장음표시 사용
251쪽
234 auctore. Scrib. auctorare ge n0lebat. Ipse id.
quod ab eo postulabatur, sacere nolebat. Lib. XII. 15, 4 in epistola P. Lentuli liaec legunturdo Rhodiis: Hae e sive timore, ut dictitant, de agris.
quos in contins nil habent, sive furore sive impotentia paucorum, qui et antea pari contum D lia viros clarissimos assecerant et nunc maximos magistratus gerentes nullo exemplo neque nostra ex parte neque n0Stro praesentium neque imminonti Italiae urbique nostrae pθriculo . . . mederi, cum facile possent, Voluerunt, ubi neque orationem neque sententiam constare in illis: qui assecorant et nunc ... gerentes aut in his: neque nostra ex parte neque nostro praesentium periculo ...
mederi voluerunt, satis patet. Fuerat autem sorma orationis huiusmodi snam ipsa verba reperiri praestarive
nequeunt : Ae sive timore . . . sive impotentia paucorum, qui et antea. . . asse eerant et nunc maximos cum in axime, Schueig. magi stratus ge='iιnt,n ullo
exemplo neque No 3 acchinere portu neque nostro praesentium neque ... periculo. . mederi . . voluerunt.
Lib. XIII. 29. 7: Hoc mihi velim credas, si quid fecerim hoc ipso in bello minus ex Caesaris vuluntate, quod intellexerim scire ipsum Caesarem me invitissimum fecisse, id fecisse aliorum consilio. Ciestro scripserat et sic separari sententias voluerat: quod intellexi scire iphum C. ms invitissimum secisse). Paulo plura, omnino tamen pauca, restant proserenda ad epistolas ad Atticum. Lib. I, l4 7 quod editur: cum Lucceio in gratiam redi, nisi in uno l0eo a scribendi consuetudine discedere placet, redii scribi debet. Ibd. l8, 2 in codicum scriptura, quae haec est: tamen voluntas etiam atqu0 etiam ipsa medicina
252쪽
effieit, nihil videtur subesse nisi hoe: . tamen voluntas iam atque etiam ipsa me medicina deficit.
Et desidit iam alii. Lib. III. 10, 2 nam de 8, 2 dixi vol. I p. 145) duarum particularum ordo sic invertendus est: quod commisi, ut haec non aut vulgo aut noni retinerem . . . allt eerte vivus non amitterem. Erant, qui Ciceroni dieerint aut retinenda ius et dignitatem fuisse aut saltem n0n nisi cum vita amittenda; reprehendebant igitur, quod non aut hoc aut illud sui vivus non amitteret heisset. Lib. IV, 2, 7: Ami eorum benignitas ex halista est in ea re, quae nihil habuit praeter dedo ens, quod sensisti tu absens, praesentes, quorum stlidiis ego et copiis, si ..., facile essem omnia 0nseeutus. Scribendum est: quod sensisti in ab ens, nos praesentes); quorum studiis ego cet. Ibd. 3, 2: Etenim antea, cum iudicium nolebat. habo bat ille quidem dissicilem manifestamque causam, Sed tamen causam, cet. Neque iudieium nolle dicitur neque agitur de temp0re aliquo. quo Clodius iudicium subire magis quam nunc noluerit sed de eo, quo aliquam tamen spem evadendi ex eo habuerit. Scribendum est: Etenim antea, cum iudi-eium Ooloebat, habebat ille quidem cet. h0c est, qu0iles animo proponebat et de eo cogitabat. Lib. V. I 0. 4 edebatur vulgo: ac non modo nemo, ed ne rumor quidem quisquam, ut se iremus, in re p. quid ageretur, cum gravi orationis vitio rumor quisquam , de quo dicam ad XI, 2b, I: sed eo dex Mediceus: ac non modo nemo modo ne Roma quidem quisquam, ut sciremus, cet. , quod cum mendi nota Batterus posuit. Effieitur: ac non m0do nemo domo, 3ed ne Roma quidem quisquam. Non modo nihil domesticarum litterarum de rebus privatis, quarum mentio
253쪽
praecedit, sed ne Roma quidem omnino ullas se accepisse
didit. Sie iam KVser apud Balterum p. XXXVIII b. Lib. VI, 6, 1: Sed crede mihi, nihil minus
putaram ego, qui de Ti. Nerone . . . certos homines ad mulieres miseram, cet. Si sic sententias
Cicero vinxisset, scripsisset sine dubio: qui etiam) de
Ti. Nerone. . . miserim. Puto suisse: ... ego; in de Ti. Nerone . . . miseram.
