Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

31쪽

8 AMα. θια α' Ui-ο δυσην θειν δαπα Esse quasi diceret, illum quidem missum faciamus, sed ad lyssem cuius cura me angit, transeamus. Aduersaliuam vero vim praesesert haec particula in sermonibus in quibus aliquid negantes, aliud ponimus quam quod prius positum est: Vt, ουχος λώπιος, vel totum quidem 5cedimus,uerum negamus qualitatem vel conditionem aliquam. Vt in Epi

γγω ζω, διλ μ ἐπ σπα. In hac eadem significatione respondet particulae ἰυ,, pro δι accipitur.Vt siquis dicat, μυκειν se, ἀλλα υ quod etiam μακρον A, dici potest. In quo sensu disserta si, quod hic quidem non sine 'ν, αλλὰ vero plerumque sine eo dicitur Cuius exempla passim occurrunt apud auctores Cum itaque talem sensum praeseserat, ab αλλο nomine, quod ζοεικαν appellatur , derivari videtur, eiusque significationem retinere per ιλλα namque coniunctionem, αλλο,

idest aliud , ponimus quam quod supra positum est. Qua ratione sit, ut distinguendi ac definiendi vim ha

beat. Varius autem est apud auctores usus huius particulae cuius tamen modi omnes praedictam naturam S originem aliqua ratione redolent. Praecedit enim det Θακε λά nrita λόν tae, id est hortatorios & suasorios sermones, ut

Naevis, Στο pro cm accipit ilr,4 quiddam praeterea quae posita sunt videtur inserre. tunc pro quare, quapropter accipiuir. Vt apud Virg. quare agite. in

hoc sigia ficatu accipitur apud Platonem V . νο ν. αμ' Ocn τελον ἡμῶν te λῶ ηομνυ λι α καδμὼν c. quamobreni si quis S c. Et hac ratione in approbationibus44ssens bus recipitur. Vt ἀνα ic υλως γ' Sic cum aliquid faciendum proponuur, αυλα τέ et Vν astipulamur ut saepe apud Platonem. Vbi etiam συμπι misici MnMγ re accipitur ut proxime dictum est. Con-ilenitenim epilogis αλα quem ada odum etiam Hippo

32쪽

inc λκι--ποδ . nihil agis eo modo quo coepisti; quare

vel propterea latera eius contunde. In qua etiam significatione λάψια aduersativum sensum aliqua ex parte sapit .cum enim aliquid diximus,eo repudiat aliud proponimus.Valet etiam per se tantundem quod α'e ed. idest,

sed etiam: V ἶ-Aod σεν. αλκο-θεν quod per inde valet,ac si dixisset. A in ADAνα mi αμά C a m ν: non tan tum periclitatus, verum etiam passus est . Ponitur etiam pro imo vero, 'uin etiam, vel sed potius Plutarch. in Lycurg. πολιακώλαπαρτη πιλωίαν,ἀήαἰ.λο ασκηττυ βίον εχum: non ciuitatis institutionem,sed potius viri ad virtutem se exercentis, di sapientis vitam ducens. Differt auiatem ab eo quod approbantis,in consentientis est, eo quod in illo quidem absolute ponitur,& nullam particulam praecedentem respicit. hic vero adia negativam refertur, ut in proxime citato exemplo umλε- ιαμώ. ος sic apud eundem in RomuIo. si μὴ λεγε rota υκας, α ΜαἰEωW-ρωμ υσι--ὀνόμ ατ Ni m Mας Quorum veris horu sensus est, quod si res non ita habet ut quidam asserui, sed utebantur Romani Talasiae nomine: Ubi no recte aera particulam pro nam causativo accipi docet Lexico. graphus, vertes verba illa ,α- ῶν &c. nam utebantur. Di Fert etiam ὀαMα proxime dicta significatione in superiori illo exemplo,ύκ κι --.α-- . quod illis huidem id quod prius ponitur, continetur in polleriore. qui enim malum aliquod passus est,antequam in illud incideret non longe abfuit ab eo. hoc autem plane est peri. clitari continetur itaque prius in posteriore. In hoc au

id quod posterius est,non refert quod prius est, imo muliatum ab illo distat, in quo Λα suam propriam ira cipuam vim,idest τὰν δ γει- obtinet. ου πολεμ πολιτἁανέ

