장음표시 사용
451쪽
sequestrationem non nisi ex necessitate. causaque cognita imperandam. VII. Ne quidem uno alteroque creditorum perente . nisi s reliquis avditis. IX. Creditorem postaentem non teneri adsequestrationem, nisi aluo probaverit, suum jus esse potius. X. De sequestratione, qu.e si Flutismis causa. XI. Depositum anomalam, in quo tantundem restituendum est. XII. De a Itone depositi tam remi e . quam noviter. XIII. De actioste sequesraria. IXterruptum Ordinem tractationis repetit Amctor Iuris, ut pergat in speciebus contractuum enumerandis ; E quibus inter Reales superest DEPOSITU M. de quo diximus in Parte I. Iit. de Obligat. qua re contrah. pag. a . ubi &Quaestio, an depositum sit etiam rerum immobilium, quod negavimus cum Struvio & wissenbachio, ad hunc tu. nec juvat repetere, quod ab illis aut a nobis dieiuni; etsi D. Thoinasius prolixis schinliis det operam, ut evertat rationem , qua culi
diam rei immobilis, Mandatum potius. quam Depositum esse diximus; sed quae tam difficilis explicationis non sunt, ut heic ea cum sitis responsionibus exhibenda sint, sifficiunt quae loco cItato protulimus, additis inquam, Struvio, Wisscnbaclito, & qui laudantur ab illis. Ne quidem in eorum sententiam videtur concedendum, qui sequestrationem duntaxat volunt esse posse depO1situm rei immobilis. Non negatur, sequestrationem esse depositi speciem, sed rei immobilis esse ex usu iuris, id recte negatum et , d. tit. I. n. ι 2. in .
N. ΛDDIT. Ut vero Lector judicare posset, an illa scholia
prolicia talia sint . qua non mereantur responsionem Autoris nihil nocebit Auroris Mucia ea eum positione, ad quam adste fiunt apponantur. P tisfiese habet: De natura depositi notandum. quod, ut mandat Mile es in eo quo oliui dantis utiliatas vortatur, ita in hoc discrepat: se) mandatarius factum recipit depositarius nullum, I, sed res tantum in loco servanda relinquitur, quae s maueat,
ubi sita es, cὶ depositariuisatis fungitur: id) ubi
Ilus exigitur, depositum exceditur, ut exemplumes in l. I. ρ. 33. e) H bine ratio petitur , quare δε- p tum tu rebus immobilibus consisere non posse arbitremur. s) ut disputavimus in prete t. ad d..
depositum is mandatum. Depositum tendit
saltem ad custodiam rerum alleuarum,man
dareum ad negotia quavis. Ergos ei, qui
jam alia negotia mea gerit, mav rim, ut rem meam seu mobilemseu immobilem custodiar, mandarum manci, l. S. I. 4. de praescriptis verbis. Ergo etiam,s tibi mandem, ut rem ab aliquo meo nomine receptam custodiat, itidem mandatum es, quia rem meam ab alio nomine meo recipere, ad mandatum nectat . non ad depostum, hoc es, quod Ulp
anus in l. I.& l. I3. h. t. dicit, quod mandatum his sit primus contra lux.
M Sed quis negaverit custodiam esse factum 'ουὶ Si Autor putat, deponeutem semper rem δε- positam in certo loco apud depositarium collocare, nec hoc perpetuum est, quin potiussapi me res deponenda traditur depositario, ut illam ponat ipse prohιbitu in loco tuto. d) Imo nec hoc universaliter admitti potest.
qui si enim res deposita sita si in loco satis
ruto, posca vero depositarius adium reparandarum causa locum istum aperire cogatur, rum sane non satis 'vetur incis, si rem depositam ibi remanere Anat, Ac ipse
eam antea ibi reposuerit, sive deponens. o Sed hune textum modo expuuimus aliter. D quemadmoIum pari. I. de oblig. quae recontrah. posit. 36. contrarium asseruimuri ita perspicere non liceat in quidprior doctrina adsentensiam Autoris conducat. quin Potius inverteremus argumentum, is inoetiam in rebus immobilibus depostum esse posse diceremus, quia depositarius rem immobilem depositam non tenet tir de loco in locum moveretquod hic nec potes, sed obligatur, ut eam relinq at ubi Ista est. In sicholis ultimo provoco adsibilium ad pari. I. adjectum, quod cerat conceptum: Contrariam
sententiam id est. quod F immobilia postat deponi. defendit Fruvet ius ad is h. t. n. 6. cujus rationibus probe noratis,facile pores responderisententia Auroris, quam ita accepit a li subachio quem confer ad T. h. t. th. Ir. Es vero Pluttir contra provocet ad ea, quae dixit in Institui ionibus eadem ramen ibi repetuntur, quae in pstione praefata sunt jam perhMlia notata, excepto potissmo argumen-ro,quodueit in jure nullum occurrat exemplum rei immobilis. vel depositae velfequesrarae,unde s Autor Pariter negat seqvsrationem rerum immobi
452쪽
lium. Uti vero in illo argumento negamus conse quentiam, cum infinitae res sint juri conformes, quarum in Dre Iustinimico non occuVruut exempla, ita putamus, nulli Ieculo, nee prodincia, lucognitas esse sequestrationes rorum immobilium, unde nee hanenurprater Autorem, quoIIciam, nemo de seques ratione rerum immobilium dubita νιt.
a. Definitur Seque: tr..tio de hac, ordine, ibi non fuit actuin, in a I'aulo: Depositum, quia a
pluribus tu solidum , certa con Arione cusolendum reddendumque traditur, in I. 6. b. t.
mobilis, an immobilis res st, veriun ipla vox Depositi & Reddendi satis indieat, non niti quae poni & reddi queant, esse materiam sequestra
A pluribus; Depositum in specie dictima potest
esse tam unius, quam plurium, Sequestratio non nisi plurium inteli igitur, L 17. h. t. Quia vix aliter instituitur, quam si de re aliqua sit controversia, d. l. ι7. 9 L No. de V. S. Et respectu illius eventus, uterque dicitur in solidum deponere, quamquam unus, qui antea solus possederat, factum deponendi solus obierit, isque tum solus deponere dicatur; si tamen alter te quoque dominum esse dicat, eoque volente depolitio fiat, uterque in solidum desposuist e videtur. & est sequestratio, Ly. LI. de Dol. 1nal. juncta L 7. g. l. h. Vertura si unus rem deponat, ut Tertio detur si hoc aut illud fiat, ea non est Sequestratio, sed contractus innominatus, I. ix de Procripi. Perb.
