장음표시 사용
111쪽
Ex Iconibus Theodori Begar visum est haec de R. Stephano excet
SI Divinum merito censetur illud Characterum
inventum, quorum ope absentes compellamus,
mortui etiam ipsi loquuntur, vis illa deniq; temporis omnia consumentis infringitur r cui potiusquam eidem Opt. Max. Deo compendium illud scribendi pene incredibile acceptum feremus, quod Typographicen appellant i Sicut igitur vitupera. tione maxima digni sunt, qui tanto Dei munere vel ad bona depravanda vel ad ea publicanda, quae potius nunquam extitisse oportuit, abutuntur et ita. summam laudem merentur, qui suam operam in arte tam laudabili tamq; necessaria strenue simuI& sincere conferunt. Ejusmodi sane fuit Vonetiis Patrum memoria diligens simul & eruditus ille Aldus Manutius Romanus, adeo qRidem ut summum in hac arte gradum asse ins videretur. Ejus vestigia Basileae praesertim M Ioannes Frobentus & alii aliquot secuti sunt, qpibus res litςraria plurimum debet. Sed qhanto illi caeteros antecelluerunt, tanto majorem lihi, Roberte Stephane, superiores omnes longe lateq; supergresso gloriam tribuendam esse vel ipsa fremens invidia confitetur. Nam ut alii recum nonnulli de librQrum quorundam exCu-
112쪽
sorum elegantia & venustate certent, nemo tamen
vel in operosissimis libris tecum in emendationis fide ac diligentia fuerit comparandus. Tibi Linguai,
Hebraeam magnopere illustratam, tibi Graecorum Characterum summam elegantiam: tibi partim in lucem revocatos partim scelicissime restitutos, tum Graecos tum Latinos Scriptores plurimos et tibi deniq; infinita quadam industria & inexhaustis laboribus ex omnium classicorum Authorum penu d promptum Latinae Linguae Thesaurum debemus. Sed haec tua praecipua laus est, quod non inanis gloriae, non lucri cupidus, ossicinam tuam Sacri3 praefertim excudendis Bibliis consecrasti, quo ii opere toties recudendo, emendando, modi', ominibus illustrando te ipsum quoq; superasti. Nemo igitur tibi suscepta cum Mataeologis certamina, ne mo stramineum illud smulachrum exprobret, in quod illi qui te vivum ustulare non potuerunt, Oianem suam rabiem effuderunt: sed hinc filius omnes, quae tua in illis propugnandis animi magnitudo, quae in propugnanda veritate constantia fuerit,ani advertant: quum caeteris omnibus rebus cons entiae tranquillitate anteposita, solum etiam ultrix ingrata relicta patria . verteris, GRristino instintulo juvandae rei literariae ac praeseum Ecclesiae perseverans, donec annum agenso vitam LVI. annot Domini Iss9 ad meliorem vitam din Septembris . demigrares, ad cujus tumulum Ebs versiculos
113쪽
Laudem ossicinae Roberti Stephani eleganti Car. mine Ioannes auratus Regius Poeta complexus est, quod extat apud Goldastum in Epistolisi Philologicis. I
uter tot, hae aetate bella qui typis
Cudunt minutulis libros, Primas, Roberre Stephane, tu partes teneῆ, Reclamitante nemine et Seu quis requirat literae elegantiam. Caelis in aes δ Drmulis, In plumbeas abire iussam tesseras, Vulcania juvante vi et
114쪽
seu snearum nobilem symmetriam, OeuIos quδd aeres plutimum Juvet legentum, haud indueenter omnibus Suum tenentibus I eum. Uersus spatiolis rite distinguentibus. Parvis pefinde ut areis,
Quis hine & indὶ susq; dra; continenti Cohibεntq; certi margines: Seu quis quod ad rem pertinet via maxim Quam quaerimus solartiam, Ae diligentiam sagacem postulet,
