장음표시 사용
41쪽
tiam Ocere opinionem his verbis . Sicut ante institutisnem eircumri in soti fiade, chrisi futuri iustificabat tam puerοι , quam adustor I ita etiam ἐν cireumelia βοηe data. Sed antea non requirebatur μεμε Hηum protestativum Misj fidei , ..is ηοηdum bomines Adura seorsum σβ infidelibus carperant adunari ad euitum,inius Dei. Hoc truncatum testimonium obtrudi taet. Si quae eontinuo Ange Ilaus subdit, rescribantur , oppositio tota evanescit . Sic enim L Doctor pergit e P obabiis tamen es quod parenter fideles pro parvulit natis , is maxime in perileuis existentibus, aliquar preces Deo funderent, vel aliquam benedictionem eis ad
hiberent , quod erat quoddam sit aculum fidei ἱ sicut a usti pro seipsis preees, es
saerificia offerebant . Hanc eamdem doctrinam confirmat in IV. dist. I. quaest. 1. t. a. quaestiunci a. ad a. Dicendum est, quod ante legem feriptam erant quaedam sacramenta necessitatis , Mut illud fidei fac mentum quod ordinabatur ad det rionem originalis pereati ; ἐν similiter paenitentia , quae ordinabatur quoque ad de etiose, actuasis. Ex hac angelica doctrina eruitur , saeramentum, seu aliquod signum suisse in statu legis naturo, non aliqua Iege extrinsecus lata determinatum . sed quod interiori instinctu a parentibus parvulorum seligebatur . Quare dum idem S. Doctor ibidem art. 6. quaesiune. a. docet , satis suisse parvulis fidem parentum fine omni exteriori signo , excludit dumtaxat signum commune omnia hus, Iege publica definitum . secus signum quod tu eitatis modo testimoniis exactisse affirmat. Nulla quippe ratio patitur , inquit Melehior Cano Resem de s cram. in gen. pari. III. ut divina providentia ullo umquam tempore desuerit hominibus in necessariis ad salutem. Non possent autem filiis parvulis remedia parentes applicare, nisi per Dei revelationem cognovissent, dc parvulos originali peccato teneri, & aliquina remedium ad eos servandos idoneum esse : quod licet scriptum non iit, non est tamen propterea denegandum reipsa illud extitisse. Et cum Scriptura exprimat, adte Abraha in fuisse religionem , ac sacerdotium, ex consequenti tradit fuisse sacramenta , sine quibus nec religio , nee sacerdotium consistunt, Quae sane argumentatio solida est . Remedium autem istud in fide venturi Messiae positum fuisse , docent omnes Patres, de Theologi , divinarum Scripturarum testimoniis nixi . Quoniam , ut inquit S. Lucas Act. rv. nou es Bud sub eaeis nomen datum hominibas , in quo oporteat nos famos fieri . S. Augustinus Lib. II. de nupti is eoncupi . eap. x r. inquit e Superioribus temporibus Φ-mnino latuit faeramentum iusificationis ex fide . Eadem tamen fides Mediatoris salvos iustos faciebat antiquos , pu Ips cum magnis . . . quia scut erςdimus nos
VIII. Fides illa qua remittebatur peeeatum originale, vim iustificandi habebat non ex merito credentis, sed ex merito Christi venturi, seu vim habebat impe
42쪽
randi gratiam propter Christam , qui eredebatur Venturus: unde S. Th omas in Im dist. I. quo. r. art. 6. ad a. docet , eam q qmd- babuisse Amisitu laem eumn ris Deramentis , inquantum 1 stifico at q*ώ φη - φpere operato , non autem eis opere operante . Fides ergo illa eκ parte operantis non erat caussa effieaeitati,& virtutis ipsius remedii; sed erat caussa applicans remedium. Operabatur enim sae, illa & me modum meriti, dc per modum suffragii. Meritum profluebat ex .p, te obiecti crediti, Christi nempe Venturi , suffragium habebatur ex parte i
