장음표시 사용
441쪽
dominiet transtus commemoratio, in qua excitata fiducia, saeramentum Eueha ristiae eredentibus porrigitur . Idcirco in praelata consessione Augustana haee subaduntur . cum Musa fit communieatio facramenti , servatur apud nos una eommuianis Missa fingulis feriis , atque. aliis etiam dieb*r , fi qui facramento velint uti , ubi porrigitur sacramentum bis qui petunt. Missam ergo , ut sacrificium , seu ut oblationem , detestantur novatores Omnes . Lutherus in citata formula blasphe mare non erubuit , se supra omnes abominationes habere Musam , is nihil magis dolere quam quod per annos quindecim Missas relebrarit catholicorum more . Tanisdem in Libra de Musa privata anno I 3 . conclusit, sibi a daemone fugaestum, aepersuasum fuisse, Missae sacrificium abrogandum esse. III. His paucis delibatis, eatholica doctrina de Missae sacrificio exponenda est . Innumeri Theologi omni argumentorum genere demonstrarunt, Eucharistiam veri sacrifieii rationem habere . Hoc eκ instituto praelitteruut Melchior Cano Lib. XII. cap. x II. Bellarminus Lib. I. de Missa cap. v I. P. Druin de re saeram. Lib. V & alii plurimi. Instituti mei ratio non sinit pro dignitate contrin ersiam adverissus novatores enucleare ; sed ea tantum capita perstringam quae ad imbuendos lectores meos opportuna iudicavero.
Fidei carbolieae dogma est , Euc baristiam esse eterum sacrificium , quod in Missa offertur.
Si quis dixerit , in Missa non offerri Deo verum proprium faeri tum dici anathema fit . Rursus can. III. Si quis dixerit, Musae Deri tum tantum esse laudis, gratiarum actionis , aut nudam commemorationem facrificii in eruce per acti, non autem propitiat ortum &e. anathema sit . Et tandem ean. rv. Si quis dixerit , blisobemiam irrogari sanctissimo christi sacrificio in eruce peracto , per Missae sacrifieium, aut illi per bre derogari; anathema fit. II. His tribus eanonibus profligavit Concilium Tridentinum novatorum errores; & doctrinam quam Ecclesia a Christo, & ab universa Apostolorum , Ac Pa. trum traditione aceepit, confirmavit, & declaravit. III. Et primum . Christus, cum Eucharistiam instituit . sacrificium obtulit iuxta ritum, & similitudinem sacerdotii Melchisedechi . Appellatur enim & a Davide Naim. et x. dc a Paulo ad Hebr. VII. Sacerdos secundum ordinem Melchisedecae. Igitur quemadmodum Melchisedechus obtulit panem ἐν vinum , quae sue-
442쪽
runt symbolum , & typus Eucharistiae sic Christus Dominus Sacerdos in aetae
num, dum Eueharistiam consecravit sub speciebus panis, vini, verum & pro prium sacrificium obtulit ἰ ut laudatum Tridentinum fess. xx Iti cap. I. exponit .sae M.tem fecundum ordinem Mestbis cb se in aeternum constitutum Geti ηι , eorpus ori sanguinem Dum Db Deciebuι ' pani3 , o vini Deo Patri obtulit . Et hane doctrinam uno ore Patres omnes tradiderunt. ut laudati Theologi demon 'strarunt. Unum di alterum indicabo. s. Cyprianus epist. Irim. ad Caecilium Neestribit. Quod autem Melchismecb typum cisisti portaret , declarat in Psa . Spiri tus sanctus eae persona Patris ad Fictum dicens et Ante luciferum genui te : Tu es Sacardos Oe. Qui ordo utique bic es de facrificio ilis veniens, O, inde descendeηι , quod Melibisedech Sacerdos Dei summi fuit , quod panem is, winum obtu fit. S. Hieronymus in Qq. Hebraicis inquit: si od autem ait: Tu es Sacerdos in aeternum ise. mysterium nostrum is verbo ordinis significatur , nequaquam per Aa νο, irrationabilibu/ victimis immolandis , sed oblato sta e vino , idest eorpore sanetiine Domini Iesu . Plurima alia testimonia ceterorum Patrum praetereo 'quod obvia sint.
