장음표시 사용
211쪽
Dictum autem, de nota eleganti, in quibus manet, quomodo gignitur. quemadmodum autem magnificae propinqua erat frigida nota, sic concilia propinqua est quaedam Vitiosa. nominant autem ipsam commum nomine
cacoulum. Nasicitur Nero, ω es ex tribus, quemadmodum , reliquae
o es. HSe ad finem huius praeeeptionis peruenisse ostendit. Id est docuisse, quomodo gl- natur venustas illa ac lepos, qui cinicat ex apta structura verborum: hoc enim po stremum fecerat. sed quia eodem tempore impletum, ab litiumq; fuerat,quod dici debebat de nota hac, formaq; dicendi concinna & splendida,statim addit se tradidi si cuncta quae ad eam facerent : docuis teq; & in quibus rebus forma haec polita manet:& quomodo gignatur: quaeque via sit illius ericiendae. nunc autem aliam notam aggressitus, quam tamen non oporteat sequi, sed vitare ac fugere, antequa liquid de illa prςcipiat Probare volens crebro mala Quaedam ac vitia quae umbram otiandam virtutum retineant, nos decipere: idque in hoc etiam ipso bono quaeren- o contineete. & usu venire polle, redigit.nobis in memoriam id contigit te in foxima dicendi magnifica & ampla: fui me nanque vicinam illi se imae formam quidam eo cruptam ac deprauatam, quae vocaretur nota frigida. lie igitur amrmat neci tu naede duca distetuit,nota. ut illa scilicet habeat finitimam serinam vitiosam: valdeq; remotam a vero atque recto. docet autem ipsam vocari comuni nomine quodq; cunctas praua in Italionis partes complectatur, variae nanque sunt ipsius species, κακο- Quintilianus quoque in vi i idib. de ipsa diligenter praecepit:cuir q; primit in Gmeo hoc ipso nomine illam appellasset, conatus ipsum exprimere, malam allectationem vocavit. Sed etiam Lucianus viiij huius in diceodo mentione ic t in libello de saltatione. quod enim in oratione contingit: vitioseq; inqmine a multitudine appellatur, idem etiam in ea ro usu venire a Mimat, ut saltatores Tam ipsi mensuram imitationis transeant:&supra quam opus sit,ac ferri possit,cumna augedint de contendant. Assii mat igitur Deine rius uitium hoc manere in tribus rebus , id est in sententia .in verbis. in compositione verboruimexagitarique merito posse,
ut malos astectatores Clegantiarum, concinnitatis q. in oratione omnes illos,qui labatur in uno aliquo trium horum modorum . quo etiam numero aut ii irtutum, aut
v llorum In teliquis notis, rmisq; dicendi oratotes, sue laudem consequantur, sue in culpam incidant: illi se in illis tractandis recte aut perperam Rerant.
m mentia quidem, quemadmodum qui uir. 5entaurusse 'sum equitans. ω cum τclget Q lexander in olympico certamine currere, quidam ita disti . lexandor curre matris vomm . . hi
Quomodo peccetrir in sentent ij :& qu dum student esse ornati: splendoriq; to-
. to anim, inculii int,finem suxim non consequunetur ii d inquinant. yy Uus orationem risum m. mouent , duobus ekemplis ostendit. prius illorii inest Ei ita, qui di cui nectae enῖ in nome posv t auctoris huius vocis.) Centaurus se ipium multans. p, iatiit Istii ut hane semen fiam esse insulsam Denutrius:& e multis , ut hii R. ui No Gemonstrando valde apta. sumpsit,apparereque in illa existimauit studium eius , qui vellet concinnus esse: nec tamen uiam illius boni consequendi teneret. Interpres
Homeri Eustathius recitaui buivic modi v scuius ain, qui cum eandem dupli -
212쪽
cem naturam cogitaret, ac concinnus dc ipse esse vellet, in eo quod illic notasset exponendo, incidit ut opinor in cande in illitate, vel potius magis peccauit quam ille superior. nam res inhonestas ante oculos aliquo modo adduxit: de illatum ire ditatem renouauit. inquit igitur, ut grammaticus ille narrat, qui tamen eam vocem parum scite lepidam, & vibanam putat. Equus ructat hominem: honioq; cacat equum. Alterum exemplum Demetrii est Illius ut supra nanque fecerat,ita hie nomini ipsius parcit qui dixit. cum Alexander ille munus,deliberaret cu amicis, an deberet in Olympicis certaminibus contendere cursu cum illis, qui eo cupidi palmetveni si ent. Alexander curre nomen matris. illam vero Olympiadam vocatam fuisse notum est : hoc enim quoque ineptum non sine causa prudens hic criptor putat: prosectumq; esse a prauo iudicio hominis, qui cum valde vellet, nesciret tame esse elegans & concinnus. Non sine causa autem suspicari hic pollet aliquis, legi potius debere. AD Fcta, quam . .