33쪽

Io λλά. αψώδεος ασκηΓυ C. . negat enim urbem Spartam ciui talis institutionem habuisse , sed hominis sapientis, S ad virtutem se exercentis vitam instituit Te contendit. Habet itaque eam vim ut ad ea,quae posta sunt aliquid adde.

multis alijs in locis. In quibus o LM perseidem valet quod αλλὰ M. cu tamen ad sermonis integritatem requiratur expresso ἰ particulae,non solum in consequetia se monis,ut in proxime dicto exemplo, sed etiam in principio comprehensionis clausulae ivt apud Xenophontem, ναρηα. Vbi posteaquam Socrates Antisthenis cuiusdam laudes quasdam exposuit, subiungit et Mὶ ουφιν Me

M M. Quorum verborum lensus est, Non ad omnem ciue pertinebit virtus illa de qua dictum est, neque ad illum

qui solum liber sit, nisi solutus quoque ab ori mi opere sit: Merit series verborum talis; λδ μ νον ξcειροι, Μα

lum se diuit ijs dignos arbitrantur, sed etiam c.Vbi lex iis graphus totam vocem αλλ'ειμ nisi, significare docet. supprimens ἀλλs particulae signi Mationem. Cum tamen in eiusmodi particularum oppositione ipsum αλλὰ suam natiuam significationem retineat.nec a sibi appositis particulis naturam suam immutari aut supprimi patiatur. Quemadmodum putat exicographus, qui immutari quidem ἁλλα significationem putat in αλ οπιν,4 quibusdam alijs, in quibus tamen vis αλλοι particulae nequaqua immutatur supprimi autem eiusdem particulae vim arbi. tratur in Q ἔγωγ' quod equidem interpretatur. in multis alijs aggregatis αλλοι particulae adiunctarum sit gniticationem tribuit'. quippe qui ex particula alicuius iublecutione putat αλλοὶ coniunctionis lignificationem

34쪽

immutari ut cum αλλα pro,atqui,accipi asserit, si post άλ--λλον sublequatur: ut apud Demosthene, αλλοὶ πολυό-λλαν δὲ τῶ σαντα δεῖ quae exicographus, atqui Ionge lectis res habet in imo nihil hors reperietur,latine

reddidit. Vbi tamen ἀλλα non tam pro, atqui, Πωὐτ1 κας, qliam pro, sed διατρει- accipitur. quippe cum adpriecedentem negationem reseratur.est enim integer senissus. κόις Γυτο,αἰλώ πιλλο δελ-λλίν δ ἀ-ντος idest,res

non ita se habet, sed multum abest, imo vero toto coelod litat Multa praeterea huic particu lae inepte tribuit lexi.cographus ex aliarum particularum adiunctione. Quae operae pretium et hoc loco recensere, ne Tirones deci.

piantur. Ac primum quidem quod ait ἀλλοὶ per se proretαν accipi adiecta di particula, se ipse refellit cum dicit

αλλα γε pro,at certe,atqui,& verumtamen accipi. Deinde quod pronum, an vim ν,--accipiatur. prorationali 2b, multisque alijs, nulla auctoritate confirmat Sciendum autem, non ex omnis particulae adiunctione , αλλα coniunctionis vim I gnificationem immutari, sed ex paucarum admodum, qualis est disiunctiva ex qua fit αλλη, quod, nisi,&prarierquam significat, de quo infra. Caeterum αλλα tam sola per se quam νη A vocibus subiecta obiectionibus conuenit, ut apud latinos particula, at Aristot a. Ethicorum: λ'ισας, Γι- , - - Φηωηνα ἰάλλοι si Γι-5ς , υε me Imrra δρως . Vbi αλῆ .non solum obiectioni, sed etiam responsioni erisuit non aliter quam si in obiectione νη in vocibus subi j-ceretur. vi apud Demosthenem: νη δῖα λλο ravassisas inuria in παρεμ sin vis. At enim ipsae litterae.cui obiectioni his verbis respondet: αλλ ολη ουπε ἰερῆ. σάκροαλεωι, ΣμτL Αειναν ἔ-o.de quibus suo loco fusius. Non solum autem alternis obiectionibus, sed etiam alternis oppositionibus deseruit apud A ristophanem in Pluto. Gra

