem ponit: Hoc ipsum
est fortuna, eventus obscura causa et latenter beetus, aut potius: eventus, qui obsc. c. et i estieitur. Toυτ αυτο ἐστι ἀφανεῆ atria και λεληθοτως γιγνομενον.
', In libello de Opi. genere orat. φ 11 necessario e eod. antiquissimo Sangallensi ponendum esse v o I n n t pro nolunt , hie in margine monere lioeat. Notantur homines Attiea diei sieiubentes, ut moroso fastidio Atticam eloqnentiae formam in sola cecitate omnia grandia et plena vitante ponant.