장음표시 사용
101쪽
ro DE ANTIQMA ECCLESIAE DISCIPLINA
terea cavetur, ut is qui infirmitatis causa adesse non potuerit, personam vice sua ad Duodum dirigat. Ac insuper excommunicatione plecticii is, qui adesse neglexerit. Item c. 29. Conc. I. Araias Agathensis Can. s. Aurel. s. c. IS. I. Turonentis 2. c. I. anni 67. A Meldensis anni S s. c. 2. C.
Tertium Metropolitanorum jus consistit in quadam inspectione super totam Provinciam , seu generali cura, ut omnia secundum Canones, rectumque ordinem fiant, utque Provinciae Episcopi, sicio suo fungantur. Qua de causa vetitum est Episcopis aliquid majoris momenti sine Metropolitanorum autoritate S consilio ge- re, Canone Apostolorum Antiocheni Concilii s. Haec autem inspectio aci varia extenditur. Primb Metropolitanus judex est Episcoporum suae Provinciaeti diffidiorum Ecclesiasticorum, quae sunt adversus ipsum Episcopum , non quidem solus, sed simul cum Synodo Provinciat id habes ex Conc Chalcedonensis c. 9. N 7. item ex Conc Carth. . Can 6 5 7. Tolet. . cap. o. Aurel. s. c. 7. Matisconensis 2 c-9. Innumera certo sunt xempla Episcoporum a Metropolitanis
suis in Synodis Provincialibus ob varia delicta depositorum, quae referre necesse non est. Secundo, Metropolitanus pariter cum Synodo Iudex est a Pellationum, quae sunt a sententia Episcoporum. Hanc Synodo Provinciae Metropolitanoque potestatem tribuit Concilium Nicaenum c. s. Antiochenum anone 2 S rio Sardicens Can. 17. Carthag. a. an. s. quod etiam in jure novo servatum est. Tertio, Si propter negligentiam aut malitiam Episcopi sui Eccle-sa aliqua detrimentum patiatur, Metropolitani est, vel Episcopum ad officium compellere, vel laboranti Ecclesiae succurrere Hinc Hilariis Papa p. 3 ad Ascamui Metropolitanum scribit Tuae sollicitudinis es, frater charis e , omnia dekta tibi autoritate tueri, es illicitis non Od non praebere assensum, sed etiam cuncta quae contra regulam facta repexeris, coercere Atque haec Metropolitani cura ad bona etiam temporalia extenditur, ut intelligere os ex an ai septima Synodi quo statuitur, uis Eliscopi nolint in Eceli sit suis monomos cen stituere,i ransituantur a Metrapolitano, dc in Concit.TOL3 c. o. ' cium se potestatem esse aimat erropolitani , sicut es exacitiones indebitas suorum sufraganeorum compescere noderari: Ita λpiscopum fraudat rem bonorum sua Ecclesia corrigere. Q arto sine Metropolitani sententia Δ approbatione non ,-
102쪽
cet Episcopo ab Ecclesia sua discedere, hoc sancitum est in ilia tiocheno Concilio Can ii S 13. Sardicensi c. 7. 5 96 idque monet Gregorius lib. . Indici. 2. Ep. 8 5 si. Quinto Metropolitani cst docere Provinciam S si quis erraverit , cum orroris admonere, de hoc ejus ossicio lege S. Leonem Epist. o. S 88. Hilarum Epist. . item Conciliorum Tolet Ii. c. et
Uno verbo ut cetera Metropolitanorum munia praetermittam . tenetur in Provincia quantum potest boni procurare dc totis viribus quidquid in ea fit mali impedire, servatis tamen regulis, se vato ordine, dc intacta Episcopi cujusvis in suam Ecclesiam potestate, cui secundum Canones ejus administratio ita concredita est, ut nihil in cam directe possit Metropolitanus, sive in iis quae pertinent ad ordinationes Pressiyterorum S Diaconorum, sive in
iis quae speciale Ecclesiae regimen spectant. Praeterea nihil fere potest Metropolitanus sine consensu S consilio Comprovincialium Episcoporum, nisi fori in iis , quae a
monitionis tantum sunt, aut exhortationis, vel certe in iis quae moram nullam patiuntur, quo in casu debet Metropolitanus prudenter Si secunaum Ecclesiasticas regulas id praestare, quod di ferri non potest, ita tamen ut fiduciario tantum decreto haec statuat quod non aliter ratum sit, quam si Episcoporum totius Pro vincia consensus accesserit.
