장음표시 사용
201쪽
ius definition Is eum scriberet de arae dicendi, narrans de illis rebus disputatum e- caesi e a Theophrasto in iis, quae piae cepit ref j.αc hune enim titulum suisse eius operis declarati tradens lite defintilia illum quae nomina natura pulchra forent, ex quorum construct one ei liceretur pulclua & ampla locutio. Sed eodem etiam locosissimat explana ite illi in . quς nomina pii silla & humi ita cillant Quἰnetia mi in Lyset
vita idem ope iis illius docti si nil ac politiissimi viti mentionem fecit . uermogenes Praeterea, cu is ura, quς 3onitur in oratione & pulchritudine ipsius, disputar l, significauit qua: pulchra sint nomina . quo loco etiam docuit vocabula quaedana par ita, & quq paucis lyllabis conflarent, praeseserte diligentiam no paruam ac pii lchritudinem , nam, in quo magis conuenit ipsi cum iudicio Phaleret,alio loco ta liatiis est, cuncta, quae alicui sensui polsunt eile iucunda , eadem cum dicunt tar efficere voli aptatem. quare necellario etiam verba, quae ipsa ostendunt sunt iucunda, cum vel ba snt notae rerum.
Qua pectum autem, iucunda huiusiemodi sent,
a quaecunque enim iucunde iidentur, haec cum dicuntur pulchrasent. Ad auditum autem. Καμὶρα ς, A ρύν: concursio enim eorum M.
senorum quiddam habet, ide etiam νν. Literarum.
Exemplis Demetrius, quod Theophrastus praeceperat illusitare volens. a t. ad aspectum oculosque iucunda esse de naec de alia talia ni mina. - . Quin autem cum prius iunctum verbum audimus, voluptatem qirandam sentiainus dubitandum no est. quae voluptas inde nascitur quia recordamur Pulc rim-dinem rotae, quae visa oculos nostros mirifice obiectat: eadem ratio est polletioris exciΠPli. nam itores et atra tanquana oculis nostris repraesentati sum itiitem quandam gignunt. hac autem ipsa de cauta otiam dixi aspectu iucunda elie illa verba docens Demetr iis inquit.. Quaeci inque enim cum suauitate quadam cernuntur haec ea iam cum proferum ut pulcritudinem habent, pulchraque, quae id faciunt, verba recte vocantur . Traniit poli hcc ad alterum genus pulchrorum verborum dicens. Ad aures autem Pulchra scilicet tu int ΚωΜις α tae statimque unde fluat voluptas, tu tantum gratiae adsert illis nominibus, ostendens, ait. Cocursus enim ille duorum si habet in se quiddam soliorum . quod pertinet ad antecedens verbum: eodemque pacto concutito duarum litterarum de ipsarum suauium, quς si in consequente voce. cum vero singulis nominibus constent duo haec exempla in quibusdam cal mo exaratis libi is ambo illa in nautata sunt post ei ius tame multo magis variatum. nam quod facit ad prius, in uno tantum pro Κανι, καe, initent Καοῦ . M. qui etiam conseqlientem vocem ι .u, habet ceterorum quidam οὐ M legunt: alii vero M .
in omnibus i me manet cocursus ille ex iisdem liquidis elemutis ac sine ulla molestia inlluetilibus in aures. Dionytius tamen Halicarnal se iis palmam in hoc dat litterae : ipsamque putat reliquas scini uocales dulcedine i uperare. luare concursus qii Iinde m luauior & ipse est. Non est autem exploratum an duo haec verba sumpseritalicior, nulla re inter se coniuncta, ut ei quod probare volebat accommodata . iiii et apud aliquem scriptorem continent; a.
202쪽
imitatioue sui ipsius prolatum. bi pactum autem anceps, ω mixtum quabur littertis.