psu, credentis, qui applicabat remedium, ut S. Thomas quaes. IV. de mati art. 8.ad ra. d 't. Fides ergo antiquorum cum aliqua protestatione fidei valebat plasti ...usu ad 'salutem , non prout erat quidam adlas meritorius eredentis unde non requirebatur quod esset actus fidei formatae sed ex parte rei ere ae , Dialeel ἐ- astus 32diatdris . Sis enim is sacramenta, quae postea sunt insit - , valent, imquantum sunt quaedam fidei protestatio'es . unde non sequitur quod infidentas parentum stiis noceret, nisi per accidens, ficut removens remedium peccati. IX. In lege scripta per Moysem extitisse sacramenta , docent omnes : idque evidenter habetur in Conciliis Florentino, & Tridentino. Qua uor numerantur , quae quatuor ex nostris portendebant. I. Circumcisio figura fuit baptismi; ut S. Augustinus Lib. H. de anima , eius Orig. eap. II. docet et Circumcisio fuit i*αι temporis sacramentum . quod praefigurabat nostri te oris baptismum . a. Agnus paschalis , qui figura fuit Eucharistiae , in qua Christus occisus anillam spiritua liter aIit, & nutrit. 3. Ordinatio Sacerdotum figura sacramenti ordinis. 4. Ex piationes , & lustrationes , quae umbrae erant & sgurae lacramenti poeniten
X. Elapso octavo a nativitate die , pueri Hebraeorum circumcisioni subdebaniatur; nec licitum erat eamdem anticipare. Porro iis qui ante octavum diem mois Terentur, applicabatur sacramentum quod legis naturae tempore obtinebat, deperduravit in lege scripta, maxime pro seminis, circlimcisioni nequaquam subditis. Quae legis naturae sacramenta obtinuerunt quoque apud Gentes ex Abraham, non per Isaac, progenitas.
De faeranetentis novae legis latae per Cbrisum.
Onvenientium, cur Christus in sua nova lege sacramenta instituerit , explicat S. Thomas Iti. Part. quaest. Ix. artie. . Sicut antiqui patres salvati
43쪽
gnificari oportet . Conveniens itaque fuit in lege nova alia institui sacramen ta . 'a veteris legis sacramentis distincta , quibus di peracta , & praeientia mysteria repraejententur . Quam . doctrinam tradit S. Augustinus epist. eluta. alias. Iάκκix. ad Hilarium quaest. III. his Verbis. His quemadmotam commendat u hum , unum , idest Adam , o bristum et illam οβ eondemnationem , hune ad - is limationem , eum tanto post Adam venerit christur in earne : ut seramus e iam antiquos iustos , quicumque esse potuerunt , ποηηisi per eamdem fidem Bberaissos per quam Biberamur nos, fidem scilicet incarnationis Christi, quae imis prae nuxtiabatur , fui nobis facta annuntiatur . . . Haec ergo fides etiam antiquorum historum fuit. Unde Apostolus dieit : Habentes autem' eumdem spiritum fi dei, propter qu*d scriptum est et Credidi, propter quod locutus sum : & nos ere dimus, propter quod & loquimur. Non diceret eumdem spiritum fidei, nisi admonens etiam antiquos iustos habuisse ipsum spiritum fidei , hoe es inearnationis Christi. Sed quia illis futura prsnuntiabatur, quae iam facta nobis annuntiatur Io, tempore veteris tesamenti velabatur , quAE tempore novi testamenti revelatur rideo eius saeramenta variata sunt , ut alia essent in veteri testamento , alia in no-το ; cum ipsa fides varia non sit, sed una sit.
