장음표시 사용
301쪽
. . III. novam & mregrinam, antiquis Patribus incognitam, & a Nisaea es..., Primum excogitatam . . . Atilis, a Concilio Antiocheno annis sere 6 o. ante Nicaenum , a Paulo Sa tum conia molateno proscriptam, ac damnatam I unde concludebant e Symbolo et era vois deiidam este. Haec porro Omnia luculenter dissolvit S. Athanasius.cem. Ad primum respondet I. retorquendo adversus ipsos argumentum. Si, aitdμίσιον Lib. de Synodis , verba non scripta putant rejicienda , quare Ario non o LRespon- sunt, qui tot sententiolarum, quae inscripturis non babentur eolruviem excogita-sso ad pri iit ; quales Iunt, ex non extantibus: cr, non erat filius antequam gigne- um. retur: in , erat tempus, quo non erat et mutabilis est : ineffabilis Tom. .p- indivisibilis est Pater Filio: is, Filius non novit suam substantiam si , quas 7 Iibet alias effus sententias, quas in ridicula ἐν impia Tharia sua momuit ... In
quibus autem Scripturis haec ipsi invenere; Non factum, & nomen substantiae r o , , , tres sunt hy stases, is, Christus non est verus Deus, is, Mia babsee-J- β multa , quae Ariani quotidie usurpant, nee tamen in Scripturis Iegum tur 3 Quid mirum ergo, pergit S. Doctor , si eum maJoribus, is, eum patribus fuis pugnant, ubi in ecum concertant, inseque ipsos impingunt Cum enim Antio-s s s in Encsniis , ut vocant, declarassent, Filium esse substantiae Patris o, ε,, diffsimilitudine imaginem , durassentque se ita sentire , ac eos , qui aliter se tirent, anathemate damnassent; imo in Isauria Icripsissent , Non refugimus authentieam fidem in Encaeniis Antiochiae editam; ilhe autem substantiae nomen scriptum est ) veluti eorum immemores paulo post in ipsa Isauria iis adversantia
conscripsere ,scilicet, o Meυ σιον is hoc est consubstantiale, &substantia simile, utpote a Scripturis aliena, rejicimus, &substantiae nomen de medio tollimus, quippe cum in Scripturis non reperiatur. Respondet et. ibidem . uihil interesse, si quis non ferimas voces proferat, dum piam fervet sententiam . Haereticus autem vir, pergit, licet verbis en. ρ, Scriptura depromptis utatur, nihilo tamen minus , suspectus, ac mente corruis A. plus cum fit, a Spiritu sancto audiet: Quare tu enarras Iustitias meas Et Lib. de Decretis Nicaenae Synodi eidem Arianorum effugio respondet : 2 sterit quisquis studiosus fuerit,' etiamsi tuae mores ita in Script
n. ris non extent, sententiam tamen, quam continent, vere ex Scripturis b
A. beri ; quod quidem multis Scripturae testimoniis S. Doctor ibidem demoα- strat: Ex utero ante luciferum genui te. Ego ἐν Pater unum fumus . Moab. p. 223. in Patre, Pater in me O e. Nemo igitur , concludit S. Doctor, ob supescat, cum audit Filium Dei ex substantia Dei esse ; sed Patribus portus assentiatur, qui videficer ut ipsam rei notionem perpurgarent, majoris perspicuitatis gratia verbisque veluti ononimis has voces, ex Deo. , istis , Ex Dei subitantia expliealere. Idem enim arbitrati sunt dicere 'mbum ex Deo esse, ae dicere ipsum esse ex Dei substantia, quandoquidem ista vox, Deus , nihil aliud significat, quam substantiam essus , qui est. Summa hujus primae responsionis est I. multas voces, quarum sanus est sensus, usurpari, licet in Scripturis non extent. 2. Vocem ομούσιον totidem quidem syllabis in Scripturis non extare; sed extare quoad sensum, de rem significatam. Resubh. secundum, nempe Vocem seu distinctionem οφ υσιον obscuram esse, so .4 se reponit idem S. Doctor Lib. de Synodis n. s. ea fuit furitis ho-cundum . minum excusatio: Cum non possimus verborum interpretationem assequi,
Ib. p.rss. illa rescimus . At si sincero Ioquerentur animo, non dictum oportuit, IIIa reii-Ε. cimus; sed suscitaturi erant ut a peritis ediscerentii alioqui resticiant quidquid in
302쪽
seripturis divinis nou inte laxat, eosque, qui ina seri ere , eriminenstur Sed mreticorum potius quam strum Christianorum fuerit audacia ejusmodi. ara enim is Deris Eloquiis non intelu, -s, non ideo relielmus ; sed ab iis quaerimus. M iis Miscere postulamus, quibus Domi s revelavit. Ad tertium , nempe vocem ὀμούσιον novam & peregrinam. esse, a Nicaenis Patribus primum ex latam, respondet idem L Dinor , salso prorsus ab Arianis istud asseri . Diu namque , inquit, axte Hus septuaginta , qui Samosatensem deposuerunt, duo Distndisii extitere , quam riter Romae , riter Misaeamariae Episcapus erat. Cum autem quidam ad Romanum Epr emum, Alexandrinώm deturissent, quod FHium rem factam edi, Patri noueo ubstantia m a1rmaret , Sinodas Romae macta rem ladigne tiait: Romanus aurem Episcopas omnium sententiam rescripsit ad gentιdem. Dum . Atine sui paepaάdi causam Librum edidit Me titulo, Elenchata , . OAgia, bis verstis ad Romauum scripsit Episcopum . Addit ibidem Dionysius . se aliam scripsisse Epistolam , tu sua impactam sibi criminationem de n rata Filii cum Patre consubstantialitate , a se amolitur . Igitur. Athanatio teste, ante concilium Nicaeauim Dionysius tum Aleκandrinus , tum Roman , & cum isto Romana Synodus , sam agnoverant Filium Patri
