장음표시 사용
131쪽
υ DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
est, ubi te es o . c. sator sit tit, Episcopos aeque ac ceteros Clericos attingit.
Idem luculenter confirmatur ex Concilio Antiocheno, in quo disserte de Episcoporum judiciis fit mentio. Hujus Canones, ut alias diximus, in Concilio Clialccdonensi Sc deinceps in Ecclcsa univcrsa sunt in autoritatem admissi. Inter hos Canon Is ex intc pretatione Dionysi sic habet is quis piscopus de certis criminibus
accusatus condemnetur , ab omnibus Episcopis ejusdem Provinciae , cun tique consonantes eamdem contra eum formam decreti promtirini, hune apud alios minime judicari , sed Jrmam concordantium Episcoporum Provinciae manere autoritatem. Ita si convenirent Episcopi, illorum sententia rata crat, nec a quoquam poterat dissolvi Si vero non convenirent, ut nonnunquam heri solet, statuit eadem Synodus Can. 4. ut tunc Metropobianus p scopus a vicina Provincia judices alios convocet, qui controversiam tonant, ut per eos simu es Comprovinciales pisopo quod Iustum D rit approbetur. Itaque omnis causa Episcoporum juxta Antiochenos Canones, vel Episcoporum Synodi Provinciae judicio, si conveniant, vel si variet illorum sententia, finitimorum, Comprovincialium arbitrio plane terminatur, nullo posthaec relicto loco appellationis ad superius aliquod Ecclesiasticum tribunal. Nihilominus tamen in eadem Synodo videtur aliquid innovatumeirca Ecclesiastica judicia in gratiam Rescriptorima Imperatoris, idque Canone ii qui sic se habet : Si quis a proprio Episcopo refbyter, aut Diaconus , aut a synodo fuerit Epimpus forte damnatus, Imperatoris auribus molesus extiterit, oporteat ad avus pisoporem Miserti Concitium,' quae putaverint habere Iusta plurimis Epistopis suggerant. eorum discussiones ac judicia praesolentur. Qui quidem Canon cum illic, quos modo protulimiis pugnare videtur: nam in illis suprema constituuntur Synodi Provinciae saltem finitimis adjectis judicia; at in isto datur recursus ad majorem Synodum sed si res accurate spectetur, facili secum invicem conciliabuntur hi Canones Tunc enim tantum datur recursus ad majorem Synodum, quandoquidem rescripta obtinuit ab Impcratore, quibus causa ejus retractari jubebatur. Sippe mos erat Imperatorum concedete restri et ad Revisionem causarum a suprcinis etiam judicibus, ut a Prefectis Praetorio latarum constat ecl. 16. c. defunct. Praefecti Praetorio Litigantibus in amplissimo Praefcturae Praetorianae judicio non 3roxorandi se Vplicandi liceratam concedimus.Hoc emcdium in Cod.
132쪽
ce appeltation btis lege ult vocase retractatio Varia huius rei in rebus Eccl siasticis exempla subministrat Petrus de Marca hujus observationis autor sic Athanas causam in Synodo Sardicensi jussu Imperatorum retractatam cste probat ex istis verbis Epist. Synodicae ad Iulium Nam, inquiunt in illa Episcopi, religiosissimi
Imperatores permiserunt , ut de integro universa disicus a tractarentari Quasi me liorum permissu istud non licuerit. Sic Photinus jam damnatus ab Imperatore impetravit, ut iterum eius causa in Sirmiensi Convcntu ageretur. Sic etiam Chrysostomus teste Palladio iudicatus a Synodo ad quercum petiit ab Arcadio, ut aliud Concilium celebrarctur, in quo causa ista tractaretur. Itaque Synodus Antiochen non ordinarie concedit provocationem ad majorem Synodum, sed tantum permittit Imperatoribus, ut
causam alicujus Clerici vel Episcopi haud bene judicatam esse censeant, majorem Synodum indicere possint, ubi iterum retractetur. Quod mirum est e non debet, Cum omnes pau- ma ores Synodi ab Imperatoribus tunc convocarentur. At uncasibus ordinariis, ubi non intercedit Imperatoris autoritas, nullam provocationem, aut revisionem cuiquam concedunt sexu
