장음표시 사용
521쪽
Nesopotamiam novum Praesidem misit Musonum quemdam, hominem cui nihil gratius erat quam in Christianos saevire. Hic praefatos duos Sanctos Viros, quorum non esse impios torum crimen erat, ad se duci jussit. Hos primo blande allicere , deinde minis terrere studuit s sed cum videret, eos nec blanditiis flecti nec terreri minis, ad carnifices sibi confugiendum esse
existimavit. Utrumque ergo una manu in aere suspensum , gravioribus saxis ad pedes alligatis, ab hora nona matutina usque ad secundam pomeridianam reliquit. Inde ad eoS accedens petiit, an tandem Imperaroribus obedire decrevissent; sed cum nec verbum respondissent , iussit eos deponi, & in profundum obscurumque carcerem compedibus vinctos dejici. Sequenti vero die muro ostium carceris claudi mandavit s eosque prorsus in tenebris, nec aquae guttam in alimentum eis permittens, triduo dereliquit. Tandem rupto muro ostium carceris denuo apertum
fuit, in quo usque ad diem decimam Novembris inclusi perman
XIII. Tunc ludex eos ad se iterum vocatos magis firmos S in proposito constantes invenit: videns tamen Guriam viribuSCorpori S auco fractum & macie confectum, ut si quaestioni exponere Iur , ne spiritum emitteret prudenter timeri posset, ab ubterioribus cruciatibus eum dispensavit. At Samonam viribus adhuc tortem uno pede in aere suspendi, in altero autem ingen tem icrri molem, ac si eum vellet per medium discindere , juilit alligari: quo factum fuit, ut coxa e loco demitteretur fieret omnino impotens ad ambulandum: R in tanto cruciatu per quinque iere horas permanens , elatis continue ad Coelum Oculis , nec gemitum nec verbum protulit. Quare iterum ad carcinrem tracti, usque ad Is. Novembris ibi detenti sunt: qua die Judex ante lucem in atrio cum Ministris sedens , Sanctos Viros coram se statui jussit: & S. Gurias quidem aetate malis & jejuniis confectus , duobus illum sustentantibus, accelsit, Sanctus
Vero Samonas ex integro portabatur: tunc Iudex post tentatam Verbis inutiliter tamen utriusque constantiam , desperate sententiam capitis in utrumque protulit. Itaque Sancti Martyres curru impositi, nondum die illucescente , in montem ab Urbe remotum deducti sunt, ibique obtenta prius breviter precandi Venia capite truncati sunt. Eorum passio in Martyrol. & Menol. die I s. Novembris notatur : qua die accidisse creditur, & ut pu to anni Io6.s esto enim Maximinus anno praecedente imperare coeperit, nova tamen adversus Christianos hidicta solum sequenti anno promulgavit.
522쪽
DIOCLETIANI PERsECUTIO. FOTXIV. Licet autem eadem die notetur Passio S. Abibi, haec
tamen non contigit eodem anno sed multo post, nempe sub Licinio circa annum 3 aa. , Deus enim Sanctum istum Diaconum ad instructionem Fidelium superstitem eme voluit: quo in munere tanto Zelo & alacritate continuavit, ut nec Persecutio quam Licinius excitarat eum retardaretr quare a Lysania Praeside certior factus Licinius, ut de medio Ahibum tolleret speciali mandato ei praecepit. Vir Dei cum matre N pluribus de familia in loco extra Urbem suo ministerio vacans morabatur :cum scivit se inquiri, latebras petiit, ut diu quaesitus inveniri non potueriti metuens tamen , ne occasionem Martyrii fugiens Dei iram provocaret, Theotecni uni ex primis Praesidis Ministris sponte se praesentavit. Quamvis autem Theotecnes ut se reciperet eum adhortaretur, asserens nihil inde damni matri& cognatis ejus secuturum s Abibus tamen dixit, se jam paratum omnia pro Christo pati, ideoque ad eum accessitie: quod si nollet eum ad Praesidem trahere , se ipso eum aditurum . Quare Theotecnes timens , ne sibi aliquid mali ob id eveniret, Lysa niam adiit eique renuntiavit , Abibum diu quaesitum