장음표시 사용
461쪽
sae actione ς cedi possunt. de quibus lis contestata vel ub actore saltem est mota, La. C. de LiIu. aut ei iam, si in rem sit aclio, post in jus vocationem, Auth. Litigio a. eod. Sequitur ea de re Tit. proprius in Pilirilectis. Tu haec latius exposita vide apud
Sandium I trarit. c. a. n. U. seqq.8 Porro, voluntarias 1ua natura cessiones esse debere, cum percontractum, & mandatum, Quod uirimque liberum est, sant, non est dubium. Pro. ditat si in t tamen in Jure nonnullae caluum species, quibus homines ad cedendi ura tenentur, occosi postiant, quas breviter recensebimus. I. Heres li-duciarius, qui jussus est hereditatem aliis restitiae. re, cogitur etiam actiones hereditarias a se, diunt ollideret, acquisitas, cedere fidei commissario, ι. 3.F. ad Sc. I rebell. II. Quilibet postestor hereditatis , eodem modo tenetur ad cedendum
actiones, a se tanquam herede, dum hereditatem post edit, acquisitas, o. y. ult. I. 2o. s. m. l. ψο. s. a. de Petit. hered. III. Creditor, qui rem tibi pignoratam vendidit, etsi de evictione non teneatur, illam tamen actionein, qua contra debitorem agere potest, eo quod rem non sitam pignori dedit, cedere cogitur emptori, ut is a debitore , cui pignoris venditio promit ad solutionem S liberationem, petat indemnitatem, L SMAL Pin. IV. Si creditor venditioni pignoris adjecc-rit pactum de retrovendendo, actionem ex illo pacto cedere cogitur debitori, pignus redimere cupienti, I. s. de Pignor. act. V. heredes sibi invicem cedere debent ad iones, quae in judicio familiae erciscundae singulis obtigerunt; Nam,ut alias dictum, divisio non mutat jus adtionum. Quae uni a multis coheredibus ads gnata est actio, m
net tamen omnium heredum communis ; Ideoque is, cui tota in divisione tradita est, petere debet a reliquis cessionem, quam hi scit. negare ne-.queant, LP .ult. famil. ercis. Plerumque in ipso divitionis instrumento clausula cessionis ejus adjicitur, ut omnibus una ad Omnes actiones Cestio sufficiat. V I Si res vendita,necdiun tradita,Venerit in manus alienas, emptor, utpote necdum rei dominus, cam a tertio possetare vindicare
nequit, sed venditor a stionem illi cedere debet, Lis.s de Contrah. empl. VII. Idem emptori cedete debet actionem locati adversus Condue rem,
cui venditor rem locaverat, quatenus merces ad Emptorem pertinet,LU.. . a.de Action. empl. VIII. Procurator tenetur ad cedendas Domino acti
nes in Osticio mandati administrandi acquisitas, quia dominus per Procuratorem resulariter non aequirit adliones dire stas, ut vidimus in Part. I. pag.30 in. 7.IX. Minor aetatis beneficio se creditori si ibducens, ei t men cedere cogitur suinii illud
beneficium aetatis, quo minor adversus alium uti ossit in eadem c. itat , ut exemplo declaratur int . in pri de Minor. α alis in L a7. s. ι. eod. X. Quando res locata surrepta est, ct dominus ab condit flore pretium adipiscitur, tune is alliones ad rem ipsam persequendam, Conductori cedere cogitur, L 2s. I. uti. Locuti. XI. Similiter donatinus a bonae fidei pollessore, pretium rei culpa ejus amissae adeptus, ei fias actiones cedere debet, ut intelleximus ad TD. de R. Vanae ex L a . I. SI Uero.
l. 6. de R. V. L a. de Re Jud. XIL Postremo, Creditorem fidejuslqri e pluribus imum, solidum sol
venti, actionem adversus conlidejusi es s uos ce
C. eod. Hos casus sparsim in jure traditos, claudet elicet generiali regula; quod omnes, qui rem a se possessam aliis livitiori jure pnaediti, tradere c. guntur, ab his, sui juris, si quod habesint translationi aptum, cestionem petere possunt, ut latius
apud Sandium in i tract. c. o. n. O.
9. Tempus, quo sit sicienda cesso, non est limitatum, si modo fiat ante, vel apud ipsam solutionem , quando superest adhuc oc vivit a filo. Nam quia per solutionem extinguitur, Ut amplius non sit, ejus autem quod non est, effectus fit nullus; inanisestum est, cellioncm post 1blutionem nullius esse momenti, L 7fide&αι. LI. C. de Contr. Tut ud. nisi in solvendo ita convenerit, ut actiones praestarentur,aec τά. Usus hujus observationis est varius, veluti in fidejustione, in mandato , dc inpriinis in concursu creditorum. Quod ad fidejustionein attinet, Jure Civ. quando unus e pluribus fidejussor 1blidum solvit, non accepta cessione a creditore, nullam habet actionem uis- veritis confide jussbres, nec juvat cum cessio post solutionem facti. quia obligatione per ipstin I lutionem sunditus extincta, τῶν μη o,M alsectio
cedi non potest; sub hac exceptione, nili paelum
juxta solutionem adjectum sit, ut cellio deinceps fieret, ae L fide Solui. In Mandatore, qui pecuniam alii credi mandat aliter haec res habet: Nam si unus e pluribus solidum solverit absque cessione, res habet facultatem, ut cesso deinde suppleatur. I. v.=. Manae Ratio disterentiae inter fidejii res ec mandatores, qui alioquin codem modo se habent, est haec: Quod mandator suo nomine, sidejuslbr alieno tenetur, αἱ L T L .g.L de
462쪽
1 de O. s A. Proinde, quando mandator selvit, debitor principalis non liberatur ipso jure, scd
ope tantum excursionis, daeas Cum igitur 1iib- stantia obligationis adluic litarcat in debitore
principali, nihil vetat cessionem fieri, nec Obilat
regula, qtina non entis nulla hunt ast octiones. Verum quando fidejussor ibi vit pro dubitore principali. cum is non suo, sed alieno nomine teneatur, α debitoris nomine stiluat, hujus Obligatio tollitur ii Io jure, non sectis ac si ipse λlvisset, ut docet Justinianus sim. pr. In p. 9u.mod. rol. 6M. consequenter cellio post ibi uti nem facta, nullum reperit fundam tum aut materiam cestionis habilem. Conantur quidem Dd. iide justionis naturam ad mandati similitudinem hac parte redigere , a quo nec ab ho rectiundius ac Tr. de A. f. ce . n. I. q. G Ieq. sed in-vit: im is ratione. Qimnquam species aequitatis
secit, ut pastina recepta iit haec sententia; Fidejussoribus e pluribus unum, qui 1blidi uia solvit, partes a conside justoribus, et li nullam a Creditoribus
acceperit ccllionem. recuperare posse, quasi solvens reliquorum negotia gestisset. unde & ut ilis negotiorum gestorum adlio huc ibi et produci, teste Argeninaeo ad O usura. Brit. art. at .gl. a. n. q.
