장음표시 사용
441쪽
inum mulieris, quae in solidum se pro marito eum suis bonis obligaverat: Pars dimidia tantum est adludieata propter desectum sorniae α testi-uin; et si nonnullis Dominis ita videretur, iuris. iurandi religione desectus omnes solennitatis stipis
piari. Sed obtinuit praecedens ratio, α Senio. rum adseveratio, hane esse ab antiquo Curiae praxio. ut ad reny nctationem Auth. Si qua mu-Iter pariter & jusjurandum dc sorma publiea, sanetret teste; dtintaxat rςquirerentur. Actum in causa TJenti Hanon cum De. contra Romment Dolis eheris, cui se adjunxerat Nicolaut Raeris, ambo in q. q. ante Vigiliam Hii adragesimae i68o. Sie etiam suriseonsultos Lipsienses respondisse, se- eundum Constit. Elech. partis a. Const. res notat Bechman. ad h. t. obf pract. n. N. is. Alia est ratio Constitutionis ind. I. antiqua. U. C. h. t. quae requirit publicam sormam, ct tres testes in vulgari intercenione; aqua merito distingui uir Coniugalis, ut longe periculosior, pro sexus imbecillitate. Quare in illa vulgari intercessione .desectus testituat iuppletur per juramentum, ut deeisum est apud Sandium in d. tit. des s. Hoc eui in satis in eo continetur, quod Sandius antea doeuerat, & nos aliquoties diximus, instrumenti
publici somnam & testium praesentiam jurejurando suppleri, quando et si omissa in intercessio:ie
muliebri, quae non fiat pro marito. nec enirn aliud est in L I. u. Tainet si illa desinitiones. abusus est D. Nauta in sua decisione m. m. ad probandum judicatum, quod ipse Commissarius C riae dederat, inter Creditores, Bernardi vaei σAnnae Schellingerae. qua deciderat, mulierem. quaesto viro intercesserat, in privato instratinent iis ne testibas. sub renunciatione Scti Uellejaniinurara. valide teneri. die δ. Julii Is r. provocat ad Sandium. male, nisi valde tallor, intellectum.
m. Praeteretinda non eli hoc loco alia freque n.
tis usus Quaestio; Quando mulier intercessit pro viro, Hirsorma debito renuileiavit Senatus-C. Velleiano, mim quid tune adhuc nil possit bene. seio Authentieae Si qua mulier. Dicendum est, si
renunciatio Velleiani facta sit in ea forma, qua re. nunciatio Ruthentica fieri debet. tune nou esse dubitandum, quin mentio Velleiani SCti eomprehendat Autlienticam, quae pars est & aerestio facta Senatu Consulti. venim si mulier pro Uiro intercedens, sine jurejurando tribusque testibus/utervenuit, non potest fieri, ut renunciatio Vel-
leiani generalis saciat. quod specialis renunciatio
Authent. Efficere non posset . ut demonstratum
est. Quare igitur talis renuneiatio simplex Vebl ejani non trahitur ad Ruthenticam ideo quia diversa remedia sint ὶ Non certe. Verum quia requisita, quae in expressa Λuthenticae renunciatione debent adesse, ab ea, quaestib generalibus verbis renunciationein Authentica complecti tur, non abesse non possunt, quod velim teneri ad ea, quae Sandius habet d. dess. recte intelligenda et applicauda ad usum. Caeterum, renunciatio legitime facta, mulierem valide ae insolidum obligat, etiam quod ad bona, quae sorte non detulit ad maritum; Nu9quam mi in legitur haec limbiatio. oc persona obligata. in res ejus omnes agi posse, tralatilium est; et si aliter respondisse Lipli. enses. sorte ex ratione juris municipalis, notat Behman. ad h. tit. Obfract. n. U. et . Postremo ad canitis cessantis Se i. reserri potest hie ea sus; Si mulier. quae contra Senatus C. Mdejussit, heredibus suis injunxerit, ut fidein suam liberarent. ae creditori ex bonis suis solverent; Etsi enim heredes ex mulieris persona uti posse Velleiano benefieio, satis constet ex I. M. C. ad SCVHV. nihil tamen est. eur hae in parte volu tati
ejus contrariae parere ncin debeant aeque ac omni
bus testamenti Praeceptis licitis aenonestis, Sand. I, , 7. Est alioqui in heredibus liquidior distoquentior hujus heneficii usus, quam in ipsis mulieribus intercedendi reis; quas pudor re conseientia proprii facti sepe retardat ab usu privilegii . adversus expressa in voluntatis suae declarationem ; quae ratio in heredibus ex alieno facto interpellatis, non movet tantam dissiculta
m. Sed dices, an igitur mulieribus salva conseientia non licet uti Velleiano 3 Distinsuendum puto; si ealliditate, blanditiis. reverentia mariti. aliorumque, suave imbecillitate et imprudentia ad intercedendum adductae sunt. videntur salva honae conscientiae tessera, 'ris publici. quod ratione probabili subnixum est. Lenesciiun adhi- bere posse; non etiam, si deliberato consilio de
determinata volni tale amicis succurrere volu
rint ; idemque de Senatus consulto Macedonian constituendum: Plenius hunc locum, ut Com. munem, tractavimus nQuaestione de obligatione
442쪽
I. Remi D ad partem primam; quid dimerat a Reconventione compensario. II. Rer, qua est ensentur. debere eo tales, in quibus nudam inaequalitat. III. Debere etiam eo liquido, non controversa debita. IV. Nec operari Compensationem. nisi ab eo tempore, quo debitum vere Iiquidum esDctum. V. Non Compensari. quod tempore judiciiIure peremtum est, etsi olim tempore mutui debiti validum fuerit. quod exemplo declaratur. VI. Idem prinus demon-srat in ad usum, remotis. qua objecit Thomasius. VII. Genera debitorum, qua non eom. pensantur. VIII. suatenus in publicis debitis Compensatio locum habeat. IX. Nemi. nem posse compen re in causa aliena. X. Procuratorem in rem suam tam facere, quam M. Pati compensationem eis . quod redor, aut cedenti debebat. vel debebatur. XII. Hiam quod post remnem debebat, debere coepit ante intimationem te nis debitori δε-
etam. XIII. 2uid si facta fit post in jur vocationem c o, s dein Compensatio Objiciatur. XIV. An cessi Compensatio adversur resonarium, qui habuit Lypothecam generatim in bonis eedentis ante cessionem. XV. An aliud jurir in tersione necessaria.
