장음표시 사용
21쪽
/ CONCLUs Io. Personarum in divinis distinctio potest ex Novo Testamento demo
strari. Probatur. Piamo, demonstratur ex Euangelii Ioannis capite I. ubi haec habentur: se prineseis erat Vrebum , in Veisum erat apud Deum , in Detis erat Verbum: me erat m principio apud Deum. In eo textu Verbum aPerte distinguitur Deo squod enim dieitur suisse apud Deum , a Deo distinguitur, cum nullum ens proprie dici posse esse apud seipsum: atqui non distinguitur natura; quippe s ut ibidem dieitur γ Verbum erat Deus:
ergo distinguitur persona. Ita ratiocinantur Ter tullianus adversds Praxeam, cap. 26. Athanasius oratione contra Sabellii Gregales. Secundo, Christus Ioannis I . sic Apostolos alloquitur: Si cognovissetis me , se Patrem meumerenovissetis Philippe , qui videt me , videt O
Patrem.... Non creditis,quia ego in Patre , se Patreis me est ' Ego rogabo Patrem,ctalium Paracleis
tum dabis vobis. In eo Ioannis loco non tantum adstruitur unitas naturae: uui videt me , videt O Patrem; sed etiam distinctio trium personarum: neque enim eadem persona potest realiter esse Pater & Filius & Paracletus. Tertia , in Christi baptismate, cujus Matthaeus meminit,cap.3. reperitur expressa trium persona rum distinctio: I.Pater de coelis loquitur: me es Filius metas dilectus , in quo mihi compticiar a. Filius in Iordane baptizatur: me est Alius meus r3. Spiritus Sanctus visus est in columbae speete: Vidie Spiritum Dei descendentem sicut eorumbam, venientem superse. Nee audiendi sunt Sociniani, eum reponunt Filium de quo textus ille loquitur, non esse Filium naturalem, seu consubstantialem Patri; sed
esse Christi personam, qua inquiunt) licet sit
mera creatura, ratione tamen unionis quam habet cum Deo per charitatem, dicitur Deus. Non
sunt inquam audiendi, tum quod ut suo loco
22쪽
contra Nestorium dicetur in Christus sit vere ae proprie Deus ratione substantialis unionis naturae humanae cum persona Verbi P tum etiam quod Christus eo loci non dicatur Filius simpliaciter , sed per emphasim quandam, qua disti guttur ab iis qui per adoptionem tantum sunt Fiet Ii Dei: me est Filius maus dilectus , in quo mihi
Non majoris est ponderis,quod iidem haereti ei respondent, nomine Spiritus Sancti non intelligi aliquam personam distinctam a Deo Patre, sed solam divinitatis virtutem, qua Christus abunde in baptismo cumulatus sit. Nam I. Euangelium apud Μatthaeum S Lucam, non virtutem , sed personam indieat: Ea descendis Spiritus Sametas inquit Lucas, c.3. tarporali speeis Mut eorumbasn apsum; scilicet descenses, en actio personalis: a. Dei virtus, Dei proprietas , nusquam in Scri in turis descendere dicuntur. suarto , idem trium personarum in divinis
numerus clarissime continetur in forma, qua eX mandato Christi, baptisma confertur: Euntes aeno sati Christus Matthaei 18.ὶ docete omnes geri. res , baptiRantes eos in nomine Patris , O Filii, O
Spiritus Sancti. Scilicet I. Patris & Filii & Spiritus Sancti unam esse ut inferius diceturὰ potes Diem, unam operationem, ac proinde & unam naturam, Probant haec verba: In nomine ; siquidem illa verba significant, authoritate & operωtione Patris & Filii & Spiritus Sancti dari tum baptismum tum baptismi effectum. 2. Distincta appellatio Patris, Filii & Spiritus Sancti, aperte exprimit eorum a se invicem distinctionem. Id nonnulli de Filio , cum censeant eum esse
