장음표시 사용
261쪽
quod in ipso non detur. At Christus mittens in mulidum univer uim Apostolos suos, plane significavit.
dari in Deo tres Personas, dicens: Sas'ti λate reos iunomine patris,in Spiritus Sancti Matth .viti- o. Nam dum dixitGubro mirae , non in nominibus,
unitatem anthoritatis, clientiae significavit in tribus illis Personis. Neque si solus Pater esIet Deus, ct Filius, Spiritus Sanctus ellent Personae creatae habentes naturam nitam,& limitata, iussit et Christus baptizare in nomine Patris,&Fiiij, rapiritus Sancti, sed tuis ille baptizare in nomine solius Patris: quia valde turpe citet Deo quod ad salvandas animas indigeret auxilio Spirituum creatorum. Dum ergo in nomine Trium Baptizari iussi plane significavit illa tres Personas esse Divinas, ac proinde
habentes candem naturam: natura namque divina,
cum infinita sit, mitiplicari non potest, planeque repugnat, lari plures Deos .Erravitque plane Mahu metus, falsum testimonium imposuit Christianis. dum in Alcorano scripsit, eos, qui ponunt in Deo
tres Personas,ponere tres Deos.Vtrumque enim Ecclesia Christi fatetur, Deum esse unum in essentia, e cesse trinum in Personis, quod significavit Ioanii Epist. I cap.J.dicens: Tres sunt, qui testin ostium dant in sto, pater, Verbum , in Spiritus Saullus, tres vinumjant. Ipseque Christus palam dixit Ioan. 8.Personas Divinas esse plures,& tamen non esse nisi unuDeum: Ego inquit)Cr Pater' numsumus. Nam quatenae dixit amat pluralitatem persisnarum significa -
262쪽
vita quatenus dirat virum unitatem essentiae.Nec enim locutus est blum de unitate metapla orie per unionem, conformitatem voluntatis suae cum voluntate Patris, sed de unitate propria in eadem natura , idque
vel ipsi Iudaei intellexerunt: Quia audito verse hoc. salemni pides,ut iacere it tu eum,tanquit m iu blaspόe-- .mum, quia probe cognouerunt Christum ijs verbis
significasIe, se esse Deum, quod ipsi blasphemia existimabant. Idque manifestὰ ex scopo,quem sibi proposuit Christus nam ut probaret , non perituras oves suas , fecit hoc argumentum dmo potes rapere sues meas de manibus Patris mei, quia ipse maior omnibus est ergo nec potest ullus rapere de manibus meis: Quia ego, Pater virum fumus Q ' sed argu
mentum e sic nullum, si loqueretur de unitate per charitatem ex eo enim quod nemo possit rapere Qves de manu Dei omnipotentis,non sequitur quod nemo possit rapere de manu puri io minis, quantum-yis iusti,&per charitatem uniti cui meo. Ergo loquitur de unitate in natura. Vnde Augustinus ex his verbis trach. 37.in Ioannem debellat duplicem haeresim,alterim negantem pluralitatem personarum, alteram adstruentem multitudinem personarum cumis pluralitate naturarum: In errore Sabellianorum
inquithunus est solus ipse Pater, qui Filius in eris rore Arrianorum alius est quidem Pater, alius Filius sed ipse Filius non solum alius, sed etiam aliud est. Tu in medio quid Excluxisti Sabellianum, exclude Attianuin, Pater Pator est, Filius Filius est,
263쪽
alius non aliud, quia ego, ν Pater inquit riuum sumus. Cum audit jumus, abscedat confusus Sabellianus, cum audit unum, abice dat confusus Aritanus: gubernet Catholicus inter utrumque Fidei suae navigium,quia iam cavendum in utroque naufragium. Errauit itaque turpiter Mahumerus duna in Alcorano Zora 9. scripsit INJhil praeter Oiuionem sequuntur dicentes, Deum fumpsisse Filium, quo nequaquam iu- diguit iubent rationes hoc demonstraturas An Deo
nescitum imponunt Quibus verbis significauit , nihil in Deo admittendum esse , nisi illuci quod humana