se sibi sponte praesentasse. XV. Lysanias haeroicum hunc Abibi animum veluti suae auctoritatis contemtum interpretatus, illum ad se ductum levere increpare coepit, cur Diis lacrificare nollet ; sed cum Abibus intrepide respondillet, se nunquam verum Deum deserturum ut adoraret opera hominum s Judex stipiti eum brachio suspendi,& latera ejus serreis ungulis lacerari praecepit, & interea & promissis & minis ipsum seducere tentabat, dicens ei: stulte, quid tanta patiens lucraris r cui Sanctiis Martyr respondit: Nos praesentia contemnimus propter ea , quae speramus futura, nouenim sunt condignae passiones hujus temporis ad futuram gloriam , quae revelabitur in nobis: quare Lysanias videns eum insuperabilem , flammis eum addixit. Ad locum supplicii extra Urbem situm mater & cognati ejus sequebantur, quos amplexus in osculo pacis & Deum precatus, flammis traditus spiritum emisit. Igne autem extincto , sublatum corpus balsamo conditum & vestibus pretiosis indutum cognati ejus juxta Sanctos Guriam & Samonam sepelierunt, ut qui adeo conjuncti fuerant viventes, conjuncti manerent etiam post mortem: is S. Abibi exitus gloriosus fuit.
XVI. De SS. igitur Guria Samona & Abibo coniunctim l quuntur etiam Martyrologia & Menologia die as. Novembris, quia hac mensis die licet diverso anno palsi sunt. Martyrol. S s s a Rom.
523쪽
Rom. his verbis : Edessae tu oria Sauctorum gMarorum Guria ct Samonae sub Siocletiano Imperatore π 4 tutonino Praeside. Ibidem passis Santii Abibi Diaeoni , qui sub Licinio Imperatore S L ania Praeside unguibus laceratus in ignem eo ectus es. Men logium vero Basilii ita fusius habet: Certames Sanctorum Coninfusorum Guriae Samona ct Abibi, qui in urbe Edessa Marorium
subiere . Isti Diocletiano Imperatore π Autonino Duce claruerunt :delati autem , quod Chrisiavos iu custodia inclusos curarent s Gurias inquam e ' Samonas, qui ex eadem urbe erant oe' tu tardine Sacerdotum censebautur , coram Duce adducti neque Idolis saeriFeare volentes , sublimes ex altera tantum manu boris quinque pepeυ-dere : deinde depositi, ci m in confessove persistereul, iterum iuverso eapite suspenduntur : posea 3n tenebricosum lacum conjecti, gladio demum e sunt . At Saufius e bibus 'Diaconus, Licinio Imperatore Marorium fabiiι s accusatus enim quod vicos peragrans lacrarum litterarum lectioue Infideles confirmaret, ejusdem impiis iniqui Imperatorii jussu tu eaminam aridia virgultis accensum injectus, vitam laetus flui*it .
UXII. Praeterire non possum insigne factum , quod seculo quarto in finem vergente ad horum trium Martyrum gloriam contigit. Quidam natione Gothus Romanae Militiae adscriptus , cum Edessae stationarius esset sponsam petiit unicam filiam nomine Euphemiam Sophiae Viduae, apud quam hospitabatur. Diu
renuit mater, tandem vero consensit: cum autem Gothus pa
Io post esset discessurus & uxorem jam metam secum ducere vellet, Sophia mater ambos ad sepulcrum Sanctorum Guriae Samonae & Abihi duxit s ubi Gothus tangens eorum sepulcrum iuravit, se uxorem suam Euphemiam uti decebat tractaturum, sui juramenti Sanctos Martyres invocans fidejussores, ac deinde discessit: porro cum jam ad locum consueti sui domicilii G tbus appropinquasset, declaravit Euphemiae se alteram habere uxorem , cui ipsa tanquam ancilla Dominae parere debebat, Comminatus ei mortem si quod revera erat prodidisset s ex quorempore cum ea tanquam cum vili mancipio agere coepit. Nec profuit, quod illa objiceret juramentum, quo iple apposita Martyrum cautione sese obstrinxerat s nam parere coacta fuit, & de UXore in ancillam versa, dominae tanquam procum eam respicienti, ac proinde summa duritie cum ea agenti, inservire .XVIII. Nihilominus Euphemia ad partum deveniens filium feliciter enixa fuit, quem domina cima veneno impie sustulistet, paulo post & ipsa morte sublata fuit . Suspicatus Gothus, mor tem hanc veneno ab Euphemia clam propinato accidisse, eam in
