장음표시 사용
211쪽
Lib. VIL cap. ILDo orationibus Ciceronis emendandis scribendi initium laci ante quadraginta tres annos ab epistula ad Orellium
de emendandis Verrinarum libris duobus extremis, quam subsecuta est eodem anno disputatio de Asconio eique adiuncta appondix eritica, ad Verrinas et Cluentianam pertinens. Deinde cum anno 1830 duodecim Ciceronis orationes selectas cum e codicibus tum coniectura multis locis emendatas edidissem, earum emendationum causas exposui cum in praelatione. tum duobus libellis academicis, qui una cum illa in priore opusculorum academicorum volumine
positi sunt, addidique paulo post similem de locis aliquot
orationum Verrinarum libellum. Successerunt inde ab L 1833 ad a. 183b libelli, quibus orationes quinque pro caelio, pro Sestio, in Vatinium, pro Balbo, de provinciis comsularibus ex alio codice Parisiensi 77941 emendavi, quorum libellorum duo priore, tertius altero opusculorum volumine includitur, quod etiam praelationem iteratae selectarum orationum editioni praepositam eontinet. His libellis cum non pauca etiam ad alias orationes pertinentia interposuissem, elima plura commentariis, quibus libros de finibus enarravi a. 1839 , inserui. Interiectis aliquot annis
cum orationum et grariarum locorum aliquot emendationes
partim in Philologi volutans altero p. 141ὶ edidissem,
partim cum Ussingio, qui eas orationes a. 18b 1 edidit, Minmunicassem, deinde et de aliarum orationum locis nonnulla ad Halmium misi, quae in eius Bruterique orationum
editionis 0rullianas In volumine secundo inter addenda poeita sunt p. 1431 sqq. , et eam, quae est pro Rabirio Postumo altera, latam pertractavi. vid. ibd. p. 1137 sqq. et add. p. 1454 sqq. , nec ita multo post de Philippicarum
Iocis quibusdam ab Halmio excitatus ad eum scripsi adie- eique aliarum orationum emendationes aliquot, quae epi stula cum sero ad eum, absoluta iam orationum editione, perlata esset, in annalium philolog. vol. 73 a. 1856 edita est p. 117 sqq. . Postremo, cum a. 1858 ineunte or
212쪽
tiones quattuor, quas Marhlandus et Wolfius in suspicionem vocarant, ad cod. Paris. 779έ pertractassem, a. 1859 rerum emendationum n0nnullas, quas propter perspicuitatem nulla argumentatione egere putabam, Halmio misi, quas ab illo acceptas ΚΜ serus sere omnes in textu suae et Baiuri editionis posuit. His tam multis sensim sparsis s persunt, quae hic edantur, praeter pauca quaedam in Milet orationibus residua, ea, quae in quattuor. illis orationibus multo plura, quam quae Halmio misi, annotavi, deinde, qnae in tribus quattuorve aliis orationibus lectio proximis annis ad sensum orationis Ciceronianae renovandum aut aliam ob causam suscepta subiecit.
rio unlaetio 89 residet vitium olim a me sopusc. Mad. II p. 218 sqq. reprehensum et convictum; nam inhiat dixi domum Romae fuisse . . ., serV0s complures, ex quibus iste possederit neminem, . . ., unum fuisse, quem attingere conatus sit; prohibitum fuisse. quievisse cet., aperte prohibitum fuisse pro prohibitum esse ponitur, quemadmodum in Livii codies Vindobonensi XLV, 23, 6 vitiose scribitur prohibiti praestare fuimus, pro qu0 praestare nequivimus restitui. Apud Ciceronem, sublato fuisse,
Superest rectum: prohibitum quievisse. Ds g 75 dictum est vol. I p. 89.
cum a. 1858 duodecim illas orationes selectas quartum ederem, praelatus sum nonnulla de eodicum scriptum delectu, maxime in Catilinariis, quorum rationem vellem habitam a Mysero; eeoniecturali genere paucissima ibi posita sunt, quorum tribus pro Bose. Am. 35 et 114. pro Deioti m) ΚΜseram usum video. Denique, eum a. 1867, detractis Philippicis duabus, reliquas decem orationes quintum recognoscerem, de coniecturisnnper in his orationibns sina ulla necessitate parumque recte a Richtero, Langio, aliis lactis, non satis firmiter resistento Balmio, dixi nonnulla, quae e siderari pervelim.
