장음표시 사용
151쪽
14o Pars III. Sect. V. Cap. IV.
XXV. In eontrarium sorte hae videntur obstare : Primum, Canon
is petius adductus, quo statuitur, ut in Cenventu totius Provinciae Episto. porum,maximeque Metropolitani MI auctoritate veI praesentia oriunetur
Episcopus: Alterum, ordinatio Augustini , quam Possidius resert Metalio Calamens Episeopo Numidiae Ptimate peractam suisse: Ter-
re Au . vinciae Primatis notishma in ordin tionibus Episcoporum auctoritas, in quem is praecipuum ordinatorem & auctorem ordinationum , contra regiam prohibitionem peractarum , Trasimundus Rex Vanda-
lotum iam iisse dicitur , qui eum Catthaginem duceretur, a Ruspensibus conventus, ordinandi in e
'I t tii licentiam dedisse narratur. XXVI. Haec tamen nullatenus obstant : Non primum ; nam quamvis in ordinationibus Episcoporum praecipua suerit Metropolitani prae reliquis Suffraganeis auctoritas, in. Da tamen Carthaginensis Primatis suit, cujus consensum explorare debebat . & auctoritatem sequi; adeo ut si quem ipse ad ordinandum evocare vellet, ungularis ejus jutis& praerogativae fuerit: Non secuniadum , cum potius ad confirmanis dam Carthaginensis primatus ii ordinationibus potestatem plurimum valeat ; resert enim dictus te omia, sena. Pcssidius , q)Valerium Hyppone
lim . egisse secretis literis apud
Primatem Episcopum seius Cariba.ginensis . allegantem imbecillismum corporis sui, Mari que gravi. tatem, oe obsecrantem , ut 'π nens EMesae ordinaretur Episco. pus , qui sus Calbedrae non jam succederet, sed confacerdos accede. ret , Augustinus additque ea . quae
Beatus Valerius optasset & rogasset, rescripto impetrasse : quid vero opus erat Valerium Numidiae Episcopum de constituendo Augustino Aurelium Carthaginentem consulere , ab eoque rescripto licentiam ordinationis petere , si Numidiae Primas , qui Augustinum ordinavit, suseienti auctoriatate praedirus foret, nee in ordinationibus a Ptimate Carthaginens de.
pendisset λ quod ergo Valerius licen tiam pro Augustino ordinando ex. petiit, hoc indieat. in caeteris Asries Provinciis sne Carthaginensa Episcopi auctoritate atque consensu neminem licuisse in Episcopum consecrari: Non denique tertium, tum quod nullus tune temporis esset Carthaginensis Episcopus; nam post ' ) S.Eugenium maxima severitate in vict- υ-
Carthaginensem Episcopum ordina- - .::. retrri interdixerant Atriani isti Vvandalorum principes; Eugeniusque ἰ ' - ... -ἀipsis reni tentibus eonstitutus suetat: ..... -
quod s quis suisset tune temporis Episeopus Carthaginenss, nec COnesium sne eo totius Provinciae Bioxaeenae habitum fuisset, ipseque decreti Concilii auctor praesertim suisset; in casu autem isto summae necessitatis, quis dubitet, eum , qui
Provinciae alicujus Primas repertus suisset, praesertim ex sententia Conineilii totius suae Provinciae, & ordi nationes celebrare, & ut celebrarentur , concedere potuisse λXXVII. Quod de Carthaginensi Primate dicimus, de aliis quibus. dam Primatibus dici debet, qui sui
juris seu εἰ-οκι φαλα effecti sunt,
quales resert ) Balsamon fuisse , t M: --- is Primates Primae lustinianae in Bulgaria , Constantiae in Cypro, & Priamatem Iberiae. Priori privilegium illud indulsit Vigilius Papa. postulante Iustiniano , ut ex ista ipsus novella Constitutione colligere liceti
152쪽
a1 Is l.. usuall. priss Iustinianis nostra patria
33 Aubiepiscopum babere semper sub sua jarisHRione Episcopos Pro mciarum Daciae . Rispensis , ω 'Lvalis, Dardania , ει susterioris , atque Provinciae , cuab eo hos oraenari : Ustim vero is proprio eum redynari concilio . Sin subisssis sibi Prminriis locum
obtinere eum Sedis Apostolicae Ro- . . mana secundum ea, quae definita sunt a sanctis o Papa Visibo. Testat ut autem ista Novella pluribus Provinciis Archiepiscopum primae Iustinianae fu i lae praesectum :in singulis velo suisse Metropolitanos quosdam constitutos, nemo est qui non facile sibi persuadeat: quorum tamen Metropolitanorum non obstantibus juribus, Episcopos Om nes earum Provinetarum Archiepiscopus primae Iustinianae dieii ut M --- is. ordinaste , dc a propria Srnodo otis dinati ipse debuisse: quod proinde
privilegium Catthaginensis Prim iis praerogativae non absurde aequa.ri potuit. Porro Archiepiscopo Con.