praecepit. me fac te in meam commemorationem: Luc. xxrr. Ita interpretantur
Patres . S. Cyprianus epist. lxi II. ad Caecilium ait: Si Iesus Christus Dominus Deus noster ipse es summus Sacerdos Dei Patris , O , Derificium Patri seipsum mimus obtulit , i x hoe fieri in sui eommemorationem praecepit ; utique ille Sace do, vise Christi vere fungitur qui M quod christus ferit , imitatur : saeri tum merum . is ponum tune offert in Eccva Deo Patri , si sic incipiat cleris , δε- euudum ouod tuum Christum videat Obtufi e . S. Ambrosius in Psal. xxxviii ' So.
qui ν Principem Sacerdotum , ut possumus , Sacerdotes , ut moramus pro popula
Derisertim e etsi infirmi merito , tamen bonorabiles sacrificio e quia es Cbristus nune non videtur offerre ς tamen ipse offertur in terris , quando Christi eous, σfertur r immo ipse offerre manifestatur in nobis , cuius fermo sanctificat Deri tum quod offertur. S. Hieronymus Lib. III. dialog. advers. Pelag. Sic docuit . ψοίον suos , ut quotidie in eorporis illius ocrificio audeant loqui dcc. . . . . Reeurre ad Geουσω , O, Me bisedecb Regem Salem huius Prineipem invenies eiustatis e quia tune in ορο Christi panem , θ' visum obtulit , is mysterium ebristianam in Saraa toris sanguine, is eorpore dedicavit. Similia habent ceteri Patres, qui omnia novatorum , negantium Melchisedechum obtulisse sacrificium , sophismata in an tecessum labefactarunt. V. Plurimae aliae figurae veteris testamenti et ucharistiae sacrificium portenderunt, praesertim agni paschalis sacrificium . Quibus praetermissis, unicum Oracu. tum Malachiae Prophetae cap. I. transcribo . Hon es mihi aeo anto in vobis , di-Tem, Gu . D d
443쪽
eit Dominus exercituum . is muη δ προ suscipiom de manu vestra : ab ortu enim solis usque ad occasum magnum s ηοmen mc m iu gentibus , ἐν in Omai Deo fieri atur, is effertur nomini meo obisti. munda , quio munum est nomen meum . in Gentibus . Perspicue hic asseritur , reiectis sacrificiis Iudaeorum , labstituendum fore novum sacrificium, quod in omni Aco offerretur . Perperam de more detor. quere novatores student Madachiae Oraculum ad sacrificium Crueis ; eum istud non in omni loco, nec nisi semel oblatum suerit . Frustra quoque ad bana ope ra, ad eleemosynas , aliaque Virtutum ossicia in inclere propheticum oraculum nituntur . Numquam bona opera a probaVit; neque bosia opera sacrificiis molat eis succedunt. Quid quod iuxta novatores opera bona Christianorum oblatis muη da dici nequeunt, cum malitia inquinata sint omnia .i VI. Sed, quod peremptorium adversus novatores est, universa Patrum traditio testatur , oraculum Malachiae Eucharistiam designare. S. Iustinus Martyr in diano cum Tophone inquit : De nostris vero gentium , qvs in omηi loco offeruntur , sacrificiis, hoe es pane Euebarisiae, im poculo similiter Eucharistiae , iam tum Aemius praedixit Malachias nos quidem glorificare nomen eius , vos stutem profana re. S. Irenaeus Lib. IV. adversus hareses cap. Xxx II. haec habet . Eum qui es creatura panis est , panem accepit , ἐν novi testamenti domit novam oblationem , de
quo O in duodeeim Probetis Malacbias se praefignavit : Non est mihi voluntas iου
vobis. S. Augustinus Lib. XVIII. de civ. Dei cap. xxxv. perspicue oraculum Malachiae de Eucharistia interpretatur . Hoc sacrificium per Sacerdotium feeundum ordinem Melchisedech eum in emni loco a solis ortu usque ad oecafum Deo iam iideamus offerri dG. Sacrificium autem Iudaeorum,'quibus dictum es : Non est mihi voluntas in vobis : cessasse negare non possunt . Eodem modo loquuntur ceter Ι a. tres, potissimum Chrysostomus , Theodoretus, Hieronymus. Ipse Christus DomT-nus, ad oraculum istud Malachiae respiciens , dixit Samaritanae mulieri Ioan. rv.
