장음표시 사용
171쪽
infesta Sohorrenda seditio, ut sedetur, quae per Sathana,tanquam
plaga Dei excitatur,uenit in mentem,ut Ill. D. V. exhorter acim
plorem,magna sane spe alc fiducia, quod Ill. D. V possit sciat ,
modo uclit, multifariam auxilio esse, simul cum deuota ad Deum scopucto prece, ut res melius habeat. Et hic breuiter est scopus, ut Ill. D. V.
C dedat sese in starum Matrimoni j ato Episcopatum in saecularem
seopu du Principatum conuertar, ac falsum nomen praetextum p Ecclesi ea uxore sti ei status abiiciat ac dimittat. Et hae sunt rationes meae. Primum. ut per hoc ultio diuina praeueniatur,ac Sathanae eripiatur causa se ditionum. Nunc enim luce clarius est, Statum Ecclesiasticum manifeste contra Deum eius tonore esse. Idcirco simpliciter nullo pacto sperandum est Deum ab ira ultionec cessaturu esse, quamdiu a tam manifesta abominatione contumeliac sui sanet nomianis non cessatur Domine Deus. Si vos Episcopi ac Principes in tempore rem adiuuis iis, alcis Euangelio spacium dedissetis,acin- cepissetis mutare id,quod manifesta est abominatio:quam pulchre ac tranquille hoc per ordinatam potestatem legitime foret institutum at iere lium, quod nunc DiaboIus cum furore confundit. Quum autem nes uidere neciaudire uellent, sed cum temeritate manifestam abominationem sustinere conarentur, dimisit illud Deus nihilominus cadere sun divis cum indignatione, ut ostendat,uerbum suum potentius esse cunctis rebus,ac progredi oporotere, etiam si millies amplior esset mundus. Deinde, quod coni. munis populus nunc eo ust eruditus est, ut intelligat iam Ecclesi sticum statum nihil es : Sicut id satis suprem ostendunt tam uaria Cantica, di fieria dc stomata deriseria. Ubi in omnibus parietibus, in omnivarijs schedulis, postremo etiam in ChartiIudio. Presbyteri Monachic depinguntur,ac uelut Iudibrium ac portentum habetur, ubicunc Ecclesiastica persona uidetur auditurue. Quid ergo conducit, contra fluminis impetu pugnare, ac tenere,
Pseudo, quod nec uuIt nec potest teneris Hoc certe uel palpari potest,
propheta. Cum Ecclesiasticus status ex cordibus hominum abierit, ac usi, deo contemprus sit non esse sperandum, ullam fore uel requiem uel cessationem,nisi ex oculis quoc abeat. Sed quanto magis tenotur ac reputatur, tanto plus irridetur ac parvipenditur. Quid ergo prodest,tali pertinacia homines eo magis incitare, ac irritare comtra seipsum: praesertim, cum Deus ipse sententiam ultionem irgeat Ecclesiasticos eradicaturus . Sicut ait Psal. X. Perdis impios,
ut etiam nomen eorum in aeternum pereat Astum est Ecclesiasti cus status permanere non potest,multo minus ad honorem redire.
