장음표시 사용
11쪽
x Marci Marini Vita .riens testamento reliquit fratri. At paullo post quum supremum diem Petrus etiam Iacobus obiisset , Ioannes Franciscus maximo natu filius rem familiarem juveniliter prodigeque administrans, familiae bona magnam partem profudit. IV. De Marini nostri pueritia nihil habeo certi, quod dicam . . Veri tamen simillimum est, ipsum ea aetate & optimis moribus fuisse imbutum, te iis praeterea disciplinis instructum , quibus puerum , maxime nobilem, erudiri dignum est. Idque ita
esse, uti ipse conjicio, facile quisque judicabit, qui paullum
modo ad vitae progrestum animum adverterit. V. Ipso adhuc adolescentulo Marcus pater, qui eum extrema s re senectute procreaverat, e Vita excessit, moriensque testa- . menti tabulis Leredem fecit ex semisse . Ex omnibus enim, quos admodum multos ex Antonina uxore susteperat, liberis, vix. duos sibi habuit superstites, Marcum Antonium, cui dimidia pars altera obtigit patrimonii, & Marcum hunc nostrum,
qui tum ex avi nomine Petrus Iacobus vocabatur.
VI. Hic, ubi primo adolevit aetas, quo facilius reliquis solutus
curis omnibus, iis tantum studere posset, quae hominem christianum decent, severiorem caelibemque vitam agere divino afflatu constituit. Itaque avitat, paternaeque hereditatis jus ii Marcum Antonium fratrem transtulit, atque anno a V. P. CI ID LIIT , quem septimum ac decimum circiter fuisse opinor ab illius natali die tiὶ , in coetum nostrum adscitus est Brixiae. Ex quo tempore patris nomine Marcus appellari coepit.
VII. Insequenti anno ut assolet) solemnia vota suscepit, quae Servatori Deo ad extremum usque spiritum sanctissime solveret. Biennium vero moratus Brixiae Venetias demigravit, ubi quum sexennium ipsum mansisset, Taurisium missus, tum Candianam , qui vicus Patavio abest millia passuum prope duodeviginti, utrobique annum fuit. VIII. Per hoc tempus iis doctrinae studiis operam navavit, quibus adolescens aetas apud nos erudiri consuevit, philosophicis
12쪽
Mare; Marini Visa . x i primum, deinde theologicis . Atque ut erat ingenio eximio, ita mirabili flagrabat discendi cupiditate, quod unum illi suavissimum animi quasi pabulum videbatur: ut proinde jam non solum de eo bene sperare, sed etiam confidere collegae possent sui, talem futurum, qualem reapse postmodum se prae
IX. Florebant ea tempestate, ex familia nostra , doctrina &. literis praestantes Viri, Leonardus Malaspina in primis ua , Iacobus Lebet ius LaueZolius iii , ac Iosephus Bergomius t3ὶ ,
& secundum hos Leonardus Cernotus ua , Onuphrius Zarrabinius ita, Pius Mirandulanus mi , aliique etiam complures, quorum Vetuitate memoria pene abiit. Sed prae caeteris maxime congregationem nostram scriptis suis illustrabat Augustinus Steuchus lguvinus idia, qui non unus e multis, sed inter multos singularis fuerat. X. Horum liudia aemulabatur per ea tempora Marinus, ac prae
sertim Steuchi , quem oc plurimi faciebat,& magnis etiam laudibus pollea extulit in ea praefatione, quae hebraeo sermone νconfecta exstat in fronte enarrationum Steuchi ipsius in librum
i a D. Leonardus Malaspina, Florentinus. Steuehi discipulus. seripsi Emandationas , ae μίν -