CERTA CONDITIONE. Qualis haec,
eus odiendum reddendumque, si inter nos judicatumfuerit, utrius ea res sit, d l. s. g. I. α quae docet, alias Conditiones accedere pote, nempe ut depositarius rem depositain vendat & pretium in eventum victoriae servet, ut illic est. Nec tamen a judicio solo, verum etiam ab eventu alio, suspendi potest redditio. ut alterutri in solidiun res controversa detur, si hoc aut illud fiat, eritque seruestratio, per haec siecta, certa conditione, quae uni generalia. Si plures rem communem depinant, non esse sequestrationem, docet Florentinus in L i . h. t. Quid ergo si collatam pecuniam duo apud tertium deponant, ut tali aut tali eventu, alterutri reddatur, quo nihil frequentius, an non erit sequestratio, quia communis est pecunia 3 Secundum Pauli in Les desinitionem erit omnino, quia licet ab initio communis sit peeunia, a singulis tamen in selidum reddenda ponitur. Non videtur igitur ad sequestrationem esse necessarium, ut de ipsi re deposita sit controversia. modo con troversiae causa res a duobus in selidum sit deposita : Quando igitur duo pluresve rem communem apud tertium deponuut, ut is eam suo arbitrio dividat inter illos, hoc proprie non est Sequestrationis exemplum. Creditores ita non raro instituunt, quando res debitoris sui, qui bonis cessit. aut non 1blvcndo mortuus est, Vendiderunt, ut pecunias inde reda his apud tertium deponant, quae ab illo secundum juris ordinem dividantur. Est depositum simplex cum mandato, vel potius compromisso deponentium. 3. Sed praetereunda non est sequestrationis divisio in Voluntariam & Necessariam, quae ut constanter ab Interpretibus tradita, nusquam tamen in
legibus , ut depositi subdivisio, nec plane ut divisio generis in species, proponitur. Uolimtaria quid sit, jam intellectum est Necessaria vocatur. quae fit impet io judicis; at haec probi hetur, quoties ex quolibet contractu pecuniamstulatur; Priaus enim debitorem oportet conPinci. I. un. C. de pro
hib. sequest . idemque de rebus, quarum restitutio petitur, adfirmatur in I. ult. C. de Rei Vind. M si
condemnatus ad restituendum, ab executione modum judicationis excedente appellaverit, eo casu res mobiles & fruetus immobilium rerum, sequestrari possunt, Ouom appell. non recip. Idem
fit de fructibus, quando pendente appellationis
causa, ab advertario populi tantur, Lar. g. ult. de appell. In favorem dotis, si maritus uxoris furiosae manifestissime in hoc est, ut di ilipet dotem, jube.
tur ea sequestrari, Laa. g. S. Sol. matrim. Reo criminis absente, res ejus, quae fervando servari nequeunt, Veniluntur, & pretium in deposito esse jubetur, c ult. s. t. de Requir. reis. Si colonus neget domino iundi jus & pensionem reditus anniti, neque sitisdet, in aedes cra, vel νω μελι αμucii publico, lite pendente, deponuntur, Lao. I. ι. C. de Agricoles Censit. Si cui aliae res, de quarum custodi i partes Convenire nequeunt, in aede deponuntur, aut apud tertium, L css. Famil. ercis ad evitandas rixas ct arma pugnae, L s. g.I. de Usi in quo respeetu puella. de cujus matrimonio certatur, etiam sequestrari potuit, e. ι . X. de sipons s matrim. c. S. de Resu.θα Si persona fugae suspe-
sta injus vocetur nec satisdctur, res apud Ollici-
iura, id est in loco ossicii publici, deponi debebit,l. 7. g. ult. qui farisae coss.4. Ex quiuiis locis colligitur. I. De rebus inam bilibus ni ouam depoliti, nec quidem sequestrationis vocabulum usurpari, quanquam moribus
453쪽
aliter obtinere videtur,ex iure Canonico, cap. I. Id
Sequestratione poss. II. Illam sequestrationem
non esse contractum, qui a sine conventione si adpetitionem unius, altero quoque invito, nec ideo
tequestrationem Necessariam esse depositi speciem; et Ii vocabulum Depoliti de illii quandi que Praedicetur e quemadmodum de ii susi ictu alias dictuin est, jus, quo dominus fructus percipit ex re sita, vocari quidem Usumstii milia, nec iamcn csse ieciem Ususseu flus, quae Servitus est. Quando igitur Depositum distinguitur in deeOstium simplex & Sequestrationem, hanc divitionem de voluntaria sequestratione capere par est; addito, sequestrationem, quae si judicis imperio. depositionem quandoque vocari, sed peculiari a contractu depositi alieno sensit. III. Se litest rationem sive depositionem rerum mobilium, a Iudice posse imperari, quoties evidens periculum alieni vel communis praejudicii, aliter cui tari non potest, ut ex inductione textui uri citatorum intelligitur. s. Hujusmodi sipposito casu, dicendum, qua libet res imperio judicis sequestrari posse, quantitates etiam, adeoque pecunias ipsis, non obstante prohibitione d. l. un. cujus sinctio sub exceptione talis periculi, quale praedictis legibus designatiae, accipienda. eujacius ad d. l. uu. pecuniae nullam Oumilio dari sequelli alionem , eo quod interverti nequeat, contendit: quod eli verum, quaanditi certae quantitatis debitor est sol
velido, ita ut pecunia ex ejus bonis redigi postii; veriun si debitor omnia sua bona dilapidet & ereditoribus decoquat, non est dubium, quin etiam eo cacu debita quantitas intervertatur; adeoque ju-lla seqRustrationis causi intercedat. Quis igitur probii ita: sicquei irationis in pecunia eucebis est 3 Quod in ea, cum si quantitas, perieulum inter e Gioni aut coiillictus, quod in aliis dat seque-ili itioni caiisa: a, iit sipra vidimus, tam crebroia i non veniat: quod aliter, si pecunia in corpo-a e certo hic α nunc extet, se habere inteli igitur. 6. Porro sciendum, prohibitionem illam esse accipiund ira de casti, qu Rcus ab actore con- entus, jubetur pecuniam petitam sequestrare Nam Mios dari posse casus, quibus pecuniae 1c- questratio habet facultatem, omnino dicendum. l .isi en ini cum pit ires creditores, pecuniam e bo- is debitoris sui redact. in apud aliquem depotiunt, ii et is ex ordine juris eam dividat, ii rc non sit proprie dicta sequestratio, ut iupra demoni: r. ariun est; quando tamen judicis imperio co-
suntur eam deponere, ut divisio instituatur, haec sine dubio est Sequestratio; vulgo Consignatio appellatur, quae vox notat omnem depositionem judicialem , tam quae ex voluntate privatorum, quam ex judicis imperio fit; pollerior contignatio est sine dubio, inquam, species sequestrationis, cujus fere tres species in FOio exercentur, per quas pecuniae sequestrantur. Una propter concursum Creditorum; Secunda propter acti O-nem ex chirographo ; Tertia solutionis causa. Prima species eu notis limi ix frequentissimi usus, quando Credit ares inter se congruere non POS- sunt, quo pacto pec unias, e boni, debitoris sui destitutis redactas, Partiri debeant, aut etiam quomodo ipsa bona lini distracturi, tum quidam ex illis adire solent Iudicem di petere, ut is decernere velit Cominusarium , cujus cura bona dii na-hantur, ιχ pecuniae secundum juris ordinem inter Creditores distribuantur; vel, inquam, si jam distractio communi consensu, aut a Curatore bonorum facta sit, in pecuniae sequestrentur, ordo Creditorum declaretur. & conseqtienter fiat distributio ; ita sere quemadmodum voluntate P. Diiiiiii fit in L Ly. LI. A GL mal.
