장음표시 사용
391쪽
Ciceronis, Geilius Virgilii suo te ore 3 Ao
vim inferre videntur verbis Tertulitani, q1s alium ea in sensum interpretantur cum Rich. o) Simonio. Denique in bibliotheca Thoru-niensi duas superesse epistolas Ciceronis in tabellis ceratis ipsius manu exaratas, testis est
Sobelius in praefatione sua ad Buchneri uia solas. Verum nec fide dignus est hic testis. et fabellam hanc refellit in Notitia biblioth cae Thoruniensis o Iaenichius. Nostro tempore etiam disputatum fuit de Augustanae Confessionis originali, quod vocant, exemplari: de quo potissimum inspici meretur Va pendix ad suum Ius ecclesiasticum p. 339 sqq. et eius cicademisine auisen vom Sirinens
Nechte p. 28I. sqq. XV. Plurima tamen lapidea et aerea habemus veterum πρωτογραφα, summo utique in pretio habenda, et, quae Criticorum cura di liis
gentissime siue describerentur siue deping rentur, dignissima. . Nummos dico q) et Infria
Ο In Responso ad Theologos Batauoς vel potius ad L. Clericum eap. 14. Cons. Nassus lib. de var. lect. N. T. cap. 2 A. p. 37. qui et f. 7. de autographo Euangelii Ioannis. initio saeculi quarti superstite, verba facit,3 et, qui Simonium refellit perspicue, L. Frictius lib.
de eanone saero cap. 4. I. 4. 10 p. 38 sqq- . . . . . q) scriptores de nummis nominat Fabricius in Biabliographia antiquaria cap XVI. . 8. sqq. idemque in Latina sita Bibliotheca lib. IV. cap. s. 3.7. veterum exlibhet discriptioninu interpretes.
392쪽
scriptiones. Harum ingens corpus debemus Grutero, quod Reinsus cr) haud immerito vocavit opus, cui simile nec visum ante, nec post videndum. Praerepturus tamen hano palmam Grutero videtur Antonius Francia' Icus Gorius: si telam, quam exorsus est, pe texere ipsi contigerit, hoc est, eodem modo, quo nuper coepit edere Inscriptiones in Etru-- riae urbibus superstites, quemque in rictis soeruditorum descripsi, edere caeteras perreXerit, destinatumque suae industriae agrum pem Coluerit. Latinas inter Inscriptiones nihil antiquius habemus fragmento, quod Romae superest, columnae Duillianae: id suod praeter Gruterum exhibet Andr. Schotrus in Itinerario ct Italiae, et Folieta in i secundo delingua Latina su) libro; singulari vero libro
explanavit Petrus Oaccanius. Vno anno posterior est inscriptio Scipionis, filii Barbati,
quam Una cum Duilliana repraesentauit illustrauitque Rintellensis Academiae nunc decus, D. Nic. Funccius, in quinto libri de pueritia Latinae linguae capite. Graecarum Uero I scriptionum ultima, hoc est, ordine inter eas, quae
τὶ praest ad suum Sstntagma Inscriptionum p. 3.
R) p. Ss. R. Cons. Lipsius Antiq. lech. lib. II. cap. I4. et Gadendus in Vita Petrescii lib. III. p. I66. et v b. V. p. 3II.
393쪽
quae ad nostram aetatem durarunt, prima, est illa β οφώον exarata, quam paucis abhine amnis in Sigeo reperit legatus quidam Britannicus. Singulari eam libro Londini Irat edito illustrauit Edmundus Crishudius, qui et anno 1728 praescripto Antiquitatum Vaticarum titulo cum Sigeam illam, tum caeteras omnium antiquissimas Inscriptiones Graecas edidit una cum suis interpretationibuS. .
