장음표시 사용
941쪽
posses videri non lupisse. Quam saepe non et conconfusa sint, omnes norunti
Ibid. III, 3: ut cautos quoque ac providos
permoveret, vulgus et ceteri unum virum ducemque . . . laudibus serrent. Seire velim, quinam
sint illi ceteri praeter vulgus. In codice Med. est ceteruScribendum igitur: vulgus ceterum. Errorem obiecisse videtur pluralis verbi numerus. Ibid. 5: Trahuntur in partes Sido atque Italicus reges Suevorum, quis vetus obsequi ure erga Romanos et gens si dei commissior patienti or. Sic codex Med. mendose. Omitto coniecturas quae ne ipsis quidem auctoribus satis placuerunt. Non mutandam esse in eo, quod commissior scribitur. comparativi formam admonere debebat in altero membro positum patientior, quod ipsum ostendit in fide duo inter se conferri coniuncta et connexa. Inde haec nascitur correcti0: gens fidei, quo remissior. patientior. Suevi eo patientiores erant fidei, quo remissior nec adducta et severa erat. Omissum in altero membro eo apud Tacitum nihil
Ibid. 9: Flavianarum partium duces omissa prioris fortunae defensione pro Vespasiano magnifice, pro eausa fidenter, de exitu M: exercitu securi, in Vitellium ut inimici praesumpsere cet. Frustra haec contra Freinshemium, qui violenter sane rescripsere substitui volebat, defenduntur; neque enim aut praesumo in aliquem absolute usquam dicitur
C. 93 non mutandum erat violenter, ut Puteolanus seeit. aviditate in aviditas, sed potius tollendum et ex extremis litteris praecedentis vocabuli ortum: Germanorum ἰallorumque . . corpora fluminis aviditate aestus impatientia labefecit aestus impatientia aviditatem fluminis offecit et ita corpora labefecit. Diqiti eo by Corale
942쪽
usuave saltem ex aliqua parte similis exemplum reperitur. aut Praesumo ut inimicus, omninoque inimicitiarum mentio inepta est, tamquam si proprias ac privatas Flaviani duces cum Vitellio inimi eitias habuerint. Relicta Zeugmate. quo in superioribus membris ex praesumpsere obversatur communis scribendi loquendive significatio, ex pravo illo ut inimici eruendum est, quod et superioribus illis magnifice, si denter, securi respondeat et ipsum praesumendi verbum apte expleat; id huiusmodi, opinor. erit: in Vitellium uti minis praesumpsere. Recte eX- primitur audacia et contemptus usque ad minas progrediens. 'γlbid. 39: Blaeso super claritatem nataliumst elegantiam morum fidei obstinatio fuit. N0n recte dici, Blaeso fuisse obstinationem fidei de virtute, quae in Blaeso fuerit . supra breviter significavi; neque agitur hoc loco, quid in Blaeso fuerit, sed, ut e proximis apparet, quid ei exitum pararit et sestinarit. Seribendum: fidei obstinatio obsulti Nocuit eiusdem litterae geminatio. Ibid. 70: Luce prima Sabinus Cornelium Martialem e primipilaribus ad Vitellium misit
cum mandatis et questu, quod pacta turbarenturcet. Neque Latine dicitur mittere cum questu, neque recte ita copulantur mandata et questus, quasi etiam mandata ad paeti turbationem pertineant. Excidit lineola. cum scriptum esset: cum mandatis et questum, quod pacta turbarentur. Sic recte duae mittendi causae separantur.
3 C. 13 valde dubito rectene dicatur proditionem in fama esse, ut significetur eius famam evulgari et mania'e. Iumentem veniebat: it fama proditio, sed non confido coniecturae. C. 20 recte librarius aliquis intellexerat nimis breviter dici ceteraque usui dativo ad cetera adiuncto geminatisque litteris scribendum esse: ceteraque, et quae usui, modo ne forent addidisset, quo nihil opus egi.
