Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

51쪽

. 'or autem,ex αλλα collisam ultimam habente, orio causativo constat & nisi quod vel praeterquam quod fgnificat. ut apud Synesium. ὁ OGuchm AH,

λλοπή, ex ἀλλο,&, nominibus, s particula discreti-ua seu selectiva constat. In quo aggregato τί particula modo α'όει ν est, ut infra declarabitur. modo ἐστημ Nκον. tunc pro τ αλλο η ideli quid aliud quam,vel praeterquaaccipitur. v apud Herodotum in Clio. ει εθξηοητουπυο-

ιστι - acceptum interrogationis signum aliquod ante se habet, propter quod quamuis tota clausula interroga liue proferatur, non ideo ipsum αλυτ interrogationis signira esse dicitur quippe cum singulae ipsius particulae propriam significationem retineant. Praecedit autem in . terdum alterum τι, interlogative prolatum &tunc τs, in αλ οπαός ι cst.Vt in Critone sφῶιώρ ἡ ταυτα κει--,αλλίον οmuγὼ sp .ais του, ψαλλο η , quid aliud quam fateam

52쪽

Aλλοτis,&Ἀλλοπὰ . assateamur. Quandoque ψαμ interrogatiua itidem nota praecedit ut in Phaedones αρα- λει ἡ ρου θι.εῖνα, Θ ναΓν, τί τλῆς ψ Husta απαλυγεν idest, num aluid quid arbitra inur esse mortem quam animae discessum a corpore Nonnunquam αρα solum praecedit,ut in supra citato loco Platonis in sophista. ψάλλοni; ξ. exquibus colligitur, αλura vocem, quantumuis interrogatiue proferatur, non tamen interrogationis signum esse quippe cum semper constituentium particularum significa.

tionem retineat. At in formalibus notis, voces aut una aut omnes quae namquamque constituunt tuam propriam

significationem deponunt, Maliam quandam induunt. quae non admodum sapit constituetium naturam. Vt proxime dictum est de αλλο et formali nota. Dicitur etiam sine

interrogatione, cum negatio praecedit, οὐκ αλλῖαη, nihil aliud quam; vel si conditionalis. ut in lympo. οχοπειοι λο ν si λεγης, ει άλαρτ λεγ ς,, τοδε.& tunc τί nomen αρροπι est. siue autem et interrogatiuum sit, sue αοει semper particula ad αλλο nomen refertur siue mox deinceps ipsus rasubsequatur,liue quibusdam interpositis.

Nonnunquam locos, αμ' particula ponitur ut apud Platonem quarto de Repub ει αλλοτ Στοβλε ψας η δειλαι,

pter distantiam η particulae ab αλura Dicitur etiam αλυτ st, aggregatum in principio interrogationis possitum ut apud Platonem in Apolog em πιι διει υλξιτε, ει ,αλλοτ; -αλεις ποιοῦ si ς ως sigram: οι νεωτεροι ν ι; Vbi vocem αλλοτ verbo a πλείςου ταῶ ἔ, particulam, o ma applicabimus, ut sit αλ nn ἀὶ πλει

. rariore pro ου vita illativo saepe accipitur apud Platonem: tatam O de repub inductione inseri Socrates,

nullam artem ut quod sibi utile est prospicere,& curare, sed rei

53쪽

sed rei subiectae circa quam versatur. Quod etiam in arte medica ait fieri in illis verbis, αλλοπι ema. - φ ἐγὼ οὐ δήια-Fος ουδ ις, αει αξος δῆ , ,sta α συμφέρον σκοπεῖάλλοιτο - , post quae subiungit alteram illationem: υνο κυβῬητης c.ex qua illatione patet αλ uncia etiani via fessi illativum esse. etiamsi interrogative proferretur. In Gorgia etiam illative accipitur. post Obvia subsequitiir colligit enim ibi Socrates actiones omnes non

per se,sed finis gratia suscipi. cum ex quibusdam singu

AMως τεχὴ praesertim aggregatum ex αλλωe, quod est aliter,&M,ia coniunctionibus, limitatiuum est in post se habet condicionem,uel causam subsequentem sue expressam, lite tacitam ,α Mως τε, ει, okάψως - α λιώ, αλλω Mεαί. Accipitur autem modo pro multo magis, naodo pro multo minus quando enim negativa ptaecedit, pro multo minus accipitur ut si dicas: ο αδκmnονα-ως τε iti εἰ φίλοι es,1. nullus iniuria afficiendus est, multo ininus si amicus. cum vero affirmativa praecedit multo magis significat ut apud Xenophontem primo π πιημ. εφὶ is λὶ μηδε α φελιια αν Font κωλυεβί, ψως τ' Ἀνθ -c d n praesertim si temerari j sint idest,multo manis coercendi sunt si temerarissint. in secundo, i ,lta

