장음표시 사용
471쪽
runt, Mopsuestiae eam prosecuti sunt, sed Anararbe eam conis summarunt, ibique eorum Corpora sepulta fuerunt. Hoc praeter dicta confirmari potest s nam cum seculo quarto exeunte Auxentius Mopsuestiae Episcopus Arianus Ecclesiam in honorem eorumdem Martyrum extrux i stet, ab Anararbensibus obtinuit, ut Sanctorum Martyrum tumuli reserarentur, & aliquid ex eorum sacris Reliquiis sibi concederetur. Sed apertis tumulis tot prodigia acciderunt, ut nemo sacra Corpora contingere ausus fuerit: forte indignante Deo , quod Reliquiae eorum , qui pro Fide sua tuenda tot tantaque passi suerant, homini a Fide extorri, quia Ariano, concederentur .
q. XXX. SS. Vualis Agricola, Proculus, Crispina , a figonus,
I. D Auea, quae de hisce Martyribus scimus, Sancto Ambrosio
I debemus L. de Exhori. ad Virg. cap. r. & a. . Agricola ergo Vitalis Itali & Bononienses erant, Agricola herus, Vitalis vero ejus famulus &discipulus, nam Agricola eum Fide Christi imbuerat s M sic qui conditione ipsi inferior erat, in Fide sibi aequalem reddidit. Agricola genio suavis ac mitis erat, ut vel ipsi Infideles eum diligerent ι vitalis fortior &animosior. Exorta Persecutione, omni tormentorum genere Vitalis constantiam labefactare Infideles prius tentarunt, sed ille tormentaeontemnens & in eis alta voce Christum confiteri perseverans, tot denique plagis coopertus fuit, ut nullus in ejus corpore vulneri locus amplius superesset. Quare Jesum Christum depreca tus , ut spiritum suum susciperet, eique ab Angelo sibi ostensam coronam redderet, tradidit animam. Persecutores rati, Vitalis tormenta animum Agricolae quem diligebant fregisse vel saltem conterruisse, ejus passionem aliquantulum distulerunt. Sed videntes , eum Vitalis animatum exemplo ejus sortem aemulari, &conqueri primatum in Martyrio sibi . servo ereptum fuisse, eum clavis Cruci affixerunt, & tanto clavorum numero corpus ejus perfoderunt, ut plura essent vulnera quam membra. Eorum Corpora simul cum Cruce sepulta fuere. II. Audiendus est Ambrosius,citato loco eorum Martyrium hisce verbis celebrans e Marori nomen Agrieola est , eui Pitatissemus fuit aure, nunc consors ct collega Marorii. Praeessi ι βρο ι , uι providereι iocum s secutus es dominus, Deurus quisu Fide
472쪽
fervuniam iuveniret paratum. Non aliena laudamur, pa o enim servit Domini disciplina est: hie instituit, ille implesit ἡ nihil illi decerpitur, quomodo enim minui potes quod Christis donaoit i Egregiὰ , ille qui homini fervivit , fertiendo didieit quomodo Chriseo placeret: hie tamen geminam laudem acquisivit , in illam serit , in se Mar rii. Certaveruvi tamen inter se iuvicem be neficiis , postquain aequales esse merueraui s Bie alium ad Martyrium praemisit, se illum accersivit. Nullum ergo ad commendationem bo- minis eonditio affert impedimentum , nee dignitas prosapia meritum sed Fides Qert: serae fervus stiva Iiber , omnis in Christo unam fumus, o unusquisque quod fecerit bonum, hoc recipiet 4 Domino dcc. Et infra. III. Cumque Sanctus VitaIis cogeretur is persequentibus, ut Christum negaret , er ille amplius profiteretur Dominum Pesum
Gripum s omnia tormentorum geuera in eum exerceutes, ut non effet in corpore ejus siue .ulvere locus, Oratiouem fudit ad ' Dominum dicens : Domine γ=u Chrise Salvator meus ct Deus meus, jubesuscipi spiritum meum , quia jam desidero , ut accipiam coroNam, quam aequetus tuus Sauctus mihi ostendit. Et completa oratione emisit spiritum. Sanctus vero a Igricola mitior babebatur moribus, ut ab ipsis etiam inimicis diligeretur s ide)que distierebant ejus passionem: Ied haec Persecutorum bonori centia erat omui immauitate acerbior , qua invidebat Martyrium. Denique ubi non acquievit Santius Agricola , cruci xus es, ut advertamus, iIIas blanditias eooram non fedulitatis fuisse jed fraudis r supplicio fervi Nominum
terrere voluerunt , vertit bos Deus tu gratiam, ut d rurio fervi Dominus iuvitaretur.
