장음표시 사용
141쪽
Bis est Firmilianus Ep. ς. supra citata , ubi ait: Serenianari tune fuit in nostra Provincia Praeses acerrimus s di ctas Persecator . fuhac autem Porsentione constitutis Fidelibus, Er hue at ua alae Perfecutionis metu fugientibus 9 Patrias fuas reli queutibus atque u alias partes Regibnum transeuntibus Rc. . Omnes ergo Fideles ibi Persecutori suberant, quamvis nota generaliter : ideoque dabatur locus ad alias Regiones transeundi, ut Firmilianus ibi sub jungit. VII. Porro esto a Maximino excitata Perlac utro nec generalis nec diuturna fuerit, quia solum triennalis, eam tamen sui ste civissimam ex harbari hominis natura , poterit quisque colligere: Tam crudelis fuit inquit Julius Capitolinus in Maximino ut illum alii Θclopem , alii Boridem, alii Seirovem ,
nonnulli Phalarim, multi TnBovem vel Gnem vocarent. Seuatus eum tantum timuit , ut vota in Templis publicὰ privatimque mulieres etiam eum fu is liberis iacerenι, ne ille unquam Urbem Romam Uideret. Audiebat enim alios iu crucem sublatos, alios animalibus Nuper occisis iuclusos, alios feris objectos, alios fusibus elisos: atque omvia baec sive delectu dignitatis &c. Et infra . Sed eum Romani ejus crudelitatem ferre nou possent, quod delatores evocgreι, sc usu tores immitteret, crimina Augeret, innocentes occideret, damυβrerumues quicumque in judicium venissent, ex ditissimis hominibus pauperrimυsfaceret, ncc aliuude uisi malo alieno pecuniam quaereret: Eeinde fine delicto Confulares Viros Er Duces multos tuterimeret, ialios S thicis vebiculis exhiberet, alios imeusodia detineret, nihil EeDique prae, termitteret, quod ad crudelitMem Uideretur operari: contra eum defemo,em pararuut. Talem Capitolinus Maximinum describit erga suos, ac suae superstitionis cultores: qua stem ergo putabimus eum fuisse , & quanta Levi fia egisse in Chri
VIII. Deus tamen, qui sic disposuerat, ut alternis vicibus Ecclesia aliquandiu in pace quiesceret, aliquandiu bello eXerce retur, ne, ut ait Origenes lib. 3.contra Celsum Fideles in pace soluto essent animo aut mollitiae se traderent: neque Mundo bese itum eis indicente desponderent animum, & a Deo in Iesu Chrse Isto diligendo deficerent: sicut post 24. & ultra annos, quibus i post Severum eam pace fiui concesserat, Maximinum adverSus eam armavit: ita ablato post triennium persecutore , quietem ei benignus indulsit. Generali enim totius Orbis adversus saevum ltyrannum commotione excitata, dum Aquilejam obsidione incassum tentarer, ipse cum filio Maximino a propriis militibus in teremtus fuit anno a39. vel a 38. , ut alii volunt. s.III.
142쪽
I. πN hae persecutione non multi numerantur Martyres, I sive quia vix triennio duravit, sive quia ut notat Baronius ad ann. a 37. num. I . magna pars eorum, qui sub Iulio Maximino passi sunt, errore Scriptorum sub Galerio Maximino vel Maximiano successoribus passi ponuntur. Celebriores subji
Primus sit S. Pontianus Papa. Hujus Pontificatus initia creduntur fuisse pacifica , quia sub Alexandro Imperatorer licet ut 1 precedente notavi, Martyrologium Rom. I9. Novembris supinponat eum cum Philippo Hyppolito alii Presbytero fuisse sub
Alexandro missiim exulem in Sardiniam, aliqua potius calumnia circumventum quam Christianae Religionis causa , ut putat Pagi in Brev. Rom. Pont.: probabilius tamen censetur ab aliis , relegatum fuisse sub Maximino anno a 3s. Vel 237. , eodemque anno defunctum . Cum enim Maximini furor praecipue in Ecclesiae Pastores desaeviret , credibile est eum in Caput Ecclesiae primo irruisse. Quo autem mortis genere obierit, non est certum. Fustibus fuisse m ct tum, cepset Mart. Rom , & ex eo Baronius &Pagi citptus, Liber Pontificalis Bucherii dicit, quod obiit
seiu dius a sed quid sibi velit hoc nomen discinctus, non satis constat : alius Liber Pontificalis habet maceratus o susibus afflictus defunctus es: quidquid tamen sit, Martyr Obiit, postquam sest distet annos quinque menses tres & dies septem : cujus postea corpus navigio e Sardinia depori tum, a Fabiano Papa Romae iueuemcterio Calli iti conditum fuit. Et in Pontificatu successit Anterus u4lione Graecus, qui cum mensem linum & tredecim dies sed isset anno a 36. 3. Januarii sub Maximino coronam martyrii εccepit s quod nimirum gesta Martyrum diljgenter a Notariis exquisivi flet , & in Ecclesia recondidisset, revera tamen quia Ebristianorum Pastor crat: hos enim ex dictis Iulius Maximinus sibi specialiter proposuerat e 1 termina udos. De eo agit Mart.