τουτων ἐγου γ ν Θημωάτων παPa. Θυμῶ,αλλως τε κλει egere κες κρι&c. Notandum autem condicionem siue causam

interdum non expresse sed implicite poni perparticipiti

54쪽

ma is quam sensu, significatione has inter se particulas

dii terrea

De particula μάλ Cap. a. Α μὰ prarier verbalem significationem, in qua idem ' quod Θάρρ ,ideli confide,& bono animo esto significat, ut apud Aristophanem in Nebulis, m e. - ει σαθ 1υπς ἀφου ξιν δίκ=σ:πεψ ἀώλ A mσκε. μίσοφος Q φύση Vbi

cum dubitet Socrates num pollit adolescentulus quidam Rhetoricarin Dialecticae idoneus esse auditor, pater Socratem bono animo esse iubet.ac si dicerete doce modo naaddiscentem videbis. Et paulo infra apud eundem συ πῶς α δενη μωανθαν ν πεq. α λει υλ bono animo esto, ne dubitane non sim optime percepturus quicquid do cueris. rursum φεψ τL et ἀρν odis γναίειν,ομω Ἀσανες α ι ει --γμα S. κρ αρξει κομ/ῖ si σοφι in ἐδεξιον. Dicitur etiam cum affectu querimonior: comminationis ab eo qui se iniuria at sectum esse arbitretur ut apud eun

ων in θλη ς λκμην η ἔ 1. ξανθ ἀμυ. - εχ αἶτ',Dως Γ met p δεηθείης αὐλθεος αλοι. Quod ita pronuntiandum est quemadmodum hodie videmus indignabundos homines proferre . querimoniae iuncta comminationis verba indicem digitum transuersum ori admouentes, vel

etiam mordentes. In quo etiam sensu verbi imperati vita. suifica

55쪽

gnificationem praesesert A qua significatione non paruiti

declinat cum adverbialiter pro nempe, d nimirum, ut deis licet,scilicet, utique accipitur. v apud Plutalch. ιαμ et r. η.lam φασι e Lycim Θυσα τον Πυλ οραν. αλιλλα με γλαφυροτερον τα , μου -τερον ων τῶ θεωρημπτος ὁ reliqua.multo enim videlicet elegantius 3cc. Qua ratione inter has particulas in hoc commentario describitur vox haec, ut quae non ut materiale vocabulum, aliquid significet, sed quae alijs ornamentum efficacitatem asserat. ad quem scopum particularum tractationem dirigimus. ut in praefatione dictum est. Ponitur & in affumptione, vel

quasi assumptione. ut αλ' V D ιu pro atqui, apud

Luci an Gn. γ λαλο ME . rεινῶν διδα ξαντα, πρψῆτο ἰαχi λ .est enim sensus,oportere ii qui verbis docuisset contemnendas esse diuitias, re etiam superiorem se omni su cro ostendere. At ille talem se ostendebat. Ex cuius consequentis positione,videtur poni antecedens aliquod.

. N particular vim /λητικL,S λει λογικV,id est potentialem,&indefinitae orationis effectricem tametti omnes sere grammatici agnoscunt, tamen earum facultatum velut immemores, particulam hanc in eo quod ipsi constituunt expletivarum 4 superuacanearum particularum genere collocant. sicut complures alias,' iras propter peculiarem quandam significati mem, in nullo coriam generum in qua illi coniunctiones distribulant collocare pollunt. in qua re quid ab irdius accidere potest, quam ut quibus vim aliquam significationem tribuunt, eas nona potiori facultate, sed a deteriori denominent, quamuis interdum praeter sui generis facultatem ut superuacaneae

accipiantur neque enim tale coniunctio lim genus constituendum est, in quo non nisi superuacaneae particulae

56쪽

collocentur, quae inferciendi tantum orationem, 'uasi rimas eius explendi officium praestent. nam quas illi a b - πλησα Πω vocant, quum pro diuersa earum significa. tione alia ad aliud coniunctionum genus pertineat, pro pinimque significationem sui generis unaquaeque. a. beat, quod illi etiam imprudentes fatentur, dum particu lam αν, eiusque συνωνυπιν en, alias quasdam quas inter expletivas collocant, in alijs etiam generibus recensent. Nonnunquam tamen apud auctores, iraesertim poetas ornatus siue metri gratia sua nudatae significatione accipiuntur. nec solum ab uno genere coniunctionum in aliud nonnullas particulas transferunt; sed ex adverbijs etiam voces alias propriam .peculiarem habentes significationem, inter et ι ησψιπυς coniunctiones traducunt.

vesia adverbium temporis, Metri locale seu coniecturale.