IV. Hucusque S. Ambrosius: qui addit, Corpora Martyrum sepulta fuisse in solo inter Judaeorum sepulcra, &. quod Judaei, qui vivos persecuti fuerant aeque ac illum pro quo fuerant palsi, mortuos honorabant & sepulcrum habere cum ipsis exo-Itabant. Ad eorum corporum translationem S. Ambrosius invitatus Bononiam accessit, ut ipse ibidem testatur, & eorporum inventionem ac inde translationem describens ait: Illie igitur
Mar ras exuvias requirebamus, tanquam inter oluas rosam lege tes , cireumfundebamur udaeis cum faerae Reliquiae eveherentur .
Aderat Populus Ecclesiae eum plausu π laetitia. Et addit, propriis manibus se sustulisse Crucem & clavos , quibus S. Agricola confixus fuerat, sicut &de sanguine ejusdem e quae omnia ad Eccle sam summo plausu delata fuerunt ι & insuper partem ligni Cr eis & sanguinis S. Agricolae sibi retinuisse. V. Concordant haec cum Martyrol. Rom. 4. Novembris. Tom. VI. Mmm ubi
473쪽
ubi haec habet: Bononia Sauctorum Mororum Vitatis re Agrico Ia , quorum prior posterioris fervus outea fuit, postea consors Gr eoIIega Marorii s in quem Persecutores omnia ιormentorum geuera exereueruvi, ita ut non est iu corpore ejus Me vulnere lacus. Ruae eonpunt er perferens in oratione spiritum Deo reddidit . a ricolameteris plurimis elamis eruci inge utes iπteremeruot. Eorum transi
tioni S. Ambrosius cum tuter et , Mori ris clavos sanguinem triumphalem oe Crueis lignum se collegisse refert , aesub saeris A taribus condidisse . Adventus autem S. Ambrosii Bononiam sex Paulino in ejus Vita contigisse videtur anno 393., quo, ut d clinaret occursum Eugenii Tyranni tunc in Italiam venientis , relicta Mediolanensi ad Bononiensem Civitatem emigravit , ubi rogatus inventioni & translationi Corporum praefatorum Martyrum interfuit ; quae ibidem decenter collocata fuerunt. Unde S. Paulinus Nolanus Poemate a4. ait:
Vitalem , Agricolam , Proculumque Bouonia eondit, Puos jurata sedes pietatis in arma Vocavit , Purque salutiferis texit vitioria palmis, Corpora trans os trabalibus inclita clavis.
VI. Quia vero S. Paulinus memorat etiam S. Proculum Bononiense in Martyrem , & Bononiae passum , de quo ibi Festum agitur die a. Juniit cum ejus Acta deperdita sint, de eo nil certi dicere possum. Bononienses colunt eum tanquam Militem clavis ut Sanctum Agricolam confixum, quod videtur iudicare S. Paulinus s Romanum tamen Martyrol. I. Iunii facit eum Episcopum dicens: Nououiae S. Proculi Episcopi π maνoris, qui sub Maximiano Imperatore passus est: Ughellius tamen inter Episcopos Bononienses eum non recenset. De S. Procu Io notat Baronius in Notis ad I. Iunii, quod usque ad sua tempora percrebuerat opinio, quod passus sit temporibus Theodorici Regis Ariani, ea de causa quod Zelo Fidei in Arianum Praesectum Catholicis insensissimum insiliens eum occidis et . Sed haec vana esse, ostendunt tum Martyrol. quod eum sub Maximiano passum dicit, tum ea quae S. Paulinus , qui longe tempora Theodorici praecessit, supra relatus de eo canit tanquam uno ex Italiae Martyribus. Cujus auctoritate motus Gabriel Card. Paleotus Arinchiep. Bonon. tabulas pristinas illius Ecclesiae emendavit. ita Baronius. An vero fuerit Episcopus vel Miles , mei argumenti non est modo inquirere . VII. Crispinam inter Africanas Martyres celeberrimam fuisse, testatur pluribus in locis S. Augustinus e in Psalmum enim Iao. Dum. I a. de ejus genere & fortitudine: Saviebant,
474쪽
DIOCLETIANI PERSECUTIo . 'sinquit, Persecutores tu Crispinam , cujus hodie natalitia celebramus , saeviebant in Feminam divitem ct delieatam: sed fortis erat,
quia Nominus tegumentum ejus . . . Hanc enim , Fratres , num
quid es qui in Africa ignoret e clarissima enim fuit nobilis geue
