장음표시 사용
121쪽
DE ANTIQUA CCL Es II DI CIPLINA
gionibus, tias vocant annonara is, distincta Riisse, idque probaro conantur ex multi lcgibus, ut ex lege Cod Theodos. Si per obreptioncm, quae sic habet curtur sinceritas tua per omnem Italiam, tym per urbicarias Africanasique crones ac per omne Illyricum praeL-ta hujus oraculi autoritare sirmabit. Siciliani item ab urbicariis re .gionibus sejungi putant lege . de extraordinariis muneribus. Ubi Ihaec habentur : Non enim per Italiam GAIum sed etiam per urbicarias regiones. Sicili im, patrimonialium omphytruticorum fundorum vires fruandas esse cognovimus. Porro hic Italiae nomine putant designari omnem Italiae tractvin ultra centesimum ab urbe lapidem, adque probare contendunt ex his verbi lcgiso Cod Theodos. De init eri rintutione Placuit post compotum vigesimum quintum au- num ad inti pretandam contestationem , in urbe Roma , usique ad anni trigesimi exfremum diem sparia prorogari , intra centesimam urbis Romae milliarium, per omnem vero Italiam usique ad anni vigesimi non Dem. Denique, inquiunt, distinguntur suburbicari rcgio-nc ab annonariis, cum Piccnum aliud sit suburbicarium, aliud annonarium; cita Tuscia alia suburbicaria', alia annonaria r cr-go quae armonariae crant Provinciae suburbicariae non crant. Huc omnia ferme rcvocantur Salmasia Gothosted argumenta.
Verum istorum opinio parum verisimilis mihi iactur pri intimcnim ille tractus, qui Praefecti urbis ditioni subjectus erat mioecesi minime dici potest, nec in eo plures Provinciae integrae continentur, sed tantuni Provinciarum partes Falsum enim est regiones assignatas omnes S intra cxtra centesimum ab urbe lapiclem
contineri, sicut e contra decem annonarias omnes cxtra cntcsimum fuisse haud verum cst. Nam x Notitia Imperii S c Itinerario Antonini Piccnum suburbiciarium cxtra centesimum abis be lapidem fuisse constat, Umbriae quae annonaria dicitur, pamtem maximam intra centesimum lapidem contineri. Adde quod Latium novum inter Provincias nunquam habitum est, Ualcria vcro nonnisi stimis tomporibus, ut patet ex notitia Italiae, Pauli Diaconi historia Longobardorum lib. r. Ex his abunde diruitur, quod nobis ultimo loco obiicitur, suburbicarias Provincias ab annonariis distingui. Et certe istas praestationibus annonariis subjcchas fuisse testatur leci . Codicis Theodosiani de indulgextiis debitorum
lib., tit. 18 qua Honorius Imperator, annonariarum functionum
reliqua suburbicariis rogionibus indulsit. Itaque primo falsum est quod adversarii sumunt regiones suburbicarias ab annonariis dis
122쪽
tinctas fuisse. At cur , inquiunt, in notitia Imperii, Piceno tantum Tusciae stiburbicariarum Provinciarum nomen imponitur , E quidem ut distinguantur a Piceno, Tuscia annonariis 3 Respondeo haec nomina illis est imposita, ut a se invicem distinguerentur ratinde collii: nequit nullam e Provinciis annonariis fuisse suburbi cariam. Nam cum tractim Lutetiae vicinum Franciam appello, non propterea nego alias Provincias Gallita ad Franciam pertinere. Et certe coguntii ipsi adversarii huic argumento respondere Nam Latina regio S Valeria', quas suburbicarias dicunt, in Notitia Imperi non appellantur suburbicariae. Cur ergo cum sint quatuor liti 1usmodi, duabus tantum id nomen imponitur torresnon id idcirco dic, quasi credat omnes regiones annonarias fuist etiam sub urbicarias sed quia ex suburbicariis quaedam erant annonariae, d ex annonariis quaedant suburbicarix, quaedam vero nona sicli conum annonarium seu Flammia , non erat suburbicaria, S idcirco ab alio Piceno hoc nomine distinguitur Ex lege deitas cursius nihil omnino colligere possunt, nec enim habet illa lex quae sint istae quatuor Provinciae, quas Vc tu- rarios equos subministrare oportebat, nec has tantum suburbicarias nussu dicit. Et sane Terracinenses, qui in Campania sunt l. 3. tit.