tiis a Io. Eaptilia somasco. anno as63 , deinde ab aliis saepius. Fecit praeterea orationem latinam . quam habuit in funere Francisci Gonaagae Cardinalis. Edita est Mantuae eodem anno as63. apud Philoterpsem, de Clidanum Philoponos fratres, una eum aliquot eiusdem Maiaspinae latinas epassolis eleganter seriptis. in amplures denique orationes ιινam Panais...hti, a se Aahitar edidit Romae, ubi obiit anno a s t. t , i D. Iambus Lehetius Laveaolius, Ferramenss. scripsit carminum latinorum satis eleganiatium libros quatuor Ferraris editos a viaiorio Baldano. anno is 83 Feeit insuper d. mεἰ- eti Caniniea libros duos ibidem praelo hypographico mandatos anro 138s.c3J D. Iosephus vergomius, Mirandulanus, praeclarus urator, multa quidem diserte, ae posite scripsit at ex eius opusculis Nulla alia in manus meas venerunt, quam lite duo; niis mirum O,aria latina, in qtia Ro0. EMIIiana gerino νatia demonRνaιών r Itemque longa σι- sola, seu libellus potius ad Liadovistim uiνanduIg Prineipem missus , editusque Venetiis a Gabriele Iolito de Ferrariis anno Iss3. D. Leonardus Cernotus, Venetus, edidit Cosmographiam Ptolemti latine redditam: ae pri terea libellum vi νε entia Episcopον iam, qui Venetias in lucem exiit anno xs61. inter alia opustula a Fratre Remigio Florentino, ordinis Pr ditatorum, tollecta . t sa D. Cnuphrius Zaraabimus, ortus an agri Ravennatensis oppido Cotignota , multa secit seris mone italico, qLs in vulgus prodierunt. Eius vitam scripsi Carolus Sigomus. ε) D. Pius Mirandi lanus scripst vitam Christi Domini carminibus latinis. Id opus manu exisaratum exstat in hae nostra bibliotheca s. Salvatoris Bononis . tro D. Augustinus Steuchus Iguvinus, e Canonico nostro Episcopus Risimi factus est, tum sanis est Sedis Apostolicς Bibliothecarius. Plurima edidit opera, quae eruditis viris sunt notissisma. obierat anno Is o. Scriptores eum per ντον uam αν Entibinum appellare solent .
13쪽
xii Marci Martii Vita . Iobi to . Summam illius viri eruditionem ma Xime admodum suspiciebat, ejusque laudum aemulus esse coepit. Ut ergo pulcre noverat, quantum praesidii Steucho ad tantam eruditio nem comparandam graecae potissimum , atque hebraeae linguae scientia attulisset, animum ad utriusque studium appulit. XI. Hebraearum literarum doctore usus est Paullo Veneto to , homine docto , qui ex hebraeo christianus factus , anno
Cio in LXI. coetui nolim adiunctus et t. Hic Veneto ς hebrae am linguam adolescentes nostros docuit, in quorum numero Marinus quum esset, tantum in eo studio progressum fecit, ut praeceptorem ipsum brevi tempore aequiparare putaretur.
XII. Huiusmodi studio jam tum mirifice delectabatur, eique totum se dedere constituit, quod intelligeret, eum , qui Iudai
carum literarum rudis sit, germanam sacrorum librorum intelligentiam, cujus ipse acerrimus semper ac diligentissimus investigator fuit, vix ac ne vix quidem posse assequi. XIII. itaque hebraicum veteris testamenti exemplar noctu diuisque versabat; quod ut penitius posset intelligere , c Baldaicae etiam linguae studium sibi sensit necessarium: eamque ob rem ad istud quoque animum adJunxit . Nec eo adhuc contentus , graecam insuper, tum arabicam , & illyricam linguam didicit t3ὶ . Quo praeceptore, latet: eum vero suopte labore, nul-
Io doctore , didicisse, dictu proclive est, quum nec ingenio ipse umquam defuerit, nec ipsi ingenium.
XIV. Steuchum Matinus tamquam exemplar sibi imitandum proposuerat. Itaque ut earum, de quibus ante memini , linguarum - sermones studiose perdisceret, Steuchi exemplum licit, quem illas omnes, extra unam illyricam, apprime calluisse , memoriae prodidit Lupponius noster a . Attamen ut Steuchu 3 grincam , ita Marinus hebraeam egregie praeter ceteras coluic, quo' ad vixit. XV.
cra Editae sunt En ratisara steuchi ia Iobum anno asset. Venetiis apud Comimini de Tridiano Montis errata .
