Severini de Monzambano Veronensis, De statu imperii Germanici, ad Laelium fratrem, dominum Trezolani, liber unus

41쪽

UL DE STAT u IMPERII li; & longe dissicilius hisce erat addiscere linguam Teutonicam, quam illis Latinam. Nam quantum in ea lingua addiscenda exteri sese torqueant, meo ipsius exemplo didici. Inde etiam apud antiquissimos rerum Francicarum striptores, vulgaris lingua Latina, lingua istica audit; scilicet quia nobiliores Teutonicam adhuc linguam retinerent,cum rustici&reliqua antiquorum Gallorum plebs ι nil nisi Latinum sonare sermonem nossent. Sic hodieque deprehendimus in Livonia & Curiandia, ubi per

Germanos antiqui incolae ad conditionem rusticorum redacti sunt, omnes fere nobiles oppidanosque callere linguam rusticanam; rusticorum contra vix decimum quemque voculam Germanicam intelligere. . Ergo Carolus potuit nosse linguam Teutonicam , tum quia illa inter Francicae stirpis homines nondum pqnitus u surpari desierat, tum quia magnam

Germaniae partem & antea Franci, re, ipse

42쪽

- . GERMANICI, CAP. I. Igipse universam imperio complexus erat. Nec vero rudi illo seculo cum ' Germanis conversari erat, ni vernacula ipsis lingua sermocinari nosses. Caeterum accuratissime hanc litem composuerit, qui observat, a plerisque diversas quaestiones hic confusas fuisse. Si enim Maeratur, ad Gallos, an ad Germanos Carolus stirpis suae originem referat sine dubio respondendum erit,quod non sit stirpis Gallicae , sed Germanicae, seu Francicae. Verum si quaeratur, qua patria censeri debeat λ Gallia non Germania ip-s assignanda erit; adeoque hoc intubtu non Germanus , sed Gallus seu potius Francogallusdicetur. Metuo ne stuporis videar argue lectorem, si rei tam plance diutius immoratus fuero. Sed tamen hominibus Germanis notissimum exemplum addere non a pigebit. Apud eos enim si incideris in nobilem Livonum, eumque inter- roges, crias λὶ respondebit, se LiκVonum esse, non Germanum. Ubi

43쪽

14 DESTA Tu IMPERII ulterius instes , quali stirpe sit oriundus p dicet se Germanum esse, non

Lettonem.

A. 7. Caeterum Carolus hic di versas regiones imperio suo complexus erat, diverso adquisitas titulo. Franciam obtinebat tanquam paternum regnum. jure haereditario ad se devolutum. Utut enim apud antiquissimos Francos aliqua quoque proce

rum populique in Rege constituendo

intervenisse auctoritas legaturλ puta-Verim tamen eam magis habuisse instar solennis inaugurationis , obsequiique erga novum Regem conte

stationis , quam liberae electionis. Nec temere ab ordine sanguinis disecessum, nisi per factionem , aut quia heres sceptro penitus inhabilis. Re sno Franciae jam antea juncta erat. Pars Germaniae; reliqua a Carolo armis subacta. An quidam ultro sub ipsius imperium concesserint Venerantione magnitudinis, in obscuro est.

Belli quoque jure si jecit sibi reg

44쪽

GERM A NICI, CAP. I. num Longobardorum in Italia, praetextam suppeditante Pontifice Romano. Idem denique Imperator Romanorum Augustus voluntate Pon- 'tificis populique Romani est cons lutatus : per quem titulum quid acceperit , paulo post monebimus. f. 8. Sic igitur sub Carolo Germania portio fuit regni Francorum, sat absoluto ipsorum, ut videtur, imperio subjecta. Eam in complures . provincias divisam praefecti, originis plerique Francicat, sub nomine Comitum aut Marchionum administrabant. Et si Saxonibus amplior quaedam libertatis species relicta; quippe quos Carolus, diuturno demum bello fractos, in jura populi Francici

adscivit, unamque velut gentem cum Francis esse jussit. Ut tamem ferocem nationem, servitiique impatientem, eo melius in ossicio contineret, adsumti in subsidium sacerdotes, qui populum religione Christiana imbuerent , simulque sedulo inculca

rent.