nitum est, ne aliter quam ad depellendum evia dens periculiun fiat, adeoque NECESSITATIS causa duntaxat; qua in re non leviter in Foro esse peccatum, quid attinetheic commemorare, quod notissimum. pro scopulo fori a Credit ribus habitum, ac evitatum est; quanda vel hi jus rei experientia laudat sola constitutionem tunicae C. de prohibita sequestri pecuniae. quam stres fragilis ix obnoxia dissipationi pecunia, maxime quae ad plures indivisi per' inet 3 Primo igitur ii ii debet, neque potest, talis Sequestiatio judicis impurio aliter, quam cognita causa, fieri, vocatisque xauditis iis, quorum interest, utpote ciuia sumunt res sit praejudicii, propter impensis graves , ct conseqtientias damni iere inevitabiles. Proinde ex ossicio a Julice
nullo modo imperari potest; si sacta sit, is qui deposuit pecuniam, ab iis, ad quos de jure pertinet, conveniri potest, non secus ac si adhuc eam possideret, chura talis sequestratio suerit ipQ jure nulla,
454쪽
di ininutione manianorum, ut sit, conventus a Curatoribus pauperum, ad quos jure liquido pecu-iuae pertinebant, condemnatus est ad ibi vendum, quia tali Decreto Magistratus inserioris consi. gnandi pecuniam, a creditore suo, vel eo cujus interest, ignaro, parere non debuimet, parato contra remedio; sicut in Λrrest O, si Magistratus jusserit rem vel pecuniam detinere, nec intimatum sit Arressuin debitori, ille, qui rem pectinian Vetenet, non Ohllante jussit Magistratus, 1blvere po- teli oc debet ei cui Magistratus solvere vetuit; ut supra t.LArrisio reali. q. demonstratum est Facta decilio ante ferias Pentecos. ιδεο En causa Dc. Impses cumsoc contra Nicolaum Riactodum liae. Sic igitur capiendum quod alii tradunt, euin, qui praecepto superioris Magistratus compellitur ad deponendam pecuniam, esse immunem ab omni periculo, ut Scabinos Liplienses respondisse, tradit Behman. obf. Prassit. h. tit. n. IX. nis tale sit Imperium Supremi Magisratus, contra quod nullamjuris remedium instruipotuerit.
8. Praeterea non tantum ex officio Iudex sequestrationem pecuniarum creditoribus impera. Te non potest, Verum nec ad unius paucorumve petitionem eam statim decernere debet, nisi, reliquis auditis, rem aliter non posse componi animadverterit; Extremum enim .hoc remedium
esse debere, si is ex praedictis constat; Proinde, si reliqui Creditores auditi docerent,eos, qui petunt sequestrationem, nihil de pecuniis jure sperare posse, vel alias non habere justam a reliquis dissidendi causain, non est aequuin, ad illorum preces reliquis abnuentibus, imperare depolitionem apud Ossicium. Planeque ut prima pars ossicii Judicum esse debet. componere lites, id in hujusmodi causis tanto magis servandum, quanto res haec majoris pr*ejudicii, nec non comparata es , ut judices ipsbs in suspicionem cupiditatu adducem possit.
9. Saepe fit, ut pecuniis inter Creditores iam disti ibutis, alii par vel melius habentes jus superveni Ant,dc quidem antehac arte serenti vi captatoria consignationum, frequenter ita jus die uiri est, ut tali creditore ex postfacto petente consignationem, cloditoribu vel eis,qui pecunias praeceperant, imperaretur acceptu sequel trare apud orietum Commissurii, antequam cognitum esset, an petitor ius par aut potius haberet, vel se-c is ; . provisionein consignationis praecedere debere ita tuebam , ut duui de merito irae D.
nis disceptaretur, adeoque suit tempus, cum hic Stylus Curiae existimaretur, quo nihil erat iniquius, magisque contrarium sanctioni d. l. unicae. Idcirco aein rectissitne scio non semel esse repulsos, qui peterent consignationem, antequam de jure suo docuissent: Debent simpliciter utili hypothecaria adversus creditores jure posteriores agere, vel si ordo creditorum per 1e utentiam constitutus sit. petere debent inbertionem sui nominis intςr Creditores, ct restitutionem ab his, qui postremi in ordine pecunias abstulerunt. ut etiam observatur: Quemadmodum pleraque sequestrationis illius vitia tempori. bus inolita, diversis sere temporibus apud nos
emendata sunt: ut tamen his observationibus adhuc dum bene, si quid ad rem facit, opus esse
Secundam sequestrationis speciem diximus esse, quae fit post agnitionem chirographi; nam qui
manum sitam agnovit insta scripturam, qua consessio debiti continetur, actore petente, conde m natur ad provisionein consignationis, recupe
randa pecunia, si deinde se causam habere nocisolvendi, probaverit; qua de re non pridem egi mus ad 'Tit. de judic. n. SLPU. 7ιν.