Deus tetigit eum, porta ipsum interire. Hoc . non aliud. Haec
172쪽
Haec potest Ill. D. V. praeuenire, ac per seipsam auxilio esse, ut ultro aboleatur.Et in est, Deum amore, rem quoc cii gratia peragendam esse, ne cogatur cum indignatione hanc ad rem Diabolo uti. ' '' Et Ill D. U. grandem aci hoc prae caeteris habet causam: Qtiande- quidem ipsa in Deum praeuaricata, ad manutenendum statum
Ecclesiast icum, magnas contulit impensas,ut consortaretur.Quod si homines aliud iam uiderent, cor quoq; eorum pulchre conue teretur. At silli. D. V adhuc restiterit, aut rem suspenderit, ueren
dum est , no diu posse perdurare Corda enim no desistunt, quemadmodum nec ira Dei desistit. Et habet Ill. D. V. pulchrussa exem Exeptuni plum, Magnum Magistrum Prussiae, quam pulchre ac gratiose a magno Deus talem immutationem disposuerit, quae ante Decem annos, m/gistro nec speranda neci; credenda fuisset, etiamsi Esaias aut Paulus an P Vi nunci allet. Quum uero ille angeliodospacium Sc honorem da iret ipsum ei multo plus gloriae at Ionoris reddidit,quini optare suillet ausus. At longe maius excmplum laret Ill D. . Quae iii medio Germaniae, ex maximis Capitibus unum quocpexist it, hic multos homines tranquillos redderet atq; lucraretur, aliostpEpiscopos subsequenter alliceret. Tunc Sc Deus se uidendum prςberet in gloria, dum se Ill D. U. erga eum humiliaret, eiust Euan gelio et nomini cederet locumcidaret: Sicut promittit ipse Ioan . . Qui honorificauerit me hunc honorificabo Sc ego aut autem inhonorauerit me, inhonorabitur 6 ille. Super eiusmodi tam potenti consolatorias promissione atteritet alacriter Ill. D. . eripialc se ex scelesto impios statu, in beatum diuinum a statuit, Matrimonii, ubi Deus propicium se faciet inueniri. Quod si tanta uino
inuitas publica Germaniae quam ego magnifacio, o Puso ualde creatione. pium est III. D. . non permoveat:hoc tamen ues solum sussctice vet,quod Ill D. U. comperit ac fateri cogitur,se a Deo uirilem per sonam faciam esse. Iam uero uti popus ac uoluntas Dei est,ut uir habeat mulierem, Gen.t. Non est bonum inquit Deus uirum csse sollam,faciam ei adiutricem,que circa eum sit. Ubi igitur Deus non facit miraculum, Angelum ex homine faciens,non possum uidere,quomodo uir queat, absin ira indignatione poti, solus aestae muliere manere occi Haec serpens antiquus per Lutherum. Caeterum Princeps ille hominis improbam leuitate audaciainc Constantia Z uanitatem contemnens, ad eas literas dissimulando prudenter Card con. tacuit:licet in publicuaediderit eas Ludicrus. Ad quas sane respon- RI serus fuisset Ioannes Cochlaeus Moguntiae tunc degens,nisi tar Q 'dius aequo uenissent in manus eius, quando iam sopita 8 elangui
da erat illarum sama,quaen Sc Principis illius grauitas Sc constantia
173쪽
tia ultro contemptibilem reddebant. Eiusmodi enim Syrenas iampridem audierat naultas, quidem nobilitate conspicuas. E quibus hona pars crant in occulto, tum Principes tum Comites N Barones,qui eius lenitate ac mansuetudine freti familiari admonitione uxoria tanto Pontifici suggerere clam non siintueriti. Quibus sane temeritatibus essessitum est, ut uulgus Lutheranorum uana
Astii has, delusum saepe mendacem cOfinxerit amana, Principem illum, di ut, i, abiecto Pontificatu, luxisse uxorem Sed multo adhuc impuden Angliam tiori audacia Lutherus aggrestiis est Regem Angliae,HEN RIGUM III. Quem publice prius tot probris laedorrjsa annis, atq; calumni ', ad populosi Nationes traduxerat. Ipse quidem affirmabat se illediu siliste a Rege Danis Chrisberno qui e regnis suis profugus,exul, per Germaniam uagabatur ut ad psum scriboret Regem Angliae Uerum Duo Angli Apost alae,qui aliquandiu
fuerant uittenbergae, non solum quaerebant subuertere Merc tores hos, qui eos occulte in exilio fouebant calebant Verum etiam cunctos Angliae populos, uolente nolente Rege, breui per nouum Lutheri Testamentum, quod in Anglicanam traduxerat linguam, Luthcranos fore sperabant. cnerat iam Coloniam