π --. .. riae Petrum quendam Antioche-I- a 4 restatae num Patriareham jus smile dedisse
o prima. m praedictis constat : quod idem
Seleueiensi Ptimati aliquando comeessum , aliisque in exteris regio. nibus Catholicis nuncupatis conve nisse, superius ostendimus . B I.
De οὐ natoribus Romanorum Pon tisicum , Patriarcbarum, Squorumdam Primatum. H. PRIMUS. De oraenatore Summi Pontificis.
tioni colophonem landem imponamus, quaedam de Sum. mi Pontificis, Patriarcharum omnium , & Primatum quorumdam ordinatoribus adjungere debemus.
Plinei pium ducimus ab Ordinato. ribus Summi Pontificis, quem propria Synodo Episeoporum suae Provinciae ordinatum fuisse, vocatis etiam, si qui essent , dissitarum regionum Episcopis . ex dictis innotescere potest . Ampla autem dc numerosa erat ipsus Provincia, in qua circa annum Christi iΟ37. ex vetusto sacrorum Rituum codice Vaticano resert ) Baronius, prae- G taron. ter titulos Cardinalibus Episeopi, ' I
attributos . suisse sexaginta duas Episcopales sedes, sive in Latio, &Campania. sve in Maris , sive in Tufeia, sive in umbria , ec Marca
dem Batonio enumerat Aubertus Miraeus. Earum ergo omnium csi A. ,rii. Ecclesiarum Episcopos ex more, in eaeteris Metropolitanis usitato, pt, millis convenisse ad Romani Pontifieis ordinationem, nemo est qui inseiari possit . Utrum autem etiam convenire omnes Dicecessi seu Ptimatiς Romanae Episcopi debuerinti saltemque per literas, si praesentea esse non possent, ordinationi su fragari, de absentiae causas redde. re , non satis exploratum est. Ceriste nullibi tepetio desnitum , ipsorum necessariain suisse praesentiam,
153쪽
I42. Pars III. Seth. V. Cap. IV.
ut legitima Summi Pontificis ord - Α natio celebraretur; finitimos tamen . aliquos ex iis convocari solitos,seut & in caeterorum celebriorum
Prasulum ordinationibus , saei lesuspieati possumus, & indubitatis
exemplis convincere. II. ostiensis autem Episcopus praecipuus est Summi pontiseis G, Biserator , ab antiquo tempore constitutus. Hujus squidem veteris motis meminit Augustinus , eumque . 1 Catholi eis in causa Caeciliani eon ita Donatistas adductum refert. Consuetum nempe fuisse, ) ne Romana Ecclesiae Pontificem orta is aliquis Episcopus Metropolitanus ,
sed de proximo Osiensis Episcopus.
Eoque titulo in libro veterum, Ro
go ilibuitur Damaso , olliensere . Cpallio donatum legimus ; nam de Maleo Summo Pontifice ibi fetibitur : Hic consiluit, ut Episcopus Ostiensis , qui consecrat Episcopos Urbis, tunc Pallis uteretur , Sab eodem Urbis Episcopo consecraretur. Quod si ad antiquiora adhue
tempora oculos convertamus, Dio
Oiliens Episeopo consecratum legimus. Id verb adeo necessarium ju- Ddieatum fuisse colligimus, ut cum ad Pelatium c - primum consectandum Episeopi suffetenti numero deessent, Andreas tamen Pre Lbytet Ostiensis eum duobus aliis Episcopis ad ordinationem Summi Pontificis celebrandam assumeretur. Huie adsistentes dari ut plurimum consueverunt de vicino Portuensis,& Albanensis, ut praescribitur in
) reteri Ordine Romano , po testque colligi ex Anastaso Ri.
