장음표시 사용
431쪽
seandalum ex rumissione sacrificii oriturum t Nihil Osecius blandientis muliereulae iulacebris,ci carnis reluctantis tentationibus deliberate consentire non recusant, Non ordinis maiestas ; non castitas solemni Voto Deo dicata, aut dignitati sacerdotali coniuncta; non reverentia erga augustissimum sacramentum; non denique seanda tum quod ex omissione sacrificii praeVident consecuturum, illos a sordidissimo eo hibete sagitio valuit si adeo effrenata istorum libido fuit , ut infringere omnes istos sortissimos aggeres, superare, & conculcare haec omnia validissima obstaeula potuerit ; unde istorum instantaneam sperare conVersionem licet 3 Christus Petrum,& ceteros discipulos monuit ut vigilarent, dc Orarent, ne tempore passionis suae tentationi succumberent. Neglecta oratione, reipsa Petrus Christum negavit : &eo relicto, ceteri fugerunt, metu mortis subeundae perculsi. Si dicamus ieiuniis, ei liciis carnis impetus coercendos , Vitanda prorsus esse familiaria muliereularum alloquia, & conversationes, continenter vigilandum, orandumque ; novae benignioris Ethices fautores Rigoristas nos appellant, Tutiori stas, & crudeles. Disei plina quotidie privatim celebrandi adeo invaluit, ut, nemine etiam a diente,
Missa recitetur; sicut Cardinalis Caietanus in a. a. clxxxv III. art. 7. inquit. Tot sunt Missae , quot auditores . . . . Et cu*a extenditur, dum boe laudatur. Absit
tamen ut ego improbem disciplinam quotidie privatim celebrandi. Vigeat floreatis oue disciplinae istius sanctitas. Sed lugeo alteram disciplinam poenitentiae necessariae, sere penitus in pluribus extinctam. Si olim Sacerdotes ad tormentorum immanium conspectum, dc crudelissimae mortis timore perterrefacti , tentationi succubuissent, de furente saevissimo tyranno mortem minante, aliquid libaminis degustassent, ut proprii corporis Ianienam dc mortem declinarent ἰ quamvis probatissimae vitae essent, pluribus lustris, ieiuniis, precibus, gemitibus, ciliciis aboIendum crimen erat. Temperata nune est disciplinae severitas. Verum habet . At numquid penitus antiquata, dc deleta Sola ne consessione praemissa , earnalium flagitiorum sontes Sacerdotes continuo celebrabunt Numquid, inquies, si Sacerdotes aliqui integerrimae vitae, optimeque morati, inopinato casu , alliciente muliercula, non industria quaesita, sed fortuito occurrente, dc ad crimen provocante, lapsi in fornicationis, mollitiei, adulterii erimen fuerint, & corde contriti atque lacrymabundi confiteantur, eos ab altari arcebis3 Mitius istos tractandos sa teor I at non propterea ad altare hodie illos mitterem qui heri vel hae nocte peccarunt. Cedo r si moratae dc integrae conscientiae isti hactenus fuerunt; & prima Vice fornicati, aut polluti suerint; quodnam turbationis chaos lapsorum animum exagitat, quae confusio mentem turbat, quae cordis dc carnis conflictatio
Libidinis bitumen adhue olet de foetet. Et Sacerdotes eiusmodi confusi, dissipati& veluti in partes dilacerati, dispositi, tranquilli, devoti, & digne ad celebrandum parati reputabunturi Ardentior est post primam vicem libidinis aestus , ealea
432쪽
sentior earnis pruritus, sordida phantasmata Impertinentius mentem & cor vexant. Quare timendum est ne ante Iapsum Vitae integritas ficta suerit & imaginaria ;eum vix unquam uno saltu a iustitia & sanctitate in extremum oppositum trans
itus fiat. Verum, ut summae benignitatis argumentum tibi praebeam, annuere vo- Io, tot occurrere circumstantias posse, ut Sacerdotem hae nocte in earnis crimen
Iapsum, mane ad altare mittere possis. Quid benignius postulare a me vales 3 VII. Quid, si Iapsus primus non si, neque secundus uid, si frequenter Sacerdotes in earnis peccata relabantur t Istos ne continuo absolves , quia pectora tundunt, lacrymas fundunt, spondentque emendationem 3 Etiam Turcae, dum Mahometi Meschitas Ingrediuntur, recordanturque Deum se offendisse, lacrymantur , gemunt, veniam implorant, ct a suturis cuIpis abstinentiam promittunt. Suspendenda ergo dubio procul absolutio istis est . & ab altari interdieendi. Sed ad Sacrist am veniunt, palam confitentur, interdum vestibus sacris parati , seandala obiectant, necessitatem celebrandi exaggerant, expectari in Ecclesia a domi na, vel domino Missam clamant. Quid inde 3 Sacrilegia ne sacrilegiis tu ipse adades 3 At si ego celebrationem prohibeo, dc absolutionem suspendo, plures alios Consessarios invenient qui absolvent, & celebrationem permittent. Verum habet.