IL Novae Iegis sacramenta necessaria sunt ad salutem : alia necessitate medii , alia necessitate praecepti I non tamen omnia singulis, ut definivit Concilium Tridentinum se II. ean. Iv. his verbis. Si quis dixerit, saeramenta novae legis non esse ad salutem necessaria, sed superflua , by fine eis, aut eorum voto, per fotam fidem, homines a Deo gratiam iusti attonis adipisci, litet omnia fingulis necessaria non finiet, anathema sit . Baptismus omnibus necessitate medii necessarius est in re , vel in voto . Illis autem qui gratiam regenerationis, per baptismum obtentam , mortaliter peccantes amittunt, necessarium est sacramentum poenitentiae necessitate medii in re, vel in voto . De baptismo inquit Christus Ioa n. iit. His quis renatus fuerit ex aqua , Spiritu sancto, non potes introire in regnum Dei . Et de poenitentia ait Luci x Ii I. Si paenitentiam non egeritis, omnes fimis ter peribiatis . Mortuorum sacramenta haec duo vocantur , quod vitam spiritualem , per peccatum aut originale, aut actuale amissam , restituant . Alia sacramenta vivorum nuncupantur, qui vitam spiritualem in anima vigentem exigunt, & ad gratiam augendam , vitamque divinam roborandam , nutriendam , augendamque 'nstituta sunt ; ut confirmatio , Eucharistia , extrema unctio , ordo , & matrimonium . Haec necessaria sunt necessitate praecepti assirmativi , tempore, & eircumstantiis determinatis obligantis . Duo ultima necessaria sinit in Ecclesia, ut ordo ad ministrorum consecrationem , matrimonium ad fidelium propagationem . Singuli tamen nec sacris ordinibus initiari , nec matrimonium inire tenenia
44쪽
III. Coneilium Tridentinum ista eit. ean. V. desinit , novae legis sacramenta non esse propter solam sdem nutriendam instituta , ut novatores contendunt . Si quis
dixem , fleramenta propter Dum fidem 'utriendam instituta esse, anathema sit . Haec enim sacramenta Christus instituit , ut virtute sacratissimae passionis suae 'gratiam nobis conserant f quemadmodum infra fusius explicabitur . Similiter sa cramenta ista a sacramentis veteris legis sola externorum rituum , & caeremonia rum varietate non differunt ἔ ut haeresarcha Calvinus contendit : contra quem Concilium Tridentinum cit. fessi vir. can. I i. definivit : Si quis dixerit i i a . novae oris sacramenta a sacramentis antiquae legis non differre , nisi quia caerem niae sunt aliae, alii ritus externi ; anathema fit. Doctrina hoc canone contenta , hausta est ex ipsa Scriptura, dc apostolica traditione. S. Paulus epist. ad Ganeap. iv. quae in Mosaica lege praecipiebantur , infirma ἐθη egena eLementa vocat rquia vi institutionis suae, & insita virtute ad iustitiam & sanctitatem non perducebant. Nec obest quod Levit. cap. I. ἐγ seqq. dicatur, vetera sacrificia, & sacramenta peccata remisisse , & gratiam contulisse. Quoniam solam immunditiam legalem expiabant, qtiae homines, veluti prosanos, a divino cultu. arcebat; minime vero internam peccatorum remissionem , iustitiam , & sanctitatem per se inducebant ; ut docet S. Augustinus tract. HI. in Ioan . In iED Deri iis non erat . expiatio pereatorum, sed umbra futurorum . Qui autem ex Iudaeis, sacrificiis oblatis, ct sacramentis susceptis gratiam assequebantur, non eorumdem sacrament
rum , aut sacrificiorum vi , sed ex si de , qua Christum venturum credebant, , praelatis signis profitebantur, eam obtinebant.