Mulier, crede mihi, quia venit bora , quando. neque in monte hoc, neque in Hierosi mis adorabitis Patrem . . . . Venit hora , is nune es quando veri adoratores
adorabunt Patrem in spiritu, is veritate. Nec blaterent novatores, Christum loqui de adoratione interiori, & spirituali. Nam eiusmodi adoratio semper fuit, 'durabit usque ad consummationem saeculi. Utique adorationem interiorem in spiritu, & veritate Christus annuntiat , Iudaeorum errorem improbans , qui absque interiori religionis affectu animalium carnem. offerebant . Damnat quoque ibi Samaritanorum superstitionem, qua salsis diis immolabant . Sensus itaque et t. Christiani verum Deum , non ficta numina , ut Samaritani , adorabunt , colentque , non tantum exterius , ut Iudaei , sed in spiritu, & veritate incruentum sacris.
VII. Sed quae esse cum Lui heranis, de Calvinianis disputatio potest, qui in re-
444쪽
DISS. II. DE SACR. MISSAE. 419
ligionis negotio ipsam exuunt rationem, & communi sensui renuntiant 3 Osten dant nobis severi Aristarchi ab orbe condito vel unam aliquam sine saeriseio religionem . In qualibet aetate inquit S. Thomas citi art. θ' apud quaslibet bominum nationes semper fuit aliqua sacrificiorum oblatio . Quod autem est apud O.
mnes , videtur naturale esse . Ergo oblatio facrificiorum est de iure naturali . Plato Lib. XII. de Rep. tradit, Sacerdotes magna claritate oportere abundare propter eorum quae tractant, magnitudinem . Apud AEgyptios piaeulum erat Regem absque sacerdotio imperare. Subdit Plaw dia . viii. de legibus necessuin esse ut semper unus ex Magistratibus deorum alicui pro civitate sacrificet. Apud Athenienses creato Regi maxima sacra attribuebantur. Aristoteles, Platonis discipulus, testatur Lib. In Polit. heroicis temporibus Reges divinae rei cultum exercere solitos ; sacrificia tamen insignia Sacerdotibus reservata fuisse . Quapropter monet, in optima Republica Sacerdotes honoratissimos constituendis esse. Neque enim , ait, agricola, artiseae, neque vilium exercitiorum quisque Sacerdos est deputandus et honos namque diis a civibus impendendus. Cirus , dc Valerius scribunt, inquit Melchior Cano sic. eit. tantum studium antiquae religionis suilla, ut Senatus tunc, cum florebat imperium , decreverit . ut de Principum filiis pauci quidam electi Hetruriae populis ad disciplinam sacrorum percipiendam traderentur, ne ars tanta propter tenuitatem hominum, dc religionis auctoritatem adduc vetur ad mercedem quaestum . Tantus honos apud Veteres, natura duce, religioni est habitus , ut nulli , nisi Principes , dc Optimates , caeremoniarum erga Deum haberent iacultatem. Et Lutherani contendunt, adeo Christum desipuisse , ut Rempublicam instituerit , in qua sacrificia omnia contrita essent: Sacerdotes
vero qui Deliri senes, garrulae anus, adolescentes leves, sartores, lanii, coqui . Sacerdotium nostrum Lutherant, Turcarum more, infamare cupiunt, apud quosa communi populo non multum Sacerdotes differunt . inianto religiosius antiqui olim Germani statuerunt , ut verberandi , animadvertendique in hominem , nisi Sacerdotum auctoritate, nullis esset concessa iacultas; quo iudicia, non humana , sed divina viderentur , concludit Melchior Cano . VIII. Non ergo nobis succenseant Lutherani , si dixerimus , neminem sanae mentis effutire possie Christum Iesum , qui non venit legem naturalem destriis e , sed adimplere , & perficere , & religionem omnium praestantissimam & e cellentissimam instituere , ab ea sacrificium , quod est religionis cuiusque charaacter, di tessera, abolevisse. Quid Nulla religio umquam sine sacrificio : & religio christiana sola, omnium persectissima, sacrificio carebit, & sacerdotio 3 Contra clamat Apostolus ad Hebr. vii. Nec arium fuit secundum ordinem Mekbi decb alium surgere Sacerdotem , is non fecundum ordinem Aaron dici . Translato enim sacerdotio , necesse est ut is letis translatio fiat . . . Contestatur enim : quo
