장음표시 사용
71쪽
nistrat sacramentum. Ex opere operat O gratiam produci dicimus, cum vi, dc enficacitata ipsius externi signi sacramentalis, a Christo Domino instituti , & eongruo modo homini applicati, praeter istius meritum, reipsa producitur. Necessario tamen requiritur ut homo sacramenta pereepturus, fidei, de pietatis dispositionibus animam suam praeparet. Quae dispositiones neque vim , neque efficacitatem tribuunt sacramentis, quae a Christo Domino omnem virtutem habent sed remo-Went dumtaxat obstacula quae efficaciam impediunt sacramentorum. Ad tam ex-e'lsum opus producendum eoncurrunt Deus ut caussa primaria a Christi passio ut eaussa meritoria; minister ut caussa ministerialis , Coniungens materiam & sor mam; sacramentum ut caussa instrumentalis et fidei vero, spei, pietatis ossicia hominis suscipientis saeramentum, tamquam conditiones, dispositionesve apprimen cessariae Dot. Quid earpere in hae doctrina novatores possunt 3 His paueis delibatis, .sequentem evinco propositionem. VII. Sacramenta novae luis ex opere operato pro eunt gratiam. Quam propo-stionem definivit Concilium Tridentinum eamur II. supra rescripto I eamque s sus declaravit ean. v r. his verbis. Si quis dixerit, sacramenta novae legis non eam tinere gratiam quam significant, aut gratiam ipsam nou pauentibus obicem non conis
'ferre, quo signa tantum externa sint accepta per fidem gratiae , vel iustitis, irnota quaedam ebristianae professoris, quibus apud homines discernuntur fideiss ab ims ritibus 8, anatbema fit. VIII. Sacramenta novae legis non sunt tantum signa externa , sed signa essic
cia , quae subiectam materiam consecrant, quorum virtute , a merito passionis Christi derivata, fideles exuto vetere homine remissionem obtinent peccatorum, innovantur spiritu, re 'nerantur ad vitam spiritualem, & divinis exornantur charismatibus I quae omnia ex Scripturis sanctis uberrime declarantur. De baptismo Ioan. III. Nisi quis renatus fuerit en aqua, ἐν Spiritu sancto , non potes iutroire in regnum Dei. Item Apostolus ad Titum rit. Salvos nos fecit per lavacrum regeneratioσis, is renovationis Spiritus fancti. Rursus ad Galatas III. Quieumque in
christo baptizati estis, Christum induistis. Denuo Ephes. v. C,ristus dilexit Eeelsam
ἐν tradidit semetipsum pro ea, ut illam sanctificaret, mundans eam Ialacro aquarn verbo vitae . Haec profecto testimonia luculenter evincunt , baptismum reipsa gratiam conferre. De eonfirmatione .act. vrat. dicitur: Tune imponebant manus super illos, is aeripiebaηt Spiritum sanctum. De Eucharistia Ioan.ur. Qui manducat meam carnem , is bibit meum sanguinem, habet vitam aeternam. Et de poenitentia idem Ioannes ea p. xx. Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis. De extrema unctione Iacobi v. Si in pereatis fit, remittentu ν ei. De ordine S. Paulus ad Timoth. Iv. Vinvuligere gratiam quae data es tibi per probetiam eum impositione manuum Pres terit . Matri noniam sua praesentia Christus consecravit, ut gratiam conserre ostenderet.
72쪽
IX. Aecedit M. Patrum traditio. Origenes bom. XIV. in Luc. II. ubi asserit, parvulos baptizmi in remissionem peccatorum, im per baptismi saeramotum natimitatis sordes deponi.
X. Tertullianus Lib. de resur. earn. cap. ILI. caro abluitur, ut anima emaeus tur ; earo ungitur, ut animo co'secretur , caro riuatur, ut anima muniatur; υνο manus impossitione a umbratur , ut anima spiritu illaminetur ; υνο eorpore
christi, is fanguine vescitur, si θ' anima de Deo saginetur. Plura similia scribit
Lib. de baptismo cap. I. II. ἐν III.