943쪽
Ibid. IV. Ib: Statimque s Brinno dux Canninefatiiuniae eitis Frisiis transrhenana gens est, duarum cohortium hiberna proxima occupata Oceano irrumpit. Frustra editores aliique homines doeti Gniecturis etiam satis violentis sententiam tolerabilem retentii oecupata aut alia eius verbi efficta forma efficere conati sunt, nisi cui sorte placet, quod a Weissenbomio sumptum Halmius edidit, hiberna proxima occupatum Oceano irrumpit, sive proxima Oceano coniungi voluit, prM-sus mirifice interposito supino, sive Oceano irrumpit occupatum hiberna ficto Brinnonis et transrhenanae gentis per Oceanum adventu, ut Simul pro eo, quod est irrumpere hiberna. dicatur irrumpere occupatum hiberna, quamquam hiberna Latine capiuntur, non Occupantur nisi a praevenientibus. omnino nulla hic occupatio significatur, neque Oceanus commemoratur nisi ad locum hibern0rum demonstrandum; ea ad mare erant: inde igitur Romani in superiorem insulae partem, id est, orientalem cedunt. Seribendum igitur: proxima lorata Oceano irrumpit. Ibid. 16: directa ex diverso acies haud proeul a flumine Rheno et obversis in hostem navibus, quas incensis castellis illuc appuleran LPendet ei; itaque Ritterus post appulsi rant addidit
pugnatum; Pichena scribi voluerat: acie . . . et ob Versis cet. . haec 0mnia. quae ad pugnae praeparationem pertinent, minus commode coniungens cum iis. quae de ipsa
Ignorari hoc video a plerisque, occupare apud Latinos numquam simpliciter pro eo, quod est capere, potiri. de loco, nrbe. castris dici, nisi adiuncta significatione praeve niendi aut late tenendi et alios excludendi. Qui Gallos
Brenno duce Romam occupasse narraverit, prave nec Latinenarraverit, nec minus, qui Victorem exercitum castra hostium
944쪽
243 Dogna et eius eventu sublidiuntur. Una littera addenda STtat: directa ex diverso acies haud procul a1 I umine Rheno est, obversi S cet. Ibid. 32: missus cum mandatis Montanus ad Civilem ut absisteret bello neve externa armis C lsis velaret cet. Neque in externorum nomine sic raude posito ulla est rei malae aut quae velanda sit signi-ricatio, multoque minus intelligitur, cur salsa arma appel-Ientur, quibus Civilis serio et acriter Romanos oppugnabat. Illud postulabatur, ne Civilis armis, quibus imperium Romanum hostiliter aggrederetur, salsam speciem occultae cum Vespasian0 conspirationis et pro eo pugnandi obtenderet Quod eum secisse et ante narratum est et proximis verbis Signi sicatur. Scripserat Tacitus: neve externa arma Q arcanis falsis velaret. Duae voces a litteris arincipientes in unam coaluerunt. Arcanum et arcana quam frequenter Tacitus substantivorum loco ponat, et Communia lexica ostendunt et paulo uberius Taciteum Bdt-ticheri. Externa arma scribendum esse Lipsius viderat addito arcanis praeter sententiam rectam et membrorum
aequalitas restituitur et mendi origo perspicitur. Ibid. 42 de Regulo, qui Crassorum et Orfiti domo SubVersa odium contraxerat, sic scribitur in codice Med. : sponte e X id accusatio subisse iuvenis ad-m0dum nec depellendi periculi, sed in spem potentiae videbatur. Senatus consulti nullam hic
mentionem a Tacito factam esse omnes intellexerunt; nam neque senatus consulto accusatores maiestatis constituebantur. neque, si Regulus senatus consulto paruisset, sponte egisSet, neque eius, sed senatus culpa fuisset. Sed neque
qui litteras si XSC simpliciter tollunt. ullam verisimilitudinis
speciem assequuntur, neque probabiliora sunt, quae alii ex ipsis illis litteris exsculpserunt. 3 Illud miror neminem ex
Cum hanc ipsam plagulam typothetae traditurus eram, cognovi 16.