XVI. sius sensu in deposito is involam cesset Compensatio. XVII. Cases alii cessantis
Compensationis. ΜAteriam de Compensationibus occupatam utrimque debiti gnarus, petit a Cajo eentum au. ad tit. Inst. de Action. n. v. p. 4 4. more hi - reos, quia novit alteros centum cum iis, quos ipse jus instituit recensebimus. Habuimus ibi defini- vicissim debet, a primo statim momento, quo su-tionem, quod sit debiti serediti interse contri. um debitum est Ortum, suisse compensatos & ex. butis; explicationem, quare oli in in actionibus tinctos, ergo non Compensat, hoc est, actum ali- stricti juris non obtinuerit. quomodo fiat ipso ju. quem Compensandi non instituitis dab initio m regi denique in aetionibus restitutoriis quo pacto nu1Petit. ut Paliliis acute notat in L Lar. Nee quuapplicari potuerit; Cur autem heic. medio con- dem usuas illorum centum, a primo Compensa- tractuum loco. de illa agaturi non est diis ille co- tionis momento debet; quia sorte extincta, pa-gnitu, quando nihil in mutuo caeterisque pecu- lain est quoque. usiarain in continenti extingui, ni artis causis frequentius est. quam Compensatio; quarum cursus, si Compensatio esset petitio, us- quae dieitur etiam mutua petitis in ι.ε. h. t. etsi que ab objectum in judicio debitum reciprocum minus proprie, cum vox illa ptatius Reeonventio- duraret, Lil. h. t. Manifestum est igitur, Calumni. a qua Compensatio diligenter est separanda. reum non debere, quod Titius creditor ipsi vicis- eonveniat. Nam Compensatio fit ipso iure. l. 4. sim debet: ideoque si oblitus Compensationi sto. h. t. suuin habens effectum fine ulla petitione. α tum solverit. non tantum ex suo credito. quod re- ante omnem petitionem, ut L loco in parte prima mansit, actionem instituere, sed etia iii quod exposuimus; et si ad ultimum effectu in sine men- solvit, ut indebitum, condicere potest. I. o. g. r. tione ejus dc oppositione, quae fiat in judicio, per- h. t.
veniri nequeat; uti hoc sensu mutua petitio dicta SCHO LI UM. fuerit, improprie & caute intelligendo verbo: ne Saeptui diximus, distinctionem inrer ea, quae quis petitione opus esse putet ad compensandum; i se fure actionem tollunt, quae ope exceptionis. eum etiam nullo actu. nullo facto intercedento hodie partim habere usas rarione processus nostri: fiat; Unde Procurator. qui nomine domini uu- as in Compensatione usius aliquis est. Si enim opetur iure compensandi, subtiliter nihil compensere exceptionis tolleret obligationem, ut olim in stria dieitur. id est, actu aliquo compensandi ius ac- Eii jurisjudiciis, non competerent ei ectus, quos quirere; cum potius inde ab initio minus ab eo nunc habet, de quibus vide Stria v. h. t. th. 27. petatur, La . h. t. Ponamus casum, ut haec res, RESPONSIO. in qua eardo tituli vertitur. melius intelligatur. Bene est . quod tandem hujus discriminis alia Cajus debere coepit Titio ducentos aureos ante bi- quem intelligit Uv uperesse Thomasias: non deisennium, sub usuris. Titius post annum Calo vi- ω alior usur haud minus notabiler in Nopraeescissim in centum obligatus est, sine usuris. Titius sis, jam demonstraιum es ad tit. Praeced. n. T.