lunt judicium finiri a Provincia Episcopis, si conveniant, adjunctis vicinioribus, si inter Episcopos Provinciae sit disssensio. Porra licet ista expositio Petri de arca sit ingeniose omnino excogitata, creor tamen ut non sit sati solida Mallem igitur Canonem hunc ita exponere, ut major quidem Synodus celebrari debeat, non adpetitionem aut provocationem damnati, sed ad eorum qui ipsum damnaverunt petitionem, ut scilicet ille qui damnatus novas res molitur, judicio in se lato stare non vult, compesci possit. Ita ut sensus sit Canonis Si quis damnatus ab Episcopis Provinciae pervicax sit, Imperatorem sollicitet ut restituatur, oportet uti a quibus damnatus est, Synodi majoris autoritatem adhibeant, ut ejus causa ibi cognita nullam excusationem afferre possit. Id certe statuunt Concilii Constantinopolitani Patres mone 6. uod si evenerit, inquiunt, ur Provinciales Oscopi crimina, qua Episcopo intentata sunt, corrigere non possint , tunc Vsos ad majorem Synodum Diarces illius Episcoporum pro hac causa convocatorum accedere S quis autem his quae, ut pri. declarat is , decreta fuerunt contemptis, ausus fuerit vel Imperatoris aures molestia assicere , me saecularium Principum judicii, vel universa m Synodum e turbare negoctis Diarce s Episcos, eum nullo modo esse ad accusati
133쪽
eto, DE ANTIQUA ECeLESIAE DISCIPLINA
nem admittendam. Itaque Canonibus An ioclicuo S Constantinopolitano non datur facultas damnato ad majorem Synodum provocandi, sed tantum conceditur Episcopis iudicibus majoris Synodi autoritate uti, ut damnarum, si pervicax sit, te per Imperatorc restitui conetur, compescant. Uno verbo numquam sinunt, ut a judiciis Provinciae aut Dioecestos Episcoporum ad Romanum Pontificem aut ad Occidentales provocetur. Hanc porro disciplinam mordicus retinuerunt Orientales , coccidentalibus succensuerunt, quod vellent judicia in Ociente finita rcfricare ad primum contestati sunt in Ep. ad Iulium scripta. ac deinde in Concilio Philippopolitano queruntur Athanasium
receptum esse in communionem ab Occidentalibus , postquam damnatus fuerat in Oriente, & affirmant se ideo noluisse communicare occidentalibus in Synodo Sardicensi, quod plicopos, a se damnatos non projecissent, nec dignum honorem tribuerent Orientis Concilio , demum factum Occidentalium sic incusant.
Hanc novitatem , inquiunt, molirebantur inducere , quam horret velinconsuetudo , ut in Concilio Orientales Episcopi , quod forte patuissent ab Occidentali besticaretur similite quidquid Occidentalium partium Episcopi ab Orientalibus solucretur. Verum omnium Conciliorum just Iegitimeque actorum decreta firmanda majorum nossorum grsa -- signant. Nam in Urbe Roma sub Nomaro se Subestio se Valentino haereticis factum Concilium ab Orientaluus confirmatum est, iterum in Oriente sub Paulo Samosaten , quod statutum es , ab omnibm est si natum. Hinc Imperator Constantius in Ep. ad Ariminensem Synodum sic occidentalc alloquitur, Non enim , inquit, de Orientalum Episcopis in Concilio ob patituroatio aliquid de nisi proinde super his tantum quae ad vos pertinere cognoscit gravita vestrae tractare debebitis. Et post alia. - .m ita sint, adversu Orientales nihil statuere vos oportet, aut, aliquid volueritis contra eosdem praedictu abstentibin desinire , id quod fuerit usurpatum , inrito evanesse effectu. Scio equidem Lupum, alios hic nos acerbe carpere, quod Schismaticorum Maercticorum ut abant, testimonia
laudemus. Verum non eo consilio id facimus, ut illoriim causam probemus, sed tantum ut ostendamus, quae derit Orientalium disciplina, quae non solum ex istis monumentis Iucescit, sed
etiam ex iis quorum autoritas est extra omnem controversiam, ut
am demonstravimus sequem paragrapho de saeculis posterioribus demonstraturi sumus.