. IL i bub eodem Maximino passi quoque seruntur Transaquis S S. Capsudius 3c Socii, de qui blis Algrtyrol. Rom. ai. Augusti
143쪽
cum Fucinum c vulgo di Celano ) . Baronius in Notis ad Mart.
hinc maternum genus se trahere dicit,& horum Martyrum Reliquias in dies miraculis coruscare testatur. Reate quoque ita Umbria passiis fuit S. Rumnus Marsorum Episcopus cum sociis, de quibus die D. Augusti. Rustinum hunc patrem fuisse S. G sidii, idem Baronius ex antiquis Monumentis se collegisth dicit, sociosque ejus in martyrio , quo capite caesi sunt Reate, fuisse Silonem ,& Alexandrum. III. Martyribus sub Maximino inseri solet S. Barbara Virgo, de qua utraque Ecclesia 4. Decembris Festum celebrat: Graeca tamen in Menol. eam sub Maximiano collocat. Circa locum pastioniS non una sententia est. Nam quidam in Tuscia, quidam Heliopoli, plures Nicomediae passam sui sie autumant. Et hanc sententiam, sicut & quod sub Julio Maximino Martyr obierit,
utpote communiorem liberalius amplector, etiam quia Marty rol. Romano consor mem s ubi dicitur 4. Decembr. Nicomedia possito S. Ba=harae Virginis O' Maroris, quae in perfecutiose Maxi mini post diram carceris macerationem, lampadarum adustioΠοm,
mamillarum praecisonem, atque alia tormenta,gladio mar rium con
fummo: it. Multa eaque varia tam circa locum quam circa tem rus martyrii, tam apud Latinos quam apud Graecos A cta circumferuntur. Ejus historia legitur in Orat. de S. Barbara Jo: Damasceno tributa, quae extat tom. a. Novae Edit.: sed haec nar
rat, eam sub Maximiano, & Heliopoli passam fuisse. Baronius tamen in Nolis ad Mart 4. Decemb. dicit,se habere Acta fideliora , quorum est exordium : Fos Imperatorem Alexandrum Maxi
minus &c., & subinde sub Maximino Alexandri successore eam passam fuisse testantur. Hoc maxime confirmant, dum ajunt, eam ab Origene is cris litteris fuisse imbutam . Hoc enim posito, sub Maximiano passam fuisse S. Barbaram admitti non potest : quia cum Orige nes mortuus fuerit circa annum a s 4., & Maximianus imperio potitus non fuerit nisi anno 184. s si eo imperaute passa fuisset, non potuisset ab Origene sacris litteris imbuta fuisse , cum adbuc juvencula passa fuerit. Credibile igitur est, Origenem eam sacris litteris imbuisse circa ann. asci. , dum adhuc esset Catholicus ssicque anno a 36. Maximino imperante delatam a patre i ut
3junt quod esset Christiana , gladio percussa fuerit coronata. Porro quod Origenes quamplures mulieres in Fide Christiana instituerit, testatur Eusebius L.F. Hist. cap. . , ubi in Mulierum numero ponitur Herais s & cap. . , ubi dicitur, quod Origeneso rate juvevis non solism viris sed etium feminis diuinae Fidei prα cepta tradebat . IV. I
