장음표시 사용
451쪽
tione peragitur . Ergo non debet sine sanguine eorpus consecrari . Incruentum quippe Missae saerifieium imago est , ut alias dixi , cruenti sacrifieii Crucis . Et quamvis per consecrationem unius speciei totus Christus sacramentaliter ponatur in altari ; deest tamen expressa significatio mortis Christi , quae in separatione utriusque speciei, ac mystica immolatione sita est : quae repraesentatio & comme moratio necessaria est ex praecepto Christi Domini. Quare si Sacerdos poli conse erationem panis repentina morte corriperetur , substituendus esset alius Sacerdos, , qui inchoatum perficeret sacrificium. Nec est quod opponas, Christum Dominum in Emmaus castello coram duobus discipalis panem solum consecrasse. Quoniam quod Christus suprema auctoritate praeditus peregit , non est in exemplum adducendum; sed quod in ultima coena iaciendum praescripsit, impleri a nobis debet. Dispensationes quas nonnulli reserunt ab Innocentio IV. & VIII. concessas , eonis secrandi sub una panis specie, fictitiae prorsus sunt, & sabulosae. IX. Quaest. VI. Si Christus, peracta consecratione, appareret per miraeulum sub oseie earnis, is sanguinis , esset ne utrumque a Saeerdote sumendum Resp. Hane quaestiunculam versat S. Thomas III. Parti quae .lκκXII. art. q. ad 3. & resolvit non esse in hoc miraculoso eventu sumendum. Nse propter hoe inquit sacerdos transgressor incitur : quia ea quae miraculos sunt, regibus non subduntur. Con θη- dum tamen esseι Sacerdoti, quod iterato corpus , is sanguinem Domini conseraret, is sumeret. Us tamen Sacerdos abstineret ab sumptione , deberet esse apparitio permanens, & ipsi Sacerdoti visibilis . Si enim aliquibus tantum apparitio fieret, vel ipsi Sacerdoti post consecrationem, sed tempore communionis apparerent species panis & vini, tune sumere deberet, ut ibidem Angelicus docet. X. Quaest. VII. Quid agendum, si aliquid veneficum post sconsecrationem deprehendatur in eatieest Resp. Respondet S. Thomas III Part. quaest. lxxx III. art. 6. ad 3. his verbis. Si musca, veI aranea in calicem ante consecrationem aeciderit, aut etiam
venenum deprehenderit esse immissum , deis effundi , ἐν ablato easee, aliud vinum apponi eonsecrandum. Si vero aliquid boram pos consecrationem neciderit, debet anta maleatite eapi, is diligenter lavari , , comburi , ἐν ablutio eum cineribus in saerarium mitti . Si vero venenum ibι esse deprehcaderit immi m , num modo debet sumere, nec aliis dare, ne calix vitae vertatur in mortem sed debet diligenter in alia quo vaseulo ad hoe apto cum reliquiis conservari r , ne scramentum remaneat imis perfectum, debet aliud mixum ponere in calicem , is denuo resumere a conscratione
sanguinis, is sacrificium perficere. XI. Si ex oblivione aqua non sit insula vino, & id deprehendatur ante consecrationem; debet continuo apponi. Si hoc, peracta consecratione, deprehendatur, nullo modo est infundenda : quia aquae infusio nun est de necessitate sacramenti. ut alio dictam est. Si cognoverit post consecrationem, loco vini aqaam esse; debet s
452쪽
bet, seposita aqua, vinum cum aqua more consueto insundere, & resumere Mis iam a verbis consecrationis calicis. Si hoc deprehenderet post sumptionem eorpo iis; tum deberet aliam hostiam consecrare simul cum calice, & repetere Missam a verbis consecrationis panis , & sumere hostiam consecratam eum sanguine, etiamsi prius sumpserit aquam ἰ quia praeceptum de integritate lactificii praevalet praecepto ieiunii.
CAPUT III. De malore facrificii Musae, ei que essectibus.