XVI. Ad nummarios thesauros nummophylacia vulgo vocant, quod attinet, Goth no vix esse similem alterum in Germania, Io- .cuples nobis testis est x Cyprianus, ac dubitare nos vetuit nuper Christianus Sigismundus Lictius edita Gotha nwmnaria .' quo in libro splendidissimae formae non solum thesaurum illum Fridericianum aecurate describit, verum etiam delectos inde nummos plurimo luce indigere visos, erudite interpretatur. Quis superstitum hodie nummorum Omnium sit vetustissimus, non consentiunt harum delia .ciarum antistites. Iac. Basnagrum, qui in Hi- .soria Iudaeorum is scripserat, non reperirinummos ante Darii et Alexandri M. aetatem factos, refutauit in Giloquiis set) literariis Gadicis, a. I II. editis, Gozius. Hurduinum, , qui Λ γntae cuiusdam iunioris nummum, in
394쪽
Regia Gallorum gaza superstitem, haberi cu-Piebat pro omnium, quotquot supersunt, nummorum antiquissimo, in errore versatum esse, clare docet ca) Spanhemius, non solum vetusioris regis incedonum, A mae, qui Cyri regnauit temporibus, nummum proserens e Regis Borussiae supellectile, sed etiam hoc a liquiorem A is, Lydorum regis, in Comitis Ρembrochiae thesauro sibi visum. Et huno quidem vetustate praecedere nummos ad unum omnes, existimat. Quem enim Phidonis nummum Begerus repraesentat in I Uauro M Brandenburgico, eum vetustiorem esse, negat. Quanquam nec tacendum est, huic Phldonis nummo suam antiquitatis praerogatiuam assertum luisse singulari Disse latione. quae Tomo primo Misscedaneorum Berolineolam inserta est, L C. Schortum. Idem Spanhemius so spectandos nobis proponit Romanorum nummos vetustate superioreι caeteris Romanis omnibuS.
H Differt. I. de numismatibus ν. s. Errasse hic Spanhemium, d et Deditisses Obs
aer. T. III. cap. 23. g. ) De Phidone hoc, Argivorum rege undeclinei ab Hercule, erudite disserit Duportus in Annot. ad Ch racteres Theophrasti cap. XI. p. 39 . R.
395쪽
XVII. Quaenam sint praestantiores librorum editiones, nosse etiam interest literati hominis. Mendatum enim librum esse vice εommentarii , ex vero scripsit Giphamus. Comparanda igitur notitia est eorum ce) typographorum,qui,ut sine sphalmatibus excuderemtur libri, nulli labori pepercerunt, nulli sumtui.
Nam, iudice γ Morbo ' celebrium typogra
phorum eadem esse notitia debet, quae virorum doctorum. Sciri itaque oportet, emendatissime exscriptos esse libros, otii prodierunt ex
ce) incinis Stephaniana, Plantiniana, Com- me liniana , Oporiniana, Frobeniana, eliana, Vogesinianas hodie si Neistenta-
In epistola ad Muretum, quae inter Murelianas exstat, p. 626. ea Frid. Rotbscholetius emittere parabat Historiam ibliopolarum ordine alphabetico descriptam, eis Buc,-hi sier Lexicon.. GPolyhist. liter. lib. I. cap. T. 37. ιου catalogum clariorum typographorum , bibliopolarum, et correctorum subtemim vide Struvianae traductioni ad notitiam rei literariae. Talem catalogum Fabricius quoque exhibet in Biblioth. Lat. lib. IV. cap. vlt. Indicem typographorum inde ab a. I439. usque ad a. IsoI. consecit Gnianus in Tomo I. Diplomatum, iri 8. et quidem in Indicis personarum classe postrema. Etiam Laueus in Indice septiino suae Bibliothecae fiali thecarum exhibet eos bibliopolas, qui catalogos officinales, quos Vocat, publicarunt. h) Vid. Hem; messenii Praefatio ad Nouum Testamentum δ. 171I. editum, et ad Diogenem Laertium.