144쪽
MA RTYREs sua MAXlMINO'. I 29. IV. Inter eos , qui in Maximini persecutione celebres confessione Fidei extiterunt, singularis fuit Ambrosinis, vir divitiis& genere clarus , magnae in aula Imperatorum aestimationis, &qui forte primas in ea dignitates & ossicia gesserat . Uxorem habebat nobilem feminam nomine Marcellam, quam Origenes Epist. ad Africanum vocat fidelissimam, ex qua plures filios suscepit. Cumque fratres ac sorores etiam haberet, sororem nomine Tatianam ei tribuit Origenes Tract. de Oratione: feminam ornatissimam & sortissimam appellat s nisi sorth, ut aliqui dubitant , haec eadem fuerit ac Marcella ejus uxor. Vir erat Ambrosius scientiarum ac veritatis amantissimus ,
& in Christi Fidem valde propensus, sed quia non humili ac simplici corde sed elato eam quaerebat, &plus sapere quam Opor tet audebat, non inveniens apud Catholicos Scripturarum quae sibi placerent Commentaria , in Acatholica oculos animumque convertit , factusque est haereticus amplectens errorem sive Marcionis sive Noeti silve potius Valentini, ut putat Eusebius L.F. cap. I 8. . Verum de Veritate a Veritate ipsa convictus , quae Origenis ministerio ad plures ab errore revocandos utebatur, Ciut Magistro adhaesit, sua liberalitate etiam a rerum inopia qua premebatur eum sublevans: Per idem tempus tinquit Eusebius citato loco Umbrosius, qui Valem tui baere An fectabatur , veritatis quam praedicabat Origenes virtute convictus, o quasi lumine quodam meliti irradiante collustratus, ad rectae fidei quae tu Ecclesia praedicatur professionem trausit. Hoc contigisse creditur anno circiter a II., Alexandro imperante . Veritatis agnoscendae adeo
cupidus fuit Ambrosius, ut ipso excitante plures conscripserit libros Origenes s ad quem utpote Orationis amantissimum Libellum de Oratione dedit. V. Hoc duplici Veritatis & Orationis praesidio munitus Ambrosius totum se in pietatis opera effundebat: & quamvis inhonore ac divitiis positus, omnia tamen propter Deum con temnebat , adeo ut fama virtutum ejus evulgata ad Diaconatus
Ministerium in Ecclesia Alexandrina promotus fuerit, & ipsum
Origenes vocet virum sanctum , & Deo vere dicatum . Ab eo excitatus Sc largis subsidiis adjutus Commentarios in S. Scripturas edidit; unde Eusebius L.F. cap. 23. Ex eo tempore, inquit,
etiam Origenes iu diuiuas Scripturas commentarior coepit conscr3bere s e Lmbrosis innumeris simulis eum incitavie, Nec follim verbis atque hortationibus, sed etiam largissimis rerum necessuriarum proe
145쪽
- utiquarii simul cum puellis eleganιius scribere offuetis : quibus omnibus necessarios fumius copios Θ submiviserabat e brosius.