Io. Tertia depositio Judicialis, sive Consignatio fit, ut inodo diximus, solutionis causa; αhaees fiat imperio Judicis, est etiam sequestratio;
Nec Judex aliter eam imperat, quam ad petitionem partis alterius; Si enim utraque pars consentiat, quod rarius aecidit, nou est sequestratio, sed depositum iudiciale. Petere solet hanc sequestrationem Debitor, aut Creditores Creditoris, raro is ipse, cui debetur. Debitor petit eam. duplici causa; Prima, quod etiam minus est De
quens , quando Creditor pecuniam idoneo tem pore locoque oblatam, non vult accipere, L st. C.
de Solui. juncta l. a. Λ Solui. cujus rei quis sit esse, tus, re quae requisita, diximus ad rit. In
curret deniaci locus ad. tu. Τ. de Solutionibus. Hoc ad praesentem tractatum pertinet, quod in rebus, ut omne depositum, modi libus tantum habet locum, in immobilibus oblatio sola judicialis
suffieit, ad Creditorem in mora constituendum, omnesque producendos effectus, quos in mobilibus habet Consignatio saeta post oblationem,
ut probat Faber ad libr. S. C tucio. def. 4'. III. Altera consignari otiis a debitore fictae ratio est, metus irritae solutionis. ob periculum evictioris,
455쪽
ct desectiun cautionis; cuius rei usus frequens est in emptoribus, qui soluturi intelligunt, alium tibi arrogare jua hypothecae, ususfructus, fidei commisti, aut simile quid, in rem venditam: Petunt, ut venditor hoc nomine libi caveat, quod si non fiat, hoc agunt, ut apud Ussicium judicis pretium deponant, quo legitime ficto perinde liberantur, ac si solvissent, a. l. '. C. de Solution. Quo autem legitime fiat illa contignatio. venditor, aut is ad quem pertinet solutio facienda, citandus est ea gratia, ut audiatur, si quid habeat, quo minus illam depolitionem pati cogatur. Alioqui locum habet alia regula; quod res inter alios acta, aliis non praeiudicet, L 0. de Re Judis. Proinde si Emptor contignaverit, non audit OV unditore, vel eo cui debetur, etsi judicialiter, contignatio pro non facta habetur, neque dubitor liberatur; sed denuo Creditori solvere cogitur,
ut i taedicta juris ratio dictat, ct saepe judicatum
est, nominatim in causa Epaei Oeges, contra Rit- sum Harhes, antepentecosten isso. Quod eodem modo intelligendum, Si emptor a Creditoribus Venditoris, aut ejus, cui pecunia debetur, compellatur ad consignandum pretium, quo ipsis inde solvatur: Vocandus est etialia Venditor, aut is cujus interest ex alia causa; nisi Creditores ejus lain pridem adversus cum obtinuerinteolidem nationem in eum finem, aut ille jameesserit Creditoribus, & Curator bonorum ejussit constitutus: quo casu non opus esse novis identidem citationibus, res ipsa loquitur.
ii. Nihil elarius est, quam quod ex praedictis
liquet, Sequestratione in necessariam non esse contractum, nec adeo Depoliti. quod consensu& RE contrahitur, speciem I esse tamen Depo. situm, voce latius sumpta. Eli & alia Depo. sui species, quae excedit noti mos Depositi terminos quando convenit inter Partes. ut non res ipsa, quae est deposita. sed tantundem restituatur, t a . h. t. hoc enim propius a natura Mutui abest, L a1. g. r. h. t. Unde sectum videmus, ut vernaculo in usu Mutuum etiam scenebre, honestiole vocabulo, Depositum appelletur, quamvis tam ab initio, quam in fine, suerit ac sit Mutuum. Sed est illius naturae Depolitum in Mereatoriis ei vitatibus usitatissimul n. ut Publico loeos Baueam vocant deponantur & custodiantur pe-TIT. III.
cuniae, non ut in iisdem corporibus. sed in eadem1umina reddantur ; quanquam in certo ct in optimo nummorum genere consistit permutatio ;quam perscripturain, ingenti di necessaria commoditate. Mercatores exercent; haud temere
tamen alibi, quam in liberis civitatibus, non aeque in regnis, ubi publicas habere baticas nimis periculo tum , ct imperiis regiae prodigentiae ac egestatis Obnoxium foret. Est autem illud Depolitum , utcunque irregulare, Contractus tamen,& quidem bonae fidei; idcirco post iii rati usuris obnoxium, ae L 24. ad quas ex eade in causa tenentur Secretarii, & quilibet ministri publici, apud quos pecuniae sequestratae aut a partibus depositae sunt, ut in Hollaudiae Curia
judicatum testatur Grinneweg. adl. 4. C. h. t. Cutiaeque nostrae, quod 1ciam. non semel idem placuit.
Ia. De actione Deposti. tam simplicis quam miserabilis, di recta & contraria, nihil addendum habemus ' iis, quae dict.i sunt ad Infit. nisi, quod
de re a pluribus deposita monet Ulpianus, singulos agere non posse depositi, quam praestita cautione pro partibus reliquorum; alioqui rem in aedem elle deponendam. l. t. s.fl. Depositi. quod etiam de pluribus unius de politarii heredibus adserendum. Ideoque si depositaritis uni totum solverit, reliquis icnetur, α habet regressiun ad. versus eum, qui totum accipit, juxta quam a Sca. hi nist,ipsiensibus resi=onsum esse, tradit Behman. ad h. t. obs pract. n. s. Idem recte observat.
etsi hodie Depositarius, ob dolum in deposito
commissiim. usumque rei depositae lucrandi animo factum, non teneri de Furto, scribat Grcene. .egius ad M. 6. Insit. de Tut. idque inulta auctoritate probet. tamen si res depositas dolose conissum ferit, nec eas restituere possit, eum criminaliter haberi & puniri posse , n. O. ad h. t. quod negotii momentum & publicae disciplinae vigor, sine dubio flagitat ubique servari. Idem
judicandum de eo, quod Gmaene 'regius ad c io.