Lib. VII, 2, 3: Eius testamentum deporto Ciceronum signis obsignatum. Cod. Med. detortorio Ciceronum. CZb detortorium Ciceronum. Fuit: deporto trium Ciceronum signis. Se et filium et fratris filium squem assuisse statim signifieat dicit. Sic Orellius II.J Ep. 4, 2 inter venis sat et Balbus excidit et. Lib. VIII. II, 1: Lamentari autem licet Illud tamen totos dies; sed vereor ne, nihil cum proste iam, etiam dedecori sim studiis. Scribendum ea orationis Arma, cuius certissima indicia sunt in licet, in illud, in ordine verborum: Lamentari aut em licet illud quidem totos dies: sed ve
Ibd. II D 8, omisso quam, quod ex superiore Versu errore repetitum est, scribendum: Brevem illius temporis, dum in spe pax fuit, rationem nostram vides, reliqui facultatem res ademit. g 7 miror sperni potuisse iisdem procellis, quod non minus certum est, quam quod C. F. W. Muellerus neque haec non ego pro atque h. n. e. restituendum vidit. Lib. IX, 1, 4 scribendum est: Appius et eodem timore et inimicitiarum recentium etiam; praeter hunc et C. Cassium reliqui legati cet. v. recentium; et tamen praeter cet. . Sed fortasse, quoniam dure ad hos ablativos e superioribus elicitur fugit aut simile verbum, et quod idem timor non diversus est ab inimicitiarum timore, praeterea scribi debet: Appius est
254쪽
eodem timore inimicitiarum, recentium etiam aut: eat in eodem timore. Dicereturne esse magno
ii more thio V, I 4, 2), dubitavi olim opusc. acad. I p. l93, ubi confirmavi recte diei esse aeterna gloria sadd. de divin. I, 38. Com. Nep. Epam. 2, longe maximo honore Liv. I, 40, Tac. hist. I, 64). Esse magno alienius beneficio legitur Philipp. VIII, 18, ad Famil. vlL 30; esso odio magno act. I in Verr. 42 minore se invidia fore, Com. N. Eum. 7; tanta earitate esse Liv. I, 54ὶ; pari, magno periculo esse in eddieibus Cornelii Nepotis scribitur Dat. b, Hamilc. 2, Hannib. 9.Ibd. 13, 3: Nihil me adiuvit, cum posset: eg posts a fuit amicus, etiam valde, ecquam ob
causam, plane nescio. codices: et quam ob c. plane scio. Scrib. nec, quam ob caugam, plane
Ιbd. 13 Α extr. : Quod si lina essem, aliquid sortasse proficere possem videri u. prosici
se e re possum videre); nunc exspectatione crueior. Non agitur, quid Balbus videri possit, sed quid, si una emet, proficere posset aut saltem posse se crederet ac videretur Mi profecturum se suisse credat). Scribendum est: proficere posse viderer aut: po a se mihi viderer, ut eI eompendio pronominis ortum putetur m possum .
