장음표시 사용
541쪽
comprehensiis fuit & Severo Provinciae Praesidi praesentatus . Ab eo interrogatus , quodnam illi esset nomen e respondit: , , No- , , mille paterno Balsamus dicor s spirituali vero nomine quod , , in Baptismo accepi, Petrus dicor . Quaesitus de genere re-1pondit, , Christianus sum, , de officio ait , , hoc majus officium M habere non possum. Et quid esse potest hoc melius, quam ut is sim Christianus ' ,, Post haec quaesitus, an parentes habeat' aperte respondit: non habeo: cumque Judex et diceret: mentiris , audivi enim te parentes habere ι Petrus viro Evangelicovere dignum responsum dedit, nimirum se In Evangelio mihi praeceptum est omnia denegare , cum ad nominis Christianira venero confessionem.
VI. Tunc Judex, nosti, inquit, quid praeceperint Imperatores e praeceperunt, ut omnes Christiani aut sacrificent aut diversis poenis moriantur' is Novi trespondit Petrus quid Deus .is meus, qui verus N perpetuus universorum Rex est, mihi ,, praecipiat: en sui Edicti verba. Si quis sacrificaverit Daem i, ni is & non soli Deci , eradicabitur: quid ergo melius est, a teri perire, aut a Deo vero in perpetuum er dicariὶ tu judica , si is vere est in te aliqua justitia ,, . At his Judes nihil motus, audi me, inquit, & sacrifica Diis & comple jussa Principum. Ego,, respondit Petrus, non sacrifico manufactis Diis ligneis & l Dis pideis, quales vos adoratis . Praeses dixit, injuriam nobis facis: nestis, quia potestatem habeo occidendi te Tunc Vir Dei ait: se Nullam tibi injuriam facere intendo, sed quod scri- ptum est in Lege Dei, hoc dico : Simulacra, inquit, geotiuma, argentum oe aurum , opera manuum hominum: deinde subdit ris Similes illis saxa qui faeiunt ea re omnes qui confiduvi in eis:
se si hoc dicit Deus per Prophetam & Spiritum Sanctum , quo is modo mihi dicis , quod injuriam tibi fecerim, quia dixi, si- ,, milem te esse lapidibus & lignis mutis & surdis, in quibus,, Daemonia colitis, & me persuades tibi similem fieri pVII. Severus tamen veritati adeo clarae oculos claudens , adhuc ei dicit: audi me, miserere tui & sacrifica. Petrus vero respondet: ,, Tunc mei misereor, si non sacrificavero & a V
,, ritate non discessero: sed quia Infidelis es & nec mihi credisi, nec Legi Divinae, quia qui Daemoniis sacrificat eradicabi- tur, & semper mihi hoc ingeris ι fac quod tibi jussum est uamvis autem Iudex eum suaderet s ut secum cogitaret & sacrificando se sal vum faceret, fortior tamen Petrus: ,, Superflue, ,, inquit, me persuades s fac jam quod facturus es & adimplet, opera patris tui Diaboli: nam ego quod suades non sum fa-
542쪽
DIOCLETIANI PERSECUTIO. sapis cturus 3 nec Dominus meusJesus quem colo hoc permittat. VIII. Ilis exasperatus Praeses jussit eum suspendi, dumque extenderetur dixit: Petre, sentisne angustias corporis tui e quid dicis r numquid vis sacra reddere e Sanctus Petrus respondit: Ego soli Deo meo, pro eujus amore patior, sacrifico: ubi ,, sunt ungulae ferreae quibus lacerer ὶ is Tunc jussit Praeses
atrociter illum torqueri, at dum torqueretur, nec vocem doloris dabat, sed laetus psallebat: se Unam petii d Domino , hanc ν
,, quiram , uι iubabitem in domo Domini omnibus diebus vittae meae: ,, & iterum: xuid retribuam Domino pro omnibus quae retribuit mi- ,, bi ρ GIieem Salutaris accipiam ετ nomeu Domini invocabo.
