장음표시 사용
91쪽
semipedali radico, bulbosa, molli, tribus' aut quatuoi agnatis. Coquitur in pulte. LXIII. Mirum', loton herbam, et aegilopa, non nisi
post annum e semine suo nasci. Mira' et anthemidis natura, quod a summo flore incipit: quum caeterae omnes
quae particulatim florent, ab ima sui parte incipiant. LXIV. Notabile' ot in lappa, quae adhaerescit, quoniam in ipsa nos nascitur, non ovidens, Sed intuS Occultus Pt intra sominat', vehit animalia, quae in se pariunt. Circa
donaeo, Iar. Est in Horton gio. Tota na ini Italia tradit A nisguillara, Part. VII. Pag. II 7 IL- Orruthsaliam nutans uertiua. monog. geli. 8 3 Pers. Avhodel. I s.). Iabitat in Germania . Helvetia , Italia, etc. Ε . . 3. Tribus aut quatuor in cacumine mollibus agnatis, seu propaginibus, unde flores Pro
Dioscorid. loc. cit. Potest et Plinii locus accipi, de hul his minoribus, qui majori adnascuntur. I A D. LXIII. i. Mirum. Sic Theophr. Nist. VII, Ia : Καθαπερ του αἰτι- ρασι , καὶ το λωτο, . . ilops bulbi genus est, cujus lacta jam superius mentio, XIX , 3o. Ilxv D. - Lotos est Metilotris cretiea vel italisa; aegilops, , de quibus suis locis diximus. ED.
I. Mira et anthemusis natiam, etc.
Theoplirast. Ηist. VII, 13. H. A summo fore. GrOnov. et Al. ante Nardulii. a summo sto toro incipit; a et sic etiam Brol. Pax. LXIV. i. Notiabiti. Thec Plirast. Histor. HI, I 4. Lappa. Gr. eris απαρ vn : nostris, de tu bardiane, dugistiteron. Contactu vestibus adhaerescit, quare φιλαυθρωπος ab Λetio appellatur. Han D. Arctium LaRPa Syn n. inq*H. geri. 1798 Pers CynumcePh. Iusa.), herba est quam nostri bardiane vulgo vocant, sed aliam quam lib. XXIV, cap. II 6, Philanthropon Noster appellat, VP-stibus nempe adhaerescentem, Plii . lite intelligere videtur, quae nobis est Galliam sarine Tetrian l. mctu .gen. 24 I Pers. Iitibiac. Iuss.)ὲ vulgo gratieron. ED. u. intra semivat. Prius legebatur e u in ira se germinat . . in
viti, libris omnibus primiti l . Regg. Thuan. Chisil. quo. sequuti
sumus et adstipulante praesertim seripturae veteri Theoplirast. Ilist.
VII, et 4, ubi de lappa agit: Ev
sculi, α. T. λ. . Nascitur enim Bosin eo ipso hirsuto et aspero, non exicias, neque evidens, sed intus maturescens. et semen Pariens: ut
illi simile xit, qui in nrusi lis
evenit : tiuae tibi intra se ova Pe-
92쪽
Opuntem Opuntia' est herba, etiam homini dulcis; mi
rumque' o solio ejus radicem fieri, ac sic eam nasci. LXV. Iasione' unum solium habet, sed ita implicatum, ut plura videantur. Condolla' amara est, et acris in radice succi . Amara' et aphace. et quae picris' nominatur, et ipsa toto anno florens: nomen ei amaritudo imposuit. LXVI. Notabilis' et scillae crocique natura, quod quum omnes herbae solium primum emittant, mox in caulem rotundentur, in iis caulis prior intelligitur, quam solium. Et in croco quidem sos impellitur caule : in scilla vero caulis exit, deinde nos ex eo emergit : eadem-Pererunt, mox gignunt animalia,
3. inuntia. Hanc descriptam egregie vide in 'stettensi horto. Habet haec Theophr. Ilist. I, II. H. - Caetus inuntia sDosand. -- non m gen. II98 Perg. Caet. Ius . . Ficus Indica item appellatur Theophr. lac. laud. ED. 4. Mirumque. Quod et de fieu Indica, quae est in Εystettensi horto. narrant ii qui in eo opere ejus horti plantas αυτοπται testes descripsetunt. De sicli Indica hoe ipsum Plinius admonuit, XII, II . De euphorbio quoque narrant h dierni herbarii. HARD. LXV. r. Iasione. Theophr. Hist. I, si : gviα μο, δελα φυιται,
sed similitudinem plurium scilio
rum in ambitu Ostendere: esreIrim,
ut lilium . sere calathi fgura.Vulgo
Campanulas vocant, cloeheltes. Vide
quae dicturi sumus, XXII, 3s. H.