Et hoc ex tremendissima Dei ira proficiscitur. Hoe est terribile divinae iustitiae supplicium, quo Deus in caecitatis,& obstinationis abyssum illos prolabi sinit. Uevero in tantae caliginis barathro tranquille sordescant, permittit Deus ut Prophetas falsos inveniant, dc Consessarios palpones, fallaces , ct adulatores obvios habeant . Isti, clamat Cyprianus epist. IIII. salsam misericordiam vocant blandam
perniciem , impietatem vocabulo pietatis coloratam , qua contra Evangelii rigorem, contra Domini is Dei segem , temeritate quorumdam laxatur incautis communieatio,
irrita, ἐν falsa pax, periculina dantibus, nibiI accipientibus profutura. Subdit, hoe esse lapsis quod grando fruibus, quod armentis pestilens vastitas, quod navigiis saeva tempestas. Solatium aeternae Dei adimunt, arborem a radice subvertunt, navem copusis, ne in portum perveniat, illisant. VIII. Scandala quae obtruduntur, crepitacula sunt puerorum , & consueta da monum praeitigia. Scandalum scelesti Sacerdotes non verentur, dum comptuli &eincinnati incedunt, dum publice muliercularum conventiculis intersunt, dum vanas vestes contra sacrorum canonum praescripta induunt, dum ludis, comoediis, saltiaionibus, ceterisque insanientis mundi oblectamentis dant operam, dum Missam ipsam mimorum more, praecipiti lingua , vanisque gesticulationibus prosanant, & non sacrificii im sacrosanctum offerre, sed scaenicam repraesentationem se agere perhibent. Haec continua, & publica scandala haudquaquam reformidant. Solum dum, postquam in caeno libidinis, veluti sues, volutati sunt , ad tremendum altare accedere audent, scandala obiiciunt. Non audiet populus, non au-Ce iiij dient
433쪽
dthnt domini & dominae Missam in die festo, si Parochus, si Capellanus non celebret Neque audirent fideles Missam , si sacerdos ieiunus non esset. Porro, si Parocho non ieiuno non permittitur celebrare , tametsi populus Missam non au diret ; quanto minus permittenda est celebratio Parocho , Capellano , Sacerdotiornicatio 3 Semper enim Ecclesia Dei plus horruit, Sacerdoti heri fornicanti, ho. die absolutionem impertiri , dc altaris ministerium concedi, quam Sacerdoti non ieiuno. Siquidem Ecclesia universa tum Graeca , tum Latina Sacerdotes in fornicationem Iapsos, notabili tempore ab altari per duodecim laeula exclusit; nee umquam post unum aut alterum a fornicatione diem offerre sacrificium illis eoniseessit. Disciplina vero ieiunii in variis Ecclesiis varietati obnoxia fuit. Scandali, quod obtruditur , chimaera multis modis auferri a populo potest , aut ieiunium naturale frangendo , aut indispositionem , quae ex variis proficisci caussis potest, allegando. Si quorumdam admiratio , & suspieio mala timeatur ; tanto haec erit magis temeraria , quanto probarionis vitae fuerit Sacerdos qui celebraro orsitit. Verum , ut dixi alias , populus ex plurium Sacerdotum , qui vitam Christiano, nedum Sacerdote, minus dignam agunt, celebratione quotidiana scandalum potius perfert, quam si moderate interrumperent, non ut laxius habenas appetitionibus remitterent, sed ut servorem, & devotionem operibus laboriosis, & virtutum ossiciis icompararent, dc populo ipsi se se devotos & serventes Christi minis ros ostenderent. IX. Facile haec Theologi in suo cubiculo scribunt, & definiunt ; at si in tribunali poenitentiae sederent dc ipsi , ac consessiones audirent, reique periculum