Ibd. 14, 2: nihil Curionem se Caesare in duce lacere, quod non hic Pompeius) Sulla duce feeisset; ad ambitionem, quibus exilii poena superioribus legibus non fuisset, ab illo patriae proditores de exilio reductos esse. Requiri a se, cui Mntrarium subiiciatur ab illo, multi intellexerunt: in illis ad ambitionem possit aliquis opinari subesse, qu0d ad hominum genus notandum pertineat velut damnatos 3aebitus); sed neque saeile quidquam emeitur ad litterarum vestigia aptum, neque commodissime universae signi-
255쪽
scationi quibus exilii cet.) haec speciei notatio praeponitur. Itaque potius suspic0r, ita corrigenda haec esse: a se dari reditionem, quibus superioribus legibus cet. Reditionis nomen squo redeundi lacultas magis signiscatur quam altero reditus) et apud Ciceronem et aput Caesarem legitur. Recte huic dari de iis, quae nunc fiunt, contrarium ponitur revocatos esse de superiore tempore. Sed suspicio haec est tantum. iEp. 18, 1 e codd. recenti
et edd. Vett. rev0eandum: si nos non veniremuo post
illud oratio suit. Lib. X, 12, 3: Hic nos C. Marcellum habemus eadem de re cogitantem aut bene simulantem. Mediceus: eadem e re. Scripserat Cicero: eadem vere cogitantem aut bene Simulantem.
Lib. XI, 21, 3: Haec autem eiusmodi sunt. ut obliviscar mei multoque malim, quod omnibus sit melius, quorum utilitati meam iunxi. 0ssensus suarum partium peccatis Cicero obliviscitur sui et mavult, quod melius sit, quibus tandem 3 omnibus. quibuscum suam utilitatem coniunxit, hoc est, suis partibus et sibi. Nihil potest perversius. Aptissima omnia erunt revocata particula, quae ante quorum excidit: malim, quod omnibus sit melius, quam quorum utilitati meam iunxi. Omnium communem) utilitatem praesert partium suarum utilitati. De animo Cic0ronis hoc tempore est. ad Fam. IX, 6, 2 et 3. Ibd. 25, 1: quoniam neque consilii tui ne quo consolationis cuiusquam spes ulla mihi ostenditur. Pronomen quisquam Cicero praeter vocabulis h0minos signifieantibus addidit etiam appellationibus plurium hominum sin Verr. II, 17: euiquam generi h0minum, cuiquam ordini, ad Fam. III, 10, 6: cuiquam legationi); cum rei nomine coniuncti eius pronominis hoc unum est exemplum non solum apud Ciceronem,
256쪽
239 sed apud omnes huius Augustius aetatis prosae orationis seriptores; nam rumor quisquam, quod hic V, 10, 4edebatur. totum confictum era . Id facillima tollitur emendatione: neque consilii tui neque consolationis usquam spes ulla mihi ostenditur. δὶ Lib. XII, 32, I: Illud autem . . . ipsum volo vitare, ne illae ad me veniant. Et una est vitatio, ut ego nolim. Sed necesse est. Si illa vitatio esset satisque esset n0lle, bene ageretur nec qui equam sa-eilius expediretur. Codex Med. nollem. Scribendum: Et nna est vitatio, ut ego alio. Nollem; sed nee esse est; te hoc nunc rogo, ut explores, ad quam diem hic ita possim esse, ut ne opprimar. Fugam mulieres vitandi causa cogitat, sed differre eam quantum possit, cupit. De sententia restituta nulla esse
dubitatio potest, de voeabulo sali 0 potest. Fuitne
Ibd. 42, 1: mihi tamen illud, quicquid erat, non molestum fuit, nihil aliud se ire mu novi te nihil habere. Sic codices. Addunt editores nisi ante novi, quo fit, ut Cicero sibi ipsam omnium aliorum ignorantiam non ingratam esse dicat, cum hoc dicere debeat, sibi non ingratum esse saltem hoc scire, nihil Atticum novi habere. Scripserat: non molestum fuit, si nihil aliud, scire me novi te nihil habere. Notus est usus huius formulae si nihil aliud pro eo, quod est saltem; vid. in Verr. lib. I, 152, Liv. III, 1: 6 XXX,