C. h. t. negat. damnatos ex hac causa infames fieri. Si perfidia insigitis in hoc contractu adnaissa sit, procul dubio infamia damnatum sequetur. ut Lipsienses respondisse , testatur idem ad tit. de His, qui nor. in m. n. St. Quae fuit veterum observatio gentilium, de insigiti perfidiae tu hoc. IdeY nostro Iure hie addi meretur foeminam ex deposito plenissime non teneri ,rus cum Curatore id aeee perit, secundum Schilli ad r. 3I. f. s. Dissent. tmen CMPZOU. dec. ι ι. n. I.M.
456쪽
contraelii turpitudine. apud nos evilescere non
debet. De pristinis Christianis tellatur Plinius in episae de inquisitione Christianorum ad Tra-janum . illos in occultis suis conventibi's . inter alia se obstrinxisse, Deposito non abnegando, tanqua in execr.ibili imprimis n.igitio . lib. X
epist.s7. Perditissi ini est hominis, ait huc de re cicero, simul s amicitiam dissidere, ue falυ-
re eunt, qui laesus non esset, nisi credidisset. pro Rose. Amer. I3. Qualis in sequestrem actio detur, quaeri ut in re ancipiti, videmus, licui multos indicat discrepantes D. Wissei b. ad h. tD. th. V. Sed ambigere neminem patitur Ulpianus, cum, In sequestrem Depositi aetio competit, ait in cf. g. r. h. &Pomponius, cum jequestre, ait, recte agetur Depositi sequestraria actione, L 12. I. I. Ulpianus idem dat actioneinde dolo & praescriptis verbis, in Ist. I.I. dedo mal. quo textu saltem inspecto opus est ut respondeatur; Nempe, si conditio sequestrationis, adversarii fraude non impleatur, quia tunc sequestraria cessat, adversarius de dolo, sequester praescriptis verbis tenetur. Haec ita de sequestre voluntario traduntur in G. E. Necessarius qua actione teneatur, nusquam memini traditum, utique Depositi in eum non datur,
tam quia non est Depositio contractus Specieb, ut antea probatum, quam quia nihil actum est infer Sequesti em, S eum ad quem res pertinet, ut quo invito facta suerit siqnes ratio. Λdversus hunc igitur, si rem non restituat, ossicium Judicis implorandum, quatenus ipsa Sequestratio ex Judicis ossicio prosecta fuit: Cui proinde quamdiu apud illum durat, obnoxius manet. Si ante finem litis. aut existentium conditionis exonerare se velit loquelleri tam necessarius quam voluntarius, Praetorem adire debet, a quo tamen non nisi gravissima de causa, permittetur ei deponere sum
sceptum semel ossicium, d. Is . ult. h. t. Quod
quaeritur, an oblata cautione finiatur seqties iratio, facile respondetur, id non fieri, nisi quando ob inopiam cautionis est facta, L . ,. vlt. Oui satirae cos. alioqui finem litis, existentiam e ditionis, & contrarium judicis imperium esse expectandum, per ea quae de causis faciendae sequestrationis Iuperius dicta sunt. Caeterum contrariam Depositi actionem Sequestro dari, scilicet voluntario, res sponte loquitur, Wisienb. th. ain. quod ad necessarium analogice producendum , quatenus nemini Ossicium suum debet esse damnosum, L s. s. s. de Furt. Quaestionem an Sequester possideat ad tit. de Acqvir. poss.& si quid praeterea super Deposito ad alias portinet Rnbricas, suis id locis videbimus.' Merentur equidem conferri in hanc rem, quae II. Gundi ingius in Gunaein iam1 suis P. II. n. δ. de poena denegati depositi commenta tu docte, ut solet,&ex humaniorum literarum penu depromta copia. Poena
fuit Lege XII. Tabb. dupli, praetorio jure infamia, & in miserabili adhue dupli, cuius rei rationem hane
tradit doctissimus vir .9. quod depositum abnegans fiduciam egentis acceptatam fallendo gravius peccat. quam commodatum non reddens, qui son egentem decipit. Verum enimvero hac ratione conveniebat, commodatam rem egenti non reddentem,aeque graviter puniri, quod eadem, & ex eodem tante,indigentia puta, sit laesio. Substituerem adeo, aut saltem iungerem indigentiae, solent enim fere ab egentioribus eum lautioris fortunae hominibus celebrari deposita, summam laedendi facilitatem, et qua graviori nota nequam absterrendi erant homines. Clam & semotis arbitris deponi soler, deponitur id, quod deponens amat, in pretio habet, fortunarum suarum caput, & arx, deponitur apud eum, qui hactenus inter amicos . simulatum tenuit principatum. Hoc dc Cicero, rerum ejusmodi haud incuriosus, innuit: fa L eum, qui Iasias non esset, nisi credi iussit. Apud nos bona sequestri neeessarii, sive iudicialis, hypotheeae nexu obligatae censentur iis,quorum peci nia aut res judicialiter depositae sunt ex tempore depositionis. O. P. S. t. o. pr. se . in denta alit mri Depo sitis judicialibus trid necessariis abcl'. te. P. 1. C. H. ar. I. seraer. CarpZ. ad eanae des 113. Ricliter a pris. Cred. e. s. n. II. cum alias deponentes, si res deposita non extet, tantum inter personaliter privilegiatos Ioeum suum sortiantur. d. C. d. H. Tu. v. O. P. S.
457쪽
I. Remigio ad partem primam. II. An Mandatarius alii rufus mandareolae per Substitutum res age, epos P. III. Usus ejus exemylo rei judicatae Melariatur. IV. Tr.msitus ad CusAnem sive Mandatum in reni δει aui. V. Cusiones qua forma flant. VI. A quibus. VII. uaenam actiones cedi prohibeantur. VIII. De Cusionibus Necessariis. IX. υuando facienaa cessio. X. Ouis ejus sit effectus. XI. De Cambis. censio tituli de Mandato, quain habuimus in Parte L pag. G . constat his partibus; Definitione. quod sit Conventio, qua quis
rogatus alienum negotium gratis administrandam suscipit; Divisione, quod sit generale velasteriale, ubi Quaestio, an mandatum generale bene dividatur, in simplex & eum libera. In expressum&Tacitum. In judiciale&Extrajudiciale.