XI. S. Cyprianus epis ad Donatum de baptismo scribit. Postquam undae genitalis auxibo superioris aevi labe detersa , in expiatum pectus ae purum desuper lumen Abdis r postquam ea fitur spiritu hausto in novum me hominem nativitas secunda. reparavit e mirum in modum proti ut confirmare se dubia , patere elausa , lucerea nebrofa , facultatem dare quod priui di cile videbatur , geri pos quod impossibila
putabatur; ut esset agnoscere terrenum fuisse quod prius earnaliter natum, delictis obia noxium viseret; Dei esse caepisse quod iam Spiritus sanctus animaret. ,
XII. S. Basilius Lib. de Spiritu sancto eap. xv. essicacitatem baptismi sic deseri bi t. cum duo scapi propUti set in baptismo, videsiicet, ut aboleat corpus peceati, postea sancti et mortem , tum ut vivat spiritu , is fructum habeat in sancti
eatione. . . . Hoc igitur est defver nasci eae aqua, is spiritu, quo morti alio perficiatur in aqua, vitam vero nostram operetur spiritus . Itaque si qua es gratia in aqua, non est ex ipsius aquae natura, sed ex spiritus praesentia. XIII. S. Gregorius Nyssenus in orati de bapt. Cbrisi haec habet. Quare ne eontemnas divinum lavacrum . neque id tamquam commune propter infum aquae parvi Deias. Nam id quod veratur, magnum est, is ab illo mirabiles existunt effectus. Plura ibidem habet de sacramentis aliis, quae vidcri possunt.. XIV. Optatus Mileuitanus Lib. U. advers Parmenian. Baptisma Christianorum, Trinitate eonfectum, confert gratiam : si repetatur, facit vitae iacturam. XU. S. Cyrillus Alexandrinus Lib. XI. in Ioan. Quemadmodum infusa lebetibus aqua, si admoveatur igni vehementi, vim eius concipit; ita spiritus e aeuale se Misis aqua ad divinam quamdam, is ineffabilem vim transformatur, omnesque de mam in quibus fueris, sanctificat. XVI. S. Leo serm. V. de nat. Dona. Dominus Iesus originem quam sumpsit in utero Virginis , posuit in fonte baptismatis . Dedit aqua quod dedit matri. VFrrus enim Altissimi, is obumbrasio Spiritus sancti, qua fecit ut Maria pareret Salvat
rem , eadem facis ut regenerat unda credentem.
XVII. S. Augustinus. Lib. IV. contra Crestonium Donatistam eap. xv I. Non rerum meritis a quibus ministratur , constare laptismum, sed propria sanctitate, atque writate
73쪽
XV II. Recensita testimonia , pluribus aliis missis, quae reserunt Bellar mimis, Natalis ab Alexandro, aliique Theologi nostri, perspicue evincunt, sacra symbo-Ia gratiam eontinere , & producere merito passionis Chiisti , non fidem tantum
excitando, sed divina virtute operando, Porro dum Catholici docent, saeramenta producere gratiam ex opere operato , non aliud intendunt quam sacramentis vim inesse, & efficacitatem remittendi peceata, ac sanctificandi animam ex Christi in .stitutione. XIX. Ratione theologica, praestita doctrina confirmatur. Sacramenta conserunt gratiam non per fidem sive ministrantium . sive suscipientium sacramenta , sed seipsis . Ergo ex opere operato. Prima propositio adeo certa est, ut neque ipsi novatores negare eam valeant. Nonne ipsi eum Catholicis adversus Ana baptistas infantes baptia an dos docent, ut regnum eaelorum assequantur Confert ne his ba ptisma gratiam Si aiunt; ergo ex opere operato. Si negant; signum ergo mereeκternum baptisma est, distinguens