213쪽
Pro Roscio fom. 55, manifestissime m0nstrante sententiae forma, sic scribendum est: et quemadmodum uterque pro sua parte petit, sic pro sua parte dissolvit, heres ex ea parte, qua hereditatem adiit, socius ex ea, qua societatem coiit. Definitur, quae in utroque sit sua pars. In codicibus priore loco pronomen te a) propter praecedens pro sua parte mutatum est su M.
Divin. in caedit. 3J: Sin praetermittes hoc erimen , qualis erit tua ista accusatio, quae domestici periculi metu certissimi et maximi eriminis non modo suspicionem, Verum etiam med-tionem ipsam pertimescat 3 Recte Pluygersius animadvertit, pro suspicionis nomine, quae levior est quam mentio, requiri, qu0d gravius et maius significet: nec omnino suspicio in accusando vitari poterat. Scriptum fuerat: non modo subscriptionem, hoc est, in nomine deserendo et in libello accusatorio inter accusationis capita suo loco consignationem et appellationem. Hoc est enim crimen subscribere, quo et verbo et substantivo inde duela Cicero in Cluentiana oratione de censoribus notae causam certa criminis indicatione doctarantibus aliquoties usus est, de iudiciis alii scriptores. Aptissime ad hunc locum Asconius in Milonianam p. 159 Hot.: Repetitus deinde . . . est lege Plotia de ui ea ambaeriptione, quod loca superiora OemP 3et cet. Verres aecusabatur de repetundis ea inter alias subscriptione, quod ab aratoribus 1rumenti in cellam nomine pecuniam extorsisset. 3
Τὶ Pro Tullio 38 doleo a Kaysero tacite relietum duplicem in temporum usu soloecismum, quem apud Halmium II p. 1434
214쪽
neribus hominum si civitatum, qui, ut vetera mittam, partim nostra memoria bella cum populo Romano acerba ac diuturna gesserunt, partim modo ab nostris imperatoribus subacti, modo bello domiti, modo triumphis ac monumentis adlati, modo ab senatu agris urbibusque multati sunt, partim qui cum ipso M. Fonteio ferram ac manus contulerunt, cet. Non tria tempora tresvε rerum ordines distinguuntur, quasi, quae modo imperatores Romani perpetraverint, seiuncta sint a bellis hae memoria gestiu sed duo, eorum, quae hac memoria ante disium acta sunt, et eorum, quae ipso praetore. Itaque alterum partim tollendum est, ut illa modo ab nostris imperatoribus . . . multati Sunt άσυνδετωρ adiungantur illis qui . . . bella gesserunt, ad bellorum krtunam et exitum notandum adiecta. Additum est adverbium ab homine alterum partitionis mombrum non satis patienter cauteque exspectante, quod genus erroris iam alibi notavi.
Ibd. 34 24): si turpi adolescentia, vita in-sami, magistratibus, quos ante oculos vestros gessit, convictis virorum bonorum testimoniis, legationibus flagitiose obitis, invisus suis omnibus in iudicium vocaretur, cet. Miror in hac edumerations rerum ad vitam anteactam pertinentium adiectam in una re cum molesta huius membri amplificatione testimoniorum mentionem, in ea praesertim, in qua om-rium minime testibus opus esso ipse orator significat ante oculos vestros , et valde suspicor huc aliquid translatum esse ex altera huius loci parte, qua comprehenduntur testimonia omnis generis de ipsa causa ssi in
eo iudicio . . . testimoniis . . . premeretur , cum sicero tantum scripsisset: magistratibus . . . con Viciis, legationibus flagitiosa obitis, invisus cet.
