장음표시 사용
81쪽
teris in scientiis precellerent, adeo ut Philosophi pro graeculis haberentur,
ab eodem Clero plurimos quoque Graecos in Gallias a Suminis Pontifici. bus amandatos fuisse. XIII. Verum ut ex irresta stabilis auctoritatis testimonio conjecturam ducamus, vel isto tempore Gillieae nationis Catholi eorum mentibus insedisse opinionem , penes Summum Pontificem potestatem Episcoporum, praesertim Metropolitanorum , Clean- dotum resedisse, velim quaeso noten. tui & observentur verba ista, quῖbus resert Eusebius, Irenaeum Eleutherio
Papae summopere commendatum , permultisque virtutum testimoniis or-c Eois, lib. . natum, Romam a Martyribus Lu du.hia. με. nensibus missum fuisse: 'οῦm
litteras ad te perferre fratrem nos rum Irenaem , oe miniserii conser. tem rogavimus, teque obsecramus ,
ut illum , utpote studio incredibili e ga testamentum cissi flagrantem gratia oe beneυolentia prae eateris complectaris . Quod si locum S gradum Ecclesiastiti ministerii vim es facultatem babere justitiae cuiquam
impertiendae anima erteremus ,
bunt ut Presbditerum Ecclesiae boc namque munus obtinet ) in primis
tibi commendassemus . Haec verba dum attentε perpendo, & peregrinationis Irenaei tempore, Photino Pontificum caeteris glorioso martyrio
Hiaf-νω. d. coronato, Irenaeum ab urbe Roma
mo , aliisque auctoribus edoceor, suspieio non levis animum meum occuupat, non temere a S. Phutinc ni et itum
suum praevide ute quem utpote virum Apostolicum. nonagenarium senem, pastorem siletem , praecipuum illarum literarum auctorem fuisse nemo ius-cias jerit i di caeteris martyribus idem
praesagientibus, Irenaeum virtutum Episcopalium titulis decoratum , Pre ibrieralis ordinis testimonio ornatum, tantopere commendatum , non temete inquam ) Romam missum ,
rogatumque Summum Pontisdem, ut eum prae caeteris gratia de favore praecipuo complecteretur: sed haee ab iis seripta, ut consummato per martyrium sinctissimo Praesuli, a Romino Pontifice successor ipse ordinaretur , ne favissima persecutione gra
sanie aut vacaret Sedes, aut in Eccle-sae perniciem de successore contro-veisia m. overetur: missum itaque Irenaum Romam, ut a Summo Pontifice saetatetur,praeficeret usqueLugdu
nens Ecclei ae , subductum temne stati , ut Ecclesiam perlecutionis turbi ne amictam suo reditu tesceret atque recrearet, non fiussi, fortasse conjicio . In tanta scriptotum inopia fas sit unicuique divinare , quibusdam sorte nostra conjectura probabitur. I. III. Praecedentis disputationis continuatio Θ tempore concilii Nicaeni ad tem. pora Caroli magni, ubi multa de Primatum institutione, oe auctoritate. XIV. Eddit 1 per Constantinum L . Ecclesiis pace , circa Metropolitanorum . & Episcoporum ordinationes disciplina Ecclesiasti ea quae consuetudine & traditione ab Apostolis deducta invaluerat, legibus
firmati, & pro necessitatibus occurrentibus componi coepit. In Concilio PNicaeno, tribus Patriarchis RO- o Ga it. Nisaeiamano, Alexandrino. & Antioeheno. ' ς ε in quos totus orbis Christianus distributus
82쪽
Quis consecr. Epist. Archiep.&c. FI
butas fuerat , sui limites assignati sunt a statutumque -- δὲ G -ῖς
ταῖς Eκαλήσι ς : similiter vi in aliis provinciis sua privilegia sementur Ecclesiis s ted Metropolitanorum juribus, in Episcoporum clit ex praedictis patet ordinationibus, contuitum est. Antiqui quoque mores retinendi
admonentur, nec novum aliquid eontra tentandum permittitur. Ideoque ex Concilii Niezeni Canone, nihil ei rea ordinationes innovatum : firmata tamen Romani Pontisuis , & caeter rum Patriarcharum in suis Pattiarcha. tibus potestas, ut nempe in Episcopos sui Patriarchatus summam haberent
