Severini de Monzambano Veronensis, De statu imperii Germanici, ad Laelium fratrem, dominum Trezolani, liber unus

51쪽

xo DA STAT u IMPERII 'divise inter filios ignavissimae indolis

imperio. Exin duo pro uno regna eXtitere, nulli alii ustii, quam ut divulsus orienti occidens barbaris eo fac ussuccumberet. Nec multo post Imperio Occidentis finis impositus, capta & vastata per Gothos Roma; quae& anya reliquis provinciis non deteriore jure, quam quo partae fuerant, exciderat; & nunc propriae libertatis jacturam experiebatur , regni Gothorum accessio facta. f. D. Post, Gothorum opibus collapsis, Roma, & magna Italiae pars 'imperio Graecorum adjuncta ; etsi ista ob antiqui venerationem fastigii, & quod Constantinopoleos sese m

trem ferret,ad sociae potius, aut comparis , quam subjectae modum tractaretur. Revera tamen summa imperii penes Imperatores Graecos erat, qui id Romae ac per alia Italiaedoca sibi , parentia, missis Exarchis,e uercebant.

Sed paulatim Pontifices coeperat hujus quoque Graeci imperii taedere. Causam

52쪽

GERMANICI, CAP. I. 2I. Causam ipsi referunt in libidinem Exarchorum, & quod nonnulli Groe . Corum Imperatorum in statuas saevierant; quae tamen utilissimum judicabantur instrumentum, superficiariis pietatis ritibus imbuendae rudi plebe culae; postquam illa fere ad capienda. solidiora inhabilis, dc per sola mani. i. mi puritatem, vitamque honeste exi actam, Numine posse uti propitio sacerdotibus parum quaestuossim. Fortasse etiam credebatur multum splendoris acce Turum Ecclesse, si pedeten re 'tim seculare sibi imperium stabilireukl Pontifex, penes quem alias sacrae. po ς

testatis per orbem summa erat.Et sane Uferendum non videbatur, mancipio 'Imp. G raeci, interdum virilitate diminuto , obnoxium vivere illum, quem Deustanta cum autoritate suum in ter ris Vicarium statuerat,ut ipsi,a neg tiis Ecclesiae deinceps otioso, solis rebus civilibus invigilare vacaret ; has quoque eidem delegaturus, ni consta- ret,sanctissimas Praesulum animas, di-

vinarum

53쪽

α1 DE STAT u IMPERII vinarum dulcedine rerum delinitas, a profanis istis penitus abhorrere.

Enimvero utut non metueretur longe remotus Graecorum imperator,

quem alias sat distinebat ingruens per

Orientem Saracenorum vis: terrebat tamen Longobardorum potentia, toti sine dubio Italiae imminens, & jam ipsa Romae suburbia amans. Huic

cum par Pontifex solus non esset,non occurrebant , qui validius possent auxilium sedi Romanae ferre , quam Francorum Reges. Quos ad id promptissimos reddebat favor gloriae, illum ab aliorum injuriis vindicasse , per quem quicquid Christianorum animos divinae gratiae irrigat, velut ex inexhausto fonte dispensatur. Ac optime de Pipino Caroloque meritus fuerat Pontifex, dum Chilperici tonsuram adprobat. Quod factum quantivis ipsis esse debebat; cum alias facile conscientias ipsorum scrupulus . potui siet urgere: an jure subditus in Monachum radat Principem, qui id

, tantum

54쪽

GERMANICI, CAP. I. 23 tantum videbatur peccasse, quod mi nistro praepotenti plus, quam regno 'expediebar, potentiae indulsisset. Aein eo cum primis favebant Francis f ta , quod tam plausibilem nanciscorentur occasionem Italiam nostram

invadendi, quae sui desiderio sempertransalpinos illos ussit. . f. I 2. Postquam igitur Carolus per staliam sibi subjecisset, quod ante

Longobardorum fuerat, Pontifex, in quem eX praeda non parum redundasset, ut gratum sese ostenderet, ac

simul in posterum de stabili defensore sibi prospiceret, Imperatorem atque Augustum, acclamante plebe, ipsum declarat. Petisthunc titulum quid Carolus acceperit, non ita in aperto est. Sane dudum deserat Roma esse sedes antiqui imperii Romani , facta primum accessio regni Gothorum , & inde Im rii Orientalis. Ergo non poterat a Romanis tunc in Carolum conferri, quod quondam ad imperium occidentale pertinuerat;

55쪽

et4. DE STAT u IMPERII rat; nam id jure belli, cessionibus, aut per derelictionem, dudum in alienam ditionem transivat. Quin ipsa