Wis letis. I t. de Fici0i Cv.f. Unde con1equenter, an post solutionciri fieri possit cessio, nihil opus est quaeri, vel dubitari, nec adeo dubitatur in Foris hodiernis. Vertim quoties non de conside jussoribus, sed
de creditorum concurrentium praejudicio agitur, cessa lite praesumpta negotioruin gellione, cui respectu creditorum, nullus est locus, valet ratio
duris Civilis. ut nec fidejussor habeat jus creditoris absque cessione, nec niti ante solutioncin iacia cessio, recte facta iudicetur. Multi mea mem ria suo ingenti detrimento id experti sunt, quando solutione sine cessione facta, deinceps eam a Creditoribus impetrandam putaverunt. Jam olim ita refert judicatum esse, Nauta noster in hac specie: Primus pro Secundo fidejusserat, & solvenat creditori, cujus jure hypothecario petebat se praeserri reliquis debitoris creditoribus tempore postpositis, re praelatus est a Commissario Curiae, hae lege, si exhiberet cessionem a creditore Praestitam. Exhibuit ille cessionem, verum solutione facta toto decennio juniorem; Non tenuit suum locum, sed rejec is est ad personales creditorcs, in caua Georgii Henrici, contra Nilhelmum
demonstratus est in duobus consistere , scilicet emolumento actionis ad Cessionari uni pertinente,& in jure movendi actionem. Prius indistincte pertinet ad mandatarium, etsi nulla mantiati facta :it mentio; sed agendi jus & qualitas e mandato proficiscitur. Duplicem esse actionem, dire-elain & contrariam, diximus antea; Di rectam
nomine mandantis: Utilem, citra mandati mentionem, ex translatione juris, titulo proprietatis
facta, proficisci. Sed hoc est indictuin; Directa in ab ipso cedente, factaque pridem Cessione, adhuc institui posse, quin & 1blutionem ci fact.uri
valere, quod natione nititur exposita ae tit. Ins. n. s. translationem juris alicujus incorporalis, ut est actio, non posse radicitus ab uno ad alium seri; transire quidem emolumentum , sed jus ipsum manere penes cedentem, quasi ossibus ejus inhaerens, nec raro fieri videmus, ut qui actiones fiuis
vendiderant, pretio accepto sh ad debitorem conserrent, ab eoque pecuniam exigerent. Cessionarius contra debitorem apocha genuini credito. TiS munitum, agere non potuit, venditorem sutim
quariere oportuit, sive is solvendo vel secus λret;
ut responderi memini, cum matrona qua latri
Leovardientis in hac civitate vendidisset Obligationem mille septingentoriam florenonun; quos ubi, tradito instrumento cum Celsone, accepisset, adierat debitorem , ct ab illo cessionis ignaro sortem eandem exegerat. Sed huic impos lurae duplici ratione potest occurri: Primo, denunciatione ficta debitori, quo cessonis fiat certior, ac uti sciat, cui sit soluturiis, L7.C. Aher. Veni Alteriun remedium est, ut mature in jus vocetur debitor; nam si directam, qui cessit, actionem minveat, actio cessionarii sine dubio ptaesertur, L A. de Procur. LI. GL S. C. d. t. h. Videbimus ad ιit. de flareae vel act. venae II. Sciendum quoque, actionem utilem ine Dsectis notabiliter a dire a discrepare; nam primo Cesson.irius agens directa, tanquain mand tarius cedentis, tenetur ad eundem in reconventione defendendiun, nisi cessio fuerit necessiria, LII. .ult. D. de Procur. Sed quando cessionarius utilem suo nomine movet, facta sblummodo tituli
proprietatis aut translationis mentione, non tenetur ad reconventionein sistinendam, niti probetur, cessionem in fraudem alterius esse factam, Is .eod. Secundo, cum cessionarius utitur actione directa, tum obstant ei cunctae exceptiones, quae
cedenti potuissent opponL Sed in casu utilis
463쪽
actionis, dissInguitur inter Exceptiones reales,
quae causam seriunt, dc personales, quae habent respectum mere personalem. Reales indistincte opponuntur Cestionario. quia plus aut minus in recessa, quam cedens habuit, habere nequit, LI. g.I. de Pign. 4. I. n. Tyen.F. de DoL s mei. except. Personales exceptiones utiliter agenti cessionario non possunt opponi, nili sorte ex causa lucrativacessio contracta lit, d. l. 4. g. v. s 31. Proinde, si
contra cedentem ex onerosa causa locum habere
potuerit exceptio doli mali, vel pacti ne a se peteretur, aut quod quis non teneatur ultra quam iacere potest, liae similesque excePtiones, contra utiles cessionarii actiones frustra objiciuntur. d. t. q. s. 27. 23. s. II. l. q. C. de Peric. s com. rei venae Sal d. d. tr. e. Iq. Denique & hoc ad dii serentiam
effectus pertinet, quod actio directa, quae nititur
mandato, morte cedentis secundum mandati naturam intereat, L t. C. de O. F s. l. X.pr.F. Ut leg. nom. eav. & Sand. ibid. Tanti sunt hae dii serentiae, ut directa agendi ratio serine ab usu Fori recessisse videatur ue Vix enim unquam aliter cessionarios agentes videas, quam ut supra dictuni est: Titius ex Venditione vel translatione jus habens illius
aut illius, contra talem. Mandatum vix unquampnae se serunt, adeo ut meminerim. Cessionarios directa agentes tanquam Mandatarios, in periculo fuisse, uti ex falsa qualitate agentes, amittendi instantiam. Ita in Decisionibus Curiae nostrae MS. adnotatuin reperio. cum Deputati ORDINUM Frisiae, condemnati essent cuidam Iohanni Bern-hardo, qui simpliciter egerat ex mandato N M& deinde cognovissent, victorein habere mandatum in rem suam , eique titulo proprietatis
emolumentum causae competere, Dd. se opposuerunt executioni, quasi ex salsa qualitate egisset. ae ita judicium ipso jure nullum esset: verum aliter merito judicatum,die ultimonDrt. isa. Simul&hoc, instrumcnttura cessionis . habens titulum proprietatis & carens clati sula procurationis in rem suam, non esse vitiosum, placuit, quod equidem verissimum cit, per ea, quae superius commemorata sunt. Et tamen si ex instrumento non habente clausulam procurationis in rem suam, ageretur actione directa, dicendum videretur, perperam inlii tui, quia cum ejusmodi instrumenti im alte in habeat titulum proprietatis. ex quo P bavinitas utilem tantum actionem nasci. cum directa vi mandati subnixa sit, mavisestum est, ejusmodi instrumentum ad actionem directam non e sse factum idoneum, quod in ita se in caula P dicta Deci Anti liabuerit, non reperi, nec adeo se ibi fuisse existilinem. II. Ad Mandanim quoque pertinet C Λ M BLU M, quo moribus hodiernis nihil frequentius aditis promiscuos in dissi is locis. Cambium est conventio, qua ego tibi mando, ut Tertio summam pecuniae pendas, quam alius mihi jam dedit.