396쪽
na. Contra sphalmatibus scatere solent editiones Venetae, Colonienses, Geneuenses. Nec temere silendum esse Basileensibus editionibus 'Graecorum librorum, ob copiam mendorum et Iacunarum, monet Conringius. XVII t. Praeterea reuerenter habendi sunt libri veterum auctorum ad praestantissimos IvlSS. codices a typographis exacti, e. g. Ouia ius ab Aldo Manutio editus, Lactantius cM Iuntianus, Curtius I) Theocrenianus. Ex uno, qui in Orbe terrarum asperest, MS. codice expressa est Romae a. II42. editio Minu-
Et tamen in ista Mur Tesamenti edition aliquot mendas obseruauit et in Differt. a. I723. edita de noviter adornanda N. T. editione recitauit Pros Helmst. Pol eQο- serus. Pari modo in . ea N. T. editione, quam Stephanus a. Isso. Vulgauit, quamque n milli crediderunt esse κναμαρτητον, plures mendas animaduertit reiseensuitque. G. Olearius Obs XIV. in Matthaeum β. r. P. 13O.
) Lipsiensem nisebii editionem Novi Testamenti Hammondiani meliores multo Upos habere, quam Amin Belodamensem, ipse Clericus in Praef. ad illain I I . factain praedicat, testes citans spectaritium oculos. Nunc Breis opsiana typographia se praestat peramabilem et ad. mirabilem : e qua nuper exiit summo clitore eoaspicua Brueheri Historia philosophia e critica. i) Lib. I. de Herm. medie. cap. II. p. IOI. M Vid. Appendix mea ad Lactantii Θ Ο Λ P. 23O. li Vid. meum Sehediasma de anonmis p. in . Q. Siruuii Introduct. cap. V. 4. p. veri α
397쪽
ei, Felieis : auod idem contigit Lactantiani li- . bri de mortibus persecutorum editioni et B luZianae et Nurrianae. Falluntur quidem, qui nio sibi persuadent, primis exortae typographiae temporibus libros exscriptos fuisse ae- . curatissime, cum inspectio eorum doceat co trarium. Atque vere scribit Petro n V
ctorius , non facile dici posse, quam mendos negligenterque libri olim excusifuerint: T stis quoque est H Erasinus, editiones Aldianas quibus tamen quantum curae fuerit adbibitum, ex A n eruditorum discas licet,
saepe valde mendosas esse Docet item Io. Henr. Maius in Praef. ad Luciani de longasi uis librum, editionem eius Aldinam adeo vi tiosam es , ut inquinatiorem in Graeca lus tura viderit nullam. Nihilominus magno essi possunt usui illae editiones, cum eruditus lectoris orious facile discemat sphalmata operarum a vestigiis incorruptae lectionis, prinxime e codicibus manu scriptis haustae. XIX. Etiam illas librorum editiones nosse
p) Α- I'. p. 499. sqq. Editionum Aldiuinum in suis ipsorum bibliothecis asseruatarum eatalogos edid , runt C. Gis Seis ratus et Sesacto tu
398쪽
iuvabit, in quas non f saeuiit falx eensorum,
vicissimque eas, quae a male sedulis hominishuia castrata exhibent scripta magnae apetoritatis. Sunt autem tria genera librorum, qu rum mutilatas habemus editiones. Primo enime libellis, quae puerorum teruntur manibus, honi quidam viri resecandum censuerunt, quicquid inquinare potest teneros animos. Princeps horum habetur Conri ri Gesneruae, quem Certe primum opinor vocabulum castrationis ) usurpasse de recissione eorum loco rum , quae castitati a qua voce quidam ety- mologi vocem castrationis deducunt,) sunt. adue . At iam ante Gesnerum Frone. SFLuius, Parisiensis Prosessor, Isr4. edidit omissis nugis improbis Martialem hoc pra fixo titulo: M. Via Martialis Epigrammaton lectoris eastimonia dignorum liber: ubi omnia Veneris illius despuendae quasserit menta , quibus passim sordidatus lectoriis nais res corrugabat, accurata Francisci S luit
E. g. Shidani a. 1sss. Hatinae a. IsIa. De Thua ni editionibus vid. Noua librorum rariorum Collectio Bengeriana p. 39I. Prisci cuiusdam castratoris librorum, Athenodori, mentionem facit Diogenes Laertius lib. VII.