Ium.). Σμiλαξ λεια Dioscor. Iib. IV, e. r45. Cf. lib. XXIV, e. 49. ED. a. Condolia. Quae inlyhi agrestis genus est, ut diximus cap. 51 Tlieophrast. Hist. VII, x x et si χρυ-
hum, de quo diximus VIII, 4r, inci peculiare quodpiam genus,
quod rotundo es e soliti dicitur, XXII, 3 i, quale ex in tybis nullum habet. H.-Vid. not. fiuP. ED. LXVI. r. Notabitis. Haec nunt
pariter apud Theophr. Dist. VII.
93쪽
que ter floret, ut diximus', tria tempora arationum
. LXVII. Bul horum generi quidam adnumerant et cupiri, lioc est, gladioli, radicem'. Dulcis' ca est, et quae dococta panem etiam gratiorem faciat, ponderosioremque simul subacta. Non dissimilis est' et quae thesion vocatur, gustu
1 LXVIII. Caeterae riusdem generis solio disserunt. Aspli O- delus' oblongum et angustum lia het, scilla latum et tractabile, gladiolus simile nomini. Asphodelus manditur'.
s. O sirimus. Mil. lib. XVIII. a. miris. Die ,Phr. l. c.
LXVII. r. Bulborum generi quid. και HARD .iadnumer. et e viri, hoc est , gladioli , 3. Nondosimissis rat, et .Τlieophr. ναῶeem. Quoniam scilicet radix l. c. seu τρύ-τευσthhul horum similitudinem liabet, ut πικρα, Matav αποκα- ait Dio eor. IV, dio, qui illud ζ qiov θα pei. Similem gladiolo hane her- voeat, seu gladiolum, et lμαχαιρω- bam Plii ius ait esse, qu niam pavie, . a gladii sigura : Tlae a Phrast. riter hulbo a est. Radix est cava Idist. II, II, Est gladiΟ- minor Dodon. Ira g. 325. Η ABD. lus uirimque flori rus, apud Do- Theston. Servat nomen : Thesιum donaeum, P. g. 2 9. Horto Lmo ullum Pentand. mons. geri. Regio. Nec αυπιiρος Graecorurn is, 48o Pers. Elisaga. Itis .), auctor nec κυπερος fuit, sed Latinorum Sprengelio spost Anguill . p. diri). dumtaxat. Λ pilleius, cap. x Lui : qui θησMO, , de quo Theophr. II ist.. Graecorum quidam xiphion, alii VII, ar, Don probe nosse quid sit, phasgnnoia voeant. Itali gladiolum ingenue fatetur. ED. dicunt. . Scrib. Larg. comp. xx, LXVIII. I. Asphodelus. Sunt ista. piri radicis, quem nos gladio- pariter apud Thoophr. Liist. VII. lum appellainus. . Η BD. T*i a. Gallia, as odete. Ιeonem apud Diose. Ioe. laud. et Τlieophr. Hist. Clusium vide II, pag. I96. Est in VI. 7, sine dubio est Gliadiolus itoris Regio. Η nD. - vhod luseommunis Triand. mons. gen. IOI ramosva exanc monog. geri. 8os Pers. Irid. Iu s. . Sitne idem atque Pers. Asphodel. Iuss.). Habitat ira Hist. VII, II, cujus tu in Europa au trali. De asphodelis Ve- hera coriae latatur. SPrengelius am- tertim vid. E.xcura. II nil rati, mbigit, qlium nihil de hoc usu taci- biij un libri. Εn. stratibus Innotoxeat. ED. I. Mandιtur. Theophr. loe. cit
94쪽
LIBER X XL 8Set semine tosto et bulbo : sed hoc in cinere tosto, dein salo et oleo addito : praeterea ' luso cum scis, praecipua voluptate, ut videtur Hesiodo . Traditur ci ante portas
villarum Satum, remedio esse contra veneficiorum noxiam'.