Idem L Athanasius Epistola ad Africanos, refellens Arianos, qui obtendebant se fidem Nicaenam amplexos suisse praeter vocem ομπιον , quam novam & periculosam esse dicebant., . ait vocem illa veterum Episcoporum testimonao comprobatam esse. auod si, ait, post haec tanta, post priscorum Episcoparum se imonium , pos subscriptionem Patrum suorum , quasi eorum gnari , sese simulant confussantiHis vocem efformidare; dicant θη- amque fimmicius, ae sincerius, Filium satura e filium s anathemate autem
fmnent, uti onoris p cepit, eos qui Aicunt eum, creaturam , aut remfa ctam Oe. Agnoscit turius ibidem Sanctus Athanasius, veteres Episcopos
- Eusebius ipse teris hac in parte non sitirectus, scribens ad suos Caesarienses, apud Socratem L, i .Hiaee.8. Novimus, i uit, quosdam ae veteribus is iums rei vi vos , qui de Palais, Filii divinitate dioerentes, nomine is ure . sunt. Hoc ipsum agnoscit ec Theodoretus L. I .hliss.c. II. Vocem igitur, inquit, consubstantiatis novam non esse, nee a Patribus eo tempore congregatis primum excogitatam , sed Jam Mima madoribus transmissam ad poseros, sebius apotetesatiar. Et revera Eusebius in eadem ad Caesarienses Epistola, declarat se Ni- Pnae fidei subsesimis . ac vocem δυαυιον admisisse, postquam intellexit rectum & Catholicum illius sensum , quem Patres Nicaeni exposuerant, quem lanium tandem consessi sunt di ipsi Semiariani in Synodo Antiochena sub I ui . In Epistola quippe Synodica ad Imperatorem, haec habent de Synodo
N;caena . consubstaritialis, quod quibUdam videtur parum recte in eapsum, es probe a Patribus commodaque interpretari ne ex auatum . Duae quidem inter uatis assendita, Firium ex Patris Iubstantia genitum, Patri Ie. ndum substantiam fimilem, is neque affectionem ullam in equa ine Ianain diri generatione debere intensti , neque voeabulum substantiae apud Ianctos Tures mi eo uetudinem graeci sermonis .eapi, sed ab tuis poni ad everintendum VIudpestiferum dogma, Christumscilicet ex nihilo ortum esse, ab Arior te inducium. Inde, opinor, lacile omnibus patet, quis sit legitimus se sus Jocis ἀμουσίου , quam Synodus Nicaena consecravit. vel ipsi haeretici va- .lentiniani voce -- sunt, teste Irenaeo L I. c. r. ut inter suos Ronas Tm eo de Trinitate. Τom. U. T uuam-
303쪽
quamdam naturae aequalitatem constituerent, hoc est consubstantialitatem ustilicet vocem hanc, quam in Mysterio Trinitatis jam tum a Catholicis u fur Utam videbant, AEd suos aetiam Ronas transbiterunt ; haeresis enim, ait st o ia iertuli. L. adversus Prλκeam e. 3. vocabula huIusmodi ex veritate areepit. . 4uistula quartum, di Verso plane sensu Vocem ουουσιον accepere Patres Amio V Μ cheni adversus Paulum Samosatenum , de Nicaeni ad versus Arium . . Iste Filium veram creaturam esse contendebat, non ex sub tia Patris genitum, sed eκ non extantibus factum seu creatum ; adversus quem Patres Nicaeni Filium eκ substantia Patris genitum , adeoque unius de ejusdem cum i so substantiae, seu oua σιο , hoc est, consubstantiaom esse definiunt o Paulue Samosa tensis alter conjuratus divinitatis Filii hostis, voce ὀρεοἰουσιον turpiter abutebatur, sensu corporeo, ae materiali intelligens Filium habere naturam a
Patre divisam , ac quasi per 'tes disceretam. Sic enim ille sophistice amsuebat: Si Filius Patri suo osi consubstantialis, ut Catholici dicebant, conia aequens est divinam substantiam in duas partes quasi dissectam eme, quarum altera Patrem, altera Filium constituat; iamque divinam aliquam. substantiam extitisse Patre & Filio anteriorem, quae in duos istos postea distributa fuerit; unde consequens erat, tres esse in Deo quasi per partes divisas, ac dissectas naturas seu substantias: quam quitim vocis .i., ον impiam interpretationem Patres Antiocheni merito abominati fuerunt, acosais σια hoc tensu damnarunt, ac rejecerunt.