In eluendis omnium Naevis librorum; nequa Iabes si dium. I . Doctorum operibus insidens .n 'obstaculo sit imperitioribuis
Doctisq; biIem conciat. Inusitatam O hominis erga literas i Humaniores quas Vocant . p sinopensionem mentis. o animum vita Nullo silendum tempore: Seu sit superstes, seu fuisse Dii velint: Ierte qui cura libros Excudit, expolitq; tanta; nec sinit Circumsideri erroribus, Aut occupari ; crassa quos Inscitia Et ob Ieta spurcitas Unguae profudit ante lapsis saeculis, Tum cum nitor sub pedibus it Sermonis apparatus esset sproh nefas i Simul omnis eruditis, Expulsa terris quae per hominum laetitisti 'Humana eorda fugerae ι ἰ t . - ,ποι Gentes ut ex rata quondam ferreis, I λi: rLPost aurea atq; argentis Il
115쪽
Peracta tacta, dieitur novissima rLiquisse praepeti pede Astraea terras, quam Pudor & Integritas Recti boniq; praesides Sunt insecutae, non reversurae, nisi iminibus indicta fuga. Sic effugarat, quicquid in terris erat Tunc literaturae bonae, AElas parentum rustica atq; inelegans, Cum dira Iabes haec statim ii Veterum oecupavit expolitas schedulas, Unde nisi ab ignorantia Prosecta Θ caeterum lues haee deniq;Vires eundo sic malas Collegit, ut sincera nulla pagina 'Ad nos dein pervenerit. . Cunctis dolendum quod foret nune posteris, Queis haud inoffense datur
Nee sinδ Iabore plurimo ire per Iliam,Rditas reliquit quos purior Mutilos, adesos, saucios, interlitos, Et ulcerosos undiq;Μendi'; totidem pene, quod vocabulis, Turpem scatentes in modum et
Quae non parum vel doctioribus Nunc exhibent negotii; - Illas quotidie acriter pugnantibus
At o tuarum possit hae in parte quis Laudum invenire terminum p . Cui tanta se monimenta debent, atq; toti Quae prisca gens mortalium , lLicet edidisset, nune forent ut inedita Ni per laborem plurimum
116쪽
Redintegrasses tu resuscitans ea, Proph dixerim, intermortua, Roberte, literariae rei salus, Non ut coIumnis pluribus Inniterentur tecta, Praetereuntium Quod vertat in se lumina rNon ut renidens tibi lacunar in domo FuIgore verberet solum Imaginosum. Non enim tu arti tuae Statuis avarὲ & sordide Pretium e leves quod saeculos exhauriat Seholasticorum pauperum. Tuam frequentant qui tabernam plurimi Plenam bonarum mercium:
Emptos ut illine quam licor parvo libros, Quibus opus ipsis, auserant :Libros, heri qui diligentiam sui In corrigendis Iapsibus VeI ore ab ipso, ceu parentes liberi, Testentur, ae subindicent. Quod dum assequaris, sumptibus non interIni Pareis profusioribus, mus publicae rei quam domesticae gerens Curae atq; sollicitudinis. Nec me latet, quis sit status domi tuae, Si Iunius Rabirius De te loquendo verba non mihi dediti od cur faceret, aut quomodo pCum vir sit sui scis hospes eius, di bonus Et elegantis ingeni rin quoque nigri nulla mica sit salis, , ΜuItum sed albi & candidi. Is ipse verbis talibus si sum memor Est usus, ad me dum redit r
117쪽
Dato libello sub tuum praelum suci Grato tenellis mentibus :Quibus solidior convenit nondum cibus. Aurate mi, medullitus Quem diligo, quem plus oceIlis his amo, Qui lucis usum dant mihi e Non tu potes videre conjecur sq; Quo nunc ab orbe sum redux pCum conspiceris me renidenti ore sic Magnum fateri gaudium. Nae tu parum vides, opinor sordium