populum fidelem-ab infideli. Et sie Lutherani, & Calviniani evadunt Sociniani . Numquid actualem fidem in insantibus admittent novatores isti An dicent, infantes baptizari in fidem Ecclesiae , supplentis illorum impotentiam Sed fides Ecclesiae communis & universalis est , quae applicari debet. A quo Α niinistro Finge, ministrum fide carere. Fatentur quippe heterodoxi validum esse baptisma collatum ab haeretico , a pagano, a minio. A quo ergo sdes ista applicatur Ergo firmum manet, ipsum baptisma ex opere Operato, seu vi quae virtute, dc merito passionis Christi ei inest , gratiam producere. In adultis vero, ut sacramenta gratiam conserant, removenda sunt Obstacula, dc fides, spes, ae cetera pietatis officia praecedant oportet, quibus anima sese praeparet ad tantum donum suscipiendum. XX. Opponunt r. Iustus ex fide etivis r Rom. r. 3c rursus cap. rv. credidit Abraham Deo, is reputatum es illi ad iustitiam. Resp. Nugantur, dum haec obtrudunt . Fidem ad iustificationem adultorum necessariam esse , Catholici Omnes docent. Quid heine 3 Ipsa ne sis iustificat 3 Ubinam Scripturarum hoc reperitur ducant, si valent, novatores testimonium aliquod. Si sdes sola sufficeret, superflua sacramenta essent; cum exeitari fides possit per solam verbi praedicationem. Fidem asserimus necessariam. Qui crediderit, ἐν baptiuatus fuerit, sinus erit. Ambo requiruntur, & fides ut dispositio, & baptisma ut caussa instrumentalis, quae virtute passionis Christi animam sanctificet. Insistunt , solum Deum esse caussam gratiae; cum dicat Ioannes cap. r. Hie est qui baptizat. Resp. Solus Deus est caussa primaria ι sacramenta caussa secundaria . Deus , sublatis sacramentis, infundere gratiam potest; at Deus sua infinita clementia adhibere saera symbola , sensibus nostris accommodata , voluit, eaque virtute , & merito pastionis Christi elevare
ad gratiae suae productionem, animaeque sanctificationem . Minister in sacγmentis
74쪽
eonserendis absolute dieit : Ego te bapti Ego te oboreo : quae Ioquendi sermu lae mendaces essent, nἰsi aliquid operarentur, Iasistunt, Pharisaeos clamasse Matth. xi. uuis potes dimittere peccato, ην δε- ' Utique solus Deus peerata di mittit, quia ipse solus est causi3 prim- α Princeps gratiae, di sanctitatis; ipse ta
men utitur sacramentis, dc ministri4 , t mquam caussis instrumentalibus, ad .um dem effectum producendum . ίμφημm remiseritis peccata , remittuntur eis . Solu, Deu, sibi delegit hunc modum sanctificandi Rnimas nostras. Quid ergo obgan olunt XXI. Oppones a. Plures sanctorum Patrum sacramenta vocant sigilla, & pia gnora gratiae. S. Bernardus serm de curs. Dom. inquit : Qua ratione investituν c. n.ricus per librum, Abbas per baculum, Episcopu3 per annulum, se disimnes ejatiarum dioersis traditas esse sacramentiι. Ergo iuxta L Bernardum, quemadincisum liber, baculus , & annulus Episcopi signa sunt speculativa , sic quoque & saera menta. S. Augustinus Lib. XIae coni. Faust. cap. xv I. scribit : Quid enim sunt aliud quaeque eorporalia sacramenta . nisi quaedam quasi verba visibilia, sacrofancta quiadem, verumtamen mutabia a , , temporalia e Ergo, Augustino teste, sacramenista non aliter eoncurrunt ad animae sanctificationem quam verbum conetonato.