z. Audiatur S. Athanasius discrimen istud inter Antiochenam de Nicaenam
.73y. A. B. Synodum circa .sensum vocis ομοι σιον exponens Libro de Synodis. Qtii, ait
Sa fatensem deposuere, vocem consubstantiadis corporali accepere ', cum Polus argutari leuet, ac dicere , Si Chrsus non ex homine Deus factuin est , ergo consubstantiaris est Patri, atque bine necese est tres esse obstansias, Anam priorem, duas vero ex ilia procedentes. Ideoque istad atisophisma Iure e mentes , dixere Chrisum non esse consubstantialem. Neque enim Firivis ita fehabet respectu Patris , qua iter ille cogitabat. Qui orem Arianam haere manathemate damnarunt, eam Pauri cauiditatem anima ertissent, cogita- se , rtem Patris subsantiam , Fιδει prιncipium, rauuem, ac fontem ge , ac eumdem ex se veram esse genitoris similitudinem , nee eum quo nam extraneum , uti nos sumus, a Patre separatum esse ; sed eum ex ipso fit, Fimm G. indivisum , uti se habet pondor erga lucem : eum item sibi faverem Dionysii exempla, fontis scilicet mox ea ubstantiaris defenfis; is ante ista mae Sa
vatoris index unitatis; Ego & Pater unum sumus dcc. Ea , inquam, de causa iure ἐν si Filium consubstantialem dixerunt ... Utraque D nodus ex Iegitima causa, hoc modo alia , alio aria Iocuta est. Haec S. Athanasius, ex quibus constat Vocem ουeκσ.ω pro vario, ac diverso sensu rejectam vel approbatam fuisse:
rejecta, impio Samosatensis sensu, qui substantiam aliquam divinam Patre dc Filio anteriorem, dc more corporum inter eos subinde 'divisam, ac dissectam antelligebat: approbata , Catholico Patrum Nicaenorum de praedecessorum .eorum sensu. qui nomine δυο. σιον intelligebant unam dc eamdem , ac indivisam esse Patris de Filii substantiam , seu naturam dc essentiam.
cuid fit ομουσιος. μου sim dicitur, qui alteri in natura smilis est. Scilicet cum voκου- σιον suam Synodua Nicaena consecraverat , dc qua omnes Arianorum artes
304쪽
elidebantur, multis displiceret, eo praetextu, quod in Scripturis non existaret, ac in Paulo a am aieno a Pambus Antiochenis an. 272. damnatae jam fuisset, Filium non O.. σω, consubsantialem, sed δμ.σ.. similem in natura dicere maluerunt; atque ita, inquit Sulpitius Severus unius ii, terulae appositione, omnem Nicaenam fidem labes actarunt. Non levis quaestio est quis legitimus sit vocis o sui σι ιι sensus 8c usus ran scilicet catholitum se una pati possit, ac sumtienter Nicaenam fidem exprimat, exclusa omni erroris sit spicione; an vero ita propria sit, ac necessaria voκ-, ut post Concilium Nicariaum nemini fas esse possit , niti in fide suspectus esse voluerit, vocem hanc Omittere, &- ο μου ον ejus
Ioco substituerer ad quam qiiaesti em dissisl vendam Oliservandum est, post Concilium Nicaenum Arianam sectam in tres qiiasi partes seu factiones invicem sibi oppositas divisam fuisse. Pilina eorum erat , qui purr seu rindi Ariani dicebantur, qui nempe Fi-
Iium creaturam esse Patri iti natura diisimilem, graece , blasmemabant, unde Anomaei nuncupati, quorum praecipui fuere Aetius, Eummius, EuΣojus , Uranius, Uisacius, . Valens , Germinius, Auxentius &e. Secunda illorum erat , qui metu Imperatoris Constantini , apud truem
vocem - ριουσι ι, dissimilem , sumnm in odio esse noverant, . Filium Patri
quidem similem aperte dicebant ; verum rogati, quid eo vocabulo inteli se gerent, respondebant, similem Filium Patri non in natura & essentia, sed in lineamentit quibusdam, eo sere modo, quo homo similis est homini externa specie; & statua seu simulacrum simile dicitur illi , cujus simulacrum est . Negabant ergo illi Filium esse Patri consubstantialem & in
natura similem , ac consequenter voce tenus ab Arianis solummodo distabant: horum praecipui erant Acacius Caesariensis, Elidoxius Antiochenus dic. quos egregie confutat S. Athanasius L. de Synodis. Si enim, dicebat, o Aeaci O, Eudoxi, non refueitis expositam in Encaeniis fidem in eaque feriptum est , Filium esse' fuDantiae Patris sine' discreρantia imaginem , cur in Isauria scribitis , Rejicimus ονωόιM Si namque Fit ius fecundumsubstantium Patri fimilis ποπ es, qui substantiae imago erit sne diserepantia