V tantis. Primus ex ipso opere immediate a Christo instituto proseiscitur. Secundus eis effectus meriti , & dignitatis ministri, vel suscipientis. Primus semper percipitur , nisi obex adsit . Secundus non semper habetur, cum pendeat a celebrantis de totione. Idcirco prudenter illi se gerunt qui a melioribus Sacerdotubus celebrari Missas curant, ut S. Thomas III. Part. quaest. lxxx II. art. 6. sapienter exponit. Dicendum, quod in Missa duo est confiderare ; scilicet ipsum sacramentum, quod est principale; ἐν orationes, qus in Missa fiunt pro vivis , mortuis. Quantum ergo ad sacramentum, non minus valet Missa Facerdotis mali quam bonit quia utrobique idem conficitur sacramentum. Oratio etiam quae fit in Missa, potest confid rari dupliciter . Uno modo, inquantum habet effficaciam ex devotione Sacerdotis oran-ris :i iste non est dubium quod Missa melioris Saeerdotis metis est fructuosa. Alio modo, inquantum oratio in Missa profertur a Sacerdote in persona totius Eceles , evius Saacerdos est minister : quod quidem ministerium etiam in peceatoribus manet, sicut supra dictum est de ministerio Christi . Unde etiam quantam ad hoc est fructuosa non solum oratio Sace dotis peceatoris in Missa, sed etiam omnes eius orationes quas facit in e etesiasticis sistis, in quibus gerit personam Eeriefae ; litat orationes eius privatae non sint fructuosae, fecundum illud Proverb. xxv III. Qui declinat aures suas, ne audiat
legem, oratio eius erit execrabitis.
II. Disputant in utramque partem Theologi , sit ne infinitus valor, seu fructus sacrificii Missis , qui est ex opere operato . Nam de valore ex Opere operantis constat eum esse finitum , & limitatum , sive spectetur ex merito & devotione celebrantis, sive ex servore adstantium fidelium , simul eum Sacerdote offerentium. Sanctitas enim singulorum, & universae Ecclesiae finita est ae limitata. De primo ergo valore, qui ab ipso Christo principali offerente , & ab opere ab ipso instituto provenit, disputatio est. Paucis rem perstringo.
III. Quaest. I. Est ne infinitas valor sacrifieii Missae J Resp. Si valor spectetur ab
453쪽
solute, & quatenus exprimit virtutem, & lassicientiam ἱ dubio proeul est infiniatus. Quandoquidem sacrificium Missae idem est, quantum ad substantiam, ae sa criscium Crucis r ratio sola, seu modus offerendi diversus est. Sed cruentum se erificium Crucis infiniti valoris fuit quantum ad lassicientiam, & virtutem. Ergo idem dicendum de sacrificio Missae. IV. Si vero spectetur, ut offertur a ministris Ecclesiae, dc reipsa in actu seeun do , finitus est & limitatus . Idque exemplo sacrificii Crucis constat. Qiiamvix enim uι; aliaque sacrificium, prout merito ium, & satisfactorium, infiniti valoris, iit diesi, sit; tamen effectum infinitum in nobis non producit : quia applicatio &dispositio subiecti finita est & limitata. v. Quid quod, si sacrificium Mista re ipsa effectum in sinitum produceret, aeque prodesset omnibus & singulis , ae uni Vel alteri : & una sola Mima omnes ani
mas purgantes liberaret; adeoque superflua forent annivei saria pro eadem anima, de frustra testatores plures Missas Ordinarent, & capellanias, atque legata perpetua instituerent i Praeterea iniuste Sacerdos applicaret sacrificii fructum uni an, mae , si seque omnibus prodesset. VI. Limitatio istius valoris ex ipsa Christi Domini voluntate proficiscitur . Quemadmodum enim unica sua actione potuisset satisfacere pro omnibus peccatis nostris; & nihilominus multiplicare actus suos voluit usque ad mortem e sic per unicam incruentam oblationem sacri scii potuitat omnia impetrare, dc pro omnibus satisfacere. Verum infinita sua sapientia disposuit ut fructus applicaretur, spectata dispositione & aptitudine offerentis & recipientis.