f. XIII. Tituri Dilegiis Exurinorhm seu Patriarcharum. P Atriarcha non secus ac Metropolitani jura S privilegia duplicis sunt generis, honoris scilicet S potestatis. De honoris primatu nihil dicemus t edictis enim constat Patriarchas 55 Exa chos cceteros Episcopos honoris praerogativa plerumque praecessisis, Hierosolymitanum S Constantinopolitanum Episcopos excipias, quibus ante acceptam Patriarchicam Iurisdictionem concessum est, ut nonnullos Patriarchas honore superarent. Potestas 5 Iurisdictio ad ordinationes Metropolitanorum existenditur, Synodi Dioeces eo convocanda facultatem, S aliquam super Dioecesim universam inspectionem.
Quod spectat ad primum Patriarcharum jus, nec antiquissis
103쪽
, DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
Duim illud cst, nec ubique observatum. Olim enim Metropolita-11 ab Episcopis Comprovincialibus ordinabantur. Sed quia post mortem Metropolitani inter Episcopos Comprovinciales nullus oc currebat majoris autoritatis, a quo possent diffidia qua interipis copos Provincia nasci poterant componi, procedente tempore consuetudo haec invaluit, ut post lectionem Metropolitani a Clcro S populo, itemque confirmationem cjus ab Episcopis Comprovincialibus, Patriarcha totius Dioeceseos adiretur, ut is Metropolitanum consecraret , S id juris ex consuetudine habuerunt in sinoulis suis Dioecesibus Patriarchae. Et quidem in Concilio Chalcennensi, quod Patriarcharum privilegia cxacte noverat, Episcopo Constantinopolitano simul cum Patriarchatu istud juris concensum est. Idem de Antiocheno astirmat Innocentius Papa Ep. 18 ad Alexandrum Antiochenum, Sicut MetropoliIanos autoritate , in quit, ordinassneulari. De Alexandrino S Romano res est extra dubium , advertimus enim antea illos non mod Metropolitanos sed Si universos Patriarchatus sui Episcopos ordinasse Certum quoque est jus ordinandi Metropolitanos intra Palaestinas Hierosolymitano Praesuli dehatum esse act. 7. Concilii Chalcedonensis quibus evidenter ostenditur procedente tempore Patriarclias jus habuisse ordinandorum per univcrsam Dioecesim Metropolita
Ipsi autem Patriarchae ordinari solebant ab Episcopis c Dice
ces universa, praecipue vero ex a Provincia, cu)us Metropolis erat Patriarchalis sedes. Romanum Episcopum ab Ostiensi Episcopo vicino, non ab aliquo Metropolitano olim ordinari consuevisse testis est S. Augustinus in Breviculo collat. 3. c. Ad jus tamen ordinationem phi-ximos Italiae Episcopos convenisse, patet ex ordinatione Cornelii .
quem Cyprianus Epist. 17. Episcopum dicit esse famam glur
mi CoEegis. E contra vero ordinatio Novatiati traducitur,eo quod a tribus tantum Episcopis Italiae ordinatus foret Eum vero morem
Romani Episcopi ordinandi diu viguisse docet nos libelliis Cleri Romani oblatus Honorio Imperatori armo i 8 de Bonifacies lectione, in quo haec habentii : Post a cessum S. o mi Papa Ecclesiae Cathobiae urbis Roma , ut geri me et inbut atque ipsa eligioni disciplina, plures in unum convenimus Sacerdores venerabilem et rum Bonis cium invitum acclamationibus totius popul ac consensumiemum asseruimus divinae instituIionis ordine consecratum. Nam μι- scribentdua.