Quam plena tibi sunt Iumina. Sed quid moror nunc eloqui, quid ita siem Alto perfusus gaudio pAdverte, dicam. Pes resert me nunc meus
Equi mens si siet mei Illine, ubi lux ire purior mihi
Uidetur ae serenior. Lux literarum, dico, non diutuma lux Quam gentium usquam. Caeterum Hae gratia illuc iveram, libeIIus ut Committeretur publico rPueritiae quem scriptitavi in gratiam Volentis informarie
Solennibus Linguae Latinae Initiis Et institutis primulis. Ut ergo talis conscius voti mihi Et appetitus veni eo, Miratus urbem, doctiores & viros, Mox me Roberti contuli, lEum alloquendi cupidus, ad domum, neque . tricta est rogante me mora, Quin duceret me, mitteretq; intro statim Impigra servorum manus
118쪽
Illue t ubi ilIum reperi voluminum Inter patentium greges, Totum imminentem literis, erratara Delere & interpungere Non desinentem, stante retro Pallade Tydidae ut inter praelia, Monitrice, cuius cuncta de sententiat Ducenda seu foret nota Transversa, seu Iacuna libris indecens Infercienda replendaq;,
Seu submovendum quidpiam verso sty Io, Sive quid agendum deniqi Agebat ilIe. Qui simul vidit procul Ad se ferentem me gradum, Salvere iussum me mora nulla rogat Quis p unde Θ quaq; gratia pHla ipse, oborto obmutuissem cum metu, Ad stantium quem fecerat Conspectas eruditione insignium, Amoeniore scilicet, Ualde virorum, qui simul consueverant Socios laboris sedulo Praestare sese, cumq; eo pervolvere Mox imprimendos eodices e Blande manu me prendit, ae in angulum Seduxit, ut vacuum metu Id. quod volebam, non puderet me Ioqui. Ad me redivi tunc ego e Uoisimq; in eius auribus coepi meum Audacius deponere et
Quod expetebam, ille annuit dempta mota Cumulumq; gratiae addidit. Quod me volentem posuit & mox in suis e Non ante sine creditum;
119쪽
Sperare nee enim venerat in animum mihi, Fortasse non digno, boni Tantum : verendos ponerer ut inter viros
Authoritate laudeque ;Insignis hoe & plura liberalitas Tamen mihi dedit viti: Nam censuit me, de suo qui viverem. Dignum, suisque in aed ibus Qui commorarer. Quale diversorium, o Iupiteri quam splendidum, Quantumq; amoenum i Sed potissimum, quibus Cordi bonae sunt literae. Quid aliud illic inter uncta fercula, Spumas agentes & scyphos pQuid Θ cum remotis pulsa iam mensis fames, Sedavit & potus sitim pQuid ad eaminum luculentumque foculum, Siquando hyems inhorruit pQuid inter opus ubi collocatur maxima
Illic diei pars citi ΘQuid tandem ut una cuncta summa eolligam
, Lares beatos personat Indesinenter, continenter, iugiter, Et usquequaque & undique, Intaminata quam Latini puritas Sermonis, & canus decor pNempe uxor, ancillae, clientes, liberi, Non segnis examen domus)Quo Plautus ore, quo Terentius, solent Quotidiane colloqui.
IIaec inter animo quo suisse me putas pQuo p nisi solet quo rusticus Ingressus olim divitis fores domus, Et invidenda limina, Ut
120쪽
Ut Immtientia vertici stupet suci Laquearium eaeIamina e Ut insolenti quas opes calcat Pede, Posit6sque cireum Parietes Pictos tapetas mente percula videt, Perstrictus auri fulgure Novis ferendis impares spectaculis Oeaeos genasq; debiles. Haec elocutus Iunius Rabirius Sese recepit ad suos, Mirationis me relinquens ebrium Et invidentem iam sibi. Datum Lemovicibus 4. Non. Maii. Anno a Is 8.
Forsitan haec quaeras a te quid pagina quaerat et aerit, rescribas ni sibi, nempe nihil.