Veritas religionis christianae et librorum quibus innititur contra atheos, polytheos, idolatras, mahometanos, & judaeos demonstrata per fr. Vincentium Ludovicum Gotti ... Tomus 1. 7 Veritas religionis christianæ contra atheos polytheos idololatras ma

181쪽

exhibet Eusebius L.4. hist. cap. I s. his verbis e Celeberrim ι qa

que inter reliquos ejus temporis Marores fuit Piouias, e ar si gulas coufessiones ac libertatem in dicendos atque coram Populir ae Praesidibus pro Fidei nostrae defensioue peroraverit 3 coneloues item de institutione Fidei , praeterea cobortationes atque invitatio ora aseos , qui Persecutionis tempore lapsi fuerant: allocataones etiam πco solatioues , quas tu carcere positus adeuntibus risum fratribat adhibuit: quae super his tormenta quantoseae dolores fusinuerit, clavorum insuper conuexione , ct mirabilem in medio rus cousauriam , mortem denique tuam , qua luxua illa miracκla subsecuta est, si qNi volevt eognoscere, eos ad Disolam de illius Marorio uberrimicoUcriptam amandamus, quais nos in opere de priscis Martyribus, quorum passiones collegimus ordine suo inseruimus . Hoc tamen

Opus de priscis Martyribus , quod a se elaboratum Eusebius indicat , intercidit. IV. Controversiae tamen locum hic aperuit Eusebius de tempore, quo S. Pionius Martyrium subiit. Cum enim citato loco postquam S. Polycarpi enarravit Martyrium, statim subjiciat S. Pionii certamen dicens , Per idem tempus, eisdem tempori bor: dc Polycarpus Marci Aurelii temporibus passiis sit, ad haec eadem tempora , non autem Decii, passionem S. Pionii visus est retulisse. Et ita sentiunt Petavius, Scaliger & Pearsonius, qui

bu Sadhaeret Martyrol. Rom. I. Februarii. Baronius t men ad alJΠ. 2S4. num. 2., Usterius Armachantis, Valesius in Notis,

Bollandus, Tilmontius , Fleury aliique Recentiores unanimes conveniunt, Pionium sub Decio fuisse pastum s quibus consen tiunt Graeci in Menol. Basil. die it. Martii: atque hoc tenendum esse arbitror, quia ita dicunt Acta ejus Martyrii, ut videre est apud Baronium citatum , & Ruinari Act. Mart. in Pionio. Ideoque ait Valesius, Eusebium excusari minime posse :ex et Leiis Gonii er ex Actit Carpi ei' Papsi eoustat, illos regnaviqvecto sub se Marorium . Causam errsris Eusebio praebuit, qηὸ Adia illa Pionii ct Carpi simul cum Actis paέ ovis Sancti Pobcor pi in avo Codice compacta legebantur . Ex quo fuDieatur es EU biss , illos uno eodemque tempore passor fuisse. Mitior tamen Baro' nius Eusebium interpretari conatur, nempe quod nomine ejus dem temporis, non intellexerit annum, sed mensem vel diem , quasi Pionius & Carpus eodem mense aut die, quo Polycarpus passi fuerint, non tamen eodem anno. Statuto igitur, Pionii mor tem ad Persecutionem Decii referendam esse, Actorum ejusdem epilogum texemus . Qui enim ea per extensum excurrere Opta verit, adire poterit Baronium ad an n. a 34. , Ruinari , Τilmon

tium, Fleury, aliosque. V. Post

182쪽

MARTYR Es s UB DEClo. V. Post miserandum Eudemonis Smyrnensis Episcopi lapsum, quem plurium illius Urbis Fidelium ruina subsecuta est, Pionius illius Ecclesiae Presbyter una cum Sabina & Asclepiade in pervigilio Sabbati, qui solemnis erat anniversario S. Poly- carpi, jejunans, in somnis monitus, se die iequenti a Gentilibus capiendum fore , in Fidei testimonium sua & Sabinae Sc Asclepiadis colla iuvicem connexis catenis circumdedit, ut se volum tarie capiendos offerre Persecutoribus appareret. Atque ita contigit, facta enim oratione, & Sabbato adveniente , cum Sauctum Panem degustassent & Aquam , adstitit Polaemon Idolorum custos cum Turba imponens eis, ut jussa Principis implerent. At respondentibus illis, se soli Deo omnipotenti obtem perare, jussit eos ad forum duci. Cumque ducerentur, vincula