445쪽
.iam tu es Sacerdos in aeternum feeund- ordinem Melchisedecb. Igitur, teste riis Io, faterdotium in novo foedere non est ablatum , sed ab ordine Aaron ad ordia nem Melchisedech translatum est. Si facerdotium est in nova lege , simul & altare sit oportet ; ut ibidem cap. XLII. testatur Paulus: Habemus altare , de quo edere non babent potestatem, qui tabernaculo deserviunt . Habemus ergo & viistiamam immolandam . Tria haec, sacerdotium, altare, & sacrificium, adeo connexa sunt, ut consistere unum sne altero nequeat. Quisnam altarium usus, nisi ad
lac ficta OMrenda 3 Ad quid instituti acerdotes, nisi in primis ad sacrificandum
Nee blaterent novatores, in lege nova unun esse sacrificium Crucis, quo plenisi sime pro omnibus satisfactum fuit; ut Apostolus ad Hebri ea κ. ait'. Una enim oblatioηe eonsummavit in sempiternum sanctificatos . Si cavillatio isthate consist ret, abroganda etiam essent sacramenta omnia . At quamvis plenissima fuerit Christi satisfactis, superflua non sunt, sed necessiaria sacramenta . Ergo necessa lium quoque lacrificium est. Utique Christus Dominus per cruentum Crucis sa crificium adaequatam plenamque Deo pro peccatis satisfactionem obtulit, novum testamentum confirmavit , & infinita bona nobis promeruit. Sed, ut infinitum beneficium nobis prosit, applicari debet, non per solam fidem seu fiduciam, ut novatores delirantes blaterant ; sed per sacrificium, & sacramenta, quae cum fide dc fiducia suscipienda sunt. In quocumque statu necessaria suit fides sacrifieii Crucis ad iustificationem . Et tamen, hoc non obstante, in quocumque stata fuere vera sacrificia , quibus effectus sacrifieii Crucis participarentur . Ergo & in novo scedere extat sacrificium incruentum , quo nobis cruenti sacrificu Crucis fructus applicantur. IX. Obiicit I. Calvinus eum eeteris sectariis illud Pauli ad Hebr. v II. Et MM. quidem plures facti sunt Sacerdotes , ideirco quod morte probiberentur perman
re. Hic autem, eo quod maneat in aeternam , sempiternum babet sacerdotium . V
de is factare in perpetuum potes aecedentes per femetipsum ad Deum, semper viavens ad interpeliandum pro nobis. Talis enim decebat ut nobis esset Pontifex, saniactus, innocens, impollatur, segregatus a peccatoribus, im exeelsior edeti. factus. Qui non balet necesstatem quotidie, quemadmodam Sacerdotes , prius pro suis delictis . hostias ferre, deindo pro populi . me enim feeit semeI, se ipsum Oserendo . Lex ς'im bomines constituit Saeerdotes infirmitatem habentes e sermo autem iurisiu--πdi, qui post legem est, Filium in aeternum peUectum . Hic Paulus sacerdotium . veteris testamenti a sacerdotio novi foederis distinguit . In hoc unus Sacerdos est. Cuius diversitatis eaussam perhibet Apostolus ipse , quod nempe illi morta Ies erant : quare successoribus indigebant, qui in demortuorum locum subroga
X. Resp. Hoc argumentum, quod Calvinus de more iactabundus extollit, seipso
446쪽