auod si τοι penituit scripsisse, eum esse fine discrepantia substantiae imaginem , cur anatbemate damnatis eos, qui dicunt Filium esse Patri' dissimium 3 Si enim smilis non est fecundum subsantiam, plane dissimilis est :quod autem dissimile es , nunquam imago fuerit. Tertia lactio illorum fuit, qui vocem rejiciebant quidem, quod nova & peregrina ipsis videretur ; at filium Patri per omnia in substantia similem profitebantur , , inter quosIraecipui fuere Basilius Ancyranus Georgius Laodicenus, Silvanus Tarsensis Sophronius, Cyrillus Ierosolymitanus, Meletius Antiochenus &c. Illi a S. Epiphanio Semlariani dicti
sunt, quod nempe Arii dogma temperare, ac emollite viderentur. His postis Dico r. Si per atqυόis, intelligatur similitudo non in substantia , sed vel in consensione voluntatis atque doctrinae, vel in virtute aliisque hujuscemodi, ur reipsa intelligebant veri Ariani , sensum illum haereticum esse Probatur iis omnibus momentis, quibus antea, post SS. Patres usi suimus ad probandam veram verbi divini cum Patre suo consubstantialitatem, Rique etiam ex aperta pugna & contradictione quam S. Athanasius mox laudatus Acacio & Eudoxio exprobrat . 'Dico 2. vocem Ouoin σ:οi similem in stitanntia, aliquando a Patribus re- p etam 3c improbatam fuisse. T a. Pro
305쪽
Probatur rationibus, quas exponit S. Athanasius Libro toties citainde Syn dis. Priina est, quia similitudinis notio identitate& exeludit: quae enim ilia sunt, non sunt ejusdem cum tis, quibus similia sunt, naturae, ac Lubitantiae, ut crystallus adamanti sit nilis, stanum argento, quae multum Inter prosecto distant . Secunda, quod si similis substantia dieatur Patri Filius, consesuens est esse substantias , quarum una sit per Urticipationem. Tertia, quia omnis similitudo non usurpatur nisi tecum
m qualitates; substantia vero per se similis non dicitur: In substantiis, inquit, n- Amisituri sed identitas diei debet. s. Psilius Epistola r i. Filium Patri neque fimiom , neque dissimilem '
esse, eo quod qualitatis es, quae in Deo nulla Occurrit.. S. Ambrosius non aliam videtur agnovisse vim , ae potestatem vocis ομ ινιου Lib. de fide orthodoxa , seu de divinitate Filii cap. a. ubi vocis allius patronos sic exagitat. Denique subiato , οι i. σιον, id es , unius subsant/ae vocabuti, δυουσιον, id es , tum 1actori suo posuerunt; cum aDudyt nmialitudo ,. aliud veritas. Nam homo ad imaginem is simititudinem Dei Iaaus es , nec tamen Deus est; nee quod Deus est, homo extitisse credendtri est. Ita Filium Dei similem volunt, ut eum aliunde similem, non de ipsa una, fanaa on beata Patris substantia dicant ia QNi si, de Patris substantia
non eli, non extantibus cst, ut idem Arsus tradidit ..FIac igitur ratione ditissimum ducti SS. Patres, . vocem re ecerunt, quod suspicio esset gravissuma , vocis illius pat nos non admittero identitatem di unitatem substantiae Filii cum Patrθ. Dico a. multos Eniscopos contendisse per Nicaenam fidem cui adhaerere se coiates labantur , sussicienter exprimi, quale; siere uastius Ancyranus, Nielerius Antiochenus, Eusebius Samosatenus &c. & ipium d a. γιοι silentio premendum esse pacis & concordiae causae, maximo cum
Probatur I. ex Sancto Epiphanio haeres 7y. & S. Hilario L. de Sun dis,.ubi reserunt, formulam fidei , quam ab hioso Cordubens per vim Expressam Aetri & Eunomii sectatores promulgaverant, iis Synodo Ancvrana a Basilio cum suis Epitcopis anathemati subjectam fuish, ae Filium per omnia , etiam ratione essentiae , Patri similem esse declaraverunt , solummodo silentes, quod existimarent personae unitatem hoc vocabulo significari. Censuit igitur Basilius Ancyranus cum suis , Filium in natura similem esse Patri, quod Ariani semper refecerunt. II. Idem Basilius Ancyramis post longam cum Eusebianis toram Constantino Imeeratore disceptationein , cum coiri eiu um csset, ut Filius dlceretur Patri per omnia similis , Valens , Ursacius &c. omissis illis verbis , fer omnIa simpliciter dicere volebant , Filium Hem ς quoacum deprehendisset Imperator , adegit eos ut subscriptioni suae adderent. per omnia . Ipse porro Basili u Ancyranus non tantum addidit in omnibus similem Patri Filium, sed explicatius similitudinem illam exponit: Domnrbus cum cco, inquit , non voluntate solum inteVigo. , sed ipsub en-