superioribus quattuor nominum different IIs demonstrat;s, explicat diligenter Demetrius cur ita singula vocata sint: leue lae vel bu esse inquit, quod ex litteris vo Calibus, siue totum, liue magna ex parte conssatum iit, ut Ai in in quo extrema Iautum littera consonans est. nam supra ubi de concursu vocalium disputauit nomina aliqua cunetas habere litteras vocales indicauit ut Aiac L. exemplo aute declarare volens, quod nomen asperum appellatum si, utitur hoc verbo εἰλε .i: in eo nanque Plures sunt consonantes, quam vocales δί illae quoque iiiiiii scemodi, ut molestum sonum habeant. Cicero quoque in Oiatore, idem vitium non in uno verbo, sed in conUOsitione plurium vel borum,ostendere volens, hunc versum ponderauit. Frugifera & 60ta arva Asς tenet. dix ique illum in qu iritum esse, quia sit insuauit lima littera infinitus sed fortasse etiam idem versiis aliquid asperitatis traxit I pluribus illis & valde sonantibus concursibus vocalium, quos in sc habet . infinitum vero Ipsum in eo vitio Cicero vocat, quia sine modo ullo, terminoque iusto i psa illic posta est . hoc autem addidi,ut errorem refellerem quorundam, qui emendare iocum volentes : qui nulla corrcctione egebat: ε pro infinitus,finitus excudentes, ipsu indeprauarunt. Sed cum infra etiam idem vitium' asperitatemque in verbis , cuius modi sit exemplἰs duobus demonstret, in posteriore illorum excus omnes librῖ mendum continent. quod in gradum, cu semper illa tedulo ex antiquis auctorib.totalenda lint, magis tamen illic molestum est qura in eo potissiimum,quod de pia natum est, exemplum manet. totus locus est: integrunt enim illum hic ponam,cum seritiae etiam contilio Phalerei, e q; quod ipse probare nunc vult lino vero ista icquamur, asperitatemq; fugiamus. Habeo istam ego perterricrepam. idemq; . Versutilo li axmalitiarita enim lege udum est, non versutiloquas malitias ut testimonioellam Noanti Marcelli cognoscitur. Plenius aute eodem loco usum fuisse Ciceronem in tit. libro de oratore, ubi de verbis factis disterit, notum est. Addit superioribus Demetrius illud ipsum,asperum de insuaue nomen ad imitationem sui prolatum ei te, intelligens illo significari rem saetiam ac trucem. transitq; ad tertium genus explicandum, quod e vocavit, dicens illud esse, quod utriusque particeps est, in neutram penitus partem inclinans: declarans autem ut opinor quid valeat inquit . dc mixtum aequaliter temperatumque litteris idest, quarum partim leues sunt: partim asperae.
Tumidum autem in tribus, latitudine, longitudine,Actione. ceu, pari , pro βρο DG etenim asperitatem ex priore bilaba habet, O ex secunda. iungitudium quidem propterproducisam: latitudinem autem propter coh
203쪽
suetudinem Ῥorum: lata enim omnia loquuntur lores.
Tumidum, quod quartum posuerat, tribus in rebus manere dῖcῖt, quas enumerat: latitudinem enim,& longitudinem,& fictionem cita enim reddo ira: α ὶem cerea i verbum 'i, ata . . Huiuscemodi autem esse inquit 3tista dicere pro Vmo , cuius rei rationem reddit hoc pacto. habet nanque hoc nomen in se asperitatem, nata de aptiore syllaba,& a posteriore. Quomodo aute illa inde proficiscatur docet, tradens quod prolixitatis in ea est ob syllabain longam ipsam habere latitudine: verbillam ob proprietatem Dorici sermonis: consuetudinem en in esse eius gentis ut Omnia lata pronuntiςnt.hu nc aut e morem sui ilia Dorum perspicitur ex eclogis Theocriti, apud quςm etia in xv. idillio quidam mulieres duas Syracusanas. quae Alexandriae facta Adonidis una cum incolis eius telluris celebrabant, accusans. hoc notat, mrmans ipsas cuncta verba dilatare:cum enim incidisset in illas inter via, olfensus ςo sermone, nec ipsarium loquacitatem ferre amplius potes, ita Iesas incrςpuit. υ
altera illarum ipsum improbe facere assirmat: se vero dignas non esse , quae eo nomine insimulentur, docens, inquit, Licere Doriensibus suo, ac proprio illius gentis sermone uti. Cicero quoque videtur de hoc vitio diisseruis te in Bruto . cum inquit. Cotta quoque se valde dilatandis litteris a similitudine Graecae locutionis absti axerat: sonabat, iue, contrarium Catulo, subagreste quiddam : planeque subrusticum . Sed etiam in ii .& in Ill .libro de oratore, ut Hermosenes quoque in primo cymento de formis orationis, ςapite πα σιμ.; M.