D nominibus autem gigneretur sic, ceu . I sit rosam suauicolorem, translatio nanque illi risit, mollie praeter id quod decet sumptu es. 6, i Euduerbum compositumsuauicolorem, ne in poemate quidem a uisponeret bene nus. velut quidam dixit, quod. Subsistulabat pinus auris. in locutione sane hoc pacto.
Cum docuisset quomodo IncIdatur In hoc villum sententἰjs insulsis, nunc tradit cuius generis vocabula gignat idem malum. primuinq; hoc pacto inquit ipsum euici, ut ii quis dicat verba enim ipsius ponam ἰωκ πο- ριδαν idest, ut vel buin
verbo reddam, ridebat rosam suaui colorem. in illis autem duo reprehendit.& tra- sationem eam ridebat, quam patuin verecundam,vel indecoram potius esse dicit.
Est autem inisi sillor scrupulus in exemplo hoc conformato et neque enim perspicitur, quam rem ridere dicat: cum enim velit id verbum translatum illic esse; idq; aperte testetur, planum est non intelligere ipsum verum ritum, sed rem, quae limit is illi sit atque ipsum referat: plures autem illae possiant esse,atque hic simulatus risus varijs modis gigni potest . Nisi aliquis putet non in illa sola voce manete tran- . sationem, sed coluncta ipsa cum ea, quae sequitur, rosam: ridere nanque seorsum, proprie rem cui ostendendae inuentum est, significabat. adiuncta vero illi vox, quae rosam valet,id verbum e suo domicilio in alienii traducit. in quo sane allirmat Demetrius non esse seritatum quod decet, sed longe ab eo discessum esse . Alterum est quod improbat, verbum illud iunctum, concietumque e duabus vocibus quarum prior iucundum: posterior colorem significat. hoc igitur iunctum verbum ne dum locum habeat probarique possit in soluta oratione, in poemate etiam recte usurpari non posse asseuerat. dicens ipsum nemine bene sanum illic etiam colloc tutum esse, quia nimis affectata compositio illa esset. Alterum exemplum eiusdem vitii, in eadem remanentis, est quod quendam dixisse tradit. nam hoc prolatum fuisse ab aliquo testatur,cum proximi superioris auctorem nullum, siue nomine etiam non citet: videaturq; hoc ipse,culpae illius demonstrandae cauta, tinxisse. quod declarat etia id quod addit. non omnino sanum haberi posse eum, qui in poemate etia ipsum posuerit. si igitur non facile inueniretur, qui in carmine etiam eo uter tur, verisimile est neminem unquam extitisse tam stultum, qui illud in prosam orationem reciperet. exemplum inquam alterum hoc est. Subfistulabat pinus auris,. hic
213쪽
hic cita verba ipsi iis spectanda piuo, quia magis in illis apraret id vitium: quin ce te sonus ille, qtie dicit a lenioribus ventis excitatuna, itans lato verbo asstula pastoricia, quam 1 cori vocant. appellatus sit, dubitari non potes . Qitare conatus sum ipsum exprimere. in qua re opus fuit nouare verbu. & si s stulator ille Ciceronis inde videtur manasse. Angelus prςterea Politianus, cu idem in carmine quodam suo, quod patrio nostro sermone scripsit,ost edere niteretur.& ipse a nomine musici instrumenti sermato verbo, idem significauit.in quo fortasse magis peccauit,qu a s tius illius grandior est, quam ut coueniat sibilo, quod edunt pinus: inquit enim. Ne quando e ibis i vn ventolino ageuole Fra te cime de rini:& quelle trobano.The critus quoq; paenὰ cadem usurpauit, cum eundem susurrum illum significare vellet. Non molliat autem, ut supra fecit Demetrius, in quibus vel bis hic reccatum sit, &tamen perspici potest haec verba poetica esle: redolemque prorsus illa eam locutionem. qui igitur ita quoque captauit splendor c, inde pulsus est nec veram viam tenuit. Ad extremum posuit. existimans hanc rem satis explanata esse: idque ostendere ac testati volens. Hoc pacto giani κα ob nis, quae manet in verbis: vocabulisque huic vitio gignendo aptis.