Haec illo loquente magis accensus Praeses, alios carnifices jussit accedere. Turba vero adstans , cum videret nimium sanguinem eXcurrere per pavimentum , dolens dicebat ad eum : miserere tui, o homo , & sacrifica , ut te liberes ab his crudelissimis poenis . Sanctus vero Martyr respondit: ,, Hae poenae nullae sunt, is nec mihi aliquem incutiunt dolorem: quod si negavero no- , , men Dei mei, in veras poenas & in majora tormenta perpetua ,, ingressurum me esse cognosco is: demum Judice ut sacrificaret hortante, Petro vero negante, ad sententiam ventum est, nimirum: Petrum jussa Principum contemnentem, ut obediat
Legi Dei sui crucifixi, sententiam subire Crucis praecipio . Ita hic gloriosus Christi Athleta complens agonem suum, dignus effectus est passioni Domini sui conformari apud Aulanam seu Aulonam Civitatem s. Januarii, qua die in Marinrologiis etiam
IX. Eusebius Lib. de Mart. Palaestinae cap. Io. cuiusdam Petri Martyrium refert cognomento se pelami, qui sub Maximino & ipse passiis suit. Hunc ob similitudinem nominis Aspelami eundem ac Petrum Balsamum esse, aliqui arbitrati sunt. Patria Eutheropolis utrique communis est . & similiter passionis annus 3 alia tamen discordant, & praecipue qualitas & locus Martyrii. Petro Aspelamo Ascetae nomen Eusebius tribuit, quales tunc vocabantur Christiani, qui austeriorem & magis solitariam vitam agebant, unde nomen Monachi ortum est. Admodum juvenis erat cum captus fuit 3 ideoque Judex &adstantes eum hortabantur, ut suae juventutis misereri vellet s sed ille constans omnia contemsit propter Deum: ideoque tanquam aurum igne probatus, Caesareae in Palaestina Martyrium consummavit Ii. Januarii sexto Persecutionis anno, nempe Christi Io9. inchoato. Hoc ita refert Eusebius. Petrus Asceta, qui π petamur vocabatur, orsus ex vieo Avea is Agro Eleutheropolit
543쪽
no : Celut auram purissimum per ignem probatus, suae tu Christum P idei iv Urbe Caesarea illustre specimen edidit: nam σ Pudicemi tim , Er ennesos qui ei apparebant identidem hortantes ut fui ipsius misereri vellet, generoso animo despexit , o spem , quam in cooditos e omnium Deo collocaverat, omnibus rebus ipsique adeis vitae fuia πteposuit.
X. Addit Eusebius , simul cum Aspelamo eodem igne crematum fuisse quemdam nomine Asclepium , quem Episcopum Secta Marcionitam dicit: atque ita duo homines visi fuerunt in eodem rogo positi, ambo pro eadem causa in speciem combusti , differenti tamen exitu s nam Petrus a flammis, quae ejus holocaustum consumserant, in Coelum elatus suit , Asclepius vero coepit in eodem igne experiri tormenta, quae pasturus erat per totam aeternitatem : Cum boe inquit Eusebius in j clepius quidam, qui Sectae Marciovitarum Episcopus esse Isrebatur , zelo quidem v ipse existimabat pietatis adductus, Ied non illius quae est fecundismfrielitiam: uno eodemque vibilominus rogo eonfumtus, ex hac luce migravit.