eodem intc cos numerantur, qui calcem praestabant. Ex eo vero
quod lex ilia ad Praefectum urbis dirigatur, minime sequitur has
quatuor Provincias clus ditioni sublectas fuisse, sed ad hunmum eum curavisse, ut calx Romam deferretur. Quod ver aiunc iub- urbicaria regiones ab Italiam Africa distin tui, veriuri esse falc-mur , si Italiae nomen stricte sumas , ut in Notitia Impcri pro Provinciis Italiae Vicario sub lectis Acca a Sicilia distingui negamus; nam illa Vicario urbis Romae parebat, ac proinde uti dixinaus inter suburbicarias crat. Cur crgo, inquies , in lege de extraordinariis muneribus , illa corsim a suburbicariis numeratur Respondet Sirmondus id propterea factum, quod illa suum haberct a. tionalem privatum cum caeterae suburbicariae haberent rationalem Romae, ut constat. Notit: a Imperi scch. 43. Et cine ut argumentatur idem irinondus adversus Salinasium ui Siciliam a Fului i-cariis Lx illapen tus exZisit: de lege hira quae hic est in Codice Theodosiano , si per obroptioncm . quid cens ' faero enim cam P fera Italiae O IVyrici praec pit Imperator ut per omnem Italiam, tum etiam per urbicarias Africanasque regiones, ac per omne Illyri
123쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
Siciliam Et quo putas harum partium capite contincri ' Excisam enim vino , non dices cum Italiae Praefecto parui se Siciliam non dubiteae. rasa igitur in parte comprehensam putas ' Illyricone an Africa , ridiculum pisuspicari r nam Italiae Insulam fuisse Siciliam quis nescit 'sed
cum Italiae, duae fuerint Dioecesi quae in hac lege distinguntur, Italia rurbicaria, aes Italiae Dia resim pertinuisse Siciliam, ci- Itati Vicario non subesse , Uurdum est alii reare. csat ergo ut urbicariarum numera comprehendatur. Haec Sirmondus, quem consutat is qui phira volet de suburbicariis, S cum c Salinasiij, Goth redi, Aleandri, aliorumque lucubrationes, qui quaestionem hanc cx professo magna
animorum concertatione tractarunt. Nos autem ea quae verissimi
liora nobis visa sunt sim ullo partium studio defendimus ac tria ni fallor, ostendimus. Primum cst regione si Ecclesias suburbicarias eas minime dici posse , quae longe ab urbe semotae crant , nihilque absurdius fingi quam hoc nomine omnes Imperii vel Occidentis Provincias 5 Ecclesias appellari. Secundum Provincias, Ecclesias suburbicarias ultra contesimum ab urbe milliar protendi. Tertium verisimillimum in cas omnes regiones qxu Vicario urbis parebant ipsamque Siciliam Provincias fuisse suburbicarias MEcclesias suburbicarias cas quae in istis rogionibus positae crant, quarum Exaresius crat soli Patriarcha Romanus Episcopus Haci nus de forma S distributione Ecclesiarum a nobis bitum est, aiuncta forma udiciorum Ecclesiasticorum agendum est.
124쪽
DISCIPLIN ADISSERTATIONES HISTORICAE
I e forma judiciorum Ecclesiasticorum , ubi de ap- pestationibus adversus nuperam Christiani
N omni societate necesse est aliquos csse contio- versiarum judices , necnon aliquam judicandi formam reperiri, circa ccillas lia finem, salutem societatis respiciunt. Cum ergo finis societatis si-delium sit vita aeterna per fidem S bonos mores adipiscenda , bonumque illius commune sit conservatio fide S integritatis morum ui singulis Ecclesiae membris, haud dubium quin Ecclesia suos habere debeat judices , qui c
125쪽
9 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