III. Meletius Antiochenus, vir admirandae sanctitatis di virtutis, qui P
306쪽
fidei defensi ine ter in e ilium amandatus fuit, qui constanter semper Alia- inis obstjtit in Concilio. ntiocheno a n. cui 27. Episcopi interlueruli:, . iii tua ad Iovianum Imphratorem Epistola simul cum Omnibus Coepiscopis suis profitentur ite constati aer Nicaenam fidem tueri: ι isum est , inquiunt Patres illius by*odi , tuae prudentiae significare , quod fidem fancti Concini T. z.Cone.
Jam olim congregati, is, approbemus ori teneamus . suandoquidem vo- a. 828. D eabulum conlubstantialis , quod quibtisdam videtur parum recte in ea pomtum, es probe a Patribus , commodaque interpretatione explanatum. iidem Epitcopi, narrante Socrate L. q. Hist. cap. I 2. Nicaenam iidem a se continuo iii illa iravatam Liberio S. Pontifici attestantur per Legatos suos
Euilathium Sebastenuin , Silvanum Tarsensem & Theophilum Castabalae. Denique summo semper zelo Arianos inlecuti sunt Epitcopi illi, ut constat
ex Ancyram Synodo an. 3s8. ubi tam vehementer contra secundam Sirmiensem formulam insurrexerunt ; eκ Seleuciensi an. 3 9. contra Acacia-NOS ex Antiochena an. 36i. ex Lampsacena & Tyanensian. eκ Constantinopolitana, cui praefuit Meletius an . 38 I. in quibus omnibus mirum in modum emicuit ardor eOriun Episcoporum in conterenda impietate Ariana, etsi vocem δει, σιον silerent , & solam audii. σιον usurparent . Argumento igitur est eos Episcopos existimasse per ouis..iον fidem Nicaenam sis
ficienter exprimi, quo 1 quidem & Ariani ipsi intellexisse videntur , pari enim ictii &-dc ομοι i,ν su livertere conati sunt iii formula secunda Sirmienti, ubi siletitio voces illas obruentas esse censuerunt, quas Pr Nuldubio errori suo perinde noxias intelligebant. Dico q. eos Episcopos, suppresso όυέσον. admittebant , & Nicaenae fidei adhaerere se profitebantur, catholice sensisse, nee pro haereticis
habitos fuisse . . Ac primo, quod catholice senserint , ae de verbis tantum controVersia r , suerit, probat S. Athanasius L. de Synodis: Viror , inquit , qui ana qui- 'dem omnia Niceae feripta recipiunt , de Dis autem Consubstantiaδε το ubmis ambigunt, non ut inimicor spectari par est. Neque enim velut .ariomanitas, ais Patrum ad versarios, homines aggredimur: sed disputamus veluti fratres eum fratribus, quι eadem, qua nos , sunt Iententia, solo nomine in controversiam adducto . Cum enim confiteantur ex Iubstantia Patris, . P non ex alia substantia esse Filium , nee creaturam 'vel opificium illum, sed genuinam naturalemque prolem, is, ab aeterno una cum Patre 'rbum ir Sapientiam existere . non longe absunt a recipienda Consubstantialis voce. Tatis est Baseus Anorae, qui de fide scrip t. b. Hilarius L. de Synodis, comparationem institilens inter ἰυἰοτ ον & P. Hyb. ὀ ιιο. r.ον docet utrumque vocabulum fidei exprimendae aptum esse , dc D. . utriusque abusum lacilem esse: Potest, inquit, una substantia impie dici , pie taceri. Habes nativitatem , habes similitudinem . Quia verbis ea- Iumniam suspiciose tenemur, rei intelligentia non dissedentes Credamus , is, dicamus esse unam substantiam; sed per natur.e proρrietatem , non adsignificationem impiae unionis. Una 't ex fim:litudine. Non ex fotitudine : se forte parum 'oprietatis in se habere similitudo videatust . Ibid. Praedicantes , inquit, similem Filium in omnibus Patri , nibit asivarii Is r. a. quam aequalem praedicamus . Perfectae aequalitatis habet significantiam similitudo, b, hoe ex sanctis Scripturis inreuigendum est. II. Illos Episcopos velut haereticos habitos non fuisse, eo quod profiterentur, constat eκ verbis S. Allianasii mox relatis.