CAPUT V. partibus quibus saeramenta constant, seu de materia,
I. Heologi scholastici , Philosophia Peripatetiea In scholas invecta , in qua
a materiae, & formae nomine rerum naturae explicari solent, nomina materiae , & formae adhibere coeperunt in exponendis partibus quibus Uacramenta4Unstant. Priscis quippe temporibus eiusmodi loquendi formulae minime usurpa- bantur; ut e . Patribus, in quorum scriptis haec nomina non occurrunt, appa Tet . Signo , di re sacra constare sacramenta ipsi. dicunt. Per signum id intelligebant quod per materiam, dc sermam nune exprimimus , quidquid nempe sensibus Mercipitur. Nomine rei saerae effectum invisibilem fgniscabant , gratiam videlicet sanctificantem. Communis eorum loquendi formula erat, sacramenta B ij rea
45쪽
rebus constare , & verbis r rebus , ut aqua , oleo , pane &c. verbis , ut Ego te absolva &c. Alia quoque formula familiaris erat, scilicet sacramenta verbo, &elemento constare ; ut habetur ex S. Augustino trach. lxxx. in Ioan. 'Verbo bapti mus eonfecratur . Detrabe verbum, O quid est aqua , nisi aqua e . ccedit verbum ad elementum, D' fit sacramentum.
dae accommodata , adoptavit Ecclesia tam Latina , quam Graeca . Materiae , deformae sacramentorum tales nuncupantur per analogiam ad materias & formas physicas 'rerum . Siquidem res sensibiles determinantur per verba , sicut ''materia per formam : dc sicut forma totum physicum complet , sic verba perficiunt
III. Materiae nomIne non res tantum signifieantur , sed actiones quoque sensibiles ; ut ablutio , unctio , contritio , consessio , consensus verbo , aut nutu eκ- Pressus, rationem materiae obtinent. 1 lateria alia remota, alia proxima. Materia remota baptismi est aqua , proxima ablutio . Confirmationis remota est chri iama benedictu in , proxima est unctio . Eucharistiae remota est panis dc vinum , proxima corpus & sanguis Christi sub speciebus . Taenitentiae remota sunt peccata post baptismum commissa ; proxima sunt contritio , consessio, satisfactio. Extremae unctionis remota oleum benedictum , proxima unctio infirmi . Ordinis remota sunt manus Episcopi , proxima illarum manuum impositio . De instrumentorum traditione infra dicetur . Matrimonii remota sunt eorpora contrahen-rium, proxima est illorum mutua traditio . Formae vero istoriim sacramentorum sunt verba , seu orationes, quas, dum de singulis secramentis sermo erit. eκpli
.est. I. Materiae , formae saeram Θiorum baptismi, is Eucharistis fune
πe o Chrso determinatae e Res p. Duplici modo res , de verba determinare Christu. potuit, generatim, aut in specie . Generatim, si signum sensibile , opportunum .ptumque ad significandum instituti sacramenti finem , assumendum pr- scripserit, facta Ecclesiae potestate determinandi, dc eligendi hoc signum exterius. In specie vero determinasse dicitur , si ipsemat Christus Dominus hoc talesgnum reipsa determinaverit . Ad quaestionem propositam omnes Theologi unoe Ore respondent , Christum determinasse in specie res ρ & verba sacramentorum baptiimi, dc Eucharistiae . Et hoc perspicue ex divina Scriptura eruitur. Nam aquam pro materia baptismi determinasse Christum , testatur S. Ioa es cap. Nisi quis renatus fumi ex aqua, Spiritu sancto, non potest introiret is regnum Dei. Materiam Eucharistiae designavit, cum panem & vinum, in corpus, & sanguinem suum consecrata , Apostolis tradidit sumenda , praecepitque illis ut in sui memoriam imposterum idem peragerent ι sicut habetur eap. xxvi. Matth. Isti ν
46쪽
determIn attonis congruentem rationem 3ssignat S. Thomas III. Parti quaest. lxart. 1. Quia ergo tanctificatio bomistr est in pstissste Dei fasctificautis , non peritis imi hominem suo iudicio assumere res qui DηMMςtur; sed hae debet GD εω disiana institutione determinatum . Et Meo in Doram 'tis novs Mis , quibus homiου , sancti, tuo , Deundum Aiad L. σου or. VI. Abluti estis, sanctificati estis , υονιὸ
uti rebus ex divina institutione determinatis. v. Formam baptissimi determinavit Christus, dum dixit Matth. cap. xxv m. αωηtes dOeete omnes gentes, baptizantes estI in nomine Patris , is Fini, O vi=isti, lancti. Uerba adhibenda in perficiendo eucharistico sacramento definivit Matth. xx I. me est eo us meum. Hic est sanuis meur novi testamenti, qui pro multis '
undetur in remissionem peccatorum.