eorruit. Unicus est Sacerdos noster aeternus , & immortalis , qui semper eoram Deo pro nobis assistit. Porro hoc est veteres inter & Sacerdotes nostros discrimen, quod illorum singuli suam offerebant hostiam proprio, non alterius Sacerdotis no mine : neque enim posteriores alicuius prioris Vices gerebant. Ideireo plures mnino Sacerdotes eran , quia non in uno Vesuti capite conveniebant, euius loco administrarent. At Sacerdotes novi scederis in Christi nomine, eiusque persona ad altare accedunt : ideo quodammodo unum est Sacerdotium . Omnes unam &eamdem hostiam offerunt : non igitur plures nos Sacerdotes sumus , qui plures , atque diversas hostias offeramus, quemadmodum veteres; sed unus est summus Sacerdos Christus Dominus , qui Deum sanguine suo plaeavit , & reconciliavit mundo; nosque hoc sensu non dicimur Sacerdotes, sed dispensatores sumus mysteriorum eius, applicantes populo sanguinem quem ille effudit in Cruee; ut Α-postolus ipse docet I. Cor. Iv. Sie nos existimet bomo ut ministros Cbristi, is, dissipem Diores insteriorum Dei. Nec Sacerdotes nostri similes sunt , ut Calvinus conten dit , Sacerdotibus veteris legis. Illi hostias, seu sanguinem offerebant hircorum,&taurorum, quae ex se placere non poterant. Legis infirmitas erat, quod nee hostiam habebat, quae ex se Deo emet accepta; nec Sacerdotes impollutos, qui Deo gratiosi gratam quoque hostiam efficerent. Sacerdotes vero nostri, tametsi infirmi sunt, nihil tamen Ecclesiae incommodant, utpote quod vim suam non ab illis habet, sed a Christo summo Sacerdote, in quo Pater bene sibi complaeuit , qui simul est Sacerdos & sacrifieium. Saerificii itaque evangelici hostia seipsa est Deo
quam gratissima ; dc unum habet Sacerdotem summum, sanctum , impollutum , cuius oblatio vim tribuit sacrificio, & omnibus fidelibus prodest . Sicut ergo infirmus & improbus minister Christi, sacramentum administrans, nihil Ecclesiae noeet ; ita neque in Christi sacrificio Sacerdos impius divinae utilitatis fructu Ecclesiam privat; quamvis ipse sibi non emolumentum eomparet, sed exitium , concludit laudatus Melchior Cano.
XI. Insistit Calvinus, semel Christum iuxta Apostolum oblatum fuisse , & satisfecisse pro omnibus peccatis. Sed eκ iis quae dicta sunt, obiectio eorruit . Semel Christus cruento sacrificio se in monte Calvariae obtulit Deo Patri, plenamque pro peccatis nostris satisfactionem eκhibuit . Sed fructus illius redundantis pietii nobis applicandus est. Sacrificium Mimae non offerimus , ut calumniantur novatores, in supplementum sacrificii Crucis, quasi illud deficiens fuerit; sed dum-.taxat ut nobis applicetur illius fructus. Sacrificium incruentum Mimae, de sacrifieiuna cruentum idem omnino sunt quantum ad substantiam; eum eadem sit hostia, idem offerens Christus; dc solus modus diversus est, ut Concilium Tridentinum seg. xx II. cap. II. declarat. Una est eademque hostia, idem nune offereur Sace dolum ministerio qui seipsum tune in Crure obtulit, foci offerendi ratione ιtiversa: eu-
447쪽
is, quidem oblationis cruentae fructu per banc uberrime percipiuntur : ramum abestui Egi per bane quovis modo derogetur. Semel ergo Oblatus est,& una mortis obia tione omnia consummavit. Unus est summus Sacerdos Christus. Sacerdotes omnes sunt illius vicarii, quorum ministerio utitur ad offerendum eamdem hostiam insa. crificio Missiae, quo nobis sacrificii eruenti pretium applicatur . Nonne novatores ipsi fatentur, neeessariam esse applicationem sacrificii Crucis per fidem, per saera. - menta t Si propterea quod Christus sacrificio Crucis consummavit opus salutis no. strae, & superabundantem pro peccatis nostris obtulit aeterno Patri satisfactionem stiperfluum seret Missiae sacrificium; superflua quoque forent sacramenta, precationes, dc cetera alia pia opera, quibus fructus passionis Christi