sacerent; tum cognoscerent , diversam esse theoricam scribendi rationem, a practica agendi consuetudine e intelligerent , tot esse circumstantias, quae absolutionis, dc Missae suspensionem non permitterent. sunt nugae, verius dixerim, paradoxae, dc sophismata , 4gnorantia evangelicae doctrinae, dc ecclesiasticae disci. plinae parta. Qui sic argutantur, quorumdam Casuistarum commentis praeventi, di communis corruptelae abusibus obducti , quae communiter fieri vident, licitare putant. Dam in cubiculo scribimus, divinam legem, sanctorum regulas, Conciliorum canones, dc nudam veritatem ob oculos habemus; non humanis respectibus capimur, non minuendae poenitentium frequentiae timore, non subeundae rigorismi notae, non aliarum mundi rationum lenocinio agitamur. Audiant vani argutatores pauca Sanctorum dicta. Innocentius III. Lib. de mUeriis cop. XIII. haec habet . Peccator debet potius eluere ut abstinendo reddatur suspectus , qzam ut eommunicando manducet indignus . S. Thomas III. Part. quaest lxxx. siri. inquit e Pereator tamen oceustus potius deberet efiigere infam
νi quam indigne ad mensam Domini accedere . S. Ioannes Chrysostomus hominm. in AE. ait : Non arbitror inter Sacerdotes multor esse qui Disi fiant ;
434쪽
Eece mundus ubique fervet Sacerdotibu/ I is tamen tam sunt rarissimi Sacerdote, boni, quod vix e centum bonus reperiatur unus. Et tamen Chrysostomi , dc Hiero nymi tempore paucissimi Sacerdotes erant , spectata aetatis nostrae multitudine. Narrat Dionysius Carthusianus Lib. III. de quatuor novissimis, ex Petro Cluniacensi, pium Religiosum Anglum , spiritu raptum in purgatorium, cum miraretur, quod iam pauci Sacerdotes essent in purgatorii poenis , re pectu eorum qui ubique serrais eum castimoniam poEuant ; hoc ab Angelo accepisse responsum, quod ideo ibi paucissimi erant, quia vix aliquis talium veram babet contritionem : ideirco pene omnes baiusmodi aurnaliter damnantur. Si revera contriti essent, ipsi clamarent : Exi a me, quia peerator fum , Domine . Ipsi se altari subducerent , dc mederi congrna poenitentia languoribus, & stetentibus plagis suis curarent. Ipsa celebrandi anxie- tas argumentum est fictae contritionis. Christianus sincere contritus, & selieitatis aeternae amore succensus, Omnia quae mundi sunt, nihil facit, & conculcat. Co fessatior vin facilitas absolvendi, & mittendi ad altaria Sacerdotes relapsos, incentativum relabendi delinquentibus praebet. Et quia corruptela est universalis, ideo in errorem pertrahit, si fieri potest , etiam probos . Mitiorem praesentis Ecclesiae disciplinam laudo, & colo; sed perniciosam laxitatem improbo. Olim aut per i tam vitam, aut per plura Iustra Sacerdotes sornicatores , adulteri, polluti abstinebant ab altari, ut non interruptis gemitibus contractas maculas eluerent. Tem peratior, blandior, mitior nunc sit disciplina. At vestigium saltem aliquod appareat. Cedo: aliquid ne vigoris amisit regula isthaec, Saηcta sanctist An tu ne concupiscentia carnis minus effrenata; an libidinis suror minus impotens quam nuner Tum severitisma & diuturna poenitentia caro comprimebatur. Nunc invecta est nova medendi ratior non amplius cilietis, ieiuniis, eleemosynis , aliisque medicinis, a sacris canonibus praescriptis, carnis vulnera curantur, sed pauculis precatiunculis impositis, quae aut nihil, aut parum incommodant, ad altaria mittuntur flagitiosi. Si Consessariorum praxis obtineret suspendendi absolutionem , & ab altari arcendi Sacerdotes rei bentes in peccata carnis; si, inquam , vigeret disciplina isthaec , & Sacerdotibus menti haereret : diligentiores profecto isti essent in coercenda & perdomanda eo cupiscentia, ea ut ius declinarent mulierum familiare commercium , serventiores in oratione essent. At vident miserio passim Sacerdotes absolvi, & relabi, & in perpetuo relapsuum, & absolutionum circulo volutari, & quotidie celebrare . Huius serpentis, & quaquaversum grassantis corruptelae praestigiis fascinati communem morem, tametsi pravissimum, imitantur, licitumque reputant quod publicum est. - Tu ergo Consessari, & divinorum mysteriorum dispensator, tibi cave ne facilitate absolvendi alienorum sacrilegiorum particeps fias . At , nisi absolvantur . non praemissa consessione celebrabunt. Esto. Ipsi viderint. Pauciora tune erunt sacrilegia; & tu immunis eris a sacrilegiorum participatione. Tibi primum, poste R aliis
435쪽