VI. Quaest. II. Aliorum quinque sacramentoraem determinavit ne Cbri ι res ;is, verba in specie e Resp. Duplex est inter Theologos catholicos sententia. Prima adfirmat . Nam ex divina Scriptura colligitur pro quolibet horum saeramentorum materiae specifica determinatio . Nam confirmationis materia determi nata est manus impositio, & uncti οἱ ut habetur Act. VIII. Oraeterunt pro eis- ... ne imponebant manus fuer idos . Puenitentiae materia remota sunt peetata, proxima poenitentis actus; sorma vero Sacerdotis verba. Accipite Spiritum fania Eum : quorum remiseritis peccata, remittuntur eis; quorum retinueritis , reten ta sun . Extremae unctionis materia est olei unctio , sorma oratio, ut Iacob. V. habetur. Infirmatur quis in vobis e Indueae Presbyteros Melesiae, orent super eum, ungentis eiam oleo in nomine Domini. Materia ordinis est manuum impositio: serma oratio, sicuti determinatum Actvr. legimus. Hor flatuerunt ante eo pectum Apostolorum, is Mantes imposue ut eis manus. Matrimonii tandem materia est mutua corporum traditio , & mutua acceptatio est forma , ut eolligitur eae Epic ad Ephes cap. in Propteν boe relinquet homo patrem, matrem suam, odbarebit uxori suae , is erunt duo in carae una. Sacramentum hoc magnum est. Ego autem diea in Chrso, ἐν in Eeelesia.
terias definivisse, non generatim dumtaxat, sed etiam in specie. Ipse enim institutor est omnium sacramentorum, ut definivit Tridentinum Concilium sese. v II. an. I. Si quis dixerit, facramenta nomae legis non fuisse omnia a Iesu Ch/isto Domino nostro instituta isc. analbema fit. Et quamquam Concilium non definiat, Christum Dominum esse immediate, & per se institutorem ; id tamen consequi necessario videtur. Porro si Ecclesiae potestatem contuli mei determinandi materiam, deformam sacramentorum, non immediate . sed mediate, & per Ecclesiam tantum sacramenta instituisset Christus Dominus . Praeterea idem Tridentinum Concilium fess. XXI. cay. xi declarati baso potesatem perpetuo in Geom fuisse, ut in sacra-
47쪽
si aliam utilitati, seu ipsorum D rq ηφρημω ve ratioui , pro rerum, temporumty Aeονum varietare metis expedire iudico t4 Ritua ergo, secus substantiam sacramentorum mutare riclesia Potest. M te ia gutem, 2 sorma ad substantiam, non ritus pertinent. Porro si determinRN m tetriam . & sormam Ecelesia posset. posset similiter pro temporum , & circumstanti rum diversitate tum materiam, tum larmam mutare. Hoc autem dignitatem sacramentorum dedecet, di aperto repugnat Tridentino Coneilio. VIII. Altera sententu negat, Chxistum Dominum determinasse in specie materi m, & formam sacramentorum confirmationis, de ordinis. De his enim duobus sacramentis disputatur in utramque partem . Porro quod Christus Dominus non determinaverit in speete atoma materiam confirmationis . colligitur ex M. eam v III. ubi haec, habentur. Tune imponebant manus supeν illas, im aeripiebana Spiriatum sanctum. Null4 hie habetur mentio chrismatis . seu unctionis . Adiectum ergo ehrisma suit Ecclesiae potestate ' Similiter septem prioribus saeculis instrumenta non porrigebantur tangenda sacramentum ordinis suscipientibus Ergo haec instrumentorum Porrectio tunc temporis materia non erat istius saeramenti IX. Haec secunda opinio pro certa habet, chrismatis unctionem, dc pcurecti nem instrumentorum ad substantiam pertinere utriusque sacramenti, eonfirinati nis, dc ordinia. Id autem negant prioris sententiae