VII. Qiaest. II. Qui sint effectus sacrificii Missae st Resp. Concilium Tridentinum
se . xxi I. cap. ii. haec docet. Sacrificium Missae non solum pro fidelium vivorumpcccatis, pervis, saltu actionibus, es' aliis necessitatibus , sed pro defunctis in Chri-fo, nondum ad plenum purgatis, rite, iuxta Apostolorum traditionem offertur. Igitur sacrificium Missae, cum sit propitiatorium , valet ad peccatorum veni aera & latios actioinem; ut idem Concilium Ioc. cit. can. Irr. definivit. Si quis dixerit, Missae fucrificium tantum esse laudis ... non autem propitiatorium , vel soli prodesse sumen-ri, neque pro vivis, defunctis, pro peccatis, paenis, On aliis necessitatibus offerri debere ; avaibema fit . Vil I. Per satrificium remittuntur peccata , non immediate , sed mediate tantum ; quatenus Deus intuitu huius sacrificii peccatori largitur gratias actuales, quibus ad poenitentiam excitatur, & disponitur aut ad baptismum, aut ad consessio-inem. Communi S autem sententia docet, hanc auxiliorum impetrationem, quibus homo disponitur ad poenitentiam, esse certam, laisi impedimentum obsit, ex opere operato : quia ex divina institutione hoc sacrificium ordinatum est ad applicandum nobis fructum passionis & mortis Christi . Haec autem applicatio inelu
454쪽
dit caussalitatem ex opere operato, quia fit vi institutionis Christi Domini. Tamdem si Missis saetificium non prodesset aliis, nisi ex opere operantis, nullum s ret discrimen inter sacrificium , di pere tionem Eucharistiae , quae ex opere operantis prodesse aliis potest. ' a IX. Defendunt quoque plures , sacrificium Missae ex opere operato eonserre augmentum gratiae iis pro quibus offertur : quia, inquiunt, sacramenta hoe modo producunt gratiam et ergo & hoc sacrificium . Sed argutatio haee inepta est, si intelligatur de productione immediata . Nam sacramenta ianserunt gratiam ex opere operato iis a quibus percipiuntur, secus aliis. Sic sacrificium' istud Sacerdoti offerenti, de absumenti consert immediate augmentum gratiae ex opere operato, secus eeteris pro quibus offertur z istis enim mediate tantum, si iusti sint, prodest ad gratiae augmentum, ut 'mox dicam. Falsa ergo est P.Leandri opinio, quam desen dit quaest. vi. nempe per .accidens posse hoc sacrificium conferre primam gratiam
X. id de peccatis venialibus Remittit ne illa hoc sacrificium Adfirmant communiter Theologi , sacrificium illud prodesse iustis & ad remissionem venia' lium , dc ad augmentum gratiae, non immediate, sicut sacramentat sed mediate, quatenus illius intuitu Deus confert gratias per quas iusti bona opera edunt, quiabus merentur gratiae augmentum.
XI. Reatus poenae temporalis remittitur immediate per hoc sacrificium : qui ereditor condonare debitori potest debitum, etiam de eo non cogitanti. . Remisso enim poenae est solum exterior : in quo differt a remissione culpae. quae fieri nequit sine interiori dispositione , & mutatione peccatoris adulti. Hoc ergo sacritacium Deum placando impetrat gratiam , per quam Peccator ad sacramenta suis . scipienda se disponat, ut illorum essicacia peccatorum remissionem, & iustitiani
XII. Per Missiae sacrificium impetrantur quoque bona temporalia r idque pateI ex universali Ecelesiae eonsuetudine . Inquit enim bomia. lxκ r. in Ioan. Chrysost mus : Pro infirmis, is terrae , is maris , ἐν universi orbis fructibus saer eamus.