104쪽
sribentibus plus minus eptu.rginta Presbyteri .rsa ius ovem dive Mirum Provinciar sopis neHLI:on m compereti tempore constat si s celebratam Ex parte vero Eulalii qui tum Romanum ambiebati scopatum,aderant etiam nonnulli Episcopi, ut constat ex Commonitorio Honori ad Synodum, quae ob controvorsiam istam congregalia fuerat, quo in Commonitorio jubet, ut hi Episcopi, quos utriusquc ordinationibus interfuisse constabat, judices mini me sederent sed maxime gloriabatur Eulalius Osti iasi Episcopi patrocinio, qui licet senex , aeger ac prope moriens fuerat accitus ut Eulalium ordinaret. Ex his de aliis similibus exemplis constat olim mortuo Romano Pontifice quamplii resipiscopo cx Vicaria- tu Romae, ac praecipia vicinos in urbem venisse, ut ciccium acie ro populoque Romano Antistitem Ordinarca manum ordinario inponente Episcopo Ostiensi. Alexandrinus quoque Patriarcha ab Episcopis Dicecoseos ordi natus legitur,sic Athanasium a se secundum vota Cleti S populi ordinatum este Alexandria Episcopum testes sunt contum Patres ex gypto universa,Alexandria congregati in Epistola sua apud Athanalium Apol. 2. pag. 16s editionis Commetianae, S Arianos qui ius ordinatiotiem clancultim a sex aut septem Episcopis factam esse Criminabantur, mendacii arguunt Iulius item in pistola sua queritur, in locum Athanasiij rcgotium csse contra Canoncs comstitutum Episcopum Alexandriae, nec a plebe postulatima, nec ab Episcopis AEgypti ordinatum, sed illuc missum ab cxtraneis Epis copis triginta mansionibus ab urbe Alexandria dissitis. Mortuo Athanasio succelli Petrus, in cujus ordination teste Theodotito lib. . cap. 26. vicini Episcopi Alexandriam confluxerunt Post multos annos Proterium praesentibus Episcopis AEgyptiis Episcopum esse ordinatum testatur Libe tu in Breviario cap. te Similiter Joannes Talaia ordinatus dicitur ab Episcopis, Clericis, Monachis AEgypti. Idem scriptor mentionem faciens ordinationis Theo dolia, qui Timotheo Alexandrino succcssit, sic describit modummthronizandi Archiepiscopi Alexandrini c. o. Consuetudo inquit, est Aiaxandriae illum qui funerasuccedit, excultas sive defune
corpus agere manumque dexteram 9us capiti imponere ut videatur
manibν μ' accipere collo suos. Marci Pallium, O sic testim serio Quae fcquuntur ordinationes Episcoporum Alexandrinorum Pati scilicet, Zoili S inpolimarii, extra ordinem factis sum, ac proii ac non possunt in exemplum trahi. .
105쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DIICIPLINA
Antiochen Ecclesiae Praesul ordinari solebat ab Episcopis orie tis sic Domnus ab universa Synodo Episcopolum orientis Antiochiae congregata,sublato Paulo Samosateno,Episcopus est ordinatus, ut testes sunt ipsi hujus Synodi Patres in Ep. sua Encyclica apud Euseb. lib. I. c. 37. Eustathius ad eamdem sedem evectus fuerat communi Episcoporum omnium suffragio, teste heodorito lib. I. c. 7. Eustathio dejecto su stragia Episcoporum in Eusebium melinabant,sed Impcrator ad eius preces id vetuit jussitque Eoiscopis, ut alium ordinarent, quod&fecerunt. Ad ordinandum cletium Episcopos ex diversis Provinciis vota sua contulisse testis est Theod ritus lib. 2. c. si Nullibi ver,disertilis describitur, quo pacto fieri comsuevisset ordinatio Episcopi Antiocheni, quam in Epistola Concilij Constantinopolitani apud Theodoritum lib. s. c. . antiquissima ver veraeque s sic Antiochensum in Syria caesiae, in qua venerandum Christianorum nomen primam innotuit , reverendissimum Aeligiosissimum Flavianum , tum illius Provinciae , tum Orientalis Diw- si Episcopi in unum coniregati communis retio Episcopum ordinarunt, universa Ecclesia communi consenset quasi uno ore eum hono
IUbi vides Antiochenum Praesulem non solum ab Episcopis Provinciae, sed Ac ab aliis Episcopis , aliarum intra illius Dioecesim
Provinciarum fuisse ordinatum, qua in re elucet Patriarchalis sedis dignitas. Nam Hierosolymorum Episcopum, qui nondum erat Patriarcha , non amiceccseos sed tantum a Provinciae Episcopis ordinatum fuisse statim dicunt Hierosolymitanae autem , inquiunt, Ecclesiae,quae materes omnium Ecclesiarum reverendissimum ac Religio imum C=risium pisopum esse indicamus , qui Canonic ab Episcopis
Provinciae olim fuit ordinatus. Porro laudatam a Synodo ordinandi Patriarchae Antiocheni formam approbat implicius Pontifex Romanus Ep. ad Zenonem, in qua laudat Imperatorem, quod scripsisset, ut deincepssecundismordinationem Patrum Oriental Synodo creati Antiochen Ponti cis reservetur. Et postea commendat eius ea de responsionem, quod posthac in Antiochena urbe , veteriservato more a Comprovincialibus suis Episcopus ordinetur. Bizantinae Ecclesiae Sacerdotem quamdiu Heracleensi Metropolitae subiectus fuit, ab eo .ab Episcopis ordinatum fuisse dubiimi nullum ess e potest. Ubi vero Patriarchalem honorem ista sedes ambire coepit, hujus Episcopus non solum a Provinciae , sed Dioecestos Episcopis est constitutus sita Nectarius a 3 nodo Con-
106쪽
stantinopolitana ordinatus,vi ante eum Gregorius Nazianzenus a Meletio totaque Synodo fuerat in Throno collocatus. Mortuo
Nechario quamplures Epi mi ad ordinationem Joannis Chrysostomi Constantinopolim citerunt a quibus ille est ordinatus invito Theophilo, qui cum primum ordinationi ejus obstitisse , tandem
ei consensit. Vide Sozomenum lib. . . . Coeteros autem dei ceps Episcopos Constantinopolitanos, ab Episcopis Provinciae ac Diteceleos ordinatos esse vix ullum potest este dubium. Haec enim erat generalis regula , quam Concilii Constantinopolitani tertii Pa tres veluti communem S ibique in oriente observatam tradunt ut ex Isingulis Praτincus Episcopi istim Provinciae si istis placeret una cum ipsis finitimi,prout uiis judicarent , ordinationes faciant. Haec autem clausula una cum eis sinitimi, locum semper habuit in magnis illis sedibus, quae non solum Provinciae, sed etiam Dioeccseos crant capita Conveniens etenim erat, ut quoniam in universam Dioece- sim aliquam habebant autoritatem , ab universis eius Episcopis aut saltem ex eorum consensu ordinarentur. Hac de causa Episcopi Ephesiua ab Asianis omnibus ordinabantur, ut jam observavimus, tibi de actione septima Chalcedonensis mentionem fecimus, in qua tantoper laborarunt Assiani , ut jus istud sibi conservaretur, quia scilicet hoc sublato Ephesimus Episcopus amittebat Patriarchatum suum, ac tum ipse, ii cceteri Asiani subjiciebantur Constantinopolitano Patriarchae. In coeteris vero totius orbis Provinciis, ubi nulli erant Patriaria
esiae metropolitani vulgb ordinabantur ab Episcopis Provinciae raro adjunctis finitimis Inde in Concilio Ephesino Episcopi Cypri
obtinuere, ut secundum antiquum morem illorum Metropolitanti αυτοκεναλι ab Insulae Episcopis inconsulto Antiocheno ordinata
In Italia Mediolanensis Antistes totius Vicariatus Italiae Exarchus a Synodo Episcoporum Italiae ordinabatur, ut constat exiret dinatione Ambrosii apud Theodorit hist. lib. . . . at temporiuprogressu Romani Pontifices ad Episcopi Mediolanctas ordinationem consensiim suum requiri voluerunt , ut constat ex regi Eb χ. p. I.