134쪽
'rum ut illi tandem aliquando desinant nos co nomine criminari, audian Ambrosinu cum Eusebianis sentientem resorientisinoriem tali Concilio,&Obcidentis in Occidentali terminari oportere. Is igitur Palladio Presbytero Ariano petent , ut Orientales Episcopi ad Synodum Aquileiensem venirent, ut de se judicium ferrent, nolens Occidentalium judicio sese committere , sic respondet. μυ-rim quia in s erioribus temporibus Conciliumsisfactum est , ut Orientales , in Orientis partibus constituti , haberent Concilium , Occidentales, in Occidente, nos in Occidentis partibus constituti , convenimus Aqui-oiensem Civitatem juxta Imperatorumpraeceptum Denique etiam PG-fectin Italiae litteris dedit, ut se elgent Orientales convenire, in pote
te id haberent; sed quia scierunt consuetudinem fusenodi esse , in
Oriente, Orientalium esset Concilium , intra Occidentem Occidentalium
iaco putaverunt non eis veniendum inae quidem Ambrosii sententia supponit, res Orientalium ab Orientalibus, Occidentalium ab Occidentalibus administrari debere ita ut nihil ad Orientis Epic Copos pertineat rerum iersonarum, quae sunt in Occidente iudiacium, sicut vicissim ad Occidentales non pertinet in Orientales judicium quod Constantius ait in Epist ad qynodum Ariminensem, necnon Lusebiani in Philippopolitano Concilio. f. III.
quid a concilio sardisensi circa judiciorum Ecclesiasticorum formam sit noli statutum, ubi de Canonum illius coηcili sensu in autoritate.
TAnta est hominum inconstantia, tanta levitas, ut ne leges quiadem ipsae a mutatione immunes esse possint idipsum usu venit in Canonibus a nobis allatis, quos nonnulli primum in Occido, te, deinde in Oriente paululum commutaverunt, in Occidente quidem hujusmodi occasione. Cum Occidentales viderent ab Oricntalibus judicia quaedam injuste in Episcopos orthodoxos, verbi gratia, in Athanasium lata, de imminuenda Synodorum Provincialium autoritate in Synodo Sardicensi cogitaverunt. Et idcirco non quidem jus appellationum, sed aliam praerogativam Pontifici Romano detulerunt. Sed quoniam Canonum Sardicensium editiones duae sunt hica se invicem discrepantes, has c regione extubebimus.
135쪽
i IV. ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
ex versione Gentiani canon tertius. Osius Episcopus dixit : Hoc quoque necessari adjiciendum ut nullus Episcoporum x sua Provincia, in aliam Provinciam in qua sunt Episcopi transeat nisi utique a suis fratribus vocetur, ne videamur dilectionis fores clauderes hoc autem etiam similiter providendum cit, ut si in aliqua Provincia Episcoporum quispiam adversus fratrem 6 Coepiscopum suum negotium habeat,
neuter corum ex alia Provincia cognitores cVocet.
aliquo negotio condemnandus, seu potius condemnatus vidca- cur, sutet non malam, sed bonam causam habere , ut etiam rursus judicium renovetur, si vestrae dilectioni videtur, Petri Ap stoli memoriam honoremus, ut
ab iis qui judicaverunt, scribatur Iulio Episcopo urbis Romae, per propinquos Provinciae Epis eopos , si opus sit judicium renovetur, Zc cognitores ipse praebeat. Si autem probare non potest causam ejus esse talem, ut eam rursus iudicari opus sit, quae semel sunt judicata, non infirmentur. Sed rata sit lata sententia.
Editio Dionysii Exigui, a quauon mulium disset Isidoth
Mercatoris editio. Cui non tertiuS. Osius Episcopus dixit Isiud quoque necessario liciendum est , usos pi de ua Provincia ad aliam Pro inciam in qua unt Episcopi , non transeant, ni fortae a fratribus suis invituti , ne videamur a naam claudere charitatis. Mod sin aliqua ProviWia aliquis Episcopus contra fratrem suum Episcopum
titem habuerit is unus e duobu i ex alia Provincia advocet pisi pum cognitorem.