ratio demonstrauerit. Hoc autem est manifeste ausum,quia cum Deus sit infinitus,&mens humana sit finita,& limitata, evidens lumine naturae est , Deum habere perfectiones aliquas, quas mens humana per discursum naturale malle qui nequeat; solumque eas
potet cognoscere per revelationem ipsius Dei, quia nimirum Deus illas voluit manifestare per Prophetas, per Unigenitum suum, quem in mundum milit,
enarrare: ut enim inquit Euangelista Ioannes cap. I. v. I 8. Deum nemo vidit vir Iuim; unigenitus qui es I Patris, ipse enarrauit. Quare dum Christiani a firmamus Deum habere Filium, dari etiam tertiana. Personamique Vocatur Spiritus S aiactus, non imponimus Deo nescitum; sed de Deo affirmamus Tu Lquod de se ipso dignatus est nobis revelare Asiarm mus quidem id, quod per diicursum naturalem non assequimur, captiuamus intelle et uni in obsequium ridet Deo enim loquenti debemus credere, etiam si
264쪽
nobis dicat aliquid, qtrod est supra humanum capruna ubi enim per fundamenta, tagna sussicientia certum nobis suetit, Deum esse,qui loquitur, elausis oculis discursus nostri, firmissimc debemus credere, verum este,quod nobis diciti, licet per discursiam c pere non posuimus, quo pacto id possit e fle,imo quavis id nobis videatur impossibile quia euidei uis si rinim est, Deum esse infinite sapientem , qui falli non potest, es infinite bonu,qui fallere nequit. Ac proii ide ubi per argumenta, destigia credibilitatis nobis constiterit, Deum este,qui loquitur, debemus firmis sime credc re quaecumque dixerit, S quamvis myste ria revelata sint altissima, quae omnem vim intelli gendi creatam supergrediantur , debemus in obsis quium Dei loquentis intellectum subijcere, & capti uare Sicut enim ubi Deus est,qui praecipit, debemus Deo praecipienti sub ij cere voluntatem, quamvis ar' dua praecipiat, sicut praecepit Abrahae sacrificare Et lium suum unigenitum,quem diligebat. Sic ubi Deus est qui loquitur, debemus ipsi loquciaticis ensium fir missimum praebere, licet ea loquatur, quae nobis dissicili ma appareant, intellectui destinito lumine Flude impossibilia viderentur. Vnde quando Deus est qui loquitur nobis per sufficientia argumenta
constat, Deum loqui, nihil amplius examinare, aut inquirere debemus. At quando homo loquitur,opor-etet examinar an abliuida, repugnantia dicat 'tua
potest aut per ignorantiam inculpabiij ter falli,vel pet malitia culpabilite fallere,unde ne falla ut veracr
265쪽
damus oportet res ipsas examinare vi docet D. Thu anas in .dist. 14.q. 2. art. 3. q. 2. LI.
Unde haec est inter Fidem uti scie: itiam differenotia quod mysteria fidei sumenda sunt, sicut pilubem arae, quae non manduntur, sed devorantur, deglutiuntur uno siausti, quin dentibus atterantur quia videlicet,ut mysterra diuina credamus,non debenausea minutatim discursu nostio in examine discutere,
de degustare in examen vocando, quomodo possint esses; sed integra debemus uno quasi liaustu degluti-re,id est, assensu firmissimo credetin hoc uno contenti,quod nobis sufficienter constet, Deum eis qui loquitur Veritates autem naturales comparantur iis
bo, qui non sumitur nisi prius dentibus comminuatur, S ore degustetur, quia nimir si illis aisensum priι denter praestare non posumus, nisi prius conserenio praedicatum cum subiecto detegamus illud convenire lixi. Errat ergo manifeste Mahumetus dum infers. Deum non elle rinum in Personis , quia hoc de monstrari non potest per disse ursum n Muralem Satis enim est quod nobis constet Deum hoc diceret , quia Deo dicenti debemus credere; ut enim inquit S. Clemens Alexandruius lib. s. itiomat .inlii lde esἐmpius, a Deo aliouus es Deo uon credat, in νoluti 1 tres a Deo qucrat, sicut ab homi libasὶ Deum alitem hoe revelasse,manifestum est quia manifestum est Christum hoe docti illa: C hristus autem manifeste proba vit se esse Deum, Deus autem mentiri non potest, neque per ignorantiam decipere. Ipseque Malium eius