re atticistulant: lingua enim Attica rotundum quiddam habet in popul re , , huiuscemodi mrbanitatibus aptum. haec ane praeter institutum proluta sint . e dictis autem nominibus leuia soli sumendum, Ni elegans Pi dum habentia
Adiungit Demetrius tanquam corollarium quoddam, tradens hinc natum esse, ut qui dicerent in aliquos ac vitia eoru acutis vocibus tangerent,no uterentur Dorico sermone, sed Attiςismum sectarentur: proprietatemque eius sermonis exprimere rix, in notis inurendis ijs, quos probri omnibus maledictisq; vexare volebant. Causam aute adferens eius instituti inquit. Attica enim lingua habet in se rotundum quidd m, ac contortussi: idemque commune ac populare, nec remCtum ullo modo a consuetudine multorum . illud ver b esse inquit accomodatum huiuscem
di salibus atque urbanitatibus. quod , quavis dubia res non sit, significauit etiam Cicero in epistola ad Paetum ijs verbis. Accedunt non Attici, sed salsiores quam illi
Atticorum, Romani veteres atque urbani sales. Vt tamen hoc verum csse exploratum est ita no sine causa de altero illo ambigeret quispiam, cum traditum sit Siculos valde facetos fuisse,& multa acute dicere solitos, qui Dores erat & ea lingua utebantur. unde cognoscitur non fuisse illam penitus alienam ab hac ratione tangendi verbis aliquos atq; urbane vexandi. Sed etiam prodita memoriae sunt multa breuiter commodeq; dicta Spartiatarum, quae si iae non sunt, non omnino tamen ab illis r. mota sunt. ut videatur ubi tanta cum laude manent hcc prudenter pronu i x i
204쪽
, ille etiam loeum habere facete dicta. Nec tamen arbitror valere hIc de υύδ . comoedῖam seribebant nam & si Athenienses multi illi poemari incubuerant, omne que stores ac lepores eius sermonis i lic captauerat, prima tame sua origine illa stu-xit c Doricis nationibus,ut testatus uixqq; est Aristoteles; illa i; ipsa gens plurimis argumetis sibi asciscebat inuetione hi ii iis lepidi poematis . aiiod igitur dixit Dc me trius de institutis eorum hominum, qui tenebantur eo studio facete semper aliquid dicendit ut ipse etiam significat, arbitror prolatum fuisse, quia illo modo potissimuid recte,&cum summa laude fiebat. In extremo autem quali se purgans Denteirii addit, concedi sibi oportere . vi pr ter finem ac propositum situm de his rebus subtiliter dii putarit: nam necessat iam omnino hic no fuisse accuratam illam nominii manimaduersonem, quam musici viderunt,declarat quod inquit ex omnibus iam diaetῖs nominibus suinenda solum esse . quae λμα idest leuia: expertiaq; omnis alperitatis vocavit, tanquam in se clegans quiddam concinnumque habentia. Nolo auremi omittere, quin indicem scrupillum , qui in animo residet; cum enim supia dixerit orationem tumidam,& inflatam tribus rebus excitari: extremamq; earum posuerit,
quam appellat τ'ασμα, explicatis diligenter duabus idest latitudine, & longitudiane, reliquit tertiam: nee verbum villim fecit de fictione hac, nisi mendum aliquod hie subest. vi suspicor tid enim alienum mihi videtur a tam accurato scriptore. Aut certe quod pertinet ad π ασψ inclusum e si in prim Is illis verbis, quibus exemplum explicuit. nam aliter dubitationem gignere potuit,cur illic de nominum asperitate rursus egeri t, quam supra iam suo loco accurate tradiderat.
scitur aut in ex compostione elegans. non His e procliue L h iuscemodi modo di tutare: neque enim qu:cquum traditum est asuperioribus de eleganti compositione pro miribus tamen conandum est dicere.
Confirmata pulchritudine nona Inum, qua et 7am multum valere dixerat ad leporem veneremq; aspergenda in orat oni, docet acquiri quoque illi elegati e non p. ru,ac concinnitatis ex structura quadam, compositioneq; verborum apta. Sed quia hoc explicare arduum putat, antequam quicquam tradere de ipsa conetur dillicultatein hanc aperit,ut si plene re explanare non potuerit, veniam impetret, in dii tali autem rem elleii Icit quia veterum scriptoru nullus quicquam tradiderit de venustate orationis, quae nascitur ex polita excultaq; nominum constructione .: pollicetur tamen se pro viribus hoc ficilitatin, atque ita rem aggreditur . timide tau civi de re obsci ira de incerta pgens. Multo sane antea ut notum est. accurate egerat pha, Iereus de numerosa orat neAu scilicet notam dicendi amplam explicaret: ut ien id illa alijs non nullis rationibus conseidue, ita etia certa quadam constructione ver
horum. Sed in ea re tradeda habcbat ducos,& principes doctissimos viros , ad quorum auctoritatem iudiciunim se conferre potuit ut Aristotelena Theopli rastum ii hac aute quae profecto non eadem est de si similitudinis aliquiae cum ipsa habui. m.