liis statuant , necnon legitimam ac certam de his judicandi ominam. Illud porro inter omnes constat eos esse in Ecclesia controversiarum judices, qui Christianos in fide S moribus instituunt quales fuerunt Apostoli post Apostolos , Episcopi S Pastores, qui singuli in Ecclesiis, quibus praesunt, iudices dici possunt Sivcrd aliqua gravior quaestio sit exorta , tunc in unum convenire debent, ut mutui deliberent S AEncm controversiae unu unponanc. Sic Apostoli in virum convenientes cum Senioribus Hierosolymis quaestioncm de legalibus finierunt. Post istos cadem consuetudo mansit , d certa quaedam iudicandi forma statuta est. Cum enim Episcopi in singulis Ecclesiis cliant constituti, qui supra Prcὶytero ominebant, his personarum quae in illorum Ecclesiis cgcrent. controversiarum illic ortarum judicium attributiun cst. sed ita ut statu cum Clcro, hoc est cum aliis Prest yicris iudicarint. Ab istoriina judicio provocatio concessia ad Metropolitatium Episcopum, cum quo iudicabant ceteri Episcopi Provincit: vi-dciatur esse extra onmem controversiam. At illud inter multos
controvertitur , utrim L Metropolitaniis Synoda ovi ct nul cio ex veteri ecclesiae disciplina provocatro concede tur Duplex autoni distingui solet causarum genus , quarum aliae majores dicuntur , aliae moros Majorcs sunt cae, quae vel ad Episcopos vel etiam ad disciplinam aliqualia graviorem spectant: minores cici dicuntur cae , in quibus agitu cle Prcsbyterorum S Clericorum judicio, via de aliquo leviori disciplina capite, quod Ecclesiam aliquam piivatam attingat. De his omnibus quaeritur utrum provocatio detur ad Romanum Pontificem tali in omnibus, alij vero in majoribus tantani provocationem locum abcre o tendunt. Coeteri negant antiquitus a iudiciis qua L n. bet Synodorum ad Romanum Pont:ficcna cile provocatum. Scripsere porris de illa quaestione complures magni nominis viri. Nam ut Baronium Nacllaiminum mittiam , quaestio ista novilliiv F4nter nostros acriter agitata st , cst editioncm libri de Conco illa , autore Petro de Marca Archiepiscopo Tolosano ad Parision- si Ecclesia administrationem csisnato. In co quippe negat ille appellationes ad Romanum Pontificem olimS ex veteri iure in usu fuisse Ejusdem sentcntiae cst Laia notus Parisiensis Theologus cruditione insignis Istos aggressus cst D.ividius autor libri Gallice editi judicus EF soporam Canouisu. Hunc confutavit Anonymus notiisnobilis in libro de aliqua es mayoribus fiscoperam casti P. .
126쪽
mandato Leodij. In camdem arenam descendit cruditus Leonismporum editor Paschasius xv nellius in diss errationibus ad Leo nem, quae tom. 2 reperiuntur. Accessit his opus orbasi Doctorie Parisii iasis, qui Davidium aggreditur, licet a sententia Petri de Mar-
ea circa praesentis temporis disciplinam dis entiat Istorum libri, ut fieri solet , a Romanis damnati a nostris Epistopis propugnati sunt. Pro Romanis respondendi Provinciam sibi sumpsit Christianus Lupus, qui opere isto vixdum absoluto e vivis excessit. Vir certe bonus , ut fertur meliori causa dignus. In ius tamen opere animi aequitatem, modestiam requiro. Nam si quaesti Rem istam sine fellei amice tractasset, quis cum reprehenderet quis incusaret in tantis probris viros insignes, Catholicos assicit, tot in os maledicta congerit ut dignum mihi videatur opus
ejus in perpetuum abscondi, quod succo oliginis ubique imbutum
est. Inscridit illud , adversu prophanis et ocum novitates , adversuν quosidam temporum novatores Petrum de Marca Archiepiscopum, Quenellium Oratori Promyterum, Gerbasium Doctorem orbonicum, Garnerium csuitam Novatorum nomine designans, S
eos indignis modis ubique proscindens ac haereticis semper adjtm- gens Parcent, ut non dubito, viri illi piissimi S charitatis amantissimi, Patris Lupi manibus,, hanc illi offensam, prout Christia
nos decet, condonabunt, quam utinam, illi Deus omnino condonet. Nos certe eamdem tractatuti materiam, licet non possimu et
non eum sicubi quid paulo gravius dicat refellere, ne verbo quidem memoriam illius laedemus sed ubi se dederit occasio, rationes ejus ac responsa solummod excutiemus. ceterum duae Dista sertationis hu;us partes eriant , seu capita , in primo quaestionem juris xaminabimus Canoncs antiquos circa Episcoporum judicia exponemus' in secundo , facta quae ad appellationes ad Romanum Pontificem probandas adducuntur, examinabimus.
127쪽
bs DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA CAPUT PRIMUM.