In Africa vero Carthaginensis Episcopus totius Dioeceseos Pri mas ordinabatur ab Episcopis vicinis , ut constat ex Augustino iii Breviculo collationis dici tertiae c. s. ubi objicientibus Donatistis. quod non fuisset princeps a principe hoc cst Primas Provinciae Car-
107쪽
N DE ANTIQJIA ECCLESIAE DISCIPLINA
thaginensis a Primate Numidiae,ordinatus,icspondet Ecclcsiasticam coisi uetudinem esse, ut non Numidi , scdpropinquiores psopi Eccles Car/h.ginensis scopum ordinent.
In Hispania, Gallia coeterisque Prouniciis nulli proprie dicti Patriarchae crant , atque idcirco in iis ordinationes Metropolitan rum fiebant ab Episcopis Provinciae De Hispania constat ex Concilii A. Toletani Canone Io dc Tarraconensis an prioris hoc est decretum , Episcopus Comprovincialis ordinandus ess, ut Metropolitanus eis erit Mitropudianus utim nonnis in civitate Metropoli , Comprovinciat bissim convenientibus. De Gallia idem demonstratur ex Concilio Arelatcns primo Can. 2o in quo generatim statuitur, ut quilibet Episcopus a septem Episcopis ordinetur. In Synodo Aurelianensi secunda an T. an iqua saec renovaturformula instituIionis , qaa per incuriam videbant amissam, verba sunt Synodi, uti licet Metropolitanus ordinetur a Comprmincialibus in unum congregatis. At sequens Concilium ibidem
anno 38 convocatum Can. . novam Consuetudinem renovavit,
si Metropolitani a Muropolitanis, omnibus , s scri foras, Comprovinelabibus praesentibus ordinentur. Postliae tempora vo cum Lugdunensi Praesule Pontificis ordinationes sibi vindicante pro Comprovincialium jure fortiter decerta- vitri cum enim ille exigeret, ut Senonensis Episcopus eicinis professionem canonicam tibi faceret, obstitit hic , idque Canonibus contrarium csse asseruit. Cum ergo , inquit Ep. 6 . tam is quam alia generalia instituta tam absolute , consecrationi Metropolisanorum contineant, miramur cur privuis egibus se novis traditionibus , meteres truditiones ct consuetudines removeri consendisii praecipiendo ut Senonensis etictus ante consecrationem siuam vobis presentetur. In verboliae fuit vetus Ecclesiae forma teste Gelasio Papa Ep. ad Natalem,
ut obeuntes Di pos in eadem regione Mitropolitanus sitius obeat o dinare, eumdemque Uum Metropolitanum si humana morte transierit ,
Comprovinciales Oscopi sudeant ordinare. Quod etiam novo jure non omnino sublatum videtur, ut constat ceresponso Lucii III de tempore ord s Archiepi pus , inquit ,fuerit ordinandus, omnes Episcopivusdem Provinciae adsedem Metropolitanam conveniant , ut ab omnibus ordinetur reliqui mero Comprovinciales pisopi , si necesse fuerit , coe reris constentientibus a tribus Ius Archiepiscopi poti runt ordinari. Ex dictis ab de , ut puto, demonstratum est Romanum Ponti-Mem, nec Episcopos, nec Metaopolitanos cxtra Vicariatus Romae
108쪽
mites institutis tantum abest, ut ejus juris fuerit omnes orbis Patriarchas, cunistos Occidentis M tropolitanos ordinare. Hoc verbcum dissileri non possimi, qui putant divinum Romani Pontificis privilegium csse ubique Epii copos aut saltem Metropolitanos ordinare, eo recurrunt, ut dicant cum orientis Patriarchas, S occidcimtis Episcopos non ordinasses, defectu voliuatatis, non autem dcfectu potestatis di quia scilicet uti nolebant ure quod sibi competebat. Quasi vero Romani Pontifices ita dignitatis ita fuissent immemores, ut eximium jus suum ab