creaturam, concedunt quidem, sed negant habere locum in Spiritu Sancto; nempe contendunt non esse personam , sed Dei virtutem, ita ut sensus sit, baptigantes eos in nomine Patris O FAlii O virtutis Dei. Uerum quam vana sit ear sponsio, Patet 1. ex eo quod non sit potior patio
23쪽
cur appellatio Patris & Filii denotet duas perso
nas , quam appellatio Spiritus Sancti denotet liatar: patet 2. ex eo quod absurdus sit sensus quem adversarii laudatae sententiae tribuunt; ne que enim recte dicitur quis operari in nomine, seu authoritate, Dei,& virtutis ejus. uuinto , Veritas de qua agitur , conceptis ter minis reperitur Primae Ioannis cap. s. ubi hare habentur: suoniam tressunt qui testimonium dane in coelo: Pater , Verbum o Spiritus Sanctus, hi tres unum sunt: Nempe voces istae Pater, Ver bum, Spiritus Sanctus, non sunt voces synonymae, siquidem i. id assereretur sine iundamento, hoc est , absque ullo Scripturae aut traditionis testimonio. 2. Pater generat Verbum, unde&aliis in locis Verbum dicitur Filius Patris: Pater& Filius mittunt Spiritum Sanctum , Spiritus Sanctus a Patre & Filio procedit: at generans &genitus, mittens & missus, procedens & is a quo Procedit, distinguuntur realiter: ergo, &c. 3. Si Pater, Verbum & Spiritus Sanctus, nomine tam tum non redistinguerentur, non efficerent tres testes, sed unum tantum, quod sacro textui repugnat.
Sociniani, duo respondent ad illud argume
tum . Primo, contendunt, versiculum septimum
quinti capitis primae Ioannis Epistolae non esse ipsiusmet Ioannis, sed pluribus saeculis post illius
mortem insertum suisse textui . Probant ex eo quod ille versiculus septimus in Graecis codicibus no legatur,imo nec in pluribus veteribus Latinis. Confirmant ex eo quod nec Augustinus,nec Ambrosius, nec Leo Magnus , qui saepius & ex pro- sesso contra Sabellianos, Arianos & Macedoni
nos manus conseruerunt, usquam eo versiculo
qui tamen rem conficiebat usi sint. Secundo, inquiunt iidem Sociniani quamvis daretur,ve siculum septimum, de quo agitur, esse ipsiusmet Ioannis , inde tamen non colligeretur, esse tres
persenas distinctas in Deo: nec enim s addunt
24쪽
Differt. I. De Existent. SS. in. II
ex eo versiculo magis colligi potest, tres esse personas distinctas in Trinitate,quami ex his ejusdem vorsiculi verbis: Et hi tres unum sunt, colligi potest unam esse in Patre S Filio naturam: atqui id revexa colligi non potest, sicut nec existis: Et h.
tres unumsunt, quae versiculo 8. leguntur, colligi Potest, spi ritum, aquam, & sanguinem esse unum substantia & natura. Sed contra priorem Socinianorum responsionem, cum authore qui Estii Commentarium in capud quintum prioris epistolae Ioannis prosecutus est, dicendum est I. non in omnibus quidem exemplaribus Graeeis, sed in pluribus tantum Iegi versiculum septimum, de quo est hic quaestiomempe Robertus ex sexdecim vetustis exemplaribus Grgeis ab Italia,Gallia,Hispania,petitis,
solummodo notat septem, in quibus versiculus ille non reperitur. Dicendum est x .eum doctissimis monachis B n edictinis, fol. I 673. Tom. I. operum S. Hieronymi, textum de quo agitur, desiderari quoque in multis vetustissimis . exemplaribus Latinis mss. at in pluribus eiusdem aetatis suppleri ad margines librorum: in recentioribus verδ semper ades.se, non tamen eodem ordine,quia in iis saepissime versiculus octavus vulgatae Latinae, Praecedit versiculum septimum.