com ositio autem anapaestica oe quae maximesimilis e ractis, oesine Ea dignitate mei mus, qualia maxime fiunt Sotadea, ut mosita, ΣμAM
tatus , it idi qui feruntur e maribus inseminas conuersi. tot qu:dem, de praua imitatione.
Tertius hic modus est, quo consatur Idem v Itium: cum enim compositionem e t a ii, quandam gignere . α ό- , oifendisset, quς pol illimum verborum iti iactura tatii mali creet declarat:ipsaniq; esse sis imat quae collet numero anapaesto: pluresq; coiinentes pedes habeat contrarios dactylis . de munique compositionem omnem, aliae maxime similis sit v c i sibiis fi actis. & carentibus honore ac granditate: neque
cnim omnino in Ips a, qua inuis vitiosa de en ei irata, lirari certae mensur , ut versibus,
sed tamen similitudinem magnam habet poematis alleuius talis. Vt autem Deme- tr Ius uocat metia si ii da na , i ita Quintilianus appellauit compositionem fraciam, ius imitaretur incessum alicuius inactum,& in cimis moribus f pectate turitio lῖtia & languor. na voeabulum illud particeps nominis ac verba a . ara , . quod ii aret frangi dei bar; exploratum est verbia hoc ipsum transtulit eodem pacto Hermogenis, cum es ipse diu uia rei de Homerico versu cia eruato a sotade: tener nanq; ille poeta immutato vel borum ordine longe alios pedes illic repente fabricauit . in quit igitui riermogenes appellatis pedibus 'nos nouos cotratiosq; prioribita ed Diades induit illa. d. ,Δ.ru cap. s.; siqnilaea re veri, o, .. id, quod spoliatu. est δἰ gri tate & abIectum, eodem pacto notu est. Coni autem monstrare vellet 'lii iha in primis sarmia hii iuscemodi serent usus est exEplo metrorum Sotadis ille e nam selectatus cst hoc set ei e carmin Is: cosilioq; tuo ;pstim apium existimauit, qui
. t teli geret molle esse ac tenerum quare etiam versus Homericos mutato vel botu
orditae correrit.& cum apud poetam ipsum grades illi honestiq; solent, reddidit ia
214쪽
psos hunDies & abiectos, sententiis ijsdem δc vocabulis conseruat Is: unde etia opus confecit Iliadem vocatu, quia, ut suspicari licet .constaret Homericis versibus ex illo poemate ni ruptis. mentionem ipsus fecit Heph stion in Enchiridio. quo loco ipse quoque posterius hoc exemplum posuit. Sed etiam Hermoetenes In primo segme-to, eum sorinam illam amplam plenamque digia Italis traderet, qua vocavit πιών τη--,vbἰ enim docet. quae copostio apta si ei sormae. 6c qui pedes nullo modo ipsi co-.uen ant, testatur posse etiam intelligi pedes eos. quos ipse indicaust alienos ab ea esse, no esse ullo pacto ipsi gignedae aptos, ex studio illius, qui corrupit versum Homelicum:& hunc ipsum poetae versum Ponit,eiusdemq; deprauationem. quamliis enim Sotadem non appellet, intelligere tamen Ipsum hunc poetam, quem etiam Vrmollem & delicatum. appellauit cinaedum Martialis, constat. Est autem apud hunc nostrum auctorem molestum, quod cum duobus exemplis utatur,ob rem magis de
clarandam, alterum eorum incertum nunc est neq;- enim prius,ut posterius ille ex