Nee est quod opponas , Christum per suam mortem nobis temporalia non meis ruisse. Quoniam verum habet, Christum mortuum non esse, ut bonis temporaliabus abundaremus ; sed bona temporalia nobis meruit, quatenus a divina providentia ordinatum est ut per eorum usum & administrationem vitam aeternam
assequamur. Hoe enim in sensu bona temporalia subsunt ordini divinae praedes nationis. Heino est quod Deus illa nobis largitur , quatenus utilia sunt ad salutem nostram ἱ eaque denegat , quia cognoscit sua infinita sapientia impedimento nobis fore ad aeternam beatitudinem ; aut denique differt ad illud tempus quo
nobis opportuna lare praevidet. Absurdum utique est , saerificium Missae ordinare ad
455쪽
, o LIB. III. DE EUCHARISA IA.
ad bona temporalia obtinenda tamquam ad finem I secus, tamquam ad media . quibus Deum ipsum assequamur.
I. Et tum apud.omnes Catholicos , soli Deo Missae sacrificium offerri; sicut soli Deo templa & altaria eriguntur , & consecrantur . Et hoc docet Concilium Tridentinum ses. xx II. cap. III. his Verbis. Et quamvis in bonorem, is memoriam Sanctorum nonnulus laterdum Missas Ecclesia ce brare consueveris . non tamen illis offerri sacrificium docet, sed Deo soli, qui illos coronavit. Unde nee Sacem dos disere Iolet : Ossero tibi saerificium, Petre, vel Paulet, sed Deo, de illorum viactoriis gratias agens, eorum patrocinia impurat, ut ipsi pro nobis intercedere digne tur in caelis, quorum memoriam facimus in terris.' II. Haec doctrina universali Ecclesiae traditione mahisesta est . S. Augustinus
Lib. rix contra. Faustum cap. xxi. inquit. Topulus autem ebristianus memorias marorum religiose 'solemnitate eoncelebrat, is ad excitandam imitationem , is ut meritit eorum conscietur, atque orationibus adiuvetur; ita tamen ut num martyrum, sed ipsi Deo martyrum, quamvis in memoriis martdirum, constituamus altaria. Quis enim Aselisitum in oris sanctorum corporum os stens altari , aliquando dixit : Osferimus tibi. Perre, aut Paule, aut Curiane e Sed offertur Deo , qui mar res eoronavit. Imp dentissime igitur blaterant novatores, nos Missae sacrificium Offerre martyribus, aut alicui Sanctorum ; sed in istorum memoriam', & honorem Deo offerimus. Quare merito illos anathemate percussit Concilium Tridentinum sese. XXII. ean. V. his verbis. Si quis dixerit, impostaram esse, Misas celebrare in bonorem sanctorun ιν pro tuorum intercessione apud Deum obtinenda , Mut Ecclesia intendit I anathemast. Si plura cupis , lege S. Augustinum Lib. XXII. de civ. Dei cap. x. Cyprianum M. xxx Iv. dc xxxv II. Cyrillum Hierosolymitanum eateeb. v. & communiter ceteros Patres. His breviter delibatis, illud nunc explieandum superest , pro quibus sacrificium offeratur. Iii. maeit. I. Osterri ne sacrificium Misse potest pro omnibus hominibus mortarem via rom degemibus, Taganis, Iudaeis, haereticis ,sebi alicis, Meommunicatis, carecbum enis, maxime tamen pro Metibus f Res p. Sententia adfirmans eruitur eκ ipso S. Paulo Laa Tim. II. ubi inquit: Hoc bonum est, θ' aceeptum coram Sareatore nosso Deo, qui omnes homines vult salvos fieri, ad agnitionem veritatis venire. Porio pro illis omnibus oportet sacrificium offerri quos salvos fieri Deus vult , & ad veritatis agnitionem venire; de pro quibus Claristus suum obtulit Crucis sacrificium , cuius comme-
456쪽
moratio est sacrificium eucharisti eum . Atqui Deus vult omnes infideles sal Vo, seri; & pro omnibus passus est Christus, Ergo pro omnibus offerri saetificium