stedere enim nunc vult proficisci etiam elegantiae aliquid ac concinnitati Rex qua dam cona postione verborum, cum auctores nullos habeat. qni tanqita in viain ipu
aperuerint, magis laborare cogitur, ac non sine causa metuit ne labatur. i ... M
205쪽
ortus enim existat voluptas quMam ac lepos, si co Dux crimus ex versibus compositionem , fue integris,si e dimidiatis . non tamen ut ipsi i te dantur esse mersus in connexione orationis. Se si separarit allavis'-gidatim idos in distinxerit, tunc demum a nobis ipsi deprehendantur esse mersu F.
Fortasse enim inquit adiungi poterit orat ἰoni suavitatis aliquid ae leporis , si ex
versibus constructionem moliena ui : apteq; concinnaverimus , aut integris quidem illis,aut dimidiatis .i Voluptas igitur aliqua ac venustas nascetur, dixit ex huiuscemodi structura, non amplitudo ac granditas : cuius concinnitatis sontes veteres illi non monstrauerant: neque posse inde etiam illam , vi ex alijs rationibus proficisci, docuerant. quidam igitur numeri dignitatem pariunt: alij autem, suauitatem ac leporem .dc ut numeri, ita etiam oratio, quae formam quandam retineat,umili cudi neque eorum numerorum. non tamen saddit ita studiosi eorum esse debemus, ut in continuatione contextu que orationis appareant: certoq; teneantur,ipsi verius. Sed
tantum intelligantur, si quis distinguat ipsos singillatim ac separet: manifestoque
Sipraeterea versu speciem habuerint, eundem gignent Nenusiatem. latenter autem irrepit et nurias ex humsie nodi moluptate . plurima quiadem hujuscemodi species erit apud CPeripateticos,e, apud Platonie, ira apud Xenophontem Herodotum, fortes e etiam apud Demosthenem mulis lo
cis. Thus iris tamen Iugit hanc speciem.
Addit non tantum, si quod dixit seruat u fuerit, verum etiam si speciem smilitudinemq; aliquam versuum erinxerimus, huiuscemodi compositionem eande ve'nustatem parituram, quam sane venustatem, leporeum: profectiim ex huiuscemodi voluptate,occulte clamq; surropere dicit fallere'; nox dum subit. auctoritate stuἰς aliquorum magnorum virorum confirmare volens animadueisionem hanc. studi que, inquit. huiuscemodi formam orationis crebram esse apud Peripateticos . intelligique nullo negotio poste probatam illis magnopere fuit se. nec apud eos tantum ιqui in Lycio deambulabant,verum etiam apud Platonem. S apud Xenophonteio 3 Nec non apud Herodotum in hi storia : inquit etiam . qiuamuis id asleuet auter nQ' dicat,apud Demosthenem etiam multis locis hanc speciem dictionis: mimo Oiam' que hoc pacto factam orationem, inueniri. quamuis Thucydides fugerit atque im- Probarit eam formam,apud quem, cum struetus quidam ac tristis esse voluerii, iiiiiii magnopere excultum, politumque inuenitur. Falso autem putaret aliquis Dem trium dissem ire a se met ipso, quia cum supra exemplum proferret pinonicae corositionis, sumpsit illud a Thucydide. unde intelligitur non omnino ipium aueis uiri fuisse a numeris. Sed alia est numerosa oratio de qua illanc disserit , que sciliczr ex oritur ex apta compositione S imitat one veristium in solitia olatione. nain P Π nihil tale ciscere traditum ei .cum eo etia nomine pi obentur sum imo aucti ii qui,
206쪽
tem a iudicio Demetrii Cicero. qui Herodotum numero eatere, niti si quando temere ac fortuito dicit: in quo etiam ille merito ab aliis reprehensus est.
Exempla autem ipsiussumeret aliquis haec. meluti Dicaearchus inquit.
brorum exitus quiddam continen quodsiimi Itudinem habet et efim ob conexionem autem, γ' continuationem occulitur quod simile idis versui enirmoluptaου vero non paruasta l.