35쪽

δολιον ἡκι- γ.hμῆς.ἀλλύηγε υνιον. . .. ἀλλοίιος , δε γε Irii. quorum exemplorum prior pars,non minus quam posterior per,at,particulam latine efferretur ac prior quide illa vim uitio se habet. altera autem oppositivam. Porro

obiectiones si cum interrogatione fiant,solet λάλλὼ vicis. sim percontationibus ciesponsionibus aptari ut apud Demosthenem in m suas αἶ- να oviumά Gκ νώμνί-ἀλωλῶ ν απαων.άλως ὁ δ πιλεπιν ἀλωαυGr. εειρομης ἐβουλcae . In cuius exempli ultima partem αλ priore loco positum,vim habet is motis κάμ. in posterio, re autem, cum interrogationi respondet, significat,at, vel atqui Vbi non minus quam alibi aduersaliuam vim pra sesero opponit enim aliquid, ex quo insertur remotio praecedentis propositionis Xenoph. a. Σαπμνηα.ἰαῖ δεσμ

οωτον. α μη δ βάλλειωησκε ς - ἐμνυ αλλα - αιτώμονες ευγινεται λοια γεις οἴς σάπιώβω cνω συν me οἰμω interrogatus enim, nunquid existimaturus ellet in se crimen conIerri, respondet, imo ego cum aliquem mihi conciliare volo iam ineo rationem qua me suspicaris aegre laturum.ex quo infert, non eo animo se fore, ut aris bitretur, in se crimen conserri, si eo modo concilietur sic apud Aristophanem in Pluto αλλι- ανιοἘνουκ εῶ τ mi in iam σε ΓΘί, Na. ἀλα ἔγωγ ῆφιλιου. idest imo vero

plusquam credi possit amo superaddit enim aliquid ne

gando ea quae praecesserunt ut sit sensus tantum abest ut oderim, ut etiam supra modum amem. Aduersaliuam quoque naturam sapit, cum μιωυι- accipitur ponitur enim ο αλ quemadmodum ys, pro saltem;vt apud latianos certe,& at certe Aristoph. in Nebulis: ἔ-re si carta

36쪽

tus quam diximus non omnis ciuis erit In VI.etiam Polit. αλλα, pro attamen, S at certe usus est, A, μη --δMατον, αλλα σφυ-.Vbi si nomen δυνα reperatur, αλλὰ ἡ ν -- δυνατον,apparebit in ἀλλα vis aduersat tua. Porro μειω- M acceptum, ε,&ουν, particulis copulatu G. λλήλου.&sit αλλάγ. Vt Iliad. primo.αλλαγε Hs aram θεν

- Γν ωάλλ aud quod& αἰλάουῖγε dicitur . quod interru-iptum ut plurimu inuenitur apud auctores 'N idem quod

λα, ιμωτον. Vbi es κίνον vox supplenda est, vel ipsum αλῆ pro αλλα μουνον accipiendum nam ipsum M εnter eoam ducendum est. Dicitur enim λαλλὰ testerdum

ἔλθῆκαι,4 aliquid praesupponit quod breuitatis gratia

omittatur . Quae causa est cur 'λλα cui aliquid deest adorationis persectionem ipsum abundare videatur ut apud Aristophanem in Nebulis; το At G 'πάρ- λα- βοιμαο,οἰ-ουδ ἐρεβινθου. uae locutio plena esset hoc modo, ο δέ - ο γερα ρον λαβοιμα μη cra αἰξίοι πνοι, γέ- ληι,ἀ-ουδψανθου,non modo non magno aliquo pretio, sed ne ciceris quidem: idest ne cicere quidem uno quibus verbis vilitatem pellis seniorum ostendit quos excoria, tum iri asserit, si iuuenis ille qui illic loquens inducitur, persuadere possit ab ipsis filij parentes esse verberandos. Accipitur etiam D δι-e, licet non abundare videatur.

ut cum in eadem fabula inducitur pater metuens obiurgare filium illis verbis: Ail σει-.άλ, iacte τυ και,

ibi deest ad sensus absolutionem ,αλλώ πω, Edie a G.