t xι Id tessa ur Iosephus Horragri gniis. Canonicus noster, & Abias, in Narratione rertim g sartim Canenaeoνam Reati Iaνatim, libro vir , pag. 14. Prodiit id opus Venetris anno e typographia Alexandri poli. ε 3 Tenes huius rei sunt Uelavius Romus, Io. Petrus Crestentius, Leonardus COIZardua, &Iosephus Morragrugnus , quorum verba infra videre licet. t In epistota ad Pium V. Pontificem, quae edita est initio Eaaννatiatium Steuchi ia Iubam
14쪽
XV. Quo anno in Candianae vico versabatur, Tranquillus Zup. ponius, is de quo modo commemoravi, vir satis doctus, ac longe prudentissimus t a , Enarrationes in sebum, Steuchi d Eloris sui opus posthumum, in vulgus edebat Venetiis. Zupponium Marinus non secus observabat ac patrem . Illius itaque rogatu, aut potius jussa, prooemium ejus libri scripsit
hebraice, in quo purum illum callumque sermonem hebraeum continuo agnoscas, qui sacris scriptoribus, ac nominatim proinphetis iis, quos nurinn, idest pol te mores, vocant, peculiaris est. Horum enim stylum imitatus crebris metaphoris orationem perspergebat: nec aequo animo ferre poterat, a recentioribus
Rabbinis hebraeam linguam peregrinis, atque ab exteris linguis adscitis vocibus foedari XVI. id prooemium edidit annum haud ampIius post quintum, quam hebraeas literas discere coeperat. Ex quo facile cognosci potest, quanto ingenio fuerit, quamque ad discendum 1iudici incitato. Quo enim tempore hebraeae linguae, eodem & the logiae operam dedit. XVll. Anno sexti decimi seculi octavo& sexagesimo e Candiana
Venetias habitatum revocatus est, ubi decennium perpetuum mansit Tunc eum sibi Venetorum Respublica ab epistolis illis adsicivit, quas a rege thracio i in , ab aegyptiis, atque a persis acciperet. Per id temporis etiam juvenes nostros docuit. Ac prout ipse unice amabat sacras atque hebraeas literas, auditores quoque suos earum diligentes iacere studebat: nec umia quam dellitit, illos, quibuscumque rebus posset, adjuvare. XVIII. Hanc ob rem librum confecit, in quo grammaticam hebraeorum artem presse atque enucleate exposuit, nihil tame eorum praetermittens, quae ad illam facultatem pertinere pOL. sent. Quam vere id dicam , cuivis facile scitu es , modo eum libellum habeat prae manibus. Illum anno Cloio LXXX. B sileae a Frobenio, quinque a atem poli annis auctum, magisque
e D. Tranquillus Iupponiux, Venetus, Febratere linguae peritus suilia Plurimas praefecturas
apud nos prudenter gessi , &. anno as totius congregationas pater renuntiatus cl. Is Marinum ad nudia N adiuvit, di incitavitis Tusearum regem ita appellavi cum Petro semho.
15쪽
expolitum, ae studiosis nostri ordinis adolescentibus commendatum , Venetiis a Ioanne Degara edendum curavit. Inscripsit autem rix si , id est, Hortum Eden, sive deliciarum: ut lectorem eo titulo in hebraeae linguae studium illiceret. XIX. Curavit etiam, ut tres librorum Moys chaldaicae explicationes , quas u o Mn appellant, con; unctim ederentur, unata
Ionathani , quam Judaei putabant intercidisse, Marinus vero reis perit Venetiis si , altera Onchelos, tertia, quam dicunt Hierosolymitanam . At quum pluribus distentus curis in earum editionem incumbere ipse non potuisset, ab aliis postea editas ualibens vidit.
XX Grammatica hebraeae 4 i nguae praecepta dum scriberet, aliud
interea summae utilitatis opus moliri coepit. Novum scilicet eius linguae Lexicon, sive, ut ipsemet postea appellavit, Fb saurum, condere constituit. Ab qua voluntate eo non est deterritus, quod Iam tum animo prospiceret, quantum sibi la-
horis subeundum foret, quamque dissicile factu esset conata perficere. Sed postquam ipsi έententia stetit propositum peragere, Omnia, quae quidem reperire licuit, hebrata Lexica sive a Judaeis consecta, sive a Latinis, maximeque a Pagnino, innumerosque alios talium rerum scriptores i assidue legens, ac pervolutans, undique, quod idoneum ad suum thesaurum putaret, congerebat. Non nocte, non die ab eorum umquam te .ctione cestabat. Ac quod magis mirere, sumto in manus hebraeo veteris testamenti volumine, a rumina ad ,ν,1 ua syllabatim ac pedetentim de verbo in verbum progressus, ea Omnia accuratissime, literarum ordine, adnotavit 14 , quae adnotanda videbantur. XXI. Dum tantis susceptarum rerum, ac jam institutarum oneribus premeretur, gravissimo fortunae vulnere perculsus est.