potest . S. Augustinus epist. cVII. hoc p/cto redarguit Vitalem, effutientem thi. . itum fidei non eo donum Dei. Dic ergo vertissime nos pro iis quibus Eoave Lium praedicamus , non debere orare ut credant , ed eis tantummodo praedicere . Exere eontra orationes Eeia ae disputationes tuas. Et quando audis Sacerdotea Dei ad altare extortantem populum Dei orare pro iπcredunt , ut Deus eos eono. iat ad fidem, pro eatechumenisi ut eis desiderium regeueratiorus inspiret, pro Metibus, ut in eo quod esse coeperunt, eius munere perseverent , .subsanna pias vo
ces, otidie te non facere quod bortatur, idest Deum pro is de Fbur, Et eos Deo, faciat, non rogare, eo quod non sint ista divinae misericordiae bene is, Ies bama
IV. Luculentius consuetudinem quae tempore Augustini obtinebat. exponit S. Thomas in dist. xv III. quo. I. artic. I. ad I. his verbis . Pro infidelibus Ora ιδε; fed ipsi fructum orationis non percipiunt , nisi ad fidem convertantur . Simi liter or pro excommunicatii orari potest ἱ quamvis non inter orationes , quae pro membris Ecclesiae fiunt : tamen fructum non participant , quamdiu in e&cοmmunieatione manent : sed oratur ut detur eis Diritus paenitentiae , ut ab exeο-- municatione Disantur . Rursus ad a. de excommunicatis haec adiicit. de suffragia Ecclesiae eis non prosunt quae pro tota Eecclesia fiunt . Nee ev intentione Eeel fiae oratio pro eis inter membra Eecisse fieri potest ἰ quamvis aliqua persuaprivata posset ad eorum conversionem aliquos suffragium per intentionem dirigere . Sacerdotes itaque, non ex publica, sed eκ privata intentione orare, & offerre sacrifieium valent pro infidelibus, & excommunicatis . Haec est enim Eeelesiae diseiplina, ut eorum qui sunt extra Ecclesiam , nomina publice non recitentur. .
In die dumtaxat Parasceves, ob peculiarem sanguinis Christi effusi memoriam . orat pro infidelibus, schismaticis , haereticis i cc. Nihiloseeius Sacerdotes, & sise les orare privatim pro iisdem valent. Nec est quod opponas, Augustinum Lib.
mZmbra Christi e Quoniam eo loci Doctor sanctus loquitur dumtaxat de desu nactis, qui aut sunt reipsa membra Christi , aut nullo modo erunt . At licet ii fi deles, haeretici &e. non sint actu membra, potant tamen esse, usque dum vi vunt. Idcirco offerre sacrificium pro iisdem indirecte possumus . Siquidem, dum sacrificium offerimus pro Ecclesia catholica propaganda , amplificanda , unienda , indirecte offerimus pro infidelibus, haereticis , schismaticis &e. ut eonver
V. Potiori autem iure offerimus pro fidelibus , tametsi peceatoribus , sacrificium, iisque impetramus vi istius sacrificii contritionem, & gratiae vitam . Os
457쪽
fertur quoque pro catechumenis, iIlisque prodest , non solum quantum ad seu elum impetrationis , sed etiam quantum ad vim sati sumonis dummodo per G dem, & contritionem iustificati sint. VI. Quaest. II. liceat ferre facrificium pro damnatis, im beatis c Resp. Ne