Ast,hodeli mentionem et Homerus fecit'. Radix ejus napis modicis similis est: neque alia numerosior, Lxxx simul acervatis saepe init bis. Theophrastus, ct sere Graeci, prin- , copsque Pythagoras, caulem ejus cubitalem, et saepe duum cubitorum, foliis porri silvestris' anthericon' ' vocavere :radicem vero, id est, huthos, asphodelon. Nostri' illud
5. Ut videtur Hesiodo. Plato, III le I egibus , Epimenidem vilissimo
cibo cousecto ex malva et asph ileto contentum fuisse tradit, qui illum servaret odiiμοv καὶ
Rhodig. liti. VIII, caP. T. D L. Hesiodo. Dissimile est, quod legi
Monet tamen esse hujus panis Pericula, quae vid. in I xano diario, Giornale de ' Letterati, anu. I 76.tOm. XXII, pag. 5. ED.
. Asmodeli mentionem et nomerus fecit. De asphodelo Homerico , sic Sprengelius : . In Odyssea , ut planta lasernorum occurrit. Haud
procul a rupe Leueadiea hodie Gib ut αγὶ ad Ocealii undas et
incipit, ubi homines beate vivunt ad instar deorum , ubi et prata florent asphodelorum. Odyss. Λ, 539; Ω, I 3, 14. Per australem autem Hispaniam , Clusio, Histor.
Linder, p. 25, testibus, vasti campi Asphodelo ramoso consiti observantur. Tubera radicis a Prisca Graecorum gente eo medebantur, ut ex Hesiodo patet, loc. sui'. citat. et
Porphyrius meminit, Vit. Pythag. p. 195, PFtitagoram philosophum
etiam hoc cibo vesci solere. Saceritaque asphodelus is apud Graecos
veteres existimabatur, unde eL ad tumulos Plantari consuevit. Poris
Ι, P. 24. ED. 8. LXXX. Centenarium saepenumerum excedere nit Matthiolus in Diosc. II, p. 6Ox. II LRD. 9. Foliis porri silo stris. Dioseor. II, 199: πράσω μετάλωδμοια. HARM.ro. Antherison. Αουθερικὸv, et pro tota planta usurpat Dieophr. Ilist. lib. I, c. 7. DA .. - illud est An thci cum graci um Spreng. I, 88. ED.