potestatern e Patriarchatus autem Romanus caeterorum exemplar constitutus est, ad instar cuius caeteri diligerentur: ex quo proinde Canone conjicimus, quaecumque caeterorum Patriarcharum privilegia observamus, haee Romano Poniiset si neu latitet tribuenda esse : quare cina Patriarchae Alex1ndtini non solum in confirmandis Metropolitanis, velum etiam in consecrandis tam his, quam Episcopis illis subditis praerogativam animadvertamus , qua de re infra , eandem Romano Pontifici denegare non debemus . Eamque praerogativam Patriarcharum, ut in ordinationibus Metropolitanorum consulerentur. Nicaeno Canone stabilitam fuisse ostendit
, I . e. Innocentius psimus . dum Cv. i b. pr Osum improbat conluetudinem, quod uo arbitratu ordinarent, neminem consulentes, in quo Nicanos ab ipsa Canones violari contendit. Ve-tlim non passim prioribus laeulis usum ejusmodi praerogativa Romanum Pontificem certissimum est, saltem si de infitioribus Episcopis agatur a i md etiam si de Metropolitanis. Etenim plures ejusmodi ordinationes ex histoliae lectione celebratas reserre possumus, praesertim eorum , qui ad Α Eeelesias rapti & violenter tracti sunt, quos non expectato Romani Pontiseis assensu consecratos fuisse non dubium est : sed quorum ex praedictis ordinationes , Summis Pontificibus, ex Apo stolica traditione , probari postea saltem debuisse , aeque certum est. Xv. Constantinopolitanum ι, C emti-ν. primum Concilium nihil ei rei ordinationes immutavit , praeterquam quod Constantinopolitani Patriarchatus , qui ex Romano & Antiocheno B mutilatis inere menta coepit, fundamenta jecetir in reliquis nihil immutavit: qui nimb Metropolitanorum ordinationem in Provinciis , in quibus fieri solerent, faciendas con
firmavit ; statuens, ut Asianae dioecesis Episcopi, quae sunt in sola Asiana, administrent; & Thraeiae Episcopi Thraciam tantum regant; & Pontici Ponticam : has Provincias memorant Constantinopolitani Patres, quae solebant a proprii Synodo administrati. C ad earum exemplum insinuantes, cae. teras quoque, in quibus idem mos viteret similiter ordinandas esses, . Unde & de Barbaricis Ecclesiis conis suetudinem Patrum servandam esse
decernunt: uno verbo, standum consuetudini putarunt ei tea Eeclesa
Xus. Sed clim satis consula videretur esse ea consuetudo, ut diximus, ob praecedentes Ecelesarum tum ab Arianis excitatas tempe- D states.& Metropolitani aliquando a Romanis Pontificibus crearentur,
aliquando vero nonnis peracta ordinatione ab ipsis in suscepta ad. ministratione confirmarentur a visum est Romanis Pontificibus primatus quosdam in regionibus dissitis instituere, seu Vieatiatus S. Sedis Ap stolicae , ut facilitis ad Romanam
Cathedram , te ad unitatem Sacerdotalem ordinatio omnis recurrerer,
in iis praesertim loeis, in quibus Jam
83쪽
72 Pars III. Sect. V. Cap. IV.
aliquoium illorum Primatum an . liqua consuetudo sundamenta jeeiuset . Nam Carthaginensem Primatum antiquissimum esse nemo inficias j erit, quem ex vetusto more Cyprianus suo tempore agnitum ostendit . Et Primatus Arelatensis in ordinationibus Episcoporum originem ex veteri consuetudine, Zoximus ) Papa in ejus confit matione deducit; ab eo ergo tempore Summi Pontifices voluerunt , ut Netropolitanorum ordinationes ab Apostolica Sede , vel Ptimatum ab ipsa constitutorum judicio ac voluntate, penderent : & pr X mos
quidem ipsi Metropolitanos suae Primatiae x et per se ipsos consecrare soliti sunt, vel 1 Synodo sua ordinati statuerunt: remotos vero eXrsa
suae Primatiae limites , qui lanien Patitate batus sui sinibus continerentur , per Primates suae sedis Vicarios discussos atque examinatoseonsi mari placuit.' apud quos etiam de Episeopis, se ordinandis Metro. politanos referre jusserunt. Ordina.
propriae Synodo relinqui voluerunt; omnibus autem leges circa ordinationes praefixerunt. Sic enim S. Leo Africanis eirca ordinationes leges
praescribit ' Gregorius Gallis. sie Toximus leges, circa quas
Hesychio Salonitano circa ordina. tiones praescribit, ad omnium Episcoporum Pravinciae notitiam per
eum deduci jubet Sie alii Ieges plut imas de ordinationibus edide
runt , earumque violatores reprehen derunt.