gant omnes . Immo pro damnatis, qui aeternum a Christi corpore separati sunt , impium esset offferre sacrificium. Quamobrem S. Augustinus Lib. In de. Orit. anim. cap. x II. inquit: credere, nec dicere, nec docere sacrificium Chrisianorum pro iis qui non bapti.ti de eorpore exierint, offerendνm, si vis esse Calbo laus. . VII. Oppones i. S. Augustinus in Enchiridio cap. ex. scribit e Quibus autem prostat, aut-boe profum ut fit pleua remissio , aut certe ut tolerabilior fit 4 a1 mnatio. Haec verba Augustini ansam nonnullis praebuerunt defendendi , licitum esse orare .pro damnatis , non ut liberentur , sed ut illorum poenae & supplieia mitigentur verum opinio haec ab omnibus improbatur . Verba Augustini inter pretatur S. Thomas in IV. dist. xis. quaest. D. artie. I. quaestiunt. I. ha modo. Da mnatio in verbis illis large accipitur pro quacumque punitione ; ut B ineludat paenam purgatorii, quot quandoque totaliter per suffragia expiatur , quandoque autem non, sea diminuitur. VIII. Oppones a. Iudas Machabaeus saerificium offerri iussit , ut habetur II. Muebab. x II. pro Iudaeis in praelio caesis, qui damnati erant; cum sub eorum tunicis idola inventa suerint . Respondet Ioe. eis. quaest. I. ad I. S. Thomas , quod donaria idolorum non fuerunt inventa apud iliss mortuos , ut ex eis aeripi posset, quod in reverentiam idolorum ea deferrent ἐ sed ea acceperuns ut victores , quae eis iure belli debebantur et ἐν tamen per avaritiam venialiter pece verunt r unde non fuerunt in inferno damnati ; sic suffragia eis prosesse potuerunt . Vel dicendum secundum quo am , quod in ipsa pugna , videntes Ibi pericvlum imminere , de peccato paenituerunt, fecundum iEud Psal. lxxv I r. Cum occideret eos , qhaerebant eum . Et boe probabiliter potes aestimari : ideo oblatio pro eis fuit facta a IX. Oppones 3. Macharius oravit pro Sacerdote ethnico damnato ; ut Iegitur in vitis Patrum. Item S. Ioannes Damascenus ferm. de suffragiis mortuorum scribie, pro Traiano, a tribus saeculis mortuo, S. Gregorium prece sudisse, & hane
vocem audivi me : Vocem tuam audivi , is veniam Traiano do. Et istius eventus restir, inquit, est Oriens omnis, oecidens. Traianus ethnicus decessit e vita , atque adeo damnatus. Resp. Narratio Macharii sabulosa est. Ad putidam quoque sabulam amandant eommuniter eruditi, praesertim Natalis ab Alexandro eun ir. Hi si eccL disput. i. liberationem Traiani ab inferno precibus S. Gregorii . Sermo pro suffragiis mortuorum, sub Ioannis Damasceni nomine evulgatus, supposititius est. S. Gregorius Lib. XXXIV. Moral. cap. XVI. conceptis Verbis docet ,
458쪽
non esse pro mortuis damnatis or3ndum . Nec ossicit, Paulum Diaconum simul eum Ioanne in vita Gregorii hunc eVentum narrare et quoniam & ipsi aliquid humani passi sunt. S. Thomas in L dist. xl III. quo. II. art. s. ad s. hoc praebet responsum . . Idem es de T AElσηρ , qui forte pus 3 . annas fuscitatus est , es' de alii, qui post unum diem suscitati sunt. De omnibus enim dicendum est, quod non aliteν damnati erant et prasciebat enim Deus, eos Sanctorum precibus a paeniι ια.b fisados, is vitae resilaendo ; O sic ex liberalitate bonitatis suae eis vesiam eon
tulit, quamvis aeternam poenam meruissem.
X. Pro beatis in.caelo regnantibus numquam Ecclesia sacrificium obtulit r quia nihil in Sanctis , qui Dei visione fruuntur , expiandum superest . Quamobrem S. Augustinus ferm. xv II. de verb. . O i. cop. I. haec lambit . In Natria vero nutaserandi Deus erit , sed tantum laudandi . Quare 'orandi locus nullas erit J auia nihiI des. cuod Ne creditur, ibi videtur z quod hic speratur, ib. tenetur : quod his petitur , ibi accipitur . . . . Ideoque babet ecc=siastica disciplina , quod fides ,
noverunt , eum martyres eo Aco recitant r ad altare Dei, ubi non pro ipsis ore tur, pro ceteris autem commemoratis defunctis oratur . Iniuria est enim pro mar- ore orare, cuius nos debemus orationibus eommendare.