sfovidendum est. At, Misi essent contriti, contempta consessione, ad altare arem derent. Falleris. Nemo scienter damnari vult. Retundere conscientiae aculeos nituntur, nollent synderesis latratus , & furias illas intestinas experirio Idcirco a solutionis emplastro oblinire stetida uIcera , ct putidas plagas student. Non tibi rigorem, & austeritatem , sed veritatem suadeo. Cura tua eo tendere debet, ut aegrotus sanetur . Si experientia compertum est , post tot absolutiones , post tot sacrificia , e vitiorum coeno minime egressos esse; nullus remanet ambigendi I cus, indignos istos esse tum absolutione, tum celebratione is X. Si viri sancti , praesertim S. Franciscus Salesius, omnium animarum recto, rum mitissimus, Christianos letalium vuInerum expertes, & ab affectu venialium vacuos, octavo tantum die dignos communione existimant ; quis sibi persuadeat, in numeroso Sacerdotum coetu nullos esse affectu ad venialia irretitost Quis in animum sibi inducet , ut credat , adeo universalem esse illam cordis puritatem illam morum castimoniam quam ad dignam quotidianam communionem requirunt Doctores magistri sancti 3 Porro si qui a mortaIibus immunes sunt, non prinpterea digni quotidiana communione reputantur; quodnam de recidivantibus iudicium serendum est Illud autem summopere animadvertendum quod alias indicavi , saltum de extremo ad extremum raro fieri. Vix umquam Sacerdotes a devota, & serventi ceIebratione prolabuntur in carnis flagitia. Sed paullatim semvor tepescit, deservet devotio, languor succedit, & sensim sine sensu celebrantes
evadunt loquaces, garruli, otiosi, murmuratoreo, lintemperantes, iracundi, gulosi,
di tandem in lutum prolabuntur libidinis. Dicam cum duobus praeclarissimis Dominicanae familiae Theologiς, Ioanne a S. Thoma in suo Catecbis pari. rr. Iap.xiro di vincentio Contensonio Lib. XI. pari. II. dio. Iv. capo II. Omnis regularis disciplinae relaxatio, & solutio ab indigna incruenti sacrificii celebratione, & a sacris communionis, quam sine praeparatione. Religiosi plures frequentant, abusa proficiscituris Medicina quae quotidie sumpta non sanat, sed infirmitatem auget, ex perinversa applicatione mortem inducit . Sol, qui ἰceram liquefacit, lapides indurat r& panis, qui sanum stonaachum roborali, infirmum aggravato Similiter tepidis, &languidis iterata celebratio, & repetitae communiones teporem & languorem augent. Habenti enim devotionem maior datur, & abundat - Ab eo vero qui non habet, & quod habet, auseretur ab eo. Quare magnopere formidandum est Praelatis illis Regularium , qui electi ad Dei verbum subditis suis explicandum, Lem Oremque sermonibus suis accendendum , vix de hac serventi, dc devota praeparatione Verba faciunt. Quarumdam constitutionum neglectum, & reculas quasdam exaggerant ; & id undo aut sanctitas , aut relaxatio totius disciplinae manat , silentio praei eunt. Quae non dico , quasi legum etiam minimarum transgressiones tolerare debeant ; sed eo oratio pertinet, ut subditos suos ad dignam ,
436쪽
devotam, & serventem celebrationem Missaxum servidis alloquiis excitent: qui, tum illos exactos disciplinae observatores spectabunt . Ob oculos essitaci sermonε ponant, quo malorum , & flagitiorum xδndem detrudant indevotae, tepidE. Ehminus dignae eelebrationes , Ostendant Scripturarum oraculis , di Sanctorum do ctrina, heine silentii violationem, frequentes e conventu egressus , chori aut mi norem frequentiam, aut indevotam psalmodiam, heinc murmurationes, di intem perantias prodire. Curent , dc identidem ignitis eloquiis inflammare studeant, ut devoti, vigiles, serventesque ad altare tremendum accedant : & eontinuo subdi tos suos spectabunt in choro assiduos & modestos, in resectorio sobrios , & eom munibus escis contentos, in propriis defungendis officiis sedulos & attentos; atque omnium legum, quoad humana infirmitas patitur, vigilantissimos custodes.