re , abavdaus divitiis. Sed haec omnia sivisera erant , sub capite eravi. Venit inimicus, qui feriret caput, θ' misera illi objecta est, sub capite 3 c. in Psalm. Ia . num. 3. : Gaudet tuiquus iupopina 3 gaudet Maror in catena. xuomodo gaudebat Santia saCrispino , cujus hodie Jolemnitas celebratur ' Gaudebat cum leuebatur , cum iu carcerem mittebasur, cum ligata prodacebatur , cum in catasa levabatur, cum audiebatur , etim damnabatur : tu his omnibus gaudebat , π eam miseri miseram putabavi , qua coram Q
gelis gaudebat. Eam insit per laudat n. 14. & a . ejusdem Enarrat. ἡ& Serm. 286. & 334. eam cum Agnete comparans, hanc licet non Virginem, non minus dignam Martyrio pronuntians, quam
Agnetem quae Virgo fuit . VIII. Fuit ergo Crispina genere nobilis, divitiis abundans, corpore delicata, sed in Christi Fide quam semper tenuerat, confitenda fortis & robusta. Thagaris ei patria fuit. Virum habuit , ex quo plures filios genuerat: nihilominus omnia propter ChristMm contemnens, coram Anulino Proconsule accusata Sccapta, nec filiorum ploratus eam tanquam crudelem & noumatrem sed novercam appellantium curabat, sed se ad Judicem rapi, in careerem detrudi, catenis onerari, in catasta levari, bc Vitam temporalem amittere pro lucranda aeterna summopere
IX. Anno 3o4. ad Anulinum Thagasten e Thagari ducta ab eo interrogatur, an notum illi sit sacrum praeceptum y Cui cum illa diceret se nescire , ait ille : Praeceptum est a Dominis Imperatoribus , ut omnibus Diis nostris pro salute eorum sacrifices, Respondit Crispina: Numquam ego sacrificavi, nec sacrifico, nisi uni Deo, & Domino nostro Iesu Christo Filio ejus qui natus est & passus, nec alium novi. Et Anulino comminante, quod si in contumacia perstiterit, incipiet vim Legum invita sustinere sRespondit: Quidquid emerserit, pro Fide mea, quam teneos libenter patiar. Volebat Judex coram illa legi praeceptum , sed cum protestaretur, se non aliud praeceptum observare, quam Je su Christi, Anulinus subjunxit, si non obedieris praeceptis im peratorum , perdes caput. Crispina vero ait: Nunquam bene sit illis, ut cogant me sacrificare Daemoniis : & comminante ite rum severitatem Legum , respondit: Quod dicis non timeo i ui tui est: at si Deum qui in Coelis est contemsero, sacrilega eros Mm m a Deus
475쪽
Deus me perdet s & nec inveniar in illo die novissimo. Quid vis Eut sim sacrilega apud Deum , ut apud Imperatores non sim e Deus omnipotens est, qui fecit mare herbas & aridam terram& omnia. Et homines ipsi ficti ab ipso quid mihi possunt praestare, ut ab eo defendar e Dii tui e at isti quid aliud sunt, nisi lapides & figmenta manibus hominum facta pX. Anulinus haec postrema verba tanquam blasphema accipiens, jussit novacula ei radi crines & decalvari: quod cum impletum esset, Anulinus ei dixit: Diu vivere desideras , an mori in poenis sicut caeterae consortes tuae Maxima Donatilla & Secunda st respondit: Si vere mori vellem & in interitum animam meam tradere, & in ignem aeternum, tuis Daemoniis traderem Voluntatem meam . Tunc Anulinus , caput, inquit, tibi incidam , si Deos venerabiles adorare despexeris. Sed cum illa nihil territa respondisset: Deus meus, qui est, & qui fuit, ipse me jussit nasci s ipse dedit mihi salutem per aquam flacri Baptismi sipse mecum est , ut anima mea, sicut tu vis, non faciat sacrilegium. Anulinus in eam velut impiam sententiam capitis legi jussit. Qua audita, Beata Crispina ait: Christo laudes ago, benedico Dominum , quia sic de manibus tuis me dignatus est liber re : & ita Martyrium capitis abscissione gloriose consummavit Thebeste s. Decembris: quod Martyrol. Rom. eadem die ita celebrat: Thebese in Africa Sancta Crispinae nobilissimae Femina,
quae temporibus Diocletiani re Maximiavi cum sacrificare nollet,
jussu Avultui Proconsulis decollata es, quam S. Augusinas saepilaudibus celebrat.