524쪽
Dio e LETIANI PERS BCUTIO . sos eodem sepulcro, quo domina , impie reclusit. In hoc igitur misero statu posita Euphemia ad Deum & Martyres fidejussores preces dirigit 3 & ecce tres Viri lumine circumfulti tribus equis albis insidentes ei apparent, suumque ei auxilium pollicenturi: cumque obdormisset, evigilans , se prope Edessam in Ecclesia Sanctorum Martyrum positam invenit. Tunc illa gratias Deo agens , ad sepulcrum Martyrum procubuit, & quidquid sibi evenerat Presbytero narravit A qui ad illius matrem mittens, Euphemiam illi tradidit, omnibus de tanto miraculo Deo gratias referentibus. Aliquo elapso tempore Gothus Edessam iterum missus, apud Sophiam hospitium quaesivit, putans eam igna
ram esse eorum quae evenerant: a Sophia velut gener suus humaniter exceptus , ei de filia sua mendaciter multa retulit 3 at stupens ac tremefactus remansit, cum coram se stare Euphemiam
vidit, & quam inique erga eam egisset, sibi a Sophia improperari audivit: quae de omnibus processum verbalem confecit, & ad S. Eulogium tunc anno 378. vel 379. Edessenae Urbis Episcopum detulit, & iste ad Praesidem . Praeses autem cum Gothum& Euphemiam vocasset, coram Eulogio & Populi multitudine causam egit. Gothus conscientia victus omnia confessus fuit iamisericordiam imploravit : at Praeses tantum crimen indignum venia juste judicans, caput ei amputari praecepit s & solum alS. Eulogii preces, ne deinde cremaretur ut statuerat, indulsit. Haec ex Metaphraste & Aretha Tilmontius . iq. XXXVII. . Magia Bernises Pro oras ct Donguina.
I. A Ntiochia Urbs toto Romano Imperio celeberrima, cele-αx herrimum quoque immanitatis theatrum a Persecutori-hus Christi, Diocletiano & ejus in Imperio consortibus , essecta fuit. Quare Eusebius L. 8. Hist. cap. I a. , post enarrata, quae in diversis Orbis Provinciis Sancti Martyres passi sunt supplicia,
Antiochiam deveniens ait: Pam vero ea, quae apud sentiOcbiam gesta faus, quid opus es in memoriam revocare ubi alii eratieulis,mpositi , non ad mortem usque sed ad diuturnitatem supplicii torre-haniur . Alii dextras suas in Quem immittere malueruut , quam im pia libamevia eontingere . Ex quibus nonnulli periculum vitautes, priusquam caperentur re tu institiatorum manus inciderent, exsublimibus tabulatis praeipites se dederunt, propter impiorum malitiam mortem luero deputanter. xuadam etiam sancti ima Femina, ex ob
525쪽
7 ob animi fortitudinem admirabilis, opibus ae spieudore generis , bonoque in primis fama Antioobia pereelebris, quae duas Mias vita nes forma b aetatis flore praestantes Chrisiauin Religionis praeceptis insiluerat&c. . Quibus primo loco Pelagiam videtur indicare , quae ut satellitum manus evaderet, praecipitem ex sublimi domus suae se dedits secundo Domni nam & Bernicem ac Prosdocem filias, quae eadem ratione in fluvium sponte se dejecerunt, ut inm
II. Nec quicquam moveat, quod , ut dixi in Theol. tom. 1. in I. a. qu. 3. de Aci. hum. moralit. dub. 7. s. 3. , & tona. a. in 3, par. qu. a. de Bapt. dub. a. s. I., nec Fidei nec pudicitiae causa liceat ultro sibi mortem inferre , ut S. Augustinus L. I. de Ci-Vit. Dei cap. as. 26. & a . aperte docet: quandoquidem si hoc fiat ex speciali Dei mandato vel instinctu,licitum esse concedit c. 26. subi allato exemplo Samsonis, &Abrahae qui Deo jubente filium suum occidere paratus fuit, Gum , inquit, Deus jubet, se que jubere sine ullis ambagibus intimat s quis obedientiam in crimes voces e quis obsequium