bliothecatio , qui in vita Leonisseeundi ordinatum eum resert i
llibus Episcopis , idest Andrea ostens Ioanne Portuensi , ει
Placentino Veliternensi, pro eo quod Albanensis Ecclesia Episcopum minime tabular ae si dieetet ab Albanensi quoque eum consecrandum fuisse , nili Albanensem sedem tunc temporis vacare contigisset. Ioannein quoque quintum , qui Leonisecundo successit, ab iisdem Ostiens , Portuens, & Veliternensi consecratum suisse idem Anastasias testatur. Mos ille subinde deinceps servatus ess , eui fidem saeiunt Lui
quibus refellitur ) Ciaconus,dum ,1 Plinisa in minde ordinatione Leonis secundi lo- i. quens, ad illum diem ab uno tania - α tum Ostiens Romanum Pontificem consecratum moris suisse asseverat. quod contra Eeelesiae regulam , &antiquam consuetudinem perperam asseruit . Rectius Austustinus t ' εανε. ν-,
Patricius ante Leonem II. ab Epis- s.ct. . . Ritm. in L.
copis Ostiens, Portuensi. & Albanensi Romanum Pontificem eonse- - Q aerari solitum fuisse eonfirmat; 2 Le ne verb II. ad aliqua laeula ustatum sui se, ut , duobus prioribus cum V liternens ordinaretur: postea verbmoris suisse, ut prior Episcoporum Cardinanalium eum duobus aliis Episcopis senioribus id muneris obiret et quod ipsum asserit in coronatione Imperatoris Romanorum fuisse observatum: quamvis ide tria tempore suo accidisse iseus reserat in Sixti quatit ordinatione , quietam non . Priore Episcoporum Cardinalium ; sed a Caldinati Ro. thomagensi, qui Episcopus ostiensis erat , suit consecratus . Resertquoque Christophorus Marcellus electus Episcopus Corcyrensis, qui sub Leone decimo ) sacrarum cων Licerimoniarum tres libros seripsit, ' suo tempore senioribus Episcopis . Cardinalibus , nulla habita ratione Eeelesarum . Summi Pontificis o dinandi praerogativam servatam.
154쪽
praeterquam in dicti Sixti quarti consecratione clam facta. At enim Bonifacii octavi tempore nondum illam suisse introductam consuetudinem ex eo conjieere possumus, quod de Bonifaeto octavo narrat
Thomas Uval sngham , quod nempe flatis pos creationem suam Episcσι- Ostiensem super quibus
dam in praesentia Cardnalium aris
pii: ει nibilominus ab eodem , ante resilutionem pallii , coronatus sit . Episcopus aurem Ostiensis de Veliternus jam thm enim unitierant ii duo simul Episcopatus tune temporis erat Hugo de Bilomio, quo antiquiores erant Episcinpi Cardinales Sabinus . Tusculanus,& Portuensis ut ex o Ciaeono col. liges . Itaque vel jus consecrationis Romani Pontificis tune temporis Ostiens servabatur, vel ab alio Bonisaeium conlecratum, ab alio coronatum esse dicendum est; quod certe non est probabile , cum ad consecrationem potius qu1m ad coronationem verba ista de jure Pallii ablato nee restituto spectare videantur. lam verti cum saeti Col- Ierii Cardinalium Decanus sit Epi copus Ostiensis, & qui post eum a liquitate potior est , potiuensis An. iii es esse soleat , ab iis utique cum aliis Episcopis Cardinalibus, eoque praesertim , qui antiquior fuerit, ordinari Summum Pontificem in more postum est . quod de sacri Rituum codices eonsecrationis Romani Pontificis praescribunt. s. I I. De Consecratoribus Patriarcharum Alexandrini , Antiocberi, Verofodimitari. III. Lexandi inum , Antioche- R. num, di Hierosolymit num Patriarchas, non solum a Synodo propria suae Provinciae , sed maxime , Metropolitanis sibi se ditis constitutos suisse: Alexandrinum quidem & Antiochenum , Metropolitanis suae Diaeeess seu Ptimatiae; Hierosolymitanum ver b, tintius Patriarchatus , ex historiae lectione comperimus: eX qua tamen neminem certum aut determinatum
Consecratorem ipsis assignatum o servare possumus sed , diversis, prout oceaso sese offerebat, cons
Cratos eos novimus . Horum omnium cum plurima exempla ac te stimonia habeamus , pauca dumtaxat reserimus. Ut ergo primum de Alexandrino Patriarcha quaedam dicamus, cum Ariani jactassent, Alexandro Alexandrino mortuo. quinquaginta quatuor Epi se pos Meletianarum partium ex Thebaide & AEgypto in unum convenisse , ex eoque numero septem, dumtaxat ab aliis separatos Athan sum elam ordinasse , ad hoc re
fellendum mendaelum - ) Episeo. pi AEgypti. Lybiae, Thebaidis, atque
Pentapoleos literas scripsere circulares, in quibus testati sunt, plerosque ρο-mm . ex iis Provinciis eundem Athanais sum, 1 Clero & populo expetitum, canonice consecrasse; unde elicies, elim sementum istud ad ordinati nem Athanasi infirmandum com menti suetint Ariani. & ad eam
stabiliendam Catholiei Episcopi rem gestam ab Episcopis diversarum
Provinciarum retulerint . inter
ullosque constitisse, non suilla legi.
