장음표시 사용
51쪽
1 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
statui videtur,xit unus sit in una Provincia Metropolitanus, in gratiam Tyrii Eoiscopi iudicium fertur Linde constat Piovincias Ecclesiasticas ad formam civilium fuisse olim dispolitas, quandoquIdem unus Metropolitanus unicuique Provinciae praefectus fuerat. Ach. 13. in caui a simili Nicomediensis Nicoeni Episcopi,Nicomediciali jus Metropoliticimi vindicatur. Co quo Nicomedia fuisset olim urbs Metropolis, ab eo cxcidit Nicomus quod in sacra Valentiniani de Valentis qua Nicoenae civitati tribuerant Metropoliticima jus proprie praeciperent ab aliis civitatibus nullum ius
auterri. Quapropter honorem tantum Metropolitae illi concedunt,
non autem ejus jura de privilegia. Quod quidem generatim san-ςitur . 2 de omnibus iis urbibus quae in posterum Metropolis nomine honoratae fuerint ab Imperatoribus Atque ideo ut factum est, ne Episcoporum ambitio turbas pastu in Ecclesiis excitarct 5 formam Ecclesiae jam stabilitam Ninditus everteret. Nihilominus tamen cum non modo urbs aliqua Metropolitica dignitate honorabatur, sedi Provinciae dividebantur, non raro Ecclesiarum quoque status mutari solebat, idque decerni videtur Canone 17. ejusdem Concilii his verbis,sin autem etia/n aliqua civitas ab Imperaram autorirate innovata fuerit, civiles , c publica formas Eo tisa si . earum quoque Parachiarum ordo consequatur. Hinc multas videresest in Provinciis S metropolibus Ecclosiasticis mutationes quas referre longum foret. Unum hoc addam in Concilio Toletano anni io. sub Bonifacio IV. Metropoliticam dignitatem Toletanae Ecclesii assertam fuisse ob ipsius urbis dignitatem haec, inquit Gund marus in Synodo tom. s. Conc col. 624. 11. edes Toletana scut praedictam ess antiqua nominis sui ac nostri cultu Imperii, ita O totius Provincia polleat Ecclas a dignitate faecella potesate Deinde Vcro decernitiam csse non modo Carritaniae, ut quidam diccbant, sed totius ctiam Cartilaginensis Provinciae Metropolim, quia sciebat procul dubio Carpetania regionem non esse Provinciam, sed par tem Carthaginensis revinciae .... es ob hoc quia Mna est eademque Provincia Liuit ut sicut Latica L Lama vel Tarraconensis Provinctis vel reliqua ad regni regimina pertinentes , secundum antiqua Patrum decreta singulos noscuntur habere Metro litanos, ita se Carthaginensis Provincia, unum eumdemque. Itaque in Hispania ad formam civilis regiminis dispositam Ecclesiam fuisse certistiinum est. Ut au-xem coetera mittam, hoc generatim dico in omnibus orbis partibus.
cepta Astica, de qua poste dicemus, cletia semper eodem -
52쪽
re modo distributas fuisse, quo de Impcrii Provincias Metropolas Ecclosiasticas annoxas semper aut Die semper civilibus, cum mutatae sunt civiles Metropoles mutatas esse ut plurimum Ecclesiastia.
cas Eccui igitur dubium esse possit, quin istius tum distributionis Ecclesiarum, tum dignitatis Metropoliticae origo ex sola Imperii
distributione 5 urbium ipsarum dignitate repetenda sit f. VIII.
Promimiarum O Dircesion Ecclesiasticarum distributio adsummam Politici regiminissummatim describitur, in praecis 'uae
in limmutationes annotantur. ΙMperium Romanum a temporibus Augusti in varias Provincias distributum fuisse nemo nescit, distributio haec ab Hadriano S postea a Constantino paululum mutata ost, atque accurata ab isto Imperii facta divisio, universusque orbis Romanus quatuor Praefeetis Praetorio ab eo commissus cum antea duo tantum totius Imperii Prae isti forent, ut testis est ZoZimus lib. 2. Primus Orientem, Secundus Illyricum, Tertius laesiam, Qua tus Gallias sortitus in Sub istis Praefectis varias eoiones vicarii Ec in nonnullis locis Proconsules regebant, citerim sub istis Praesides, aut Correctores Provincias adaninistrabant. Sub Orientis Praefecto erant Dioecesses quinque. Prima est Dux sis orientis, cujus caput erat Antiochia.