vel de qua fidem illi habeo. Exemplum; Ego stiri
mercator Amstelodainensis. Tibi mereatori Veneto Mando, vel rogo re scribo, nam perinde est. l. r. g. I. Amni ut Tertio peregrinatori, Summam pecuniae, non eosdem in specie nummos, qui mihi hie traditi sunt; nam in hoc commodum rei vertitur,) pendas aut statilia, aut certa die, octava, quindena, aliave post exhibitionem literariim ; uam alius, parens aut amictis peregrinandi, qui
res ipsius curat in Patria. Miti jam dedit; cum
mandato curandi, ut tertio peregre tantundetriadnumeretur. Vel de qua fidem illi habeo. Hi ne liquet; duplioena in hoc negotio contractima veriati, unum inter me & eum, qui dat mihi pecuniam. vel repromittit; alterum inter me di Te, cui scribo, ut pecuniam Tertio pendas. Accipiens illud mandatum, aut die dicta solvere debet, aut statim remittere cum protestatione. Quo casti Tertius non accipiens pecuniam, regressuin habet adversus me, quo indemnis praestetur. Quod si Tertius mutato consilio, nolit accipere, renunciare potest, dummodo sine captione. Si vero tu acceptasti, & Qlvere cunctaris, parata executio est. Vide Grol. manu duci. lib.I. c. I. Hoc tam necessisarium Mercaturae institutum, in Jure tamen nostro non habet proprium explicationis locum, et ins veteribus ignotum non fuisse,nianifestum sit. Illi permutationem nun anorum appellabant; Anti. quum etiam verbum, Cambio, idem significans quod Perimit O , explicat Aleiatus lib. I. παρεργ.
e. s. Graeci id ipsuin vocant κολλυζον, id est, ἀργυρίου αμαγην, argenti permutatio=um,ut Pollux Onom. 7. c.M. Proprie illam. quae fit apud mensam in continenti per varias nummorum ipecies. Inter absentes tamen, & pro usu peregrinanti uiri, eodem permutandi vocabulo utebantur. Cicero
ad Atticum lib. ιa. ep. a . de filio Athenis studiorum causa commorante, De Cicerone, inquit, tempus esse jam videtur: Sc qi ro, quod illi opus erit Athenis. permutarine possit. an i ferendum fit. Idem lib., RU. Cicero noster scripsit ad Tironem sibi pol Kal. Aprilis, Ge enim annuum rempurconfici, 9 nihil datum esse. suare velim cures, ut
464쪽
permutetur Athenit, quod fit in annuum scriptum: ei scilicet Eros numerabit. Ous rei causa Tironem ruisi Curabis uitrer, G ad me Is quid tibi de eo videbitur scribes. Eil hoc ipsuri praesentis instituti Cambium, quod dicitur, & de quo ambi-
sunt Interpp. ad quod genus contractus reserridebeat. Permutationem juridici sensus non essse, patet inde, quod permutatio sit siecierum, sive certarum rerum, ut infra videbimus. I in hoc negotio pecunia in genere utrimque vertitur. Mandati speciem esse, jain 1atis demonstra- tuni est: Et quia inter absentes res seinper geritur, est Mandatum in Scriptis, quod genus a Grotio adscribitur Cambio, Introd. l. s. c. I. in pr. Nis
pturam tamen magis ad necet statem, quam ad essentiam Cambii pertinere, dicendum videtur; Est enim Contractus consensualis, non scriptim rarius, vel qui literis contrahatur, adeoque si probari queat, paries consensisse, nihil est causae. cur obligatio non contrahatur; Sed vix aliter quam per literas expediri potest; ideo nomen inde consequitur. Id autem singulare in hoc genere inan-
dati servatur; Quod si is, cuius nomen in literis .
Gambialibus expressiim est, eas non acceptet, alius quilibet acceptando & lblvendo mandati actionem acquirat, adversus eum, qui literas scripsit, ut Grotius ae loco scribit n.I. Quamvis autem libe. rum sit cuilibet, acceptare, Vel cum protestatione rejicere literas cambiales, si tamen magister aut Institor, quive res alterius Mercatoris gerit, ct jus habet mutuum pro illo accipiendi, miserit eas, non potest amplius recti sare, scribit idem n. q. Quod si is, a quo numeratio petitur, deficiat, ideoque petitor regressus ad mandantem sive Cambii signatorem, litemque cum eo contestatus sit, non liberatur tamen is, qui acceptavit, verum &ipse vi acceptationis suae manet obnoxius, ut tamen unius Llutione liberetur alter, ibid. n. 7. Oui accept. yc. Non cade in iaccellitate tenetur is, qui literas habet, earumque solutionem petit, is enim desistere & consilium mutare potest, n. o. Sed non est hujus loci, exhaurire materiam, ' quae a Pragmaticis ejus generis copiositane tractata, ab hoc inllituto est alienior.