155쪽
timam ordinationem Alexandrini Patriarchae, quae non invitatis dictatum Provinciarum Episcopis ce- Iebraretur . AEuptii quoque de Ti. motheo AEluro apud Imperatorem Leonem conquerentes , quod praeter regulas & consuetudinem Ec-
elisastieam , nullo Episcopo AEgyptiacae Diaeeeseos praesente, in Ecelesam Alexandrinam invasisset, de more in istis ordinationibus seris
vati solito, haec subdunt: I De in.
tradis, Aeraptiaca Diaecos omnem υnodum ortiadoxam , s com municatricem totius orbis Episto. porum , quempiam sancta vitae ely-gere dunum Saceratio, virum, Scommunicatorem universalis concilii . oe vora parIter pietatis,cu qui sedi S. Marci Evangelistae irreprehensibilis esse videatur, Sc.
Regulariter ergo & ordinarie abi Epit copis omnibus orthodoxis ac Catholicae communionis AEgyptiaeae Diaeeeteos , quae varias provincias comprehendebat, ordinati solebant Patriarcha: Alexandrini: quamvis non inficiamur , urgente
Ecclesae necessitate , satis suisse , s Cleto & populo legitime eleetus, amieinis Episcopis ordinaretur: quo. modo in loeum S. Athanasi ierimus ad ordinandum Petrum , Athanasi
suifragio jam designatum , ab Epi Leopis & Magistratibus probatum , a populo pollulatum , Episcopos vicinos mature venisse , ne Atiano.
rum dolis ae violentia electio imis pediretur ; quorum tamen ea suit temeritas, ut ejecto Petro, pulsis in
exilium undecim a gypti Episeopis quos ordinatores Petri fuisse saei. Ie et ediderim ) violatis saetis locis, assumptis militibus ethnicis , Lu.
sis & leges introducerent, cujus ordinationem Petrus praedictus redarguit, quod ab Epilopis collectis ex more probata non suisset. IV. In ordinatione Patriarchae Antiocheni idem animadvertere' . possumus, v. gr. in Eustalii electione, quam turbulentam persuadere nobis
oluit hy Eusebius Caesariensis , ει, tib ι,
qui ab Episcopis expetius . cum is D Grata
fragiorum numero imparem se prae
cognosceret, se ub inferiori Caela. tiens Leelesia ad digniorem An. tiochenam trans re noluisse finxit: ad eam ergo electionem non unius sollim Provinciae . sed diversarum Antiocheno throno subditarum , Episcopos convenisse ostendit epistola Constantini Imperatoris apud eundem Eusebium ad Episco' c., r,s... lib. pos illos scripta, qui Eusebio G- HAE. p. h. satiens savebant, directa; squidem ea epistola dicitur Theodoto , Theodoro, Nircisso. AEtio , Alpheo, α caeteris Episcopis, Antiochiae congregatis . Theodotus autem , qui hie nominatur, fuit Episconus Laodice in Syria, quem maxime laudat idem Eusebius. & inter Epi Leopos sbi faventes numerat Arius in epistola ad Eusebium Nicomediensem apud -J Theodoretum . ἐν odoret. l Quis Theodorus ille suerit , cujus hie mentio. an Theodorus Cha--tia.