37쪽

14 AλλImν. m. Sunt sertasse&alismodi quibus huius pari: ulaevius continetur quos diligens obteruator poterit ex auis cstolum lectione sibi colligere. Restat ut animaduertatur particulam hanc multis alijs praeponi, ex quibus nihil prorsus significationi eius accedit, neque demitur, qui coquid opinetur lexicographus. Quia 'εγωγε duas voces

unica voce,e quidem,interpretatur. inter particulas appositas αλλα coniunctioni est etiam Γι ut apud Galenum in primo Methodi. Aλλα Γι κάν, πειον γε τι λυγινεκοῖ χει, .Quas voces pro,atqui,& at vero, certe accipi docet Budaeus. Et nonnullas alias huiusmodi appositi ne seu adiunctiones α particulae, cum alijs non ut v ces in quibus ἀλλα praecedit in ordine constructionis, sed ut formales quasdam notas describit. Ignificati nem cuique minime conuenientem tribuit. ut cum docet, ἀλλο Eη, licet si id esto,significare.cum tamen, sed oportet significet,ut supra dictum est.

Axom etiam, antequam, iri usquam significare do. cet, afferensa ut archi exemplum, ιμωδουκ Muηφαγειλά ς, MOH- άήοταν τία μουσαν, σηται In qua locutione vox αλλο-,εἰ sia significare posset, si tempus τοῦ φαγεῖν α ιους,indicare certum auctor vellet, di non potius, φαγεῖν ou dou omnino excludere id enim spectat qui loquitur ut neget se venales ficus unquam com asturum, sed tunc demum se comesturum, quando proda

centem regionem acquisiuimet.& sic repetendae erunt v ces φηφαγῶν ut sit integra locutio, ου is φαγειν Διους,αλ-λ'om via φερουσαν, σπιαι τότε fallitur aute

lexi cographus ex eo quod putat λυ particulae arus adverbi subsequentis propriam utriusque gnificatio, nem hipprimi,& tertium quoddam ex ipsis resultare hie αλλο-υ , veru metiam,& multo magis, docet ignificare. Budaeus quoque ex αλαι coniunctione quibusdam alijs parturi

38쪽

Aλλ'σταν,Aα οὐ,Αγκουκά AM'ουχ. sparticulis apposita, formales notas constituit. Inter quas λ,υ,5c αλάοὐκ, ωά 'ουχ describit.Quas voces ut αλλὰ μη, non autem, vel non potius significare docet, afferens exemplum Gregorij,πις μεγγimescan- ώl Noymίαν Huc ,αλλ'ουκ φειλον- ημῶ το - μειον in δίχται. Vbi ἀλλὰ copulative tunc accipitur pro καὶ, ut ipsemet Budaeus interpretatur,& non potius: item pro non etiam accipi docet in illo Gregorij ά 'ουὶ μαγώ νος κεινος non item sic fecit beatus ille vir in quo exemplo ὁ φοεικον est ἀλλἀ Interrogatiue etia accipi docet in illo Demosth. Εἰλλ'. υκ α - ΕΘ.tii et mira quod, imo vero non ne sta' tim dicerenti latine reddidit. Et ἀλλ υχ pro eodem accipi in illo Demosthenis ἀψ'ουῆσυ Γιουπς quod, an non tu talis, latine reddidit. Vbi ἀλλ non interrogatiua magis quam aduersaliua est tametsi nonnunquam interrogati-ue proferatur ut apud Aristophanem in Pluto: άλλ'ου λαγὼ Hamus es πύπαμνυα Atqui aliud est interrogatiue proserri, aliud interrogationis signium esse . Nam vel rum secundae personae tametsi interrogatiue omnes proferri possunt, nemo tamen inter signa interrogationis Psas commemoraret. Apud Isocr. etiam πει Nnω- inue nitur ἀλλλου negationi praepositum ἄλλον comparatiuo respondens χιλλα μῶλλο αιειυντα συνμνα βρῖς συνιξα δ' - πανου- , ἀλλ'ου τοῖς ποF.πουσr.Vbi videtur ἀλλ'ου loco par. ticula selectivae accipi, cum tamen ἀλλ'οὐ pro μου positum sit.Nam si passim sensum verborum sequamur, quae quadrare possent vocabula idem significare dicamus, aliaque ea quae recepta sun plena erunt omnia enallages.