Venustatis huius, profectae ex constructione verboru illi rei apta,unde sumi pota sint exempla docet. Primumque ostendit Dicaearchum, graue in scriptorem. Ipsa ali- quando usum .h Ie autem est Dicaearchus ille cuius & M. Varro in proaunio O .libri de re rustica,& Cicero quoq; pluribus locis mentionem fecerunt .cun v CIO Hon Vnum opus ille confecerit e filio aeceptum hoc sit, hic noster non indicat: neque etiam plena sententia est: ntelligique potest ex verbis ipsi iis de quoioquatur. cu tamen Veliae ment Ionem Deiat: ita enim a Latinis scriptoribus uocata est, qua iλμα λGraecis: constetque civitatem illam tulisse duos Harii limos viros . Parnacia idem inquam,& Zenonem, Eleatem inde appellatum, ut distingueretur ab altero Zenone, coditore familiae Stoicorum. verἰiimile est alterum illorum Dicaearchum signiscas se. Sed hoc nullius momenti est ad exemplum ipsum explanandum. De mei ius igitur ipse statim post Dieae, relii verba, docet id illic ab ipso fataim esse, quod dixit. de cum duo membia sint, utriusque membri clausulam, terminationemque continere in se quiddam, quod habet similitudine ni versus: hoc enim prosecto valet uiri mi c. non enim omnino vectum est. putat, sed tantum speciem ipsius quadam retinete. Vocare vero ipsum Ui, idest umba in quibus desinunt membra, cum gemina illic ea sit. & si iam', quae ι st terminatio prioris membri. &- να quq Poster loris,apertum est postremae tres isti abae prioris in in bra anapaestu conficiunt: penultimus item pes posterioris est ana petitus, si prima syllaba dematur ex eo nomine, si squattuor constat,&adplicetur antecedenti monosyllabo . quare Pr cedet ipsum illum anapaestum duo spondei,& eonsequetur ipsum trochaeus. Addit Demetrius , quod ostendit artificium eius scriptoris locique illius elegantiam ac virtute ira . nori
facile intelligi inee a quolibet, illic esse quod versus iiiiiii tudinem habet . quia illa
iunctura, compolitioque apta v borum, operit illum, nec sinit percipi. nec tamen non aures tunc sent ut suavitatem illam quae inde naicitur quae sane tenuis palua que no est, quare percipitur inde quidquid est boni comm6dique se ea te, ii ne malo detrimentoque ullo: malum enim vitiumq; prorsus foret, si plane eognosceretur, versum illie elle. Eit- vocavit duorum illorum membrorum: vel potius omni u eo rum verborum structuram . quae non minus ipsa vincit, quam cathona aliqua uox res, quas simul iunxit. nam quin ομή sit: quod verbum magis adhuc denion ii xic pluribus rebus quasi unam fastam esse , copula &coniunctio aliquarum reri in , .
207쪽
tosiae in mustis ipse numero elegans ea, extensi quodammodo, si
.mquesi sionem habente: neque longitudinem: horum enim alterum subtile est oe graue: longitudo Vero,magnificum. sed tanquam alicui rei lubricae L milia uni membra, , neque Hrsibus omnino, neque orationi remis a νς f. ceu in disputatione de musica de ambo. N G A3λωγμε .