nobis applieare m. ramus. Negant hoc secundum novatores et negent ergo & alterum necesse est . Argumentum Calvini valeret, si sacrificium Missae diversum quantum ad substantiam esset a sacrificio Crucis, & ab isto virtutem non acciperet, & efficaciam :quod prorsus salsum est; cum eadem omnino victima sacrosancta quae oblata in Cruce suit modo cruento, offeratur in altari nicruento modo , ut saepius dictum est. Unde consequitur, Missam non eme puram repraesentationem, & meram ima. ginem sacrificii, sed verum de proprium sacrificium ; licet sit commemorativum illius ob rationem datam, quod eadem modo diverso victima offefatur. XII. Opponunt a. Eucharistia est sacramentum. Ergo non est sacrificium. Nam idem non potest esse utrumque. Resp. Idem non potest esse simul sacrificium αsacramentum sub eodem respectu, eademque ratione, concedo ; sub diverso respectu, nego. Eucharistia, ut nobis gratiam confert, donum Dei, dc sacramentum
est; quatenus Eucharistia continet Christum hostiam incruentam , quae offertur Deo Patri, sacrificium est, XIII. Opponunt 3. In sacrificio requiritur victimae mactatior. At in saerifieio Missae Christus, qui offertur, non mactatur. Ergo Missa non est sacrificium. Pr pterea in sacrificio necessaria est oblatio rei sensibilis. Christi autem eorpus, quod offertur, non est sensibile. Ergo Missa non est sacrificium. Resp. In sacrificio re quiritur victimae immutatio eo modo quo est sacrificium, Si hoc eruentum sit . neeessaria est physica victimae mactatio; si sacrificium sit ineruentum, ut est eu- .charisticum, requiritur immutatio, seu mactatio victimae mystiea. In sacrificio Miuta vi verborum quibus panis, & Vinum consecrantur , separatur saliguis a cor pore, quae separatio est quaedam mystica sanguinis effusio . Neque ad rationem
iactificii necesse est ut sanguis reipsa effundatur ; sed sat est ut ex vi actionis es landi debeat : quemadmodum patet in sacrificio Abraham i , de quo S. Ioannes Chrysostomus bomit. lti. in S. Eustatium Aulioeb. inquit et o faerificium etiam sine sanguine. Seiunt illi qui mysteriis initiati sunt. Propterea is uis Isaaci sate eis fine sanguine. perfectum est , qκρηiam illius figura esse debuit. Vides in veteri telamen-
448쪽
to im. ginem multo ante adumbratam e Vοβ vcritatem fidem denegare. ot sacrifieia in antiquo testamento incruenta non silere 3 Corpus & sanguis Christi in Euehi iistia non sunt sensibilia seipsis, & in propri specie ; sunt tamen sensibilia per species panis, & vini, sub quibus offeruntur. xiv. Opponunt 4. Ex oblatione Melchisedech, secta Abrahamo, non recte eoi ligitus Missae sacrificium. Siquidem Melchisedechus obtulit Abrahae, & servis elu, panem & vinum, non in sacrificium, sed ad eos ex praesto redeuntes refocillan dos. Resp. Utique ex eo quod Melchisedech panem, di vinum.obtulit Abrahae , non insertur ipsum lacrificasse : siquidem sacrificium Deo soli offertur . Melchise dechiis igitur Deo panem & vinum sacrificavit; & postea partem pania & Qini protulit Abrahae. Idque eruitur ex ipsa Scriptur Gem XI v. ubi, narrata oblatio. ne, subditur de Melchisedech et Erat enim Sacer os Dei altissimi. Ad quid Saeerdo iii 'mentio facta esset, nisi Melchisedech sacrificasset y Ipsa quoque Scriptura mani secte declarat, Melchisedech non protulisse panem dc vinum ad resocillando, mi lites. Redierant enim e praelio cum ingenti praeda ; ct ea habebant quae ad elabum pertinent, ut ibidem dicitur : dc Abraham Regi Sodomorum dixit : Non aecipiam ex omnibuι quae tua sunt, exceptis bis quae comederunt iuvenes.