307쪽
s. c. fratres e usidein secum fidei hortatur: O induitrica atquie Evangericae doctrinae miri, qtio, fidei eauria iis8zi'
snititudo natarae eo dimetiae suspicione : nec totest non potest esse aequacitas aure atura
rii in stat fi οὐ n ,- Pμφ'*ς Rxuβ eos vere Arianos esse , audita eo non modis in seri ri . qVRN AriRnum dogma anathemati subjiciunt, velut ad fratres Catholicos: tituri, hyς ςst; Duems Fratribus on comministris Eustathio, o im Oribadaxis Discopis . In hae Epistola eis
gratulatur, quod Nicaenam fidem amplexi fuerint.
lli cum Pa eo , rim L ς /δm r-tione essentiae aequalitatem Fi- ih. -'RgRφὸς nt , fidemque Nicaenam totis viribus tuebantur.
Λ --,i; f. l. p 'Π sumptam pro similitudinem imperfecta, consistere : & cum probant similitudine absolu- ,- --- dici, intelligunt similitudinem inchoatam & imperse hi: . mris initim/m, eosque perstringunt Haereticos, A. R utebantur, ut consubstantialitatis fidem everterent Inon vero eos, qui Nicaenam fidem aperte profitebantur, licet non σμου, σ1ea υμοιο σκν Patri Filium dicerent: pro vario itaque illius vocis sensu &uiu haeretico vel catholico, improbata fuit vel probata .
. m, Ath/nasiva Librum scripsi cui titulus: Confutatio M'Oerox sentientiam de fide Coninis Melatium sibi ta,mmuni Epiphanius haeresi 73. vocis διώνυσων patronos Haeretia n, principes filisse ait
Betilium Ancyranum, ac Georgium Laodicenum. 'b. Hieronymus in Chronico sic ait: Duodus imito bis a Meserio se suis
308쪽
ficta, in qua bomousis axomaeoque reIecto medium inter haee boma on m
Resp. . ad prrinum , supposititium esse hune Librum , nee a S. Athanaso Icriptum, quod probat dc stili dissonantia cum aliis genuinis ejusdem S. Doctoris operibus, & apertissima contradictio : quomodo enim posset S. Athanasus Meletium virum summae pietatis inter Haereticos accensere , quem Libro de Synodis citato, tam expresse omni errore vindicat; quem etiam in Epistola ad AEgypti & Lybiae Episcopos , sive in prima contra Arianos oratione, inter Orthodoxos Episcopos numerat, & magnum appellat Meletium t Etsi autem immediata communione cum S. Meletio iunctu, non fuerit S. Athanasius, mediate saltem cum ipso junctus erat , Commum ando nimirum cum S. Basilio, qui prosesis est Epistola 323. se non posse a Meletii communione dimoveri. Sic autem esit Sanctus Ath nasus cum Mulatio, non quod suspectam haberet & dubiam e3us fidem , sed: in nomiae causa s ne offendere videretur Eustathianos , qui Eustathii Episcopi Antiochees depositionem Eusebiana factione inique tactam detesta ti, seorsim cum Episc dis suis eonventus habebant; nec adduci potuerant, at cum Meletio Episcom Catholico communionem haberent. Quisquis igitur auctoν sit illius Libelli eui titulus r confutatio Dpocrisiν Meletii: quem sui me Paulini Rctatorem probabile est , parum ille aequus est in Meletium, cum virum sarium & a S. Basilio Magno Epistolis set. 323. ob Catholicae fidei integritatem & pietatem commendatum, R S. Gresorio Nysseno funebri celebratum oratione, cui Patres Conei lii Oecumenici secundi maximo cum honore parentarunt, quem S. Chrysostomus
orat. 's. ut Antiochenae Ecclesiae ab omni Haereticoru, a faece expurgatorem laudavit, quem Ecclesia universa colit ut sanctum , qui denique tanto aelo coram Constantio publica Oratione fidem Nicaenam propusna vit, & Αnomaeos, ac Macedonianos dam strenue debellavit. hypocritam appellavitis 3 Ad secundum , dico hac in parte deserendam eta , pace dixerim, S. Epi phanti auctoritatem, qui minus accuratus videtur in his rebus nareandis .