Cum e numero Peripatet lcorum , quos supra significauit frequentasse hanc se mani orationis, uri una tantum posuisset Dicoearchum, relictis illis d Platonem tra- sit. quem etiam supra nominarat, ac statim collocatat post Peripateticos: indicatque plures apud eum locos, qui multum si auitatis elegati aeque ab eadem re ducant. Iaquit igitur Platone multis in locis ope huius ipsius rei:rhythmoque extenso ac porrecto modice, certaque quadam ratione , cons qui ut polixus ornatusquest. nam quod inquit et Le. hoc quod ostendi arbitror valere : temperare que hanc rem, quemadmodum statim ipse declarat . nam nisi id seruatum fuerit hane formai corruptum iri test turr longeque lias,ac contrarias et Iam inter se creatum iti: nota enim uno tantum modo inde discedi Polle, led duobus: in quorum altero parum ilialius rei sumatur: in altero verb nimium. Eii igitur, quod inquit. Et neque sessionem firmitatemque habente intelligitur autem rhythmo neque longitudinem, declar tio illius, quod inquit. porrςcto aliquo modo: tradit enim quomodo id fieri de
beat, statimque vim, ac naturam contrariarum illarum rerum explanat: quod enim
stabilitatem moramque habet, exile,ae vehemens est e tradit: quod vero longitudinem ac prolixit tem, esse vult magnifiςum. cum autem quς obessent hiate formae ostendis let, dc tanquam ipsi u vitia, nune vim naturamque illius, quam probat, punit anxς oculos: dicit ques id seruatum fuerit, quod praecepit: vel potius oscure significauit, futurum prorsu 3 esse, ut membra similia sint ac paria viae lubricae:& in qua facile aliquis ob leuorem quendam cadere aut prolabs possit. ipse a Maera vocal: quod verbum valet viant materi ve aliquam, super qua vix insistere aliquis, atque ingi
di sine prolapsione possit. Addidit autem , postquam hae quasi imagine quadam, rem illustrauit, quod & ipsum apςrit sotinam illam. inquit enim membra illa sutura assimili non penitus vςrsibus, orationique propriae poetarum: neque contra ei, quae vacua penitus sit a pedibus, nec speciem aliquam ipsius retineat. Cum veth dixi lset, nullo ipsius loco monstrato, Platonem multis in locis suoru sermonum nultatius alius rei auxilio nisi numerorum, esse ornatum de excultum,exempla nune ponit: sumitque illae iii. libro de republica. & ea maxima ipsus parte , qua de arte
musica voluptateque, quae inde capitur , piaecipit. cuius modum seruari vult. tres igitur cotinctis locos ponit. primu eoru est . δε ζ ἰ e . . quibus in verbis animaduertendum est ordinem vatiatum esse duorum posteriorum monos ullaborum . nam apud nostrum hunc.ν- δα legitur . id aute, quod praecedit, ιη' μφω , Demetrii est. non Platonis. neque enim apud ill qm uestigium ullum apparet eoruuerborum. Significant ver , illa ut opinor) in v tranque partem: verba enim ita con- structa, ut coagmentauit ill Plato, venustatem de leporem e imium in se cotinent. immutata autςm dissipata, vitii, prauaeque copolitionis exemplum esse possitnt.
Hoe igitur suspieor valere duo ill verba: nisi aliquis putet ab udare ipsa: temereq;
208쪽
1ic enim elegans,&' canorum aperte si autem euersa compositione icti dix
omnem leporem qui in is numero manet: non enim erigo modo in sententia,
Secundus lila locus est. quae verba tamen apud Platonem eonsequuntur superius excpliam: neque enim ipsum manere puto in solis il lis verbIs, quae posita hie a Demetrio sunt,sed etiam in his quet illic sequuntur . me γλ. ζων hi μαλακα α κἀ Θe μά- δας αρμα - . Tettius vero est . qui itidem apud auctorem a pins est e secusso illo: nihilque inter ipsos interiectit in est. nisi quod illic praeterea est i nc: ita enim membrum hoc incipit apud Platonem . . ne ἀμυν' , tertius inquam locus est Nuia πρῶ- , πτιε.u Aae χεν. CG σί-- α αευ . Positis Igitur tribus hἰs exemplis , disserit de illis: planamque faeli elegantiam huius composition ἰς,amrmans primuinde existere quiddam concinnum ac politum, quodque similitudinem cantus in se