Lib. XIV, 20, 4: Quaeris, ut suscipiam cogitationem, quidnam istis agendum putem: con-'ὶ Suetonius quisquam de rebus dixit Iul. 59 a quoquamine epto et Aug. 57 ex quoquam, ubi auditur acervo , Columella II. 6, 4 quisquam ager , alii. Nevius eonsolationem euiusquam intelligit; sed de uno Attico Cicero eogitaro
257쪽
filia temporum sunt quae in horas commutari vides. Latinum non est quaerere, ut quis faciat, pro eo, quod est Po-εtulare; itaque Balterus abesse malit illa: ut suscipiam cogitationem, quae nemo additurus erat, tam Latine praesertim et proprie. Sententiae formam viderat Lambinus quod rogas , sed a proximo et vero aberravit, quod hoc est: Quod vis, ut suscipiam cog., q. i. agendum putem, consilia temporum sunt, cet. Εp. 21, 2
utendum esse vetere coniectura: ut arma omnes haberent, et res et verbum rei proprium inspicerent ostendit. Lib. XV 6 initio epistolae, restituta eod. Medicet scriptura, lacuna sic indicanda est: Cum ad me Brutus noster scripsisset et Cassius, ut Hirtium, qui
adhue bonus fuisset, sciebam neque eum confidebam sors mea auctoritate meliorem Antonio est enim sortasse iratior, causae vero amicissimus , tamen ad eum scripsi cet. Quae exciderunt. huiusmodi fere fuerunt: beonfirmarem et ea
citarem, etsi alieno a causa animo fuisseJ sciebam, cet. Sic demum intelligitur tamen. Ibd. 20, 4: quae mercedes dotalium praediorum) si
fideliter Ciceroni curabuntur, quamquam Volo laxius, tamen ei propemodum nihil deerit. Vereor, ne lautius scribi debeat. Ibd. 26, 4 e codicis Med. vestigiis haec emciuntur: M. AElium cura liberabis; me paucos specus ino xtremo fundo, si eos quidem subterraneos, Servitutis putasse aliquid cod. apud tale qui di habituros; id me iam iam nolle iam non nolle Θ) cet. Ad Ciceronis de philosophia libros quae annotata ha bebam nec antea edideram, ea partim a. l857 ad Academica, Tusculanas, parad0xa, libros de rep. et de legibus , partim l859 ad libros de nat. deorum, de divin. de
258쪽
24 lhωὶ ad Halmium misi, quibus is et Balterus ita usi sunt. ut maiorem partem in contextu ponerent, reliqua in annotationitas; quae ad Academica pertinebant, cum sero, impressis iam illis libris, ad Halmium pervenissent, apud Balterum in eius et Kayseri exemplo leguntur. Neque post id tempus ad hos libros redii, nisi quod eorum, qui
de finibus bonorum sunt, recensionem recognovi. ItaqueeIhausta rem materia, nune hanc scriptorum Ciceronianorum partem sere praeterire licet; nam neque quae in scripturae codicum deleetu nonnullis locis minus probo, ad hoc seribendi genus pertinent, neque unam alteramve emendationem, cuius necessitas veritasque minus perspecta est, nune iterum commendare placet. Ne tamen prorsus nihil dicendum sit, paneulae emendationes laciunt lam fortasse meo errore omissae, una in Tuseulanis post inventa. Nam Aeadem. II, 54, ubi resutatiar e0rum sententia, qui ex rerum similitudine concludunt posse esse res prorsus nulla nota distinctas, in codicibus sic scribitur: et cur id potius eontenditis. quod rerum natura non pa-'ὶ Moleste tuli idieam enim aperto OT II, 17 a Baltero, benevolentissimo meorum iudice, retentam esse, omissa etiam in altera editione coniecturae meae mentione, vulgatam hane scripturam: h omi num. . studia ad amplifieationem nostrarum rerum prompta ae parata virorum praestantium sapientia et virtute ex ei tantur. Quid enim ad nostrarum rerum amplisseandarum studium valet saliorum virorum praestantium virtus 3 et quis in hae ro sapientiae loeus est 3 Nostra virtute studia allicienda sunt. Ad haec cumaecedat, ut in antiquissimis eodicibus scribatur Virorum praestanti ν sapientia, nihil certius est. quam scriptum a Cicerone esse: morum praestantia et virtute. eorrupto morum additum esse sapientia, tum iactum praestantium. Antiquum, sed manifestum mendum est.