XI. Porro cum Anulinus, ut supra , memoraverit S S. Ma-Σimam Donat illam & Secundam , videntur istae etiam sub eodem passae fuisse ante Crispinam. Equidem in Martyrologiis , etiam Romano die so. Julii legitur: Tuburbi Luceruariae iv
Africa Suntiarum Virginum oe Marorum Maxima Douatillae. Secuυda , quarum duae primae in Perseeutione Valeriani aceto πfelle potatae , delude plagis acerrimis caesa ct equulet exlevsioue cruciata σ craticalis etiam ex fae o calce perfricata , postmodum cum Secunda Virgine duodecim annorum ad bestias simul projesiae sed ab
his intactae , novissimὰ gladio jugulatae sunt. Quas Ado & Petrus in Catal. L. 6. cap. Is s. dicunt fuisse pastas sub Anulino: sed cum istae dicantur Martyrio coronatae sub Valeriano vel Gallieno , non sub Diocletiano & Maximiano : &insuper , cum, ut notat Baronius ad diem a8. Julii, plures fuerint Anolini, qui Christianos persecuti variis temporibus fuere, dubium
manet , an istae eaedem sint ac illae , de quibus Α nolinus ad
476쪽
ad Sanctam Crispinam, ut eam terreret, loquebatur. .
XII. S. Anastasia Vidua & Martyr, de qua hic loquar, dicitur fuisse filia cujusdam Praetextati ex Primatibus Romae Id lolatriae summe dediti, & Mulieris Christianae nomine Flaviae ,
quae ipsam a nativitate in vera Christiana Religione educavit, Sancto Chrysogono, de quo insta, eam instruente. Matre deis iuncta, patre imperante cuidam Pagano Publio nuncupato nubere coacta , Virginitatem quam in votis habebat servasse int, ctam fertur, ideo a Graecis ut Virgo honoratur. At Publio ejus
Viro omnia bona sua cum sui similibus perditis dissipante, ipsa
summopere angebatur , cum amplius non posset in usum Ropem Fidelium , ut consueverat, erogare i quod tamen ut poteterat summa caritate prosequebatur. Haec Publius cum rescivi se set, eam repente sub arcta custodia reclusit, tanquam Magam&sacrilegam vocans, ac ne quisquam ad eam accederet severe prohibens. .