XI. S. Petri Aspelami Martyrium in Menol. Basilii die Q.
Januarii ita celebrant Graeci: Sanctus Muror Fetras in pago e Nea apud Eleutheropolim natus , corpore robusto sed Fide νυ Christum robustior, ab adolescentia fenilem prudentiam pras ere bat s cum doceret omnes ab Idolis fecedere , s ad Cbrisum solum
verum Deum hominumque Servatorem accedere. 2uae cum de illo
accepisset Eleutheropolis Praejes, missis satellitibus comprehevsum compellebat risum ejurare : sed cum ad id illum inducere Mequ
ret , praecepit ut in ardentem fornacem Quis injiceretur: tu quam immissus Sanctus, per multas Boras gratias ageus Deumque pro totius Mundi Sanctarumque Ecclesiarum travquillitate orans , decesi
sit. Ita Graeci in hoc solum ab Eusebio discordes , quod iste vult eum fuisse passum Caesareae in Palaestina , illi vero Eleuthero , poli . q. XL. . PamphiIus Valens Paulus μυ rias ct alii Marorei. I. C Anctus Pamphilus Presbyter sapientia pietate & tandemo Martyrio Ecclesiae Sacerdotium illustravit. Tanti illum
fecit S. Hieronymus, ut L. de Script. Eccles. cap. 7s. dicat Pamphilus Presister Eusebii Caesariensis Episcopi necessarius , toum ερ Bibliothecae Dimana amore flagravit, ut maximam partem Origer
544쪽
nis volaminum Da manu deferi erit, quae usque hodie in Caesariens Bibliotheea habentur. Sed re tu duodecim Propbetas viginti quininque exegeseon i idest expositionum in Origenis volumina mauu ejus exarata reperi, qua tauto amplectoν ο' servo gaudio , ut Cres opes
II. Eius propterea virtutes summis laudibus celebrat Eusebius
ubi de i pso ait Vir toto visae suae tempore in omni virtutis genere spectatissimus, seu fugam re contemtum feeuli consideres , seu hoυο-rum largam tu paveres erogationem , seu fecularium bonorum ad quor Upirare poterat despicieυtiam , seu denique arctioris er Phila-fUbicae cujusdam vittae exercitationem s fed prae eunctis nostra aetatir hominibus eminuit in eo miro ardentissimum pudium faerarum sit terarum ,'iu iis rebus, quas sibi persiciendas proposueraι, iudefessa laboris assiduitas re diligentia et ad hae singularis in proximor cunctosque, qui ad ipsum aecesserant, beneficentia . Hujus Viri reliquas virtutes resque prae lard gestas, qua prolixiorem oratiovem desiderast, jam pridem vos in peculiari opere, quod de ejus vita co
scripsimus, tribus libris complexi fumus hi tamen libri Eusebii ad
nos non pervenerunt.ὶ Hoc certum est, Eusebium Pamphili amicissimum cum eo convixisse , adeo ut ab eo nomen Pamphili
sumsisse aliqui putent apud Photium Bibl. Cod. 33. III. Ex his colligitur, S. Pamphilum genere fuisse clarum, opibus potentem & in patria i quam aliqui Berytum putant prima studia perfecisse, in quibus pnecipue Rhetoricis &. Philosophicis mire profecit: abjectis tamen seculi illecebris cel
brior evasit terrenorum contem tu , ac bonorum in pauperes di
stributione. Cesareae in Palaestina ab Agapio post Theotecnum illius Urbis Episcopo in Presbyterum ordinatus illius Ecclesiae Ornamentum fuit, ut ait Eusebius L. 7. cap. 3 a. , qui Agapio in Episcopatu succedens Pamphilum jam Presbyterum invenit, quem videns totum pietatis operibus & in sacrarum literarum studiis promovendis infatigabilem, arcta sibi familiaritate , ut dicebam . adjunxit.' IV. . Tanta virtus Paganorum invidiam & maxime Urbani tunc Provinciae Praesidis excitavit, qui labente anno 3o7. Perse cutionis quinto Pamphilum comprehendi jussit. pr mum quiram Eusebius L. de Martyr. Palaest. cap. 7. Urbanus 6 stum in aνιe dicendi, tum in Fhil ophia peritiana experimento ali quo agnoscere voluit: deinde sacri care illum jabens, eum renueo rem minasque ipsius asperuentem videret ,1 upra modum efferatus gra vioribus eum tormevtis excrDeiari praecepit. Pos hac angularum s