215쪽
Ibd. 36 26): codicum scriptura, quam Mimius restituit, si pro a nativa sententia accipitur, absurda est, vera, si interrogativo elata Volunt isti aut
quiescere . . . Rut . . . intelligere se populo R.
. . . Spem triumphi ostenderen eadem vi posita putatur, qua sacere aliquid aliquem imperiose et contemptim iubentes interrogamus: Vis tu hoc sacer op Horat. Sat. II, 6, 92, Liv. X, 17, b, frequentissimeque Seneca, cuius locoseollegit Gronorius ad libr. ΙΙΙ de ira c. 38, ad epist. 58, Iuven. V, 74). Sulpicius in epist. Ciceronis ad lamil. IV, b, 4 particulam addidit: Visne tu te, Servi, cohiber sp Volunt isti p Vultis vom) Seneca eodem significatu dixit etiam: Non vis cogitara comisso tu)8 epist. 82, 9 et 88, 41. Ibd. 49 393: graviorem duxisse eius obsecrationem, quae Vestris sacris praesit, quam eorum audaciam, qui cum omnium Sacris . . . bella gesserunt. Aut proe est aut gesserint scribendum;
Pro caedina bέ: Hac actione Appius . . . uti non posset, si tam vere homines verba conse et arentur, ut rem, cuius causa verba sunt, non eonsiderarent. Ad Ciceronis sententiam et argumentationem potius tam prave dicendum erat. Miro Batterus vero deiectos et armatos, quos appellare vere possumus, e si 50 et M comparat. Itaque Lambinus severe; sed ne severe quidem verba consectari recte dieitur. Ex SITAM VE RE fit: si ita in iurε homines verba consectarentur, ut cet. Paulo post g bb pervellem sie scriptum esset: quin . . . samiliam intelligamus, quae constet ex servis pluribus, unus homo familia non sit, sublato altero quin, quod ante unus interponitur.
216쪽
ΙM. 91 verissime Ussingius animadvertit, omnia recte et ordine sic decurrere: Negas doti ei, nisi qui possideat. Ostendo, si sine armatis coaetisvo hominibus deiectus quispiam sit, eum, qui sale atur so deiecisse, vincere sponsionem, si ostendat, eum non possedisse; ex hoc contra inter-dieto do armatis hominibus, qui possit ostendere, non possedisse eum, qui deiectus sit
eondemnari tamen sponsionis necesse esse, si lateatur esse deiectum, ut, posita adversariorum
sententia, cicero se dicat ostendere id interdictum, in quo ea eondicio locum habeat, ab illo distinguendum esse, de quo nunc agatur, ad quod illa nihil pertineat. Sex verbis negas deiici, nisi qui possideat. Ostendo errore
iterum ante verba ex hoc interdicto scriptis tota res perturbatur, quasi duabus adversariorum sententiis separatim Cicero respondeat.
ces responderent, si qui ab iis quaereret: Condemnastis Scamandrum, quo criminop Nempe,
quod Habitum . . . Veneno necare Voluisset.