pietatis accusete Quod & in Milite confirmans, qui si Imperatoris justo hostem occidit homicidii reus non est, cujus tamen reus esset si sponte N propria auctoritate face ret , ait: χuodsi ita est jubente Imperatore , quanto magis jubevio Creatore e Sed hoc in exemplum trahi non debere ita subdit: Sed non ideo sineseelere facit, quisquis Deo filium suum immolore decreverit, quia hoe Abrabam laudabiliter fecit s quia Abraham Deo jubente fecit: & hac via salvat harum Sanctarum Virginum factum , quae ut insectatores suae pudicitiae devitarent in rapturum & necaturum se fluvium projecerunt. Et S. Joannes Chry
giam , eam salvat, quod , ut infra dicam , ne violaretur se praecipitem dederit, quia id Divino consilio secit: Non evim, inquit, sola iuιus erat , Ied Pinam habebat eoustiarium s ipse aderat, ipso cor ejus tangebat, ipse auιmum cou νmabat, ipse metum pellebat . Illud autem non sue causa faciebat , sed quia ipsa ἴNaror se οπις
dignam ejus auxilii praebuerat . illi. Sancta igitur Pelagia Antiochena erat Virgo quintum decimum aetatis agens annum , aeque formosa & castitatis custos severa. Prima Christianae Religionis rudimenta a Sancto Luciano Presbytero Antiocheno & postea Martyre anno II a. baursite fertur . Primo Persecutionis Diocletiani rumore audito do mi se conclusit , cum Milites repente irruentes & ad fores sanies vidit, qui ad judicium illam vocabant, spe ab illa eripiendi vel fidem vel castitatem . Non paler tunc intus erat nou mater D.
526쪽
Di OCLETiANI PERSECUTIO. nutrix non ancilla, non denique vicinus aliquis aut amicus praesto erat, sed sola carnificibus exposita: quid tenera puella in hisce angustiis factura erate id plane quod Deus intus eam agens illi suggessit. Momento temporis intrepida facie ad fores domus astitit, petiitque a Militibus, .ut sibi liceret redire intrθ& vestem mutare, ac sic decenter coram Magistratu comparere. Milites, disponente Deo , fraudem non assecuti annuerunt. Sic. Beata Virgo a mediis retibus avolavit, &veluti venatorum
IV. Regressa igitur domum vestes magis magnificas induit, seu verius exuta veste corruptionis, vestem immortalitatis assu mens , desum Christum precata, ejusque Spiritu afflata in superiorem domus partem ascendit, & inde se praecipitem dedit satque illico spiritum emittens praedonum artes elusit: Ut vero discas ait Chrysost. relatus id non sine Divino nutu factum fuisse, id maximὰ compersas, tum ex metiuis alacritate, tum ex eo
eo quὸd MLIites dolum non effecerint, quod peleuti annuerint, oequod res ad exitum deducto sit: neque miniis id ediscere lieeat ex ipsa mortis ratione. Multi enim e sublimi tecto delapsi, nihil mali passi sunt s alii item membνis quibusdam corporis mutilati, longo post lapsum tempore Qixerunt: Beatae autem Vi=gini nihil bujusmodi eou- tingere voluit Deus 3 sed jussit animam statim ex corpore exire , ct eam , uι qua satis emat et omniaque implesset , excepit: uouenim ex ea ius natara . sed ex Dei jassu mors consequuta es: haecti alia in laudem hujus Virginis S. Chrysostomus . Eam quoque S. Ambrosius celebrat L. 3. de Virginibus : unde in Martyrol. Rom. s. Junii dicitur: Apud Antiochiam S. Felagiae Virginis re Maroris, quam Sancti Ambrosus Er Ioaunes cir Uomas magnis efferunι laudibus. Et eadem die in Menol. Basil. de S. Pelagia legitur: Haec apud Praefectum accusata , cism fua metueret vim ginitaιi , Deum precata es, ae decenιer cooperta , summam domum in qua jussu Fraefecti detinebatur conjiceudit s seque inde praecipiatans animam suam Deo reddidit. Venerabilis Poannes Cti fostomus. encomtis ipsam celebravit, tum propIer illibataM ejus castimoniam ,
rum propter eximias virtutum exercitationes . ..