443쪽
Rllud bene est uon multum juvabit Autorem. Sedi intentia nostrasaltem limitationem accipiet. Nimirum manet verum: Disserentia, utrum obligatio tollatur ipse jure, an ope exceptionis. nullam iubet ut litarem, excepta doctrina de compensationibus. Ad illas alios usius vero,iamsupra respondimus in novis additionibus ad sinem tituli de condictione ob turpem causam. Exinde autem facile respondere possumus ad novam objectisnem Autoris, quae provocaι ad n. 7. tituli praecedentis.
Age videamus. Ita Pero ibi ratiocinatur: Simu-Ler ex intercessione conventa. non utatur eXCelstione, Judex eam ut naturaliter ac civiliter ob. igatam condemnabit.quia tacite renunciatum videatur SCto. At cuin intereessio, de iure novoeli ipso iure nulla, tametsi nulla uiatur allegatim ne heneficii muliebris, Judex nihilominus eam absolvet, d. l. Antiquae. U. f. t. C. h. d. Authent. Si qua mulier. eos. De mulierum intercessione non vidi in foro dubitatum, quin, si mulier aut heredes non provocarent ad auxilium Seti. sed alia ex causa se opponerent , condemnatio fieret.
Ego vero ad isa respondeo. peti in hae assertione Zicroris id concedi. quod est in principio quaesionis. sunt quidem isae leges Codicis, nullam esse
mulieria intercessonem, non Ount, Dicem eam condemnare debere, si hane exceptionem nullitatismon attiget. Imo Autorem opponimus Autori, scilicet verba Datim sequentia. Enim vero condemnata, post sententiam quoque, adversus eXecutionem tueri se potest auxilio Senatus-Consulti,
quod certe supponit casium, quod judex mulierem, non allegantem exceptionem, nullitatis condemnaverit. I. rt. F. ad SA. mcedis. quae sic argumento satis est, non opposita exceptione SCtitam a filiosa milias quam a muliere, fieri condemnationem. Quippe si perseverat in processistitis non uti SCto, nihil praesumi potest, quain nolle, & fidem praeserre, quod sine dubio potest.
Ree justam subesse condemnandi rationem, nega.
re fas est, arg. I. r. in pr. depact. Hanc contradi. ctionem sutoria uno quasi halitu proditam, conci her qui potes. ego quidem nequeo. 'a. Ex hac immediata virtute Compensitionis, sine ullo dicto fictove humano, quale genus re rum, quae compensenturi esse Oporteat, intelligi potest; scilicet, ejusmodi res, inter quas est Per secta aequalitas, ita ut una alterius vice priam tere expedite sungi queat, nee opus sit aut decisiO- ne quaestionis, aut laxatione disparitatis, vel assectionis, quae discrimen utriusque facere possit: Cujusmodi exacta aequalitas vix aliis in rebus quam in his, quae fungibiles dicuntur, & pondere, numero, mensura constant; imo sorte vix aliter invenitur, quam in pecunia utrimque debita, vel in rebus ejusdem naturae, quando in genere de bentur, ut cuin utrimque debetur equus, utrim que bos, non hic aut ille equus vel bos. sed bos. Vel equus in genere: Nam in hoc hove aut illo bove vel equo, semper aliqua est inaequalitas ct affectio: imo inter vinum & vinum, oleum re oleum, frumentum ac frumentum, si in specie debeantur; vix unquam non aliqua est inaequalitas; quae sactum arbitri unque hominis requireret, quod, ut dictitan, non admittit coinpensatio. Λdde Wissen bachium ad h. tu. th. r. ubi. quo sensu in actionibus restitutoriis. quae de corporibus agunt, ut Rei vindicatio, Commodati, Pignorat itia, similesque, locum habeat compensatio, quod di a nobis explicitiam d. loco ad Instit. 3. Immediata illa eompensandi ratio, vult et iam, ne debita sint illiquida ct controversa, cum alioqui factum hominis sit necessarium, ad aequalitatem utriusque debiti constituendain , quod viae operationis, quae fit ipso jure, contrarium est,et vlt. C. de Compensar. Ideoque in talibus opus est Reconventione; Quod si in eadem instantia inpensatio moveatur, di res altioris est indaginis, Judex eain praeteribit, ct tu aliam reiiciet in stantiam . quae est sententia d. I. ult. Forte nonnihil est diseriminis inter illiquida & con.' Ten labimus tamen conciliationem eorum quae ab Autore hie dicta sunt. Mulier δε iei rasione se tueri Potest, de debet, aut opposio exceptione Scii, si pro marito non intercessit, sed pro alio, instrumento publice eonfecto Ze a tribus testibus subsignato, ex praescriptione scilicet L Antiquae. U. I. a. h. ad Scium Hyejanum; avit exceptione nia Maris. in intercessone pro Marito, aut in alia non ex praeseripto dictae l. v. facta. Effectus in utroque easu est talis: Ec quidem in priore Mulier ex fideiussione conventa non utiatur exceptione; Iudex eam eondemnat, adhuc ea uti potest adversus executionem, Sc Judex succurrit; ast illa non utitur, & Judex sententiam suam exsequitur: in posteriori easiu, Mulier nullitatem negocii opponit, Iudex eam absolvit; in mulier eam non opponit, Iudex, quod nihil a tiam esse videt, non condemnat. Uidetur adeo adhue superesse aliquis alius, quam ille, quem Illustris Adversarius admit
444쪽
imversa: Illustratur tamen haec res per ea, quae seqnuntur.