In illa decem numerabantur Provinciae, Palaestina, Syria Phoenice, Arabia, Cilicia, Isauria, Mesopotamia, stolina Eupliratensis Cypria. Sed hic numerus postea crevit, nam Palaestina intres divisa est, quarum Metropoles crant Caesarea, Schytopolis, de Ierusalem Syria in duas, quarum Metropolos erant Apamea,&Antiochia , Cilicia itidem, duas, quarum Metropolas, Tarsus, Anazarbus Demum Phoenicia quoque duas, quarum Metropoles fuere Tyrus Damascus. Praeter has Metropoleos dignitatem in eadem Provincia occupare conatus est Berytensis Episcopus, sed jus conatus ab Imperatore Martiano S Episcopis in Concilio Chalcedonensi ach. 4 repressus est. Secunda Dicecosis quae Praefecto orientis parebat, cst Dioecesis
53쪽
i1 DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
AEguptus stricte, Pentapolis, S Libya quibus addit Ath in apolix Thebaidem, Anim lib. 22. Augustamnicam His adjecta deinde est Arcadia Epiphanius haeres. 68. septem AEgypti Provincias enumerae in ebahdem , Mareotidem, Ammoniacam, Mareotidem,S Pentapolim bis Mareotae nomen in textum Epiphani irrepsit,ct in alterutro legendum potius videtur Marmaridis. Deinde vero advertendium ci Epiphanium hic non numerare Provincias Metropoli sublectas, sed tantum regiones;nam Marcote,ut testis est Athanasius, Episcopo S Chorcpiscopo carebat, S regebatur tantum a Prist yteris V crum tandem tota AEgypti Dioecesis indecein Provincias, totidemove Metropoles urbes distributa crat,ut constat ex Epist. Imp ad Dioscorum act. 1.Conc.Chalcedonensis relata Col mi in qua jubet Dioscorum Ephesim venire cum decem reverendf-simis Metropolitis visiορis ejus Dioecesios. Tcroa cst Dccecessis Ponti, cujas Metropolis est Caesarea Cappae
dociae, in sex primum divisa Provincias,Cappadociam , Galatiam, Armeniam, Pontum, Paphlagoniam, Bittiyniam oua omnes cxcepta Bithunia in duas poste, divisae sunt. Praeterea fuit in cadem Dioecesi Metropolis S civilis de Ecclesiastica, Nicaea, sed
nomine tantum S honore, ut a nobis observatum cst antea.
Quarta Dioeccsi cst Asiana, in qua una erat Provincia proconfularis Asia , cujus Metropolis totiusque Asianae Dicecos eos caput est Ephcsus. Coeterae octo Vicari Asia parebant,Hellespontus scilicet, Pamphilia, Lydia Pisidia , Lycaonia, Lycia caria Phrygiaci quae deinde in lutarem Pacatianam, itemque Pamphilia in
duas divisae sunt. Praeterea unus crat in Rhodo alac in L mo. Insulis Metropolitanus. Quinta Dioecesi est Diraciae, cujus olim aput erat Heraclea: deinde ver Constantinopolis, quinque in ca fuere Provinciae, Thracia , Rhodope maenamonius, Moesia Z Scyllata. Ill)rici Praes ita duae subj'ctae crant D ceccses. Dioecesis Mace doniae, in qua octo numerantur Provinciae, Proconsularis, Achaia, Maccdonia, bustalia, Epirus vetus S nova, Creta S Praevalitana provincia, quae poste, Daciae juncta st Totius regionis caput erat Th'st alonica. Item Dioecesi Daciae , in illa quatuor tantum occurrim Provinciae, Dacia i pensis, S Mediterranea, Dardania, mixtia
ualiae Praesecto parebant duo Vicariatiis Romae S Italiae, δί
54쪽
praeter hos occidentalis Africa, quibus post mortem Constantis Illyricum occidentale adlectum, prius nim Illyrici Praefecto p
In Vicariatu Romae decem erant Provinciae,r Campania 2 Hetruria SD Jmbria, . Picenuia suburbicarium 4 Sicilia, s Apulia dc Calabria 6 Lucania S Brutia, 7 Samni λ,8 Sardinia 9. Corsica, io Valeria. In Vicariam Italiae, cujus caput Mediolanum Provinciae, . i. Liguria, . 2Emilia, . Flaminia sic Picenum Annonasium, . Venetia cui juncta postea stria, s Alpes Cottiae, S utraque Rhetia. In Illyrico occidentalicujus praecipua urbs Sirmium,Provinciae erant Pannoniae duae, Noricum utrumque Mediterraneum S M pense Dalinatia Gavia, quibus adclita est Valeria. De Africa teorsim
Praefecto Galliarum parebant Galliae, de quarum divisioniblis