V. Verum inter narrationem Ambrosii & Chrysostomi aliqua discrepantia videtur, ut notat Baronius. ibi s nam S. Am-hrosius Pelagiam cum matre &sorore in fluvium se conjecisse videtur dicere, Chrysostomus autem ρ sublimi tecto se dejecisse dicit: caeterum utriusque Patris opuscula legens nullam in hoc discordiam reperi s de Pelagiae eo im morte nihil aliud dicit Ambrosius, nisi Matris is gremio fertur urvasse caput, nuptialem tu
527쪽
isse vestem, ut non ad mortem ire diceras sed ad Sponsam e quibus a genere mortis priescindit. Dicit quidEm tu gremio matris ornaue se eapuι, cum Chrysostomus dicat matrem tunc abfuisse s sed hoc ex aliorum sententia eum protulisse, indicat illud fertur :nam antea dixerat: Cstm sed praedonibus circumsederi videνet abissente matre re fororibus &c. . Sanctam vero Pelagiam mortuam
jam fuisse priusquam aliae in fluvium se dejicerent, ipse Ambrosius ostendit , dum subdit: At ubi detestandi Perseeutores ereptam
sibi Qideruηι praedam pudoris , matrem re sorores caperunt quaerere .
. VI. Major dissicultas est de matre & sororibus, ad quas i quirendas dicit S. Ambrosius , quod Persecutores erepta sibi Pelagia processerunt: an istae fuerint S. Pelagiae mater & sorores ,& an Domni na Bernices & Prosdoces, quae ut dicam in flumen se projecerunt. In hoc verius judico , quod dato etiam ex Ambrosio, eas, quas carnifices insecuti sunt & quae in fluvium se dejecerunt, fuisse matrem & sorores S. Pelagiae s de quibus tamen S. Chrysostomus, qui Antiochiae duas illas homilias de S. Pelagia habuit, nihil dicit in illae tamen diversae fuerunt a Do-mnina Bernice & Prosdoce. Tum quia Chrysostomus, qui de his homiliam alias sI. habuit, eas ad Pelagiam pertinuisse nota dicit s dicturus utique , si una ex eis fuisset illius mater 8c aliae sorores . Tum quia Domnina & filiae ejus, cum Pelagia Martyrium subiit, jam Antiochiam reliquerant & Edessam se contulerant, ut eκ Chrysostomo statim dicetur. Quare vel Domni nati filiae diversae sunt ab iis de quibus Ambrosius , nempe a P lagiae matre.& sororibus, vel Ambrosio res supposita fuit aliter
VII. Domni na igitur mulier virtutibus ornatissima, genere illustris , necnon divitiis abundans , ipsis Persecutionis temporibus sollicita de filiabus suis Beruice & Prosdoce, quarum castimoniam ac Fidem summo χelo custodiebat, domi aliquandiu conclusas detinuit: sed videns , eas Antiochiae parum tutas esse, ubi etiam ab amicis & cognatis ipsis timendum erat, ne eas Magistratibus cum Fidei & castitatis periculo traderent, ex Urbe secreto educens exemplum Abrahae & Loth imitata , Edessam Mesopotamiae cum illis se recepit. Sed hoc asylum parvo eis
tempore profuit , cum enim anno sos. Maximianus novo Edicto praecepisset, ut omnes denuntiarent si quos scirent Christianos , & vel maritus uxorem vel pater filios vel filii parentes s ipsemet Domninae maritus & Bernices & Prociocis parens , maritalis & paterni amoris oblitus uxorem ac filias prodidit, dc ad locum quo confugerant, Edessam nempe , cum MilitibuS
528쪽
DIOCLETIANI PERgECUTIO. I3 accessit. Captae igitur, ut Antiochiam reducerentur, voluntarie comprehensores suos sequebantur: cum enim Lait Chrysostomus a fugieodum erat fugerunt, cum ineunda erant certamsua constiteruut, amore Chrsi viucta sequebantur 3 ut enim tentationes accersevdae Non funt, itis cum advenerint decertandum es , ut inde nostrae lenitatis , hinc uostra fortitudinis specimen edamar: id quod illae tune fecerunt: Ο reversae sunt decertarunt .