tra Allegorieam eius tituli explicationem affert Marinus in prooemio hebrateo Thesauri sui
lina a sancta. x Locupletissimus eius rei aestis est Marinus ipse in latina praelatione Th. ιιινἐ sui. 3j Edria sunt tria haee Targiimian Venetiis anno asso. Plerosque enumerat ipse Marinus in latina prata raone saepius iam memorata at si Primum veteris testa inent i verbum est nix, a, auest, in trines,. . postremum vero apud Hebra os est Μν, , adest, or ascen/at. 44 Id tessatur Namnus ipse in prooemio Tlesauri.
16쪽
Marci Maria; Vlia . XUQuamquam eum non tam suae excruciarunt aerumnae, quam sororum. Obiit enim Marcus Antonius frater, sne liberis, bonorumque Omnium uxori legavit usum fructum, quo frueretur, dum viveret servata viduitate. Magno id dolori Marino fulti sororibus enim, que solae tunc exstinctae familiae to superfuerant, fraternam hereditatem deberi censebat, quippe quas secundas a fratribus heredes testamento pater instituerat. XXl I. Accessit etiam quod vehementissime dolorem augeret. Mortua enim fratris uxore, ne tum quidem hereditatem sorores adierunt, sed ii, qui Marino nec propinquitate, nec amicitia conjuncti fuerant, immo quos ne de facie quidem noverat Dici non potest, quam solicitum eae res tenuerit Marcum nostrum, qui moerore etiam consectus esset, nisi restitisset. At quo facilius cogitationem ab aerumnis averinteret , perfugio illo utebatur, quod literatis hominibus numquam non praesto est, carissimis studiis suis. Idemque, nihil Deo volente non fieri cogitans , crebro usurpabat Iobi illud ,
τε ad n in ner 'n' np, min ina nin' si . Sed haec misi a faciamus , quae non alia de caussa commemorata sunt, quam ut Marini pietas in suos eluceret, quibus in eo casu neque consilio umis quam defuit, neque ΟPera.
XXIlI. Anno millesimo quingentesimo septuagesimo nono, dum in lexico suo conficiendo totus esset, Romam Venetiis proficisci coactus eli, elusique demigrationis haec caussa fuit. Gregorius XIlI. Summus Pontifex in Iudaeorum libris ea emendari jusserat t3a, quae a Rabbinis in Christum, & christianos homines impie dicta fuerant. Hujusmodi provinciam viris & probitate, 6c sacrarum, in primisque hebraearum literarum scientia praestantibus demandandam intelligebat, quos proinde conquiri diligenter jussi, ac deligi. Eam ob rem Marinus, quum talis prorsus esset, qualem Optabat Pontilax, Romam evocatus est. Is porro, tametsi quantae sibi molestiae, quantoque
3 ὶ Vide libri in v. Annalitim G ναιν ii XIII. a Io. Petro Mageto societ. Iesu consectorum , Bum. 37. pag. a1o. In lucem prodrerunt Romae anno Ir I.
17쪽
xvi Mare. Marini Vlia'. oneri futurum esset id munus, provideret, confestim tamen dicto audiens his, quorum jussibus non parere nefas ducebat, viae se libens dedit.