In rem suam vel in rem alienam. In rem suam esse, cuin is, qui titulo proprietatis,ut est Emptio Venditio. Donatio, in solutum datio, similesque, habet actionem. eamque nomine Mandato instituit; Etiam cur is, qui habet titulum Proprietatis. adhuc egeat Mandati, expositum fuit; item cur aditones*jura penitus directeque transferri nequeant; quem articulum et ii abunde illic ex. Ddicitum dederimus, ejus tamen est momenti copiaeque, ut heic loci recentem nobis agendi materiam sit praebiturus. Sed fuit in loco praedicta adhue alia divisio Mandati in quinque species, quod sit vel solius Mandantis gratia. vel Mandantis &Mandatarii, vel aliena tantum gratia. vel Mandantis & aliena. postremo Mandatarii alienaque gratia. Deinceps actum de Mandato contra donos mores; de praestatione culpae in Mandato. de actionibus Mandati, deque modis, quibus Mandatum solvitur, & postremo, quatenus Mandatum pecuniariam recipit praestationem salarii aut honorarii. a. Hoc loco addendum videtur, quod de Stib. stituto a Mandatario constituendo, habet usum observasionis. Auctor est Ulpianus in I. g. s.f. h. t. Si mandatarius mandata negotia rursus alii mandaverit, eum contra Sithstitutum habere Mindati actionem, & ipsum rursus teneri primo Mandanti: quod locum habere docet in Manis dato ad negotia. non ad lites, in quibus ante litem contestatam a Procuratore, non potest alius Procurator constitui, qua de re diximus ad tit. de Procurat. Sed de locatione condiictione facto. rum, idem quod modo de Mandato ratione Suhstitutionis. traditur in I. 43. in pr. D. Locati. cui adjungi potest l.s. g.I. de A iniser. Tut. Nec videtur esse necesie, ut distinguamus inter negotium majoris intuorisque momenti, quasi in majoribus opus esset pnae via Domini permissione; ut hujus ope distin stionis amoliamur objectio. nem. quae est in L N. g. a. de diverss temp.praeseripi. Ubi tradit Venuleius. adimplendam usuis capionem prodesse temporis accessionem, quo venditor possedit, velis. qui mandavit vendi; Quod si hie alii rursus mandaverit, tempus, quo lite substitutus possediti non aliter ad usucapionem prodest, quamsi Domintu Mandatario Eum rem alii mandarepermiserit. Primo ad hanc legem dicere licet. ab accessione temporis in usucapione non sequi illam substitutionem aliter sie.
ri non posse. quam si dominus permiserit; faeile etiam est uti responsione Accursit, qui τοpermiserit, non de speciali ιχ expressa concessione. sed illud accehit pro passus est. Utramque responsionem I masius hoc Scholio comple
Non male Accursius, ad verba d. l. Is quam si id ipsum Dominus ei permiserit,notu: Iemper autem concessum intelligitur, nisi sit prohibitum. Praeterea ibidem demisso Domini non tam ad validitatem contractus requiritur, quam ad accessonem possessionis. de quafrustra quaesis institueretur, ni icontractus subsiseret.
Plane si interiit mandantis, hoc est,si per substitutionem Mandati dominoque negotii damnum sit illatum, vel lucrum interceptum,hoc casu Mandatarius; qui Subili tutum dedit, sine dubio tenetur, quod tamen ad tertium non p.. . tinet: nec utique ad Subititutum; ille propterea non tenetur mandanti Primo; si modo bene ges-1orit
458쪽
serit hoc. quod ei a substituto mandatum fuit. Λctiones dantur inter primum Mandantem remandatarium, item inter mandatari uin & Substi.
tutum csi h te substitutione bene defunctus sit,etsi
mandatarius male substituerit, ipse tamen ad fidem sui mandati duntaxat obstringitur, per d. l. S. I. I. s l. I. g. s. vers. Ouid tamen de Exercit. arii. g. Quo usus & momentum hujus rei melius intelligatur, reseram facti speciem notabilem, de
qua meo tempore apud Supremam Curiam illa. gnis animis disceptatum & duabus instantiis, una Revisionis, anno icta. judicatum est. Albertustio J. U. I r. cum uxore, venundabat praediuin
Rii pense auetione publiea. Licitatione facta.
qua ex more, non una vice peragitur, ad excitandos emptores pretiique intentionem provehendam, ut arte vulgata fieri solet, mandaverant MNarda Notario publico. ut is secreta quam ma xime ratione in singulas agri mensuras librales, quae dicuntur, adjiceret octe nos florenos aureos. Warda rein ita administrat; ut iple per se quaternos flore nos adderet, Secundo, Viro speetato& Venditorum propinquo, mandaret, ut is alteros quaternos adjiceret; quo ita odio florent.taavam mandato Venditorum, explerentur. Venitores substit utionis ejus oc mandati secreti quod Secundo erat datum, ignari, cum putarent, ultimos quatuor flore nos a Secundo nomine proprio esse adjectos, praediuin in ejus nomen addicunt, manu per famulum publicum, ut moris est,
stipulata. Cum hoc Secundo postridie in notuisset, ille confestim adit Venditores. seque vi mandati ab ipsis cum Warda contracti licitationem auxisse demonstrat, quod a Warda confirmatur. Venditores ea re perturbati ,redeunt adlicitatores praecedentes, qui proxime in Da wardam scripserant. Sed cum hi per addictionem Secundo factam, se liberatos esse contenderent. Venditio in irritum cessit. ingenti detrimento, - per secutam rerum immobilium vilitatem. venditoribus deinceps hac vita defunctis. Curatores nepotum, reiu aliter considerabant; Existi inabant. Secundum, qui sine mandato Venditorum licitatus erat, suo nomine teneri; Wardam mandati fines egressum non potuisse, Venditoribus ignari secretum illud augmentum partiri aliumque sibi substituere. Suspicabantur etiam, Se cundum cum Warda collusisse, ut praemio. quod maximo licitatori datur, ambo potirentur. Cum autem Warda interim soro cessisset, nec ideo ad versus ipsu in Mandati posset agi, Secundum ut
emptorem conveniebant. . Pro hoc militabat ea.
quam diximus, ratio. Se ad aliud nihil teneri, quam ad fidem substitutionis dc mandati secunda. rii praestandam: Venditores fateri. se mandasIelicitationis augmentum ad octo storenos; hoc
mandatarium suo arbitratu executum esse; In eo si peccasset, habere Venditores actionem contra suum Mandatarium, nou contra Substitutum, qui fines sui mandati minime erat egressus: ne se alienae perfidiae aut inopiae succedaneum fieri debere; Collusio autem fraudulenta non probatur. Quamvis haec sententia a praedictis textibus & juris rationibus, non videbatur abhorrere. paulo tamen pluribus suffragiis Secundus suo nomine, tanquam emptor, bis est condemnatus. Plures usus dc casus ad mandatum spectantes habet D. Bethmann ad h. tm. 12. Deqq.