XVII. Metropolitanorum autem Patriarchatus oecidentalis extra Pri- ' matus Romini fines , ordinationes inconsultis Piimatibus ordinarit
seri minime debuisse . patet primo ex quibusdam Epistolis Summorum Pontificum , quae id praescribunt, . vel observatum ostendunt. Syrte Ius f Epistola ad Africanos, quae in C. uicilio Teleplans, ut jam docuimus, lecta & probata est, statuit,
ut extra conserientiam Sedis Apost sicae, boc es primatis, nemo audeat ordinare: quamvis enim ex praedi
ctis per Sedem Apostolicam intelligi possit ea , ii qua fidei propagandae ad
vicinas Eeelesas initium ductum est, probabilius tamen est, per Apostolicam Sedem Syrteium Sedem Ro- , manam , Cathedram Petri intellexisse, quae καΨ' Apostolica diei meruit , quod Apostolicae potestati sngulat iter sueeesserit, & quae sola a Summis Pontificibus. & Latinis sere omnibus auctoribus , sAsicanos exceperis, Apostolica dici solet: unde Syricium Summum
Pontificem . natione Romanum ,
nonnisi de Sede Romana intelligi debere . dum Apostolicam Sedem. in oldinationibus edixit , multo probabilius est: eam autem consuli innuit . dum Ptimates consule rentur, quos Apostolicae Sedi, vica .rios tant lim Lin , & ad Summi Pontificis nutum diversarum sedium modb hujus , modb illius Episco pos constitutos sui E eeitissimunia
est. Innocentius agettionem nostram elatissime ostendit : consultus enim ab Alexandro Patriareha Antiocheno de Metropolitanorum , & religiosorum Episcoporum ordinationi.
bus, ita ex Romanae, quod unicuique clarum esse potest ) Eccle-sae eonsuetudine respondet: Revolventes itaque auctoreitatem Ni. canae brad, quae una omnium per orbem terrarum explicat mentem Sacerdotum. qua censuit de Antio-
ena Ecclesia cunctis fidelibus . ne dixerim Sacerdotibus esse neces
sarium custod re qua P supor diaeresim suam praedictam Messam,
non super aliquam Proυinciam reia
84쪽
Quis consecri Epist. Archiep. &c. 7 3
gηoscimur constitutam , Se Iim A moverentur; eique malo ea vendum.
que arbitramur, frater charissime. ipsi signifieat: quod nunquam serius sicut Metropolis os auRoritate psisset Innocentius . s nullus sine oraenas singulari , sic caeteros eonsensu ipsus Ilieris expresso omnon sine permissu conscientiaque , di natus suisset : ipsi enim aeque ac tua sinas Episcopos procreari ; in Aurelio cavendum fuisset, ne talea
quibus bunc modum rite servabis, ordinarentur. Sed tes illa est certa, ut longe positos Γteris datis ordF- ut exemplis omnium, vel sere om-nari censeas ab his, qui nune eos nium Episcoporum Asicae, de qui- suo tantum orae nant arbitratu ; vn bus historiae loquuntur, patere po- cinos autem, se existim.rs, ad ma- test. Suffciebat ergo de iis ad Prinus impositionem tua gratia sta- mates reserri ante ordinationem .;
tuas pervenire. Et paulo post B Primates autern Apostea a Metropin prios sane asseris olim Arrianae litanis de ordinatione Suffraganei: impietatis potentia fatigatos non ei Suffraga ne is de Metropolitani ot- retulisse Nicaenos canones in ordy- dinatione admoniti, ad Pontificem nandis sibi Episcopis , S usqu- . rescribebant , ut communionem actue tabere praesumptum, ut suo Apostolicae Sed is accipere mereren- arbitratu ordinent , neminem com tur e quemadmodum ) ex Q- ela. , , se usulentes . suocirca persuademus eis, priano supra docuimus, & ex plu- 'ut curent juxta canonum fidem, ribus post Cyprianum te ili montis .sdem Catiaticam sapere , atque quorum aliqua in totius disputati
unum cum cateris sentire Provin- nis progreta inserentur. potest eo
.ciis , ut appareat sancti Spiritus stinari. Ultimum, Ephesios proin- gratia ipsos quoque, uι omcles EO C de reprehendi , qui neminem in Hesias , gubernari . Ex qua epiliola ordinationibus Metropolitani cola- haec conjicere possumus, primunta terent, nec quidem ipsum vide.