Roma sui juris non erat, adeoque alteri se donare non poterat. Unde & Carolus illud vocabulum usurpare dubitavit, priusquam transactio super ea re cum Impp. G aecis intercessisset. In qua ni quidem non adeo erant dissiciles, deficientibus viribus, &quod Francos habere amicos expediret, ne Calabria quoque ipsos exuerent, & quae alia adhuc ipsis oportuna loca Graeci tenebant. Ergo vix restat aliud, quam ut dicamus, sub titulo splendidissimo Imperatoris, ex statu antiquae Romae tepetito, utut dispari sensit, Carolum fuisse constitutum supremum defensorem & protectorem seu Advocatum sedis Romanae, de bonorum, quae ad ipsam ex usurpatione Pontificum, aut aliorum liberalitate spectabant. Ista defenso aut protectio, an summi Imperis, prout

ii politicis illud definitur, vim habue

rit,

56쪽

GERM A N ICI, CAP. I. 2yrit, mihi dubium videtur; & potius judicaverim, specie quadam duntaxat foederis inaequalis sedem Romanam , ejusque bona Carolo fuisse adjuncta. Cujus hae potissimum leges fuere , ut Carolus quidem sedem Romanam ejusque bona contra quoslibet invasores defendat, & si quae intrinsecae turbae oriantur, in dedecus aut damnum Ecclesiae redundaturae, autoritate sua componat. Ex adverse sedes Romana majestatem Caroli comiter colat, nec sine authoritate ipsius

quidquam suscipiat, quod ad ium

mam rerum faciat; inter quae praecipuum est, ut ne quis invito ipso sedi Romanae praeficeretur. Ex quibus adparet, ab isto tempore sedem Romanam peculiaris instar civitatis constituisse, neque cum regno Francorum in unam rempubl. proprie loquendo coaluisse. Deinde Carolum sedem Romanam, & quae bona ad eandem spectabant, in subjectorum numero non habuisse,aut in eandem usurpasse

B vim

57쪽

α6 Dp STATu IMPERII vim imperii, quae sese exserit in fere dis legibus , indicendis tributis, constituendis magistratibus, jure dicundo, aliisque similibus. Nam id defen-

foris aut advocati jus non excedit, per Prauas artes Pontificatui immisi expellere, Ecclesiae subversionem aut dedecus insigne molientes in ordinem redigere, aut Romanos aliosve in Pontificem insurgentes compesce re. Caeterum Carolus, & nonnulli

ex ipsius posteris, uti Imperatoris &Augusti vocabulo sic satis sibi vide tur placuisse, & ob id inter reliquos Reges, hautquidquam repugnantes, primum sibi locum asseruisse: ita, . quantum mihi constat, sub stirpe Carolina regnum Francorum tituli Romani Imperii fisisse insignitum, nuspiam legitur. g. t 3. Uergente Caroli prosapia,& Germani suam rempubl. a regno Francorum disjunxere , & Italiam gravissimae exercuerunt turbae, dum ex veterum ruina opum alii novas si a biex-

58쪽

GERMANICI, CAP. I. 27bi extructum eunt. Inter istas dum statui suo nondum satis confidunt Pontifices, & vero Rex Germaniae Otto primus, devicto Berengario, regnum sibi Italiae subjecisset, Pontifici con sulti stimum visum , Ottonem sibi defensorem adsciscere eodem fere, quo antea Carolum, jure. Et qui- dem, ut deinceps protectio illa sedis

Romanae regno Germaniae ita conjuncta foret, ut qui eo regno potiretur, ad hanc quoque statim jus nancisceretur. Caeterum postquam non pauci ex antiquis illis Germanorum

Regibus jus istud qualecunque inse

dem Romanam sat mascule eXercerent,& vero interea non istius solum.

sed & Episcoporum per Germaniam potentia immensium glisceret, Ger manicae quoque protectionis fastidium Pontifices coepit subire. In causa erat, quibusvis nationibus infixa

adversus extraneam dominationem aversatio, & indignum erat, prudentia celebres Italos, nam quod exteri B Σ nobis

59쪽

L8 DE STAT u IMPERII nobis tribuunt , id non agnoscere ignavum foret;) crassorum istorum Germanorum ferocia imperia respicere. Urebat quoque vicarium Christi diutius velut sub tutela esse, qui jamdudum omnibus leges ferre pruriebat. Igitur excutiendo isti oneri haes via initur, ut negotium Regibus Germanorum facesseretur modo per Italiam, modo peripiam Germaniam , operam Genuam mavantibus

Episcopis; subinde quoque in eosdem

fulmina emitterentur, quorum istis seculis maximus terror. Sic tandem Teutonicos Reges Italiae taedium' paulatim coepit, iidemque contenti deinceps suo regno, sedem Roma - . nam arbitrio Pontificum reliquerunt i, id quod hi tot seculis per varias artes magnosque Europae motus quaesierant. Quin & diu coronationem Romanam omisere. Retinetur tamen antiquus titulus Imperatorum Romanorum, & dum regnum ipsis

defertur, primo loco detensio sedis

Roma

vDiuiti se by Corale

60쪽

GE RM A N Ic I, CAP. I. 29 Romanae injungitur. Abs qua tamen cura Electores Protestantes otiosos ipsos esse jubent. . I . Ex quibus ad paret, puerilem valde errare errorem, qui credunt , regnum Germanorum in antiqui illius Romani Imperii vicem suta iisse, de hoc in illo continuari; cum illud Imperium , cujus sedes Roma erat, dudum fuerit destructum, antequam Germania unius instar regni habere coepisset. Imperium autem illud Romanum, in Carolum Ottonem collatum, quod nihil aliud. quam Advocat iam sive Protectionem

sedis Romanae notat,) successu te poris regno Germanorum vomeri suum admeuit, utut ditiones Ecclesia q. cum regno Germaniae nunquam in unam civitatem coaluerint, multo minus Carolus aut Otto sua regna Romae,velut sedi Imperii aut Metropoli, subjecerint. Scilicet cum crederetur in vocabulo Imperatoris Romani, ob

amplitudinem antiqui istius imperii,

d 3 eximii