VI. Ambrosium Athenas ivisse supponit S. Hieronymus Epist. ι8. modo 4s. ad Marcellam , & inde ad Origenem litteras dedisse eirca annum 1a8.: imo& Nicomediae cum ipso fuisse , quando adJulium Asticanum Epistolam de Susannae Historia dedit , colligitur, quia in eadem Asticanum Origenes salutat nomine Ambrosii, Marcellae uxoris & filiorum: Salutat te, inquit,
qui dictasdae Epistolae fuis adjutor , quique integram rece ens , qua voluit correxit, Domitius meas ct frater Mutius Ambrosius. Salutat te quoqae fidelissima ejus co ax Marcella uua cum liberis: quibus apparet quanti faceret Ambrosium Origenes , dum Scripta
sua ei tradebat corrigenda. Imo cum Alexandriam reversus
Origenes super EvaugeliumJoannis laborare coepisset,Opus hoc Ambrosio inscripsit ac dedicavit, testatus se precibus ejus 8c mandato illud assumsisse. VII. Hactenus Ambrosii pietas & Christianae Veritatis gelus in pace floruerat: ejus firmitas & constantia igne persecutionis
examinanda erat. Interfecto Imperatore Aleκandro, qui tredecim annis regnaverat, Maximinus ejus successor, ut scribit Eusebius L.F. cap. 28. in Alexandri familiares, quorum maxima
parte Christiani erant, & in eos qui Verbum Christi voce vel
scripto docebant, saevam persecutionem excitavit. Prae caeteris quaerebat Origenem teste Orosio L. 7. cap. 19.: sed Deus, qui pro ipso Martyrii coronam non paraverat, sese occultandi Caesareae in Cappadocia per biennium viam aperuit. Captus quidem ruit Ambrosius una cum Protecteto Caesareae in Palaestina presbytero z quo comperto Origenes Librum de Exhortatione ad Martyrium composuit, ad eosque direxit, quo in persecutione sor liores persisterent. Ita Eusebius citato loco his verbis: rempore t Persecutionis Maximini Origeues librum de Martyrio composuit , quem Ambrosio Frotecteto Caesariens s Ecclesiae presb3ro dedica vii s eo quod uterque in ea perfecutio se non mediocre L stri-
meu fabierat. Vade . maximam gloriam ob confessirauem Nominis rapi ambo retulisse perbibentur, cum MaxiHixus uou pius quam trienvii spatium perdurasset.
VIII. In utrumque Maximinus desaeviit, sed in Ambrosium praesertim divitiis affluentem, & generis nobilitate ubique spectatissimum . Bona utriusque diripuit, & Fisco adjudicavit: omni ignominiae genere deprellit, secum quali vilia mancipia in mindum victoriae & triumphi trahens pcr Provincias & Urbes, ad quas ipse ibat, ut coram Magilitatibus tanquam rei traducti pu-
146쪽
MA RTYR Es SUB MA XI MINO . 13 Idore suffunderentur. Sed generosi athletae nedum non erubescebant, sed gloriabantur, quoniam digni habiti sunt pro Nomine Iesu contumeliam pati. Ut enim ait Origenes laudato libro
Exhori. ad Martyr. num.36. Nec eo tautum certandum es, ne ne
gemur, sed ne omnino erubescamus, eum Dei hostes turpia pati nos existimaut ι maximὰ scism tu sacer Ambrosi plurimis civitatibus Bouori e babitus oe exceptus sis, nune in pompa ceu victima ducaris portaus Crucem Iesu , eumque sequens, qui te ad Praesides 9 Reges praecedat , ut tecum ipse incedens, ipse os tibi det re sapientiam : tibi quoque certaminis ejusdem1Deio Protedieto cte. His Origenes Ambrosii robur confirmat. IX. Multo autem emicuit Ambrosii fortitudo , qua propter Christum uxorem filiosque contemserit, eosque tuo exemplo ad
similia pro Christo patienda provocavit. In hoc secutus etiam Origenis seu verius Christi monitum ibidem num. 37. dicentis:
Sicut autem ut tu vitam a ternam e ladiatur anima , odio uobis habenda es s sic uxorem oe liberos oe fratres oe' sorores odio habeto tu qui haec habes, ut iis quos Oaeris utilis sis, eo ipso qu)d odio illos habueris , accepta eis bene faciendi potesate, Dei scilicet amicus fa- eius. Subinde num. 38. ad ejus filios conversus: Scio, inquit,