Plus deserti debet judicio SS. Athanasii & Hilarii qui propius Arianoruin res inspoerunt, a quibus Meletius & alii, qui δε ροσιον admittebant, Pr Catholi eis habiti sunt. Immerito igitur velut Semiariani infamantur ill rPraesules, quos ad Arianos nusquam accessisse compertum est. Unde ficta videtur illa Semiarianorum secta , si in eo Yeponatur , quod suppresso
ομαυσων οὐιωσιον usurpetur , modo aliunde Nicaena fides tenea r. Si vero Semiariana factio coniundatur , sicut Auctores Ecclesiastici nonnunquam confundunt , cum Macedonianis , qui ab Arianis scimi sunt , de piritus Sancti divinitatem impugnavere, non dissitemur illos veros Haereticos fui me, quibus nedum coniensit unquam Meletius cum suis, quin potius eos strenue coniuravit. Hinc 'factum est, ut Concilium Oecumenicum secundum in Haereticorum enumeratione non alios : Semiaria ricin nomi ne intelligat, quam Macedonianos, Ad tertium, dico Sanctum Hieronymum sparsis eontra Meletium rumoribus plus aequo credulum suime; cui aliunde favere non poterat, cum totus emet addictus Paulino, a quo ordinatus fuerat Sacerdos , & Ius velut aemu
lum Meletium aversabatur. Unde salsa sunt, quae de illo falsis rumoribus inni-πus scribit S. Hieronymus, quod in exilium sit amandatus ; quod Praesbyter ab Eudoxio depositos suscepisset e constat enim ex Historia tacesiastica, ob
309쪽
defensione imi fidei Nicaenae exilii poena afflictum esse lanctum illum Meletἰum:
.c verisimile est, si quos recenit Clericos ab Eudoxio depositos, iii juste eos depositos agnovisse , quos consequenter communioni suae restituit . Quod etiarn ait S. Hieronymus, Meletium in Synodo Antiochena, reiectoauo. .eoque , medium inter haec homaeo. οπ macedonianum dogma vindicassi
vero alienum est. Namque in Concilio illo Antiocheno non suit reiectum ομο οἰοῖ , imo lecta fuit Nicaena fidei profestio , eamque integram S nodus Epistolae suae ad Iovianum Imperatorem inseruit, ut narrat Socrates L. 3. c. a Quin & Macedonianum dogma illi semper oppugnavere, & Con: cilio Constantinopolitano adversus Macedonii haeresim congregato praefui eis se Meletius: nulla itaque suspicio est eum eum suis Macedonia mi erroriravisse . Qui plura de hoc argumento scire voluerit, adeat Histo icos Cri licos, qui Dissertationes in Historiam Ecclesiasticam elabora unt. Dico ultimo, illos Episcopos, qui supresis Oia:υσιο, Ili Jium ouοι - dixere, gravissima erroris suspicione aliquando non immeri, laborasse. Probatur I. ex S. Hilario Lib. de Synodis, ubi Oricia tales Episcopos sic
Et infra: Nihil quidem in hii, quae io, is Orientalium qπο ramaeam G P. 3 l .a.fensu , susceptae Legationi minifri δε est oenda Sirmis in detuAsir , suspieionis relictum est : sed habuerunt ab exordio nou nihilum ossenponis ,
quae credo τοι, sanctissimi viri, Basili Eusa ibi , is Eleo , ne quid scandali a ferretur, abolenda tacuisse. Quae si recte scripta sunt, taceri nomdebuerunt: si autem quia non recte scripta sunt, nuc tacentar , caUenuum, o ne al quando dicantur. Parcens enim adhuc de bis nihIl dico : tamen mecum recognoscitis quod non ita omnis conscripta apud Anoram fides frehabebat Oro vos , Iratres, adimite is picionem , excludite occaso rem ut probari possit hominusion , non improbemus homo Wion . Legitimam erga
malae fidei suspicionem in ecerunt illi Episcopi, stippmnendo ό ου ον.