dicatus fuerit in aliqua causa putat si causam bonam hasere , ut
iterum Concilium renovetur, si bis placet , S. Petri sorioti memoriam honoremus , at siribasu ab his qui causam examinarunt, Iulio
Romano Episcopo, O si judicaverim
renovandum esse judicium, rex e-iur, O det Iudicris , autem probaverit talem causam esse , ut non reficentur ea qua aeZa sunt, qua decreverit, consirmata erunt, si horomnibusplacet. Respondit Ino με
136쪽
DIssERTATIONES HISTORICAE. Dis ERT II. ros
Gaudentius Episcopus dixit, si videtur, necesse ne adjici huic
sententiae, quam sincera dilectione plenam protulisti, ut si quis
Canon quartu S. Gaudentius Episopus dixis, Hdendum , placet , huic sententiae quam ponam sanctitate protulisti, ut cum aliquis Episcopus depositus non quintus. Osius Episcopus dixit, placuit ut si quis Episcopus delatus fucrit S congregati ejusdem regionis Episcopi cum gradu moverint, ac veluti appellans confugerit ad beatissimum Romanae Ecclesiae Episcopum, Sc velit ipsum audire, di justum esse, existimaverit ejus
Coepiscopis scribere dignetur, qui sunt propinqui Provinciae, Ut ipsi diligenter, accurate singula
perscrutentur,i ex veritatis fide de re sententiam ferant. Si quis autem postulet suum negotium
rursus audiri S ad ejus supplicationem Romanum piscopum movere visum fuerit, ut e proprio later Prest yteros mittat,
sit in potestate pilus id quod illi
Episcopus fuerit depositus judicio fuerit eorum Episcoporum judicio Episcoporum qui sunt in vicinia, qui in vicinis locis commorantur A dicat rursus sibi defensionis ne ct proclamamerit agendum sibi negotium competere non prius in otium in urbe Roma, alteruscopus cathedram alius stubstituam , t in qu cathedia ues appetiationem quam Romanus Episcopus causaluus qui midetur depositus csse , om- cognita sententiam tulerit. nino non ordinetur, nisi causa fue ritis judicio Episcopi Romani deIermi
Canon quintus. Osos ui opus dixit , placui--tem uis Oscopus accusatus fuerit , judicaverint congregati Episcopi regionis ipsius de gradu suo cum dejecerint, si app/staverit qui dejectus , ct confugerit ad Episcopum Romanae Ecclesiae, o voluerit se audiri s juctum putaverit ut renovetur u icium, vel discussionis examenscribere his Episcopudignetur , qui in nitima propinqua Promiscia seunt, ut ipsi dili
fidem veritatu es iant. uod sis qui rogat siuam causam iterkmaudiri , deprecilio sua moverit Epi
copum Romanum, ut de latere suo Presbyterum mittat, erit in potestate pisiopi quid velit, quid Uime sis decreverit mittendos
137쪽
ios DE ANTIQUA ECCLEsIAE DISCIPLINA
placuerit,ac si decreverit Romanus Episcopus aliquos oporteremitti, qui cum Episcopis sint judicaturi, habentes autoritatem
es , V praesintes cum pisopiis
judicent, habentes ejus autoritatem a quo destinat hunt, erit insus arbitrio. Si vero crediderit Episco-cius a quo missi sunt, hoc po pos susscere ut ne tio terminum
imponant, faciet quod sapientissim
consilio suo Iudicaverit. nendum est, si autem susticere crediderit ad rei cognitionem Episcopi lege Episcoporum sentcntiam faciet quod prudentissimo ejus consilio recte habere videbitur. Rcsponderunt Episcopi, quae dicta sunt, placuerunt. Haec Decreta Concilii Sardicensis cum Nicaeni, Antiocheni Concilii statutis, in quibusdam conveniunt , in aliis dissident conveniunt in eo quod primum judicium Episcoporum, Provinciae Episcopis tribuunt disterunt, cum vetant ne advocentur Episcopi finitimis nam in Synodo Antiochena cautum fuerat ut dissidentibus Episcopis Provinciae, finitimi accerserentur. Deinde in eo praesertim ab illis distere Sardicensis Concilii sanctio quod Provincialis Synodi judiciunt in Episcopum latum renovari posse definit, si ita videatur Romano Episcopo, ad quem confugere potest Episcopus damnatus, non quidem ut jus causa Romae judicctur, sed tantum ut ibi inquiratur,
num catis ejus sit talis, quae novum desideret examen. Etti Romanus Pontifex intellexcrit causam in Provincia non satis examinatam fuisse, conceditur ci ut praeter Episcopos Provinciae ex finitimis Epista copi cognitores tribuat, qui renovcnt cxamen data etiam illi facultate, ut Legatos a latere mittat ad judicium istud posterius si vero intellexerit causam non cile talem quae retractari debeat, manebit
firmum Provinciae judicium. Addi ctiam Gaudentius, ut interim dum Romae inquiritur num causa Episcopi depositi sit iterum judicanda, nulliis in ejus locum substituatur, quod Synodo phacet. Hic est genuinus sensus Sardicensium Canonum. Sed ut de illo magis constet, duo nobis adversus Christianum Lupum Galios probanda sunt: alterum cst, hisce Canonibus aliquid novum statui alterum cst, non concedi provocationem ad Romanum Pontificem, nec potestatem c fieri de causa Episcopi judicandi, scd tantum ius quoddam cui sonis, seu retractationis statuenda ipsi tribui.