259쪽
titur, ut non suo quidque genere sit tale, qualoest, nec sit in duobus aut pluribus nulla re differens ulla communita sp ut sibi sint et ova ovorum et apes apium simillimae. Quid pugnas igitur 3 eeL Miror primum Balterum in altera editione
vetere Lambini errore deceptum esse, ut scriberet nulla communitas, eum in priore verum tenuisset, positis iis quae ego adolescens recto scripsi. Ii enim, quorum hio sententia defenditur, contendebant suo quidque genere esse tale, quale esset, nec esse in duobus nullare disserentem ullam communitatem. Iuuiue sequitur, ut dicant, naturam non pati, ut non ita sit, pertinetque prima illa negatio ut non ad totum hunc complexum sententiae ex affirmativo membro et negativo neo sit - ulla constantem. Deinde autem iure haeretur in
illis ut sibi sint; sed quod Bai torus a W. Muellero sumptum posuit ut si sint et ova cet , sententiae et disputationi contrarium est; neque enim hoc tanquam salsum comparatur et exempli causa additur, sed simillima
ova oVorum, apes apium esse, prorsus conceditur, negatur
autem quicquam inde ad id, de quo agatur, e umenti nasci. Itaque rectissime per se hoc ponitur concediturque: Sint et ova ovorum et apes apium simillimae, quibus ea, quae Sequuntur, annectuntur. Relinquuntur illa ut sibi, ex quibus effieitur, quod superiora recte et apte expleat: ulla communitas visi. Hoc enim ipsum quaeritur, possintne duae pluresve res visum: φαντασίαν nulla re disserens praebere communeque habere. De nat. deor. II, 26: aquae etiam admixtum esse ea lorem primum ipse liquor aquae declaratessu sto. Sic codices antiquissimi ΑΡV Balteri, a quibus reapse non dissentit C Η in quo est dederat effusio),
atque hinc nata corrigendo esse perspicuum est . quae in ceteris sunt, declarat essus ae , d. essus loque, d. et offusio. Prorsus improbabiliter vocabulum tollitur, prae-
260쪽
eunte e teis Η correetore. Scribendum erat: ipse liquor aquae declarat et fusio. Graecum χυσιν Cicero reddit; voeabulo utitur iam Lib. I, 39. Sie Lali mandus. J Jraseul. IV, 64 quod editur, consentientibus codicibus: quibus igitur rationibus instantia feruntur,
eisdem contemnuntur sequentia, mendosum esse eertum est, quod nunquam sequentia aut omnino aut iii hae aegritudinis et metus separations pro suturis ponuntur, ad quae metus pertinet, ut aegritudo ad instantia s hoc est praesentia . ciceronem seripsisse: eontemnuntur venia'ὶ Quod deseo interdum etiam a prudentibus hominibus laetis praeteriri, quorum certa menda et perspecta st superioribus et emendata sint, eius rei notabile exemplum in huius operis libro III, 23 mihi se obtuliti Nam nihil Baiurus neque in maiore editione neque in ea, quam eum ΚΜ8ero euravit, annotavit ad haee verba: saepe dixti nihil fieri sine deo. Et tamen prorsus vitiose dei nomen hic poni, ubi omnia ad mundi notionem eiusque cum eis, quae in mundo essent, comparationem referrentur ipsaque argumenti conclusio proximis verbis tonstitueretur in illis ex eo procreantur. hoe est, e mundo Heindorsius intellexerat et accommodate ad id, quod II, 88 legitur: ex quo et oriuntur et fiunt omnia, seribendum indieaverat: nisi ex eo; Schuetrio placuit sine eo. Mihi. eum easu in hune locum incidissem, statim idem in mentem venit. quod olim apud Beindoinum videram. Contra in eodem libro I 54 nune sine ulla varietatis mentione editur proxime superiores, eum ante Davisium omnes recte edidissent proximae superiores. Codicum quidem testimonium ambiguum est; sed ita sproximus superior Ciceronem locutum esse, reliqui ostendunt loci, in quibus nulla relinquitur ambiguitas ant dubitatio, huius operis II, 53, orati 216, ad Fam. I. 9, 20 ubi temere prorsus eo tua superioribus tolli voluit , Tae. Ann. I, 77. Nimis facile orellio graviter erranti ereditum est