habeat, hoc enim prorsus valet, quod inquit. o. o. idque facile auribus percipῖ, nee obscurum alicui esse posse. deinde magis explanare hoe volens, ostendereque, unde venustas illa nascatur.dissoluit structuram illam, & ordine latum verborum ἰmmutato, facit ut omnes, qui aures eruditas habeant,vel potius non omnino agrestes, Msensus omnis qui in ipsis politus est, expertes sun t fateri debeant, hoc veru esse. inquit igitur. si autem dissoluta,euersaque penitus structura illa, dieas c. e syπι - αν, vel inae M. An nνδει. eiicis,& exturbas ex orat Ione lepore illum ae venustatem. quae sane in rhythmo est. nullo modo autem In sententia .neque in verbis per se. Animaduertenduin hie est. non immutare Demetrium ordinem verborum primi exempli. sed duorum latum horum consequentium id est secundi ac tertii.quod
fortasse fecit, quia supra illud plenum Integrumque non posuit,aut quia illud ita se habere in posterioribus duobus magis apparebat. in tertio igitur dis loluedo Iesum
enim prius aggreditur quod postremum uerbia erat,ante duo, qua ipsum antecedebant, collocauit. in secundo verb ordinem tantum duorum extremorum verborum variat. atque illud, quod vitἰmum erat,ante penultimum facit. Est hic prςterea v rietas quaedam lectionis in calamo exaratis libris,cum tame sententia plana siquidam enim habent incui vir t alii vero una in nus littera ανατρί - . quod ellam illi Insta,ubi hoc nomen repetitur, custodierunt. α Tei veteres auctores dlaune aut procellam aliquam,aut imperitum gubernatorem, cu navim perdere ac fluctiabus mergere ostendere volunt. CicEro euertere nauim inquit, idem significans: Eodem ἱgitur pacto οἴναrρίψαι clausulam aliquam verius dici puto. ut autem hoc loco immutata inter se haec verba inueni propter similitudine nominum. ita eligni apud alios veteres auctores in ipsa eodem pauo variata incidi: peccariat enim cepe librarii decepti similitudine harum vocum ac fortasse etiam notionis ipsius, n5 valde di
uersae.nam si quis omnIno vellet,defendet et membrum aliquod aptum: co structumque eleganter dici poste sei isti, cum in uertitur:ordoq; verbo tu in ipso imm latur. ιχMeetia nisi maculae aliquid hic subest necessse est valeat ei itis& exturbas. nam si si se legeretur, planius significaretur eximi inde tolliq; ea rem. Cieeto, γῆ δin oratore suo,ut idem probaret: omnemque dubitationem tolleret de vi elegantis compositionis, his verbis in ea re tradenda utitur . Quantum autem sit apte dicere
raperiti licet,si aut copositi oratoris bene siluctam collocationem dissoluas permutatione
209쪽
tatione verborum: corrumpitur enim tota res. eumque Demetrius Ele dixerit: N 'δ. r δανοια ei; ' ' τά- idem ille ostendere studens infra inquit.& eode s ne loco: id est cum iam deelarasset corrumpἰ venustate illam, Sc extingui ordine tantum verborum variato: fractaq; compositione illa. Vides ne,ut ordine verbo tu paulum Immutato, iisdem verbἰs,ltante sententia ad nihilum omnia recidant cum sine ςx aptis disi luta . Quamuis autem alleveret Demetrius suauitatem manere in co-I ositione ipsa, non in verbis: neque in sententia, no tamen existimare debemus autent etiam esse illepidam,aut verba iniucunda. loqv tur enim de illa venii state, q uae proficiscitur ex apta illa structura,quae profecto ortum eum habere perspicitur,qui immutata ea re subito perit: cum tamen reliqua illa maneant. nam quin sententiae illae Platonis luci indae sua sponte sint,ctim de re suam: loquatur, lubitandum no est. Eodem pacto verba illa in medio exemplo posita, sunt mollia ac tenera. α aliter enim non conuenirent rei illius comemorationi. Sophocles certe in si ii illimo cantu, qui primus est in Oed po Cotoneo, priore horunci ut Itur, carem omnium lepidis limam exponeret: cantum enim lusciniolae significans inquit.
λιγκα in eo Θα μαλιέα Q.δ- . in illis nanque tragoediarum Dartibus.
solitos poetas eam sorinam dicendi captare, quae undique ornata sit,& referta omni suavitate, planum est . Quin etiam id illic tradit interpres , qui utitur in ea re tradenda ijsdem verbis, quibus paulo supra usus est Demetrius, cum eandem sormam intelligeret. quamuis non velit ille, ut hic noster, iplam tantum oriri ab apta
Et de musicis utique instrumentis rursu lepide aptauit merba, ibist
licet inquit. Aυρα ει σοι λει ni vi τα τέλι si nanque euersa coagmentati
ne ida dixeris, MVm λιν λελMou emisi quiddam simile ei qui longe abas Bructurum siquatur.