138쪽
Primum conflat ex istis Osi vorbis, si est rae dilectioni videtur, Perri memoriam honoremus quibus tacis ille indicat se novum quippiam de anthac inusitatum proponere, quodque ex Patrum Sardicensium pendebat arbitrio. Deinde non dicit Oῖitas,jus Romanae Seris cons
memus , sed tantum Pirri memori.im honoremus hoc est, hunc honorem, si vobis videatur, Romano Pontifici deferamus. Et certe adeo verum est istam propositionem Osii novam fuisse , ut statim Gaudentius Episcopus Iiquid et adiiciendum esse censeat. Necesse est, inquit, fici huic siententiae , quam sincera dilectione plenam protulisti, uti quis Episcopus fuerit depos ius. Et hinc patet disciplinam istam , quae ab Osio observanda proponebatur, nondum in usu fuisse. Respondent nonnuli per haec verba Petri memoriam honoremus, illud significare, appellationes Episcoporum ad Summum Pontificem esse deferendas jure divino, qui succcstar est sancti Petri, qui S primatum inter Episcopos obtinet. Sed commentitiam hanc explicationem facile rejiciet , quisquis animadvertet olium non ab late id dicere, ut memoria Petri honoretur, sed si vobis placet, Petri memori.im honoremus, quae verba, si sensum illii quem isti arbitrantur,i abeant, sequitur Osum Primatum Pontificis Romani judicio Synodi Sardicensis permisisse, veluti rem ex illorum arbitrio pendentem, quod absurdum cst. Eadem de causa rejicitur sensus a Lupo Christiano allatus, qui longe magis violentus est. Is autem est ejusmodi, Reverendissimi Patres, quali am an Philippopoli vos nostis, non sola diυina Eccles ae Hierarchia sedi ipse Apostolorum Princeps pro- fciuntur se conculcantur rectituti per ipsum Episcopi denuo sfoliantur clamantur appestando crimina cumulasse criminibus , ideoque in ipsos
damnationes cumactntur damnationibus. Ipse Summus Pontis , myus ego apud vos sum Vicarius, tanquam divina legispraevaricator, o novarum in Ecclesia rerum propter admissas appentiones autor anathematisatur, cum ipse Primates hujus Synodi Antistitesci quare nobis non licet dormire, ante omnia ,s ob is placet, oportet nos honorare memoriam S. Petri
Apostob. Sic imitentem Osum inducit Lupus, quia sic fortasset ipse loqueretur, at nihil his magis alienum est ab illius mente Primum enim Osius id non dicit de iis quae acta erant Philippopoli ab orientalibus, quae necdum forte sciebat. Deinde non dicit honorandam memoriam sancti Petri, ob illa quae hic acta erant, sed ii norandam cum bona venia Synodi, tribuendo illi us revisionis Denique fremo iste quem Osio aflangit Lupus, non paucis scatet erroribus. Primus cst, restitutos fuisse a Iulio Episcopos ab Orientalibus
139쪽
ios' D ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
dejectos, quem refellemus postea Secundus est, illos appellasse ad Romanum Pontificem. Tertius est, Osium fuisse Vicativi Romani Episcopi. Porr si verba Osii spectentur, horum sensus apertus est
ac planus est autem hujusmodi. Si aut Episcopus damnatus a Synodo Provinciaeputeis bonam causam habere , si visu placet, is honor δε-
feratur Episcopo Romae, qui successor est Petri, ut Iudicareptis num evus causa novum examen requirat, os ita illi sum fuerit, finitimos Episcopos cortitores cum Provinciae piscopis nomine , qui causam iteris, examinent. Id autem sanciendum elle arbitratus est Ossius ob iudicia
in Athanasium S Marcellum ab Orientalibus lata, quae Synodus Sa dicensis resciderat. Cum enim illi damnati ad Iulium confugissensi ab co benigne fuerant excepti, deinde in Synodo Sardicensi adcjus preces convocata fuerant absoluti. Igitur ut Episcopis ita injuste damnatis aliquis purgationis locus relinqueretur, visum est hi