Novum Agrippinam ut Testamentum sic traductum,per TyMographos . iiii est in multa Milia multiplicatum,occulte sub aliis mercibus deueheret Ahilitean inde ita Angliam. Tanta enim eis erat rei bene gerendae fiducia, ut primo aggrestu peterent a Typographis,Sex ilia sub praelum dari. Illi autem subuerentes, ne grauissimo ast cerentur damno,siquid aduersi acciderct, tantum Tria ilia sub praelum miserunt: Quaesitaliciter uenderentur, facile postent imprimi denuo.Iam literas ad Sanctos, qui sim in Anglis, praemiserat Pomeranus,Mad Rege quoc scripserat ipse Lutherus. Cunci nouu Testamen
tum mox stubsequuturum crederetur, tanta ex ea spe laetitia Luth ranos inuasit,ac uanae fiduciae ueto inflauit,ut gaudio disten ti,ante Opustula diem ruperint secretum uanista stationibus. Exulabat eo tempo Ruperi re Coloniae Ioannes Cochlarus, Decanus Ecclesiae B Virginis
Abbλ Francosordiensis, Qui per hospitem situm, Georgium Lauer, h. 21ia Canonicum ad Apostolos,Abbati Tuitiensi redditus familiariter
notus, ubi audista opera quaedam Ruperti Tuitiensis quondam Abbatis,mittenda esse Nurmbergam ut Lutheranis arderentur in publicum coepit summo studio eam rem & dissuadere Mimpe dire. Nam Lutherani in eum usin diem,cum omnes Bibliothecas antiquas diligentissime exquisiuissent ac discussissent,nullum prorsas autorem ex unciis tot saeculorum Doctoribus Ecclesiae inuentire potueriint,qui Lutheri dogmata comprobastianuentum tandem
174쪽
dem illius Ruperti, qui ante 4no annos uixerat, opusculum, cui imitaus erat,Desidiora uerbi Dei,mox Nurenbergs a Lutheranis euulgatum est. Quod suo titulo ita mox placuit omnibus Lutheranis,ut nihil uideretur eo autore desiderabilius. Interim ex Triteo
mi intelligebat,illum coplura scripsisse opuscula, sed duo tantum
paruula inuenerant:Quorum unum de potentia, estertini deuoluntate Dei inscriptum erat. In eorum aeditione multa Lutherice apposuerat Osiander, uxoratus presbyter praedicator quibus pium autorem impiae se star patronum facere tentabat. Et iam didum egerant cum ipso Abbate Tulliensi ut reliqua Ruperti pora Nurenbergam excudenda, transmitteret. Ille uero,ut a CO Opi, uti chlaeo audiuit quantum periculi foret ea in re,si pium autorem tra illius Coloderet in manus impiorum, qui eum non solum impiis praefationi nia retenta hus,5 annotationibus laede contaminaruri essent. Verum etiam ec excusa. integros N sanos illius sensus deprauaturi, ex Catholico antiquo secturi essent, elicum nouum,qui uideretur cucta Lutheri dolamata ante annos Oo. approbasse Abbas igitur ille,uir bonus,mutata sententia, uolumina iam in grandem fascem compacta,ueIut Nurenbergam, ansmittenda, apud se retinuit. In quo sane fasce
erant XIIII libri in Evangelii Ioannis, XIl. libri in Apocalypsim eiusdem,Sc XII. libri,de Diuinis offici js. Cum autem Mon,
dii quieturi non essent, nisi aederentur opera illa:Cochlaeus Pe tro Quentellio,& Arnoldo Berclananno sedulo suasit ut comminibus inter se impensis Naucris ea opera susciperent aedenda. Per
suadere tamen non potuit,donec tandem Onanem sitam operam
ad aeditionem illam eis pollicitus esset. Cunc aeditio illa satis us Mosaeis existeret,non egebant amplius impulsore Cochlaeo,sed Plura eius: ipsimet ultro plui a illius opuscula desiderabant rogantes nunc dem opus, Abbatem,nunc Cochlaeum,ut undecunc plura coquirerent. Ab cula post has ita ex uetustis S. Benedicti Monasteriis perquisiuit XXXII ''Vςniri Iibros in XII prophetas minores,& UILIibros in Canticum Canticorum Cochlaeus uero inuenit Coloniae in Bibliotheca Maioris Ecclesiae IX. libros De glorificatione Trinitatis, Scirocessione
Spiritus sancti. Et in scholis Artiu grande uolumen,quod de operibus Trinitatis inscriptu, XLII.coplectebatur libros.E quibus in Genesim erat IX. In Exodum IIII.&c. Cuia sciret Rupertii olim Leodrjad S. Lauretiit iste Monachu scripsitTheoderico Hezio, Canonico Leodiensi, quem Romae post obitu Adriani I. cuius
ille a Secretis intimus extiterat familiarius cognouerat,obsecrans,
ut is in eo monasterio perquireret, quidnam exsuperti libris extaret.Ille ergo repperit maxime desideratum opus, XIII libros in Matthaeum.