545쪽
quibus latera ejus persulcaOerat, crebritate ac pertinacia tantum non carnibus illius pastis vir immauissimus, eum ex his omnibus nihil praeιer dedecus atque ignominiam resul Feι, tandem illum eaeteris qui in carcere erant Confessoribus aggregavit. Debitas tamen obcivam immanitatem, quam in hunc & alios Sanctos Urbanus exercuerat, poenas luit s nam ut ait idem Eusebius ibi in e gu- hernio dejectus ob crimina quae patraverat, & omnibus oppro-hrium factus, ejusdem Maximini Imperatoris, quem antea pro- rectorem habuerat, jussit capitali sententia damnatus fuit. V. Pamphilus in carcere diu detentus, in eo socium habuit etiam ipsum Eusebium, atque ibi Apologiam pro Origine simul edidisse feruntur c Phot. Bibl. Cod. II 8. , quam ad eos qui su rant ad metalla damnati transmiserunt. Eusebius tamen esto Pamphilo in carcere socius, ei tamen socius non fuit in corona Martyrii , .sed vel quia promisit facere, vel quia fecit quod non licebat, e carcere liber evasit: propterea in Tyriensi Synodo apud Albanas Apolog. contra Arianos accusatus fuit, quod Idolis sacrificasset. Et Epiphanius haeres. 68. inducit Potamonem, qui cum vidisset Eusebium in Concilio Tyri tanquam Judicem sedentem , & S. Athanasium stantem tanquam reum, voce magna invectus est contra Eusebium & dixit: sedes, Eusebi,
or ZAEthanasius iunoeens exipeus in se judicatur ὶ quis lustrit taliae Nouue mecum fui ii in careeνe tempore Persecutionis ῖ , Et ego qui dem oculum amisi pro veritate , su vero vib/i mutuatum iv cρπον
habere videris, neque testimonium per couessiovem praebuisi, Iedpetisti midens nulla parte detruncata . Ruomodo discessisi e carcere , nisi quὸd promisisti his , qui necessitatem rem cutiouis uobis ivtul
τuut , id quod uefarium est te factarum esse, aut savὸ fecisi e xuae
rexit ae dissolvit judicium. Haec de Eusebio: quae tamen hic non vacat discutere. VI. Modo S. Pamphili Martyrium expendendum est , cujus initium sub Urbano Praeside anno 3o . collocavi. Urbano autem, ut dixi, capite truncato , Firmilianus , qui tum inlinuustre tum in saevitie ei successit, S. Pamphili Martyrium complevit , pust- quam fere biennio in carcere detentus fuit, nimirum ab an. 3o7. ad annum 3o9. I 6. Januarii. Socios in panione habuit S S. Valentem 5c Paulum , qui eum ipso jam in tormentis suam in Fide constantiam testati fuerant. Valens Eusebio teste L. de Mart.
546쪽
fideli memoria complectebatur , ut vibit omutuo interesset, an ex Codice ipso legeret. Paulus yamvitarum oppido oriundus erat, vir iungendo fervidus ct ardore spiritus plenus, qui ante Marorium ean dentis ferri exustiones perpessus eonfessionis coronam retulerat.
VII. His tribus memoratis prosequor ex Eusebio occasio nem Martyrii praebuit quorumdam quinque AEgyptiorum fratrum adventus , qui cum praecedente anno Confessores quosdam ex AEgypto in Ciliciam ad metalla ibi damnatos honoris causa comitati suissent, dum reverterentur in patriam, ad ipsas Urbis Caesareae portas interrogati a Custodibus, quinam & unde profecti essent, rem ut erat confessi, protinus vinciuntur ἡ qui ad Tyrannum Maximinum perducti, & coram illo libere locuti, detrusii sunt in carcerem : postridie vero, idest ante diem I 6. Fe-hruarii , una cum Pamphilo & sociis Valente & Paulo ex mandato Judici exhibentur. Convenerant hi AEgyptii, ne imposterum propriis nominibus , quae forth erant nomina Idolorum, iu-Vicem appellarentur , sed assumserant nomina Prophetarum Eliae Jeremiae Isaiae Samuelis & Danielis'. VIII. Qui ergo inter illos praecipuus videbatur, tormentis excruciatus a Firmiliano Judice, interrogatus quo nomine vocaretur , uno ex his nominibus puta Eliae se appellari respondit .