NI JAos habemus Canones authenticos Nicaenis antiquiores Ex his Canon quintus cst de iudiciorum forma , ab hoc exponendo ordiemur : Sic autem se habet, de his qui commumone privantur, seu ex Clero, si ex Laico ordine ab Osco' per unamquMB-que Provinciam , sinuntia regularis ottineat, ut hi qui abiciuntur, ab adiis non recipiantur. Requiratur autem ne pus illanimitate , aut contentione aut alio νιolibet piscopi vitio viri.itur a congregatione siclusius. r. 'iso ergo decentius inquiratur, placuit per unamquamque Provinciam is in Ano Concilia citi brari, ut communiter omiubus smul
Episcopis congregatis Provinciae , scutiantur huyusmodi quaestiones , orsi quis peccaverunt et irinier Episcopo , excommunicati rationabiliter ab omnitus aestimenium Pyquequo vel in communi vel Episcopo placeaς humaniorem pro talibus ferre sententiam Concilia vero Hebrentur, unam quidem ante quadragesimam Paschae, ut omni dissensione Fublata manus . fratur Deo pur limum, secundum vero circa tempus Autumni. HOC in Canone judicium omne definitivum Episcopis Provinciae com inittitur sine ullo recursu aut provocatioil Respondent vulgo hic agi de minorum Clcricorum in causis criminalibus judicio, non de Episcoporum damnationibus Idque post alios ammat Christianus Lupus Cap. 2. At responsio ista nullo negotio disjicitur. Primo cium tiamsi darctur hic tantum nominatun mentioncm fieri de judiciis Prcsbyterorum S Diaconorum, quis non ex lus intelligat cinodem circa Episcoporum iudicia Orci sitisses nam si quae illorum fuisset praerogativa, si qua peculiaris ad cos iudicandos forma in usu fuisset, nonne Concilium Nicaenum casum hunc in suo Canonec'cipere debuisset Ocinde Canon non modo latus cst de judicio unius
Euriscopi clericum aut Laicum, sed etiam generatim de iudicio
128쪽
DISSERTATIONES HISTORICAE. Dirigκτ. II. πplurium Episcoporum in quemlibet. De his communione privantur ab D s. opis per unamquamquς Provinciam , non dicit ab Episcopo per unamquamque Paroeciam , fel, ut nunc loquuntur, Dioecesim. Additu ut qui ab ciuλtur ab aliis, non re piantar, nota autem ut qui abiciuntur ab uno piscopo, ab aliis non recipiantur ac proinde loquitur Concilium de omni excommunicationis genere, liue ab uno Episcopo, sive a pluribus lata fuerit tum adversiis Cic-ricos, tum advcrsus Laicos Episcopus autem ex Clcro est, de , communicari potest a Synodo Provinciae. Et certe iacino dubitarc
potest, quin Concilium hoc Canone judicium Episcoporum, non locus ac coeteroriun Ocricorum iudicio Synodi Provinciali sic mittat. Prim enim Concilio Provinciali judicium tribuit, A examen cxcommunicationum ab Episcopis latarum in Clericos, quod fieri non potest, quin de Episcopo iudicium i cratur. Secuncto, si Provinciae Synodo non committeretur hoc Canone judicium Episcoporum, csset Episcopus exlex, a nullo judicari posset Denique certum est ex ut di di iplina hujus temporis Episcoporum causas in Synodis Provinciae tractatas, judicatas fuiste. Itaque Canon intelligendus tam de Episcopis quam de coetcris Clericis. Poreb judicivin y modi Provinciae cuius in co sit mentio,.ultimum est, nec ab eo datur ulla provocatio Iubentur enim ae Synodo cxcommunicat tamdiu extra communionem manere, donec cisdem
Epistopis visum fuerit humaniorem ferre sententiam iam verbiupost illorum judicivi aliqua fuisset concessa provocatio , non hoc dixisset Concilium , sed dummodo superior ad quem provocatio facta fuerit, judicium confirmet. Uno verbo supponit Concilii Nicaeni definitio judicium Episcoporum Provinciae a nullo alio judice infirmati posse, quam ab ipsis piscopis Provinciae, qui illud tulerant. Adversus haec objicit Christianus Lupus, adeo verum esse hic mentionem fieri tantum Presbyterorum S Diaconorum, ut Concilium id manifeste desisne his verbisci quisu peccaverunt ps - , vel ut habet Hervet versio si quos Episcopum mendisse constitent. Ex quibus. paret mentionem hic esse Clericorum Episcopo sub
Respondeo Concilium quidem specialiter loqui de Clericis Epita
copo subjectis, quia illae causae frequentiores erant 1 sed praetcreae ex illorum verbis colligi eamdem fuisse disciplinam servatam in judiciis Episcoporum, & intentionem corum uisse, ut cadem ser
129쪽
DE ANTIQUA ECCLEsIAE DISCIPLINA
Nostra Can nis Nisam expositio confirmatur exsequentium
Sunodorum DecretιAE sequentium Synodoriim Decretis lucescet, abunde com