4. Reliqua de Mandato, petenda ex praedicto Institutionum titulo; Sed actionum Cessio, t sive Mandatinii in R E M SUAM, de cujus natura illie haud obiter egimus, tanti est usus, ut pleniorem postulet expositionem, quae his capitibus constabit: I. Qua sorma cessio fieri debeat, a. Aquibus fieri possi, 3. Quae actiones prohibeantur cedi, 4. Decessionibus necessariis, s. Quando fieri possit. 6. Et quis sit ejus essectus. Quos
articulos antequam exequamur, monendum est
obiter, ex hac actionum cessione. Mandatarium, quod res ipsa loquitur, fieri dominum rei manda. tae scit extra judicium; um alioqui nullus Procurator fiat dominus negotii, iii si per litis contestationem,l. 23. C. de Procur. quod in hodiernis Pro. curatoribus ad litem publice consti tutis, non habere locum oupra ad Tit. de procuri pag. με. σseqq. demonstravi inus. At hoc paulo pressius adhuc velim adverti. contra quod Thianasius in Schol. pag.87. collocavit, moribus hodiernis uvialos Procuratores, seri dominos litium; Id enim det Ad hane doctrinam ex Iure nostro novissimo notandum, cedentem, debitore cesso hoc ira volente, ad praestationem juramenti tam calumniae quam principalis teneri, nee admitti ad illud cellionarium in vito debitore, nisi quoad propria facta; secus est, ii cedentem mori contigerit, aut abesse Se in aliis re gionibus degere, quo casu cessionarius vel de eredes irate iurabit; heredibus cedentis, nisi sors in de ue ritate jurare queant, penitus est parcendum. O. P. S. E. I. F E. Tu. ιλ. I. L
459쪽
privatis procuratoribus, qui amicorum rogatu lites movent seque ut Mandatarios gerunt, nullam habet rationem, cum quicquid de Procuratoribus litium jure civili proditum legitur, ejusmo 'di mandatariis exaele conveniat. His adde, quae dicta sivit ad eundem Tu. n. 17. s. Quod ad sol mam cessionis, sive mandati in rem suam,attinet, 1citum est, hoc duabus constare partibus, titulo pr'prietatis, ut est venditio, dona tio, solutio, similesque, S mandato. Per titulum proprietatis. Ductus re emolumentum actionis transit in cessionarium; quod tamen non impedit, quo minus ipsuin jus cessionis penes cedentem maneat, ut ad Ins. h. n. a. σ3. declaratum est: Unde sequitur. qualitatem actionis institu- 'endae, ex mandato proficisci debere. per quod Cessionarius procurator in rem suam fit,ac ita nominatur. Quando igitur forma cessionis est perfecta, tam pioprietatis titulus, quam mandatum,
exprimi dc collocari debet; Proinde, si titulus, quo in rem suam sit hie procurator, sit omissus, pro cessione non potest haberi. Nec adeo susficit, in instrumento scriptu inesse, quod actio
cedatur, alienetur, aransferatur, sed titulum specialein opus est nominatim addi, cum alioqui
cessio sit ipso jure nulla, per L as st .de Prob.
ct quae diicta sunt ad tit. de cinae Ana earin n. 7. quod de actionum cessione specialiter est cautum,
Stat. Vrs t. Mart.I. quo loco tamen ol, crebros populi innocentis errores, non est praetereun
dum, quod Sanditis habet Tract. de AcI. Cesse. a. n. 7. S. e praesumptionibus re circumstantiis
Ferum ac per narum, tituli desectum ita posse suppleri, ut non expressus intelligatur. Deficiente mandato, valebat quidem actionis venis
ditio, ct in solutum datio, sed actio inde nulla
moveri poterat, donec utilis actionis commento factum est, ut mandati desectus minus esset noxius actionum cessioni, qua de re dicta non repetimus ex eod. tu. u.I. Hinc etiam colligitur, eum,
qui exhibet instrumentiam, in quo scriptum est, debitorem proinisisse, quod soluturus esset cuili. bet ejus instrumenti legitimo exhibitori, do iure. Isten toonder deses. ut vulgo loquuntur, hoc ipso non posse haberi procuratorem in rem suam; cum desit ibi, non pars, verum integra cessionis
forma, tam titulus, quam mandatum; nam PrO-
mi illo debitoris de solutione facienda legitimo
exhibitori, ipsum quidem obligat. sed non tollit
qualitatem cessionis ιχ autoritatis, quae inter cedentem & cessionarium vertitur; quod etiam peradditamentum legitimi exhibitoris satis indicatur; nec enim sciri potest, au sit legitimus, nisi causa in exhibitionis probet. Praeterea ex hoc duplici cessionis membro sa-cile sciri potest, an ad lignatio sit etiam cessio Cum eniti haec fiat per simplex mandatum sine
titulo, manifestu in est,in ea sormam cessionis non
reperiri, sed respeetu debitoris, cujus oneri esset adtignatio, nihil est quam, ut apparet, simplex
mandatum. aut instrumentuin, vel nuncius, per
quem solutio peragitur, adeo ut perinde sit. utrum ad lignatio fiat hoc modo, Mando permitto illi aut illi ut a Cisjo centum aureos mihi ab illo δε- bitos accipiat, quos profoliιtis reputabo. Λ ut aliter,rogo te Cais, ut velis Titios Pere mirum aure os Ic. vel denique si per modulia apochae fiat mediate, ut hodie trequens ullis est, Accepi a Cajo permanus illius aut illius, centum aureos, quos Cujus mihi debιbat Uc. In his formulis, quae continent modum adsignationis hodiernum, res multum abest ab illa bimembri actionis cessione, quam diximus, etsi verum sit, vix unquam adsignationes dari, nisi per consequentiam mandati in rem suam: sed hoc praecessisse oportet i litelligannis, ac ita velim capias, quod nos pos . h. t. ex quod Sandius habet a Tract. c. a. I. ult. adsignationem, titulo licet carentem, pro cessione actionis esse habendam. Teneamus ergo, desectum tituli facero, ut mandatum in rem suam sit nullum ; desectum mandati cessionis instrumenti stylum magis deformare. quam de essectu ejus aliquid detrahere, postquam e translatione sine mandato dari utilem emptoribus aliisque proprietariis actionem, constat ex L 1119. de Pin. l. 7. C. de har. vel act. DemL S. C. de Legat. IG.