Antiochenum Patriarcham Metro- licet Antiochemum Patriarcham rpolitanos omnes ordinasse , id e tria eosque redargui tanquam violat proinde juris penes Romanum Pon- res Canonum Nicaenorum. Ephesiistiseem suisse : ordinasse autem eos num tamen Concilium Cypri- ων A' dici, quibus, ut ordinarentur, licen- orum consuetudinem probavit , α 'tiam impettiebant ut , ex dicendis ipsorum in eodem Concilio patro. constabit. Alterum, Episcopos quo nus Zenon Epiphanium, Sabinum, que vicinos , seu qui ad Prima- Troilum , Constantiae Episcopos, tiam, sire Pontificis Romani. sive Cypri Metropolis, nemine consul- Patriarchae Antiocheni spectabant, D to, ordinatos probat , & ex Apost olim ab ipsis ordinari solitos. Tet- lica traditione morem istum fluxi Llium, de aliis extra Patriarchatum se asserit: cui credens Synodus pri- ad eosdem , vel ad eorum saltem vilegia ei sua servat , quae postea vicinos , nempe Piimates, reserti Synodi ') Trullanae Canone conis ta) D-- τ e. de te: nam quod ad ipsos teserti st mala sunt . Sed de iis insata necessatio debuerit, ex dicendis nul- susus. latenus probabile est , potestque ex XVIII. Secundo id eonfirmati Inoocentio eonfirmari , qui potest ex Conei lio Chileedo Aurelium Carthaginensem reprehem nensi , quod Constantinopolitanodit, quod passim Neophrti , & alii Pattiarchae tribuit, ut Metropolita- Sacerdotio indigni , in Africa pro- nos omnes consecret, licet Episc Iu Pars. K pos
85쪽
74 Pars III. Sect. V. Cap. t V.
pos sbi subditos singulis eon laetan . A quam suae sedis Vicarios, qui ordi.
dis relinqui velit 3 ex quo inserte nationes Episcoporum confirmarent, possumus, quod ad seititio Patriaria sub se habuerint, non posteriores: ehae concessum est, id primo & na. tertia , quod Alexandrinus Episeo-tivo Patriarchae non se i se denega- pos Et Metropolitanos omnes suae tum : praesertim e tam nihil aliud Primatiae ordinaverit; non Roma contenderit Constantinopolitanus, nos, qui tantbm propiores ex praedi qu in ut Romani PontiΑeis privi- ctis: quarta quod Alexandrini patriar- Iegia aequaret. In eo tamen Con- chae Vicatius in AEthiopia, seu Pri- stantinopolitanus antiquorum priνi- mas ab Alexandrino ordinatus, cae. legia assequi non potuit, quod Epis. a terorum inferiorum Episcoporum copos Metropolitanis subditos ordi- ordinationes ad se traxerit, exclussnare ipsi prohibitum fuerit , elim Metropolitanis a quod qui primum
id Alexandrino intra suam Prima- , PontificibusRomanis constituti sunttiam seu Dicetes m absque ullo du- Ptimates , nequaquam praesumpse bio concessum st: Antioeheno sae- rant: quinta quod Antiocheni etiam pius tributum : Romano omnium in sua Diaeces orientali aliquo tem- primo nunquam rationabiliter de. pore obscura fuerint jura ; Summi negatum . Moderatio tamen Sumis vero Pontificis 5c Alexandrini apem mi Pontificis in eo enituit , quod ta : sexta quod Constantinopolitanus, maluerit in remotioribus locis per dc Hierololymitanus clanculum imVicatios suae potestatis, qui ob vici. repserint, oc aliena invaselint; nonniam ordinandos penitius nossent, e ita reliqui Patriarchae . Sed de iis examinationem Metropolitanorum infra fusus. in dissitis regionibus fieri , qu m XlX. Tertib , ne plura alia per se ipsum : quod Ptimates insti- proferamus argumenta , sussciet tuendo Metropolitanorum jura sar- Primatum privilegia videre ; ex iista tecta servari curaverit , interim enim patebit Romani Pontificis Vi. tamen per Ptimates Ecclesiae hono- catios eos constitutos suisse , ut orinti atque utilitati consulens : quod di nationibus sedulli prospieetent , circa ordinationes nihil innovans, ne vel indigni vel noxii ad Epi diseussionem sollim ordinandorum copatus vel Archiepiscopatus eve- a Ptimate . Ec confirmationem vel herentur : absque eorum consensu instinationem electionum saeten- nemini Metropolitanum ordinare dam superaddiderit. Clitne contra o permissum , in ordinandos ad Me Alexandrinus jure suo plene usus sit, tropoliticam sedem inquisitionem Antiochenus invitus cesserit, Con. eis suisse concessam: de Episcoporum stantinopolitanus, di Hierosolymita- ordinationibus Metropolitanos ad ireus indebita usurpare conati sint. sos reserre debuisse . Audiatur S. Leo,
Uude inter hos Patriare has haee dis de Viearii seu Ptimatis Thessaloni serentia est: prima , quod Roma- censs priviIegiis loquens, ad Ananus, Alexandrinus , Antiochenus stasum Thessalonicensem t De εν; dDiceces m habu ei int . seu Prima- persona autem consecrandi Episcopi, ''tiam , in qua Episcopos inseriores S de Cieri plebisque consensu Me- Metropolitanis quibusdam ordinare tropolitanus Episcopus adfraterni-