I. Remissis ad Partem primam. II. D erantia Collegii a Societate. III. De Deietate Confugum, quot uplex; observatio, quae πι ima. IV. I emperamentum ejus apud Frisior. V. Mo-dur eam ino jure exercendi. VI. quae rei in hanc societatem veniant. VII. quae nou veniunt, tibi de rebus donatis. VIII. quae damna inter Conjuger sint communia. IX. qua ratione Iora cuique sua, Inito matrimonio, solum praestetur. X. Reditus usuifructus in fortem cumulentur, an vero pro aequae libus habeantur. XI. An cinyugum alter, qui contraxit, insolidum, ue quatenus conveniri possit. XII. Usus, quibus cessat Communio. XIII. Cayus quibus sinitur. Contriti tu Societatis, egimus Part. I. pag. lia conducenda. & id genus quotidie occurren- say. dc habuimus illic desinitionem ejusque tia, inter quae navigantes nostri habent Admirati- exegesin, divisionemque primo in genera luna ct ratem, quae est societas navigationis inter naves singularetia, sive omnium bonorum & certarum di versorum dominorum, communis defensionis rerum; Λddere potes, etiamfactorum; uti ad din causa, de qua vide Groti uin I. Introd. c. a. mum aedificandam, opus redimendum, vectiga- a. Hue etiam Collegia referri deberent, si tam' Adde de requisitis δέ forma Cambii t apud nos, Dipiiq. Sed i I Drbnung, 4. I. A. de cessione ejus,
Cambiisque indoi satῖs, uti loquuntur, a. Ord. f. ει. N Manae Nos. Reg. d. A. ιθρ. de praesentatione.& acceptatione, I EN a'. de rigore denique cambiali, das erit riserte Daret, Rescript d. . 1 D. V. Jur. Sax. p. Mos. Menchen. Trae . SIN. Pand. L. XIX. tu. s. p. asI. sies. re oo. aae Proe. roam. I.
t Addantur etiam ea, quae noviIer constituta in O. P.S. EI. σ E. Appendice I. u. sqq. essent
465쪽
essent societates, quam sunt illis similia, nec raro ita nominantur; Sunt enim ad certos fines, non de omnibus bonis, Collegia quae si equentantur, ut lupea ad tit. de his, quae Univ. nom. potuit intelligi. Praecipuum discrimen in eo consistit, qutid in Collegiis habet locum praerogativa plurium sustragiorum, quae pars minor collegarum sequi compellitur, quod secus est in societate,
quoniam ibi quod pluribus placuit, singulis prohibendi jus eii, LaLj. Coim. Divid. V. de S. R. P. ubi limitatio, nili jam factum sit quod sociis
placuit; nec enim quod insectum unus prohibere potuit. idem factum retr.ictandi jus esse debet. Alia est limitatio, quam D. Scholanus Exam. h.
NISI Qv ID INSOLITI SIT. inquit.
Sed ut haec restrictio lege carest, ita vix patitur juris ratio, tam late patentem admitti exceptionem, quae regulam tantum non absorberet: hoc tamen
aequitas ct publicae utilitatis ratio dictat, ut si unus e ibeiis reliquis inique semet adversarium praebeat, is a Judice in ordinem redigi possit; Id enim Julianu, indicat in LIq. . . ult. de Leg. I. ubi de sociis,
consurire aure n vel Da Donte debent, vel judice
imminente. quod haud dubie in usu Fori valide obtinebit, ut Sandius quoque traditI. g. t. Potest etiam pactis comprehendi, ut quod pluribus placuit, ad hoc singuli servandum teneantur, quo tamen facto desinit simplex societas, ct incipit esse Collegium, cujusmodi apud nos sunt Societates utriusque Indiae, aliarumque Coloniat una ct negotiationum , quae cum primo fuerint Societates . deinceps in sorinam Collegiorum redactae sunt, nec aliter administrari possitiit. 3. Omnium bonorum secietatem, iterum distinximus in universalein, &simpliciter generalem, ita ut prior sit, qua continentur & sories bo. norum, & reditus cum detrimentis: Posterior, ad quaevis lucra damnaque de cunctis bonis refertur:
de quibus Deo praedicto cum satis actu iust, hete
commonefaciemus. secietatem, quae moribus gentium hodiernis est inter conjuges, praebere vivum illius di sterentiae exemplum, de qua cum nihil sit usitatius, paulo pluribus agendum putamus. J ure Roma a. satis constat, inter conjuges nullam suisse bonorum s ietatem. nec rerum ipsarum, nec aqualuum, quos vocant. Sed vir accipiebat dotem, alebat familiam, quod lucra-
balur, id omne sibi habebat, mulier bona praeterdotalia vel penitus ad se recipiebat, quae Receptiria vocabantur bona, vel marito administranda permittebat, quae a Graecis παράφερνα, vulgo paraphe alia vocantur, L 7. D. LAIair. I l. g. I
ad Sci. Sil. i. g. C. de Pact. Convent. Hic mos antiquus recentioribus populis displicuit, quando. quos inter corpus animusque, divina humanaque omnia erant communia,inter hos bona separata haberi, videbatur ineptum. Quidam ergo, universalem inter virum & uxorem receperunt societateio, quos inter Batavi & plerique vicini. Nostratibus, aliisque pluribus ito visum est, sortem cujusqtie patrimonii distinctam esse
atque manere, reditus ac quaestus, lucra atque damna, communicari. Quae ratio caeteris prael antior esse videtur, non tantum, quod inter duas extremitates, quarum una nihil, altera in infinitum omnia complectitur, est media, sed etiam quia sanctitati conjunctionis. quae
est in matrimonio, per redituum communionem decore satisfit, & 1imul incolumitati patri.
moniorum, quae maxime ad hominum animos
pertinent, prudent cr consulit. Est& aliud argu mentum, quo praestantia hujus instituti, consequent i a minime fallaci eluce1cit; Quod apud eos populos, quibus placuit universalis conjugum 1bcietas bonorum, quicunque mediocri patrimonio prudentiaque sunt praediti, sere ita instituunt, ut pactis dotalibus ibrietatem ad nostri ino. ris instar restringant, &salvo cujusque patrimonio, lucra damnaque communicari velint, eaquere fit, ut in Horiandia vix unquam, apud nos vix nunquam, matrimonia sine pactis dotalibus conis
4. Modicum tamen apud nos receptum est temperamentum, quod inter agricolas, sive tu agris, ut habet Statutum, L l. tit.I. art. q. supellex intra medium parietem, pos annum ab inchoato cohabitatione matrimonio . fax communis.