quid Habiti morte Scamander consequebatur pΓt recta oratione interrogatur, sic recta, non obliqua quod . . . Voluisse η, responderi debet et in proximis respondetur nihil; sed . . . erat, et: quia . . . non probabatur). Itaque scripsit Cicero: Nempe, quod . . . voluit. Ecquid Habiti cet. Iam Gulielmus: voluit. Sed quid cet. Ibd. 94 sie interpungendum est: Quid conferam pSnllam ne eum Iunio p an hunc tr. pl. cum unincti op an vero cet. Ibd. 113: Nego rem esse ullam in quemquam illorum obiectam, quae Fidiculanio non obiecta
217쪽
sit, aliquid suis so in Fidiculanii causa, quod
idem non esset in ceterorum. Non dicitur obiicero in aliquem, nedum ita varietur in hac orationis figura: ullam rem in quemquam, quae Fidiculanio non cet. Sed non minus vitiosum apud Ciceronem nego aliquid fuisse . . ., quod non idem cet quasi antea pro ullam rem scribas aliquam rem . Cicero haec posuerat: rem esse ullam quoiquam illorum Ohiectam . . . aut quidquam fuisso in Fidie uranii
Ibd. 116: Dissicito forsitan sit ad persuadendum; sed tamen Cicero non scripsit: ille postea vel isdem
vel aliis inimicis reus . . . factus esset, Sed: vel ab isdem. Ibd. 153: Tunc ... non secerunt idem, quod nunc Cluentius, ut aliquid culpae suscipere se putarent recusando, sed apertissime repugnarunt, cum haec recusarent et palam fortissime atque honestissime dicerent, se potuisse cet Ineptissime haec coniunguntur: repugnarunt, cum re cusarent hoc est, repugnarent) et haec recusarent,
quod debebat saltem esse hoc de uno legis capite . Sed aliud positum fuisse verbum ostendit etiam ascensus hie: et palam . . . dicerent. Scribendum est: cum haec quae deinde ponuntur) reputarent et palam fortissime . . . dicerent, se cet. Initio huius loci mirum est, Violentam Classenii coniecturam praeserri leni Κlolanarius vestigia litterarum sequenti: illa robora populi RomRni, ceterique eiusdem ordinis. si Ibb cod, cibus auctoribus tollendum est pronomen ipsum, ut scribatur: vobis rem p. . . . commisisse, sine cura e Sse, non metuere, ne eet.
Ibd. 181: An hoc dicitis . . . p cui probatis
218쪽
quid est, quod minus veri simile proferre potuistis 3 Nequo tempus neque modus rectus e830 videtur, liciendumque po8sitia. lad. 183: An id, quod vobis dicendum est et quod tum Sassia dictitavit, cum de furto quaereretur, tum Stratonem iisdem in tormentis dixisso de venenop Velim scire, quid audiatur in illo: An id et sinde pendeat sententia infinita; nequo enim praecessit dieitis aut si is quid, sed: Utrum furtum factum
ad n e Sip . . . An . . . non pertinuit p . . . An idae tum non est 3 Itaque mendosa haec esse constati
Scribendum videtur: An id vobis dicendum est quod tum Sassia dictitavit,...p omisso quod atque ei. Ibd. 192: mulierem quandam Larino atque illam usque a mari supero Romam proficisci eum magno comitatu et pecunia, quo facilius ei reum venire iudicio capitis . . . filium possit iste ignotae seminas significationi superponitur illud atque illam, quasi certi aliquid et proprii addatur svelut eamque grandi natu aut simile aliquid); nunc, nulla re edita, ineptissima illa verba sunt. Αptissimum erit: mulierem quandam Larino atque illim a mari supero. Domicilii nomini additur communis totius regionis longinquae significatio. Librarii antiquam adverbii formamada tulerunt.