266쪽
concedit Chri lium esse Prophetam sanctissi mum, diveritatis Magistrum. Ergo cum nobis cor istet, o Christum dixisse postolis,& Apostolos hoc scripssse,&praedicasse in uniuerso mundo, credere hoc debemus, licet demonstrari non possit per discursum
Mahumerus similis est Simoni Mago,qui ut refert
S.Clemens Romanus lib. 3. recognitionum, voluit ante omnia cum S. Petro disputationem instituere de immortalitate animae; quia nisi anim ui immortalis, frustra aiebat laborabimus in inquisitione verae Religionis. Si autem prius demonstretur, animam esseam mortalem, tunc cum fructu investigabimus, quaenam si vera Religio, in qua anima immortalis salvari possit, pervenire ad aeternam scelicitatem. At D. Petrus disputationem detrectauit, 'n m tu sciti inquit S. Clemens utque tiliter riegotiam conpe
foliis gereret; quia notu est rite dispositus ad recipiemdam Fidcm, quae inter alia docet immortalitate animae, qui non vult credere animam esse immortalem, quin hoc prius rationibus demonstretur: nam iste,
postquam illi probata suisset immortalitas animae, probationes postularet ad credenda m3 steria reliqua, sic nollet crederes, nis quod rationibus proin baretur quod est contra a ionem Fidei; ad qu mxid licet sufficit, quod probetur, Deum este, qui loquitur; hoc enim semel probato, obligamur credere Deo loquenti , etiam si loquatur m 'steria, quae sint supra omnem discursum,&quae captu nostro appa-
267쪽
, reant quasi impossibiliaci Et ideo inquit S. Petrus
pud Clement. ante omnia Fidem Prophetae om- , ni cum examilaatiotae oportet probari quem cunas, cognoveris esse Prophetam, de reliquo cuneta ei credere oportet; nec ultra eum discutere per singula quae doret, sed habere firma, sancta quae dicit; quae quamvis Fide suscipi videantur , ante, habita tamen ratione credunt ut cum enim semel, ab initio veritas Prophetae exam nata coniti terit., reliqua vero fide audienda sunt,& tenenda.
Et sane Mahumetus ipse volebat sibi credi histori s quas referebat ex veteri Sc Novo Testamento, quin ratione probaret res illas ita eventile in propterea volebat ante omnia credi, se elle Prophetam 1 De militum quia existimabat, si semel hoc crederenta aditores,facile postea adduce dos, ut crederent omnia, quae ipsis testificaretur. Et tamen nullo argumeto probavit, se esse Dei Prophetam. Cur ergo impo-sor iste reprehendit Christianos, quia dicimus Deuesse rinum in Personis, quamvis hoc non demonstremus, nec rationibus probem si id enim credimus, quia Christus Dominus ita docuit ac nobis manifestum est ex Evangelio,& traditione Apostolorum ita Christum docuisse. Vt enim praeclare dixit Augusti-l, itus in Enchiridione ad Laurentium cap. . Qua . neque corporeo sensu experti sumus, neque mun- te assequi valuimus,aut valemus, eis sine ulla dubi ratione credenda sunt testibus , a quibus ea, quae , ε, diuina vocari iam meruit scriptura, confecta est:
268쪽
habeo, v. g. Tai r in iit: iri historia gentium, tam, multa de loci atque urbibus , quae non vidi , anirnulia melicis, tam multa amicis, tam multa hominibus aliis atque aliis,quae nil crederentur, omni-