XV. Ex quibus colliges, Missae sacrificium esse latreuticum e quia in eius celebratione cultus latriae Deo exhibetur, & recognoscitur supremum eiusdem dominium in omnes creaturas. Est insuper sacrificium eucharisticum, quo pret acceptis beneficiis Deo gratiae aguntur. Appellatur quoque propitiatorium 2 quia victima offertur ad placandam divinam iustitiam pro peccat7s. Est simul impetratorium: quia dum illud Deo offerimus, ab eo auxilia, gratias, & dbna impetramus.
Sacrificii Misy, essentia explicatur:
I. Ogma catholicum est adversus novatores, Missiam esse sacrificium. Disputant vero Theologi catholici, in qua actione sita sit istius saetificii essenis ia. Convenit penes omnes, sacrificium istud non consistere in ea liturgiae parte quam Ecclesia instituit; cum sit divinitus institutum, ut-ollensum est. Controver-sR ergo est inter Theologos circa partes quae sunt divinae institutionis. II- Q est. I. Utrum essentia sacrificii ussae sita fit in oblatio- Res . Neque o, 'latio quae coniecraticincm praecedit , neque quae consequ tur, ad ementiam Pert net sacrificii. Oblatio praecedo. is contecrationem e t mera p: Eparatio ad sacrafi Cium est enim oblati a panis re vini. Panix au ira , de . inuin non sunt Victimasa riticii et victi ina quiplia hal. is sacrinesi eth ii,se in et chrii us Don, u.ἰs . CL. . t a
449쪽
illa ecclesiasbcae institutionis est; sacrificium autem est institutionis divinae . Praeterea oblatio vocalis est praeter essentiam sacrificii : satis enim est ut reipsa Sacerdos Deo victimam offerat. III. Similiter oblatio quae consecrationem eonsequitur , ad sacrificii ementiani non pertinet ; eum non sit a Christo, sed ab Ecclesia instituta. Aeeedit quod hoe saetificium in persona Christi offertur. Sacerdos autem , peracta consecratione , non offert nomine Christi, sed nomine proprio, & Ecclesiae ; ut patet ex verbis ipsis : Oule is memores nor servi tui . . . offerimus. Quibus verbis exprimitur obis latio facta a Christo, cum quo simul Ecclesia ipsa offert. Quamvis autem haec oblatio ad essentiam sacrificii non pertineat ; tamen plures , & graves quidem Theologi eam ad eiusdem attinere integritatem contendunt. Quare summa attentione, sicut omnia quae in Missiae canone continentur, recitanda sunt istius oblationis verba.
IV. Quaest. II. Anfractio, commixtio specierum, disributio , θ' earumdem eon misptio sint de essentia saerificii e Resp. De fractione, & eommixtione haee S. Thomas III. Part. lxxx III. art. 6. ad 6. scribit. Dicendum, quod fractio hostiae conse-eratae, quod una sola pars mittatur in calicem , respicit corpus Ustieum ; Mut admixtio a cae significat populum. Et ideo horum praetermissio non facit imperfectio-sem Deri ii, ut propter hoc sit necesse aliquid reiterare circa celebrationem huius frieramenti. Heinc Theologi omnes inserunt, nullo modo reiterandum, aut irritumeta sacrificium , si Sacerdoti crucem facienti decideret hostia in calicem , quae frangi non posset. Utique Christus panem fregit, sed ad distribuendum , non almysterium aliquod designandum. Nec certum est Christum fregisse panem pol hconsecrationem; cum multi ante consecrationem illum fregisse velint. V. Distributionem quoque non pertinere ad sacrificii essentiam , fatentur omnes. Nam haec distributio fieri a Diacono potest. Actio autem sacrificii tota peragi a Sacerdote debet. Qui edunt victimas, participes quidem altaris sunt, inquit S.