175쪽
Matiliaeum de Gloria Sc honore filia laominis Uerum transmittere Coloniam non potuit Archetypum, nisi ipse cum duobus adris Canonicis, pio restituendo exemplari cunei bona sua in hypotheca Monachis obligaret. Ea igitur uolumina uniuersa Cochlsus, Moguntiam euocatus, secum detulit, alcyibi residens ad editio- Secretum nem Pr parauit,Coloniaci edenda remisit. Hinc Typographis Anglicora Coloniensibus notior ac familiarior fastus, audiuit eos aliquando Apost- stiter pocula fiducialiter a filiare,Velint Nolint Rex Z Cardinalis Angliae, totam Angliam breui sore Luthera nam Audiuit item, duos ibi latitare Anglos eruditos inguarum ieritos et disertos, quos tamen uidere aut alloqui nunquam potuit. Vocatis ita*inhospitium suum quibusdam Typographis, posteaquam mero incaluissent, unus eorum in secretiori colloquio reuelauit illi arcanum, quoad Lutheri partes trahenda esset Anglia Nempe uersari sub praelo Tria ilia Exemplarium Novi Testamenti Lithcrani, in Anglicanam linguam translati, ac proccssum esse iamus ad literam Alphabeti K. in ordine Quaternionum. Impensas abunde suppetia Mercatoribus Anglicis, qui opus excusem lana inuecturi per tota Angliam latenter dispergere uellent, antequam Rex aut Cardinalis rescire aut prohibere possit.Cochlsis intra semetit admiratione uarie affectus, laris mirabundusis Cerorem dissimulabat Altero autem die, periculi magnitudine tristis secum expendens, cogitabat, quo nam pacto possit commode pessinus Hermanus illis conatibus obsistere Abiit igitur clam ad Hermantium Rinck,
Coloid iis . l0niensem, ac Militem Auratum, qui MCaesari Scs pilii Regi Angliae familiaris erat Consiliarius, ei rem omnem,ut
citi, acceperat uini beneficio indicauit Ille ut coetius omnia constarent, alium misit expIoratu in eam donium, ubi opus excudebatur iuxta
indicium Cochlari. Cuq ab illo accepisset rem ita habere, ingentem Papy ri copiam ibi existcre:adiit Senatum, at est ecit, ut Typographis interdiceretur, ne ultra progrederentur in eo opere.