Theologi; aiuntque tam acti nem ebrismatis , quam porrectionem instrumentorum esse accidentalem additi nem, quae substantiam non immutat. Manuum impositio in utroque sae mento est sola materia, ut sie dicamus, substantialis; eetera autem ad accidentalem ritum pertinent. Addunt, chrisma in eonfirmatione adhibitum esse iam inde a primi, temporibus, ut colligitur ex S. Cypriano epis lxx. dc ex CyrilIo Ierosolymitano catech. a. mystagogica . Ad auctoritatem Concilii Florentini , in quo Eugenius Iridecreto pro Armenis definivit, materiam Presbyteratus esse traditionem calicis cum vino, dc patenae eum pane; dc Diaconatus traditionem libri Evangeliorum rrespondent, Eugenium IV. instruxisse Armenos circa ea quae in Ecclesia Romana
obtinebant. Non meminit materiar essentiaΓs sacrorum ordinum , quae nec Graecos, nec Latinos, nee Armenos latebat; sed recensuit materiam accidentalem, ab Ecclesia Romana adhibitam . Confirmant , hanc instrumentorum traditionem esse accidentalem , quod Ecclesia Graeca sola manuum impositione sacros ordines eonis serat . ordinationes autem, seu consecrationes Ecclesiae Graeeae ratas Ecclesia Latina habet. Porro in Ecelesia tam Latina, quam Graeea manus impositio in uir que sacramento confirmationis , dc ordinis adhibetur . Quid ergo magis rationi congruum, quam si dicamus, manuum impositionem, in utraque Ecclesia adhibi
48쪽
Yam, materiam esse essentissem ; instrameἰδtorum vero traditionem materiam esse areidentalem, ab Ecclesia Latina adiectam 'X. Prior sententia mihi probabilior videtur . .In utroque sacramento , de quo disputatur, materia in specie determinata a Christo Domino habetur, nempe ma diuum impositio. Quid caussae est cur dicamus, hanc non esse materiam essentia leni ad sacramentum suffcientem Illam determinavit Christus Dominus. Ergo non diminuta, non impar ad sacramentum conficiendum. Ergo sive instrumento rum, sive unctionis materia accidentatis est, Ecclesiae potestate adiecta ad ciari, em saeramentorum significationem . Ecclesia Graeca hane instrumentorum tradiconem non adhibet. Ergo existimat, solam manuum impositionem materiam esse essentialem. Hanc eamdem manuum impositionem , ut a Christo institutam, ad-hi t Ecclesia Latina. Ergo utriusque Ecclesiae eonsensu impositio manuum essentialis materia est . Sola consuetudo Ecclesiae Latinae in eaussa est eur Theologi deeundae sententiae doceant, instrumentorum porrectionem ad materiam pertinere sentialem . Mihi autem verisimilius est illam solam materiam essentialem esse suae in utraque Ecclesia obtinet ; accidentalem vero cuius usus in sola Eeelesia Latina viget. Nec video selidam rationem cur diei oppositum debeat. Ex alia parte haec opinio opportunior est adversus haereticorum dicacitatem, δ: saeramen- eorum digniti convementior. Cum tamen super hae eontroversia nihil Ecclesia Hefinierit, quisque in suo sensu abundet. XI. Heine consequitur, Latinae Ecclesiae cieri eum valide ordinari sola manuum impositione; e contrario neque Latinuis, neque Graecum Clericum valide ordina ri sola instrumentorum porrectione . Nee mihi probatur quod docet Cardinalis Gotti II. Lb. 1. Lia nempe probabile esse , Graecum valide ordinari posse sola instrumentorum eraditione . Nam impofitionem manuum materiam esse a Christo Domino determinatam, fatentur onmes . mo ergo fundamento asseri po est, omissa hac materia divinitus instituta, validam esse ordinationem 