Dicendum est 3. quod cum ille versiculus legatur in pluribus exemplaribus,tum Graecis, tum Latinis, ac praeterea ab antiquioribus Patribus,
ut mox dicetur laudatus sit, revera sit ipsiusimet Ioannis textus, initio tamen oscitantia &incuria amanuensium omissus. Nec id mirum est; nihil enim facilius est,quam omittere verba qua
secundo eadem ac consequenter leguntur, ut vi
dere est duobus exemplis,quς laudati monachi ex Antiquo Testamento ibidem protulerunt. Proclivis autem admodum addunt ii scriptores) suit lapsus ille in casu de quo agitur, proPter eadem verba quae secundo loco dicuntur: nempe, Tres
25쪽
sunt qui testimonium dam; & iterum , Et hi trosmnum frint. Qui enim a principio seribebane
Graeca novi Testamenti exemplaria, postquam posuerant in membranis: Inoa tres simi qMi test monium dant, ad exemplar quod prae oeulis habebant,recurrentes, faei lὸ priora eum posterior, bus sociare potuerunt, relictis omnibus interme diis; S ita errore librariorum in pluribus libris duo versiculi in unicum coaluerunt. Quumque sequi debui sient, In erio , Pater, Vmrbum, O Spiritus Sanctus, ct hi tres unum sunt, eonsequenter scripserunt, In terra, viritus,aqua Osanguis: hi fres unum sunt. Hujusmodi exemplaribus impersectis usi sunt apud Latinos verba sunt eorumdem auctorum qui Graeca epistolae Ioannis
conrertentes , integrum versiculum omittunt ubi Pater , Verbum c uis ius Sanctus unum esse dicuntur.
Dicendum est 4. eum versieulum laudatum
sutile a vetustissimis Patribus: De Patre O Filio in Piritu Sancto scriptum est , inquit Cypri
nus libro de Unitate Ecclesiae, Es hi tres unum sunt; laudat eum Fulgentius libro contra decem objectiones Arianorum; laudat Idacius Clarus libro contra Varimadum Arianae sectae diato num . Laudat quoque Vittensis Episcopus; sie enim loquitur lib. 3. de V Uandalica persecutione
qui extat tomo 8. Bibliothecae Patrum: Vt adhue luce elarius unias divinitatis esse etim Patre se FAUO Spiritum Sanctum doceamur, Ioannis Euange listae testimonio comprobatur; ait enim r Tres sunς qui testimonium perhibent in eati , Pater , Ver hum, O' D/ritus Sanctias, O hi tres unum sumi.
Laudat denique fidei consessio, quam Eugenius Episicopiis Carthaginensis, suo & Catholicorum Africae Episcoporum nomine , obtulit Hunnerico V Uandalorum regi. Eam fidei consessionem oco proxime laudato resert ac probat idem Uictor Episcopus Vitensis. Igitur in forma respondendum est negando, illum versiculum non esset
26쪽
germanum S. Ioannis textum. Ad illius verδpriorem probationem distinguendum est ant. Non reperitur in multis exemplaribus sive Graecis sive Latinis, S tamen reperitur in aliiv, cone. ant. & non reperitur in aliis, nec ant. Ad est ram probationem, distingui pariter debet anta Aliqui ex Patribus qui condi a Arianos Pugna runt, non usi sunt adversus eos illo versiculo, &alii Patres eo usi sunt, cone. arit. S alii Patres eo usi non sunt, neg. ant. Patres qui versiculum iu tum non objecerunt Arianis, usi sunt imperfectis codicibus; qui verδ illum laudarunt, usi sunt coindieibus integris: qua ratione autem imperfectio illa in eod1ees irrepserit, suse superius explicatum est.
Quod spectat ad alteram Socinianorum ad nostrum argumentum responsonem, vide quae dicuntur inserius,ubi agitur de Verbi divinitate.
mrκm personarum in Diυinis distinctio
possit ex traditione demonstrari. 2 M. A Liquaid dogma duobus modis potest ex. trami ne demonstrari, praescriptione
nimirum & discussioner hic igitur quaerendum est,utrum personarum in divinis distinctio eo duplici argumento demonstrari possit.
vinis distinctio potest argumento praescriptionis demonstrari. Ρmbatur. Argumentum praescriptionis est iu lud, in quo ex fide quam Ecclesia certo saeculo profitetur , colligitur,Ecclesiam anterioribus saeculis ad Christum usque, eandem fidem absque ulla intermissione semper professam filisse: A qui ejusmodi argumento demonstratur trium personarum in divinis distinctio: mgo demon stratur argumento praesctimonis . .