planat curaeve aliquid suscipit in ipso aperiendo. & praeterea non sine causa suspectum illud esse potest, ne mendum contineat: cum enim tribus verbis constet, Primum eorum non eodem pacto legitur In omnibus scriptis libris: quidam enim valde antiquus habet Sed non tantum obest uni nostro notio illius vocis, parum comperta: omnisque demum sententia valde obscura, quantum ignoratio rei ipsiusmescitur enim an hoc quoque de industria corruptum sit: siue primo a poeta illo ipso ita consormatum fuerit, nam quin hoc quoque Sotadis exemplum sit, non videtur posse dubitari, si recte supra pro σωμα- , quod cuncti libri habebant. σε αδ-ae emendatum olim a me fuit. Explicans autem consilium Sotadis Demetrius, de quod factum esset ab eo testificans, inquit. Hic versus aliquo modo formam muta uit, sustinuitq; in se quam vocant: sinite nanq: quiddam ipsi contigit illi, quod fabulae serunt non nullis contigisse, qui e maribus feminae facti sint ut Caeneus. potest igitur hoc etiam simili plane cognosci quanta vis sit coagmentationis verborum,& in quam culpam incidant qui male:contraque ac fieri oportere tiatque illi loco conveniat, verba in Dr-tion ς componunt,
De tenui nota,haberemus ω res qua a fortassep Aas, O formae bule
ωω Sli κοί- . Verba autem omnia propria esse debent, st ex cist uetudine: quod enim non disicedit a conseretudine, Z omnibus tenuius: quod vero e tru confiuetudinem en, ω translatum, idem magnificum.
Tradit nunc xenuem notam,duabus Iam explicatis, quae vocatur ita ob similitudinem corporis, in quo gracilitas est. tenu s Igitur nota formaq; appellata & ipsa est: nec non exilis. primum igitur docet Inueniri res quasdam, quae pus the sunt δe valde conueniunt huic generi dicendi . atque ἱpsum valde adiuuant, ad quas scilicet ipsum admouendum est. Probare vero hoc volens, δe cuiusmodi ipsae sint declarare, utitur exeplo Lysiae, qui initio illius orationis qua defendit Eratosthenem, vocatum in iudicium, quod adulterii uxoris domi suae necasset, cit illum, tenuem hominem atque unum ex multitudine, humilem casam suam describere,quam etiam imminuto nomine M. ista vocavit, quasi domunculam : non facile autem inueniretur exemplum rei taminutae in aliqua oratione narratae. & quod magis id quod auctor d F P clarare
215쪽
clarare vult,poneret ante oculos. Statim autem post exemptu Demetrius praeeἰpit, quod genus orationis eo adhiberi debeat, ut vere nota haec tenuis formulaq; fingatur: ipsamq; omnem constare debere dicit vocabulis propriis rerum , & quibus frequenter cosuetudo utatur. cuius res, posterloris inquam . rationem etiam reddidit rassit mat enim id, quod est in communi consuetudine esse omnibus alijs tenuius. ac minutius: ut contra genus verborum a consuetudine remotorum translatorumque, amplum quiddam in se habere ac magnificum testatur.
Et neque duplicia nomina ponere: contrariae nanque notae oe haec sunt. eque etiamfacta: neque quaecunque asia magnificentiam pariunt. in priam autem planam oportet si e locutionem. planum autem in plurib .