quia fili Ambrosi estis , σ si Alii Ambrosii estis, opera Ambrosii faciιe : π fortasse facient, plus is te post bHUMOdi discessum adju-
.ati , quam si eam illis remansi er. X. Deus tamen Ambrosum & Protecte tum Fidem suam confessione sui nominis, & tolerantia manifestasse contentus , ab extremo ipsis imminente vitae periculo eripuit, sive tyranni crudelitatem compescendo , sive generali tunc insurgente Populi seditione, sive alia via nobis ignota , unde voluit eos Martyres animo es voluntate, non tamen opere. Quare Philippo imperante adhuc vixisse fertur Ambrosius, & cum tunc Libros adversus Celsum Origenes conscripserit ut Eusebius L .ff. cap. 36. probabile est , Ambrosium ei materiam ministrasse , & forte etiam Librum ipsum Celsi contra Christianos , rogando ut eum consularet, suppeditasse. Post haec parum vixit Ambrosius. Origeni praemortuum putat S. Hieronymus L. de Scrip t. Eccles. Cap.66.: unde cum Origenes anno as 3. sub Gallo obierit, fit, ut Ambrosius vivere desierit sib Decio anno aso. , S. Hierou ymus dicit citato loco eum a multis fuisse reprehensum, quod vir
locuples ainici fui senis oe pauperis Origexis ) moriens reeordatus νον M. inamvis hoc potius amori, quo erga paupertatem ori genes afficiebatur tuam Ambrosii oblivioni deputandum videa
147쪽
XI. Hujus Ain brosii nomen in Martyrologio quidem Romano non recitatur, legitur tamen in multis Martyrologiis antiquis , ad diem l . Martii Alexandriae , ut videre est apud Bollandum 17. Martii s ubi ponitur tanquam illius Ecclesiae Diaconus , N. Conselsione Nominis Iesu Christi ill ultris s & in uno eorum qualitate Martyris notatur. S. Hieronymus hunc Ambrosium ponit inter Scriptores Ecclesiasticos c. s6.;quia licet non ni si quasdam Epistolas ad Origenem conscripserit, hujuS tamen ιυ-d ima sumtu insantid , oe ad buuc origenes iv ita dictavit volumiua. Fuit etiam elegantis ingeniis unde Origenes ipse scripta sua ejus judicio, & correctioni subjiciebat . De eo agit etiam Cave in hist. Litteraria.
q. Ι. Status Ecclesiae initio Imperii Decii.
I. A Ssum sit Decius Imperium tempore, quo, ut ex Sulpitio Severo dictum est L. a. hist. cap. f., triginta R- Octo annis , nimirum a molte Severi anno ali. usque ad exitum Philippi Imperatoris anno a 49. a generali saltem Persecutione fuerat immunis. Esto enim sub Maximino ex dictis Ecclesi .e pax turbata fuerit , brevis tamen fuit, nec genera lis , sive quoad loca sive quoad personas fuit turbatio, quam prae
cesserat quies sub Alexandro, & perfectior secuta fuerat sub GO diano , & maxime sub Philippo Decii praedecelsore . Is enim , nedum Christianis propitius fuit, sed si aliquibus Eusebio duce credimus , Christianae Fidei nomen dedit. Is namque L. f. hist.
cap. 34. ita scribit: Ioterea cum Gord auus Jex totis auaras Ruma-
Num Imperium administrasset, milippus una cum milippo Mio iuejus locum fuccessit. Huue utpote Corimauum, fama est, tu postrema Pasch e vigilia precatiouum in Ecclesia participem simul cum relι- quo Populo Ari O uulf., sed Episeopum qui tuue Ecclesie praerut , nou prius illi aditum permisissm , qu Dis cos iis ue u scelerum fec/Τς ι, que qui bamauitus lapsi fuerant , Er in paeniteutium ordiue Ita boat , . sese adjunxisset. euippe ob multa quae commiserat crim uo suumquam omuino ab Episcopo admissus fui fet, nisi id prius feci et . Et Imperator quidem libeuter obtemperasse dicitur, sincerumque oc
148쪽
religiosum affectum timoris Dei operibus ipsis decIarasse. Episcopus iste fuit Babylas Antiochenus. Et factum hoc narrat Chronicon Alexandr. , & Chrysost. Orat. in S. Babylam. Ubi vide Lector,& severam illorum temporum disciplinam non admittentem in Ecclesiam vel Imperatorem ipsum , nisi exacta publice poenitentia , & Imperatoris obedientiam Episcopo id praecipienti humiliter obtemperantis .