95쪽
albucum vocant , et asphodelum hastulam regiam, cau
lis V acinosi; ac duo sonera iaciunt' '. Albuco ' est scapus cubitalis, amplus, purus, laevis. De quo Mago praecipit, exitu mensis martii, et initio aprilis, quum floruerit, nondum semine ejus intumescente , demetendum; sindendosque Scapos, et quarto die in solem proserendos : ita siccatis a manipulos faciendos 'β. Idem pistanam dicit a Graecis vocari, quam inter ulvas sagittam '' appellamus. Hanc ab idibus mali usque ad finem octobris mensis decorticari, atque leni sole siccari jubet. Idem et gladiolum alterum, quem cypiron Vocant, et ipsum palustrem' ', julio mens toto secari jubet ad radicem, tertioque die in sole siccari, donee candidus fiat. Quotidie autem ante Solem Occidentem in tectum referri, quoniam palustribus desectis
i LXIX. xviii.) Similia praecipit et de junco', quem
xx. Nostri illud auiaetim voeant, etc. Scribon. Largus, Comp. CLIV .Hastulae regiae, quam Graeci dicunt. . Apul. e. 3a: . ΑGraecis dicitur asphodelox. Latinis
hastula regia , aliquibus ut hucus. . Hann. Hastutam regiam , causis acinosi; ac duo genera. Sic ex MSS. Hard. . hastulam regiam. Ea est caulis acinost. Rus duo genera . Gronov. et AI. ED.
xx. Catilis. Ferentis semen ro tundum, instar acinorum, Dioscor. I. C. στρ Πυλοv. HARD. II. Duo genera faciunt. Marem
et seminam, in s. lib. XXII, c. eod.
dris. Vel ad Dahulum pecorum, Vel ad aedificiorum tecta, ut ita multis Ioeis Galliae. D L. 16. Sagittam. Recentiores sagi Dialem, alii linguam serpentis. Pinis gitur a Dodonaeo, pag. 577. Patavii
frequentem esse ait Anguillara, P. XI, Pag. I 8a. ΗARD. - Sagittaria
ao87 Pers. Anc. Iuss. . ED. I 7. Palus rem. Sic a Magone voeari puto butomon Theophr. Et acorum officinarum, vel juncum triangulum a me descriptum. D L. - Et testim ρalustrem. Quemadmodum et ipsa palustris sagitta est,
de qua dictum proxime. Forte gladiolus est aquatilis Dodonaei, P.
LXIX. I. De juneo.Itinetis Isidoro, quod radicibus haereat. Mariscum,
scirpum et holoschoenon eumdem iuncum esse volunt. Scit Puin Fu-
96쪽
nariscon appellat ad texendas tegetcs: ct ipsum junio mense eximi ad julium medium praecipiens. Caetera de Siccando, eadem quae de ulva suo loco diximus Alterum genus juncorum sacit', quod marinum, et a Graecis oxy- schoenon vocari invenio. Tria genera ejus *: acuti, sterilis, quem marem, et Oxyn' Graeci vocant: reliqua ' seminini,
serentis semen nigrum, quem melancranin Vocant. CraM I
sior hic et fruticosior; inagisque etiamnum tertius, qui vocatur lioloschoenos Ex his .melancranis ' sine aliis ge-lieribus nascitur. Oxys autem et lioloschoenos eodem
cespite. Utilissimus '' ad vitilia lioloschoenos, quia mollis et
CarnOSus est. Fert fructum ovorum cohaerentium ' modo.
stua et Isidoriis ad texendas tegetes commendant, Mago hic mariscum: ad id vero quovis alio iunco apti
rem esse holoschoenon . ex ejus proceritate cognoscimus. Sie idem usus eamdem Plantam Ostendit. D. --Theophria et Dioscor. Gadium germanicum Schrad. Sehoentis Mariscus Lirin. Trivinc mono geri. Ia I Pers. CrPerae. Iuss. , ad πλωδατα maxime uti Iis. Habitat in Europae paludibus. ED. a. Quem mviriscon 'Pellat. GmnDV. et Al. appellant. λγ.-Mariscus juncus , major juncus videtur esse, ut ficum mariscum, majorem sicum
diximus XV, I9. Η BD. 3. Suo Deo dirimus. Lib. XVIII, c. 67, ubi de seni sectione ac sie
ratione agitur. HARD. 4. Alcerum genus juncorum faciti quod marinum, Pic. Haec apud Theophrast. Hist. IV, I 3. HA D. I. Tria genera ejus, etc. Totidem verbis haec Theophrast. loe. Citat.