nodo Seleuciae eum Aeaeio depoli. tui, an Theodorus Heracleae Epi Leopus itidem Arianus, qui An A L...c. d. ii heni Concilii contra Athanasium ad Imperatorem Legatus suit,
qui ) postea in locum EuZoii so . m. 4 Atiani Antiochiae Prasul ab Atianis suffectus est . qui in Sardicensi Concilio damnatus est, & annos XIX. supra centum vixit, an aliquis alius, disquirendum relinquo . Narcissus ibidem nominatus Irenopolis, sue
Neroniadis Ciliciae secundae Episcopus fuit, qui Neocaesariens
156쪽
Coneilio subscripsit s Arianae t men Ahaereseos notatus est, quem nempe επι Athadas αν. Athanasus unum ait e sociis Εω
ν tret lebit Nicomediensis, cum aliis in
- - - Synodo Sardicens depositum suis. se . AElius, Arianus quoque, fuit Episcopus Lyddae seu Diospolis in Palaestina , quem Arius inter suos nominat epistola citata ad Eusebium Nicomediensem . AIphaeus tandem is est, qui Apameς Caelosyriae Epis
sarienti lubicriptus reperitur . quem BArianae haereseos labe insectum suisse non memini. Nec dubium . quin plures alii Episcopi in eadem electione in diversis seniliter Prois vinciis Eustatio, qui ab iis consti. tutus est, saverent. Quo psoinde exemplo palam ostenditur ex di. versis Provinciis throno Antiocheno subditis, maxime veth ex Provinciis orientis , quas exarchico peculiari jure administrabat, Episcopos ad ordinationem Antioche- Cni convenire olim solitos. V. Flavianum quoque. Antio-ehiae urbis Syriae Episcopum , non solum ab Episcopis istius Provinciae , verum etiam totius Diaeeessorientalis, ordinatum suisse reserunt o Constantinop. Constantinopolitani Cone illi I.: a 'Th. ori: Patres in epistola Synodica Papae Damaso , & oecidentalibus Episcopis. Praecipuos tamen ordinati nis ejus auctores fuisse Diodotum Thaisi in Citieia , & Aeacium Re- Drceae in Syria Episcopos; quos nempe , qubd Flavianum ordinassent, occidentales pro excommunieatis G .etomenu habuisse , scribit Sozomenus; ' ex quibus quoque postremum pii eipem legationis suisse pro reconoeilianda Antioehent Ecclesa cum Romana, quae Flaviani ordinationem aett. tulerat, ad Innocentium GTh-Hoeat. lib. primum missae , reseit Theodo-
. P. - retus . Non tamen vitiosam fuisse III. Pars.
aut illegitimam existimatam ordinationem , ad quam ob rationabiles causas soli Provinciae Episcopi voeati suissent, cum muItis argumentis probari possit , suffetet ex Theodoreto illuὸ docere, quod scilicet Evagrii ordinationem redar guens , id in ea reprehenderit, non quod , totius Diaeceseos orientalis Episeopis ordinatus non sit ; sed qubd non a convocatis Provinciae Episcopis creatus. fuerit. Diximus autem supra, Constantinopolitanum Patriarcham sibi etiam jus istud at- rogare conatum suisse , ut Antiochenum ordinaretis sed in eo ipsum reprehensum suisse , & paucorum personale hoc privilegium vel potius temeritatem suisse, non commune aut ordinarium jus , quod vel legitime concessum aut prae eriptum suisset. VI. De Hierosolymitano nihil opus est addere , quem non solum ab Episcopis suae Provinciae, verum etiam 1 Metropolitanis & Episeopis sui Patriarchatus ordinari consuevisse . certissimum est. Ad Constantinopolitanum veniendum est,
quem non solum ab Episcopis suae Provinciae , sed a pluribus Episco. pis vicinis vocatis etiam aliquando non ad valorem ordinationis,
sed ad ejus celebritatem , pluribus Episcopis etiam dissitis, praesertim vetb Alexandrino & AEgyptiis γor dinatum aliquando legimus , ut constat ex constitutione S. Gregorii Naχianeteni in ea sede, oc ordinationibus Maximi, Nectarii, & Ioannis Chrysostomi, quas superius at tigimus . Quem etiam ab Hera. eleens Episcopo consuevisse ordinari , docet ) Balsamon , s) C fὶ η uagon ita dinus, & alii. Nec solum consecrationem, vellim etiam eonfirma. Igui. 'cia; tionem Constantinopolitani Patriar. chae ad Heracleensem Antissilenta
157쪽
146 Pars III. Sect. V. Cap. IV.
qui omne, hanc rationem addunt, quod Perinthiorum seu Heracleae
Episcopo , Bizantii quae Constantinopolis postea dicta est) Eeelesa
subdita plius fuerit, quiam ad Pa triarchatus dignitatem eveheretur. Ideoque resert Zonaras, Pol3eu.ctum Monachum , qui imperante Constantino Leonis Philosophi filio Constantinopolitanus Patriarcha sa-ctus est, eriminandi ansam suis o trectatoribus plaebuisse, qubd non ab Heracleenu de more, sed , Cae. saliensi ordinatus suisset eo tempore , quo Heracleensis,offenso Caesate , ius suum usurpare minime N. tuisset. Ex Chronico quoque Scytitae restit citatus ) Balsamon , ab ejusdem civitatis Caesariensis Epis.