cervicibus eorum connexa Vulgus aspexit. Unde Turba Populi, ut assolet, ad rei novitatem facta est, tum Virorum tum Feminarum , etiam ex Judaeis , cum ellet Sabbatum. Tum Pionius occasionem nactus, alacriter pro Christo ejusque Religione ad mortem usque constantiam publico sermone manifestavit. Multis subinde tentati tum promissis tum minis , cum haec omnia irriderent , comitante multitudiue in carcerem detrusi sunt. VI. Porro in carcere variis modis tentatis , sed incassum , salte n inquit Polaemon Pionio , si sacrificare non vis, Templum ingredere : cui ille neque hoc se facturum respondit. Dum haec aliaque multa , quae Acta narrant , ad flectendos Sanctorum animos in carcere gererentur, post paucos dies Smyrnam Proconsul regrellius est, ac oblatum sibi Pionium repetitis interrogati ovibus ac suasionibus urgere coepit ut sacrificaret, sed cum nihil obtineret, juisit eum appendi, & quod verbis non poterat voluit extorqueri tormentis . Sed cum nec tormentis vincere ejus constantiam posset , talem in eum sententiam protulit: Mouium sacrilegae Φιrum mentis, qui fe Cyrisianam esse cor effuses, uitricibus flammis jubemus incendi , ut σ hominibus metum fa

VII. Ibat igitur Vir Sanctus ad supplicii locum: nec, utituris ad mortem , lababant vestigia, titubabant genua, membra torpebant, sed alacer ac hilaris ibat, ac si iret ad triumphum . Cumque ad stadium perveni liet, sponte corpus suum ipse nuda

vit ac sua integra & illibata membra respiciens gratias egit Deo, qui sua pietate ipsum ita servasset: ac deinde super lignum seipsum extendit, ut a Milite clavis in eo configeretur. Populus: autem videns eum confixum clamabat: Poeniteat te, Pioni,& tolluntur clavi si tacturum te spondeas quod juberis. At ille,

183쪽

sentio , inquit, clavos 8c me fixum intelligo . Et paulo phst:

ad eum propero , qui a morte me excitavit. Post haec Pionium ,& Metrodorum quemdam lex Secta Marcionitarum clavis

itidem amxum erexerunt, evelatique ut Pionius ad dexteram , Metrodorus staret ad laevam, ambo tamen ad Orientem conversi.

Nec miretur aliquis quod Metrodorus , esto Marcionita & haereticus, velut Christianus configi se passus fuerit: hujus enim Sectae homines Martyrii cupidissimi erant, quod a Malo Principio carnem esse dicerent, ideoque in eam taviendum. Sed Veros Martyres non facit parua ,sed causa, ut ait S. August. contra Donatistas passim , & praecipue Epist. 189. alias 167. Interim cum allatis lignis ac subditis nutrimentis vires ignis acciperet, & per ardentem pyram populatrix flamma crepitaret , clausis Pionius oculis, tacita praemissa oratione & vultu laeto ignem aspiciens , dicto rimen , puram animam Deo reddidit. Cum autem qui aderant sive pietate sive curiositate moti

subito accurrissent, extractum e flammis corpus integrum invenerunt , erectas aures, intactos crines, harbam florentem atque

omni membro ita compositum, facie hilari & serena, ut juvenis videretur. Acta sunt haec Iulio Asiae Proconsule , Proclo dc Quintiliano Magistratum gerentibus Trajano Decio Augusto ante 4. Idus Martii , die Sabbati hora decima anno Christi aso.