C. de Donat. La. C. de O.s A. Denique & hoc observandum . ab istis mandati in rem suam membris pendere judicium, quod saepe veteres
practicosaeon sudisse animadvertimus,quando directa, quando utilis a procuratore in rem suam instituatur actio. Directa est, quando cessionarius profitetur mandatum, sive nomen cedentis ponat
in fronte libelli, suumque mandatum exhibeat, vel etiam suum nomen praeponat, addita qualita te mandatarii, vel procuratoris in rem suam:Uti-' Cum hoe loco merito comparanda sunt, quae illustris Gund lingius aeeurate tradit in adlinoams suis Part. Gn. a. cui Litulus: Persena seu iama Procuratori in rem suam detracta.
460쪽
lis actio est, quando mandati nulla fit mentio, sed tituli tantum venditionis, donationis, similisque. Quid si generalis sit titulus translationis, aut cesssionis, ut plerumque sit, hoc modo; Titius pereessionem G translationem jus crediti nactus a Ca-jo petit a Sempronio P adhuc erit utilis actio: quae res ad usuin & effectum liujusce negotii non leve
6. Personae, a quibus fiant cessiones. ex duobus illis membris similiter intelliguntur, sta tales, qui mandare S alienare possunt. Ergo, quibuscunque res suas alienare prohibitum est, di qui se aliis obligare nequeunt, hos quoque cession is incapaces haberi. per se patet; Unde in cessionibus
actionum quae ad minores cx Ecclesias pertinent. eaedem sere solennitates requiriantur. quae de prohibitis bonorum alienationibus, eorum respectu, proditae sunt legibus, probante Sandio d. c. a. g. ra. s. Speciatim Tutores & Curatores. prohibentur accipere cessiones a pupillis & minoribus, vel adversus eos, Nov. 7a. c. i. ubi & ratio, ne Tutores pupillorum jura sibi obliquis artibus vendi.
cent, quod ἐράσμ ιον πραγμα, rem Vocat amabilem Caesar, d. Nov. c. 1. Sed haec prohibitio non spectat ad parentes liberorum suorum tutores, quia non cadit in illos tam sinistra suspiciores pupillorum in se derivandi, arg. Auth.Aa hac.
C. Ouanae muI Tut. . quanquam sane pater a
filiolam. nihil cessionis accipere potest, propter vinculum & unionem patriae potestatis, i Actio. nes 7. de 9. s s. Recte etiam producitur haec
prohibitio ad Procuratores & Advocatos, ne cessiones a suis clientibus accipiant, nec pro parte, nec multo minus in totum: nam pactiones deo uota litis sub plena infamiae Λdvoratis interdi. ehae . nihil revera su ut aliud, quam cessiones retranslationes actionum; quae si pro quota li tistam graviter sint prohibitῶ, multo magis translatio totius vetita erit ac nefaria. l. K si. 2. C. de Posut nec minus proclive Dret Λdvocatis eum in modum intricare lites. & fatigare clientes, ut nuIlo negotio illos ad dainnosas cessiones com-
rellere possent, quam Tutoribus. 7. Sequitur materia cessionis. de quibus illa seri queat actionibus. aut potius quae cedi prohi-heantur ; nam quae non prohibentur. eas posse cedi, dictat regula tralatitia. Nec tamen deest
positiva nota, qua dicimus. omnes, qua commodum cedentis pecuniarium continent, eeri posse
actiones. at exceptis iis, quae rationem habent meis re persionalem, non egredientem certas personas.
Secundum hanc regulam cedi possint cunctae tam in rem et quam in personam actiones rei sic. persecutori remedia quoque possessbria, uec restitutiones in integrum, modo haec ultima nominatim exprimantur, quia sicut generale mandatum non sit 1ficiat ad petendam alieno nomine restituistionem, ut ex L 's. s. ult. de Minori probatum est. tu. de Rest. in int. n. K. Sic etiam cellio live mandatum in rem suam. generalibus verbis non sum-ceret, quo loco tamen addi velim, praeterea. quaed. α K. collocavimus, quod si de speciali mandato dubitetur, remedium a cautioue de rato peti Posse. l. 21 h. t. quod tamen non prodest. ubi certum fuerit. deficere speciale, nee aliud quam generale mandatum de universis bonis reperiri. ut in specie rei judicatae, quam tuae mes comme moravimus,usu venit: ne quis hanc limitationem a nobis praetermissura, jus ibi collocatum inutare potuisse, arbitretur. Porro criminales accusatio nes. Omnesque publicae exactiones, cum sint in nullius patrimonio, cessionein non recipiunt, uti nec injuriarum actiones ob eandem rationem, requia respectu mere personali constant. Eadem Obtinet ratio in querela testamenti inofficiosi, inrevocatioue donationis ob ingratitudinem, actione, quae datur parenti vel patrono contra fili uni χ lihertum, ob in jus sine venia vocationem, & se quae similes occurrant, de quibus ad tit. Inst. de Perp.s te . a I. n. s. Huc etiam pertinet jus hereditatis fideleoinmissariae, aut etiam singularis fideicommissi certis personis restituendi, quia tum praesens posse sisuccessori suturo & per vetus testamentu in ad fideicommissum vocando per cessionem in alium praejudicare nequit. sed quatenus praesentis posse ris jus sit duraturum. eatenus cessionem ab eo factam valere, nihil est
quod prohibeati Notatum est etiam, ius προ ιμη-
σεως ratione sanguinis aut vici nitatis non recipere cessionem, tui nec servitutes reales. quoniam
haee jura certis personis aut praediis a lege sunt anfixa, ut inde nullo modo separari queant; ne servi. tutes quidem personales in extraneum, hoc est,iix alium quam proprietatis dominum, cedi posse, docet ustinianus in spen. I. de Ira . de quo nos egimus in Parte Lpag. Us. Denique, nec litigio. t Adeoque & Hypothecaria cum omni Hypothecae iure, in qua tamen Hypotheearum cessione, iudietalia contensus pro dimidiatis sportulis repetendus est. O. P. S. E. I. N E. Tu. I a