modo illa supellex pretium mille sor morum non excedat; hoc etiam intellecto. si alterius supellex alteri jure hvpothecae non sit obnoxia, quia lex addicendo dominium alii, tertio non praejudicat; quomodo & judicatum apud Curiam supremam, respectu livpothecae, quam liberi prioris matrimonii habent in bonis parentis sui bi-' Nec apud Saxones ea regulariter, ratione proprietatis, obtinet, licet marito omnium bonorum uxoris nais turalis possessio, di usust ructus, ac administratio competat. II. l. l. an. Iι. H. CarpZ. de Iur. Favun. simi
466쪽
nubi; In causa citharinae Nannia,eontra Sibrandum Petri, ante ferias N. C. ts7. notis m. adae
ari. 4. ex cujus verbis patet, hanc communiO
nem non habere locum in urbibus aut suburbiis. nec in instrumento rustico, quod habetur in horreis & stabulis. quae mediis parietibus a diaetis distinguuntur. Denique, si quae lii pelleelilia post
initum matrimonium. alteri conjugum seorsim obvenerint, haec sub proprietate Statuti, quod stricte accipiendum, non comprehenduntur, ut probat Sand. l. a. t. desss. Porro, lucrum oc dainnum inter conjuges ipso jure communicatur, ut 1unt verba Statuti,art. I. id est . immediata vi legis, sicut alias haec verba solent explicari. Proinde non est opus
ullo cessionis aetu. ullo traditionis facto. Nihil etiam interest, cujus peeunia vel labore aliquid Nequisitum, vel utrius culpa deperditum sit: Nee
etiam, unius an utriusque nomen instrumento ea
de re composito. sit intertum. Legis enim, quae fit immediate. operatio non recipit ejusmodi fa- storum differentias; modo constet, durante matrimonio factum esse quod quaeritur; ut pluribus docet Sand. l. a. t. def. K. 6. Res. quae in secietatem veniunt, sunt omnigeni stuctus reditusque bouorum. licet alterutri propriorum. Similiter, quicquid unus emit, meruit. aut ullo modo acquisivit; sub hac tamen limitatione. nili causa acquisitionis sit ejusmodi, ut alteri coniugum nullo modo convenire possit; cujus rei exemplum est, quando alter domum aut agrum jure sanguinis retraxit. nain praedium illud tali modo retractum. alteri a sanguine venditoris alieno, contra mentem legi acquiri non potest, ut docet idem Sandius ae tit. des. I. versdeinde. Scilicet si conjux retrahens communi pecunia fundum redemerit, id alteri deinceps
communi dividundo judicio reddi debere. res ipsa loquitur. Idem quoque dicendum, si quod publici muneris officium a viro sit emptum, ut apud nos. Lege quidem certis casibus,de facto nimis heul pro. miscue fit; Quanquam mariti proprium sit ossicium . si tamen communi pecunia sit emptum ipse vel ejus heres, partem pretii dimidiam restituere debet uxori, quantum scit. vere de communi expensum est. non quanti illud officium tempore soluti matrimonii potuerit vendi, quod miror a Nauta nostro in decisione ΜΞ ηι. Curiae nostrae placuisse. adfirmari. Nam haec interpretatio supponit aestimationem munerum public
rum, quasi essent in patrimonio, quae nunquam fuit Curiae sententia, quod salis constet. Quid si
pluris venditum sit durante matrimonio, quam prius erat emptum, an hoc lucrum uxori quoque
debetur 3 Dillinguendum puto. Si lege permittente sueta suerit, debetur; sin minus . non videtur deberi, quia lucra turpia . cujusmodi hoc est
reputandum , non veniunt in communionem.
sed manent periculo & commodo ejus, a quo ac quiruntur. Lst. g. Ibidem ait. II. Pro Soc. quo pertinent alea, thiprum, Vespasianus adamatus &similia. Decisio Supremae Curiae, quam loco citato refert Nauta. nil habet aliud. quam maritum suis te condemnatum ad praestandi im pretii partem dimidiani, quod emptum & venditum
erat constante matrimonio, tametsi adprobatio
ordinum non esset impetrata. nisi triauo post uxoris obitum, in causa Agardi Heixan, contra Sapientiam Sit ma, X V. Jul. ιε . Denique. ad causam acquirendi conjugum alterutri propriam. pertinet hic casus; si vir iundum sibi proprium alio fundo permutaverit; manet enim novum praedium ipsius proprium atque in alterius locum successisse videtur. Sande ae desi vers. Res permutata. Idem est. si alter conjugum rem suam ante matrimonium vendiderit sub lege retrovendendi, si deinde fundum ex pacto redemerit, manet proprius redemptoris, pretio videlicet, si de communi venerit, inter eos adaequando, Sandius eodem lae. vers. quidsi alter. Similiter, quando alter conjugum per transactionem aliquid acquisierit, quod ad se pertinere contendebat, hoc ad solum transigeutem spectat, quia non tam de novo acquisitum, quam jus vetus constabilini invidetur.
diderit, iuec novas iterum comparaverit; nam ut quantitas pecuniae ex venditione priori sundi redacta, manet eius cujus res fuit, ita quod dentio est emptum, quia constante matrimonio quaesi.
tum est, non nisi commune fieri potest, Sande aedes vers. Similiter. Inspicitur autem quod ad
hanc communicationem. tempus perfecti, non impleti contraditis; ideoque si res empta fueritante. reddita post initum conjugium. rea non fit communis. ut auctor est Sandius ae loe. vers S militer. Idem est, si quis ante matrimonium litem super aliqua re contestatus, post initium ejus. rem obtinuerit per sententiam vel trans. actionem. Sandius L def.I. vers. Dubitatur. ΕΟ-dem modo si usucapio ante matrimonium lestiti-
467쪽
me r inhoata, postmodum impleta suerit, domi
nium sequitur initii caulam , ut Observat Argen-trae. ad Cori ei. Britann. artis. 4t g. gl. r. in M. Praeterea, de Donationibus ambigitur, communicennirae, an ei soli, cui res donatae fiant. acquirantur. Et primo quidem de Colonorum donativis, quae praestantur ex lege conductionis, non est dubium . quin haec fiant communia ratione temporis, quod matrimonii durationi respondet. Videlicet, bonis temporibus praeter annumpentiones quas Coloni solvunt, certis quoque temporum intervallis donativa praestabant fere septetmii vicibus, quae utcunque donationis nomen haberent, propius tamen ad mercedem, cujus quasi sit perpondium erant, accedebant, ac proin merito inter reditus numerabantur. At de veris donationibus, quae Proficiscuntur ex liberalitate, quaesitum est, au communes fiant. Non fieri communes, censet noster Herba ius de reb. quotid. c. 7. multique cum eo. nec i pla non ratio . quoniam liberalitas respectu mere personali exercetur, quam alteri conjugum non convenire, palam est. Aliter tamen a Priscae Curiae Patribus est judicatum, super casu torquis aurei marito donati, apud Sand. a. s. q. I eulare velim , an medium aliquod conciliandi facultatem habeat, ut distinguitur inter donationes magnas ct modicas. Magnae donationes, ut pr diorum, α ingentium pecuniae sui rimarum, ejusdem naturae cum legatis bc hereditatibus esse videntur, ut ejus tantum sint, cujus eas fieri voluit donator. Sed mediocrium rerum donationes, qualis est torquis aureus, poculum argenteum, similiaque,
dieis arbitratu discernenda, pro acquaestibus oclucris communicabilibus haberi posse videntur, qua de re di x. aequis. dom. p. i/. seqq. De Legatis igitur & Hereditatibus, inquam, non dubitatur,
quin ad eum, cui relinquuntur, 1bllim pertineant,
Sandius ibid. in M. Sed de donationibus mortis
causa. major est dubitandi ratio, maxime si tu contractus inter res communicabiles ponas, nam donatio iri. c. fit quoque per conventionem s. l. I. de Donat. ct aliquando per traditionem inter vivos perficitur, La dem. e. Don. magis tamen est, ut. ct in pro specie ultimae voluntatis habeatur, ejusdem hac parte sit Juris cum hereditatibus
atque legallia Haec ita de reditibus & aequaestibus. Caet rum ipsamet bona cum suis accessionibus,maneut ejus, ut dictum, cujus ab initio fia erunt. Proin.