XXIL Resp. Iam supra dictum est, sacramenta reipsa esse pignora, signa, sigiliata caelestium gratiarum; sed simul eaussas instrumentales gratiae , ct sanctificatio nis . Allatum S. Bernardi testimonium exponit S. Thomas III. Part. quo. ixti. art. r. sicut & testimonium Augustini. S. Bernardus comparat sacramenta baculo annuloque Episcopi, quatenus in ratione signi conveniunt; & ut ostendat diversagesse sacramentorum gratias , sicuti diversae sunt in Ecclesia dignitates. Quare S. Thomas post allatam S. Bernardi auctoritatem, haec scribit. Disendam, quod duapuae est caussa agens, principalis, is instrumentaΓs. Principalis quidem per virtutem fisa forma, eui risimilatur effectus . . . Caussa vero instrumentalis non agit per viristratem sua formae, sed solum per motum quo movetur a principali agente ... Et hoamodo sacramenta novae legis gratiam causant. Adbibentur enim ex divina ordinatione hominibus ad gratiam in eis ea andam . Unde Augustinus dieit XIX. contra Faustum et me omnia scissicet saesamentalia fiunt , is transeunt ; virtus tamens scilicet Dei quae per sas operatur, iugiter manet. Hoe autem proprie dicitur in- Rrumentum, per quod asiquis operatur : unde , Tit. iit. dieitur: Saλοι nos fecit per lavacrum regenerationis. S. Augustinus De. eis. sacramenta spectat , quatenus signa sunt quae signiscant aut Christum venturum, aut Christum natum, passum,& mortuum: Sscramenta veteris legis Christum suturum portendebant. Christouato, mutata sunt : quia non venturum , sed iam advenisse repraesentant. Haec est zota mutatio quam in adducto testimonio S. Augustinus tradit : scribit enim Tom. VIII. D
75쪽
ibi contra Manichaeos, veterem legem damnantes; ostenditque, Christum non ve. nisse legem solvere, sed adimplere I quamvis eiusdem legis sacramenta, dc eaeremonias mutaverit iuxta temporis diversitatem.
XXIII. aest. I. sacramenta ustus legi3 pseMe , veI moraliter gratiam eae opere operato produc t e Re . Sacramenta novae legis & continere gratiam, &eam ex opere operato producere, definivit Concilium Tridentinum r idque hacte nus breviter ostensum est adversus novatores. Disputant autem Theologi eatholiaci, utrum physice , an moraliter divinam gratiam haec sacramenta produeant. Quaestionem hanc , utpote mere scholasticam , & instituto meo parum utilem, paucis perstringam . Caussa generatim accepta ea est quam essectus consequitur. Altera per accidens, quae non influit in effectum, sed absque ea essectus non manitur. Altera per se, quae reipsa effectum parit. Haec rursus duplex : una physica, quae reali actione effectum producit; altera moralis, quae caussam esse tricem movet, & allicit ad effectum producendum. Tandem utraque in principalem, &instrumentalem tribuitur. Principalis physica vi propria; instrumentalis vi aliunde accepta, effectum producit. Caussa moralia principalis intentione propria ἱ instruis mentalis alterius intentione caussam essectricem allicit ad opus. XXIV. Thom istae communiter eum S. Thoma propugnant , sacramenta nova legis physice concurrere ad gratiam producendam. Thomistis accedunt plures Au gustiniani. Cl. Magister Berti eum AEgidio , ct Argentina Lib. XXX. cap. xx. diastinguit duplicem caussam physicam instrumentalem, directam unam , indirectam alteram. Saciamenta instrumenta physica indirecta gratiae asserit. XXV. Sententiam S. Thomae, eiusque discipulorum probabiliorem existimo. Haec . sunt illius praecipua argumenta. Deus hanc virtutem sacris symbolis communicare potuit; quemadmodum potuit humanitatem hypostatice Verbo unire, eaque ut physico instrumento uti ad gratiam elargiendam, di miracula patrandas quemadmodum lutum ut physicum instrumentum adhibuit ad eaeeum illuminandum;