AG al seuerandi,& alias nonnullas.& sic id quod vocibus quibusdam diuersarum partium orationis accidit, ut videlicet tanquam expletivae superuacanea aliquando accipiantur , id ac si unum quoddam genus esset, in unius

partium orationis modum redigunt. Porro οἴ particula omnibus modis verbalibus iungitur, uno imperativo excepto. Optativo namque iubiunetiuo ad dillinguendam utriusque modi multiplicem significationem,ut mox declarabimus Indicativo vero evinfinito , nec non participiorum vocibus ad immutandam naturalem vocum illarum significationem, iungitur . Cum itaque earum vocum quae Optatiuo modo tribuuntur,ea significatio, quo modus ille denominatur, manifesta ut nominata balia autem significationes, nec nominatae nec adeo manifestae;

necesse erat signo aliquo ipsas ab optandi sensuri vocum modi illius aequi uocatione discerni atque distingui. Haec igitur particula potentialem modum, qui aequi uoce sub optandi modi vocibus dicitur, ab opiadi modo distinguit. cuius rei signum est, quod cum prandi modus per se sine

ullo signo suam significatione praeseserat ut in illo Theo , E nidis:

57쪽

onidis:αλλά-MηFA. ολι --δ επιτ μα ων.& apud Sophoclem ἄπαῖ ενοι - ος ec , m. Iliad. κίνιβυλο esse Amρσα πειιάμοιο πολιν.& alibi sexcelles apud auctores,si illiusmodi vocibus particulam hanc addas, nooptatiuum amplius,sed potentialem sensum habebunt.Vt si dicas, πηβοι Meti οσπτυχι ρος.&έῶν λοι διωα ρκα φ . de ἀλλ μοι δε α ον. tunc voces ειη, αυοιο, διυ,non optandi, sed potentialis modi euadent .Patet igitur ex eo quod optandi sensus particulam hanc respicit, modum illum cui necessario adhaeret, diuersum ab illo es.sequamuis voce conueniat. Porro potetialis modi exempla innumerabilia sunt apud auctores iiijs illud Aristot. est in tertio Et hic. δλατα δέ AN Gore A. idest, quae per nos fieri possunt in apud Aesch. συ ασκα alis Στο --lc. idest in . quod Aristoph expressiit in Pluto. n si ames 3 mi δύναιο ἀγαθον;Nec vero potentialis modi voces tantum, sed eae etiam quae per verba debeo &4olo explicantur cum Optatiui modi vocibus aequi uoce di. cuntur a cuius aequi uocatione Aparticulae adiumento

distinguitur. Voluntatis quidem sensus sub optandi voce est apud Aristophanem in Pluto cγις αν ήδη Γήσανηρρtς,πti Ihλους δ α βαφύοις; Interrogat enim an prauos homines vitare, Mad bonos posthac se velit conferre. Neque enim optat ut id praestet, nec dubitat an possit, sed interrogat an velit eiusmodi est illud eiusdem co&ρί- η. κερδdicram καν ριπος πλεοι Accipitur enim ibi εοιώ, non pronauigare posset, vel deberet, sed pro nauigare vellet perinde ac si dixisset, προαιρέτα αλέ ν Sic in Vespis: ε - γαρ

equidem vitam hanc cum quocunque alio bono nollet ncommutare. neque enim απευχ Γι,nec posse negat se hanc vitam cum alia commutare. sed nolle se ait. o quod ad electionem Minstitutum suu attinet, id minime se facti rumprofitetur. Sic apud Demosth. ς ποινίαν:οτε 'iso

58쪽

quantur, neque posse negat falsum enim ess et sed cursequi alienas consuetudines velint, interrogati inserens minime debere ipsos id facere qui sensus optandi modi sensui aduersatur. Nam si enunciatiue proseras hanc linsam interrogatiuam Demost h. locutionem hoc modo i οὐαἔFοτα. eis. H υμεάρον NHουντες, κειν α δωκοι M, tunc optandi modus clarius apparebit erit enim sensus, nullam esse causam cur hoc velint. Modus quoque is, qui oportere vel debere significat, tametsi aliquando per obliqua Indicativi tempora αν particulam et Tertur, tamen hoc fit cum de re praeterita est sermo. Vt apud Isbcratem in Archidamo ο δμώω ua ξαπιασης τῆς ασια χαίρωLPη--ν.Vbi id notandum est,nisi de re praeterita sermo sit,non posse hunc modum per indicativum et Terri. si enim de repraesenti aut futura esset sermo, peroptandi voce dicere