Duo Apostate Angli, arreptis secun Quaternionibus impressis, austigerunt, nauigio per Rhenum ascendentes Uuormaciam ubi plebs pleno surore Lutherizabat, ut ibi per aIlum Typographum creptum perficerent opus uincus uero S Cochlaeus de his mox admonuerunt Iiteris suis Regem, Cardinalem p capiseopum
Roffensem, ut quamdiligentissime praecauerent in omnibus Angliae portubus, ne merx illa perniciosissima inueheretur. Ferunt Dominum Cuthebertum Tun stallum uirum disertissimum,Episcopum tunc Londinensem, nunc Dunetinensem, cum adeptus
fuisset unum ex illis exemplaribus, in maxima concione ad populuLondini
176쪽
Londini publice affirmasse, supra duo Milia deprauationum atq;
peruersitarum se in uno opere illo depri hendisse. Dum haec agerentur, peruenit tandem in manus Regis Angliae epistola Luthe ri, quam is anno superiore scripserat uittenbergae, prima die Septembris. Eam stac praemissa salutatione in huc moduexorsus est. Quanquam uereri merito debuerim, Serenissime Rex IllustriL Epistola smecpPrinceps,literis Maiestatem tuam tentare,ut qui mihi con Lutheri ad
scius maxime sum, grauissime offensam esse Maiestate tuam libet
Io meo, quem non meo genio, sed incitantibus iis, qui Maiestat Iibi . tuae parum fauebant, stultus S praetaps aedidi. Tamen spem Mausim mihi facit non modo Regia illa tua Clementia, sic mihi literis
de uerbis in dies calata a quam plurimis, ut cum mortalem sese no uerit,immortales inimicitias seruaturum esse non credam: Uerum
etiam quod fide dignis testibus didici, libellum sub Maiestatis tuae nomine in me aeditum,non esse Regis Angliae, ut uideri uolebant subdoli Sophistae, qui Maiestatis tuae titulo abusi non senserunt, quantum sibi jpsis periculum in regia ignominia pararent:praese tim illud monstruma publicum odium Deis, hominum, Cardinalis Eboracensis, pestis illa Regni tui: Ita,ut uehementer nunc pudenditis, metuam oculos coram Maiestate tua leuare, qui pas sus sum leuitate ista me moueri in talem tantumq; Regem, per vligno illosopcrarios praesertim,cum sim sex vermis quem locontemptu oportuit uictum aut neglectu esse.Accidit ad haec quod me serio copulit, quantumuis abiectum scribere,Maiestatem tuam'ccipisse fauere Euangelio ,8c non parum taedere istius generis hominum perditorum. Hoc sane nuncium filii uere Euangelion, id cs ,laetum nuncium cordi meo. Quare his literis prosterno me podibus Maiestatis tuae,quantum postlim humillime, 8 per Christi
crucem Sc gloriam oro Sc obsecro, Maiesi as tua dignetur sese Bbmittere Mueniam donare, in quibuscunq; Maiestatem tuam laesi, sicut Christus orauit 8 dimittere debita nos quoq; inuicem iussit. Deinde si Maiestati tus Serenissimae no uidebitur contemneti Osseri Rodum ut alio libello publico Palinodiam cantem, Mnomen Maicii Palino. statis tuae rursus honorem: Det mihi clementem aliquam significa di-m Luci. tionem. Tum in me mora noti erit ulla,sacia illud libentissime c.