quemadmodum igne materiali animas spirituales damnatorum physice torquet. Quidni ergo Deus potuit sacramentis virtutem communicare , vi cuius tamquam instrumenta physica, divinae suae omnipotentiae effectus producant Potuit : ergo fecit; cum sacramentorum dignitatem maxime deceat nobilior producendi modus. Hane doctrinam confirmat Catechismus Concilii Tridentini Part. II. de sacramentiis. 27. his verbis. pacto tanta res, tam admirabilis per sacramentum e M-tur , ut, quemadmodum S. Augustini sententia celebratum est , aqua corpus tangat, cor abluat, id quidem humana ratione, atque intemgentia comprehendi non potest constitutum enim esse debet, nullam rem sob/lim , suapte natura , ea vi praeditam esse, ut penetrare ad animam queat. At fidei lumine cognoscimus, omnipotentis De
virtutem in fac mentis inesse, qua id esciant quod sua vi res Ufe naturales proς- stare
76쪽
flare non possunt. ae doctrina hausta est eκ Concilio Tridentino n.vi. S, quis di
xerit , saeramenta novae Iegis non rontirere grotiam quam Agnificant , aut gratiam ipsam non ponentibus obicem non conferreὼ σησtbema fit . Et can. WIir. statuitur, hane gratiam sacramenta producere ex opere operato. Haec sane testimonia probabilius physicam quam moralem productionem Praeserunt. Caussa enim moralis, si proprie loqui velimus, nee continet, nee Operatur, sed movet caussam effectricem ad opus producendum . Hanc sententiam S. Thomas conceptis verbis tradit IuPart. quaes. lxr I. art. I. Cetera argumenta praetereo, cum obvia sint; quemadmodum re contraria Seotistarum, di aliorum obiecta.. XXVI. Quaest. II. Quaenam fit gratia quam nous legis sacramenta conferunt e Resp. Duplex a Theologis gratia distinguitur et habitualis una , actualis altera. Haee motio transiens dicitur, qua anima ad pium opus excitature illa est quid permanens , dc intrinsetus inhaerens animae , quam sanctificat. Gratia quae saeramentorum vi confertur, est quid internum animae, intrinsecus inhaerens, distinctum a motione fluente, di transitoria. Hoc definitum est in Concilio Tridentino contra novatores, qui sola exteriori imputatione lustificari amplos effutiunt e quem errorem Concilium damnat sese. v I. can. x r. Si quis dixerit, homines iusseari verisia imputatione iusitiae chrisi, veI DL peceatorum remissione, exclusa gratia, Or e vitate, quae in cordibus eorum diffunditur, atque illis inhaeret ; anatbema fit. Item cap. VII. fusius haec doctrina explieatur. In bae impii iustisatione per Spiritum sanctam earitas Dei diffunditur in eardibus eorum qui iusti antur , atque ipsis inbaeret dic. Desinitum tamen non est', ut advertit Dominicus Soto Lib. II. de grat. cap. xviri' ab Ecclesia, gratiam hanc sanctificantem esse verum habitum , & veram qualitatem. Concinum, inquit, eonfulto abstinuit a vocabulo habitus, ut rem expresse non definiret. Idem asserit Melchior Cano Lib. VII. de Ae. tbeon cap. II. De fide ergo est caritatem, & gratiam sanctificantem esse quid intrinsecum inhaerens; non autem eme ici Philosophorum sensu verum habitum , dc veram qualita
XXVII. Quaest. UI. An faeramenta , praeter gratiam sanctificantem , peculiarem aliquam gratiam, quα sacramentalis dieitur, eonferant ' Resp. Duplicem distinguunt
Theologi gratiam sanctificantem e unam omnibus sacramentis communem, alteram cuique propriam. Communis omnium sententia est, singula sacramenta Praeter gratiam sanctificantem, omnibus saeramentis communem, & dona eidem annexa , peculiarem aliquam gratiam sacramentalem conserre . Nam quodlibet sacramentum conseri gratiam convenientem fini ad quem institutum est. Haec vero
gratia sacramentalis non est habitus distinctus a gratia sanctifiean te ; sed est ius quoddam ad nova di specialia auxilia obtinenda. Quod ius gratuitum est, utpote non in meritis nostris , sed in liberali, dc omnino gratuita divina benεvolentia
77쪽
dc miserieordia sundatum. Notio istius gratiae sacramentalis , additae gratiae sanactificanti, donisque eidem annexis, Vix explicari potest. Gratia baptifinalis. regenerat hominem ad vitam novam , dc spiritata lem , ut vitiis, mundo, satanae, de pompis, quibus renuntiae baptizatus , moriatur . Ideo gratia haec ius praebet ad obtinenda auxilia huic fini assequendo consentanea . Gratia itaque sacramentalis baptismi hominem illuminat ad vanas pompas, oblectamenta, illecebrasque mundi contemnendas, & satanae insidias repellendas. Gratia haec christianae professionis dignitatem, & vitae nostrae ad Christi Domini exemplar eonformandae debitum ob oculos ponit, viresque ad id praestandum porrigit. Confirmatio ius praebet ad au vilia obtinenda quibus Christi fides, occasione data, coram tyranno propugnetur. Renatus, & roboratus christianus homo divinae Eucharistiae epulo nutritur, dc ad