27쪽
i Minor propositio, in qua positus est dissieuit, iis cardo, se ostenditur. Tertio saeculo Ecclesia sive in Oriente sve in Occidente fidem dedistinctione trium personarum in divinis prostebatur . Nam ubi tunc Sabellius contrarium docere instituit, adversus eum insurrexerunt omnes orbis
Ecclesiae . Dionysius Alexandrinus Episcopus prolixas de eo argumento epistolas conscripsit, de quibus capud Eusebium Hist. lib. 7. cap. 6. Xystum Romanum Pontificem hisce verbis ce tiorem tacit : dicam de dogmate illo , quod nuper sapud Ptolemaidem urbem Pentapoleos commotum
est, pleno impietatis ac blasphemiae adversus ominnipotentem Deum Patrem Domini nostri Iesu chriasa : pleno etiam incredulitatis erga unigenitum ejus Filium, primogenitum omnis creaturae, Verbum quod inter homines versatum est: pleno den que stuporis adversus Spiritum Sanctum: eum ab utraque parte se literae ad me allatae essent, O st
tres mecum disserturi venissent, epistolas quasdam, quantum Deo juvante potui , tranatoris more fusius scripsi, quarum exemplaria ad te misi. 2. Xystum -- Romanum Pontificem ejusdem eum Dionysio fidei, in capite de quo agitur, extitisse demo stratur ex eo quod receptis illius Eteris adversus Sabellium, ipsum violatae fidei nis aecusaverit. Consensiste pariter eidem dogmati Dion lium qui Xysto successerat, colligitur ex eo quod Dionysius Alexandrinus apud eum postea accusatus a Pentapolitanis , quod astruendo contra Sabellium personarum distinctionem , natura unitatem visus esset destruxisse, istud quidem crimen a se depulerit datis ad Dionysium Romae, num literis, dogma tamen de personarum disti ctione nullo modo emollierit, aut excusarit, ut
Patet ex Athanasio libro de sententia Dionysii
adversus Arianos conscripto. . Iam vero si tertio Ecclesiae taculo ea erat to
tius Ecclesiae Edes, suerat etiam secundo & primo: nam alioquin tertio saxulo fides. in eo ca
28쪽
m te immutata suisset , quod est impossibile: nam 1. determinari non potest tempus, quo primum Comi t illZmutatio: x. Laudari non p6 modi mutationis authores: 3. Dici on no st. qua via novum alioquin illud dogma omnes orbis
nyui 'lexandrint opera ipsium in Ecclesias invectum fuisse : Nempὰ si Dionysius quidquam innoUasset, aliarum Ecclesiarum Episeopi adve
aut I atrum textibus asseritur: atqui doama. de
quo est Me quaestio, prolatis in specie Sripturae Mybus pote' demonstrari. De Serm -νs x siue lique 'nt,quae duobus hujusice quaestionis capitibus dicta sunt: de Patribus
vero naec momenta proseruntur .