II. Scio ab aliquibus, & factum negari, & insuper Philippum
Imperatorem fuisse Christianum: sed horum Recentio rurn auctoritas Veterum testimonio praevalere non debet, cui ex Modernis accedunt plures, inter quOS Baronius ad annum a 46., Alexandre hist. Eccles secul. 3. cap. ultimo num. Io. ast erens, ex Origenis Epistolis ad praefatum Principem ejusque Uxorem datis Eusebium hoc accepisse : quas in laudem Origenis usurpat
etiam Vincentius Lirinensis Commen. I. num. I7. dicens: Seu G' Uiem Epistoli remmbuium perhobeut, quas ad Philippum Imperatorem , qui primus Roma uorum Priucipum Christitauus fuit, Cbripiaui magis rii uuctori iure conscripsit. Quibus adstipulantur Or 1iu S L. 7. cap. I 3., Calliodorus in Chron. , S. Prosper in Chron. ,
Abbas i spergentis S c., Martyrologia Usuardi, Adonis, &Romanum die i4. Mati s ubi de S. Pontio Martyre in Galliis dicunt : Gujus praedicatioue o ' iudust iis , pos uisis duo milippi Caesares ad Guιm Chrisi eouOorse faut , i jejὸb Valeriano b Gallieno
lli. Neque obstare potest , quod profanorum Scriptorum nemo Rel gionis mutationem in Philippo criminetur: quod Idolorum Templa diruille , Ecclesias erexisse, Leges pro Christianis tu i iste, ut secit postea Constantinus, non legatur: & quod post mortem inter Divos cum filio relatus est . Nam haae solum probant, quod non publice ted occulte dumtaxat Christianam Religionem professus sit, ut Christiani scire ut quidem eum esse
Christianum , Ethnici tamen eum adhuc elle Gentilem prae sumerent, quod eorum Sacra ritusque pateretur. Nec aliter ill rum temporum conditio fieri permittebat. Nam si coepisset aliquid contra Ethnicos ritus moliri, Senatus Exercitus Populus Romanus insurrexissent, N adversus ipsum S Christianos atrocem Persecutionem excitat lent. Sic ergo Ecclesiae rebus utilior erat. Addo , quod Ethnicorum silentium probat illum Gentilitatis snperstitionibus nuntium remisisse. Cum enim annum conditae Urbis millesimum solemnibus ludis ab eo celebratum referunt , non memorant Sacrificia ab eo falsis Diis oblata , nec aditum ex veteri more Capitolium. Quod animadvertens Orosius
149쪽
L. 7. cap. I 3. : Ita, inquit, ludis magui cis angusissimur omnium praeteritorum hic natalis annus is Chrisiano Imperatore celebratus es. Nee dubiam e hy, quin Philippus hujus tantae devotiovis gratiam, honorem ad Chri sum S ad Ecclesiam reportarit: quo uiam vel ae- censum fui e ab eo Capitolium immolatasque ex more hostias, nullus Auctor ostendit. Porro cum teste Eusebio L. 6. cap. 39. Philippus septem annis imperaverit, incertum est, quo anno Imperii Christianam Fidem amplexus. Haec pro eruditione dicta sint. IV. Verum ad rem nostram revertendo, haec pax ex parte
quidem Christianis profuit: nam in diversis Provinciis erectae fuerant Ecclesiae , & alicubi Idolorum Altaria ac Templa coeperant everti, ac Fides toto orbe crescebat, cujuscumque conditionis hominibus eam amplectentibus. Nec deerant Viri Zelo sanctitate & doctrina illustres, qui pace ad gloriam nominis Christi promovendam uterentur. Aderat Cyprianus, aderant Dionysius Alexandrinus Gregorius Thauma turgus Alexan der Hierosolymitanus & Firmilianus Caesareae in Cappadocia Episcopi: in Ordine Presbyteratus aderat Origenes Caesareae in Palaestina adhuc vivens, Pionius Smyrnensis , aliique Spiritu Apostolico repleti, Prophetico lumine Sc miraculorum gratia