6. mvn. 6ξυπι sevoc Dioscorid. I hoophr. Schoenusmia. eronatus. Habitat tu meridion. Europae et Barbariae maritimis. ED. . Reliqua feminini, etc. Nempe melan ranis, et holoschoenos: utrumque enim fert nigrum semen. Diose. IV, 52. HARD. 8. Holouhoenos. ωοσχοιvoe. idem
qui juncus mariscus. Sic Theophr. loe. cit. et Diosc. IV, S a. Pingitur a Dod in . p. 59s. Vid. not. I. H.
9. Ex his metineranis. A nigro fructu seu semine id ei nomen Theophr. l. e. H με, ιυv μελ' i ic ιτος τις καθ' mmv. o καὶολίσχοιουος ἐκ του του ἐκχυρωματος lacu Tett. . Melan ranis per se suo genere Provenit I acutus autem Rique holosehinnus ex eodem cespite exeunt. . Hesychius, MελαIαραηις, οξυσχοιψος. ΗA D. - Schoenus nigriacans. Habitat in paludibus et in maritimis. ED. Io. Utilissimvi. Theophr. Ioeo
97쪽
Nascitur autum is , quem marem '' appellavimus, ex Semei ipso, Cacumine' ' iii torram defixo : na clancratiis autem 3 suo semine. Alioqui omnium radices omnibus annis intcr- moriuntur Usus ad nassas marinas, vitilium clegantiam ,
' lucernarum lumina, praecipua medulla, amplitudine juxta maritimas Alpes tanta, ut inciso ventre impleant' ' paene unciarum' ' latitudinem : in AEgypto vero cribrorum lon-4 gitudinem, non alias '' utiliorem. Quidam etiamnum unum genus laciunt junci trianguli: cyperon vocant. Multi vero non discernunt a cypiro vicinitate nominis. Nos distinguemus utrumque. Cypirus est gladiolus, ut diximus '', radice bul-hosa, laudatissimus in insulis Creta, dein Naxo, et postea in Phoenice. Cretico candor odorque vicinus nardo, Naxior x. Nascitur autem D. The thr. lib. IV, ea P. I 3, ἐκ κεραγας, id est . radicis bulboso capite radiculas quotannis renasci tradit, et quae natae sunt, quotanni' emori. Deceptus Pliuius κερ-cacumen vertit, et ut errore suo hallucinans, imaginatus est cacumen in terra desigi,et si juncum propagari tradidit rubi modo. D1L. - Nascitur. Is nempe, quem OXyn, acutum, si in rilem, et marem appellavit. II A D. I 3. Marem. Theophrasto holois
ametsi probatur magis mihi haee Plinii lectio, quam vulgati exemplarisTheophr sti. Nam quum o F
achinnos mas semen non serat, ex
x dicis bulboso espite is quotan
nis ut renasceretur, natura Constituit. D L.
r4. Cacumine. Bulbi nempe radicis cacumine in terram defixo, ex quo jutici radices quotannis Pullulant. Haec etiam Graeci scriptoris
λῆς τού σχοἱ,ου dixit, Hist. IV, 13. Cave enim existimes ipsius junei cacumen intelligi, quo demisso ita terram, ut in aliis vidimus, propagatio sati HARD. Vide su p.
Daleeampii noti. ED. IS. Alioqui omnium radices O .ann. intermor. EIis radicibus, inquit Theophr. peculiare est, quod. singulis annis intereant, et rursum superne ex radicis capite pulluleut:
6. Impleant. Vet. apud Dalec impleat , nempe medulla. ED. I7. Unciarum liatitudinem. Polliis eis videlicet. Librae usurpantur
etiam de pedis partibus, ut et lib. XXXIII, ea pr 8. Pes antem pollices Ia, ut lihra totidem uncias, continet. D L. 18. Non alias. In MSS. non aliis. Sententia est, non ex aliis rebus seri tu aegypto cribra utilius, quame junco. H. - Brot. ntiis. ED. iv. Ut Hiimus. Calp. 67. Ξίφιο sibi Diovi oridis esse monuimus. II. Sive Gladiolus conemunis. ED.