XI. Solent referri antiquae quaedam collectae , in quibus legitur , sacrificium prodesse Sanctis . Sed respondet Innocentius III. id intelligendum es , quod pro-st, quatenus magis ac magis glorificentur in terris. Consule S. Thomam in mdi'. x II. quaest. II. art. I. quoesiunc. I. item dist. Riv. quaest. I l. art. a. quaestiune. a
Missae de Sanctis inscribuntur, non ut illi aliquod emolumentum inde percipiant; sed ut gratias Deo de illorum victoriis agamus , inquit S. Augustinus Lib. VIII. de eis. Dei eap. xxv II. In Missis Moaarabum oratur pro animabus Athanasii Hi larii, Martini. Sed respondet Cardinalis Bona Lib. II. rem Lituet. cap. xiv. distin guenda esse tempora . Missae illae editae fuerunt tempore quo solis Apostolis, &Martyribus solemnis cultus exhibebatur . Reliqui qui in pace decesserant, non dum inter Sanctos habebantur . . XII. Quaest. III. . en offerri facrificrum pro defunctis in purgatorio detentis pWH P Resp. Adfirmant omnes Catholici. Idque colligitur ex II. Mrebab. cap. xii& ex perpetua Ecclesiae traditione . Patrum testimonia brevitatis caussa omitto . Lege S. Thomam in Supp. III. Parti quaest. lxxi. articis. ω seq. item in IV. dist. Alv. quaest. II. artis. 3. Satis sit nunc referre definitionem Tridentini Concilii ses x II. eap. tr. ubi docet : Saerificium Missae non solum pro fidelium visorum pem eatis, paenis, satisfactioηibus, is aliiν necessiatibus, sed ἐγ pro defunctis rite lux ta Apostolorum traditionem efferri, Rursus can. ID. D quis dixerit, Missae sacrifieium tantum esse laudis. ω gratiarum actionis, amr nudam commemorationem smeri ii in cruce peracti, ποη Giem propitiatorium ; vel foli prodesse sumenti, ne Tom. VIII. E
459쪽
pνο visis, θ' defunctis, pro peccatis, poenis, setisfactionibus, is, asis nee talibus efferri debere; anathema sit. - XIII. Antiquorum hic erat mos seu ritus in sacrificiis pro defunctis offerendis Ipso obitus die , eadavere insepulto , sacrificium offerebatur I ut ex Tertulliano
Lib. de anima eaptati colligitur. Scio femiuam quamdam vernaculam Eeelestae, forma aetate integram functam I post unicum, breve matrimonium , eum in pa- eo obdormisset , im morante adbue sepultura , interim oratione Presbyteri eomponeretur , ad primum habitum orationis , manus a lateribus dimotas in habitum supplieem eonformasse , rursumque sοηdito pace fui suo reddidit . Advertit Pamelius in notis ad Tertullianum , Presbyteri orationem sacrificium indicare. Eum-dem ritum in exequiis Constantini Imperatoris narrat Eusebius Lib. IV. istae Constant. cap. lxx. Et S. Augustinum Lib. IX. Confess. cap. XII. matris suae S. Monicipexequias describens , ait : Cum ecce elatum est corpus , imus , redimus sine laeυ-mis. Nam neqνe in eis precibus quas tibi fudimus , eum offerretur pro ea Derγferum pretii nostri, iam iuxta sepulcrum posito eadavere, priusquam deponeretur is
Mut illie fieri siet, nee in eis precibus ego leti. - NIV. Tertio post obitum die frequenter saerificium Missae offerebatur . Tertia dies c inquit Albinus Flaccus Lib. de divin. osse. specialiter pro animae absisti
ne eelebratur . . . . Saerificium tertia die peragitis. S. Ambrosus Lib. do fide re furrect. narrat sumagia quae suo tempore pro defunctis offerebantur. Nunc quadragesimum celebramus , Ut ente sacris altaribus Honorio Prineipe . Quia scut S.
Iosepb patri suo Iacob quadraginta diebus humationis inlata detulit ; ita-bie Theodosio patri iusta peroisit . Et quia assii tertium , trigesimum , alii septimum, ἐν quadragesimum observare consueverunt, quid doeeat lectio, eonfideremus . Anniversaria celebrari pro defunctis , narrat Tertullianus Lib. de eoron. misit. ca III. inquiens : Oblationer pro defunctis, pro nataliuiis annua die fatimur.