945쪽
iis. qui in his expediendis elaborarunt, attendisse, quam incerto et vitioso tibicine coniecturas proxima verba fulcirent. Omnes enim sine ulla dubitatione accusationem subisse seribunt, codicis unius interpolati auetoritate confisi: verum neque ullo modo veri simile est librarium codi Medicet aut eius. quem hic exprimit, tribus litteris sine niti
erroris causa omissis nominativum ex accusativo effecisse.
neque subire accusationem Latine id significat quod intelligi volunt, sed prorsus contrarium. Nam mala periculaque et molestiae subeuntur, de actionibus suscipiendis nusquam hoc verbum ponitur, neque magis quisquam aecusationem subire de ea considenter suscipienda dixit quam verbi causa defensionem, et quemadmodum indicium subit Cic. Partit. or. 1003, qui reus fit, non, qui iudex. sic accusationem subit, qui accusatur, non, qui accusat. Amota igitur salsa specie orationis coniungendae si redierimus ad totum mendum, quod continetur litteris inter sponte et subisse interpositis, considerandum, longe aliud subesse reperiemus, ad totam sententiam et ad onerandam Reguli infamiam aptissimum, emergente indicio elitteris ex scuta ceu satio. Scripserat enim Tacitus, nisi salior, ad hanc sormam: sponte, excusatis et aliis su Nisse iuvenis admodum . . . . videbatur. Cum ceteri, quos Nero ad nobilem familiam evertendam subornare conatus erat, excusationibus usi essent, Regulus
subiit, hoc est, illorum loco successit seseque obtulit. Initium mendi utrum ab aliis post -atis omisso an a minae intellecto et distracto excusandi verbo substitutoque
suisse nuper, qui SubesSe putaret Sponte Senum eo Su' larium accusationem, litterarum ex oblitus nec declarare operae pretium ratus, quo errandi genere quove notarum tali deceptus librarius senes consulares in senRtu 3 colla ultum commutare potuerit. Diqiti eo by Corale
946쪽
luarum litterarum adiectione altero accusandi ortum sit zon desini O.
Ihid. 5G: Illuc Claudius Labeo, quem captum et extra comtu amandatum in Prisios diximus corruptis custodibus perfugit. Nihil ex iis, quae
pro corrupto vocabulo substituuntur, ferri potest; nam neque eonventus quis lite significari possit, intelligitur, neque quod confinium. extra quod Labeo amandetur, neque quid sit extra commeatum amandari; nam eum commeatu aut sine commeatu abire aliquis dicitur: nisi quis Drte eo amandatum Labeonem dici putat, ubi, quod com- meutus nulli venirent, fame pereundum esset. Rectam et aptam sententiam efficit extra eommilitium. Solum ab militum corpore et commercio separatum et amandatum Labeonem Tacitus dicit; supra c. 18 in exercitu retinere eum Civilem noluisse dixerat. Non infrequens apud huius aetatis scriptores commilitii nomen est et apud ipsum Taditum legitur Ann. I, 60. Ibid. 74 in Cerialis apud Treviros et Lingonas conuone : Regna bellaque per Gallias semper suere donec in nostrum ius concederetis. NOS. quamquam toties lacessiti, iure victoriae id solum Vobis addidimus, quo pacem tueremur cet. DR
tivus inepte hoc loco adiicitur, ubi de vinculis et oneribus impositis agitur; ne de beneficiis quidem usitate diceretur populo Hicui aliquid addi nisi sorte de finium adiectione. Scriptum fuerat: id solum novi addidimus, aptissime
in Superioris et eius. quae nunc sit, condicionis comparatione.