98쪽
ncrior, Phoenicio exiguum spirans, nullus AEgyptio. Nam et ibi nascitur. Discutit '' duritias corporum. Iam enim rem odia dicemus : quoniam et florum odorumque generi CSt magnus usus in medicina. Quod ad cypiron attinet, S
Apollodorum quidem sequar, qui negabat bibendum : quan
quam professus ossicacissimum esse adversus V calculos,
os eo lavet. Feminis' ' quidem abortus sacere' ' non dubitat; mirumque tradit, barbaros suis tum hujus herbae excipientcs Ore, lienes consumere : et non egredi die' omni, nisi ab hoc sustitu : vegetiores enim firmioresque sic etiam in dies fieri. Intertriginum et alarum vitiis, perfrictionibusque cum oleo illitum, non dubie mederi. LXX. Cyperos juncus st', qualiter diximus', angulo- isus, juxta terram Candidus, cacumine niger, pinguisque. Folia ima porraceis exiliora', in cacumine minuta, inter quae est semen. Radix' olivae nigrae semilis , quam, quum oblonga est, cyperida vocant, magni in medicina usus.
xo. Discutit diaritias eor oriam. Et
Diosc. IV, Io, patios discutit. 'Πεθλα, quod genus est tumoris ac duritiei. ΗARD. II. Quod ad Wpiron. Sive gla-lioluiti, ut diximus. II PD.
ditioni Salmas. ED. 23. Feminia. Sterilitatem induci
pcta τού superiore radice oviao, scribit Diosc. l. c. HARP. 24. Aboritu Deere. Menses pellit Di.s ridi, perfrictionibus vulvae, et 3raeclusionibus medetur. DAL. I S. Egredi die omni Gron. et Al. errori domum, et sic etiam Brot. ex NS Beg. x et edit. priIIc. ED. X. I. Gm s junctis est. Hic
Cyperus ossicinarum. Gallis fouehet. Vidimus in horto Regio. Scrib. Larg. Comp. xl ἔ, n. GI : η Cypiri, hoc est, junci radicis, etc. i. II A D. - operias longus Trianae monog. Mil. Iaa Pers. Coster. Iusa. . Est
et Theophrasto cyperi species, κυπεtρος ὁ ετερος, Ilistor. IV, II; , IX, 19, ob odoratas radiisces insignis; quam omni comosi Domine insignivit Sibi horp. Flor.
1. Qualiter dirimus. SuP. caP. . Quidam etiamnum unum gem fifaciunt junei trianguli, ete . . Sunt qui quadratum vocent, ut Cela. IV, ar; IV, IO. ΗABD. 3. Folia ima porri eritiora. Ita Diosc. I, 4. II BD.
99쪽
Laus cypero pristia Hammoniaco secunda Rhodio, tertia Thorpeo', novissima AEgyptio : quini et confundit' intellectum , quoniam et cypiros ibi nascitur. Sed c3 piros' durissima, Vixque spirans. Caeteris' odor et ipsis narduma imitans. Est et per se Indica herba' ', quae cypira vocatur, Zingiberis ci figie: commanducata croci vim reddit. Cypero vis V in medicina psilothri. Illinitur pterygiis, hulceribus quo genitalium, et quae in humore V sunt omnibus, sicutoris hulceribus. Radix advorsus serpentium ictus, et Scodipionum, praesenti '' remedio est. Vulvas aperit' ' pota.