Maribus nostris. si actor petit debitum per processum ordinarium . etiamsi intentionem suam
postea per documenta probaverit, reus ramen exinceptionem compensitionis Probaturus, etiam per testes aut iurisiurandi delationem id facere pol. erit. Si vero ereditor per processumsummarium executivum petat debitum, non nisi per alia docu-- menta compensatis probari debet. Cons. not. ad Straueh. XVII. IO. p. 193.
Ita Carpravius P. r. L 8. D. i3. I 4. Is. Astud nox quidem nihil certipraeseriptum; vel, quo sciam. receptum est. Distinctio tamen interprocessum ordinarium t ummarium, sine dubio valebit; In summario nsn habebitur ratiocimpenstionis,ni 7 in continenti probetur, ut es notissima praxit. Esprobatur a Sandio I. 8. 3. vers Reliquae quoque except. Hinc etiam in oppositione contra declarati nem impensarum, non admittitur compensatio debiti, contradicente adversario, ut Curia refripsit
ad libellum supplieemnernardi Johannis de Ur ies. 3. Sept. i679. Ied arresto pecunias detinere nihil
Netitum est. a. a I. Mart. i6So. ad lib. Υbr. Just. Hei In ordinario processu videtur apud nos d singui, utrum Conventio. interlocutionit ad probandum egeat, an uris tantum sit, ut siue interiscutisne statim de latur. Si non fiat interlocutio propter eon entionem, ET Compensatio facti fit. Propter eam non fiet int erlocutio, sis ad aliam inis flant iam remittetur. Interlocutionefacta. Reus
ad probandam Compenseιionem indisin teper in . frumenta vel tes es admittetur, etsi actor nihil
quam infrumenta produxerit, modo intra rer-num probationi hine inde praefixum, is debitum non sit illi quidum. hoe est incertae quantitatis; quod plane viam Compensationis aversiatur ; Unde liquet, debita controversa posse compensari. A intra terminor ordinarii procusus probata fuerint; Illiquida, quorum quantitar adsue iuvenienda es, nullo modo posse Compensiatione tolli. N. ADDIT. Nulla hie lis inter vos. Loquor de moribus nostris. Autor de Da patriae moribus. Quod tamen requisitiun ita non est aeeipiendum, quasi quaelibet contradi stio rem faceretilis liquidam: modo judex, sine longiori indaginerem cernere possit; inania κρεσφυγem, quae nunquam desunt, compensationem summinare
nequeunt. Ideoque potest etiam compensari. quod est huins generis, etsi cum adloretis eo nomine contestata sit, L X. h. t. q. Sed ut vere illi quida & controversa repridiant huc remedium, ita nimis subii e est, quod aliquos ea natura compensetionis.1 fillum . Olligere. ix in Foro contendere memini; postquam illiquidum di controversum debitum, Iudicis ODfidio deeisum & ad liquidum redactum ell, usui asdebiti adversi & liquidi. extinctas ilites ligi ab eo tempore. quo in rei veritate mea pecunia iam fuit debita, tametsi causa mea controversiis &ealculi tricis aliquandiu fuerat implicita. Sed merito non suit ad inissa subtilitas illa in Foro. Compensatio eni in emee inii habere non potest ab eo tempore. quo debitum non erat habile ad compensandum : Atque ut sallacia hujus intentionis melius detegatur. Observanduin est, vim compensationis. qua Operatur ipso jure. non consistere in eo. quod aptitudo coinpensatoria debiti ex post saeto. ut loquimur, detecta retrotrahitur ad primum initium debiti; sed quod debitum ab eo primum tempore, quo vere fuit aptum ad compensandum, virtutem illam obtinuisse ponilur, eique tribuitur eris us extinguendi debitum reciprocum, antequam in judicio moveatur. Quod non est liquidum, non potest compensari; proinde ab eo demum tempore, quo liquidum est se finiti, vim compensandi habet; vis ipso jure operandi. non fingit fuisse liquidum, quod tale non erat, nec proinde est ectum ei dare potest liquidi. quando non suit liquidum. Debitum igitur antequam sit liquidum, non potest exintinguere usuras adversarias; sed jus compensandi incipit a tempore, quo decisa controversia dc incertitudo sublata est. eaque est sententia d. l.
ult. C. h. t. nec aliter omni die servatur.
s. Ad illustrandam hanc via in operandi ipso iure, reseremus exemplum. ct quaestionem Juris inde resultantem, cujus similes frequenter usu venire possunt. Curator liberorum cujusdain mercatoris vinarii, petebat centum aut circiter pro vino a defuncto vendito; Heredes debitoris, qui suerat eonduistor vestigalium, volebant compensare sere sexaginta florenos pro vectigali.
quod destinetus adhuc debebat. Λictor repliczbat. ei debito este praescriptum per legem generalem . ve stigalium conduistoribus pnescriptam, artis. IX. qui dictat; Publicanos debita sua petere debere intra bimestre spatiuin; ni saciant, privari jure paratae executionis; finita conductione.