V. Nihilominus inter haec lumina umbrae ac tenebrae per mi Atae erant. Pacis tranquillitas Evangelicum rigorem in multis laXaverat, qui quaerebant quae sua sunt, non quae Iesu Christi. Hanc fit iste causam, quae Deum movit ad purgandam Persecu tione Ecclesiam, scribit S. Cyprianus L. de Lapsis: vomiuus pro bari Familiam Dam voluit quia traditam nobis divi uitus discipliuam pax longa eorruperat quae a Severo ad Decium 38. annis
duraverat ) jacentem Fidem Er pene dixerim dormientem , ce Drs coelestis erexit: cumque uos peccatis nostris amplius pati mererem r , clementissimas Dominus sic eundia moderatus es, at hoc omue quοδ
gestum est in Persecutione Decii quae tunc cessiverati explor
r o potius quam Persecutio .ideretur. Studebaut autem patrimonis
fluuii , ct obliti quid credentes, aut sub Apostolis ante fecisse φ ,σμα jemper facere deberent, insatiabili cupiditatis ardore ampliaudisfacallatibus ineubabant. Non in Sacerdotibus Religio devota , νον Miui Iris Mes integra , non in operibus misericordia , Nou in mori bus disciplina . Et infra : Episcopi plurimi, quos exhorta meuto esse oportet cαteris . exemplo, derelicta Cathedra, Plebe deserta, per alieosis Provincias oberrantes negotiationis quaesuinae nundinas σμ-cupari. Haec & alia , quae ibi S. Martyr deplorat, &quae purga tione indigebant, pax longaeva in Ecclesiam seu verius Daemon
150쪽
ΙMITIA PERSECUTIONI s DECII. I 3sVI. Porro hanc Ecclesiae vexationem praenunciatam in visione s& sorte ipsi Cypriano antea mille, refert Epist. 8. his ve his : Nec venissent Fratribus Baee mala, si tu uuum fraternitas fui et animata . Nam ct illud ostensum es , quod sederet Pater familias sedente sibi ad dexteram γuvene , qui Puveuis anxius cum quadam iudiguatione subtristis, maxillam mauu teneus maesto vultu 1 ede bat . Alius veris tu sinistra parte consipeus rete portabat, quod se mittere , ur circumstantem Populum caperet, minabatur ἡ ρο cum mir
retur quid hoc esset ille qui vidit,dictum est ei, Puvenem qui ad dexteram sic federet, contristari π dolere, quod praecepta sua uou observarentur 3 illum .erb in si uisera exultare, quod βι daretur occasio, ut a Patre familias potestatem fumeret saeviendi. Hoc prius longe ostensum es, quam tempestas vastitatis hujus oriretur. Et videmus impletum quod fuerat ostensum , ut dum 'Domiui praecepta co utemuimus , dum data Legis maudata Ialutaria uou leuemur, facultatem nocendi luimicus acciperet . mitius armatos ad reprauaudum minus cautos jactu retis operiret. Oremus iustanter o assiduis precibus
ivgemiscamus &c. . Haae Cyprianus de suo tempore laxata disciplina: quae an ad nostra tempora referri possint, & ad mala qiue undique nos circumstant,judicet quisque: Excutiamus itaque idicit Cypriamus fomni vincula, O iusauter ac Quilauter oremus.
. II. De Iuuiis Perfietationis, de L sis σ Libellaticis .
I. A X Olens igitur Deus & Christianorum relaxationes corri-V gere & Servorum suorum constantiam in Fide probare, permisit, ut occiso Veronae Philippo & ejus filio Romae, Decius invaderet Imperium , & accenso quo ferebatur odio adversus Philippum s & maxime quia videbat eo imperante Romanas superstitiones neglectas , & Religionem Christianam miris pro- Eressibus propagatam , sevam Persecutionem intulit Ecclesiae, Edictis contra Christianos toto orbe eώulgatis . II. Observandum tamen censeo ex Diony sio apud Eusebium L.6. Capa 1., a uno integro ante Decium , imperante adhuc Philippo Principe benignisumo, Mecique absque ejus Edicto , coeptam iuisse Alexandriae Persecutionem . Eam excitavit quidam Vates seu Hariolus adversus Christianos Gentiliam turbas accendeus : Ab hoc igitur δο-ue si inulati omnemqtie ad patranda feeis a Iueuuam facti inquit Dionysius baue solam pietatem