VIII. Quid Sabinae & Asclepiadi Pionii in carcere sociis

evenerit, Acta praefata tacent. Martyrol. Rom. die I. Februarii

dicit, quod cum eo alii quindecim passi sint, sed qui fuerint non exprimit. Graeci in Menol. Basil. die ai. Martii solius Pionii

certamen describunt. Ea quae hic vocatur Sabioa , proprio no mine erat Theodota, quae cum antea cuidam paganae Dominae

serviret, & quae, ut Fidem Christi ejuraret, multis modis solli- Citaverat, nec obtinere potu i sset, eam in montem desertum ejecit, ut ibi fame periret: sed ibi pietate Fidelium relevata , tandem Pionio adhaesit ; verum ne detegeretur nomen Sabinae induit. Hanc ergo & Asclepiadem una cum Pionio comprehen ius, in carcerem cum eo detrusos, ac pluries se Christianos esse confessos ac Diis lacrificare constanter negantes, credibile est eandem cum illo sortem Martyrio subiisse , & forte alios. Sed cum inter istos quidam , ut Acta referunt, essent Christiani quidem non tamen Catholici s sed aliqui haeretici vel Marcionitae vel Montanistae: ideo hi etsi morte affecti, inter Martyres ta men , ut dixi, computandi non sunt.

184쪽

M ARTYR Es sua DECIO. I σs Is igitur Episcopus fuisse creditur cujusdam Urbis in Antioch na Regione sitae diversus ab Acacio, quem Graeci sub Episcopi

Melitinae in Minori Armenia titulo celebrant. Martianu S er , , go Consularis a Decio Imperatore Praefectus Christianae Le- gis inimicus Achatium ad se jussit adduci , quem scutum, , quoddam ac refugium Antiochenae Regionis audierat,& in eo , , introducto ad se, dixit: Debes amare Principes nostros, ho- mo Romanis Legibus vivens. Respondit Achatius: Et cui ,, magis cordi es, mel is quo sic diligitur Imperator, quemadmodum ,, ab hominibus Christianis e Assidua enim uobis est pro eo ac jugis, , Oratio , ut prolixum avum in bae luee conseiat, ae jussi Populor, , potestate moderetur , er pacatum maximὰ Imperii fui tempus ae- , , cipiat. Deiνde pro salute Militum , er pro statu Musdi oe' orbis .is Martianus ait: Haec N ipse collaudo, sed ut obsequium tuum se plenius Imperator agnoscat, Sacrificium illi solve nobiscum . , , Achatius dixit: Ego DomiNum meum, qui est verus re magΠus, ,, pro salute Regis obtestor: Sacri cium veris nee illa exigere , nec ,, nos debemus exsolvere. Ruis enim homini sacra persolvat ρ Mar- tianus ait, cui Deo precem fundis p ut etiam nos sacra reddais mus. Achatius dixit: Ego Deum meum opto te scire quod prosit, , , ct Deum qui es verus agnosiere. Martianus ait: Nomen ejus

se mihi enuntia. Achatius dixit: Deus Abrabam, Deus Isaacis oe Deus yaeob. Martianus ait, quis est iste e respondit Acha-- tius : Altissimus Adonai fedens supeν Cherubin oe Serapbiu .is Martianus ait, quid est Seraphin ρ Cui Achatius: isti mi,, Dei Minser , ct excelsae Sedis Antistes .is Tunc Martianus : quae te , inquit, Philosophiae disputatiose vana decepit e Sperne invisibilia s potius Deos veros quosis aspicis recognosce. Respondit Achatius: aeui sunt Dii qui- ,, bus Deri care me praeeipis Martianus ait: Apollini Servatoriis nostro, famis Sc pestilentiae depulsori, per quem omnis Mun- dus servatur & regitur. Respondit Achatius et Illi .erΘ, s pu-

, , totis, luteremto 3 qui isfelix eism paelia amore flagraret, curr , , bat attonitus , Quaras perditurum se optatissimam praedam e is tum est itaque , quia Nee Divinus fuit qui isa nescivit 3 nec Dor, ,, quem puella decepit. Nee hie solam dolores oeepit, sed erudeli , , ri illum damno mox fortuna invictavit: nam ur eras tu is in ,, pueros, forma macinthi eujusdam eaptas, ut benὸ uosis, i ,, caluit: er miser atque ignarus futuri, disio illam quem optabao

185쪽

Sueri'imis impendam ρ Vel ob hujus vitae exitum adorabo eos, , , quos non diguor imitari 8 quos contem No , quos accuso , quos θον- , , reo , quorum factu Nuuc si quis admittat , num severitatem Legis, , vepra poterit estiugere t Et modo tu aliis colitis, qua in aliis Cin-