VIII. Genus autem certaminis prosequitur Chrysost. suit ejusmodi. Venerunt in Urbem Hierapolim nomine modo Aleppum . Viam illam qua redibant fluvius praeterfluebat. Dum ergo Milites prandium sumerent & iuebriarentur, con stio etiam ut aliqui volunt & adjutore patre, ut Milites fallerent , ejus opera Milites amoventes , in medium flumen ingressae sunt, nimirum mater & filiae, seque ipsas in illa fluenta demerserunt, sicquς novo ac inusitato Baptismate ablutae Coelum intrarunt. Quaerit hic S. Chrysostomus, cur Domni na in judicium filias secum trahere noluit, sed eas potius secum traxit in flumen; &ait, hoc fuisse, non quod tormenta reformidaret, sed ne
illa oculiν lascivorum paterent: non metuebat, ne quis latera ipsesfoderet, sed ne quis Aliarum corrumperet virginitatem timebaζ.
Additque, multo graviores in flumine cruciatus tolerasse: multo enim gravius est & acerbius ..., propria viscera, filias inquam , manu sua demergere ac suffocari cernere , quam lacerari carnem videre ἡ & ipsam fieri earum necis ministram & quasi carnificem, quam ab aliis hoc peractum videre. Earum Corpora Antiochiam delata ibi suo tempore asservari indicat idem Chrysostomus. De bis suppresso nomine agunt Augustinus de Civit. Dei c. 26. s& Eusebius L. 8. hist. cap. ra. , ubi totam historiam refert: memorant Latini in Martyrol. 34. Aprilis, &Graeci in Menol. Octobris,
. Eupθemia Serenus mileas ct niloromur . I. V Uphemia apud Latinos & Graecos Virgo & Martyr celemn berrima est. Id quod de ejus Martyrio certum habetur. sumtum est ex S. Asterio Amaseae Episcopo, qui ex quadam pisctura quarto seculo picta , & super ejus sepulcrum posita, in qua illud exprimebatur, descripsit: quae descriptio extat etiam in
Conc. Nicaeno Il. Aet. .: In ea ergo tabula repraesentabantur
ii, S. Eupbemia tamquam Virgo, quae Deo suam virginitatem
529쪽
o obtulerat: stans Judex nomine Priscus in acerbo ac truci vulis tu contuens Virginem: Magistratus satellites ac Milites nonis pauci: Commentarienses tabulas ferentes ac stilos, quorum D unus manum ε cera educens intensh adspicit in adstantem ju- ,, dicio Virginem totam deflectens faciem , tanquam jubeatis loqui clarius, ut ne difficile audiens mendosa scribat ac diis gna reprehensione. Adstat autem Virgo pulla veste 3c pallio is induta , quam ducunt ad Praesidem duo Milites, alter quidem is ante trahens, alter vero a tergo urgens. Virginis habitus pu- is dore & constantia mixtus enitet: inclinat quidem , ac cernua is oculos demittit, tanquam virorum erubescens obtutus s statis vero imperterrita, nihil in certamine timidum patiens. ,, Il. Ulterius autem procedente pictura , visebantur carniis fices quidam in levibus nudi tunicis operi jam insistentes, ac ,, alter quidem apprehendens Virginis caput, & retro inflectens, is alteri ejusdem os praebebat expeditum ad poenam, qui malleo,, Virgini dentes excutiebat. Unde guttae sanguinis ex ore,, fluentes adeo ad vivum exprimebantur, ut intuentis oculiri u lacrymis temperare non possent. Iterum autem Euphemiari in carcere exprimebatur, quae in pullis vestibus sola sedens , is ambasque manus ad Coelum attollans Deum sibi adjutoremis invocabat s ac oranti apparebat super caput sacrum Crucis, , signum proximae passionis suae symbolum . Tandem alio loco ignem validum Pictor expresserat, & in ejus medio Sanctam se Virginem expansis quidem in Coelum manibus , nullam tam men tristitiam praeferentem sed potius gaudentem, uti ad in- corpoream & beatam vitam properantem M. Hucusque S. Euphemiae Martyrium manu Pictor, Sanctus vero Asterius Sermone descripsit. III. Chalcedone passam fuisse conveniunt omnes, Fortunatus L. 8. carm.4. de Virginitate his verbis Euphemiam Galcedon ostieri.