Non igitur quia in hoc loco Isocratis pselectivum quadrat ideo ἀλκου pro fit selectivo accipi dicendum, nec idem cum illo significare. Nec nego sub αλλα particula huiusmodi voces describendas esse i sed non ideo esset αλλὰ particulae,in adiunctarum vis ad diueis a cuiusque relatio supprimenda locutiones etiam essent explicanda supplendo quod ad orationis absolutionem deelti Atque

39쪽

Λtque obseruandum in quibus nain ραλλα vim natiuam retineat suam Mubi a mutat vel alieret. Quod mox age n. dum est.

voX, ex λαὶ ωα e constans, exceptiuam vim habet.& pro hin, id est,nili accipitur Aristo t. 3. Et hic. ἐκρυmον ου παν-τον,άλκο αγε ο -Cεβουλανυῆον. Vbi M'αραγ pro αλλα κρω accipi videtur in sensu eκ-ceptiuoin limitativo, propter limitativam particulam .dicit enim, non omne spontaneum eligibile esse , sed id tantum cuius consultatio antecessit. Quando alliena interrogativo iungitur, 'λλοι particula suam retinet

significationem. Αλλ'αρα enim, sed nunquid significat. est principium quaestionis seu dubitationis.Quod officium

Aλλα γιρ: Obiectionibus conuenit. vi atqui, apud latiis nos. ex eoque, at enim, sed enim, ductum esse vide. tur.αλλον ἁ φη- τις , at enim dicet aliquis. Dicitur etiam in hoc sensu cum Abadverbio Isocr. in Paneg. ἀλλα γὰρ ἴσως δὲὰ τὰς συνει119 αξιον χειν Accipitur etiam aduer-fatiue pro ἀλλ'ὀμως sine obiectione 'sicr. ad Nicoclern αλλὰ si υκ e. τῶς ἀχ et ιλ αδ μντων F

ζητεῖν τα ιγνοτητας:veruntamen in sermonibus qui admo. res&vitam instituendam pertinent, nouitatem spectare non oportet. Inuenitur etiam interruptum aliarum v

40쪽

εἰκάθ ,ανΘ . Min Pluto confirmare quidam contendit,la στένια , quae in ea fabula inducitur ἐρωυν esse in il

τε αγωδκον quibus alter opponit, μύου ἔ si δῶδες at faces non habet quas ἐριννύες habere solent in quo sensu i d otiosum esse notauit Interpros quod tamen minime otiosum est reddit enim causam quare non Unῖe arbitranda sit.quae negatio in αλλὰ aduersaliua implicite continetur.ut sit integra locutio ,αμ'οὐκ ἡ apod, si χlδαδαc.acque ita ubi q. in alijs exuplis seruari potest vis causativa particulae si, supplendo aliquid extrinsecus,tametsi non adeo ubique com nrode;vt in illo Aristophanis loco in Nebtilis: ε ε - νος G ος -κἀγαθος μύουκ ἐθέλει γομαν νώ.iampliciter quidem expcnitur, pro attamen ut

sit sensus, ex repetitione supradictorum quod quamuis sit mihi filius bonae indolis cingenij, tamen minime discere

vult. si quis autem causativam vim, si seruare velit, non repetendum sed supplendum erit extrinsecus, ἀλλ iiii 3 οσὸς κἀγαθον -τον ε' .ου da θελειὸ ν Hlν. Sic in supradicto Isocratis ad Nicoclem loco, dupliciter in te pretari possumus voces 'λλο siri altero quidem modo supprimendo vim causativam particulae si, pro αμυως repetendo praecedentia λ m υτων ουτως ἐχντων,ομως c. ωsicyαλλα ad superiora reseretur si autem pro ομως acceptum, ad subsequenti Hoc itaque modo ο θ αἰ- τ ῶβαως deseruiet Altero autem modo si causativam eius vim seruare volemus , non repetenda erunt quae supradicta lunt, sed supplendum aliunde aliquid totus locus Iso

post quae subiicit αλλὰ σουκα reia 2 γ ις τοις et σῖ--τηδυμ των - τεῖν, λάσχα νοτητας In quibus άλλα ἐ'ειπῖκῶς ad subintelligenda reseretur ut sit plena lo cuticia