445쪽
debere adhue peti intra idem tempus bimestre, extinetum primo reciproci debiti momento: sed si ib poena amissae actionis, , paene van verse . tempore petitionis quaerendiura suit, an hoc reci-Hoc autem posterius bimestre spatiuin, tempore procum debitu in esset habile ad petitionem: Cum judieii incepti in illa causa, pridein erat elapsum. non esset, inde ab initio reputari retroque currere Duplieabat reus: Quo tempore debitum vecti. non poterat. Atque ita iudieatum. ix Oinissagalis mihi competiit. tuum creditum iam natum eo inpensatione, Reus est condemnatus. in causa erat: ideoque eo ipso tempore, quo tu mihi ve- Iohannis Hixenii Curatoris liberorum Andrea 'igni vicissim debere et isti, tuum ereditum ad Conteri, adversur heredes Nicolai Bau; antefer concurrentem quantitatem extine una est; ita- as O. S. G1. Faeit hue, quod si Iudex rationemque de praescriptione jam quaeri non potest; sed compensationis non habuerit, debitum compen tu quod ultra sexaginita tibi debetur. tantum pe- sabile adhue peti possit. I. 7. I. r. h. t. Ergo ejus tere Dotes, reliquum jam oli in extinetum est. To modi esse debet, ut peti queat. si tale non sit, nec κρινομιον in hoc vertitur; An quod ipso jure fit cona pensari potest, ut fit in praeseriptione. Tlio- compensatio, id in eontinenti postqua in vieissi in masius hac de re prolixam apposuit animadver- deberi ecepit, in adium exercitum deducatur, an sionem, quam praetervehi non licebit; Vero tempore petitionis id, quod mutuo debetur. SCHO LIU M.
pro soluto quidem liabeatur, ut tamen eo tein is Autorem ita intelligo. Ante annos viginti mu-pore, quo petitur . eiusmodi esse debeat, ut nae. ruo mihi dedisti centum, hodie tibi emtum in mula exceptione possit elidi. Quod verius: Nain ruum concedo, hactos decennium a tere ero. Tu quaecunque per exeeptionem perimi nossunt, in mihi exceptionem compensationis opponis. quar compensationem non veniunt, ait Ulpianus in tur, an recte' Negat Auror. quia mihi eompetit Lr4. b. t- Idque indistinete, sive post nativitatem hodis replicatio praescriptionis, quamvis ea- reciproci debiti. sive ante ea in nata sit exceptio. dem mihi non competebar, eum centum tibi mutuo
6. Quid enim ' Debeo tibi centum ex mutuo; darem. Si igitur haec est mem Autoris. dissent Inde poli annum ex alia causa tu debere mihi ece- re ab eius decisione licebit. eandemque invenere pisti tantundem. Post in ensem extorqueo tibi dicendo, hoc ea su ideo non posse opponi praeser
alios centum. Tu mox petis tuos centum: ego priorix exceptionem, quia eadem tempore ortρ δε- oppono compensationem. Excipis de vi faetii, biti non competit. Et enim orti debiti tempore&ais; tuum creditum tibi non prodest, quia tan- compensatiostatim flubfuit. σ oblisationem pri tundem mihi per vim extorsisti; ae ita repelleris ris debitoris ipso jure Iustulis. ae ita praescripti
per exceptionem Quod metus causa. Ego; vis nem per ne variam consequentiam interrupit.
demum saeta est inde post inensem. aeoncursu u. Iusta si alia At Auroris sntentia, mallem. ut
triusque crediti lana mei quam tui; et tune com- mentem suam aperitur edidiset. Nam auod l. pensatio tuum creditum iam extinxerat: de mea 14. h. t. concernit, ilia de praescriptio, nisic sed vi potes alias agere, si libet. & est ne una contro. hocsaltem incutear, quod ea, quae per exceptionem versum. Haee compensatio facta est ipso jure, de- perimi possunt. in compensationem non veniant.bitum fuit extine uin ante vim faelam. Ergo v. g. Tu mihi centum debes ex murus, postea me. manet extinetuin hodieque. Sic ego. Sed ratio tum mihi ineu si, ut tibi centum promitterem vult, vis saeta noteat auelori, nec is retro compen. quaeritur, an mihi condictionem eret ex mutuosare queat debitu ira, quod iustissim exeeptione ad muste instituenti, compensationem opponera in irritum eessit, ideoque exceptio quod metus valeasy Negatur, quia debito, cujus gratia eo causa. compensationem excludet, d. I. I4. Ae pensationem opponis, ego fuste obicio replicati ideo debitum compensandum tempore petitio. nem quod metur cauis. Sed quid si casium form nis tale sit oportet, quod seorsiin spe statuin per muraliter P Debes mihi cemum ex mutuo, postea exeeptionem elidi nequeat: Quando ejusmodi est incipio tibi emtum v. g. ex empto debere, tu vero in praesenti, tum perinde habetur. ac si primo or- pactum mecum inis, quod is a centum petere nolis. tu debiti reeiproci soluta esset pecunia. quod est Ago tecum ex mutuo; opponis mihi exceptionemi o jure compenserit Verum si tempore peti. compensationis; replico, quos pactur fueriι met ni . exceptione per se tolli queat, tunc illa reis eum de non petendo; an replicatio mea tollet exputatio non habet sundamentum. Sic igitur de. ceptionem tuam' Ita videtur. arg. d. l. t 4. h. t.