Sanctus Paulinus qui sorte omnium primus de ea scripsit idem
confirmat Poem. a . his versibus. Et quae malesaicis Eapbemia Maror tu oris Signat virgiueo Idcratum sanguiue littus .
De facto autem in ipso loco, in quo Martyrium passa fuerat. idest in Suburbio Chalcedonensi 8c maris littore, & ubi erat ejusst pulcrum , constructum fuit magnificentissimum Templum 3 de ideo locus ille vocatur a S. Paulino littus maris sauguine elus Onspersum . Chalcedone quoque ejus Martyrium ponit , quamvis diverso modo Martyrol. Rom. , sic enim ait a 6. Soptembris t aia
530쪽
DIOCLETIANI PERsECUTIO . Chalcedone natalis Sancta Eupθemiae Virginis oe Maroris, quae sub Diocletiano Imparatore ct Prisco Froeo uis tormeuta carceres verbera argumenta rotarum,ignes pondera lapidum bestias plagas,vim garum ferras acutas , sartagines ignitas pro Chrso superavit s sed rursὰs iu theatrum ad bestias ducta , eum orasset ad Dominam ut Apiritum suum susciperet, uoa ex iis morsum Saucto Corpori in gente , cateris pedes ejus lambentibus, immaeulatum spiritum Deo re didit . Plura certe tormentorum genera S. Virginem tolerasse
hic narratur , quam pictura supra ab Asteria relata exprimat. dici posset, plura ibi omissa, quia una tabula omnia ea pere non poterat: at ne hoc dicam, detinet me diversum genus mortis snam hic morsu bestiae necata dicitur, ibi autem ut incendio sublata exprimitur . Passa fuisse creditur quinto Persecutionis Diocletiani anno nempe Io . , quamvis Baronius in Ann.ad an. 3II . ejus passionem num. I 8. referat.
IV. Templum in honorem S. Euphemiae Chalcedone erectum, & in quo sacrum ejus Corpus depositum fuit, variis eventibus illustre evasit. Primo enim, ut refert Socrates L. F. his . cap.ε. & SOZomenus L. 8. cap. . anno 4oo. , in illud ingres sit Arcadius Imperator & perfidus Gainas natioue Gothus Secta Arianus, juramentis invicem praestitis confirmarunt, neutrum alteri insidias structurum fore : quae cum Gainas impie violasset, misere tandem interemtus fuit. Secundo: hujus Ecclesiae decus maxime auxit Concilium Chalcedonense Generale quartum, quod in ea celebratum fuit anno 43I.: cujus occasione Martia nus Imperator, ut ipsemet loquitur in fine Actionis sextae, Chalcedonensi Civitati salvo Ecclesiae Nicomediensis jure Metropolis nomen his verbis concessit: et id honorem Sanctae *aroris Eupbemiae oe' vesrae pariter sane itatis, Galaedosensium Civitatem , tu qua Santia Fidei Coucilium gesum es, Pletropolis prim tigia habere faucimus, nomine tantum bane honorantes, fased .id licet Nicomediensium Civitati proprid dignitate: quod omnes a probaverunt dicentes : Pusum judietum Imperatoris digni Sanct
V. Occasione hujus Concilii prodigium S. Euphemiae gloriosum accidisse narrant Constantinus Tejensis apud Sur. I. J nii , Nicephorus L. I s. cap. f., Zonaras , Glycas & alii, quam quis in aliquo discordes. Cum enim Synodus Decreto suo Fidem Catholicam contra Eutychem firmasset sed aliqui adhuc se opponerent, statuerunt super S. Euphemiae Reliquias editam Definitionem ponere, sperantes, aliquo miraculo illius precibus
veritatem Catholicam lare confirmandam s ac de facto dum San'Tit a ctae