Judea de tali nomine vim eius non percipiens nihil sollicitus , de patria quaesivit e cui respondit, sibi patriam esset erusalem, illam scilicet Ierusalem quae coelestis est intelligens, de qua Paulus Galat. 4. v. a6. ait : Illa autem qua sursum es Yerusalem , ιμbera es , qua es mater nostra . Iudex tamen in terreno sensu ista accipiens, quaenam S ubi esset ista Civitas anxie inquirebat, tormentis etiam illum adigens ut diceret veritatem: sed ille manus post tergum retortas pedesque novis quibusdam machinis luxatos habens, verum se dixisse affirmabat. Interrogatus iterum ac saepius, quaenam esset Civitas & ubi terrarum sita quo apparet, Ierusalem sub hoc nomine fuisse tunc etiam in Palaestisna ignotam, forte enim AEliae nomine vulgabatur) respondir, eorum dumtaxat, qui veri Dei cultores essent, hanc patriam esse N ad Orientem sitam . Firmilianus animo aestuans, ratus ahanc Urbem quamdam esse, in qua adversus Romanos se muni re Christiani cogitarent, cum nec flagris nec aliis cruciatibus quidquam aliud a Martyre extorquere posset, capitali eum seu tentia damnavit. Reliquos deinde quatuor AEgyptios, cum si mili certamine exercuisset, pari quoque mortis generi addixit .
IX. Fessus deinde Judex ad Pamphilum ejusque socios tran sit s ac videns, se frustra Christianos tentare suppliciis, raperius X x x a enim
547쪽
enim fuerat quanta constantia cruciatus superassent, ab eis ulterius torquendis abstinuit s solumque ab eis quaesivit , an tu contumacia adversus Imperatorum Edicta adhuc persisterent Cumque nihil aliud a singulis elicere potuisset praeter ultimam , quae in Martyrio fit, Fidei confessionem, eodem quo supradictos supplicio cos affecit. X. Post haec adolescens quidam nomine Porphyrius aetatis annorum I 8. ex familia Pamphili, & sub ejus disciplina & convictu sancte educatus , simul atque sententiam in Dominum
suum latam esse cognovit, e medio Turbae exclamans, ut mortuorum cadavera sepulturae saltem traderentur, postulavit. At
Judex , non hominis sed belluae aut si quod etiam bellua tetrius
est dignus nomine, nullam aetati veniam indulgens , postquam interrogatum juvenem Christianum esse ex ipsius confessione didicit , ita tim . quasi telo aliquo sauciatus, mandavit tortoribus , ut totis viribus in adolescentem saevirent. Postea sacrificare eum jubens , cum renuentem videret, adolescentis latera ad ipsa useque ossa & intimos viscerum recessus absque ullis induciis sulca ri praecepit. Quod cum diutius fieret, nec adolescens. vocem aut sensum doloris ederet, ac si prorsus sine anima esset, nihil ejus patientia permotus, sed ma ori saevitia accensus Judex , fiat ina vivum cremari praecepit s quod ingenti rogo peractum fuit: sicque qui postremus stadium ingressus fuit, primus coronam accepit etiam ante Pamphilum dominum suum , cum minias ri in exequenda circa ipsum & socios sententia moram traherent . Ibat ergo ad supplicium intrepidus, & pallio ut consueverat indutus , velut ad triumphum : cumque accessisset ad rogum accensum , ipse hinc inde flammam ore attrahebat, nec aliam vocem emisit, nisi invocando adjutorem Dominum Jesum,
quando ipsum flamma contingere coepit. Hujusmodi certamen Porphyrii fuit. X l. Hujus consummationem cum Consessor quidam nomine Seleucus origine Cappadox olim militiam professus S. Pamphilo renuntia flet, confestim socius in Martyrio aliis meruit ad-,ungi . Nam vix mortem Porphyrii nuntiaverat & unum ex Martyribus osculo salutarat, subito Milites correptum ducunt ad Praesidem , qui perinde ac si Porphyrio in Coelum tendenti comitem eum adjungere voluisset, illico eum capitali supplicio plecti jussit. Seleucus aetatis flore & proceritate corporiS ac r hore inter lectos Romanae Militiae juvenes non mediocrem honoris gradum suerat adeptus: at sub initiis Persecutionis forte anuO 298. quo Maximianus Galerius Milites Christianos per