Admonet praeterea ne in ea forma usurpentur nomina duplIcla, iunctaque euiuvetiam rei causam eandem aliquo modo adfert: ut enim illa,quae dixit, ita haec c5rtariae huic notae idonea esse assii mat. Ita verb se rem h ibere percipit ut etἰa auctoritate Demosthenis qui in nobili illa oratione pro Ctesiphote, cum rem augere vellet: excitareque animos auditorum ad indignitatem illius consilii spectanda, exiguo in spatio plura iuncta nomina de illa quidem illustria,ac sonantia captauit. Τιe ς, νό
de quae sequuntur. Addit praeterea Phalereus loetim illi enon esse vocabulis factis: demumque omnia illa fugienda esse, quae amplitudine gignunt. Animaduertendum autem, cum Cicero etiam hanc formam tenuem describat, accurateq; doceat, quae in ea fingenda sint. dc sane ostendat eadem oportere declinari . videri tamen ipsum concedere, ut qui eam sequitur propius accedat ad hos ornatus, quam Demetrius: tantumque rectum esse putat, ut ipsis modice ac temperant: r utatur, cum hic nostet velit, ut subtilis ille penitus se ab ipsis abstineat. Verba Ciceronis haec sunt. Ergo ille renuis orator, modo sit elegans, nec in faciendis verbis erit audax,& in transserendis verecundus & paicus & in priscis, reliquisque ornamentis Se verborum Sc sententiatum demissor: nam quod ad translationes sa-cit, magis ipsum ei indulgere : putareque minore periculo numerum aliquem etiaips, tum tenuem Oratorem usurpare Polle apertum est . inquit enim. Transs tione fortaste crebrior, qua frequentissime sermo omnis utitur non modo urbanorum, sed etiam rusticorum. Sequitur apud Demetrium. Requiri in primis In hac nota dicen di, ut oratio plana apertaq; sit:& ne aliquis labi in hoc possit, cum hoc pluribus rebus essici dixisset, explicat ordine, quae sint illa, quae apertam dilucidamque orati nem reddunt
Primum quidem in propriis: deinde in copi latu. quod autem creet comi unctioniblu ω dissolutum est totum, obscurum omne est: incerta enim'gulorum membrorum principia propter dil otitionem,quemadmodum Heracliti Ar tu: etenim haec tenebricosa e cis magna ex parte dissolutio.
216쪽
Ptimum propria suaque rerum vocabula vἰm hanc habere Demetrius inquit,de ἰnde manere idem in coniunctionibus loco politis, iunctisq;m gulis sententiis. Dic sentiunt autem hac in parte inter se libri calamo exarat : quidam enim eorum habent e quidam ver me a nec tamen sui apparetὶ sententiaquἰcquam variatur. Cum vero iam a stir mallet multum valere ad estici edami orationem dilucidam, membra orationis iuncta et se suis copulis , ostendit contrarium huius rei esticere rem contraria,ac quidquid in oratione est vacuum a coniunctionibus, dissblutumque, ne cellario elle totum obscurum: carere que eo bono. A-- ιπν, quo verbo auctor usus est, valet locu apud Oratorem aut apud poeta, vi de absint coniumstiones. usurpant pallim magistri dicendi. grananiat itaque in ca reostendenda Giqeum hoc verbum, sed tamen ipsum culpa libratior si saepe deprauautum est: ac pro a μ' per petam scriptum inuenitur, ut apud Donatum interpretem Terentii non ineruditum, & alicu etiam non nullos: neque cnim pol - .
unt ullo pacto vocari loci illi α- .rat . sine dubio enim illic quoque copositio ver horum est: sed eompositio dura, qua amauit Hippocrates in sententiis suis edendis: A quae est accommodata studio histrionum. Idem mendum etiam est apud Iulium Rufinianum In libello, quem se ipsi de luminibus & verborum de sententiarum, quae Gretci vocant di-urem, ubi en m ipsam hanc figuram tradit, ita legitur. Asyntheton est vel dia luton cum oratio nulla conitinctione connexa velut soluta sententiae regulam seruat. asyndeton enim sine dubio legi illic debet:ceteraque,ut ego scripsi. Cur autem hoc illic eueniat, ut ubi haec dissolutio est, illic etiam obseuritas,cofuso que quaedam sit, dotet Demetrius his verbis. Inceitum enim uniuscuiusque mem- hii principium est propter dissblutionem id est qui legit saepe haeret: secumque statuere non potest verbu ne aliquod initium sit consequentis membri an finis ante cedentis: in seliorique an superiori seia tutiae adplicari debeat. quare hoc gignit in animo ipsius consulionem non paruam. Cum huius vitii orationis exemplum mon- istrare vellet,dixit Heracliti, illius Ephesii, scripta huiuscemόdi est e. cuius