Rursus sub finem sic ait. Quid mirii uero, si Caesar Maliquot Principes in me saeuiunt Nonne, ut Psalmus secundus dicit, aduersus Dominum 8 Christum suum remunt pentes:meditantur POpulli,conspirant reges terrae N conueniunt Principes ut mirandum
potius sit, si aliquis Principum, Regum Euangelio faueat. Huic miraculo in Maiestate tua,quam opto ex totis medullis aliquando
177쪽
gratulari.Et ipse dominus quo praesente M uolente haec scribo
cooperetur uerbis meis,ut Rex Anglie breui fiat perfectus discipulus Christa, Euangeli)Φ profestar, tum Lutheri Clementissimus Dominus Amen. Responsium,si ullum uerit Maiestati tuae,expecto clemens benignum, uittenberra prima Septembris anni Domini M. D. X XU.n sporisto epistolae Rex ille extemplo respondit, cum satis ollaceret, Regis An quo tenderet subdola eius oratio.Caeterum cum responsio illabo gliae corra ne prolixa eruditionis,& grauitatis plena sit,multis modis acuticibus est per Typographos uulgata, at etiam per Emserum MCochlarum in Germanicam linguam uersa. Hic satis fuerit,paucuIae in memoriam reduxis e Primum igitur ita respondit Rex. Quod ais,libri te tui pudere nescio quam tu istud uere dicas.Verum hoc unum scio satis esse causae,cur debeat non illius modo libri pudere te,sed tuorum etiam ferme omnium. Quippe, qui nihil pene complectantur aliud,quam errores turpissimos, Minsanissimas haereses,nec ratione fulcitas,nec eruditione subnixas:sed quas allisit Scoffirmat tantum pertinax impudentia, dum tantus autor haberapostaeas,quantus nec hodie quisquam fit,nec antehac usquam
fit. Nec satis uideo, qui uerum sit, ut ad aedendum in me librillam tuum sis ab iis incitatus, qui parum fauebant mihi Cum res ipsa doceat, ab iis incitatum potius, qui parum fauebant tibi. Quippe quum liber tuus sit eiusmodi, ut nec aliud quicquam, quam PrO-hrum conciliare possit autori, Zc librum honestet meum. Cui tuus declarat ne uerbum quidem sani capitis ullum repperisse, quod aliquando possis opponere. Quae res satis, ut opinor, indicat, uter
Liber Re nostrum causam habeat meliorem. Iam quantumuis te fingasgi d SV credere, aeditum a me libellum non esse meum, sed meo nomine λm ηδ subornatum a Sophiis subdolis: Tamen & meum est e,multi m
iore fide digni, quam sunt tui illi fide digni testes, cognoscunt. Et
ego,quanto tibi mita placet,lanto magis libenter agnosco. Nam quod eum mihi scribis ignominiam parere,nemo certe non intelligit quintumlibet tu disiimules,quam aegre habet animum tuum, quod libesius meus tanto bonorum &doctorum omnium con sensit comprobatus est. Tum eius Sedis honorifico calculo: s ut tuas condemnauit hori eses,ita sanctissimo uiro Hieronymo tantae
fuit autoritatis,ut satis esse duceret, si suam illi Sed fidem approb, Card. Eho ret. Et post pauca Iam, quod pestilente inquit lingua scurrat racensis ris in Reuerendissimum in Christo Patrem, Cardinalem Ebor censem,Primarium Consiliarium nostrum N Angliae Cancella riu magis perspeciam habeo singulare eius pria lentiam, quam
178쪽
ut eum quiccitiam commoueri credam scurrilibus eius linguae conuitiis quae in totam scurratur Ecclesiam,quae sanctissimos proscindit patres quae nullos no blasphemat Diuos, Christi Q contemnit Apostolo's, quae sanctissimam Christi matrem inhonorat, quae Deum ipsum uelut sederum sontem,autorem,impulsorem pilas. phema Quae blasphemiarum tuarum detestanda colluuies, nuLQuamno euidenter patet, tum ex omni Parte perniciosorum oporum quae tanto Christiani populi danino conscripsisti: tum ex his, oua passim in Germania tam suriose patrant, tuis haeresibus esterat rustici. Ita Reueredissimus ille Pater, quanquam nobis iamdiu filii propter eximias eius uirtutes, charissimus: idem tamen est, eries indies tanto nobis charior, quanto illum tibi tui similibus
inaς videmus inuisum . Nam quod eum Regia me pestem p g 'pild, non est consilium fraterculo rationem reddere, ex enis uiri sin stulari prudentia, fide, labore studio,b salubri diligentia,NOS , Luthri,