agemus postea. Item Hispaniae timc temporis in quinque Provincias distributae quae a Vicario regebantur, post Proconsulatum a Gratiano sublatum cae sunt Boetica, Lusitania, Gallecta , Tarraconensis S C thaginensis. Eidem Praefecto parebant Britanniae tres, quae postea in quinque giones distributae sunt, additis Flavia dc Valentia, sed haec distributio post occupatam a Saxonibus Britanniam penitus commutata cst. Haec in si immaria Impcrii Romani delineatio,ad cujus formam Ecclesia constituta cst, sunt tamen non ullae in quibus forma Ecclesiastica a civili non parum disteri. Et primum quidem observandum cst longe exactius in oriente.& Illyrico, Ecclesiam imperio respondisse quam in occidentes illiccnim vix ulla occurrit alicujus momenti diversitas , hic vero non una, nam in Africa Metropoles Ecclcsiasticae noni cspondebant civilibus, in Italia ver quatuor tantum ervii Metropolitani Romanus cultis Provincia latissimc patebat, Mediolanensis, Ravennei sis S Aquileientis, ac praeter hos in Insulis adiacentibus, Sicilia scilico S Sardinia,Syracusanus, Sc Calaritanus, posterioribus vero saeculis exorta est in Italia magna Metropolit Ortim turba,
55쪽
a DE ANTIQLIA ECCLESIAE DISCIPLINA
Qiet iso tum Ecclesiastica, tum ci vilis Vicae.
AFrica jam a Cypriani temporibus divisa erat In tres aut qua tuor partes, Africam Dropriam , Numidiam 5 Mauritanias Caesareensem nempe QSitifensem, ut colligere licet ex hu)us Epis totis 4s. I. itemque ex actis Concilia Carthaginensis tu i bhabiti. His Provinciis adjuncta postea fuerunt Tingitana, Bizacena, S Tripolitana. Afiica Provincia crat Proconsularis, cujus urbs Metropolis crat Carthago totius Africa occidentalis caput. In coeteris Africae Provinciis c tropolis Ecclesiastica erat sedes senioris Episcopi Haec propolitio multis momentis demonstrari potest. i. Quia certum cst Metropolitanos Provinciarum non semper
ejusdem fuisse sedis Episcopos, ic Numidia Metropolitanus erat Cypriani tempore Novatus Thamugadentis, deinde tempore ae ciliani secundus Tisigitanus, postea Megalius Calamentis S alii.
Item Byzacenae Mauritaniaeque Sitifensis caesareensis variarum scilium Episcopos diversis temporibus habuere Metropolitanos, ut constat ex subscriptionibus Afi icanoriam Conciliorum.1. Idipsum non obscure testatur Augustinus, chim quaerit a Profuturo Epist. 1 9. nunc S. quas Megali Calamentis in Primatu successor sit. Successorem Primatui ejus nosse volum. us,in Ep. 26I. nunc 19'. si tanacia ejus in haec Epistola quam multi cludit in dubium revocant scribit Coelestino Prisco Provinciae Caesareensis Episcopo Episcopatum si disclictum c. i tamen conditione ut ipsi non paterctaclitus ad Primatum sicut coeteris . Clamet, inquit, risusa' vi m Caesareensis Est opus, aut ad rimatum locus seu carteris es mihi patere kbuit, aut piscopatus mihi remanere non deburt. lnde luce clatius infertur rimatum omnibus Africanis Episcopis patuisse, nec Metropoli civili annexum fuisse, quandoquidem Caesareensis Antilics, qui Metropoleos civilis Episcopus crat, non privatur jure Metropolitico Ecclesiastico, sed aditus et ad jus Metropoliticum
Epistola i7. quae nunc cst 19. excusat in Augustinus quod ad Concilium Numidiae vocatus a Victorino, non venerit, eo quod senex antippus Tagosensis, rectius Tagorensis, Primatum tibi vindicaret t
56쪽
dicaret proinde, ius convocandi Concilii. Quod si Metropos lica jura urbi fuillent annexa, de Primatu nulla potuisset inter eos esse dissicultas , cum manifestum foret quae urbs sic Numidia Metropolis. Ut autem liquido constet contentionem tantum fuisse de antiquitate Episcopi, non autem de urbis dignitate , consulenda est Concilii Mileuitani anni oz definiti, cui ipse antippus aderat rimatus Numidiae jure fruens, ut videre est Can. 13. Concilii vulgo Africanici haec autem definitio ejusmodi cst c. 16.