etiam exerto in eadem re ante oculos poneda,vsus prius fuerat Aristoteles in tertio libro de arte dicendi, qui tamen contentus no fuit tradidisse s cripta illius vix posse notis distingui ea de causa, sed praeterea certum quendam locum indicauit; ptincipiumque natim libri malum id in se habere significauit. Cum igitur communiter ratum id testatus esset Demetr u .afl didic illa ipsa Heracliti scripta, quae sane vulgo, unoq; Inntum animo. credebantur esse obscura, plenaque tenebratum, essici obscura magna ex parte ab hac ipsa dissolutione . Sed etiam Theon sophistes eodem recurrit, cum &ipse aecurate doceret, qua sint fugieda ab eo qui plane velit dicere:cu enim de amphibolia illa dissererer, que fit cum partes orationis, significantes aliquid,dubium incertumque habent eum, qui legit, uia no facile secti statuere potest quibus adplicari debeant: idque iam probasset ducibus exemplis Homeri,adilidit, proficisci ab illa ipsa amphibolia ut scripta Heracliti philosophi obscura tenebrarum qi plena sint: cum usus ipsa suerit sine modo ullo, siue ex industria, siue ignoratione illius mali, quod gigneret . Sed cur non alterum eorum exemplorum, quibus usiis magister ille dὶeendi est hue transfero praesertim cum a nostro hoc nullum habeamus. nam Heracliti monimenta uetu state interierunt . huiuscemodi igitur ipse dicit esse lententiam huius Homerici versus .s A my ω α πιοῦ δ M--.ta enim Graeci qui adstabant uidistent importunum hominem Thersitem ab Vlysse percu sum, a stirmat illos quamuis tristes ob eam rem suauiter risisse: neque enim planum est tristes ne suetint, quia uidissent illum caedi,quod tame falsum est: siue quia vel-Ient naues deducit παι. μὴ eni in prorsus illie legi debet: no, ut est in excusis, καεδεμ omnis igitur haec sententiae ambiguitas proficiscitur ab illis uerbis i imis vi, ut ego reddidi,ob eam rem: adplicentur ne superiori parti,an inferiori. Alteru exem- , plum est huic simile: quod tamen inde, siquis uoluerit, petet.
217쪽
inpia i tu ortasse magis contentionibus dissoluta locutior eadem a
tem ω hi trionica iocatur: excitat enim a Bonem displutio. locutio mero idonea Amptionibus est, quae facile legi potui. baec autem est quae connexa eLi γ tanquam munita coniunctionius. ω hanc ob causam vilis in Menandro actorum opera utuntur, qui e i in multis panibus d plutus: Thil
Polluita quid incommodi pareret haec dissolutio demonstrauἰt qua de re vi valde aduersa plana: orationi ac dilucidae, primum dii surcbatὶ intelligens non esse se- per eam repudiandam: nec ab omni leni rore Oratoris glienam adiungit videli sane ipsam aptam contentionibus.& cum quasi comminus pugnat inter se in soro oratores, tune vitiirpari debete. Addit etiam di tibi utam hanc Orationem vocari hypocribticam, quia diit i litici haec excitat actionem & quasi an iam dat actoribus, ut illi alia' suum exerceat & impellit denique ipsos, ut in .u corporis adiuuent cas scirictia . Vt etia magis redderet locum illum Aristotelis quein dixi nam voluiise Demetit iam ipsum exprimere assirmare ausini disputat etiam de locut cine idonea script se quaque uti debent illi, qui aliquod monimctis litterarum mandant: illa vero ea de causa vocatur. inquitq; ea in Elle, quq nullo labore legitur, nec moram vi quam affert lectori,cuiu i modi esse assirmat eam, quae aptas inter se pallus suas habet, & quasi munita,ab omniq; prolapsione libera est opera auxilioque copulatum. C. O. autem O is inquit, quia cu verbo translato vius est et res enim aliqua solida, corpusque, proprie dicitur lustineri.& ab omni casu tutum reddi, voluit ita&ips e quasi fulcire eam transsationem: idc6que addidit a. ., quae particula id praei lat. Oilendit etiam unde iactum sit, ut vulgo tunc M nandri fabulas recitarent, Peraque actolum in illo uteientur,cu vellent penitus lepores ipsius luauitatesque haurire. id enim fieri tradit. quia poeta ille in bona magnaque parte suarum comoediarum dissolutus est, Philemonem. itidem comicum,lcgercnt .cumque ipsius fabulas in manus cepissient,nihil amplius desiderarcii , exitii mare enim debemus quod in
aeuod mero accomodata res est actori dissolutio exemplo hoc intelligitur.
rarum copularum eo conjcisse inne autem Pod αἱ vacuum E assectibus , en remotnm ab actione.