548쪽
DIocLETIANI PERSECUTIO . 733 sequebatur flagrorum verbera perpessiis, & Confessoris titulo decoratus, abjecta Militia totum se pietatis operibus dedit, ac viduis pupillis omni ope destitutis, egenis quoque & in firmis, instar patris cujusdam aut curatoris inspectorem se & curatorem exhibuit. Is ergo eadem die qua Pamphilus cum aliis Martyrio coronatus Coelum ordine decimus introivit: adeo ut illa die portae Coeli plus solito Martyrum ingressui patuisse viderentur. XII. De facto S. Seleucum & alios undecimus secutus fuit Theodulus . Erat is Vir gravis & religiosus senex , unus ex Praesidis familia, & ab ipso Firmiliano prae cunctis domesticis hon ratus , partim ob senectutem & quod tertiae jam stirpis nepotes, haberet, partim obsim ceram fidem quam ipsi perpetuo praestiterat: at cum deosculando unum ex Martyribus imitatus fuisset Seleucum, deductus ad dominum, magis illum quam superiores exacerbavit. Unde statim in crucem actus eodem quo Salvator noster Martyrio defunctus est . XIlI. Deerat adhuc unus, qui duodecim sive Apostolorum sive Prophetarum numerum impleret: huic consummando lulianus adfuit. Erat hic Cappadox patria , moribus vero religio sisimus & Spiritu Sancto plenus: qui Caesaream peregre adve niens eadem die, qua haec contigerant, necdum Urbem ingres sus praenuntium omnium accepit. Statim ergo ad spectaculum contendit s cumque Sanctorum Cadavera humi jacentia vidisset, gaudio diffisus singulos complexus honorifice salutavit e quo in facinore comprehensus a Militibus, qui caedium ministri erant, perducitur ad Firmilianum s qui a solita crudelitate nequaquam desciscens , ingenti rogo eum comburi praecepit. XIV. Horum sacra Corpora jussu impii Prie dis perquatuor continuos dies totidemque noctes additis Militum excubiis exposita manserunt, ut a carni voris bestiis laniarentur: sed cum
praeter Omnium expectationem nec sera nec volucris ulla nec canis ad ea accederet, tandem Divina ordinante Providentia integra atque illaesa asportata sunt, omnique funebri cultu , ut par erat, Ornata & curata consuetae tradita sunt sepulturae. Passi sunta 6. Februarii anni so9.: qua die Martyrol. Rom. Sanctorum
quinque AEgyptiorum & Porphyrii ac Seleuci Martyrium his
verbis celebrat: Coareae in Palasina Sau Horum Marorum EED-ptiorum Eliae Ieremiae E aia Samuelis er Danielis , qui cism iso taueὰ miniser eur Confessoribus in Cilicia ad metalla damnatis , inde revertentes comprebens, oe' is Firmillauo Praeside sub Maximi
549쪽
dox, qui iteratis certaminibus saepὸ .ieerant, aIter incendio , EIaGoalter Mur rii eoronam aeceperunt. Die vero I . Februarii deSS. Theodulo&Juliano agens: Caesareae , inquit, in Palaestiva Sancti Tbeodali senis , qui ex familia Praesidis Pirmiliani, Marorum excitatus exemplo, cum Chri sum constanter confiteretur eruet affixus Marorii palmam nobili triumpho promeνait. Ibidem S a uti a Iuliani Cappadocis, qui exosculavs necatorum Marorum
Corpora , ut Gripianus delatus oe ad Praesidem ductus, lenιο igne jussas es comburi. De SS. vero Pamphilo Valente & Paulo idem Martyrol. memoriam differt ad diem x .Iunii, ubi ait: Caesarea in Pa ina Beati Pampbili Fresbteri Martyris viri admirandaefanctit iis em doctrinae , atque in pauperes munisci, qui ob Cbrisi Fidem tu Perseutione Maximini primὸ sub Urbano Praeside erueiatus er in earcerem trusus, deinde sub Firmitiano iterum revocatus ad paeuarund cum aliis Martyrium consummaviit. Pass funt etiam tuuc Vs-ιeus Diacovas π Paulus aliique novem, quorum memoria aliis di has celebratur. Graeci tamen in Menol. Basilii de omnibus eadem die as. Februarii memoriam agunt.