augmentum. istius vitae eonsequendum auxilia obtinet. Poenitentia animae aegritudines sanat, subsidia ad satisfactionem pro patratis culpis Deo reddendam, dc suist a praeea venda mala suppeditat . Extrema unctio in agone contra hostis tenta tiones sortes essicit ἱ dc corporis vires , prout animae expedit, instaurat. Ordinis gratia instruit ad sacra munia peragenda, divinumque cultum propagandum. Matrimonii gratia eo pertinet ut coniugum benevolentiam mutuam soVeat, concupiscentiam frenet, temperetque, ut filii in Dei timore educentur. Gratia haee sacramentalis dicitur conferre ius ad auxilia obtinenda tempore successivo, cum videlicet iis opus suerit ad finem comparandum , seu essectus producendos et idcirco tota simul non consertur, sed successive . XXVIII. Queiaess. IV. Saeramenta novae legis conferunt ne eamdem omnino aequalem aratiam omnibus f Resp. Communis sententia est adfirmans , aequalem sacramenta conferre gratiam , quando eadem omnino est ex parte suscipientium dispositio.
Ratio patet : quia quando caussa eadem est , dc eodem prorsus modo dii posita, di applicata, eumdem parit effectum . Si diversae sint suscipientium dispositiones;
tum sacramenta ex opere operato diversam, maiorem nempe, vel minorem, gratiam conserunt. Id aperte colligitur ex Concilio Tridentino sessu I. cap. v II. ubi declaratur in baptizatis iustitiam recipi secundum mensuram quam Spiritur sanctus partit ν Ogusis, prout vult, seeundum propriam cuiuscumque dispoitionem, im
cooperationem. Sacramenta agunt ut caussae necessariae, quae quantum ad speciem determinatum effectum habent ; at maior , aut minor gratiae producendae persectio ex maiori, aut minoti dispositione illius qui sacramentum suscipit, pen
XXIX. Quaest. V. An saeramenta vivorum per aeeidens producere gratiam pr mam valeant e Re p. Alia sunt saeramenta mortuorum, ut baptismus, & pinni tentia, quae per se primam; alia vivorum, quae per se seeundam gratiam conse. runt. Prima gratia dicitur quae homini , eadem destituto , & peceatis inquinato,
78쪽
consertur: secunda est quae datur homini iusto. Sacramenta vivorum per se hane secundam gratiam conserunt. Disputant Theologi, utrum haec vivorum .sacramenta per accidens:mferre gratiam primam valeant. Negat P. Vasquee in m. Part. di rein cum pluribus aliis; sed adfirmat communis, & Vera sententia . quam doeet S. Thomas III. Parti quaeli lxxrx. art. y. Potest tamen hoc facramentum operari remissonem pereati ..... etiam perreptvm b eo qui est is peccato mortaB, cuius eon emtiam , affectum non babet. Forte enim primo non fuit fu cienter contritui ; sed Giote, is reveremer accedens, coUequetur per hoc sacramentum gratiam raritatis. quae e strui rem perficiet, θ' remissionem peccari. Ratio ipsa patet . Sacramenta suapte natura gratiam conserunt illis qui obicem non ponunt. At si quis ad E charistiam aliqua gravi culpa insectus, cuius post diligens examen se reum invia tabiliter ignorat, accedat pietatis, & religionis affectu, nullum obicem ponit. Ergo hoe Geramentum producere gratiam in illo debet: non secundam, quia nullam in eo supponit : ergo primam , per Recidens quidem, & indirecte . Similiter duo saeramenta mortuorum per accidens conserre secundam 'gratiam valent : quando. quidem si quis perlacta contritione iustificatus accederet ad baptismum . aut poenitentiam, hac in hypothesi sacramenta ista gratiam primam , quam supponunt non conserrent, sed dumtaxat eamdem augerent. Prima tamen gratia non dare tur eo in casu sne voto baptismi. aut pcenitentiae 3 ut clarius explicabitur suo
CAPUT IX. De charactere, quem imprimunt aliqua novae legis fueramenta, oe de discrimine Doramentorum novae a jacramentis veteris legis.