437쪽
uuid, ω qmtuplex sit sacrificium. Luaenam eius
D- η scium est , sermonem instituo . Sacrificium in sua ampla significa tione omne opus bonum comprehendit, sive internum, sive exteranum, quod in Dei gloriam dirigitur. Eleeniosyna , ieiunium , preces, achus C dei , spei , caritatis , contritionis, & cetera omnia quae referri in Dei honorem possunt , sacrificii nomen sibi asciscere 'queunt . Immola Deo sacrifieium laudis :I'sal m. xlix. Rursus : Sacrificium laudis honori abit me r Item : Sacrificium Deo spiritus contribulatus , eor contritum humiliatum . - Αd communem sacrificii rationem duo requiruntur e primum , ut opus bonum sit ; alterum , ut in Dei gloriam reseratur ; quemadmodum S. Augustinus Lib. X. de Civ. Dei eap. v r. inquit . Verum sacrificium es omne opus quod agitur , ut sancta focistate labbereamus Deo , relatum ad illum finem boni, quo beati esse possumus. II. Communis sacrificii , proprie & presse accepti , eiusmodi est definitio . Oblatio externa Dii Deo facta , qua in reeunitionem supremi eius dominii a legitimo ministro res aliqua sensibilis er permanens ritu mystico consecratur , ἐν mutatur . Oblatis locum generis occupat; & est actio ministri victimam offerentis . Dicitur oblatio exferna , seu sensibilis : quia est actus religionis , qua homines una coniunguntur . Homines autem communicare simul nequeunt, nisi signis sensibilibus, quibus id manifestant quod intrinsecus animo gerunt. Heinc sacrificium proprie dictum est rei sensibilis; ut distinguatur a sacrificio contriti cordis, & interiorum animae assi ctuum. Soli Deo facta. Solus quippe Deus conditor, de moderator hominum est, principium, & finis. Quis enim sinquit Augustinus Lib. X. de Ciri Dei eap. iv.) saerifieandum esse eensuit nisi ei quem Deum aut scivit, aut putavit, aut finxit δIII. Additur , In recognitionem supremi eius dominii. Sacrificio externo homo servitutem , & subiectionem Deo solemniter profitetur , simulque eontestatur quidquid bonithabet, se ab illo accepisse . Primarius enim sacrificii finis est eu I
438쪽
DSIS. IL DE SACRU. MISSAE. 4 is
tus Deo exhibitus. A legitimo miηistro oblatio immolanda est , scilicet a pers na quae ad hoe ossicium destinata sit. Quare Ozias Rex, qui, eum Saeerdos non esset, sacrificare ausus suit , pinnas luit I ut habetur IL Paralip. cap. xvi M. DLeitur Oblatio rei se bilis, permanentis, ut diltinguatur a precibus, prostrationibus , ceteris ae id genus , quae actu exteriori quidem fiunt ad offerendum cui tum & reverentiam Numini supremo I sed transeunt actu suo. Ritu milieo eo seranda : quia res quae Deo offertula ex profana sacra fieri, dc novum , relicto priore , induere statum debet . Sacrificare enim est sacra sacere, ut praeclare S.