eopo Patriarcham Se Syncellum .statrem Imperatoris Leonis Sapie n. tis, consecratum fuisse, qubd esset praemortuus Heracleae Archiepise
pus . Major tamen Andron ieilunioris in hoc religio suit , qui
eum Gregorium Cyprium eloquen tia per celebrem Patriarcham eligi procurasset nec eum ab iis ordi-
nvi vellet, qui novum dogma sub
Andronico Patre exortum amplexi
suis ent , a Mori leno Episcopo AEtholiae, principis Legato, sub Me
tto politano Naupactio constitutot quae Metropolis Constantinopolitano Patriarchae subdita erat Germanum prius Monachum ordinari Heracleensem Archiepiscopum ἔtum demum ab ipso, simulque eodem Moetileno Episcopo, di alio EMacedonia Debrenorum Episcopo adjunctis, Gregorium Patriarcham eonsecrari voluit. Eundem tamen Constantinopolitanum a Metropolitanis pluribus ordinari consuevisse, eolliges ex Concilio ' incumenico octavo , ubi de consecratione photii. A VII. Nec omittenda ea sunt, quae de Patriarcharum consecrato tibus resert dinus, ad electionem scilicet Patriarchae Constantinopolitani eos omnes , qui Constantinopoli degunt , Episcopos, licet plures fuerint sin minus , duodeeim congregari, eosque ex vicinis praesertim Ecclesiis evo-eati. Si veth neque ex iis, qui 'di regre advenerunt, neque ex finitimis Ecclesiis duodenarius numerus B consei queat, tunc tot sedere deinbere in suffragio serendo, quot reperti fuerint. Heracleensem autem Metropolitanum ordinatorem ejusdem Patriarchae nominatim exprimit : nee aliorum Episcoporum in minit , quos non dusium est, ex veteri more eosdem assumi consue.
visse , qui electioni intei fuissent, &qui vel ejusdem , vel vicinae Provinciae essent. Subjunrit autem, ad eundem modum peragi alioruintae Patriarcharum Alexandriae . Antiochiae, & Hierosolymorum desin,
tiones; quin & Archiepiscopi primae Iustinianae, Aeridis, & totius Bul gariae et quod & mihi in Ptimatis
Carthaginensa ordinationibus observatum suisse videtur, ut nempe non solum ex Episcopis suae Metto. poleos, vertim etiam totius Africae Oeeidentalis ad duodecim usque convenite solerent 2 quod in Car
thaginensis primae sedis Episcopi
constitutione non est quod mireris, elim , lit superius diximus , eundem
praeseribendum esse, Honoratus &Urbanus Episcopi in Cattharinensic ς tertio expetierint, lichi non obtinuerint. Nec dubito, quin omnes Provinciae Zeugitanae , quae ad Carthaginensem Metropolim spe- flabat . reliquarumque Provinciarum Exarchiae Carthaginensis Epis
copi , saltem ii, quid) ab ordi
158쪽
nationis antiquitate Ptimates evade- Abant, vocari ad ejus ordinationem solerent , quamvis a Suffraganeis
seu vicinis Episcopis ipsum ordinati suffceret. Sie enim Cyprianus, coeν Misi. supra , nobis citatus, hune moerem in Asti ea servari docuit , ut Episcopi Provinciae ad aliorum Ordinationes proximi quique convinniant : se apud eundem Cypria
ticos, qui Maximum, ipso vivente, Pseudo-Episcopum tu sintroduxe- Brant , se ad eum constituendum eum Pseudo Episcopis pluribus, qui convenirent e Numidia, suisse ven tu ros s & Cyprianum hunc , quia quinque ordinatus fuisset, a pauciscensuisse ordinatum . Neque diff-cii minis, lib.,. tetur optatus Mileuitanus, quin
pumetua' ad ordinandum Carthaginensem
Episcopum , solerent etiam eκ rein motis Provinciis Episcopi congregari : nam de Caeciliani ordinati ne hse habet: Botrus S Caelesius, Cui dicitur, apud Cartbaginem ordis nari cupientes , operam dederunt , ut, absentibus Numidys , soli viciri Epistopi peterentur , qui ordina. tionem apta Carabaginem celebrarent . Tunc suffragio totius populi Caeciliantis eluitur , S manus imponente Felice Apiungitano, vise copus ordinatur Botrus , ου --
lemi de sua spe dejectι sunt. Re-
fundit optatus Mileuitanus culpam, si quae elet, quod non fuissent vo- Ueati Episcopi Numidiae , in Botrum& Caelesum , qui Donatistarum schismatis incendium excitarunt:
satis innuens usitatius sui se , ut etiam ex aliis Africς Provinciis ad ordinandum Carthaginensem Episcopi convocatentur . Neque id negat Augustinus, qui ran A. tum contra eosdem Donati stas hoc necessarium minime fuisse asseverat; sicut nec quod Primas a Prima te or dinaretur , quae Donatistarum postea in suis ordinationibus servata lex est. Neque enim reprehendendum docet; quod non expectaverit Caecilianus , ut princeps is principe ordinaretur : cum aliud Misat Ecclesiae caibolicae consuetudo, ut non Numidia . sed
propinquiores Episcopi Episcopu Ecclesiae Carabaginis ordinent: sicut
uir Episcopus Metropolitanus, sed de proximo Ostiensis: boc autem , subdit, dicentes de sua consuetudine,
quam nescio quando instituerunt, Ecclesiae Crabolicae praejudicare conabuntur , quae consuetudo si anti.