218쪽
Vt omnem sciti pulum ex animo eorum, qui legunt euellcrct, exemplo etiam aliduo voluit probare vetu vile quod dixerat . quare senarium posuit. unde manifesto, sunt coniunctiones. tuae duae illic re tu rebatur,ti debuit iuncta conexaque oratio illa esse: poeta incertus nunc est, qui velliculum eum fecit: veri sim ite tamen est
Menandri eise,cu ipsum paulo supra delectatum valde futile hac distblutione testatus sit. lententia e iiii vel borum aperta est: videtur enim pronuntiatus fuit lea in tre quadam, quae narrat viro alἰcui, se infante illum, de quo sermo inter cos erat, co- Leptile, dc Peperis i ta tunc alere. aibitror enim hic valete in uterum se me, unde ille natus est, recepiste non manibus cepisse puerum ut sequatii r Ordinem totius illius rei: primum enim concipitur filius .deinde pari tur, postea abitur. explanat autem exemplum ipsum auctor accurate: inquit enim cum totum illud dis lolutum inconnexuinque sit eam uim habere, ut cogat nolentem etiam quempia gestu co
Poris sensu adiutiare quin edat ea uerba: nec poste aliter facere ipsum, quin in singulis uerbis inii stat. de diuersum motum corporis adhibeat, uocemque uariet. Ex Pla huius locutionis uacuae a coui unctioniblis: caque de causa uehementioris. dc in qua Iraciada paene actor fiat orator, sunt crebra apud oratores, quin illud certe CI-ceronis de L. Catilina pronuntiatum eiusdem generis sit: valdeque simile huic loco Graeci poetς dubitandum non est. Abiit. excellit, ei asit, erupita ut itidem alterum hoc de Octauiano puero. quod no singulis uerbis constati de si incisum est, de mult smodis ad excitandos animos remque augendam factu in. Multa memini. multa audiui. inulta legi. insit itaque alia huiusceinodi,quae uix pollunt sine motu corporis uocisque magna miliatio ite edi. A contrario noster magis se polle id declarare cognoscens, hoc etiam facit, uerbisque illis positis cum suis coniunctioniblis: vincitiaque eo pacto illis sententiis. a ilium at elici inde omnem assectum aductu earum co
pularum reddique omnem eam narrationem sudatam ac tiaquillam,quae antea ue
neinenter perturbata, agitaraque erat . unde statim allirmat. quidquid in oratione est uacuum a motu animi,elle alienum remotumq; ualde a studio histrionum.
Sunt aut abae animaduersiones histrionibus aptae, eluti Ion apud Euripidem,qui arcum arripit, cygno minatur aui,stercore inquina risimulachra deorum .etenim motus multos praebet histrioni cursis ad arca,
im multus elatio ad casium personae loquentis cum Igno, in rei ua om confirmatio Icta ad ornandum histrionem. merum non est nobis nunc8
positum de Liuiuo histrionum agere.
Illo, quod probare voluit, accurate declarato, cum unum iam quoddam mitifice aptum hisicionibus docuisset adiungit inueniri alia etiam documenta, quae ornent studium illud: adiuuentque magnopere finem eorum actorum: quale esse Inquit quoddam, quod diligenter expressum est in Euripidis tragoedia, quae uocatur Ion: adolescens enim hic, qui ei fabulae, nonae dedit ex Apolline, Creusaq;, Erechthei r gis Athenatu filia, natus, Delphis uiuebat, erat lite aedituus fani illius, in quo pater ipsi iis responsa dabat .cum igitur mane ingressus in teplum ipsum uertisset, uisis auibus, quae a I'arnasso monte, ubi dormierant, eo conuolabant, metuens ne in quia
219쪽
naret sedes illas sacras abigit illas: minaturqtae, nisi abierint, se sagiti s ipsas coson suria n. primum autem dirigit oculos in aquilam, ostenditq; quid mali impendeat ipsi si insederit illic. statimque addit cvgnum aduentare,couersaque ad Ipsum Ora tione sua, metu iniecto studet ipsi perinia dere,ut alio se coferat quod nisi Deerit, si gnificat quid ipsi quoqae periculi immineat, demsque eodem pacto narrat se an