3 Sit partialis, ec non integra materia haec manuum impofitior est tamen a Christo determin xa. E contrario adversae sentemiae patroni instrumentorum traditionem instituti Mis esse ecclesiasticae fatentur. Ergo potior' materia dc principalior in hoc sacramento est manuum impositio . Ergo, hae omissa , nullam est lacramentum. Quamvis itaque dici posset, validam esse consecaationem sola manuum impositi me; nullo tamen modo assirmari potest, validam esse ordinationem sola instrumem eorum porrectione; cum de materia hac dissidium si, egentialis ne, vel accidem eatis reputari debeat. Impositionem vero manuum omnes, ut dira , latentur dis nitus determinatam esse. Ceterum , cum neutra opinio cerea sit, revocanda hamemoriam est definitio Ianocentii M. qua statuitur , in saeramentis conserendis Raetiorem Partem esse eligendam. are mortaluer peccaret, ut omnes aiunt, AIO
49쪽
qui in sacra ordinatione ritum suae Ecclesiae nutigeret. Et ad maiorem seeu itatem teneretur otia ita ritui se subiicere, & pol illimum , si omissa Diiset impositis
manuum. Tunc enim, ut ego quide in arbitror, nulla prorsus ordinatio esses. verum de hoc plura, cum de fingulis sacramentis .rmo erit.
XlI. mod de adiecta per Concilium Tridentinum conditione qua statuitur, eontractum clandestinum ad matrimonii Valorem minime lassicere opponi solet, ut probetur, Ecclesiam reipsa variasse istius sacramenti materiam ; ' nullius m menti est. Siquidem conditio haec haudquaedam sacramenti materiam assieit; sed
legitimam , & solemnem contractus celebrationem spectat. Praecipit saera Synodus ut sacramentum institutum a Chiilio Domino non clandestine , .sed publice.& solemni ritu celebretur. XIII. Quaeit. III. Verba quibus formae sacramentorum constant , funt ne promissis uis, is concionalia , an consecrationis L Resp. Lutherus contendit verba qaibus constant sacramentorum sormae , esse promissoria ; Calvinus vult esse creeionalia. Quoniam iuxta haeresiarchas istos sacramenta sunt mera figilla divina in promis sonum a Deo instituta, ut fidem in iiobis excitent, qua rustificemur, dc Deo coni: mgamur . Illius autem coniunctionis sacramenta sunt sigillum, di arrha. Hine inserunt, Verba sacramentorum esse tantum promissoria, vel concionalia. Error desola fide iustificante supra reiectus est. XIV. Catholici omnes negant sacramentorum verba esse promissoria. Id ex patet quod effectuin, divina operante virtute , producunt, non promittunt. Pr missio enim non est actualis rerum largitio , sed gratiae suo tempore conserendae pollicitatio. Quid, quaeso, promissionis in eiusmodi verbis elueet Ego te baptizo die. Nihil prosecto verba ista promittunt; sed expriinunt, essiciuntque praesemem animarum abIutionem, & spisitus regenerationem. Non ergo ad haereticorum senissum promissoria sunt praefata verba. Neque enim promissio gratiae facta est eredentibus tantum, sed illis credentibus qui reapse sacramentum suscipiunt. Nec legitur Marc. ea μκv I. sat erediderit, salvus erit; sed additur eredideris, baprietatas fuerit, salvus erit. Duo, non unum tantum, ad salutem Christus requirit, fidem nempe, ct sacrum lavacrum. Aberrant itaque Lumerant, re novatores, asserentes erbia quibus sacramenta perficiuntur , gratiam promitti , sola fide obtinendam 'XV. Verba sacramentorum non sunt eoncionassa, ut Calvinus hiaterat Lib. m. Instit. cap. XIV. 1. q. ubi de more adversus Ecclesiam Romanam debacchatur.