I. S. Iustinus Martyr, qui altero Ecclesita secu-Jo floraui, in Dialogo cum Triphone Iudaeo , multis argumentis e Scriptura petitis probat, essem' An PN ,praeter universorum op Mem. Ostendit postea, vim illam Patris, quam
contendit Scripturas asserere, non est e meram
Eseu effcientiam, sed personam a P ri non minus Deus sit, quam ipse Pater: mrtutem illam c inquit esse Dei, ac
Deum a Propheta nuneupari , non ita ut solis lux solo vocabulo semeratur; sed numero alterum quid tanquam Patris
b.,' A enaeus lib. 3. adversds haereses apertὰ:rium a I'atre distinguit: Illum enim, non autemulum, cum Moyse locutum fuiste contendit ἴ- P- usi R de
29쪽
de utroque tanquam a se invicem distincto explicat haec Genesis verba: Et pluit Dominussuper Sodomam in Gomorrham , ignem O sulphur a Do
3. Tertullianas libro adversus Praxeam totus est in asserenda veritate, de qua agitur. Cap. 2. Filii a Patre distinctionem probat ex processione e Si Filium nominat , Filius autem non alius, erit , quam qui ex ipse prodiit e Sermo autem prodiit exos, his erit Filius , non θ se de quo prodiit: non enim ipse prodiit ex semeti O . Capite I 4. contendit, Filium esse personam distinctam a Patre, quδd Pater in seripturis asseratur esse invisibilis , cum e contra Filius, etiam ante incarnationem, hominibus, Moysi nimirum & Prophetis, visus sit. Capite a . docet, Filium esse alium a Patre quod a Patre, non autem a semetipso , unctus sit. Capite 3 I. asserit, hoc esse discrimen inter Iudaeos, & Christianos , quδd illi Τrinitatem in divinis sexplicite saltem9 non agnoscerent, &isti e contra eam aperte profiteantur: caeterum c ait θ Iudaieae fidei ista res , sic unum Deum credere , ut Filium Dei adnumerare nolis , Ops FAIium Spirisum. suid enim erit internos se illis ,
. Dionysius Alexandrinus ita Sabellii, personas in Deo eonfundentis, dogma consutavit, ut nonnullis visus sit in contrarium errorem abre plus, seu, distinxisse non tantum perssenas, sed etiam naturas: unde ea de re a Pentapolitanis quibusdam postulatus suit apud Dionysium Romanum , ac sub finem vitae coactus est apologiam ad eundem Romanum Pontificem transmittere. s. Dionysius Romanus Pontifex expresse contra Sabellianos scripsit: opus quidem non habetur integrum, sed S. Athanasius libro de Nicaena Synodi decretis refert fragmenta, quibus trium personarum distinctio clarissime doceatur: --dio cinquit apud Athanasium P quosdam apud voles e catechisas , ct doctores ινλi merbi , qui illius
30쪽
Dissen. I. De Exissent. SS. Tris. I
alius sunt opinionis auctores; qui ex diametro , Mem dieam , pugnant eum Sabelbiplacitis. His enim blasphemat, filium ipsum asserens esse Patrem , O e conversi Patrem esse Frtium . At i tres q-dammodo Deos praedicant, dum sanctam monadem divi ne in tres h safesperegrinas, a se invicem plane separatas. Etenim necesse est uniri omnium Deo Dei Verbum , O in Deo maneo , se habitare Disitum
6. Qui quarto saeculo, ac postea seripserunt Patres, personarum distinctionem,de qua hic agitur , omnes ad unum ad Servetum usque, S Socinum,elapsi proxime saeculi haereticos, ita aperte professi sunt, ut laudare eorum textus, sit meridiano soli lucem addere. Legantur Athanasii Oratio contra Sabellii Gregales, Basilii epistolas . ad Ecclesiae Neocaesariensis doctores, Epiphanius haeresi ys. & 62. CAPUT IV. Solvuntur argumenta Sabellianorum comtra personarum distinctionem. Ol. Uae pro Sabellianis proferri possunt
argumenta, reducuntur ad quaedam Scripturae loca ; ad nonnullos Patrum textus, ad aliquot rationes ex philosophia depromptas. Suo quaeque ordine hic & proponi & solvi debene ejusmodi argumenta. Objicies I. Scripturae afferunt, Deum esse solum: ergo non sunt plures personae in Deo: ubi enim est pluralitas, sive naturarum, sive person rum , ibi non est solitudo. Probatur ant. I. Ioariunis capite I7. haec leguntur: Hares autem vita aeterna, ut cognoscant testum Deum verum , O quem misisti Issum christum . Primae ad Corinth. 8.haec habentur: Nobis unus Deus Pater, o quo omnia, O nos in illum, O unus Dominus Iesus