XV. Cum illustre horum duodecim Martyrum certamen in ore Omnium adhuc versaretur, Adrianus& Eubulus ex regione Manganaea Caesaream ad reliquos Confessores profecti, in ipso Civitatis introitu perinde ac caeteri interrogati sunt, cujus rei gratia advenissent s confessique id quod res erat, Firmiliano exhibentur: qui illico de more ferus, post crebra ungularum verbera quibus latera eorum sulcaverat, eos ad bestias damnavit . Biduo igitur interjecto, die s. Martii qua natalis Genii pumhlici seu fortunae celebratur , Adrianus leoni objectus ac deinde gladio transfixus Martyrium consummavit. Eubulus vero post duos dies nempe 7. Martii, cum suasiones ac preces Iudicis ut sacrificaret contemsisset, post bestias & ipse jugulatus est, R ita Caesariensium Martyrum certamina ultimus consignavit. Η cienus cum Eusebio L. r. de Mart. Palaest. cap. I. fere ad ver bum locutus sum : qui addit, quod Providentia Divini Numinis impios illos Praesides digna ultione mulctavi tr etenim spraeter Urbanum, de quo supra) Firmilianus, qui Martyribus Christi adeo contumeliose insultaverat, cum aliis extremo supplicio addictus capite truncatus est. Horum duorum Martyrium Martyr. Rom. celebrat, Sancti Adriani quidem s. Martii, S. Eubuli vero die ., quibus diebus de facto evenit, ut dixi: Graeci vero in Menol. Basil. de utroque simul agunt die tertia Februarii . . CΑ-
550쪽
Continuatio Persecutionis sub Licinio .
u. I. Galeri Maximini Exitus . I. π'' Imissio a Diocletiano & Maximiano Herculio artibus
B Maximiani Galerii Imperio anno Ios . , sub Galerio& Maximino ad Imperium assumtis, Persecutio
Christ a nos usque ad annum 3Io. vehementer affixit. Deus tamen Servorum suorum miseratus de hostibus eorum ac suis debitam ultionem sumsit. Anno igitur Persecutionis nonos Christi veros a. seu decimo ineunte ut vult Eusebius L. 8. Hist. cap. 16., Galerium Persecutionis praecipuum incentorem pinna coelitus inflicta corripuit, ab ipsis exorta carnibus ad animam usque progressa : quae anno integro eum amixti s totum enim corpus ejus putrescere coepit, ut ex illo vermes scaturirent, adeo ut nec medicinae nec Deorum suorum ope, quos invocaverat, ullum levamen sperare posset. Quare doloribus, quibus in dies magis cruciabatur, verum Deum, quem antea fuerat persecutus, velut alter Antiochus confiteri coactus, promisit, in suo rum criminum expiationem ejus Templa antea eversa se reaedificaturum. Cujusdam Medici consilio hoc fecisse refert Russin ux
dium liberrime dixit: is Falleris , Imperator, si putas , homines,, sanare posse agritudines , quas Deus in poenam immittit: in- firmitas haeae humana non est, quae nostris remediis cedereri possit. Memor esto malorum, quibus servos Dei affixisti, ,, & quibus erga ipsum ac suam sanctam Religionem impius sui- ,, sti, & hinc videbis, a quo tuo morbo implorare remedium ,, possis. Hoc nec aliud tibi suggerere possum. Vitam , ut aliis, , fecisti, mihi adimere potes , sed vi medicinae salutem sperare,, non potes , , . Haec Medicus ille forte Christianus . II. Haec cum Galerius audisset sinquit Eusebius L. 8. cap. 18.
Iut Aligere coepit, qua tu cultores Dei admiserat scelera . Totaque meuιis acie tu semetipsum eonversa , primum quidem Conditori omnium Deo errorem suum coufessus est: conoocatis deinde Palatii fui Hoceribus , absque ulla dilatione Pesseeutionem Chrisianorum cohibere eos jubet , o Ecclesias ilioram quautocius exstruere Impertuli