jusmodi legem esse ferendam quae quidem aliquorum injuste damnatorum innocentia succurrit. Uerum aliunde mustorum pervicaciae ac malitiae patrocinatur. Cum enim vitiosi Episcopi viderent se non statim Epitcopatu deiiciendos per Synodum Provinciae, sed superesse sibi aliquod aliud judicium, quod facile erat moras nectendo proferre, liberius peccabant, cum praesertim interea nullus in e rum locum ordinaretur 5 Provinciae Episcopi cernentes judicium suum post e rescindi, fiebant cunctatiores ad damnandos nocentes. Itaque sicut quando supremum statuitur Provinciae ludicium, nonnulli damnari possunt innocentes ita si damnatis detur alio confugiendi locus, multos nocentes impunitos permanere necesse est sedc unde digressi sumus, revertamur. Adeo verum est novum aliquod jus Sardicensis Concilii Canonibus Romano Pontisci delatum esse , quod nec ex divino jure nec ex antiquior lepe haberent, ut ipsi Pontifices Romani us istud ex Canonibus tantum Sardicensibus quos Nicaenorum nomine laudabant, sibi vindicaverint, ut patet ex Zotimo in causa Apiarii S icone in causa Flavianici ex nis ergo
constat novum jus indultum est Romano Pontifici in Synodo a dicens , quod primo loco probandum fuit. Alterum quod nobis probandum incumbit, illiid est , Synodum Sardicensem solum his revisionis concessisse Romano Pontifici, non autem potestatem judicandi appellationes ab Episcopis facias, patet istud ex Concilii Canonibus. Primum enim Episcopus damnatus hoc unum sperare potest, ut iudicium seu Concilium renovetur C. s. si putet piscopus damnatus se bonam causam habere, ut iterum
140쪽
DIssERTATIONE HISTORICAE. DissERT. II. Ios
Concilium renovetur. Σ. Pontifici scribitur ut ipse videat num opus
sit iudicium renovari. 3. Si judicaverit judicium esse renovandunt, non ipse judicat , sed dat judices, o si judicaverit esse renovandum dest judices. 4. Judices isti Romae non judicant nec sunt Romani,
sed ex finitima S propinqua Provincia c. 7. Si Iustum putaverit ut renovetur Iudicium vel discutionis examen,scribere tinetur his siscopis qui in sinitimi propinqua Provincia sunt, ut ipsi diligenter omnia requirant G juxta veritatis sidem de iant s. Ita certum est R manum Pontificem non habuisse jus causae Romae judicandae, ut ad summum illi concedatur ut Legatim ad secundum iudicium mittat. Denique non inquirit Romanus Pontifex in suo iudicio iitrum male vel bene judicatum sit. Sed utrum causa sit talis quae iterum judicari debeat i nec confirmat judicium Provinciae rescii dendo appellationem, sed tantum declarando causam non esse talem quae iterum ventilari debeat, seu potius non decernendo ut
iterum judicium renovetur. Si autem, ut habet Canon 3 probaverit ratem causam esse, ut non refricentur qua Lya sunt , quae decreverit, conf-mata erunt, Vel potius ut habet Graecus textus ui autem probare non
potest causam esse talem, ut eam rursus judicari opus sit quae semetiunt
Iudicata non in mentur sed rata sit lata flententia. Hoc est si Episcopus depositus ostendere non possit judicium in se injuste ac per violentiam contra praescripta Canonum csse latum novum ei non concedetur judicium , itaque proprie Pontifex Romanus non judicat de causa ipsa, sed tantum de Episcoporum judicio, nec inquirit utrum damnatus sit nocens necne sed uredin sententia in ipsum
lata sit contra formam judiciorum an non , per Vim extorta aut exodio S gratia profecta sit. Utrum denique causa satis fuerit examinata 5 discusta Sic cum causa aliqua civilis in supremo Senatu terminata est, nulla datur provocatio,verum qui manifeste oppressi fuit, aut contra formam judiciorum damnati supplicem libellum Regi&Qus Consiliariis offerunt, a quibus non de ipsa causa judicatur, sed illud inquiritur numquid a Senatu in forma sit peccatum, nunaquid causa sit bene S convenienter discussa, an non pra Valiterit quoriundam gratia S ambitu denique annoniani sestὁ
laesa sit iustitia, S: si quod istorum vitiorum in Senatus judicio deprehenderint Regis Consiliarii, ad eosdem remittunt judices, jubentque causam iterum cxaminari S iudicari. Iam vero sciunt omnes quantum sit discrimcn, inter iis istud revisionis decernendae
5 jus appellationis admittendae, nam appellatio ut cfinit e-