,, dicatis e His toti idololatriae jugulum petiit Achatius. Quae

is tamen declinare non impugnare valens) conatus Martianus: Christianorum, inquit, consuetudo est , multa in Deos no- stros maledicta confingere. Propterea te venire mecum ad , , Iovem Junonemque praecipios ut simul celebrantes dulceis convivium, Numinibus quae sunt digna reddamus. Respon- , , dit Achatius: diuomodo hic sacri cabo illi, cujusfepulcrum essis consat iv Creta ' vumquid resurrexit is Mortuis e , , Similibus argumentis L. de Vanitate Idolorum , idola non este Deos Cyprianus demonstrat. X. Ad haec tamen nihil motus Martianus ait: Aut sacrifica, aut morere. Cui Achatius: ,, Piac , inquit , o Dalmatae fa-

,, citi ut latrocinati di arte calleutes : ubi augustias viarum s secreta, , itineris loca os federunt ad uocexdum, levantur singulos Irau- , , seuntes s Σ' ubi quisque viator illuc pedem tulerit, hac pactione, , corsringitur, ut sus pecuuiam relinquat, aut Sitam . Nemo, , itaque ibi quid fit rati ovis ivterrogat, sed quid possit ille qui co- ,, git. Similis es tua sentevtia , qu/ aut i usa impleri praecipis,

is aut mi Nuris exitium . . Nihil formido , nihil timeo . Yus publi- , , cum ρuvit scortato eras, adulterum , furem , corruptor em sexus, , virilis , maleficum, o oomicidam . Horum se reus fum , aute vo- , , cem tuam jam me ipse condemuo : su ver) e), quod Deum qui es, , verus colo , ducor ad paruam , που legis yed Pudicis voluntate, , coudemNor. Ita infracto animo Achatius. Respondente au- , , tem Martiano: ego non sum missus judicare , sed cogere , , , unde si contemseris , certus esto de poena : subjunxit: Et mi- , , bi praeceptum es , ne Deum meum negem. Si tu fervis homini, , fragili atque carnali, cito ab hoc feculo recessuro , quem mox is, , vermibus f is edendum , quavio magis ego poteutis o Deo ob -

, , dire debeo , cujus virtus cousat in feetitu Et cujus est illud di- , , ct m , , Qui me negaverit coram hominibus , dc negabo eum, , coram Patre meo, qui est in caesis e ri,, XI. Audiens ista Martianus dixit: quod discere semper, , Opia vi repente conseisus es errorem vestrae persuasionis Mis legis. Habet ergo, ut dicis , Filium Deus . Habet respondit, , , Achatius. Quis est Filius Dei, ait Martianus. Cui Acha-G tius: Verbum veritatis oe gratiae. Hoc habet nomen s .inquit ,, Martianus. At Achatius: Nou de uomive interrogaNexus,

186쪽

sus. Tunc Martianus: ex qua uxore conceptus est At re- , , ponente Achatio, Deuna non hominum more ex contactu; , puellae mortalis filium genuisse, sed qui primo homini ex luto corpore formato animam spiritumque efflavit, fic Filium Verbum veritatis ex corde suo produxisse, ideo scriptum est:

,, Erusiavit cor meum verbum bovum. Quis autem sit, ipse solus, , agnoscit , nos vero non cogNoscimur invisibilem formam seu virinis tutem poteπtiamque Severamur. Haec aliaque sublimia protu-- lit Achatius. Sed Martianus sermonem divertens: Aspice, se inquit, Cataphryges homines Religionis antiquae ad mea, , sacra conversos reliquisse quae fuerant, & nobis cum diis ,, vota persolvere: & tu similiter parare festina . Omnes Ca- is tholicae legis collige Christianos, bc cum his religionem no- , , stri Imperatoris imitare. Veniat tecum omnis Populus, qui

, , ex tuo pendet arbitrio. Respondit Achatius : Illi omnes non meo Nutu , sed Dei pracepro reguntur . Audiant me itaque si ju- ,, sta persuadeam , su vero perversa ct nocitura , contemnant. , , Martianus tamen insistens, trade mihi, inquit, nomina. , , Cui Achatius ait: Nomina eorum caelest Libro σ Divinis is paginis sunt annotata . xuomodo ergo oculi mortales aspicient, ,, quod immortalis virtus Dei o iuvisbilis annotasit 8 Sed Mar-

tianus non acquievit, & adhuc petiit, ubi sunt Magi socii se artis tuae t Asterente autem Achatio Christianos sectam ma- gicae artis horrere, reposuit Martianus: Ideo Magi estis, quia , , novum nescio quod genus Religionis inducitis . Tunc Acha- , , tius: Illos, inquit, destruimus quos vos prius facitis, π is vobis,, fare os ipsi timetis. Defelevt enim vobis Dii , si artifex saxo ,