Imo suspicionem hanc multum augebat , quod non tantum vocem, ἐμούο Λν suppriniere voluerunt Epitcopi illi Orientales , sed etiam mim. aperte anathemate damnarunt in Synodo Ancyrana ann. 338. in ea quippe Synodo decem & octo anathematismi conditi sunt , quorum duo indecimum exponit Sanctus Hilarius r inter illos decem dc Octo anathematismos , ultimus Vocem ὀμνυσιον damnat . Reipsa quidem itippressus
Σ ille sultis illis Episcopis, nec Sirmium delatus ; sed tamen Veie con-T t 9 ditus suit & subsignatus: unde S. Basilius Epistola τ . narrat Eustath unhε tibi s subscripsisse anathemati contra ὀαο σιον lato in Cotta viro , ut Vocat ,. An 'cyrano; & Sanctus Hilarius ait ad se pervenisse illud anathemλ . per exemplaria quaedam illius Epistolae, quam ab Episcopis nonnullis acceperat: unde docet , Episcopos illos strenue quidem impietati Sirmi elisit, admoti sine aliqua offensione , obstitiise . Hinc in suo contra Constant iii: Opere Synoelum Ancyra nam inter Arianas accenset. His adde , SS. Athanasium & Hilarium non semel probare Vocen ο ὐ ύσιον vix posse sine latentis erroris suspicione rejici : nihilominus tamen cum Orientales illi fidei Nicaenae aperte subscripserint in Concilio Antiochenum an . 363. in sua ad Iovianum Epistola superius laudata , α in pace, ac communione Ecclesiae obierint, eos catholice reipsa sensisse , nec pro Haereticis habitos lucere non immerito polsumus L. Dc
310쪽
D: Mis termiuis, quorum usus est apud Tbeologos , ubi de asserio
I. incurrit Trinitatis nomen , quod etsi in abstracto, ut vocant, is Scripturis non extet, legitur tamen in concreto I. IOU. s. v. r. Tres sunt, qui testimonium dant in eoin, Pater Verbum Spiritussinctus: dero versu multa superius diximus. Ulu autem Ecclesiastico comprobata: consecrata est Trinitaetis appellatio apud Antiquos non infrequens, idonea maxime ad sisnificandas tres distinctas in unitate ejusdein essentiae personas. Concilium quidem Racarenλ I. Can. 2. damnat istam nr positionem , Divinitar est Trinitas , sensu haeretico Piiscilliani, qui Sabelulianam haeresim in Hispania renovabat , personas divinas confundendo I sed non damnat sentu Catholico intellectam . pro reali nimirum essentiae divinae cum distinctis permis identitate, quo sensu a S. Athanasio Epistola r. ad Serapionem dinitur: Tota Trinitas unus Deus es. Non aeque commode quis uteretur vocabulis , remaris, terniose, tripsicitase , trist mmitate , , ternitate e namque hare nomina quid a Trinitate alienum important, nem trium rerum substantialiter distinctarum numerum & compositionem ; ideoque nomen trip x a Sancto Augustino L. o. de Trinit. c- 7. & 8. rejicitur . Improbatur quoque rejormitatis nomen ab eodem S D Hore Epistola 26 i. alia r 77. eo, quod una in Deo forma sit, nempe divinitas. Nec etiam Deus ternus dicendus est , quia distributionem importare videtur hic terminus, sexque deos indueere : aliud de trino seristiendum ; vocabulum enim illud essentiae unitatem designat. II. V es processionis , proprietatis , relationis, notionis, cirrumincessi nis, quae a Scholasticis usurpantur, sanum dc optimum sensum habent. Processio denotat originem unius personae ab alia . Hoc sensu Christus apud S. Ioan . cap. s. v. qa. ait et Ego ex Patre processi, ἐν veni. Proprietas designat peculiarem modum subsistendi, & characterem si gularem , quo in esse personae haec vel ula persona constituitur re ab aliis distinguitur Relatio vero innuit eamdem proprietatem, quatenus dicit ordinem originis unius personae ad aliam. Notio eumdem characterem designat, quatenus signrficat personam
unam esse distinctam ab alia, ut sit index ¬a distinctionis inter per nas. Aliquod tamen iliter eas voces debet observari discrimen; quia notio latius patet relatione, & relatio proprietate . Nam tres tantum statuuntur proprietates, paternitas stilicet, filiatio , & processio ; quatuor relationes, paternitas, filiatio , spiratio activa , & passiva ; & quinque notiones, innascibilitas, paternitas, filiatio ,spiratio tam activa,quam passiva. A notione oriuntur mus notionales, quorum frequens est apud The logos mentio, qui apprime distingui debent ab actibus essentialibus se qui fiunt a proprietatibus essentialibus, & terminantur ad aliquid as extra, quod aliud est, ac diversum essentialiter a Deo , unde communes sunt tribus personis divinis, qualis est creatio, conservatio creaturae &c. actus vero notionales fluunt a proprietatibus personalibus, quae personis singulariter conveniunt, di terminantur ad intra, quales sunt generatio &spirati . Circumineessio, quae a Graecis dicitur est mutua & reciprocarersonarum in invicem inexistentia seu immeantia, per quam fit ut Parer
sit in Elici, Filius in Patre. & Spiritus sanctus in utroque. Sequitur illa