Ibid. 77 de Gallorum Germanorumque in R0man08 impetu : Ρars montibus alii alii viam inter Mosellamque flumen tam improvisi assiluere, ut cet. Recte iam pridem sublatum erat alterum alii. additum ab aliquo, cui notabile visum erat pars - alii. Sed aperest serupulus: quae est enim illa via, et cur interyiam et Mosellam ae non ipsa via Germani assiluerunt p
947쪽
Nam viam ipso montium vocabulo significari pr0rsus inepte fingetetur, quoniam incursus per montes contrarius est viae planis locis munitae. Admodum suspicor a Tacito scriptum suisse: alii via inter et montes Mosellamque flumen cet. erroremque obiecisse sΤllabam m o initio utriusque nominis positam. Ibid. V. 4 ubi agitur de causis, cur septimo quoque die Iudaei otium agant): seu quod de septem sideribus, quis mortales reguntur, altissimo orbe et praecipua potentia stella Saturni feratur. ac
pleraque caelestium vim suam et cursus Septimos per numeros commearent. Sic codex Mea.
Omitto substitutum in multis editionibus ex deterioribus
codicibus infinitivum commeare, sublata orationis cohaerentia, accusativosque vim et c u r s u s in ablativos mutatos cum inanissima abundantia sui et cursu commeare prise0, quod est simplex comm sare . Recte Lipsius et alii transitivum verbum requiri intellexerant; sed quod plerique conficiant scribi voluerunt, et longius discedit a commearent et minus sententiae aptum est; neque enim Sidera omnia cursus conficere per septimos numeros Veteres
putabant hoc est, per septem annos mensesve aut dies etsi dicendum erat per septenos numeros , Sed, eus alia alios cursus haberent, septimo quoque anno aut eo numero multiplicato ad similem quendam statum et cur- suum concentum redire. Huius rei significatio essicitur lenissima mutatione: vim suam et cursus sive ex deterioribus libris cursum scribere malumus septimo
Ibid. 22: utque ad fallendum silentio, ita coepta caede, quo plus terroris adderent, cuneta clamoribus miscebant. Durissimo vel potius ineredi bili Zeugmata silentio coniungitur cum illo cunet clamoribus miscebant, quoniam nulla est intermedia
948쪽
aut communis notio, qua haec prorsus contraria contineantur.
additis pro sertim ad c0mparationem notandam particulisut - ita. Omnia rectissima erunt. Si scripseris: utque ad falloridum silentio cierant . ita ccepta caede ei. Contraria contrariis redduntur, silentium clamoribus iter cooptae caedi. Aherrari sacile poterat praecedentibus litteris io, sequentibus ita. AgricoIae unum locum attingam. e. 30. ubi in haescriptura: Nos terrarum ac libertatis extremos recessus ipse ae sinus famae in hunc diem defendit; nunc terminus Britanniae patet numquam aut ipse excogitare potui. quis esset sinus famae, et quomodo hic sinus defendere Britannos potuisset. aut ab
aliis ita expositum vidi, ut intelligerem; rei alicuius magnae ac terribilis fama defendi aliquem posse video et intelligo.