Thomas a. a. quaest. lxxxv. art. 3. ad 3. docetia Sacrificia proprie dicuntuν , quando
circa res Deo oblatas aliquid D I ficut quod animana occidebantur , is eomburebantuν ; Θ boe ipsum nomen senat : nam facrificium dicituν ex hoe quod homo Deit aliquid Derum . Oblatio autem directe, is proprie dieitur , eum Deo aliquid offertur , etiam s. nihil circa ipsum fiat ; sicut dicuntur offerri denarii, veI panesia altari, circa quos nibiI fit . . . Primitia autem oblationes erant , quia Deo offerebantur . . . non erant autem sacrificia , quia nihil sacrum eirea eas fiebat .
Decimae autem , proprie loquendo , non sunt sacrificia , neque oblationes e quia non immediate Deo, sed ministris divini cultus exbibentur . Ultima particula mutatur fgnificat, ut ex dictis constat, rem oblatam destruendam esse aut sanguinis es- susione , aut partium divisione , vel ignis ardore . Heine quando in lege veteri animal vivum offerebatur sine occisione , sacrificium nusquam appellatum fuit . Hae destructione significatur supremum dominium Dei in res omnes . Non est tamen semper necessaria destructio, ut patet in sacrifieio capri emissarii, qui nota occidebatur , sed exul in desertum mittebatur; ut habetur Levit. cap. xvi. Susicit ergo ut fiat aut destructio , aut immutatio . Frumentum quoque contritum , di farina oleo conspersa , & igne concocta , Deoque oblata , sacrificia nuneue
IV. Sacrificium dividitur i. ratione materiae . 2. ratione formae . 3. ratione Gnis. Materia alia solida ; ut animal, quod offerebatur in veteri lege post partam de hostibus victoriam e & ideo ab hostibus bostia, & a victoria mictima numcupatur. Res quoque quae vita carent, solidae plures sunt ἱ ut panis, sal, thus, spicae, triticum . Panis in frusta scindebatur , simila sartagine , vel clibano cremabatur , sal urebatur , thus adolebatur , spicarum manipulus torrebatur , tritu eum conterebatur . Eiusmodi sacrificia dicebantur immolationes . Alia est materia liquida, ut vinum, cileum, sanguis, aqua, quae aliquando offerebantur ι di haec
V. Ratione sormae sacrificium tribuitur in holocaustum, In Iaerifieium, seu h stiam pro peccato. & hostiam pacificam . Omnium sacrifieiorum persectissimum erat holocaustum , quod totum consumebatur . Sactificium pro peccato partim
439쪽
consumebatur , partim in usum Sacerdotum cedebat , illudque in templi atrio comedebant e unde prodiit, peecata populi, seu victimas pro peccato oblatas, comedere Sacerdotes ..Offerebatur non solum pro peccatis tum internis, tum e ternis, ex malitia patratis ; sed etiam pro peccatis ignorantiae; ut patet ex L vis. iv. & v. Hostia pacifica partim cremebatur, partim edebatur. tum a Saoeerdotibus, tum ab osserentibus . offerri solebat aut pro acceptis beneficiis, aut ad nova imploranda .
VI. Dividitur saeri scium ex parte sinis in latreutieum , eucharisticum , impetratorium , & propitiatorium . Latreoticum sic nuncupatur ob latriae , seu persectae servitutis cultum Deo exhibitum , tamquam supreino Domino ; idque holocausto maxime perficitur . Eucharisticum in gratiarum actionem pro benefi-eiis acceptis offertur : impetratorium pro beneficiis impetrandis offertur : & in lege veteri utrumque hostia pacifica vocabatur . Propitiatorium Deum nobis placatum reddit , & propitium I offerturque pro peccatis , poenis , & flagellis
VII. Sacrificii necessitatem colligit S. Thomas 2.2. quaes. Ixxxv. art. I. ex dupliei .capite, nempe ex parte Dei, & ex parte hominis. Deo quippe, ut supremo rerum omnium conditori , protestatio debetur alti dominii , quod in nos habet ;eique gratiae pro tot collatis in nos benesciis agendae e & quia continenter novis eiusdem beneficiis egemus; idcirco incessanter impetranda a nobis sunt. Expiatio quoque peccatorum , quae contra ipsum committuntur, sacrificii necessitatem manifestat. Naturalis ratio inquit Angelicus dictat homini, quod alterai supeνiori subdatur propter defectus quos in se se sentit, in quibus ab aliquo δε- periori eget adiuvari, is dirigi e quicquid iuud sit , hoe est quod apud omnes