in hae vita nihil agetemus Pollienab inconcus, se fixum fide retineo, de quibus parentibus ortus, sum,quod scire non pollem, nisi audiando redi-dulem, Hinc intulit: si ego res has pro certis habeo solum quia eas legi in historijs authenticis, vel ab hominibus fide dign; audiui diu non possent homines in hoc uir dodegere , nisi ali aliis crederent iustum ergo est, Fidem habere rebus, quae in Seriptura Canonica narrantur , quas tantam a Deo aut hora tatem ,, accepit .vi la43wbat eum Deo loquens: Pei sua iiiii, mihi, non qui crederent libris tuis, quos tanta iri, omnibus fere gentibus authoritate fundalii, sed. qui non crederent esse culpandosci nec audiendos belle,qui se ite mihi dicerent: unde scis, illos libros, unius veri,s veracissimi Dei lpiritu elle humano, generi ministratos Redditque rationem cur credendum sit, Seripturam Sacram, in qua continetur Fides Christiana, Deum habere aut horem , Ic ab illo ministratam minibus fuiste Nimirum, quia eviis dens est: Dea melle, Sc curam nostri gerere. Idco- ό, que cum essemus infirmi subiungit Augustinus ad inveniendam liquida ratione veritatem, inobis hoc nobis opus esset authoritate sanctarum litte, rarum,iam credere coeperam,nullo modo te fuisse tributurum tam excellentem illi Scripturae per
269쪽
, omnes iam terras aut horitatem nisi per ipsam tibi credi, per ipsam te quaeri voluistes. Ex quibus Augustini verbis conficitur haec manifesta ratio ad convincendos Mahumetarios i quia cuevidens lit Deum este , S Deum habere curam, de prouidentiam hominum,&certum quoque sit velle illos salvos fieri cognoscendo, diligendo; colendo ipsum euidens est meum habere aliquam idem, vel Religionem in mundo,quae doceat ea, quae Deus vult de ipso credi,4 ea tradat, per quae vult coli, quaeri concluditurque hanc Rς ligionem non este aliam, quam Religionem Christianam,quae in Scripturis Sacris habet ea, quae de Deo credi debent. Et ea per quae Deus coli vult. Quia credibile non est, Deum tantam authoritatem tributurum fuisse Libris Sacris, nisi ipse illos tribuisset hominibus , ut per ipsbs dirigerentur ad credendum, sperandum, coperandum. Illa autem authoritas evidenter probatur ex miraculis Christi,4 Apostolorum; ex adriimpletione prophetiarum Veteris testiment , qua in adventu Christi,&fundatione Ecclesiae Christianae ad litteram completae sunt: exsanguine tot myriadum Martyruma ex testimonio tot illustriuDoet. ex sanctitate qua floruerunt qui hanc idem in mundo plantarunt ex sanctitate, qui generator
ijs, qui hanc legem observant,4 ex alijs argumentis, quae in hoc libro facta sunt. Quare evidens et L esse ineptam rationem,qua Mahumeius ductus est, abnegandam Trinitatem Perse
270쪽
narum in Deo, quia hoc ratione demonstrari nodpotest: nam evidens est, hominem posse ac debere Priadenter credere multa, tu demonstrari non possunt,ut probat argumentum, quo convictus fuit Augustinus; quia inter homines vivere non possemus,nili multa crederemus , quae ratione evidenti non pollunt eonvinci. Nihil alitem credrre potest homo maiori authoritate , quam si ea ,ob quam credimus mysterium Trinitatis credimus enim hoc , qtii maiori certitudine nobis constat, hoc Christum docuisse , quam olim fuisse Iulium Caesarem, S Alexandrum Magnum, siquidem Evangelia Apoliolorum maiorem fidem merentur, quam ulla historia humana. Rursus manifestis argumentis noribis constat,Christum mentitum, aut deceptum non fuisse,sed veram doctrinam hominibus tradidisse. Ergo potIunius ac debemus credere Deum esse Trinum, quamvis id non possimus ratione demon
Rursus convincitui illam rationem Mahumeti es.se absurdissimam, quia si solum homo potest crederς de Deo ea, quae per rationem naturalem demonstratur paucissimi erunt homines qui salvi fiant, quia pauci sunt homines, qui eas demonstrationes alie
quantur,ad idque multo studio, labore opus est: quid ergo erit deforminis ignorantibus, i rusticis, de pueris Nam supra fidem falsam de Deo, rebunque divinis nequit fundari vera sanctitas,de salus ani