qua esset . bu Ussim objecissent Cain
cibano , quando absentem damna. Nerunt. Quibus verbis ab antiquo tempore non suisse eam consuetudinem innuit, ut Primas Carthagine usis ab alio Primate quod religiose
observabant Donatistae ordinaretur. Quod autem hoc Donatistae observa
verint . in odium sortθ Caeelliani factum est, ejusque ordinationis praejudicium s vel certe ob exemplum primi eorum factionis Episeodi Ma-jotini, quem deposito Caecili se
no , Primate Numidiae Secundo Ti-gistano, consecratum accepimus.
159쪽
CAPUT V. De qualitatibus Minifri legitimi rdinationis . ARTICULUS I. Ut Miniser ordixationis D Orabodoxus catlalicae Communionis. s. PRIMUS. Non licere ab Dretico velschismatico I. F Actenus, quis debeat esse A1. Minister Saeramenti Ordinationis proprius & ordinarius , abunde diseussimus ; nunc, qualis esse debeat, videndum est. Eae autem vulgb conditiones legitimi o dinationis Ministri assignantur: Prima , ut Catholicae fidei ac communionis existat: Altera , ut legitime constitutus, non per pecuniam Bvim dolos aut gratiam Episcopa- Iem dignitatem adeptus st: Tertia , ut nulla censuist Ecclesiastica irretitus, vel , sui ossicii executione impeditus : Quarta , ut notus si di pro Episeopo agnitus: Quinta denique, ut Episcopali dignitati mi- nimε renuntiarit; quibus aliqui addunt, ut clerum ac populum ha- Cbeat. Has omnes conditiones discutiemus eodem , quo proposuimus ordine ; primumque ὀe haereticis,
ae se hi matteis Ministris verba sa- ciemus; de quibus duplex quaestio
proponi potest .' Prior, an liceat ab ejusmodi Sacramentum ordinationis suscipere: posterior , an revera
ab iis dari possit aut reeipi; seu an DValidum si ordinationis Sacramen tum, quod ab iis illicite attentatur. II. Quod spectat ad priorem , quaestionem celtum est, primb ab haeretieis vel schismaticis , qui ab Ecclesia damnati suerint , non licere Sacramentum ordinationis te. cipere . Probatur primo iis testimo. niis, quae ex ordinatione ab haereticis recepta hominem inquinari recipere Sacramentum Oriunationis.