bitum Acturis in nostra quaestione, non fuit actu °osub o. Nam quamprimum tibi centum
446쪽
ex empto inees debere, ira iure sublata fuit tua
obligatio ex mutuo, o adeo pactum, sive statuas, id fecundum mores Romauor ope exceptionis tollere priorem obligationem, Me secundum morer
nostros ipso jure. tamen hoc in casu fuit frustra. neum, quia nihil quod tolleret adfuit. Uti enim
obligatio mea ex empto ruam obligationem ex mutuo sustulit. ita eodem momento tua obligario ex mutuo abstulit meam ex empto obligarionem: um
de sequitur . si revera nihil ex empto debui tibi.
nec tuum pactum de non petendo, qua ex empto tibi debeo, ullam ineaciam habere posse , cum non entis nulla sint aecidentia ἔ adde argumentum l. io. g. l. h. B qua Autor inde notat Fut. a . ,
Trer easus Proponit Thomassur. Primur est maximi usus, s convenit eum exemplo rei judicara, quod nos dedimu/r de quo iudicandum ex iis, quae diximus. Secundus caseuF male ad hoc qum tum ab illo proponitur; ponit debitum priustiustum s posteriur nutu contractum, debueruus esse tres termini. debitum prius justum, posterius aeque justum, deinde metur ad dandum Matur, urnor retulimus hae thesi 6. Tertium exemplum benesubductum est. habent tre/ articulos, duplix debitum, ἐπ pactum liberatorium. Cogitur fateri Thomasius, eum, qui promin se nonpulimrum debitum, boe ipsum eo ensando recuperare non posse, ind. l. 14. quae dimιtat tu contrariisum, furis EF aquitatis solidum examen utilio mom
Ierrepossunt. B tamens hoc casu compansmiis non potes fieri. contra fidem pacti, sicut profecto non potest; manifestimes, in careris exemplis eam nihilo magis esse admittendam. N. ΛDDIT. Regero I. Primum exemplum non convenit eum exemplo re judicatae, quod attulerat Aulor. cum ego loquar de exreptione praescriptionis, Auroris casus δε exceptione metus, de qua Scholium meum
non es fisiicitum, sed tantum de praescriptione.
Et easursum etiam aliis in capitibur diversi mi. II. Si esset convenientia, mea ο ectionet de priamo casu, ad quas nihil respondet Autor, obstarent etiam rei ilii judicarae. III. D secundo exemplo nihil afrtur, cur casur, quem ego formavi, non magis quadret ad exponendam d. l. 34. is omnino nihil vel in ipse lege reperitur, vel ab Aulore afuetur, eur in caseu legis debeant esse tres termini Ge.
IV. In tertio caemplo, initio mentem meam non
ingenue explicat Autor. Is qui dicit ut ego: Ita videtur, sed subsisto. Nam Sc. non constretur
priorem sententiam . sed asserisItem rarim dubitandi Pro uva parte. V. Igitur debui tautor ad rationer dubitandi a me pro altera parte adductar, aliquid saltem respondere, quod cum non fecerit, meliori jure i poteram occinere, quoa ear conmeatur. VI. Nee illud omittendum s. quod ipse Autor in easu rei judicata referendo Ido variet, quodprofecto indicium es non optimae causa in ista re iudicata. Nam in priore edi-xiona praelectionum anno 1συ. publicara . plan aliter legitur: Debeo tibi centum ex inutuo: Inde post annum ex alia eausa tu debere mihi ecepisti tantundem. Post mensem extorqueo tibi accepti. lationem mei debiti. Tu tamen mox petis tuos
centum ope testium . ego Oppono compensatio.
nem, sectam cis annum a tuo credito. Excipis de vi fusta. Ego; vis demuin facta est inde post mensein, ct tunc eompensatio tuum creditum m exryaxerat: de mea vi potes alias agere, si libet. α est faetiim controversum: Haec con pensatio tacta est ipso jure . debitum fuit extin-Ehimante vi in saeiam. Ergo manet extinctiun hodieque. Sic ille; tande s coactus est Rutor posea verbum mutare in responsio, ad easium δε- eundum. Nam in ilia responsione scriptum lego sDebuerunt esse tres termini: debitum prius πι- fluin, posterius aeque justum, deinde iurans ad ILberandum illatus. Nunc vero legitur ficundum
correctionem textus: deinde metus ad dandum illatus
T. CaeterunI, ex qua causa debitum oriaturi etsi ex rigore luris peti nequeat, quantum attinet ad Compensationem, non distinguitur, adeoque naturalia tantum dehitis recte compensantur. l. 6. h. t. si me stat. I. pr. T q. de Pacti3. Quod auteti in ditem debetur. non recidit compensationem, quia nonduin exigi potest. ι. Ziv pr. h. secus est. si dies adlectus sit execntioni, non obligationi: nam qui sententiam obtinuit, intra quatuor inem ses dilationis eausa damnatis indultos, conum. lus compensare potest. l. 86. s. t. h. Culpas ct d bita ex maleficiis etiam, si pecuniaria sint, ut Fu ti. injuriarum, compensari possitne. I. o. g. 2. b. r. Sic dolus cum dolo competi latur. I. . de At mat. Exemplum aliud est in I. ult. νώ. α eo, per ρο- fact. Eodem pertinet in riarinia quotidiana corn-pen finio. Graviora crimina compensationem ignorant. sed auctores utrimque meritis poenis 1lint adficieruli, I. s. F. f. D. ad L. Iul. da Adust.