,, aut saxum non obuodaret Arti ci. Timemus enim uos illum,

, , non quem fabricamus, sed is quo fabricati fumus, qui vos creavit se ut Domivas, amavit ut pater, aternae morti quasi bonus pa- trouus eripuit. Sed quia Martianus adhuc urgebat dicens: da nomina ne poenae ipse succumbas: respondit Achatius eis Avie tribunal ipse assiseo , o uomen inquiris Au speras, quis

is multos valeas vlucere, quem ego solus extinguo e Si cordi tus,, nomina funi, Acbatina dicor: ersi proprium uomen meum explo-

XH. Igitur is exitus: Disputa uociis suit, quam tu argumen tum sapientiae & fortitudinis Achatii exscribere volui. De facto enim quid ultra opponeret Martianus nesciens : is Recipieris, is inquit, in carcerem , ut Imperator gesta cognoscat: & eius

187쪽

,, nutu , quid de te agi debeat, decernatur. Misit ergo Actaris Ac lectis omnibus gestis Decius Imperator, altercationem is jam redditae responsionis admirans, versus in risum est, &is Martiano Praefecturam Pamphyliae mox dedit s Achatium is vero vehementer admirans, aestimationi propriae & Legi suae is reddidit. Haec facta sunt a Martiano Consulari, Imperatore,, Decio, 4. Kal. Aprilis anno Christi ut puto asI., quo Decius se Christiani sanguiuis jam satur ac mitior factus plures Chri- ,, stianorum e carceribus jussit dimitti . XIII. De hoc Achatios sub nomine a Raeti existimo loqui

Graecos in Menol. Bas. as. Martii, ubi ajunt: Sanctus Pater uo- per Acacius Gaffr Chrisi vixit iniquo Deeio imperante. Cum autem Chrsam praedicaret, ab idololatris es eo rebensus, viv-fiusque ad Marcianum regionis praefectum adductus fuit, cuia satis uomen ' Domini confessus es: disseruitque de Divinitate , d que Coripi dispensatiove, π de Cherubim, atque Serubim s Graecorum autem risit Deos, eorumque errorem arguit. α'uare gravissmὰ tortus in carcerem es conjectus. Commentaria interim de eo ad Decium Imperatorem Marcianus trausmisit, qui mandavit , ut faudius absque injuria cruciatu dimitteretur. Hune tu modum d

mi i , Cbrisi sigmata in carne sua circumferens, pluresque ili minaus , oe ad Christi gregem deduceus , miraculis oe' doctrinis oppido ciarus in pace requievit. Quibus Graeci in his solum ab Actis prelaudatis dissident, quod eum Episcopum non Vocant,& quod dicunt, eum fuisse gravissime tortum. XIV. Hic observandum censeo, Confessoris nomen diverso modo fuisse olim usurpatum, ac modo. Nunc enim illi, qui sancta ac laudabili vita vixerunt, & demum sancto ac laudato

fine eam clauserunt, etiamsi fidem coram tyranno confessi non sint, Consessores appellantur . Olim vero Consessores vocabantur illi, qui Christi Fidem interpellati coram Christi hoste

confessi essent, licet pro ea nec tormenta nec mortem subiissent. Qui vero pro Christi consessione aliqua tormenta passi fuerant, Nartyres dicebantur. Sed si etiam torti in Fide perseverament, mortem in tormentis, aut ex tormentis animam Deo reddidissent, Martyres consummati aut coronati nuncupabantur: si vero post tormenta superstites vitam in pace clausissent, Mart res pure appellabantur. De hoc videndus S.Cyprianus Epist.9.,

Pa melius in Notis ad illam, Baronius in Martyrol. ad diema. Januarii, & alii.

188쪽

ΜARTYR Es sua DECio . 173q. IX. Marores In Graecia.