Paulus I. Cor. R. at sacrificium non conficiunt.
vI. Quaest. III. An consecratio Sacerdotis fit de essentia Deri iii Resp. Adfirmaneeommuniter Theologi . Nam sacrificium est oblatio, & immolatio victimae sensi
bilis. Porro certum est in consecratione esse veram oblationem . Siquidem Christus Dominus vi consecrationis, tamquam verus agnus & victima , sistitur in altari sub speciebus panis, dc vini, & in quodam statu mortis constituitur ἱ quatenus per spiritualem verborum gladium sub diversis & separatis speciebus immo latur, & ossertur Deo Patri. Porro haec mystica, quae vi verborum fit, separatio corporis ae sangui ais apte repraesentat separationem cruentam sanguinis a coriapore in cruce peracta m.
450쪽
lam iηturalis 3 Resp. Disputant in utramque partem Theologi. Omnes adfirmant, esse partem ut minus integralem sacrificii; dc communior sententia propugnat , partem esse essentialem. Quoniam sacrificium Missae est omnium persectissimum,& holocausti rationem obtinet. Porro sicut in holocausto tota victima destruebatur & consumebatur ; ita in sacrificio Missae per communionem Sacerdotis tota consumitur victima. Diisdium istud, quod Sacerdotis communio sit pars sive integralis, sive essentialis, parvi aut nullius mordenti est. Nam omnes in hoc convenire videntur, quod consecratio , quae principaliter saltem essentiam sacrificii constituit , exprimat ordinem necessarium ad consumptionem oblatorum ; ita ut eonsumptio sit de iure divino. Quamobrem si Sacerdos post consecrationem moriatur, aut ineptus ad consumptionem fiat, alius Sacerdos , etiam non leiunus perficere sacrificium, de oblata consecrata absumere debet. Consumptionem enim utriusque speciei esse de iure divino, communis & certa sententia est . Christi quippe corpus & sanguis per consecrationem exhibetur sub specie cibi & potus . Ergo consecratio essentialiter ad consumptionem ordinatur . Et hoc confirmat ut exemplo Christi Domini, qui in ultima coena suum corpus & sanguinem sumpsit; ut ex verbis Luc. xx II. colligitur. Desiderio desideravi hoc Pascha manducare vobiscum antequam patiar. Hoc autem de Pasthate, quod ipse instituturus , & esurus erat, intelligunt communiter Patres, & docet expresse S. Thomas III. Part. qu est. lxκx I. art. I. ad i. his verbis. In Evangeliis legitur, quod Cbristus aecepit panem .is calicem. 2 on est autem interai gendum quod acceperit solum iu manibus , ut quidam dicunt; sed eo modo accepit quo assis accipiendum tradidit. Unde eum discipulis dixe-νit : Aeeipite, & comedite : ἐν iterum : Accipite, & bibite : intelligendum est quod aeeipiens comederit, is biberit. Unde quidam motrice dixerunt: Rex sedet in eoena, turba cinctus duodena: Se tenet in manibus, se cibat ipse cibus. Hanc doctrinam communiter Theologi .esendunt.
VIII. Quaest. V. An consecratio utriusque speciei panis , ἐν vini ad essentiam sa-er est pertineat e Resp. Sententiam adfirmantem sustinent Theologi omnes. Idque exemplo , & divino praecepto ipsius Christi Domini constat . . Quare Concilium Tridentinum se . xx II. cap. r. sic definit . Christus , Sacerdotem secundum ordinem Meldbfedteb se in aeternum constitutum declarans , corpus, is finguinem suum sub Deeiebus panis, is vini Deo Patri obtulit, ae sub earumdem rerum sembolis . ο-
solis , quos tune novi testamenti Sacerdotes constituebat, ut fumerent, tradidit, ex eisdem , eorumque in sacerdotio successoribus, ut offerrent . prscepit per baec verba: Hoc facite in meam commemorationem: uti semper eatholica Leelsa intenexit, is MoeaiI. Pluribus rationum momentis hane veritatem evincit &Thomas III. Partiquos. l TK. arr. 12. ad 3. Repraesentatio , inquit, dominicae passionia in consecra-