Sic Vir. qui pudicitiam ab uxore exigit, si ipse
eam nou praestet, res ob compensationem inritui
447쪽
eriminis inter utrosque non communicatur, sed solvere non possunt. adhue. quod ipsi vicissim de-
uterque damnatur. d. I. s. quod nec aliter est, si bent, exigere possent; vix eredo, compenserio contingat. Virum & uxorem in mutuam indul- nein negatum iri, nec quod de Kalendario a pulgentiam ultro citroque consentire, cujusinodi Veteres cautum, hoc ad faenebres pecunias stipu- 1lagitiosae conventionis exempla non desunt. Ab lationibus interpositis & traditis instrumentis eo. quod mutuum adulterium compensatione contractas, esse transferendum. Jusior est ratio
non tollitur. dissentit Innocentivr III. Pontifex. exceptionis in vectigalibus, ' in frumenti vel olei in e. vlt. x. de Adult. ait l . Wissenb. th. s. h. publici pecunia, in tributis, alimentis, fideicom Enimvero eli aliud quod Pontifex ibi docet: missis, & pecunia statutis sumptibus destinata. Caus uri divortii a balteio instituendi, illo casu ces- quae traduntur is d. I. s. de quibus videsis DOnel-
sue, docet Pontifex, notrinale, ut opinor; de Poe- tum ad Lean s.
na eriminis ibi non agitur, quod nobis est propo- 9. Ressiit locus de personis, quae compensarcsitum: sed pecuniaria erimina, publica licet. possint. Et est regula . Unusquisque credito.
omnia compensamur, ut est Annonae crimen. l. rem suum eundemque debitorem summovet. fir . b. t. quod est pecuniarium, La. g. vlt. L ad L. paratus est compensare. I. a. h. etsi juraverit. ADL de Mn. luturum. per ea. qua de Vi compensationis pariSCHOLIUM. cum solutione, dicta sunt ex L at. b. I. 4. C. b. t. In eriminibus disingue interesse privatum a Wisse lib. ad h. t. th. 4. Intelligitiir aut ein quis-ζblico. Ratione illiu1 compensatio admittitur, que compensare. quod sibi. non quod alii debetur.39. & l. 47. Solui. matrim. cap. ult. de adult. nec contra alium, I. g. h. t. Adeo ut haeres non non vero ratione hujur, d. l. 3 g. s. patiatur compensationem ejus. quod ipsi iis coli .
RESPONSIO. res debet. I. is in pr. h. t. Sed filiussam. recte LoeutI sumus de crimine, qua rati. e ur anim compensat. quod Patri debetur. Ob vinculum uni-adυersio ad Remptibi. spectat. Verum es inte- tatis personalis, quod facit patria potestas, morim, quod monet Thomasius . eoque pertinet id do caveat. Patrem, quod egit ipse, ratum esse ha- quod dixi. adulterium utriusque coniugis divortii biturum, Ly. g. r. h. Procuratores, ct 'I uto es, causam tollere vi compensationiι; acita in aliis. suo nomine conventos, non posse compensare. N. ΛDDIT. nee vice versa pati compensationem ejus, quod ειν bie iterum eo entimus. domini aut pupilli debenti ex d. I. p. C. s I. pen. g. Infiscalibus debitis habere locum Compen- D. h. t. manifestum est. Sic etiam qui alium sus- sationem, docet Ulpianus in I. la. h. t. Limit cipit defendendum pro illo intervenit. notatio addenda ex I. I. C. h. t. quatenus eadem Mario potest compensae quod actor ei debet: Saepe ita quae petit aliquid . debeat, hoc est, idem Curator usu venit; Primus pelit a secundo mille flcire. in certo loeo rei fiscalis, vid. GOti Osr. ad d. l. t. ne nos. Reus excitat Tertium, cui primus tantun ' eonsulto rerum fiscalium e promiscuis compen- dein debet; Hic pro illo intervenit eumque deis sationibus oriatur. Debita Rei publ. seti civita- fendit; Admissus ad defensione in opponit ei com-tis, etiam compensantur, LI. C. h. t. sed exceptio- pensationein . . Noli audituri quia causa est alie nes ibi sunt plures. Prima est. si ex Kalendario na. Et ita ludicatum inter .aeum isaei cum debeatur, hoe est pecunia scenebri, ut omnes in- uxore, coiitra Annium Hannonis intervenientem terpretantur; nam Kalendarimn est liber ratio- Pro Merico Meriet, N. Martii 186. Rursus interniam, in quem foeneratii ix pecuniae, computato Johannem Hilarii, GJohannem Nicolai Chirum ad Kalendas scenore . reserebantur . Probante gum Diueranum intervenisutem. suo EM. tesse Brisso mo de C. S. ad illam vocem An hoc hodie Nauta in decis ML ss.loeum in omni eredito scenebri civitatum habe- io. Sed Procurator in Rem suam, qui dona-at, equidem dubito; Quando non Κalendariis, tam . venditam, in solutum datam. aliove titulo sed propriis instrumentis singulae crediti species proprietatis aditonem trahet translatam. quia i eontinentur; Durum certe laret. si nostrates aere cO domini habetur. recte compensat id quod pri- alieno mersae civitates, a creditoribus suis. quibus in aevo creditori debetur. etiam post litis contesta-