Verbum, inquit, intemgere debemus, non quod fine sensu ,-fide infusurratum, Dis
repitu , velut magica incantatione, eonfectandi elementi vim habeat; sed quod praedicatum imemgere nos faciat 4pud misibile signum Di velit. In concione ergo qua cathecumeni instruuntur, quaeque praemitti sacro lavacro seset, baptismi formam Calvinus collocat. Sed unde eruit hane praemittendam concionem esse t An et
50쪽
Evangelio Nonne Calviniani validum latentur baptisma infantibus collatum
Numquid ad istos habenda eoneio est, antequam baptismus conseratur Hi ne con-eioni audiendae apti l Praeterea Calviniani fatentur, nullum esse baptisma, si haee verba Ego te baptizo &c. omittantur, aut substantialiter immutentur . Quid ergo concionem obtrudunt uid quod concio, seu catechismus, quem praemittunt Catholici, toto caelo distat ab eo quem praemittunt Calviniani3 Conciones quas So-einiani , Ariani, Ebionitae habere solent , dum adultos baptizant , discrepant a concionibus tum Calvinistarum , tum Catholicorum . Nullum ergo baptisma ab Haereticis collatum t Negant hoc Calviniani. Pernegent ergo necessum est, verba quibus baptisma consertur, esse eoncionatoria. Alioquin sieut instructiones Socinianorum, Arianorum, & Catholicorum Calviniani repudiant, ita eorumdem baptisma improbare deberent. XVI. Iure igitur Catholiet Protestantium eommentum , verius dixerim , deliurium, quo concionalia asserunt haec verba, Ego te baptizo dcc. explodunt . Uerba quippe contionatia parere effectum nequeunt , nisi ab auditoribus intelligantur . Insantes autem, ut dixi, intelligere verba concionalia nequeunt. Praeterea ossicia
concionandi, di baptizandi, tamquam duo distincta munera, Scriptura sancta peris hibet. Hon misit me Christus baptizare, sed evangelizare . rem sermonem Christus habuit, dum Eucharistiam instituit Quid concionis praeseserunt verba quibus sacra inentum istud perficitur XVII. Ad haec omnia reponit Calvinus Lib. IV. Institi eap. xv I. s. a I. baptis num infantibus non prodesse dum consertur, sed profuturum in posterum. Vibi plus in p/ed aptismo praesentis ineariae requirendum est, quam ut foedus cum illis a Domino percussum obfirmet, sanetat. Reliqua eius saeramenti significatis, quo tempore Deus ipse providerit, postea consequetur. Nullius ergo utilitatis baptisma erit infantibus, qui , antequam usu rationis potiantur, decedunt. Quin, si concio adessentiam baptismi pertinet, aut suum parere effectum, dum baptismus confertur, debet; aut frustranea omnino est concio illa puero baptisando . Reponit CalvinuS, concionem, non infantibus, sed cireumstantibus prodesse. Quid , si nemo , ut saepius evenit, circumstet id quod baptismus non propter circumstantes , sed propter suscipientium utilitatem institutus est Insistit Calvinus, & obtrudit Euntes docete omnes gentes, baptizantes eos Ece. Matth. ult. Dubio procul imbuendi christiana Theologia sunt adulti, antequam baptizentur. Verum hane instructi nem esse partem essentialem baptismi, commentum est Calvinianis dignum. XVIII. Verba igitur saeramentorum iawn promisseria, non concionatoria , sed
consecratoria sunt, ut Catholici omnes docent. Dicuntur autem verba consecratoria, quatenus sacra symbola , sive elementa externa consecrant , evehuntque
ad gratiam divina virtute essiciendam. Hoc in sensu Patrea omnes verba saerais