XIII. Hisce in angustiis constituta summopere tristabatur s& maxime quia i cum S. Chrysogono , qui post diversa superata
tormenta , in carcere a Diocletiano tunc detinebatur, conversari non poterat. Cogitavit ergo per litteras eum de suis angustiis secreto monere, rogans, ut suis precibus a Deo suam liberationem
impetraret s nota quia pro Deo pati refugeret, sed quia timebat ne ad ipsi renuntiandum vi cogeretur . Haec & similia Anastasia scripsit. Quibus per sidam vetulam acceptis , Chrysogonus, postquam utimi multis aliis Confestoribus Deum pro ea depreca tus spit, rescripsit, eam primo adhortans ad fortiter & constanter adversa Iolerandum, eique promittens , non multo post Dei adjutorium ei adfuturum. Sed cum hujus promissi implementum aliquandiu disserretur, ipsa majoribus angustiis pressa iterum Chrysogono scripsit, rogans , ut repetitis precibus Dei
pro quo patiebatur opem imploraret, ut animam suam accipere dignaretur. Chrysogonus vero respondit, eam monens ad per severandum iisque in finem , sub spe vitae aeternae & Martyrii gloriae propter Christum consequendae. : i
XIV. Quae de liberatione ab angustiis Chrysogonus Anastasiae praediXe rat mox evenere 3 Publius enim vir ejus Legatus missus ad Persas in itinere mortuus fuit. Quo Anastasia re sui di suorum bonorum libera Domina essecta in sub veniendo Fidelibus in carcere detentis illa ac semetipsam impendere coepit, eos propriis manibus pascens. Non multo tamen post Romae
domicilium reliquit , ut Sanctum Chrysogonum Magistrum suum , qui a Diocletiano' Aquilejam: vocabatur, sequeretur s
477쪽
quod ineunte aestate anni 3o . creditur evenisse. Quo perductus Chrysogonus, cum nec promissis nee mi uis Diocletiani flectoreis iur, ejusdem jussu capite plexus' fuit, ejasque corpus & caput in aquas seu mare prope Gradum projecla fuere: quae Presbyter Zoilus postea inventa in cavea sitie domus tumulavit dXU. S. Chrysogoni Martyrium Latini & Graeci celebrant. Latini a . Novembris, ubi in Rom. Martyrol. haec habent: N
tulis Saulii Corysogovi Maroris , qui post longa vincula π carceret pro consautissima Coristi eo esse ne toseratos, jubeuto Diocletians Aquildam perda eius, ibidem eapite caesus, oe in mare projectus Mor rium coufummavit. Graeci vero die a a. Decembris in Menol. Basil. fusius sic de eo loquuntur . Chr Uoυκι Mar r ex magna Urbe Roma fuit , Diocletiauo Imperatore, vir pius Deumquerimeus, qui Sanctam Mar rem Anastasiam σ' fidem tu Chrisuis. Jacras litteras docuit. Commota autem Perfecatione captus iuearcerem coriicitur. Tum vero ad eum scripsit S. a suas a , ut pro ipsa Deum oraret, ut si Vir suus futurus esset Corsianus , viveret s in minus moreretur , ne opes Juas cum Idololatras consumeret, sed eas ipso tu Sauciorum paxperumque sumtus expenderet. xuod contigit 3 fociaque τοιι compos, omΠιbus facultatibus in pauperes erogatis , fumidque pauperissola circumibat, π miniserabaι Sanctis
tu carcere detentis. aeuo tempore Diocletiavus ex urbe Nicaea , ubi morabatur , litteras Romam dediι, ut Goripiant omnes intesceren- ιαν : Ch sogonus vero ad se vineius Nicaeam duceretur 3 addutiam
autem decollari jussit. His confirmant Graeci, quae supra dixi. Solum in hoc dissident, quod S. Chrysogonum dicunt passum Nicaeae, ubi Martyrologia eum passum fuisse volunt Aquileja .
XVI. Nunc ad S. Anastasiam revertamur. Haec Chrysogono Magistro suo orbata , vitam in hoc Mundo protrahebat, ut tandem omnia bona sua in membra Jesu Christi distribueret sConiestbrum praecipue, qui in carceribus detinebantur, curam gerens, Ipsa tandem comprehensa & ad Florum Illyrici Praesectum ducta, ab isto praesentata Diocletiano fuit, qui ad eumdem eam remisit, & demum in manus Uapiani Pontificis tradita fuit. Hic post inutiliter omnibus viis eam tentatam , Oculos & vitam amisit. Hujus mors Sanciam Anastasiam libertati restituit: sed paucos post dies iterum comprehensa , in manus ejusdem Praefecit Illyrici remissa fuit, qui post varios eventus , di diversas
buc atque illuc remissiones, tandem jussit, ut simul cum qu dam Christiano Eutychiano nomine, N. Iao. reis duceretur in medium mare, ubi impositi in navi perforata Omnes mergeren
tur . Sed Deo , qui dissipat cousilla hominum, disponente, Om
478쪽
nes ad littus incolumes evaserunt. Quo miraculo, cum rei omnes, qui cum Sancta Anastasia salvi facti fuerant, fuissetit ad Christum conversi, Praefectus post varios cruciatus omnes in terfici jussit , Sanctam vero flammis tradidit comburendam , quamvis alii velint quod ex igne incolumis exiens eam tandem praeceperit decollari: sicque agonem suum gloriose complevit. XVII. De ea agit Martyrol. Rom. as. Decembris, pIures tum Viros tum Mulieres in Martyrio consortes ei assignans his verbis et Natalis Sancta Avasasiae , qua tempore Diocιetiani primo diram o immitem custodiam a Viνo suo Publio perpessa est, tu qua tameu is Chosogono Confessore Christi muItum consolata ct eouortata fuit: deinde a Floro Fraesedio Iudiriei diutiua easodia
macerata, ad ultimum mavibus 9 pedibus extensis ligata est ad palor,s circa eam ignis accensus , in quo Marorium consummavit in I sala Palmaria , ad quam cum dueentis Viris θ' septuaginta Feminis deportata fuerat, qui variis interfectiovibus Martyrium celebra.