In dieat alium loeum eiusde accurati seriptoris In eodem libro, ante superiorem illum, unde itidem excpla capi pollini huius compositionis verborum lepidet: via deque existant numeri elegantes . est autem ubi ille de m uisicis ἰnstrumeniis agiti re-que omni ἀiligenter ponderata, tradit quae utilia sint, aerommodataq; illi re publi cae: de quae cotta inde pelli debeant, ut importuna: A quae possent valde hominibus. qui illic vivunt nocere,coi rumpentia eorum mores ac seueram disciplinam: cum enim multa iam sustulis let, dixit ea, quae hie ponuntur a notito hoc auctore, qui sane laudans ea verborum it ructuram, de Platone inquit, me μοθω:ostendit enim verbum ipsum eam aptam structurarii. nam quod addidit illi verbo χα e. e. declarat hoς ab eo factum elle lepide ac venuste, illamq; structuram plenam esse suauitati3 atque elegantiae. Apud Platonem quaedam verba interiecta, inculcataq; sunt in medium horum, ut quae persona indicant eius, qui tunc loquitur in eo sermon ἡ dc praeterea nomen alius instrumenti ni usici, quod & ipsum supra appellatum non
erat,au cecipi debebat: ita enim illic legitur . δ:m ta P, ς, viti ....ti δενι--m η eυνλ ά μοι. ut supra autem fecit, ita hic quoque magis explanare rem volens, ac 'verum ea. quod dixerat,docere: proficisci inquam illam voluptatem, quam sentiae
adtes, non a sententia: neque a genere verboris in sed a compositione ipsia, immutae ordinem eorum verborum.quo facto assirmat statim corrumpi, extinguique volup AHin illam: moliriq; id relinde esse assiimat, atq; dilioluete tem illam: bonamq;
210쪽
cam collocat Ionem frangere, ae dissipare. inquit igitur. Si autem conuerso verbo-xum ord ne: tribusq; postremis immutatis, dixeris efficies dem , quod esseeret ille, qui sedulo rem aliquam eximie constructam . Moli eret: hoe e-tii in proilus valet, iboc u σκπω. idest longe aliam ac diuersam structuram fabiicari. videtur autem hoc verbum usui pati eria in solitum, cum aliquis sentent am muta iabat: repudiabatq; id. quod antea captare solitus ellet. ita certe taceto id cepit. qui In epistola quadam ad Atticum inquit. Et si in polierum genus noc personarum: incredibile est quam ea quidam requirant, id est ex hoc tempore cum sermones conficiam, pro nostris familiaribus, quos prius libenter ornabam, includi in illos personas antiquas .
tensione enim ζ, longitudine, Padde Venucte imitatus est a quo modosinum Astuti erit autem Aptinum si aliquis mutata compositione idem dixerit.
Ducit alterum exe plum Demetrius eiusdem rei ex eodem loco: qui sane sequitur superiorem hunc. sunt autem uerba Pauca, quibus grauillimus ille ictiptor narrat, restate adhuc fistulam, qua pastores in agris saltibusque suis utantur. quo in cxeπ-plo notandum est, non idem uerbum este, quo pallores ipsi uocantur apud uti unque auctorem . nam nunc apud Platonem legitur να-ίνι, non, ut citat eum locum Demetrius, πειμἰm: quae duo uocabula constant etia diuerils primis duabus lyllabis, ut apparet. Quod autem aliter citat eum locum, fieri potuit quia in manibus librum non haberet: memoriamq; sequeretur, quae tunc ipsum sesellit, ut aliquando contingit. nisi aliquis putet postea id uerbum uariatum futile apud Platonem quod no puto. Declarauit autem statim hie noster quomodo peperiit et accuratillimus ille scriptor suauitatem illam: induxissetque eo numeros illi tempori aptos' inquit enim . extust sone quadam & longitudine ualde uenuste imitatus est ionum illum fistulς. Addidit vero. Aliquo modo, quia non omnino uoce potuit exprimi sonus ille inusidi illius instrum et i, sed reddidit tantum illius soni quantum potuit atq- illic conuenire existimauit. Quod uerb supra inquit fugiendam ei se .Ongitudinem, ut, contiariam ipsius tem, stabilitatem: hic uero tradit hoe eonfectum fit ille auxilio ipsius longitudinis putadum est eum signi hcasse longitudinem qirandam, modicam quidem illam ac temperatam, ut tantum discedere ipsam ab illa quas sellione accipiendumst. cum autem tale esse,id est conciti num numerisq; iuauibus repletum postremum hoc exemplum immutatione eius facta, non cqmpiobarit admonet, si quis velit, posse etiam ipsum cognoscere id uerit m esse illo pacto': attit mat enim id in eo quoque,su uentur uini esse,quod in superioribus,& hoc quoque tanqua ex pq rimento quodam rem explanatum iri. quod tamen i pie sacere supei sedit , quia tacionem eius iam docueiat: & in manu cuiuslibet postum erat id moliri .
tae eleganti igitur illa,quod eminet ex compositone 'rotyut in re arduae .