Ptieuit ut quicumque deince ab Episcopis ordinantur per Provincias Africanas , litteras accipiant ab ordinatoribus suis manu eorum contasriptas , continentes Consulem diem, ut nulla altercatio de Oserio ribus vel anterioribus oriatur. Ex his intelligere est totam inter
Episcopos Africanos dignitatem, ab antiquitate Episcopatus fuisse repotitam nullatenus autem ab urbis magnitudine aut dignitate. Speciatim vero de Numidia idem constat cx Canone 3 in quo statutum est, ut matricula se Archibus Numidia apud primam Sedemst se in ei poli de Constantina. Ecce apertam distinctionem Metropoleos Civilis, acclesiasticae Praeterca autor vitae S. Fulta genti c. 29. testis est Fulgcntium in Concilio Vincensi,Qu odvultdeo in contentione de Primatu Praelatum, jus suum illi postea ces.sisse , quo clato subdit Autor istes Vbi sunt nune illi quibus emi nendi super caetem dominentur assectus, qui se etiam suis prioribus anteponunt udebita sibi privilegia vindicantes ' Ecce Beatus Fulgen tius ne Primatum quem meruit, defendere vottait Primatus orgo apud Africanos Episcopos pilius Fulgenti tempore prioribus de hebarur, nec ulli Sedi annexus crat. Hic mos in Africa permania sit usque ad tempora Gregorii magni nam is lib. I. p. s. ad Episcopos Numidiae statuit ' illorum consuetudo de Primatibus constituendis, caeterisque capitulis immota maneat,exreptis bis qui ex Donati is ad Episcopatum perveniunt , quos pnveh ad Primatus digni-
ratem etiam tim ordo Clericoetum eos ad locum eumdem deferat, modis omnibus piohibet. Itaque tempore regorii inter Africanos Primatus non erat sedibus annexus, scd o antiquiorcs omnes Episcopi disci iminatim fruebantur, exceptis iis qui fucrant haeretici, quos ab hoc hire excidcre vult Gregorius inuemadmoduni olim Augustino teste ab co cxciderat Priscus: Quinctiam in Provincia proconsulari summus honos habebatur antiquior Episcopo, licet cum praecederet Carthaginensis Episco sus, totius Africae Prunas. Sic in Concilio Carthag. a. Victor Ab-
57쪽
, DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
deritanus,ac in tertio ejusdem nominis Episcopus Pupianensis, coeteris,excepto Carthaginensi,praefer tur: S de hocVictore haec ait Epi . gonius .s .cod. Can Eccl. Africanae, aetate pater, ipsa promotione antiqu simus vir udabitis frater , collega noster Fickr utili hane pelitionemgeneralem omnibus stri. Uno verbo in Africa tum honor tum dignitas, tum etiam juravi privilegia Episcoporum tribuebantur antiquitati Episcopatus, non autem Ecclesia cui praeerant dignitati. Id constat ex dictis, praecipue vero cx Epistola Augustini o7. in qua queritur se tertium nominatum , qui haud ita pridem Episcopus erat , coeterisque qui antiquiores crant,praepositum, idque luculenter confirmaturi can. 16. Concili Africani supra relato. Cceterum ab hac lege semper excipiendus Carthaginensis Antistes,qui universae Africae Primas erat S Exarchus scit,ut ita loquar, Patriarcha Diu ante ipsummet Cyprianum Agrippinus hoc jure fruebatur, is enim a Cypriano reliquorum Episcoporum Praeses fuisse insinuatur, quod quidem , inquit δ' Agrippinus bona memorra ir eum carteris Coepiscopis qui illo tempore in provincia Afric Numidiί Eccksam Dei gubernabant flatuit.