XVIII. Graeci vero a a. Novembris in Menol. Basil. fusius
loquuntur sic : Aua fasia Maror , 'Diocletiano Imperatore Roma claruit, dioitibus ac uobisibus pareotibus uata , atque is Matre Fi-dm Christ edo hia , is Chroesogono Oero Gripianorum D octore fa- eris Litteris instituta . Virum autem duxerat Publium uomiue , di- .item quidὰm sed ethnicum. aeuod igituν CBristianus nos esset , eum Anapusia oderat, nee ullam ei corporis fui potestatem faciebat : erat autem benigna π tiberalis tu pauperes , eosque qui tu vinculis deιinebuntur visis abat . diuamobrem in carcerem 4 Viro suo detruditur . Sed mortuo eo , dimissa , omnibus facultatibus Dis tu paupeνes d stributis , sedulam Sauctis operam dabat , mrorio defunctos opeliebat, multos ad perferendum Mar rium impeliebat . iauare is multis diverso tempore Praefectis excruciata , deinde in mare , postea in ignem injecta, sed incolumis inde evadens , tandem unis cum iis quae feeam erant, mulieribus deculatur. Ita Graeci, qui S. Anastasiam decollatam volunt, & cum ea sesas Mulieres memorant .
q. X X X I. M. Caprianus Antiochenus Iusina Marores.
I. Ypriani nomen illustre in Ecclesia reddidit, nedumAfrica in suo Cypriano Carthaginensi Episcopo cujus praeclara
Gesta & Martyrium supra enarravi Cap. II. g. F., verum etiam Oriens
479쪽
Oriens tuaItero Cypriano Antiocheno Episcopo. Non latet, s. Gregorium Nagian enum Orat. 38. vistini fuisse Cyprianum Orthaginensem cum An iocheno confundere, dum illi tribuens quae huic conveniunt, dicit illum ante conversionem fuisse AIagunt & in fano amo se Iustinani Virginem Antiochenam deis perisse, sed ab ea Hsis ad Deum precibus fuisse tandem ad Fidem conversum . Attamen S. Gregorium in hoc aliqua aequivocatione laborasse ostenditur , quia Pontius, qui ejus vitam conscripsit, non solum de ejus Magia &. vesano amore ante converis
1ionem nihil dicit sed expresse ait, studia & bonas artes devotum pectus ejus imbuisse . Lactantiis insuper Augustinus &Hieronymus Rhetorem quidem & Oratorem eum fuisse dicunt, sed Magum nunquam , nec Justinae Virginis vel verbo sermo nem faciunt. Accedit, quod Cyprianus ipse in Epist. ad Donarum ubi conversionem suam narrat, si hisce naevis inquinatus fuisset, Vir humilis certe non dissimulasset. II. Diversum ergo esse a Cypriano Carthaginensi Cyprianum Anthiochenum, demonstratur ex diversitate temporis, Provinciae, Civitatis , Judicis , diei & circumstantiae Martyrii . Nam Carthaginensis sub Valeriano & Gallieno in Africa , Carthagine sub Galerio Maximo , comitibus Crescentiano & aliis tribus , I 8. Kalend. Octobris passius est. Antiochenus vero sub Imperatore Diocletiano, in Bithynia , Nicomediae , sub Judice Eutholmio cum Justina Virgine sexto Kalend. Octobris. Uterque Episcopus fuit, sed unus Carthaginis in Africa , alter An tiochiae . Omnem tamen scrupulum tollit auctoritas Ecclesiae , quae de utroque di versis, ut supra, diebus celebrat, & diversa de utroque reseri, ut ex Bedae, Adonis, Ustardi, & Romano Martyrologiis apparet s quibus subscribunt Raphael Volaterranus,