reonumin nostrum quanta consequamur commoda Uerum ut ranos. omittam caetera, ues hoc satis indicio est, quam toti terra nostrae salutaris sit,Quod ex animi nostri sententia demandatum sibi munus perquim dilipente exequitur,dc ditionem nostram sedulo purpans haeresum uestraru pestilente contagio:Quibus interdum Intiant Angliam, quidam uehementer aegroti: Nempe ex iis uocietes plagis,quas insalubris oris tui noxius infecit afflatus. Quos tamen ipsos diligenti inquisitione compertos eiusmodi Reuereno dissimi Patris salubri diligentia, non solum arcuimus, ne quid ad nostros eius lepra serperci: Uerum etiam tradiatos commode,&maona cum charitate curatos, fidei integritati reddidimus. Et infra.Scribis Luthere uehementer pudere te, Oculos in nos attollere, Exprobrat quod te tam leuiter pastus sis per operarios iniquitatis, ut ais, ad Luthero
uersius nos moueri: Uerum ego profecto noni ut m gi. Jc
miror, quod te non pudet serio, leuare palpebras, , uel in Deum Abis iii uel hominem quenquam probum oculos intendere, qui te pas tacitisus sis, instigante Diabolo, in eam ingenii Ieuitatem cadere, ut ob earnis ineptias S obsecinas libidines, quum frater Augustianianus esses, Monacham Deo dicatam, scelerato compressu ui
Iaris. Quid, quod non represisisti solum. Quale flagitium si dempnasses olim apud Romanos Ethnicos, 8 illa terram uiua subiisset. 8c tu ad morte usin uerberibus esses multarus Uerum etiam, quod nimio est execrabilius publice pro uxore nuptiis incestissumis traduxisti, alc ita palam summo cum totius mundi stupore. summo per orbem totum opprobrio uestro, summo cum sacrosancti coniugii contemptu,sunama cum sanctistimorum uotorum
179쪽
ias Acr E sc Ripτ MARTINI LvTAE R icontumelia, per nephas abuteris in quotidianum prostibulum. Deniq; quod omnium est maxime detestandum, quum te deberct tam execrandi facinoris pudor Sodolor obruere poenitentiae Ioco prae te fers miser impudentem gloriam, tant longe fugiens implorationem ueniae, ut etiam in tu sceleris exemplum,passim
per pseudoreligioses alios literis ac libris prouoces. Et post multa. iiud , iam quod honoris tantum, scilicet tam ciuiliter offers nobis, ut si
eucati quod mihi Placiturum sentias,alium librum non graueris a dcre, quo de turpe sit, a me largiter meras laudes praedices simul ea reuocans ac retexens tali laudari omnia quae dudum in diuersum scripseras Hoc te labore toto, Lu-ihrre, oppido quam libens libero. Nec penim sic incendor gloriae ieiunio ut tuos libros in meas laudes ambiam, sed opto potius, quod magis in rem sit tuam: Nempe, ut agnitis crroribus 5 rocantatis haeresibus, resipiscens tandem, reuersus ad fidem, sceam scriptis probes operibus bonis, ut inde audem possis es gloriam dare Deo. Alioquis ad istum, quo coepisti, modum, inhaeresibus impiis, Nimproba uita perrexeris,me prosecto laudare n potes impensius,quanis uituperes: Nec diuerso magis odiose traducere,quam si quammaxime potes extollas: Si uerum est,ut est
prosecto,quod legitur apud Senecam, Tam turpe tibi sit laudaria Rex Luibe turpibus, quam si lauderis ob turpia. Quamobrem cum scribis,
'py 'l' libri tui in mea diti uehementer te pudere culpam transferen in heredigii alios, neici quos, quorum instigationi parueris, o pedibus meis non putat aduolutus suppliciter oras ueniam: sperans, quum me mortalem meminerim, quod imimortales inimicitias nolim gerere. Profecto. ut here, tametsi tu magni e N sublimiter de teipse sentiens,pro Diro tanto sempc habuisti te, ut non puduerit, scriptis etiam tuis profiteri, non esse Blum te, sed Z sutitru sempcr, ne uiuum modo, sed praeterea mortuum, immo exustis etiam cineribus, Scin mille Proiectis maria, perpetuum tameia hostema inimicum Pontifici cuius fastigio non nescio quam longo Reges interuallo sunt imis Pares)Ego te nunquam tamen aestimaui tanti,ut unquam sim di gnatus esse inimicus tibi: tametsi haereses tuas habeam, quantum
alius quisquam exosas. Sed nec eorum conuitiorum quicquam,qitibus in me scurriliter debacchatus es, tam ualde me commouit, ut non prece multo minore nobis possis, quam qua nunc es usus,p , ii, isti facere, si tibi res ex animo et stricere satis ageretur Sccidulusdam Epistolas sic scripsit in prologo suo quidam Anglus. Angli in Regis ingenium Sc prudentiam ostendunt uel sediti ab eo li despectum bri quibus insana atq; impia dogmata Martini Lui heri sic cons. Luxhς i. tauit,sic Lutherum ipsum omni consilio contra diuerendi denidauit.