malum esse aduersus Omnes eas aves, si perrexerint sacro ἰlli tecto aliquid maculae Impo ita re. quod quamuis non libenter multis de causis facturus si, affirmat tamen necessitate coacti in . ne muneri suo desit, se prorsus facturum. Hu uscemodi est senistent a totius illius loci. Qiram occasionem illic habeat histrio aitem suam explicidi, accurate docet Demetrius. cu enim ipsa maneat in gestu, motuque corporis, inquit multos motus praebere actori cursu ni illum ad arcum arripi edum,& uultus Ipsus eo nitetsione ni ad caelum, loquentiscum cygno:&, ut a 3 iungit. reliquam omnε consor mationem quam etia tradit a poeta de industria fuisse expressam ut inset iret histrioni. Animaduertendit in aute nihil tangi illici poeta de cursu Ionis ad a
cum tiri q apparere ipsum corpus mouille locum ve in ut alle, ut arcum capere .qud admodum etiam no intelligitur ipsum manu tunc aicum territisse. & tamen adole-
seentem eum ira grauὶ commotu hoc sectile probabile est. antea nanque in dἰ uerso ministerio uersabatur, & longe alia initrum eia manu gi ilabat. nani illae minae sne dubio maiores fuissent, si ipsum temtillet: peribnaeque illius habitus, ut spe ctatori quoq; satisfieret, id proiius requirebat. Apud Euripidem perperam nunc in omnibus excusis & seri piis. quos uidi libris pio ....et legitur . i 5 nil aliis et an in paucis in locis non mala ha e fabula colaminata est. quod ego animaduerti qui diligenter ipsa ni legi, ae studio etiam hoc meo non pauca iustis vulnera curaui: na qiiii isdam locis plii res etiam integri verius in excusis defecerat. Cum vero Demetrius non nihil pr cepisset de mune e histrionum: intelligeretque alia multa restate, pix studium illud ornent, quod ipsi Propositum tunc non erat facere, id significare
voluii in extremo.quare inquit non suscepi inus hanc cura, ut subtiliter disseramus dς arte acto sum. quae tamen edidit, non importuna, neque iniucunda fuere.
I, νέαι δή si a pia tau Ita vos Mura: δἐ γὰλ Θω si επανα Fugiat autem plana raptiost ambiguitates: Agura autem Matur ea , quae vocatur epanalepsis.
Cum ostendῖsset non nulla quae seqtii nos oporteat, si volumus esse in scribendo aperti,admonet nunc ut vitemus .s studemus eidcin Orationi planae atque apertae, inbiguitates: certum enim est, nisi ipsas tanquam scopulum.aliquem declinauerimus nos non posse consequi id bonum. quod Optamus : boeenim in primis corrupit ipsum, atque eb caligincm multam comportat. non docet alite ipse quid in oration au*sci sita er i enim hoc satis notit: quidquid enim ancipitem sensu iii gi fuit in oratione: rapitq; animii eius, qui an it. in d; iter ax partes, hoc nomine vocatur: parsque est anal, cu tatis. quod hi & singulis verbis squae tamen suum qimiliadain ac certum vocabulum habet in Ic frequentius no satis distincta compositione ipso lim. Auxilio εnte huius ambigυς orationis solitos esse ilini vates imponere illis,qui quid sui urum de aliqua re cilci scire cuperent exploratum olf. multe is itur ipsius partes erant . quibus omnibus commune erat, quod cunctet tenebras quai sita obscuritatem creabant. Dialecticorum vero nomen hoc ei at,& ipsi in primis accurate de ratione hac omni subtiliterque quaerere soliti erant. Sed etia magistri ai-cendi qussitonem hanc attigerunt, cum in foro etiam ali triando controii e tuae non Dulic inde nascantur. Quintilianus sane non inerudite de ambiguo d putauit, qui
lacus notus et Sed etiam Theon sophistes cum docet et quq uitare deberet ille, qui
220쪽
analepsis autem HI eiu em copule inlatio, in Agis panibus orittionis ut v tium inferuntur. ceu, Om
miata redegit nobis in memoriam pmd opositum seuerat , reduxit n. aa principium.
Philippus illa tracti h sti 'rei 3 PpG i sui: & quemadmodum istam illiu enim iniuriis loquebatur a ' O manet scarina haee iosa iam ini io posuerati iii