potuerint; non autem Constantino tatem tuam referat, quodque in Pr politanus de Hierosolymitanus: al- vincia beneplacuit , scire te faciat, teta, quod priores. Primates tan- ωι ordinationem riιe celebrandam
86쪽
tua quoque firmet auctoritas . Quae rinis di1positionibus nibit mora aut difficultatis debet adferre, ne gre gibus Domini diu dest cura passo rum . Metropolitano vero defuncto ex Presbteris ejus im Ecclesia υet Diaconis optimus eligatur, is cujus
nomiκe ad tuam notitiam Provinciales referant. Audiatur de Ptimatu
Arelatensi Zosmuse Iussimus amum praecipuam, sicut semper tabuit,
Metropolitanus Episcopus Arelatensium civisatis in ordinandis Sacera dotibus teneat a oritatem: Viennensem , Narbonensem primam, NNarbonensem secundam Provincias ad Pontificem suum revocet , e . quibus plura alia similia dicit pluti bus aliis epistolis . quae mihi persuadent Ate latensem olim in iis Ptovinciis solum ex illimatum sui Lis Metropolitanum: led erectis novis Metropolibus, ut nihil juris irsi deperiret, conservatam illi fuisse, si non consecrandorum , sallenia confirmandorum Ptimatiali aucto
ritate potestatem . Audiat ut ' ) Bo
nifacius V. Iullo Episcopo Doroue nens pallium mittens : Concedenter tibi ordinationes Episcoporum, exigente opportunitate , Domini prae veniente misericordia , celebrare :quibus simile quippiam in Ebora. censis , ct Cantuarienss Ptimatus erectione supra citatus memorat .
ptivilegium ordinationis Bonifaelo Moguntino concessit , quo ipsumus.m fuisse in ilium Archiepiscoporum ordinationibus , Abelis Re mensis , Grimonis Rothom agensis,& Alberti Senonensa, patet ex epi
ctio quoque Primatus Toletani in Hispania iacta ell maxime propter
ordinationes tam Metropolitanorum, quam Episcoporum, quos nomina.
tos , Regibus facilius Toletani con-
III. Pars .seetabant Attilites , in qua tamen erectione debita Metropolitanis reverentia servata est, lit ex Cone illo ' Toletano XII. super ilia notavi
XX. Circa has proinde Ptima- tuum erectiones observabis, antiquis-smos Ptimates si Carthaginensem exceperis γ videri institutos non ad consecrationem Metropolitanorum aut Episcoporum , sed ad consimationem di discussionem . tantum e
quod cum ex praedictis colligi possit,
ex quibus, non obstan ibus illotum primatum istitutionibus , servatum Comprovincialibus jus suum Metropolitanum consecrandi, & Metropolitano jus eonsecrandi Comprovinciales ; innumerisque item exemplis ordinationum Episcopaliureia, in quibus circa haee tempora sorma illa, quam diximus, obser ata est. Patet insuper elatissime ex epistolis Bonifacii, Caelestini , Leonis, Hormisdae, Gregorii Magni, aliorumque Summorum Pontificum .
tensem , cujus sedi nuper I Zos- N tb mo privilegium ordinationum cum Ptimatus praerogativa confirmatum fuerat, severe reprehendendum putat,
quod in locum decedentis Episcopi. nescio quem in alia Provincia, in Narbonenti scilicet, quam Arelatensi ptimatui subditam fuisse liquidbeonstat ex praedictis, 2 praetermisso Metropolitano , contra patrum Nicaenorum, , quibus id expresse statutum esse contendit , regulas ordinasset rquae proinde ostendunt, ordinationis jura Arelatensi concessa de sola confirmatione Episcoporum esse intelligenda, Nicanisque Canonibus repu-enantem , Bonifacio judicatam contrariam concessionem: quod clatilis in fine ipsius epistolae interpretatur
haee addens: Celset bujusmodi presu
mstra auctoritate praesumptio eorum,
87쪽
qui ultra lycitum sua limitem dignἰ- Αtatis extendant: quod idcirco disimus , ut aisertat ciaritas tua , adeo nos cautius praecepta servare , ut itis constitutio quoque nostra definiat, quatenus Metropol tani sui unaquaeque Provincia in omnibus rebus o
dinationem semper speRet. CVestinus
eande in Boni saeti constitutionem con .simat epistola ad Episcopos Nam bonensi & Viennens s Provineiae , statuens, ut Iuxta Canonum dere ra unaquaque Proincia suo Metro- B politano contenta sit, esse. sit concessis sibi contentus unusquisque t mitibus , alter in alterius Provincia nibit praesumat, Sc. Docere enim videntur haec verba, non solum Episcopos sngulos in suis Provinciis , suis Metropolitanis , veriam etiam Metropolitanos in sua quosque Provinci 2 consecrandos esse; nec extra Provinciam propriam Primati consecrationem ullam attentare licuisse.Claritis autem S.