Episcopis per multa sarcula invadi 5 disertis decretis impugnari passi forent. Deinde undescognosci possunt Romani Pontificis jura nisi,ex Canonibus, aut ex usu dc consuetudine , sed ex neutro capite jus ordinationum in toto occidente Pontifici Romano delatum est: crgo sine fundamento astaritur illud olim ipsi competiisse. Nihil habent adversarii, quod opponant, praeter nonnulla Pontificum Romano a dicta, quae perperam illuc trahunt. Sic verbi gratia jus illaid Pontificem Romanum in Illyrico h .ibuisse probant ex Epistolis Pontificum , in quibus Vicariatum suum conferunt Thessalonicensi Episcopo, ad quem idcirco pertinere scribunt Metropolitanorum omnium hujus tractus ordinationem. Huic objectioni quae sit adhibenda responsio , patet ex dictis. Observavimus enim Romanos Pontifices conatos cisse Illyricum Patriarchatu suo addere Sc Vicario suo eodem fere modo hanc regionem subjicere quo sibi subjectae erant Provinciae suburbicariae. tigre non mirum sim tropolitanos ibi non sine autoritate sua ominari volucrint, cum Illyricum occidentale post mortem Constantii ad Dioecesiunsuam pertinere existimarent, illudque sit Patriarchae privilegium. In Gallia idem jus Romano Episcopo competiisse probare conam tu ex Epistola 66 Cypriani de Marciano , in qua scribit ad Stephanum , ut dirigat titteras ad plebem Aniatae consistentem, quibus absent Marciano, alius is locum ejus substituatur. Verum ex ea contrarium plane vincitur : sic enim se res a bet Marcianus Arelatensis Episcopus Novatiano se conjunxerat,
α a Catholicae Ecclesiae unitate ac pace discesserat Faustinus Lugdunensis ea de re certiores fecerat Cyprianum 5 Stephanum , da tis ad utrumque litteris Cyprianus Stephanum forte dubium litteris suis hortatur, ut dentur ab ipso litterae ad Episcopos in Gallia constitutos, Si ad plebem Arctate consistentem, quibus abstento Marciano abus in e)us locum substituatur Episcopus electus scilia
109쪽
S DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
ccta plebe Arelatensi dc consecratus ab Episcopis Galliae has auatem litteras ab ipso in Gallias mitti exoptat,non quod ille jus in eas Patriarchicum obtineret, Sed quia idcirco copiosum , inquit, corpus es sacerdotum concordiae mutuae glutino atque unitatis vinculo copularum, ut si quis ex eorum coEegio haeresm facere oe gregem Chri Iacerares vastare tentaverit, subveniant caeteri, se quasi Pastores uti-Ies, misericordes, oves Dominicas in gregem couigant quia etsi Pastores multi unum tamen gregem pascunt , oves universas
quas Christus sanguine u es .issione quas vit, fovere debent. Annon apcrte significat his verbis Cyprianus se Stophanum ad id hortari, quod quilibet alius Episcopus praestare potuisset Hujus rei insigne nobis excinplum suppeditat sequens ejus Epistola ad Hispanos i ripta de Basilide Martiale, in qua id erga Hispaniam facit, quod Stephanum erga Gallias praestare fuerat hortatus: Basilidem Luppe S Martialem libellorum idololatria reos expelli jubet, Sabinumque in Basilidis locum legitime ordinatum remancre quamvis ille Romam crgens Stephanum fefellisset , a cxambiret reponi se in Episivatum, de quo fuerat depositus. Itaque Cyprianus non modo nullam asnoscit in Romano Pomtifice ordinandorum Episcoporum in Hispania potestatem, Verum- etiam ejus judicium de restitutione alicujus Episcopi jam ordinati improbat S Hispanos litteris suis hortatur, ut i minime pa