L N Raeter effectum gratiae , quam omnia saeramenta evangelica, nisi ponattita- ο κ , conserunt, tria, nempe baptismus , confirmatio, ordo, imprimunt characterem. UVici effus , Lutherus , Calvinus, & ceteri novatores contendunt, nullum novae Iegis sacramentum imprimere characterem . Fabulantur, Innocen-. tium III. inventorem esse istius dogmatis . Quem errorem damnavit Concilium Tridentinum sessi vir. can. I x. Si quis dixerit , in tribus sacramentis , ἷaptismo scilicet , confirmatione , ordine , non imprimi ebaracterem in anima , boe es signum quoddam spirituale , O indelebile , unde ea iterari non possunt ; anao
II. Catholici omnes, tamquam fidei dogma , propugnant , tria praefata sacra-TMn. VIII. . D iii men-
79쪽
menta eharacterem imprimere ἱ & ideo haec sacramenta iterari non posse. veri tas haee, fin Didentina Synodo definita , eκ divinis Scripturis eruitur. S. Paulus
in eisdibus nostris. Rursus Ephes cap. I. In quo eradentes fiexati estis Spiritu preis missionis sancto, qui es pignor bercitatis nostrae . Et tandem eap. Iv. tate eam ijsdre Spiritum Dei, in ενο Ag zi estis in diem redemptionis . Perennis Patrum traditio eamdem confirmat veritatem. S. Cyrillus in Praelati ad eateches. Misenum sane es propositum hoc baptisma, captivitatis taberatio, peccatorum remisso, mors pereati, animae regeneratio , vestimentum candidum , signaculum sanctum, ἐκώ- Iebile . Item eatechesi I v. Spiritus sanctus temp.e baptismatis animam obsignat . Gratia autem non est signaculum indelebiIe.1II. S. Augustinus tract. v r. in Ioan. Tene quod aerepsi, non mutatur , sed minositur : character est Regis mei, non ero sacrilegus: corrigo defretorem, non muro ebaracterem . Item epist. clxxxv. alias I. Quare eeto me uon baptizas , ut aboluas me a peccatis 3 Respondeo , quia non facio iniuriam characteri Imperatoris . eum errorem eorrigo desertorii . Tandem Lib. VI. eontra Donatistas cap. I. Satueluxit Pastoribus Eceis sae eatbineae toto orbe diffusa . per quos stoisa plenam Coneilii auctoritate originalis cometudo firmata es, 'etiam mem quae foris errabat, is dominicum ebaracterem a Diaucibus depraedatoribus suis foris aeceperat , venientem ad ebristiana unitatis salutem, ab errore eorrigi, a captivitate liberari .a et ulnere sanari , characterem tamen dominicum in ea agnosci potius quam improbara . Similia docent S. Basilius homxiir. S. Ioannes Chrysostomus orat. II. in mss. ad Ephes. S. Epiphanius haeresum. & ceteri Patres. IV. S. Thomas III. Parti quaest. lx III. sex articulis rem hane illustrat. Artis. I. congruentem rationem cur imprimi character iste debeat, assignat inquiens eculeamque ad aliquid certum deputatur , einsuevit ad Ugis eo exari, sicut miliares qui adscribebantur ad mi istam , antiquitus folebant quibusdam characteribus corporalibus insigniri , eo quod deputabantur ad aliquod corporale . Porro christiani homines ad militiam spiritualem agendam, ad Dei eultum propagandum d stinati sunt . Ergo spirituali signo distinguantur oportet. Signum autem istud indelebile esse , ex eo colligitur quod sacramenta quae illud imprimunt, itera
V. Quaest. I. Quid sit ebaracter, On quaenam issius proprietates st Res p. Quaesti