XXIV. Romae sex annos continuos commoratus est. Quintum vero post annum , quam eo venerat, Abbas creatus fuit,
eique Canonica ita enim vocant) praefectus, quae a proximo templo divae Agneti sacro nomen accepit, & septingentis fere passibus ab Urbe abest in via Numentana. Quamdiu Romae fuit, plurimos habuit sui studiosos, ac patronos, suaeque doctrinae admiratores ; Gregorium Pontificem in primis, &Iacobum Boncompagnum. XXV. Gregorius quidem non modo eum librorum a Rabbinis
consectorum censorem fecit, verum alia etiam Optimae opini nis, atque existimationis, quam de ipso conceptam habebat , argumenta praebuit atque indicia. Nam & certam nummorum
summam illi in annos singulos constituit pensionis nomine, &plures etiam obtulit sit Episcopatus. Quorum utrumque quum Marino utile, secundum vero etiam perhonorificum foret , primum tamen duntaxat munus a Pontifice delatum accepit, auterum autem iterum ac tertio oblatum constantissime recusavit. ln quo & necessitati serviebat, & vitae tranquillitati, &animi sui moderationi. Quum enim libros edere plurimos in animo esset, ut mox dicemus, magno sibi usui futuros ad eam rem nummos intelligebat. Contra Episcopatus Marino, quum ab honoribus alienus esset, oneri potius futurus videbatur. Atque hinc fiebat, ut aulicis omnibus carior esset, quod eum viderent non spe aliqua, aut ambitione ductum Romae degere, sed ut Pontifici, ac sodalibus suis morem gereret. XXVI. Neque vero ille minus Iacobo Boncompagno carus, quam regorio fuit. Ut enim literarum, ita literatoium hominum studiosissimus erat Iacobus . Ac quamvis gravisi marum rerum cura, atque adeo procuratio a Pontifice data t, , multis eum
ne i ta Id teflantur Iosephus Morragri nus, Octavias Ronius . fle Io. Petrus Crescentius . a Iacobus Boncompagnus, Dux Sorat, a Gregorio Pontisce laetus est S. R. E. generalis Gubernator. Vide erilio am, qua Marinus ipsi iuncompagno Ther, νώm suum tradit. coiη-
18쪽
Mare; Maria; Visa. . xvii negotiis implicatum teneret; doctrinae tamen, exterarumque linguarum studia colere non omittebat. Quocirca Marinum fama prius, deinde re cognitum hebraeae linguae doctorem sibi adscivit iii , eumque cum in suis intimis habuit, tum magnis etiam beneficiis ornavit. XXVII. Sanctorius quoque Cardinalis ta , homo rebus omnibus ornatissimus, plurimis Marinum prosecutus est officiis & humanitatis, & benevolentiae, eique magno tum ornamento suit,. . tum etiam adiumento. Erat is unus e Praepositis quos dicunt
Saneti O ii, ad eumque pertinebat Pontificis jussa de expuragandis Rabbinorum libris perficienda curare. Qua ex re Marinum secum esse voluit, non minus doctrina hominis captus, quam vitae integritate, ac moribus suavissimis. Apud Sanci rium itaque ad libros, quos ante dixi, recensendos, castigandos. que incubuit: ac eum praecipue correxiris, qui vulgo me,n ,
hoc est, doctrina, dici solet, unde plura impie dicta detraxit, & nominatim libellum, cujus inscriptio est imi: αν , idest,
fervitur aliena ua . Thalmadem vero ita emendatum Basileae Fro-
benius edidit anno supra millesimum quingentesimum octavo& octogesimo. XXVIII. Histe rebus effectum est, ut magnam temporis partem studiis suis adimere cogeretur Marinus, quam talium virorum ossiciis, ac Iudaicorum voluminum recensioni tribueret. Quod tamen ipsi ab hisce occupationibus reliquum erat otii, id perficiendo Thesauro suo, illustrandisque Davidis canticis tia impendebat, quorum unumquodque ad Verbum de hebraeo exprimebat, & brevibus dilucidisque scholiis explicabat. XXIX. Dum Romae adhuc moraretur, per literas a pluribus rogatus est, ut Theseari sui editionem, quam promiserat, maturaret, ac quod diu parturiebat, pareret aliquando. Itaquoipie nihil prolatandum ratus, id volumen ad exitum perduce-
Vide Rogium. & Crescentium . t Vide, si libet, Alphonium c iaceoulvm de Sanctorii vita scribentem.
s31 Ita testatur Buxtorfitis Iunior . eusus verba habes infra . Iia appellant hebrati scriptores profanum illum cultum , quem thristiani dicunt IN. oti ν; am. ιs Davidis psalmos eentum di quanquaginta in quindeeim decades divisi Marinus, quas
19쪽
xviii Marti Marini Vita .re decrevit: & quamvis infirma uti coepisset valetudine , adjutus tamen a Sanctorio si , qui nullic ei rebus non commo dabat, opus illud immensi laboris, atque operae tandem abis solvit . Eique libellum etiam ad extremum ad Jecit , molo quidem exiguum, perutilem tamen , quem νxpn N, , idest, collectionem messis, appellavit. XXX. Totum opus Iacobo Boncompagno, cui se plurimum debere profitebatur, per epistolam commendatum voluit, ut grati animi sui erga tantum virum monumentum aliquod perpetuo exstaret. Binas praeterea initio libri praefationes posuit, alteram bene longam latine scrip am, breviorem alteram hebraice Habet utraque , cur libenter legi possit. Prima, quod multa contineat scitu utilia, altera , quod eleganter etiam scripta sit. Librum ipsum inscripsit na Gn , idest , Arecmia e 1 ejusque tituli in secunda praefatione explicationem attulit allegoricam , prout fert hebraei sermoni x consuetudo.