Alio deinde testimonio conantur ostendere ordinatos fuisse LPontifice Romano in Gallia Metropolitanos, quod non minus leve est Zoetimus, inquiunt, dedit Arelatensi Episcopo Ius ordinandi Episcopos in Galliis; crum Zoetimus non tribuit hanc Arelatensi Episcopo potestatem sed quia ipsum Viennensis,
Narbonensis Provincia Metropolitanum csse putabat, statuit udi ordinandis Episcopis teneat autoritatem. Pcrabsurdum autem est inde inferresjus ordinandorum Metropolitanorum in Gallia ad Pontificem Romanum pertinere. Cceterum tantum abest, ut Romanus Pontifex ordinationes Episcoporum aut Metropolitanorum in Gallia sui juris esse existimarit, ut S. Leo Epist. 89 ad Episcopos Viennenses Hilariumr prehendat, quod non modo ordinationes Ecclesiarum Gallia sib, vindicaret, scd etiam montiretur id juris Romano Pontifici competere. Non enim, inquit, nobis ordinationes Provinciarum me harum
defendimus, quod potest forsan ullarius pro suo more mentiri sae
110쪽
mobis per estrum sollicitudinem vindicamus. QKd clarius aut apertilis desiderari potem Pontifex Romanus diserte pronuntiat se sibi ordinationes Ecclesiarum in Galliis minis vindicare, annon perfrictae frontis cos esse oportet, qui invitis, reclamantibns Pontificibus istud juris, ipsos tunc temporis obtinuisse, confidenter affirmanes Non me latet uenellium per ordinationes Ecclesiarum hic non intelligere ordinationes Episcoporum, sed Ecclesiarum administrationem, S sollicitudinem quae Metropolitano aut Primati competit. Vertim etiamsi haec expositio vera foret quae tamen parum verisimilis videtur, subsisteret tamen argumenti nostri vis; nam si Romanus Episcopus non habet sollicitudinem Ecclesiarum Galliae, multo minus habebit ordinationem Episcoporum S Metropolitanorum, in quo praecipua administratio seu sollicitudo Scora inatio Ecclesiarum sita est.
De Hispania perspicuum esse volunt jus ordinationi uri in Dioecesi Hispaniensi Epit copum Romanum habuisse ex institutione
Primatuum, ut constat ex Epist. r. Simplicii 16. Hormista: ,, ex Concit Tol. ia anni 6 1. c. 6. Verum ex istis potius perspicuum est
Episcopum Romanum jus istud in Hispania non habuisse Simplicius S Hormisdas Vicarios suos faciunt duos Episcopos Hispaniae, hic Silvanum, ille Zenonem sed ne verbum quidem habent
de ordinatione Metropolitanorum. Concilium ver Toletanum Canone 6 concedat Toletano Pontifici hoc privilegium. ut electos a Rege pisopos probet, omnibus Ecclesiis praesciat, ea ramen lege , ut is infra trium mensium spatium Metropolitani presin-tiam usurus accedat. Hoc autem quid ficiat ad jus Romani Pontificis asserendum assequi es prorsus nequeo. Demum de Africa Episcopum Carthaginensem totius Africae Primatem ab Episcopo Romano constitutum esse ex omni retro
memoria confidenter asserunt. Unde concludunt eum Metropolitanos ordinasse autoritate sibi a Romano Pontifice commissa Uerum qui ita ratiocinantur, morem Africanae Ecclesiae ignorant. Nam
Episcopus Carthaginensis non a Romano Pontifice, sed a vicinis ordinabatur Episcopis, idque ex omni retro memoria Metropolitani vero Ecclesiastici ad illum gradum perveniebant cx sola antiquitate Metropoleon ver civilium Epit copi nullo prae ceteris jure
Itaque cum tam leves astcrantur rationes ad ostendendum Ro-m muniontificem jus ordinandi Metropolitanos in toto occiden .