Leo id ipsum doeet citata epistola ad C Anastasum, qua ad Ptimatem
reserti debere ostendit, tam de Metropolitani nomine , Suffraganeis, qu m de eorum electione a Metropolitanis e horum autem a propria Synodo , illorum a proprio Metropolitano ordinationem fieri debete ostendit . Quod etiam constinat epistola lati pia ad Episcopos Viennensis Pro. vinciae adversus Hilarium Arelatensem , quem graviter reprehendit, quod in aliena Provincia ordinationes o
Episcoporum usurparet contra antiquam, ut ibidem ait, consuetudinem, quam nemo praeter Patroclum violaverat . Ideb S. Hormisda Beato Remigio primatus honorem cons rens, Metropolitanorum iuribus nihil praeiudieati voluit: Vices itaque M.fras , salvis privilegiis , quae Mur
politanis decrevit antiqvitas, ρω- sensi auctoritate commitsimus t quod itidem sere vel bis repetit, dum Ioan nem Tarraconensem primatem creat:& in Lus tanta Salustium Vicarium tris. Grie l . .
suum instituit . Similiter S. Gregorius Virgilio Arelatensi antiquam ianciens dignitatem . dc pallium di
suit, Iulii Auidem Metropolitis
secuaerim priscam consuetud nem proin prio δε more servato Idem habet adisii in Gai ι. Virilius in ejusdem Primatus const-matione. Idem plures alii. At interptivilegia Metropolitanorum reponitur , ta n q os a propria Synodo ordinentur , quam quod Episcopos ipsi conseerent : ideoque Pontifices Metropolitanoruin jura illasa & illi.
bata minere volentes, neutium instinoti patiuntur. XXI. viguit illi diutilis Prima. tum potestatis restrictio, saltem quoad
Episcoporum ordinationem 3 nam quod ad Metropolitanorum attinet,
occalione , ni fallor , decreti ) e ιν Chalcedonensis , quod Patriarchae Constantinopolitano Metropolitanorum ordinationem permiserat , Episcoporum ordinatione Metropolitanis relicta , praesertim edin Pontiseum citatorum sanctiones pro Episco tum ordinationibus 1 Prima te non usurpandis districtilis & expressus cavisse videantur, & aegre Sufflaganeorum suorum ordinationes ab aliis usurpari Metropolitae paterentur; eeontra Suffraganei communia jula facilius negligerent, nullo communem eausam pertinaciter defendente A. .llia t
tertio citato eo Canone, quo Metropolitanorum ordinatio , pluribus Me. tropolitanis . praesentibus Comprovincialibus, seri jubetur, cavetur tamen , ut 'si Metropolitano reae nindi privilegium maneat, quem ordinationis consuetudo requirit . Hoc autem Canone Mettopolitani isti, hquibus aliorum Metropolitanorum
88쪽
Iiguntur consaederati, & in eadem . AProvincia , quae in plures aliquando
secta fuerit, instituti: euiusmodi sunt
Remenss& Treverensis, quorum Ec elesae ex praedictis sorores dicuntur; quo etiam nomine in testamento B. Remigii vocantur: vel certε intelliguntur primates, qui licet cum reliquis Metropolitanis consecrent, spe cialem tamen in ordinationibus prae rogativam habeant , praecipuique consecratoris partes suscipiant.