Maxima quoque hujus sedis privilegia, jura in Epistolis Cypri
ni elucent i sic Ep. s. totam Africam Provinciam suam vocat: ΣΡniam,inqui latius fusa es nostraProvincia habet Numidiam es duas Mauritaniassibi eohaerentes Hinc ex universis Africae Provincijs consulitur,d respondet veluti magnam auctoritatem habens, ut videre est Ep. 9. i. o. TI. 73. praesertim s. Post haec tempora illa Carthaginensis Episcopi dignitas non est imminuta, ut videre est ex omnibus Conciliis Africanis, in quibus Carthaginensis Antistes ceteris licet junior praesertura praesidet: hinc forte Aurelius Episcopus c. s. codicis. Dic ait se multarum Ecclesiarum inordinandorum curam sustinere . . . or postea cunctarum se Ecclesiarum , dignatione Dei, sollicitudinem sustinere quapropter conceditur et ibidem, ut unde vellet, ct de cujus nomine fuisse con-ξ νιμι, pro desiderio eu usque Ecclesia ordinaret Episcopum. Hinc etiam illius erat Paschae diem ceteris Episcopis nuntiare , ut constat NCanone si ejusdem collectionis. Hic fortasse alicui veniet in mentem haec quaestio, utrum melius 6 convenientius Metropolitica dignitas antiquitati, quam urbi fueritastixa, de qua quid sentiam hic mihi videtur aperiendum. Ccnseo ergo , salvo aliorum judicio longe satius csse ut intropolitica
58쪽
dignitas urbi annexa sit quam antiquitati sacerdoti, cum enim alicui sed affixa est, is ad eam eligitur qui huic dignitati sustinendae par esse possit. At ubi ad omnes passim antiquitatis iure defertur
tunc ad minus idoneos pervenire potest. Praeterquam quod senectus minus apta est ferendis laboribus , dc illo caret animi ac corporis vigore qui in Metropolitano maxime desideratur. Itaque prudenter omnino Gregorius lib. I. Epist. Ep. a. scribit ad Gelmadium Patricium S Patriarcham Africae ut concilium Catholicorum admoneat, ut Primatem non ex ordine loci postpositis vita meritis faciat moniam apud Deum non gradus elegantior sed vita melioris actio comprobatur: ipse eo Primas non passim, scut moris sper villas Id in una juxta eorum eυ-ctionem civitate res eat. Idem tamen Africanis Ep. s. consuetudinem , qua nihil contra sitim Catholicam usurpare dignoscitur , immotam permanere concedit, sive de Primatibus constituendis, S c. g. X.
De Pro vinciarum Galliae distributione , iraecipui in a
Primatibus. NI Jlla st restio quae tam varias sortita suerit divisione ac Gallia Not omnibus antiqua illa Galliae divisio in Comatam S Bracatam,quam excepit altera in Belgicam , Celticam S Aquitanicam piae eleganter a Caesare exponitur in omnientariorum praeloquio. Nec praetcrmittenda est sicci mimis celebris Galliae, tum temporis divisio in sexaginta civitates seu populos, oo aut ci citer Pagos quam ex Strabone lib. . Tacit. lib. . Annalium, Vopisco, Ptolemaeo Caesare, Josepho S Appiano colligere licet, uis gaciter animadvertit eruditus Geographus Nicolaus Sanson ini 'tis ad tabellam antiqua Galliae . Augustus vero Galliam in quatuor partes distinxit , Belgicam, Celticam, Aquitanicam vi Narbo
Ucrum omnium divisionum Galliae exactissima, celeberrima est in quatuordecim provincias lanc tradit Rufus in Breviario quod Valenti dicavit circa annum 36s. Hae Provinciae sunt in Narbonensi, Narbonensis , Vienncnsis, Alpes maritimae, Alpes Graiae In Aquitania, Aquitanicae duae , 5 Novempopulaniam In Celtica Lugdunenses duae S Maxama Sequanorum temum in Belgica
59쪽
H DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCI pLINA
dtia eiusdem nominis S duae Germaniae, una superior, altera inserior dicta. Ammianus casdem Provincias enumerat lib. is. praetermissis duabus ι Alpibus nempe maritimis, Sc Aquitania L. Paulo post Narbonensis altera a Viennensi avulsa est, auadunenses singulae in duas divisa sunt,ac univcrsa Galliae Provinciae leptemdecim numero fuerunt Hoc ordine Belgica prima. BAgica secunda.
Germania prima. Germania secunda.