5. Hammoniaeo. Armeniaco Vet. Armenis , quamvix lib. XII, cap. I 3, Hammoniacum vocari scribat, quoniam juxta oraculum Haliam nis serula ea na citur, quod et de cypero nos existimare sumus, quoniam is maxime gaudet sontihus in arenoso loco scaturientibus, qualis est Iovis Hammonis sons, supra lib. V. cap. s. DAL. 6. Theseo. Ita rescripsimus Post
Salmasium admonitu codicis Reg. a, in quo Thereon legitur, sufDagante in primis Dioscorid. qui lib. I, cap. 4, cyperum pariter laudat, qui e Cycladibus insulis petitur,
est Thera, ut in geographicis libris docuimus. Pisis Thraeis legeba
. Quod et confundit intellectum. etc. Vocum assinitas, inquit, cy-Peri et cypiri, multos inducit in
8. Sed expiros. Gladiolus videlicet , sive ξienov. ΗA D. 9. Creteris. Cypero nimirum
radici quam κυπιμδα vocant. Hic nim cVI irrus trit, quo Propter vicinitatem odoris, adulterari naris dum admonuit. lib. XII, e P. I P.
χας, depilat tui . Haec Porro e Pirain Regg. Coib. Chim. et Th. scribitur tum hoe loco, tum in Indice: non, ut hactenus editi ομω, quod cyperi radicis nomen est. HA D. I L. GPero milothri. Hane indieae cyperidi Dioscorides viri adscribit, ut proxime vidimus: nec tamen cypero ideirco abjudieat. II ABD. Ia. Et quo in humore. Sie in raCRP. 76, hulcera vocat, quae tu humidis sunt. Η RD.
3. Ser ent. laetus et seorylamm, prersenti rem . Gronov. et Al. ante Hard a serpentium ictus, scorpionum Praesertim. remed. . ED.
I, 4, de cypero : Tαῖς παρά ματρα
100쪽
Largiori tanta vis , ut expellat eas. Urinam ciet' , et calculos, ob id utilissima hydropicis ''. Illinitur 'Τ et huiceribus, quae serpunt, sed his praecipue, quae in stomacho Sunt, ex vino Vel aceto illita. LXXI. Junci radix in tribus heminis aquae decocta ad tertias, tussi medetur'. Semen tostum et in aqua potum, sistit alvum, et feminarum menses. Capitis dolores facit, qui vocatur holoschoenos ': ejus quae proxim-unt
radicis , commanducantur adversus araneorum morSuS.
Invenio etiamnum unum junci genus, quod euripicen Vocant ' Hujus semine somnum allici , sed modum servandum , ne Sopor fiat.
LXXII. Ob id et odorati junci medicinae dicentur,
quoniam et in Syria Coele, ut suo loco retulimus', nascitur. Laudatissimus' ex Nabataea, cognomine teuchites, proximus Babylonius, pessimus ex Africa, ac sine odore. Est
itIουσα . Vulvae perfrigerationibus et obstructioni istius fotu accommodatur, menses
que evocat. i. Sed nihil movendum Plinius ipse admonet, subjungens statim a Largiori tanta vis, ut expellat eas e a quae de Iargiore potu haud dubie accipienda sunt. H. I 5. Urinam eiet. Diosc. loc. cit. et Galen. de Fac. simpl. med.VII, P. 198. HARD. x6. Hydropicis. Diosc. l . citat. et Cels. III, a T. ΗARD. x7. Illinitur. Dioseorid. loeo ei
detur. Diosc. IV, 5 a. IAR D. I. Capitisqtie dolores Deit : at qui vocatur holoschoenos, ejus quin Pro i mia, sunt, etc. sic prius legebatur . Eniendatior antiqua lectio : a Cn. pitis dolores Deit qui vocatur timioschoenos. Quae Proxima sunt, etc. . PINT. Cvitis. Dioscorid. loc. Proxime Cit. HARD. η
LXXII. r. m suo loco retiatimus. Lib. XII, c;i p. 48. HARD. a. Liaudatissimus. Ita sere Diosc.