XXII. Imo qui post S. Grego- B
rium ad plura tempora Primates insituti sunt, ea videntur praerogativa fuisse donati, ut Metropolitanos sal tem ipsi ordinarent; idem etiam jussbi in Episcopos non numqv m Fen
dicantes. od primum patet in institutione Toletani Primatus, cui
non solum Metropolitanorum, verum etiam Episcoporum omnium regni Hispaniae ordinationem tributam sui Lla jam docuimus. Patet etiam ex Primatus Cantuatiensis institutione . qui- C
eius pallium dedere, ut consecrarent Episcopos. Honorius primus Eboracens quoque pallium misit, ut non Bitim Episcopos,vertim etiam Metropolitanum Cantuariensem consecrare posset. Eboracensem verba Cantuariens consecratum, patet ex epistola
Anselmi Cantuariensis, qua eum
Cantuariam invitat, consectationem in ea civitate recepturus, minaturque,
si ultra menses consecrati d ifferat, ona. Dnia se Episcopalia munia in Eboraeensi Episcopatu obiturum . Notanda vero in praesenti materia Summi ponistificis Honorii ratio afferentis pallium se cum Eboracens, tum Cantuariens misisse, ut se mutuli consecrarent, nec Romam in tanta itinetum dissi. cultate , ac distantia locorum ad eon. sectationem pergere ex necessitate debetent: haec enim ratio supponit,
Arehiepiscopos ab Archiepiscopis deinbuisse eoniserari , qui , Romana a Sede pallio donati essent; secus eis ad Summum Pontificem , vel aliquem
ex ejus commissione Metropolitania mpro ordinatione confugiendum est. ;ea tamen Honorii concessio non impedivit, quominus postea varii Cantuarienses Pontifices a Romana Sede
consecrationem expetierint et Natata,
) Byrinus ab Honorio missus in . 8φιλ ii, 3. Aneliam , ejusque jussu per Genuensem Episcopum consecratus est. Uin-hardus Romam missus ad Vitalianum Papam, ut ibidem ordinaretur. Ab eodem Vitaliano Theodotus Tharsens, in ejus desumsti locum mi IIus, &ordinatus, ut esset Episcopus Doro vernensis. Plures praetereo , & ad pio positam thesim probandam redeo: Primates nempe a Gregorii tempore per plures annos institutos, ordinan-ἡorum Episcoporum & Metropolitanorum potestate donatos sui se . Bo. niticii Moguntini possemus eXem plum addere , qui non solum in Germania novos Episcopatus constituit, &in eis Episcopos consecravit, verba , etiam in Galliis Metropolitanos R thom agensem , Remensem . Senonensem creavit: potestas autem Boni-sacii extraordinaria fuit personae addicta . nec ad successores ipsius in Ecclesia Moguntina derivata est. In Hibernia, qui Ptimates instituti sunt, Metropolitanos , imo & Episcopos
Provincia nonnumquam consectarunt. S. Patricius Hibet notum Ap
credimus. 369. Episcopos consecravit , Presbyteros vero mille; ut tot Episcopos consecraret, oportuit eum ampli vima Episcoporum creandorum
potestate , sancta Sede, a qua mi sus
iuerat, praeditum fuisse. In Hiberniae autem Primate eadem postea viguit auctoritas, ut Metropolitanos saltem crearet, ut patet ex vita )S. Mala- i , i
chiae, in qua ipse quidem refertur in
89쪽
Connareth ab Archiepiseopo Episco- Apus creatus esse, ex quo Archiepiscoporum in creandis Episeopis potestas elucescit; Archiepiscopatus autem a Celso Primate Hiberniae, qui S. Pa tricii sedem tenebat, legit ut instituistus: ex quo Ptimatum in ordinationibus Episcoporum probabiliter, ut opinor , conjicere possumus auctoritatem : sed eam institutionem a sancta sede firmati Μalachias voluit, qui & enixε cogitavit de palliis duobus in Hibernia Metropolitanis init tendis , ut se mutuo ordinare possent. Rebus a Romano Pontifice compostis, legimus S. Murentium Dubli-::: 7 3. N ' nensem 1 totius Hiberniae Primate Getaso suisse consecratum . Eumdemta caeteris morem servatum suife plura alia exempla su spicandi oceasonem dare possunt: sed haec posterius
multo contigerunt . Iam ad nostras Gallias revertamur. V. Iv. Praecedentis disputationis contis- io a tempore Caroli Magh ἐad tempora Alexandri ter.
Boritate imminuta, ac demum re- situra .
I. Ccidit verb postea in XXIIL nostris Galliis, ut s
ve diuturnitate temporis, quod magnas rerum vices inducere solet,sve ob contentionem variarum se
diu Arelatensis, Narbonensis, Uiennensis Alchiepiscopi , posteaque Remensa, & Treverensia inter disceptarunt) singulorum Plim tum obscuta essent jura, & ex ruimomenti evaderet eorum auctoritas: quibus causis alias quoque ad. dete poeunius , extraordinaria nempe missionem Bonitieii Moeuntini, quae , ad tempus saltem , Pti.
matum omn um auctoritatem abis sorbuit. Iteriaque Regum, de eorum,
qui apEd Reges gratios erant, potentiam , cui non tuto resisti po. luit, ac voluntatum m h in hos, modb in illos Antistiter bene vel male affectarum varias inclinationes, quae Primatum auctoritatem valde imminuerunt . Ideo di tempore Caroli Magni ea diu consuetudo viguit, ut nonnisi a Metropolitanis Episcopi cujuscumque Provinciae, nee ab aliis Mettopoli. tani , quam 1 svis Suffraganeis sa.