Unius loci alienam eorreetionem in una littera positam vindieabo a contemptu. Nam 3 163 prorsus necessarium est nobis iisdem tortasse patronis, absurdum multis modis, quod nuper homines mihi benevolentissimi revocarunt, vobis. Iu- diem, etiamsi secundum aliquem dant, patroni Latine diei non possunt. nec in privato iudicio Cluentina nisi unum aut tres iudiem habiturus erat, eum in hac publica eausa permagnus Disitirco by Corale
219쪽
De lege agraria orationibus et ei, quae pro Murena habita est, quid nuper accidisset mina sortunae, significavivol. I p. 81 n. Utimur enim in hac oratione solis apo- graphis codicis a riggio inventi, in illis Mographis si dem et praeterea codice Ersuriensi paulo antiquiore. Sed cum Aug. O. Zumptius, vir doctus litterarumque Latinarum et rerum Romanarum studiosissimus, inter codices a Lagum sinio collatos in unum XLVIII, 9ὶ ex illis πο- graphis incidisset notabiliter a ceteris discrepans, novitalis
specis captus nec manifestissimis ad deterrendum notis admonitus, infelici errore thesaurum egregium et ducem certum se repperisse ratus, confidenter primum orationem pro
Murena, deinde a. 186Iὶ agrarias mirifico corruptum ivit. De qua re cum constituissem post Halmium alibi nam hic quidem eius eausae pluribus agendae locus non est paulo copiosius dicere, quod reliquias quasdam erroris apud
Κπserum et alios videbam superesse et saltem memor bilem illum haberi codicem nec contemnendum, nunc, qu
niam et res perspicua est vel mediocriter ad indicia veriet fraudis in hoc genere animadvertenda et aestimanda exercitatis et displicet errorem viri honesti sed in novi in-vsnti specie nimis ad credendum facilis et pertinacis multis verbis persequi et acerbo exprobrare, satis videtur, paucissimis quibusdam indiciis et exsimplis in margins monstratis, breviter dicere, nulla omnino ro codicem illum a ceteris separari nisi summa negligentia et ineredibili
interpolandi licentia, ut, deletis simpliciter omnibus, quae illine tanquam testimonii fide illata sunt et minore ex
numeras sederet. Et se promittere Cicero poterat illam eanaam, si a Cluentio rogatus esset fortasse , acturum; praetorem quemquam ex iis, qui nunc sedebant, daturum, qui poterat praedictis P Tot in una littera vitia sunt sententiae. Diuitiaco by Corale
220쪽
parte etiam apud ΚVsertim manserunt, ad ceterorum co- diem non sane bonorum auctoritatem, hoc egi, ad ap
graphi Poreiani fidem et ad coniecturam in infirmo fundamento cauto tentandam redeundum sit. Ex posteriore
in Negligentia in hoo eodice, ut statim 1, 8 exierunt, si propter vocabulum bis positum II. 24 quindecim verba omittuntur spossis . . . possis , M triginta sex spatiemini . . . patiamini ;
norantia et negligentia I, 2 scribitur impunis bello pro impurara hellus, non pro nomen, b aerei pro Servilii seisi et in hoo et in illo bello etiam mutandi, quod non intelligeretur, aliqua voluntas apparet); licenter interpolando vulgaria et Iibrario notiora substituuntur: I, 2 petitur pro quaeritur, 5 Olympiorum pro 00 enorum, lucolarum oppidi Asiatici librario ignoti vero nomine, 6 vendere pro divendere. 9 mittantur pro immittantur atque et f. formidolosi pro eum L formidolosi cum . . . tum pro cum . . .
eum . . . tum , in quo genere nihil notabilius est quam Π, 4 Ibis Alexandri nomen pro Aleaere subiectum; I, 2 in contextu additur, quod in Ers interpretandi causa scriptum est numer taptemeraria conieetura quater l in I, 11 et II, 57 ager emtoricus in rensorium mutatur quem Zumptius Iepide privatum interpretatur); cum ΙΙ, 41 ex reeonditust pervagatissimo errore natum esset recondisa sunt, ceteri librarii retinuerunt tamen lates et traditur, hic audacter latene et traduntur ponitur. Ei dem generis omnia sunt, sine ulla exceptione. Sed quid haee eommemoro 3 Quid enim oportebat certius esse, quam, ubieetera omnia apographa Poggiani codicis eum Ersurun,i aliunde orto consentirent, quae in hoc uno discreparent. aut errore aut coniectura nata esset Quod autem Myserus bonum saltem rasa eodicem inde arguit, quod coniecturas quasdam confirmet
et quaedam recto omittat et nomina duo rectius scripta habeat, quid, malum, ad eodicis bonitatem, hoe est, fidem in repraesentando, quod in archetypo fuit, pertinet Hirpini seriptum, ubi alii Mini habeant sed in eodem etiam hodium et Pontho et inhera aliaque), aut in tanta interpolandi Ileentia una et altera levissimae rei eorrectio praerepta sui II, 49 omissum illo postotiente ' etsi quaedam ex pusillis illis, quae Κayserus ponit, interia gunt, unum paulo maius prorsus pravum I. 27 Glietis; Diuitiaco by Coos e