Itaque prorsus scribendum arbitror: recessus ipse ac
sinus fama in hunc diem de sandit. Famam dicit
immensi terrarum sinus sine fine procurrentis. Sic Box- hornius.J J Suetonius. Aug. is: Sed adversante conatibus suis M. Antonio consule . . . ac ne publicum quidem et
translativum ius ulla in re sibi sine pactione gravissimae mercedis impertiente, ad optimates
in C. 38 mallem pro redierat scribendum dixissem rediret non reditura erat, omisissemque, quae inconsiderate addidi de Britannia circumnavigata, de qua perspicue Tacitus seripsit c. I 0. Illud sic doleo. quemadmodum in his minutiis dolere aliquid par est, quam in Agricola omnium certissimam et ad Taciti narrationem expediendam maxime notabilem feci emendationem, restituto in c. 24 Sabrinam pro nave prima, eam ab H nio, quod extra ordinem posita esset Adv. Crit. I p. 147 sq. . omnino non esse animadversam
949쪽
se contulit cet. Sic codiere, non, quod substituitur in plerisque editionibus, translatio in m. Prava adiectivi terminatio de sententiae quoque vitio admonet; neque enimius tralaticium ulla mercede empturus erat Octavianus; publicum quidem ius alia certa significatione dicitur. Scribendum est: ne publicum quid om et translaticium munus. Sic recte huius petatis usu publicum pro communi ac vulgari dicitur. Tib. 17: Sed do eo gnomine iriberio decernendo
intercessit Augustus. eo contentum repromit tens. quod se defuncto suscepturus esset. Neque
repromittere pro promittere simpliciter umquam dicitur, quamvis id Wolfius et alii affirmenti neque infinitivus abesse posse videtur promitto Tiberium contentum); nam paulo aliter dicitur Aug. 103: Antonium adiutorem speraverat. In litteris re latet vestigium eius quod Suetonius scripserat: eo contentum fore promittens. Etiam Oth. 4 suspicor olim seriptum suisse: imperatorem quoque brevi fore promittens.
Ibid. 28: Exstat et sermo eius Tiberiit in senatu per ei vilis: Si quidem locutus aliter
suerit, dabo operam, ut rationem saetorum meorum dictorumque reddam; si perseveraverit in vicem eum odero. Neque si quidem pro si ρο- situm hic ullam habet excusationem, praesertim sequente altero si, neque subiectum abesse ullo modo potest neque significatio, de quo homine vel re aliquis non honorifice loquatur. Separandae rectius litterae et una addenda. utinat: Si qui quis de me locutus aliter suerit ret.
Ceterum inusitatissime dicitur locutus aliter pro eo, quod est secus. hoc est, in deteriorem partem, nec iniuria dubitari yotest, utrum sic Suetonius scripserit. an super seriptum interpretandi causa alteri adverbio minus usitato hoc, quod nunc legitur, in eontextam orationem venerit
950쪽
Quamquam nullum memini esse exemplum in Suedinii codicibus huiusmodi permutationis. Vitell. 17: Ab his extraetus e latebra, sciscitantes, quis esset nam ignorabatur et ubi esse Vitellium se iret, mendacio elusit. Perquam ridicule interroget quispiam: Ubi scis Vitellium esse pPro eo, quod est aut: Ubi est Vitellius 3 aut: Seis ne ubi Vit filius sit 8 Seripserat Suetonius: sciscitante ου, quis esset nam ignorabatur et, ubi esset Vitellius. num sciret, mendacio elusit. Particulari u m ut cum Vitellii nomine coalesceret. nascereturque deinde necessario esse, effecit sententiarum ordo non intellectus num sciret . ubi esset Vitellius). Insandem coniecturam inciderat Th. Iensentus, auditor meus. quem mors praematura rapuit.
Invenalis. Ε poetis Latinis nominem his postremis annis intentiore studio tractavi. Itaque unam hie ponam de Iuvenalis loco coniecturam olim errore a me omissam. Nam I IMsic editur: Hinc ex luxuriosis cenis et gulae intemperia subitae mortes atque intestata senectus cet. Subitas mortes effiei cenandi luxuria nihil mirum est, sed quid ea ad testamenta impedienda pertineat, non intelligo neque magis, cur senum maxime testamenta in hac re appellentur. Quid potest, si sententia verborum explanetur, stultius aut perversius dici quam propter cenandi intemperantiam senes testamenta non sacere 3 Una littera mutata esseitur recta et apta sententia: atque infestata senectus. Sensetus subitis his et praematuris mortibus infestatur. paucique aut nulli eam consequuntur. Eodem pertinent sine ulla testamentorum significatione, quae subiiciuntur it nova nec tristis per cunctas fabula cenascet. ubi superstitiose restitutum est et, quasi haec coeant.