Crarentur . Confirmatio Metropolitanorum I Summo Pontifice petebatur; nec enim plenitudinem potestatis Archiepiscopalis obtinete ere
debantur . nisi ab eodem pallium
accepissent r pallium autem acci
stolicae singulati quodam juramento obstriniebant: ante pallii acceptionem , hi supra docuimus . , pluribus Arehiepiseopalibus officiis celsare debebant . Sed ante confirmationem a Summo Pontisce obtentam consecrari solebant , ut pluribus exemplis innotescit : Nam v. gr. cum defuncto S. Vralstido Coloniensis plebs S. Brunonem elegisset, isque o dinatus suisset per Hadamarum Monasterii Fuldensis Abba. tem , decretum electionis Romam mist , confirmationem petiturus, quam ab Agapeto secundo cum pallio obtinuit, ut habetur in ejus vita Rogero quodam conscripta , qui elaruit circa annum Chiisti ro4o. Sed si antiquius exemplum petamus. oecurret illud Ioannis Ni
copolitani, qui ' post ordinati nem suam , Thessalonicensi Episco.
po vexatur est, quia de ordFnati
90쪽
dam prisca exempla non miserat: commendatur autem ab Hormisda Papa,qubd confirmationem sui ranistificatus ab ipso . derelicto The salonieensi, qui in schisma inciderat , iam or)inatas a Synodo suo. rum Suffraganeorum . petiisset ut videas, nee , Ptimatibus, nec Summo Pontifice confirmationem semper expetitam ante ordinationem,
sed aliquando post ordinationem. Iustinianae quoque primae ' Anii.
stitis ordinationem ratam habet S. Gregorius, & pallium mittit. Andreae item Nieomediano, ii Compro-τineialibus ordinato, de sua ordina. tione ad Summum Pontificem reserenti , gratulatur, ejusque ratam habet orὸinationem . Sed ad recentiora , quae post Caroli Maeni tempora acciderunt, veniendum est. Igitur pro Hine maro Remensi h Rωihaldo Suessionens jure nempe Suessonensibus Episeopis debito , quovptimae sedis in Provincia Remens Episcopos suisse, multis argumentis probari potest consensu omni arria Episcoporum Remensis Provinciae ordinato , Galliae Episcopi omnes epistolam miserunt ad Apostoli-
eam Sedem pro eonfirmatione ordinationis ipsus , hi habet ut in Synodo Suessionensi : in qua
etiam ejusdem Hinemari ea nonica ordinatio comprobatur , quod canonich electus , canonice ordinatus, canonice , pallio Apostolieae Sed is auctorirate eollato . confirmatus , & perfectus suetit . Fuleonem . qui Hinemaro successi similitet ordinatum conjicies , tum ex eo quod nulla in ejus electione alia eosirmatio Romani Pontiscis memoretur, quam ea quae
post missam fidei suae pinsessionem
ad Summum Pontiscem Martinum , smul eum eoaeessione pallii ab eodem obtenta est s tum quod in iis literit, quas ipse setipsi ad Ste. phinum , qua se heu b excusat, quod Apostolorum limina nondum
inuisisset, nec ad Synodum Roma.n m pergere potuisset , urgente in contrarium Stephano, eumque o, jurgante, electum se a Ciero & populo & Episeopia Provinetae Remenss, ab iisque ordinatum reserat , nulla alia mentione eonfirmationis Summi Pontificis . In ordinatione Hevaei, qui Fuleonem in eodem Episcopatu excepit , nulla pariter alterius consimationis ante ordinationem mentio si. quim ejus, quae, Coepiscopis P ovinciae Remensa facta est, qui nempe decretum hujus ordinationis eorroborasse dicuntur,' quod etiam in Seu Iphi laeceia soris ejus ordinatione poteris observare postquam peractum refertur, quod Legatos Remensis Ecclesiae Romam dirigens pro consensu Papae Ioannis in ortanatione sua, paL
lium ab eodem sibi missum cum Γι- teris priυilegi; hujus sedis suscepe
rit. In ordinatione Hugonis, quem postea Summus Pontifex dejecit, &Attaldi, cujus ordinationem renuen tibus Comprovincialibus, Rex Fran
Corum acceleravit . Summus Pontifex postea probavit, observare idem possumus; nec non in ordinatione Arnulphi , & Gerberii , quor ut uterque sne expresso Summi Pontifieis assensu ordinatus est ; prior autem postea probatus , posterior rejectus est, hi patet tum ex vitae
) Silvestri seeundi apud Papirium Massonum , tum ex Coneilio ')
Remens, in quo causa ipsus Get/belli discussa est. Pluta alia exempla enumerare inutile solet in re satis nota . Fusi autem Hi ne-marus Metropolitanos distinguit ,
quotum aliqui essent ex Urοκεφαλοι ,
qui possent, inconsulto extra Provinciam quovis alio, Episcopos or