de si res conjugum auctae sint alluvionibus,vel M. TIT. II. pensis, S meliorationibus, q iod necessit, sequi.
tur caulairi Iui principalis, intellectosemper pra-slationem impenlaruin communiter faciam, judicia communi divid. esse adaequandam. 8. Videamus de damnis & incommodis. De his est aeque generalis regula , quod omnia damna, durante conjugio, ex qualibet causa orta, communiter a conjugibus portentur. Quamvis etiain vir pecuniam converterit in litosnsus, imo in solutionem debitorum a se ante matrimonium contractorum, ut recte Sandius ibidem. hcet Curia tum dii aestionem illam non deciderit. Etsi enim inulier non teneatur de aere alieno, ante matrimonium contracto, tenetur tamen ex debitis a marito tempore matrimonii quovis modo coministis, respectu Creditorum, inquam, qui non habita ratione, quam in rem vertantur pecuniae, si licitum contractum inierint, utuntur jure Si tuli. Quod ii tamen sciverint Creditores, id agere marinam in fraudem uxoris S legis , non est
dubium, quin locum haberet exceptio doli mali. Illud et lain non dubitatur, ct saepe iudicatum est, si
constet, aliquod debitum ante contractum m trimonium extitisse, novum autem iust Turnem tum super eo compolitum sit, ut uxor ejus participium haberet, id si probetur, nullum ei creare praejudicium, praeterea, quae bonis alterius princiis accidunt. Nam, ut de lucrosis accessionius antea dictum est, da innosae decessiones ipsas res diminuunt,nec ita nisi in dominum redundare possunt,Sand. d. t.f. def. g. in . Porro inter damna & iacturas reputantur debita quovis inodo contracta, per alterutrum vel per utrumque, licet ignaro altem, sine distinctione causae, inquam, tisi alea luxuriaque contractum fit ars alienum. Sande aedes. S. vers. Porro damna. Sed piulctae delictorum ita mere stini personeses, ut irrogatae marito, non pertineant ad uxorem, ae des vers S
militer si Fidejussiones quoque mariti sunt hujus naturae, quia per Sctuin Velleianum dc Authenticam Si qua mulier. sactum est, ut mulier sit intercessionis incapax. ideoque ui per maritum s de jussionis oneri subjiciatur. propter quam eam
Lex maxime voluit exemptant, ratio neutiquari patiebatur, ae def. I. vers. an etiam. ubi tamen
Sandius aliam reddit rationem. Quid si vir ex administratione Tutelae vel Curae sit reliquator, an & istud onus mulieri incumbit 3 Ita decisum est apud Sandium c def. g. vers. Dubitatum. Ratio dubitandi est, quod Tutelae dc Curae officium non minus a muliere sit alienum, quam in inter
468쪽
cessio; unde noti minus ab onere tutelaris obligationis quam ab intercessione liberanda videbatur. Sandius in loco citato reddit hanc rationem, quod Tutelae obligatio sit e quasi - contra stibus, mulier autem exinde . licet nupta sit. obligetur. Sed haec ratio inde minuitur, quod non inues quasi. contractus mulierem nuptam obligent; nec im hereditatis aditio, aut negotiorum gestio, magis tenent mulierem. quam veri contractus. nec Statutum, nec jus Caesaris, quasi- contractus hac parte veris eximunt, aut praeserunt. Videndum igitur, ne non haec potius sit ratio; Cum vir ex cura reliquator existit, pecuniae pupillarcis in rem communem versae praesumuntur, quod secus est in ilitercessioniblis, quia fide jusIbres luere debent quod non commilemI1L9. Quando igitur luera duntaxat & damna communicantur, manifestum est, singulos coniuges soluto matrimonio suam retinere sortem, idque recuperare posse: quem in finem diligenter consulunt, qui ab initio matrimonii rerum sua in deseriptionem sive inventarium fieri curant. ex quo sua bona demonstrare & repetere possint. quod ut a multis maximo suo detrimento negligitur, admonitione dignum erat. Advertendum est autem, ut pariter earum rerum,quae uten do periturae. vel tempore deteriores suturae sint. aestimatio fiat. cum alioqui diminutionis sive deteri orationis, ut aiunt, ratio haberi nequeat:
nam si talium rerum sola deseriptio facta sit ab initio, nihil quam quod inde superest, finito matrimonio repeti potest. I. ro. de Dr. Dot. Sic
utique jure Caesii reo videtur obtinere de rebus, quae utendo consumuntur, in dotem datis. Uerum tamen, quando ejusmodi res non in dotem datae viro, sed ab alterutro conjugum in Communionem illatae sunt, aequitas dicti ire videtur, ut finito matrimonio totidem species sive corpora rerum, quot ab initio descripta sunt, restituanis tur, pretio secundum legem mediocritatis arbitrio judicis moderando, arg. I 42. de Dr. GLAc ita. quia res frequentis usus est. consuere &respondere sum solitus. Quando igitur deseri. pilo ct aestimatio rerum, quae usu consumuntur, recte saeta est, tantundem finito matrimonio redis di debet. eodem sere modo, quo de usuiruehItalium rerum alias est dictum. Quantitas, inquam, pretii est ipsa sors. quae salva manet ei, a quo in matrimonium est illata ; reditus autem consistit in viii quantitatis ejus absque usuris. Prounde, qui res habuit, quae constant Pondere,
numero &mensura, ut esculenta. Potulenta. quin etiam vestimenta lanea, linea, serica, jumenta quoque & caetera, ae vel consumuntur, Vel minuuntur utendo, poli finem conjugii, pretium
earum rerum, vel tantundem repetere potest.