rJ Vid. Migerus annot. ad. - i Polyhist. liti ib. IV. cap. 13. p. 39 7. et Adamus Vit. Medi P. TO. b. Imo vero iam Martialis lib. I. epigr. 36. dixit: Ne castrare velis meos libelPs. .
o Testatur et laudat navassor loeo mox laudando.
399쪽
Ambianatis diligentia deletil pongia detersa l
junt et eluta. Achaec quidem castratio,cum edia ' . J . tione integrae relinquantur Viris, non Vici. ur, mihi. vituperanda, sed potius tb probanda magnopere. Digna item laude est .castratio, . quam . Hortlederas adhibuit libris conuiciorum plenissimis, quos edidit Henricus, Duκ. Brunsvicensis, eiusque antagonistae: de qua . . castratione ipse ita scribit in Praefatione operi
XX. Deinde exsectos fuisse constat illos libros, qui dogmata continent religiosis aliorum doctrinis contraria. .Hac de causa non solum
f) Vid. Praenuo mea ad Sapientiam Scevae Romanae p. 6. Rq. Tatiussor lib. de epigr. cap. 2o. p. 134. R. AAdri Scholius QRaest. Tull. lib. I. cap. 9. p. 22. et eap. p. 93. Laudandus et Beeta, quod, cui senex poemata sua ederet rursus, ea resecuit, quae eastis auribus videatentur grauia. Vid. Baelius Diα v. Bere not. X.
400쪽
solum Tataudis Iudaeorum castrata cu) prodiit editio, sed iam Origenis , in operibus comtigerunt eiusmodi adulteratores imo ipsis si cris libris impias manus inferre ausi sunt haereticorum nonnulli. Pontificiis Theo-
uὶ Vid. Wolfi Biblioth. Hebri T. II. Lib. IV. cap.
3. Sect. X. β. 3. p. 9oo. ae Tenetelius Colloq. menstr. a. 1689. p. 642. R. et. p. 647. R. Etiam caeteros Rabbinorum libros, eum noua eorum paratur editio, a Pontificiis censoribus diligentissime castrari , obseruat ae simul dolet Dallaeus lib. VII. de cultibus Lat. relig. cap. I s. p. 899. Hic loci deliberare eos velim, qui vocales aceentusqtie sacro Hebraeo, codici aetate aequales credunt , annon et ii comittant turpissimum erimen castra-itionis, qui codicem illum edunt vocalibus suis orbatum atque accentibus.
x) Vid. Cleriti Ars eritiea P. III. se f. 2. cap. I. r3. sqq. Constat, e Lactantii libris iam olim resecta fuisse multa, quae amnia eredebantur Manichaeis errois ribus. De castratione operum Opriani vid. Malchelius lib. de bibliothecis Paris. cap. VI. p. 88. Pelagii commentarios in Epistolas Pauli mutilatos edidit Cassodorus rid quod non probat Baddeus Isag. hist. theol. p. IO79. Mid. idem in Addendis ad istam Isagogen p. 76. De SO-einiani cuiusdam eastratione Pamphruseos N. T. Erasmianae vid.Hottingerus Biblioth. quadrip. P. II. cap. 4. 164. x6s. x66. In editione PangeviI Lips Iro . et Hamb. I vi. turpi eastratione omissos esse triginta quinque versus de aeternitate mundi , docuit me per literas H. A. Mindres1ιs. Operum saeculo XIII. et XIV. scriptorum editores selitos esse saeculo XV. ea eastrare multis locis, indignabundus docet Echardur in T. II. de scriptoribus Hi,minicanis p. 833. M Marrioni hoe tribuit Tertullianus de praeseripti