αψαν μερον οἰνγρcoit id est, non deberes Regibus maledicere no enim negat ipsum velle aut posse maledicere,sed ostendit non debere. Porro modus quo oportere significamus,etiam sine, particula per optatiui voces exprimitur.

ut in illo senario apud Aristophanem in Vespis h hi τις

ἔκ Ain εχ iω, quam quisque norit artem, in hac se exerceat. In quo exemplo deest A particula. quae verbo ρύb debetur. qui modus quamuis sub imperandi modo reduci possit; scilicet quamuis in supradicto exemplo voce hJbi per εμ interpretari possimus, id tamen perena l- Iagen accidit. Nec vero modorumis aliarum partium enallage partes ipsas confundit, ita ut non sermaliter altera ab altera distinguatur.Ita volendi modus a potentiali modo ac debendi formaliter dii fert tametsi nonnulla occurrunt quae sub omnes hos modos reduci possim ut it Iud Sophoclis in Aiace: αθήν. m α νῶ λωὰ πιμενως

59쪽

36 ν. pro volo manere, pro possum, pro debeo manere, accipi potest. magis tamen ad voluntatis modum accedit ut apud Aristoph. in Equit. δ α βουλειτο am sust τοῖς x im

sse pro βούussi λεγ ν accipitur Alibi debendi sensum ha

quod pro potestis, vel debetis currere, accipi potest. Sic

γiσαι idest licet loqui, vel debes. Nec vero in Optatiuimodi vocibus duntaxat vim biητικων,3c voluntatis, ac debendi sensum obtinet, sed in indicatiui quoque modi, et insinit iri participiorum vocibus. Tanta enim cli huius particulae vis, ut Indicatiui quoque modi obliquis temporibus apposita,cum ipsis praedictos modos referat. De cuius particulta constructione cum Indicatiui modi vocibus, sciendum originalia tempora, praesens videlicet Iuturum,nec non praeteritum persectum cum directeri definite esse,vel factam esse,vel futuram re aliquam enuntient, in actu ponant, minime obliquorum modorum sensum recipere posse nec eorum quidem signa quae actum tollunt,& ad potentiam redigunt.cuiusmodi est particula, quae ceteris omnibus Indicatiui modi vocibus apposita, eas addicit condicioni aut tacitae aut cX pressae, ut potet tialem vel voluntatis modum referant eu simpliciter actu deponant, ut Ampo αῖ, idest scriberem nisi hoc esset. με - χα μνα .e- . idestscripsissem nisi S c. ua condicio exprimitur apud Sophoclem in Aiace.κα- est: & quidem effecisset, si ego neglexissem. 1ici socr. in Areopag. ia ρυδυια, μυξαι ει η πολυ τί φυπν νεγον quorum nihil efficere potuissent, nisi c. Sine condicionis quoque subsecutione per is particulam ter Indicativi voces, actus tollitur; potentialis vel debendi vel voluntatis modus efficitur. Voluntatis modi exemplueti apud Isocrin Paneg. οι πολῖαι ηδοντι αἰῶ- ἐπορα s

60쪽

non enim potuisse, et voluisse, nec debuisse illum menti nem facere affirmat,sed futurum suisse, ut seipsum accus ret,si se accusare aggressus esset. Vbi vox ἐμυ-η6 non tam plusquam persecto, quam praeterito imperfecto tribuit test. Caeterum praeterito quoque persecto iungi particulam hanc Budaeus ait , tametsi Gaza negauerit afferens contra GaZae praeceptum ex Isocrate σῆ τῆς αἰπιδόσεια exemplum . -εινωὶ us ηγγῖαα ταχ ου αφρit Ἀης δεξης ταυτ ς ecquo tamen exemplo non colligitur Indicatiui

praeterito per tecto iungi particulam hanc;cum res 2 vox non indicatiui sed infinitiusmodi sit Iungitur etiam plus qua persecto Indicatiui apud Xenophote in Oeconomico

& factam,non ut factam, sed quae fieri posset, vi huius particulae significamus. hoc autem est actum ad potentiam reducere. Qui modus a superiore in quo condicio subsequitur codistat, quod in illo ut condicio indicat nitri inesse ponitur , in hoc vero, id quod iam fuit in actu, ad potentiam reducimus sine ulla condicione exempla huius