XV. Magis ne prodest desunctis Missa de Requie , an Missa alicuius Sancti l Respondet S. Thomas in Suppl. quaest. lxx I. art. 9. ad 3. his verbis . Ex parte fa- erificii oblati Missa aequaliteν prodest defuncto , de quocumque dicatur ; O boe espraecipuum quod fit in Missa. Sed eae parte orationum magis prodest illa in qua
sunt orationes ad hoe determinatae . Sed tamen iste defectus ναοmpenseri potest per maiorem devotisηem vel eius qui dicit Missam, .eI eius qui iubet dici, vel iterum per intercessionem Sancti, cuius suffragium in Missa imploratur. XVI. Docet quoque S. Thomas loci eit. art. ra. sacrificium Missae magis prodes.se illi pro quo applicatur quam aliis. Ergo , inquies , melioris conditionis sunt divites, pro quibus multae Missae celebrantur , quam pauperes , pro quibus tot Missae non celebrantur . Respondet ibidem ad 3. Angelicus , ad hoc quod attinet, melioris conditionis divites eme . Verum pauperes melioris conditionis sunt
460쪽
DSIS. IL DE SACRU. MISSAE. 43ue
quantum ad regnum caelorum. Divites enim sunt deterioris conditionis; quia in perieulo maiori damnationis versantur. Vide plura ibi.
xv I. Maioris suffragii esse defunctis Missiam solemnem quam Missam priva
tam , docent omnes. In Missa enim solemni resonat harmonicus. cantus , murtiis plieantur ministrorum actus religiosi , excitatur in adstantibus maior devotio ,
dummodo de eantus sit religiosus, di ministri gravitate , modestia , & diligentia. sua impleant munia. Heine obligationi celebrandi Missam solemnem pro. desunctis satisfieri nequit celebratione Missae privatae.
De ' ministro fueri licii Missae .
I. ministro Eucharistiae supra actum est. In praesens de ministro saeri selit is Missae sermo mihi erit. Multa adversus novatores dicenda occurrerent ἔat pauca tantum delibabo. Montanistae, seu Peputiani duabus muliereulis Priseillae, di Quintillae saeerdotii dignitatem contulere; ut narrat S. Augustinus Lib. de hae . cap. xxv Ir. Hoe eodem honore seminIs donarunt Mareitae, & Collyridiani. Valdenses sacerdotium peceato mortali aboleri effutiere; omnesque pios laicos Saee dotes constituebant. Lutherus Lib. de captim Bais . non modo piis, sed etiam impiis laicis sacrificandi facultatem adscripsit. 'II. Catholica veritas est, solos Sacerdotes esse Eucharistiae consecraridae minustros; ut definivit Tridentinum Concilium DF. V I. can. x. his verbis . Si quis diisaeeνit, christianos omneε in verbo, omnibur sacramentis administrandis babere ρ resalem; anathema fit. Rursus sese. xx II. can. a. Si quis dixerit, illis ιerbis , Hoefacite in meam eommemorationem, Christum non instituisse A ρο olos Sacerdotes , aut non ordinasse tit i , aliique Sacerdoter offerrent corpus, iri sauuinem suum; anathema sit. Haec doctrina ex ipsis Scripturis sanctis hausta est . Luculenter enim L Paulus Rom. x III. & I. Cor. x II. dc Dbes iv. diversa Ecclesiae ossicia exponit, de non omnes Apostolos, non omnes P phetas, non omnes Doctores esse testatur; monetque neminem sibi honorem sumere debere, nisi sit, tamquam Aaron , vocatus. In ipsa veteri lege non omnes circumcisi iungi sacerdotio poterant; sed solum qui ex tribu Levi de familia Aaronica delecti erant. Ergo potiori iure non omnes baptiκati apti sunt ministri ad offerendum sacrificium incruentum eorporis, et sanguinis Domini . Praetereo testimonia Concilii Nicaeni I. Lateranensis IV. de omnium Patrum; eum res sit compertissima. III. Obiiciunt novatores S. Petrus Epist. I. ea Ir. omnes Christianos vocat ge Mus electum, regale Sacerdotium. Item iacpoe. v. dicitur Feristi nos Deo nostro re-