S. Antoninus, Vincentius Bellovacensis, Hermannus Contractus, & Critici recentiores quasi omnes . .
III. His statutis: hujus S. Cypriani & S.Iustinae ejus in Martyrio sociae historiam me trich scripsit Eudocia Leoncii filia ,& Theodosiii Junioris uxor anno 47 I. tribus libris 3 quorum compendium exhibet Photius in Biblioth.Cod. i84. . Extat etiam ejusdem Cypriani Confessio in Anglia manu scripta reperta, quae ad calcem operum S, Cypriani Edit. Maurinae lesitur. Ex his monumentis colligitur, quod hic Cyprianus origine Antiochenus fuit, genere & divitiis clarus, ingenio etiam praeditus . quo tamen ad sacrilegia addiscenda & patranda diu abusus fuit . Ex parentibus idololatris natus , ab eis Vix septimo aetatis anno Mithrae mysteriis hoc est Daemouibus offertur, atque in Omnibus
480쪽
D 1oc LETiANI PERSECUTlo . q. cynthus caeremoniis sacrilegis ac studiis superstitiosis praesertim
Magiae educatur, adeoque in hoc prosecit, ut nemo unquam tu
Paganismi mysteriis ac Daemonum praestigiis magis instructus evaserit. Ad hoc divitias impendit, labores sustinuit, itinera
amimsit. Athenas annum agens decimum a parentibus ductus , ac Civis factus, in Cereris mysteriis facem praetulit. Montem Olympum Deorum , ut ajebant, sedem ascendens, ibi Daemoniacas omnes abominationes vidit. Athenis Argos transitit, inde in Phrygiam, ubi ad divinandi & haruspicandi magicamque
artem pertinentia multa collegit. IV. Postea annos natus viginti Memphim in a 'gyptum venit , penetrans usque ad Indos, ubi mirabilia omnia & phantast, ea , quae ars daemoniaca facere potest, se vidisse narrat. Jamque ad aetatem triginta annorum pervenerat , cum in Cha daam
progressus, ejusque Gentis litteris ac mysteriis institutus , astrologicis & magicis illusionibus summe imbutus fuit. Non solum enim sub diversis phantasticis figuris Daemones frequenter se conspicuos ei reddebant, honoribus ac blanditiis eum demulcentes s sed & ipse identidem diversas formas assumens uni sub una specie , alteri sub altera apparebat s quam deinde repenth visibiliter mutabat, ut omnibus admirationi simul ac terrori esset,& veluti Deus , aut saltem desu Christo major ab obcaecatis P pulis haberetur. V. Quamvis Magia maximum in se crimen esset, Cypriano
tamen initium & fons aliorum immanium criminum fuit. Nam modo ut opera sua magica impleret, modo ut petentibus ac Daemonibus ipsis satisfaceret, Viros, Mulieres, pueros, ac prae sertim magno numero infantes occidebat, horumque sangui irem velut victimam Daemoniis offerebat. Porro enormibus criminibus ad alia enormiora viam parabat, ut si ve propriae si veamicorum cupiditati avaritiae & impudicitiae deserviret, & mam Nime expugnandae Virginum castitati & sacris matrimonii legi-hus violandis s ad haec enina obtinenda Pagani plerumque in cantationes adhibebant. Sic Cyprianus totus pro Daemonibus, totus contra Deum erat. Fatebatur tamen invitus, solos Chrisstianos esse, in quos sua maleficia nihil possent. Quia vero tem pus Dei nondum advenerat, ejusmodi experientia nil moveba tur , sicut nec cujusdam Eusebii monitis i. qui cum eo humarito ribus litteris studuerat & fidelis servus erat a nec assidua conside ratione, quod potentia Daemonis nisi ad malum tenderet ac in
iustitias: imo in obstinata sua caecitate persistens Christianos summo odio habebat, Sacras Scripturas irridebat , Ecclesiae m. m. Nun Mi-