nes non minus curiosas quam inutiles fuso calamo versant Theologi non pauci, ut characteris istius notionem exponant. Salmanticenses tract. I. cap. VI. septem instituunt quaestiones. I. quaerunt, num sit ens reale. a. utrum sit in praedicame to relationis, an reducatur ad praedicamentum qualitatis . 3. an pertineat ad te
80쪽
figuram. s. utrum colloeandus sit in prima specie qualitatis. 6. utrum redaei possie ad seeundam qualitatis speciem per m0dum potentiae activae, vel passivae. . haereatne animae, an eiusdem potentiis. Hm omnia suis ealamo per distinctos n. disputant. Durandus in IV. dist. Iv. goras. r. eXistimat characterem esse era rationis,
vI. Paucis dico, characterem non esse relationem , sive rationis , ut vult Duarandus, sive realem, ut vult Scotus; sed quid reale absolutum, intellectui proxime hanmis. Prima pars seipsa patet. Character est fgnum indelebile animae impressum. Hoe autem teIationi rationis minime congruit . Quare opinio Durandi ut salsa eom inuniter reiicitur. Similiter Scoti sententia falsa est. Character enim producitur,& im primitur. Relatio autem ex fundamento, Ac termino resultat. Est itaque chara me aliquid reale absolutum, permanens indelebiliter in anima . Si autem quintas, in qua eategoria constituendum character sit; respondet S. Thomas loci eitiari. r. SDut virtus qua est in Doramς iis, nos est in genere per se, sed per oeductionem, eo quis es quid am Dess, isco metum; ita etiam character non pro prie est in genere, vel specla, sea re Acitur ad secundam speciem qualitatis. D et vero ibidem art. . S. Doctor, characterem proxime dc immediate haerere intellectui. character, inquit, est quoddam δε ealum quo aηima infinitur ad fuseipiendum, via aliis tradendum ea quae sant divini custus. Divinus autem eultus in quia buseam actibus eonsistit. Ad actus autem proprie ordinautur potentia animae , Mut eatia ordinatur ad se. Et ideo eberacteν nos est, Mut is subiecto , in essentia mnis e , sed in eius potentia. Si plura cupis, lege ipsum S. Doctorem , qui omnia quae desiderari possunt hae de re, perspicue exponit. VII. Quaest. II. Quomodo disserant faeramenta novae a saeramentis legis vetoris Resp. Omnes fatentur, saeramenta evangeliea discrepare pluribus titulis a sacramentis molaicis, ut in ritibus, in eaeremoniis externis, in numero, aliisque pluriabu . Id quod in disputationem potissimum vocatur, est, utrum haec duo sacramentorum genera differant in gratiae productione r de in De puncto dissident Theolmi. Alii censent, saeramenta molatea gratiam produxisse ex Opere operatin
alii contendunt, neque ex opere operantis illam contulisse. VIII. Communis, di veta sententia haee est. Vetera sacramenta non ex opere operato, sed ex opere operantis gratiam produceb nt. Plurima sunt Scripturarum maeula ex quibus haec veritas hauritur . S. Ioannes cap. I. Lex per Mosen data est , tralia ἐν veritas per Iesum tarsum . S. Paulus ad Hebraeos x. Umbram h Bena sex futurorum bonorum, non ipsam imaginem rerum . Rursus ad Galatas Iris omodo convertimini iterum ad infirma is, egena elementa Et tandem de sacrificiis, ct sacramentis generatim ad Hebrii x. haec scribit. Munera, hostiae offeruηtur , quae non possuηι iuxta eonscientiam perfectum facere semientem, solummodo in cibis s