Lugdunensis prima. Lugdunensis ecunda. Lugdunensis tertia. Lugdunensis quarta quarum
Viermensis prima Viennc is tertia. Alpes maritimae. Narbonensis. Μο - - Aquitania stima. Aquitania fecunda. Novempopulania.
Haec est Galliae divisio ad cujus formam olim Ecclesia Gallicana constituta fuit, ita ut singularum Provinciarum Metropolos civiles cssent etiam Ecclesiasticae Metropoles. At in Narbonensi me gna fuit, diuturna de jure Primatus contentio inter Viennensem S Arelatensem Antistites. Hic etenim Metropoliticum jus in Viennensem Narbonensem Provincias, itemque in utrasque Alpes Graias ac Maritimas sibi incruit, qua in re aliquando faucimtes habuit Romanos Pontifices , aliquando adversos. Primum de ista contentione judicium Synodo Taurinensi latum est.Can. 2bis verbis,Illud deinde inter Episcopos urbium Arelatensis Viennensis,qui de Primatus apud nos honore certabant,asan Synodo δε- fvitum est, ut qui ex eis approbaverit suam civitatem esse Metropolim, sotius Provincia honorem rimatus obtineat , ipse juxta Canonum praeoeptum rivationμm habeat potestatem orte ad pacis vinculum, Augusta Trevirorum. i Rhemi.
Vesontio. Tarentasia. Vienna aut Arelatum Aquaesentae. Ebrodunum. Narbo. Bituri I. Burdesala. Auscii.
60쪽
onservandum hoc Osi utiliore decretum est, uis placet memoratarum urbium Disopi unaquaque de his viciniores se intra revinciammiudicet civitates, atque eas relesias visitct, quas opsidis suis magis
vicinas esse conntiterit: ita ut memores unanimitatis atque concordia nouis eraturum longius sibi usurpand , quod est ali pro 'ias inquietit.
Haec Concilii Sententia duo continet alterum summi iuris ut Primatum is obtineat qui probaverit civitatem suam cssc Metropolim alterum ιικονομι- , ut Provinciam inter se partiantiar, S unusquisque illorum vicinas sibi subiiciat Ecclesias, quod ab Episcopis Lictum est, ut hac via facilius utrumque ad concoldiam revocarent. Intelligebant nim demonstrationem Metropolitici juris haud ita facile neti posse Vienna quippe jus illud Metropoliticum olimo tinuerat, ut ex Eusebio colligere est qui urbem istam de Lugdunum Galliae Metropoles vocat. Sed succcssu temporis eamdem dignitatem Arelatensis civitas ambiebat a Constantino multis aucta privilegiis. Cum igitur de iure urbis Metropolitico contentionem non mediocrem fore cernerent, prudenIer omnino consuluerunt ut unusquisque Ecclesiarum sibi viciniorum curam gereret. Verum hanc sopienda controversiae viam non admisὁre illa rum Ecclesiarum Episcopi , praesertim vero Arelatens Ecclesia quae rimatim totius Narbonensis tractus, S septem mi in ea crant Provinciarum ambire non destitit. I xtat apud Sirmondum notis ad Sidonium pag. s. Edictum Honori ad Petronium anno is latum, in quo Arelatensis civitas septem Provinciarum Galliae Metropolis esse dicitur. Idem Arelatensi Episcopo privilegium tribuerat Sorimus Epist. s. ad universos Episcopos per Gallias S septem Provincias. At Bonifacius in Ep. 3 ad Hilarium Narbonensem queritur in Ecclesia ut veni, quae sita est in prirna Narbonensi Provincia, constitutum est Episcopum a Patroclo Arolatens incoim sulto Metropolitano Qua quidem sententia rescidit Sorim Decretum. Huc alludit Leo Ep. 89 cum dicis, priυilegii m illud quod . sed Apostolio Patrocis videbatur esse concusem, Iesea ebore sententia ublatum esse. Post Patroclum haec contentio sub Hilario Arelatensi recruduit, qui Proiecti im& Celidonium Episcopos Narbonetnsis,ut probabilius cst,regionis, Episcopatu spoliavit, mi huius locum alium ordina vit Episcopum ordinationes ninium p. Galli is, id it per septem Narbonentis regionis Provincias, Ecclesi rura ibi in Heam , ut inquit S. I coap. 9. ad quem haec causa delata est. Is Hilario in