Idem locum habet in lapidicinis. metalli & cespi. tum fodinis, agrisque figulinis, e quibus glebae
ustiles di figulinae ei sodiuntur. sine facultate renascendi. Quod identidem effoditur ex agro alisterius conjugis, ejus pretia sicut venduntur, accumulanda oc pro sorte sunt habenda, usuris pecD-niarum communi cedentibus utilitati, prorsus inde hujusmodi rerum usustudui. 1uo loeo dictum Lit. Io. An idem de legatis annuis & Usufiuctu issa tuendum, elegans est controversia. Sc. alteri conjugum legatum est relictum quotannis Centum aureorum: de hac specie primo videbimus, per XXX. annos duravit matrimonium, quo finito, heredes legatariae petunt tria millia aureorum, tanqualia sortem ex hisce legatis accumulatam Alterius heredes alunt, illos centenos aureos suis, se reditus. ac ita cessisse communioni, quaeritur quid juris 3 Verius videtur, annua legata compuvitari in sortem, alteri conjugum reddendam, interis usuriviri autem pro reditu esse habendum. Ratio, quia multiplex est legatiun annuum, totidem legata quot anni censentur, l. 4. D. de an DF. Sicut igitur centeni aurei a triginta testatoribus legati. pro sorte habiti fuissent, sic etiam triginta annorum , licet ab eodem testatore legata, cum aeque
diversa sint, & singula legata, pro serte haberi debent. Idem procul dubio statuendum, quando alterutri conjugum per contractutu aurei centeni totidem annis praestiti fuerunt, siquidon hactenus legati & illis praestationis annuae, nulla potest esse differentia. Consequenter idem juris esse iamnetis praestationibus annuis ac reditibus, de quibus post mortem nihil superest, adeoque de Usust hi quoque, ratio iuris dictat, uti inquam. reditus annui pro sorte cumulentur. & finito matri. monio restimantur; cum alioqui luculentus uses. mustus alteri conjugum relichis. in irritum cederet, nihilque finito matrimonio sertis relinqueret. quod juris, aequitatis, & negotii natum contra. rium esse, probat Sarmient. lib.I. Sel. interpr. c. ro. n.1, eqq. Fuit haec equaestionibus uua, quas in illustri Auditorio, cum primum e Senatu Curiae supremae ad Academiciun otium reversus, Collationes domesticas aumicarer, ventilavimus. Et situm quidem de Usi fructus hac parte natura, non
469쪽
sedit quibusdam primariis Auditoribus haec sententia, quam propterea prolixe sumus executi in
Auspiciis Domesticis paulo post editis,p.II. Icqq.
Caeterum, quae alteri conjugiun a parentibus aliisve amicis, esculenta. potulentaque, mittuntur atque donantur, ea cum non habeant stabilem caulam, vel certum jus constitutum, ita communicantur, ut sortem non efficiant, nec sbluto matrimonio repeti possint.
M. Sic igitur lucra & damna communicantur; Quae vir, inquam, contraxit, ea mulier pro parte dimidia reddere debet, nec aliter obtinet in his, quae mulier sine viro administrare potest, ut e causs oeconomicis & communi mercatura, quemadmodum apud nos,& passi in receptum elLProinde creditores. singulos conjuges pro parte sua convenire possunt, ac ita instituunt omni die.
Sed an & eum illamve e conjugibus, qui qtiaeve solus vel sola cum ipsis contraxit, in solidum convenire possitnt 3 Si contraditis fuerit simpliciter
initus ab uno, sine mentione conjugis alterius, tum creditori,qui unius fidem stentus est,eundein quoque illim conveniendi facultas datur, per L a. s. ult.=. de Exercit. a I. Sed quando contra-etiis ab altero conjugum est initus nomine amborum , i. e. a Viro pro se & pro uxore sua, vel pro se di tanquam Curator uxoris, vel ipse re uxor pariter, nec vir se in solidum obligavit, tum Creditor duorum fidem secutus est, ideoque sitam
ad ionein nullo modo aliter instituere potest, quam sciens & volens contractum celebravit, ideoque singulos pro parte duntaxat convenire potest, ' non eum. qiii contraxit in solidum, nec durante, nec soluto matrimonio, ae ita judicatum est in suprerna Curia, contra Zas erHae es, in Fua quac contra Statum a Riuia inquat. d. M. Mart. 168. Tamen et aliter esse judicatum, st. virum, qtii obligatus erat pro se octanquam maritus ac Curator uxoris suae, in solidum esse condemnatum, meminimus in causa
Iia Abes, contra Goirinum Spithou cuin Ioe.