docent, gratiaeque donum minime consequi taliter ordinatos testantur; vel ab iis ordinari quempiam prinhibent . Damasus ) per illicitam
manus impositionem ait vulnerari caput suscipientis . Similiter Inno
sum & alios Episcopos , ordinatos t. quae . qui
ab haereticis docet utiiseratum per
illam manus impositionem habere caput; eumque, qui particeps effectus est damnato , damnationem ab eo accepisse . S. in Ambrosus , s.' Am,fo a lib. non funare Baptismum perfidorum, - non mundare , sedpolluere assirmat: par autem , imo major ratio ordinationis, quae clim minus necessaria si, majori periculo ab haereticis suscipitur. Favent proinde etiam -9 Au guilinus, & alii Patres, qui Baptismo ev. D. ab haereticis recepto cumulari perniciem , asserunt ; tantum abest, ut gratiam accipi credant. S.Leo eum, te Laoem. 24
qui ordinatur ab haeretico, haeretici communione pollui affrmat. Doeent id ipsum alii Patres. Laodicenum verti Concilium vetat ab mhaereti eis benedictionem acciperes quanto magis Ordinationem P Martinus Blaeharensis nee eum hae retieis orare permittit, multominus ab iis ordinati. S. Gregorius ch) γὶ S. . . lib. 3. Eueharistiam ab haeretico Episcopo datam sacrilegae consecrationis communionem appellitat, quanto maris ordinationem,in qua ordinatus ordinatori suo magis communicat, &atctiori scedere necessitudinis adsiti
160쪽
De qualit. Ministri legit. ordinat. 149
gitur Z Plura alia praetereo. Legatur A
Veib '2 Augustinus passim . qui
siise & luculeniet ostendit, licet ab
M πη-. haereti eis & schismaticis collata Sa-
. vitra pamaalais eramenta valida tint, non line tamenstrastina, millisa crimine ab iis scienter accipi, & ex
tra Ecclesiae unitatem per ea talatem minime obtineri, sed damnationem acquiri. Quibus adde Ecclesiastiea
faciemus, quae ordinationes ab hae- Bretieis vel se hismaticis iactas, irritas& inanes declarant: neque eninia irritae judicarentur, si licitae; neque inanes, nisi prohibitae. III. Secundb, exemplis sancti Lsimotum virorum id ostendi potest , qui ab haeteticis vel schismaticis ordinati tanquam immane piaculum refugerunt. Moses Monacfius, pietate fide & miraculis clarus, cum, Mavia Saracenorum regina , δε dera cum Romanis ea conditione sancie me, in Romanorum fines mi Lius fuisset Episcopus conlecrandus, Cab iisque Alexandriani, ut illic Sacerdotii dignitatem capesseret, deductus esset, ubi ad Lucium , qui ibi tum Ecelesiae praeerat, in locurru, Athanasi ab Arianis violenter subintroductus , adventavit , ab illo constitui respuit - sicque ipsum alloquutus suisse diei tui a Theod
milia ha a Socra- reto ut tua manus me con
tus sanRi gratia in neminem descem dis; cui Lucius: Unde, inquit, ista Dconjicis p Non conjicio, inquit, sed certo equidem scio: etenim pugnarcontra doRrinam Apostosicam, oecontrariam ipse dotes; quibus cunialia & smilia adjunxisset, semente
Lucto, ad montes, ad quos quidam exulatum pulsi suerant Catholicae communionis Episcopi, , necessariis suis deductus, ab illis Oidinatus est . Simile quoque exemplum habemas Antiochi, qui Eusebio avunculo in Samosatorum Ecclesia successit; cum enim omnes ad unum ei sustralati essent, eumque ad saetam Meniam ordinandum deduxissent , coegi Lsentque genua flectere , simulae conversus vidit Iovianum Episcopum Pergae, qui ali duandiu eommunioni Arianae adhaeserat , dexteram sibi
imponentem, manum ejus repulit, imperavitque, ut , numero eorum, qui ipsum consecrarent, segregare tur , dicens: Se num modo ferre
posse dexteram illam sibi imponi , quae sacra miseria per busebemiam
consecrata receperat . inibus exemplis, omissis eateris, addimus uni in
eum ) loannis Nicopolitani, qui, co lso tua es. elim a Thessalonieensi schismatico confirmat ionein petere noluisset, ab eodem pulsus , concussionibus Ndispendiis affectus est: quam ob causam , ctun tam ipse qu1m Suffraganei ejus ab Hormi lda Summo Pontifice per epistolam expetiissent, ut licentia eis daretur, relationem ad Thessalonieensem destinandi , nequaquam Hormisda consensit; quin
lino Episcopum Nicopoli Ianu tria admonuit, ne tale aliquid audere tentaret, s cum eo in commum O.
ne vellet per silere : Ne per illum, inquit, si ab eo , qui a communione nostra alienus es , confirmationem petisset , nostra quoque Communio contagium sustineret. Ejul dein qu que Nicopolitani causam aliis quidem commendavit, apud alios autem tutatus est, & Thessalanteensem ita redarguit, ut a proprio Episcopo Metropolitano seu Primate unumquemque in eo casu absoluistum esse demonstret: Potuisset, in
quit . neglectus sic esse culpabisis.
si unum esset inter omnes miserium charitatis 3 ut eum multi se a pe
tra illius , qua Christus est , stadis
tate δυηerint quis niu velit aberrantium conjunctione aesterni, in