45쪽

16 DE STAT u IMPERII

rent, quantopere illis essent devincti, per quos viam adipiscendae salutis aeternae didici flent. Inde complures ' Episcopatus & Abbatiae per Germaniam Carolum fundatorem agnOscunt. Eadem conditione sub Ludovico Pio Caroli filio Germania fuit, ' nisi quod praefectorum illorum aut ritas & potentia magis magisque coepit adolescere. 9, Verum postea cum Ludovici hujus filii paternum imperium inter se . divisissent, quae praecipua fuit causa convulsiae potentiae Francicae, prostrataeque familiaeCarolinae davulsa fuit ii reliquo corpore imperii FranciciGermania,& peculiarem sibi Regem accepit Ludovicum,Pii filium. Cum Germania post coaluit magna Gallie Belg. pars, ad Rhenum vergens , Teutonicis fere populis insessa, quae a Lothario, itidem Pii filio, Lotharingi se nomen est sortita , i etsi hodie modica duntaxat regni Lotharii portio isthoexocabulo insigniatur. Caeterum intexeritia

46쪽

GERMANICI , CAP. I. I

exitialia bella, quibus Caroli posteri

inter sese collidebantur, non solum enormia sumst incrementa procerum Germaniae potentia, sed etiam ipsa stirps Carolina demum penitus fuit extincta,aut saltem regnoFrancorum dejecta, nam hodieque & Comites Palatini ad Rhenum,& Duces Loth ringiae, a Carolo stemma suum deducunt, y ac Germani ex suae nationis proceribus sibi Reges legerunt. Εκ quo tempore Germania suas sibi res leorsim habuit,nec cum Franeia Communi imperio est usa. Porro quia Germanorum Resp. populari usu nomine Sacri Romani Imperii solet denotari, operae pretium puto erit, paucis inquirere,quo modo hunc titulum

primum nacta sit λ quid per eum ipsi accesserit λ dc quo jure eundem hodie gerat/ Ad quod solide intelligendum

necessiim erit paucis repetere, ad . quam conditionem antiquum imperium Romanorum ante Carolum re

dactum fuerit.

47쪽

tis benevolentia frui. Igitur confecto Monachii ex animi LCritentia negotio , Ratispo

ratam me contuli, quo tempor TCCCns terror belli Turcici nolPAUCOS Principes eodem con traxerat. Heic vero facile erat, rario velut intuitu genium re Trim Germanicarum contem

Plari, & . quam laxe ista com PagCS cohaereret. Sed & adi tum sternente amico illo Bava-τiCo, innotuisse datum viro, cui ViX parem in Germania ullum Vidi, qui tunc temporis rerum in aula Moguntina potiebatur, pler1sque Germanis maximi habitus. Hic summa me humanitate excepit, & qualem homo i

48쪽

ubidinem illi Grae

ias saevie- m judica in erficiariis

udi plebed capienda

mancipio a te dimi iam, quem

um interiali, a nego 'o, solis re in

aret; has i consta

t vinarum

49쪽

8 DE STAT u IMPERII 'g. IO. Quemadmodum igitur po pulus Romanus, postquam nobilissimam Orbis terrarum partem jugo tuo subjecerar, . demum ambitione paucorum praepotentium civium in bella civilia ruerit , de exinde sub unius dominatum pervenerit , in Vulgus notum est. Caeterum A ugustus M narchiae Romanae conditor uti ope

militum imperium quaesiverat; ita per eosdem idem sibi servandum esse facile perspiciebat. Inde utut circa multa regni negotia nonnulla potestatis species Senatui relicta; curam tamen rei militaris sibi soli seposuit.

eamque nomine imperatorio non obscure prae se tulit. Enimvero tanquam praecipuum regni arcanum, curatiLsimis simulacris involvendum, & a vulgi militaris intelligentia subm

Vendum erat, penes milites esse, Im- . peratores solio admovere & deturbare. Quod postquam evulgatum fuit, non minus misera ipsius imperii, quam Imperatorum conditio extitir. Q ' illud

50쪽

GERMANICI, CAP. I. I9 Illud enim frequentibus bellis intestianis debilitatum, ex libidine avari aut turbidi vulgi ispe pessimos homines cerricibus suis imponi sensit, daepe

optimos rectores immani scelere sibi immature eripi luxit. Neque his sat sirina transmittendi ad posterosiluos imperii spes; & precarius semper spiritus inter venales trahendus. Ergo revera vis imperatores constituendi erat penes milites; sid quod usu venire solet omnibus Monarchiis militaribus, seu ubi validus quispiam, isque perpetuus exercitus uno in loco aliis tur.) Senatus populusque imbellia &Vana nomina erant, illudendae sim plici plebeculae retenti, quasi univem forum ultroneus consensus imperium daret. Superstructum istud militari licentiae regnum, uti ad diuturnitatem erat ineptum;ita ejusdem ruinam insigniter maturavit ConstantinusM.& Theodosius: ille fixa Bygantii sede regni , dc dimotis a ripa Rheni in Orientem legionibus validissimis: hic diviso