X pias, Diodorus, Conon, Claudianus, & post eos Nestor

eiusdem civitatis Episcopus, de quibus Martyr. Rom. 26. Fe bruarii ita loquitur : Poetae in Pamphνιia Natalis Beati Nessoris

Discopi, qui in Persecutione Deeii eam diu noctuque orationi tuis Asserer, postulaus, ur grex Chrisi custodiretur, comprehensus, ac Numen Domini mira liberιate oe aueritate eonfessus, jussu prae' dis Pollionis equuleo erudelissimὸ tortus est, ae demum eum I. cir so semper adb urum e ossanter profiteretur, crueis fuspendio . LIον migravit in eoetam . Ibidem passio Saveiorum Papia, Diodori , uouis, ct Claudiani, qui Sanctum Nestorem Martyrio praecesserunt . De S. Nestore agunt & Gmci a 3. Febr. , eum tamen Episcopum taceat , ac Praefectum non Pollionem, sed Publium appellant .

Irruente Decii Perlecutione S. Nestor exemplo S. Gregorii Thaumaturgi Populum suum ad eam declinandam hortatur: omnes tamen exemplum ejus imitati, edictis Imperatoris par re recusarunt. Quare Infideles videntes, se non posse gregem illum dispergere , nisi percuterent, ac de medio tollerent Past

rem , Irenarchus idest pacis ac disciplinae publicae custos &Consiliarii miserunt, qui eum captum traherent . Tunc S. Praesul cum suis domi preces compleverat dicendo, A meus cum pulsa io ostio, & rogati quid vellent, eum demissa fronte saluintantes , dixerunt, se nomine publici Consilii eum accersere.

Hoc audito signans se Nomine Jesu Christi cum illis abivit. Cumque ad plateam pervenisset, Consiliarios vidit ex suis sedibus Omnes assurgentes , eumque ro antes, ut sedi sibi paratae una & ipse assideret. At ille se exculans petiit, quam ob causam illum advocassent. Τunc Irenarchus ei dixit, sibi notum esse Imperatoris mandatum s ideo eum rogare, ut sponte obediret, ne cogeretur adversus eum agere secundum rigorem justitiae. Cui infracto animo Beatus Nestor respondit: ego obedire teneor mandatis imperatoris Coeli , nec possum adorare Daemones, quales vestros Deos esse, & rationibus & factis ostendam. Cumque Irenarchus comminaretur ei tormenta, Nestor respondit se non timere tormenta, nisi ea, quae Deus suus comminabatur.

189쪽

III. Traditus igitur duobus militibus fuit, ut pergen ubi

tunc Pollio Proconsul erat duceretur, ad quem Consiliarii Magyddae litteras dedere, quibus accusabatur, quod Deos adorare nollet, & alios ab eis adorandis retraheret. Harum litterarum exemplum affert Baronius ad ann. Is . num. 23. Pollio

igitur ab Irenarcho certior factus Nestorem accersivit, & prius blande monuit, ut Diis sacrificando tormenta, quae illi parata erant, evaderet. At Nestor elatis ad coelum oculis dixit: quamvis adversus me omnia mundi supplicia, bestias, ignem , gladios, aliaque paraveris, numquam dum erit in me spiritus vitae Jesu Christo meo renuntiabo . Tunc furore percitus Iudex eum equuleo imponi jussit, ferreis ungulis lacerari, fustibus etiam cardi: sed videns eum in his omnibus hilarem ac Deum henedicentem, stupens ait: Adeone fidis in homine supplicio Crucis assiecto e At Nestor: haec, inquit, mea gloria est pro Christo pati & pro Christo mori. Tunc Judex ait. Quandoquidem cum tuo Christo magis quam nobiscum vis esse, Crucem etiam cum ipso ascende. Executioni protinus demandata sententia Sanctus Praesul Cruci fuit appensus, ubi post adhortatos Fideles ad constantiam, tandem spiritum emisit. Contigisse hoc fertur 26. vel a 8. Februarii anno Iso. i