XXXI. Nunc operae pretium facturus mihi videor, si de hoc Marini Thesauro , quem viri doctissimi summopere lauda
runt, pauca brevissime dixero: tum quia hoci ad Marini commendationem valebit plurimum ; tum Vero etiam quia pe rara jam sunt ejus operi x exemplaria ita Commodissimus est
is liber in primis,& hix praecipue, qui in hebraeae linguae stu
dio tirones adhuc sunt, utilissmux , nec enim radices duntaxat vocum, uti alii ante fecerant, sed verba etiam conjugata, atque a radicibus derivata, literarum ordine disponit Marinus Chaldaicae insuper vocabula omnia a sacris scriptoribus usurpata explicat Virorum, ac teminarum, de quibus in secrix librix fit mentio, nomina adjicit Quot ejusdem nOminis faerint, quo quisque tempore vixerit, quo obierit, indicat . Nec provincias ullas, aut urbes, aut loca, aut flumina, aud montes praetermittit. Hebraei sermonis idiotis inos, ataque
, a Id profitetur Marinus ipse in prooemio TLDωνῖ-s In 1tio quoque superioris stoli petrara erant in Italia eius operis exemplaria. Id mihi constat en epistola Antonii Mirandulae , Bononienss, Canon iei nostra . N Abbatis. ad I h inam EolURnetium icripta . an qua ne unum quidem , quod Bologneras mitteret , in cnaIi a se patulae testatura propt/νea εω.d, inquit, διὸν stia tiIιν mantes periat. An/ .
20쪽
Marci Marini Visa. xixque elegantias in unaquaque hebraea voce pulcherrimo artificio complectitur . Si quando vero vocabulum aliquod occurrit incertae significationis, Marinus illud non e Rabbinorum sententiis explicat, sed ex aliorum locorum collatione , aut e conjecturis suis. Cujusque verbi, aut nominis genera, numeros , Personas , ac tempora , quae quidem in sacris libris reperiuntur, recenset. Denique quum hebraea lingua hodie in solo veteris testamenti codice contineatur , quod ceteri antiquorum Iudaeorum libri interierint 3 proinde satis de hujus operis laudibus erit dictum, quum adiunxero, nihil in toto veteris testamenti exemplare hebraeo, quale exstat nostris temporibus, reperiri tia, quod in Marini Thesauro non fuerit explicatum. XXXII. Sed jam de hoc Thesauro satis. Revertor nunc ad Marinum ipsum. Is anno Ci In LXXXU , ut aegram Valetudinem
curaret, Brixiam Roma concessit, ibique diu soriaste manere in animo erat, sed certis de caussis anno postero ad Corvariam vocatus fuit, qui pagus eii montosus in suburbiis Bononiae, amoenibus absens millia passuum circiter tria. Domicilium ibi
nobis est, eoque saepius, veluti in diversorium, venire consueverat, ac magnam interdum aestivi temporis partem apud nos, tamquam domi suae , traducere Gabriel Paleotus Cardi
natis , vir & disciplinae sanctitate, & doctrina praeclarissimus, nostrique ordinis valde studiosus, ac de Canonicis nostris Bononiensibus optime meritus. Amabat Paleotus hebraeas literas sit, ac Marini doctrinam noverat, cujus etiam consuetudine frui optabat. Itaque tum rogatu ipsius, ut opinor, tum etiam ob aeris salubritatem, quae ibi, siquo alio in loco, maxima est , ad Corvariam accersitus Marinus ibidem Abbas biennium suit. Quo tempore nostri homines illius essigiem ,
quam Bononiae etiamnum asstervamus, pingendam curarunt:
ut, quoniam brevi triste ipsis sui desiderium relicturus erat,
tri Ita monet Marinus ipse in prooemio. a vide librum at, eaput Am , paginam st. mra PiaretI, Bononiae editae anno I 647. a D. Alexio Ledesma Clerico Reg. s. Paulli.