180쪽
Cault ut omni rationis loco sublato,ad meretricia iurgia, Ac scurri liacouitia duntaxat Lutherus colligerit. Qtiod Rex pri identissimus,atc id eruditissi naus,cusensisset, no est dignatiis cum stiir- rate impuro nebulone conligari Sed pro magni itidine animi, ea omnia blatera meta nugalia, frigidi fraterculi scommata tan Φcachinnantis morionis inconditos gestu contempsit. Nunc uero,
quum ausus Lutherus est, tam stolide fatiorem eius anabire, quo illius ii omine abuti liceat, ad commendandum factionem suam, haud committendum putauit, quin significaret omnibus, no tam leuem elle se ut fatui fraterculi leuibus blanditiis inescari aut capi vellet: Nec ita inconstantem, ut ab eo quod veru S reetum nosset, deduci ullo paeto posset. Et Ioannes Cochlaeus Si Catholoeses Leusta, inquit Ledior, minime profecto displicere tibi poterit responsio Luttieri. Regis, citra tantam prae se serat ubi Phonestatem, eruditionemo ac pietatem. Sin uero Lutheranus, displicebit forsitan, sic depingi tibi Lutherum. Con dera tamen paulisper, dum priorem legis Epistolam, an doleat,eum, qui haberi uult Euangelista,Propheta, Ecclesiastes)Uir Dei,Apostolus Germaniae c. tanta uti leuitate, Die seipsum euitatis condemnet aduerserio: Et quod prius maxime serio scripsit,iantac cum certitudine si ipsi credas asseruit ut totum illud se de coelo habereta stitauerit nunc muliebriter blandiendo, ad emendicandam gratiam ab aduersario, quem tam ferociter ac superbe,contra bonos mores,atq; adeo ia contra Euarsegeticam charitatem ac mansuetudine, inscctatus suerat, reuocare,
ac publico libello Palinodiam cantare Iibenter uellet, modo id illi placiturum esse uel leui indicio intelligat: Non curans, quid Prin/cipes ac Politiae, sapientissimi l illi homines, quos partium suarum eis gloriatur, dicturi sint, quod ipses tam nequiter deceperit, ac
summo nunc cum rubore eorum recantare uelit, ut eis tandem
idem reddat praemium, quod ante Rusticis nequissime seductis ac miserabiliter occisis, reddidit, si nido externum aliquem queat defensorem inuenire S c. Idem Cochlaeus in Eugent, agi Pomerant, Plebant uittehbergensis Epistolam ad Anglos scripta respondens, dum ille diceret, Se mirari, cur sacrum Christi Euangelium quidam isthic ueretur suscipere,propterea, quod de Luth ranis mala dicuntur, ignorantes, quod oportet filium hominis re probaria mundo, stultitiam haberi praedicationcm crucis. Ad haec ita resipondit Cochlaeus. Nisi Rex Anglorum uere Christiano' et haanimo mansuetus ac clemens esset, magisq; ad donandas propter
Christum, quam ad ulciscendas gladio ultore iniurias inclinatus: ' i' ui: Iampridem prosccio nidum uestrum , simul cum omnibus corvis