IV. Alterius Nestoris una cum Tribimaeo Pergae similiter sub Decio pasti memoriam colunt Graeci in Menol. Basil. die i.

Martii his verbis : Imperante impio Deeio, Sancti inartyres N sor π Tribimaeus ex Urbe Perge Regionis Cibaerraeotarνω, eo quod Christavi essent, ct Chrisum liberΘ audacterque praedicareur, apud Praesidem Regionis delati fuerunt. Hie vero confesim missa Alitum multitudine vinctos eos adduci jussit, ct eo ram Tribunali

suo si ii, omviaque tormentorum instrumenta tu eorum conspectu exhiberi. Sed eum illos eonspiceret oe' fuas minas contemnere cy' Christum magua voce confieri, praeeepit, eos denudari, exsiccatis boum Nervis crudeliter caedi, ae deinde fassipensos laeerari, quo quo eorum viscera apparerent. Caeterum videns, illos suum erga Domi-vum πωrum yesum Chrisum animum Babere immutabilam , e ligno depositos lictoribus tradidit, is quibus .eneranda illorum capita gladiis abscissa fuerunt, atque ita Mart=rio cum gratiarum actione con sumtos Dominus fuse it.

V. Sanctus Conon a Graecis in Menol. Basilii die 6. Martii

celebratur his verbis: Hie Decio imperante ex Nagaretis Galilaea oriuudus erat. Is Regionem .eris PamphIliae pro Detas exiguum rem ra locum excolens oe tu hortum eonvertens , explantatis ibi oleribus

victum sibi ac hospitibus pauperibas parabat. Eras autem moribus

190쪽

simplex, adeo ut cum ade evi,qui ipsum comprehenderexi,oe ad Praesidem adducerent, ut tormentis subjicereιur , quod Chrisianus esset, eamque eum ludibrio salutarent, ipse salutationem rependerit: cumque dicereος, quod Praeses vocasset eum , responderit: quid enim opus es illi opera mea , praesertim eum Grisianus Vinctus au tem π ad Prasidem adductus , cum compelleretur , ut Molis scri caret, altum iugemuit Praesidi ait: Utinam , o Fraeses, ct tu Idola abnegares ct ad Gripum accederes. Ergo Donotis pedum nervis perforatis clavisque ferreis cou us , aut e currum eo ullus currere , vitam consummavit. Similia habet Martyrol. Rom. eadem die . An iste S. Conon sit idem , de quo supra ex Martyrol. Rom. 26. Februarii cum aliis mentionem feci, incertum est; diversum putarim .

VI. S. Isidori nomen , qui sub Decio in Insula Chio Arcipelagi celeberrbia a pastus suit, illustre est in Ecclesia : Martyrologium tamen Romanum agit de S. Isidoro Martyre sub Decio die s. Februarii, quem dicit Alexandriae a Numeriano Duce Exercitus capite plexum. Et iterum i s. Maii de S. Isidoro commemorat , quem dicit pali urn fuisse in Insula Chio , in cujus Basilica extat puteus, in quem fertur fuisse injectus , de cujus aqua infirmi cepi iis potati sanantur s at sub quo fuerit passus silet. Ex hoc milii Oritur dubium , an de uno & eodem, an de duplici Isidoro lo luatur. Dubium tamen videntur tollere Graeci, qui de uno tantum Isidoro loquentes hunc dicunt Alexandriae quidem natum , sed in insula Chio fuisse sub Decio capite plexum s at de puteo nihil dicunt . ita ergo in Menol. Basilii 14. Maii dicunt: didorus Christi , Mur x Decio imperaute fuit ex Urbe Alexaudriae . Cum veris

taptiquis i id est Decurionis Militum adjutoris ) mu uero in Militia

fungeretur , νυ Ius uiam sibium profectus eum classe navium , quibus Numerius praeerat , apud hunc a yulio Centurione delatus esi, quisu Christauus esset. Compνebensus igitur coram ipso adductus atque tu terrogatus , an Corisum profiteretur : Frinteor , 3nquit, G9ristum esse Caeli, terra , marisque Fata Orem , .s credo in ipsum tauquam .iis verum Deum ac Dei filium , pro bominum futute ex Sav-cta Virgive Maria vatum, bomiuemque faelum siue femiae ct corruptioue . a uibus doctνιvir ac sermonibus ilium obstupefacti xs, diversis priωi is tormen is excruciatus fuit. Cum vero immutabilem animum eras Corissum gereretqsupplicia geaerose perferret, capite demum

. VII. Creta quoque Maris Mediterranei Iu sul a cisdem Decii temporibus suos Christo obtulit. Martyres. Hos decem fullse