dieitur Deus. Sicut autem in rebus naturalibus naturaliter inferiora supeνioribus subduntur ; ita etiam naturalis ratio dictat homini secandum naturalem tu alio
nem, ut ei quod est supra hominem, subiectionem , is honorem exhibeat Deundum suum modum. M autem modus eonveniens homini . ut fenobilibus Agnis utatur ad aliqua exprimenda : quia ex sensibilibus euaisionem Aecipit . Et ideo ex naturali ratione procedit quod bomo quibusdam sensibilibus rebus utatur , ferens eas Deo
in signum debitae subiectionis, is bonoris, secundum similitudinem eorum qui domianir fuis HSqua efferunt in recognitionem riminii. me autem pertinet ad rationem Deri ii. Et ideo oblutio sacrificii pertinet ad ius naturale. VIII. QMatuor saerificiorum genera respondent quatuor persectionibus . I. suprema eius maiestas, sub cuius dominio cuncta sunt posita , recognoscitur per hoIocaustum, in quo sineero affectu omnia Deo offerimus , & exinanimur , ceu victimae igne caritatis omnino consumptae , absque ulla rapina, memores illius Isaiae Ixi. Ego Domisur . . . Odio habens rapinam in boloeavso . Expende se
440쪽
tio, num revera in angulo cordis tui Riiqcid latitet Deo usurpatum. II. est iri mensa Dei erga nos bonitas, qua nos ex nihilo eduxit, conservatque . Hane in finitam bonitatem quotidie recolimus sacrificio eucharistico , quo gratiarum actio ne, rependimus. III. est iustitia infinita, cui iniurias peccatis nostris irrogamus , pro quibus sacrificio propitiatorio sati facere corde contrito nitimur. IV. est aeteriana beatitudo, in eiusdem divinarum persectionum plenitudine sita, qua ipse frui tur, quaeque est noster ultimu3 finis. Huic persectioni respondet sacrificium impe tratorium, quo postulamus Omnia auxilia quibus hunc assequi finem valeamus . Omnia haec quatuor sacrificia eminentiore quodam modo splendent in sacrificio Missis, quod est latreuticum holocaustum , eucharisticum , propitiatorium, & impetratorium; ut insta clarius explicabitur.
i. 'T τ Ariis nominibus Missis sacrificium appellatur. I. Dicitur Liturgia , quae V signifieat totum illud ministerium quo sacrificium perficitur. II. Srnaxis , seu coniunctio sdelium' eum Christo. III. Oblatio , quae in expiationem peccatorum offertur. IV. Coludia, seu congregatio fidelis populi ad sacra mysteria peragenda. V. DIcitur Missa a verbo mittere, sive quod Christus hostia sit a Deo nobis mira ; sive quod ex donis a populo missis sacrificium fieret ; sive quia ,
peracto sacrificio, populus mittitur, Diacono canente : Ite, missa est. Duas veluti in partes Missa olim distinguebatur. Prima dicebatur catechumenori , & pce nitentium tisque ad offertorium . Hac parte completa, Diaconus elata voce clamabat : Exite eatechumeni, paenitentes, indisi. Altera pars Mima fidelium appellabatur, qua finita, dimittebatur populus.
II. Petrobusiani , Albigenses, Tuingliani, Lutherani , Calvinistae Missae laetificium de medio sustulerunt. Lutherus in formula Missae, quam pro Ecclesia Vit tembergensi anno i 123. edidit, sacrificium Mime abominationem appellat. Et tamen in consessione Augustana , edita anno I 33o. dc decem post annos reformata. haec Protestantes scripserunt . Falso accusantur Ecclesia nostrae , quod Missam oboleant : retinetur enim Missa apud nor, summa reverentia celebratur. Subdola, dc captiosa est protestatio isthaee . Celebrant utique haereticorum aliqui Missam, a seipsis fabrieatam & eortuptam, in qua nulla fit oblatio. Contendunt illi, sola fide iustificari homines; iniuriamque fieri passioni Christi, si post unicam
illius oblationem in ervee factam , alia repetatur oblatio . Inserunt heinc, nullum nune reperiri sacrificium propitiationis . Illorum ergo Mita est, inquient ,