firmabitur nostra Canonis Nicaeni expositio. Secunda Generalis Synodus omnem administrationem rerum Ecclesiiasticarum Synodo Provinciae Concilii Nicaeni Decrcto commissam esse assirmat Canoneri tom L. Conc. Ol. 9I4 servata quat aesicripta es de gubernationibus regula manissum , quod illa per unamquamque Provinciam, ipsius Synodus Provinciae admini et, cut Nicaeno constat decretum esse Concilio. At Inter ea quae per unam- ouamque Provinciam occurrimi, maximi momenti est Episcoporum delinquentium correctiora depositio. ex sententia Ni- Concilii, Constantinopolitam ad Synodum Provinciae tota
Respondet Christianus Lupus hoc Canone Concilii Constantinopolitani non explicari quintum, sed sextum Nicaenum Venum sive quintus, sive Oxtus explicetur, nostra quid interest modo hoc habeamus Constantinopolitanae Synodi Patres existimasse omnem administrationem, ac proindε judicia Episcoporum pertinere ad Synodum Provinciae seeundum regulam, mentem Nicanorum Patrum. Verumtamen Lupus hac in re fallituri; nam licet prima Canonis hujus Constantinopolitani pars, sextum Nicaenum respiciat, secunia tamen respicit quintum imam in sexto nulla Syn d fit mentio, nec ei tribuitur administratio Provinciae, sed piscoporum Alexandrini de Antiochen iura servantur Cum igitur hac secunda parte Canonis secundi Constantinopolitam fiat men
tio Synodi Pro vinciae respicitur quin m 2 Rzς'
Provinciae iudiciis agitur, non ad sextum , ubi de illis ne verbum
deri. Unde Luphus seipsum veluti retractans cogitur addere
pag. Iii 'intum s tangat, tangit admodum modice. Nullam tamen aliam responsionem adhibet. Canonem quintum Nicaenum eodem modo intellexerunt Africam in Concilii p. ad Caelest ubi sic cum alloquuntur. Praefato Mitaesulationis ostri impendio deprecamur, ut deinceps ad c asyures hinc enientes non facilius admittatis, nec a nobis excommun-
130쪽
elus in communionem velitis admittere, quia hoc etiam in Nicae
Concilio desinitum facile advertit venerabilitas tui: nam etsi de inferioribus Clericis me Laicis videtur ibi praecaveri, quanto magis hoc de Episcopis voluit observari, ne in sua Provincia a communione suspensi a tua sanctitate, vel inato velpraepropere , vel induite videantur communioni restitui, quia o nuta Patrum desinitione , hoc Eccle-sae derogatum es Africana, Decreta Nicaena, sive inferioris gradus Clericos sive ipse Episcopos sivis Metropolitanis apertissime commiserunt. Prudentissime enim Iustissimeque providerunt, quaecumque negotia in 'iis locis ubi orta uni finiendi, nec unicuique Provinciae, gratiam sancti Spiritus defuturam, qua aequitas a Christi Sacerdotibus prudenter videaturi constantissime teneatur. Ubi apertissime amrmant illi Episcoporum non secus a Clericorum iudicia in Synodo Provinciae juxta Nicaenae Synodi regulam terminati debere. Sed quia hos controversiae nostrae ludices admittere recusat Christianus Lupus, audiat Innocentium primum in Epist ad Victrici 1Rnotomagensem Episcopum cap. 3. Si quae causa , inquit, vel contentiones inter Clericos tam siverioris ordinis quam inferioris sis exorite, ut secundam Synodum Nicaenam congregatis Uusdem Provincia
Episcopis urgium terminetur. Addit equidem, sue praejudicio Romane Ecclesae. Sed id de suo, mihi satis est, quod agnoscat an nem quintum Concih Nicaeni intelligendum esse de majoribus Episcoporum ausis. Sic quoque Chrylostomus Epist ad Innocent. probat non potuisse se a transmarinis Episcopis judicari, quia secundum leges Patrum oportet in quibuscumqueProvinciis sua negotia tractari.
Ante hos cadem docuit Cyprianus Epist. 4. Nam, inquit, cum statutum sit omnibus nobis, , aequum sit pariter ac justum, ut uniuscujusique causa illic audiatur, abi es crimen admissium os sis lis pastoribus portio gregis sit ascripta, quam regat unusquirique se gubemnet, rationem sui actus Domuo redditurusci oportet utique eos quibus praesiιmus non circumcursare, nec scoporum concordiam cohaerentem sua
subdola se fallaci temeritate collidere , sed agere illic causam suam , tibis accusatores habere ct testes sui criminis possint. Videtur hic Cyprianus designare Canonem illum vetustum postolicum , quo cavo tur, ne ab aliquibus ejecti ad alios accedant. Quae quidem regulargenerales sunt, omnes ninino Clericos ac proinde Episcopos
complectuntur. Adde quod ratio propter quam Vetantur extema
iudicia, einpe quia ibi debet fieri judicium, ubi crimen admissum Nu