i. Nov. rebo. Ex ratione juris communis sic non potuisse judicari. satis constat,qllia Curator econtraelii ratione ossicii inito. nomine proprio non pol est condemnari, ut alias dimam, & rursus suo loco videbimus. Sed oritur haec diversitas
e verbis Statuti l. r. iit.I. art. l. ubi dicitur, Con
trahentem e conjugibus, soli in conveniri posse TIT. II. . durante matrimonio. Haec verba de eontractu ab altero conjugiun simpliciter inito, loquunturia intelligi debeat, non etiam de reliquis casibus
enumeratis, cum amborum nomine contrae iis
est initus; Sed accidit,ut multi istaec verba de quovis contractu ab altero con jugum, sive unius sive amborum nomine inito, perceperint, unde varietas judicatorum. Verum ratio Iuris re verba Statuti satis manifesta, suggerunt interpretationem a nobis demonstratam. Tu dices, ex illis Statuti verbis sequitur,eum conjugem qui simpliciter contraxit . finito matrimonio in solidum non posse conveniri, sed eo durante duntaxat, e verbis determinantibus, durende hel Ahte, quibus aliquid juri communi derogatum videtur, quo is, qui contraxit, semper di in perpetuum teneatur. quia nemo ad tempus obligari potes . g. 3. I. de V. O. Λt per hoc Statutum vir aut uxor contrahens, non niti flante maIrimonio, solus vel sola tenentur. In hac sententia fateor me fuisse. tam apud Curiani suprenaam in disceptationibus Fori, quam deinceps : Tametsi a Senioribus ita acciperemus, eam Curiae sententiain ab antiquo suisse. verbis illis Statuti non eximi contrahentem obligatione solidi post finem matrimonii, sed haec verba, durende het Ahie, scrupuli tollendi caiisa suisse adjecta, an etiam contrahens, integro matrimonio solus conveniri posset. Haec interpretatio primo auditu alienior di improba. bilis, examinata pressius, visa fuit solidior re recta. Dubitandi ratio fuit; quia consistente ma. trimonio, dum uterque in medio est conjux, iniquum videtur, alterum convenire sollim, cum
alter aeque jure societatis ix vi legis obligetur, quae ratio dubitandi, finito matrimonio non observatur. Hoc igitur dubium Statuto fuit sublat mn,
nec animus suit ejus conditoribus, rem statuere absurdam, ut qiii solus contraxit, non teneatur
soliis. quando jain solus est: obligetur autem in Qlidum, quando conjugem juxta se conjuiI. tum & oblixatum, habet ad manum. Dixi in
Jurispr. hodiern. l. . c. I. u.U. Iseqq. Ia. Λddendi sunt casus, quibus cellat, aut finitur Societas conjugalis. Cessat in universum,aut in certis casibus. In totiuR. quaeritur. an cesset communio, si matrimonium ut illicitum, quod
negat Sandius. 2.f. a. arg. l. 22 uis. DIo matri
ubi privilegia dotis etiam habent locum in matri-' Juxta Consuetudinem in Saxonia reeeptam,socii in quacunque foetetate beneficio divisionis non gaudent,
470쪽
monio putativo. Non cessat igitur, si quis ex sorore neptim, vel sorore in uxoris habeat in matrimonio, ut Curia nostra judicavit, apud Sandium c de . Idem juris erit, si coram facie Ecclesiae
matrimonium non fuerit celebratum; si modo anquam conjuges vixerint, nili Lege pro nullo habeatur ejusmodi conjugium, ut in Hollandia. secus jure communi.& apud nos, Sand. 2 ἐ.I. Nam fi pro Con jugibus se mutuo non habuerint, communio cessat, ut palam est, judicatumque rusere Sandius, d. de . in . Praeterea cessat in totum,
Pacto inter virum ec uxorem ante matrimonium
inito, quod satis frequentis est usus: Constante matrimonio, valet etiam, si modo non tendat in fraudem Legis, donationes inter virum & uxorem prohibentis, qua de re locus erit proprius infra. Quare si alterius bona sint notabiliter, ampliora, ut alter e tali contraditi locupletior alter pauperior fieret, non subsistit. Ita mentini,non esse dictum jus a Curia secundum pactum, quod mulier dives di imperiosa a viro impari ex. presserat, ut lucrum de bonis communibus ille ne participaret. Sed nec valere Pactum ante maia trimonium , ut mulier partem lucri percipiat, de
damno non teneatur, ponit Grotius a. introd. e. ra. n. f. quod recte Grinnenregius limitat, ut respectu Creditorum obtineat: Satis enim constat, alterum conjugem nihil de alterius suhslantia re. ditibusque lucri percipere posse, priusquam Creditores sint dimissi, ut ibidem Grotius tradit n. Iesm7. Quo minus enim pactum de lucro, non de damno participando, quod in sociis jure communi
valet, g. 2. I. de Soc. I. U. f. a. h. t. inter virum o uxorem valere queat,nulla causa profertur. Recte igitur ibi Grcen e wegius, minus bene limitat alteram Grotii positionem; Quod mulier . nisi dimissis Creditoribus . nihil lucri de bonis mariti percipere queat, Excipe, addit ille. A mulier Dabonasipulata fit integra fore: Per hoc enim pactum sua tantum bona servat, lucri ex bonis viri, de quo Grotius, nihil adipiscitur. Sed quo casu pactum de Communione excludenda est licitum, inter contrahentes quidem valet simpliciter; Adversus Creditores non valet,
nisi publice promulgatum ; Ratio manifesta.
quod ex duorum Contrae ii, tertio contra leges
non praejudicetur ignoranti; Λc ita apud nos ritluris fert ratio, stet usus vult certissinus di quotidianus, q item Probat Sandius a. s. I. vers. si tubb.
dia secus existimare pragmaticos & usum ferre, quod audio non possum non mirari. Dieunt ita;
u mulier pacta sit, ne de aere alieno, durante matrimonio contrahendo, teneatur, aut ut electi nem habeat, utrum lucrict damni cominunio.
nem habere velit, an secus; eam tunc in bonis suis recuperandis,omnibus praeserri Creditoribus. nec ab illis conveniri postie. licet Pactum inter solos contrahentes celebratum, nec publicatumst. Grinnewegius ad L Grotii locum laudat instant rem Edictum L ocIobr. σψo. T l. ra. C.
sivi posterior inpign. quae de privilegio dotis loquitur. quod ab nacre est alienum. Nec eni in bona, quae mulier sibi retinet, exclusa communione, DOS sint, nec ejus privilegio cesseri possunt. Quin si DOS forent, tamen eo quod dotem
reeuperat mulier, non eximitur obligatione contractuum cum aliis initoruin, qua vi legis obstringitur. Sed haec pariter optime consistunt.ut mulier sua bona recuperet, di tamen pro partesii a Creditoribus satisfaciat: quo nihil est frequentius. Ex Edicto igitur diveriam Observationeni proficisci oportet, cum legi vel rationi Iuris communi non consentiat. Plane si maritus solvendo sit, aut unquam fiat, uxor, quae dimidium aeris alieni solvit creditoribus, quicquid expendit, a viro ejusve heredibus recuperare potest, ut ex
dictis patet probat Sandius ibiae judicatumque
ita releri Mornacius ad i. s. s. q. b. t. In certis calibus cessat communio Conjugalis. ait Sand. in de .praedictaai coniux alter expresse contradixerit contractui, & laudat Barbosam ad LI. C. Sol. ma Irim Quod verum est primo, si mulier absque viro contrariat in ejusmodi rebus, in quibus sola contrahendi jus habet . ut in rebus ceco nomicis di mercatura, cui se miscet ex moribus nostris; Si maritus Creditori in tempore denun- ciet, se nolle teneri, mulier nec illum nec se obligare potest. Rursus autem mulieris contradictio, respectu potestatis maritalis non valehit,nisi quando Vir ossicium boni patrisfamilias egreditur, aleaeque & luxuriae causa contrahit aes alienum : ut cordatae mulieres, quae decoctores habent maritos, aliquando instituunt; & ipse cuidam matronae, cujus Vir mutuo sumpturus erat triginta sex millia florenorum, pro emendo centuriae equestris magisterio, cum id e re communi neutiquam foret, eam facere posse respondi. In universian alioqui mulierem contradicendo maritalibus consiliis, vim Legis & communionis in singulis causis eludere posse, nullo modo statuendum esL Verum si contractus ipli sint probibiti, ut