. Cons tamen de compensatione ratione tributorum ordinat torum. dcr Bartholomaei-und tar Stello
448쪽
fioneio, LIS. h. t. ubi illud reiam subintelligimus,
nec ut verba, pos litis contestationem, excludant tempus ante litem contes latam: nam & tunc ceIsionarius habetur loco domini, l. s. de Procurat. α datur ei persecutio pignorum, quae cedenti competebant, I. 6. U I. 7. C. de O. T A. proinde compensare potest, supposito eo, quod I liuina. sius hei e monendum putavit.
Concedimus, si denuntiaverit debitori cessio.
nem sibi factam, Struv. h. t. ih. 26. I . 6. aut, quod videtur perinde esse, actione utili debitum petie. rit, arg. d. l sq. de I rocur. Wi enh. ad h. t. n. ro. Pol est eliam dici, verba, post litem contestatam, d. I. g. ideo esse inserista, quia vix est, ut Compensatio a Procuratore in rem suam, aliter quam post litem contestatam Objici possit. Praesupponit enim Reconventionem, ut ipsa l. ix indi)at; ex. gratia, Primus cedit Secundo debitum mille floren or uin, quos Tertius debet Hie conventus & litem contesta.
tiis, i stituit reconventionein, ct ait, sibi vicissim debet i a Primo sexcentos, ideoque se tantum ad quadringentos teneri solvendos. Secundus replicat . illos sexcentos pridem alio debito paris
quantitatis esse sublatos: atque hujus replicatio. nis vix aliter, quam Post litem contestatam, usus esse potest. ii. Sed an cessionarius etiam patitur compensationem ejus, quod cedens vicissi in debet cesso, id est ei, contra quem cessio data est ' Plerique distinguunt inter cessione in ex causis onerosa factaua, ct ex lucrativa. Ex hac pati debere coinpen. sationem, ex illa non cogi; scilicet, quando agit utili actione suo nomine: Si dii ecta agat nomine cedentis, omnino pati debere compensationem, ne debitoris conditionem faciat deteriorem; Ita
Di istores communiter tenere,iestatur ipse ita senti. ens issenbachius ad h.t. th. ιο. Aliter Thomasius.
Malo adpretionem contrariam, absolute V abr.
que disinctione hujus f sequentis positionis, defendere, per ea, qttae ad Stratich. d. l. pag. l94.
Recte,per ea, qua sequuntur. Secundum illam quippe Communem, semper erit in potestate Cessionarii, conditionem debit ris sacere deteriorem, auferendo illi Compensationem; si quidem in ejus arbitrio est, utilem, loco directae, actionem instituere. Natura compensationis uua videtur euavi recipere diluacinopem
onerosae aut lucrativae eessionis, ut exemplo patebit. Primo debebantur sexcenti a Colono suo; cumque aliter hic solvere non posset, Primus in solutum accepit instrumentum reverseis, quo alius Emptor eidem colono sexcentos debebat. Hos Primus ab emptore petiit. Hic ait, Co. Ioniis mihi vicissim debet trecentos, & jam debebat tempore tuae cessionis. Hi trecenti, quos mihi debebat, ipso iure minuerunt creditum ipsius ad trecentos, non potuit tibi plus cedere quam ego ipsi debebam, idque sine discrini ine lucrativae, an necessariae cessionis, quae nihil mutat in virtute compensationis, ipso jure operantis. Non dubita.
vit Curia nostra in exemplo relato, quod erat Onerosae cessionis, admittere compensationem ejus,
quod tempore Cessionis a venditore, liquido emptori debebatur, in causa D. T. ab A. contra Nicorilaum 1 heotardi. ante ferias omnium Sanct. IDy. ra. Quin etiam placuit in eadem edus, quod venditor emptori Zebere coeperat post cessionein, ante intimationem factam emptori. id esse coinpensandum; quia neglectus intimationis a cessio. nario cominissus, conditionem debitoris non potuit facere deteriorem. Qnippe, quod venditor emptori post venditionem debere coeperat, inter illos quidem tacito consensu pro solutione . cujus vice sungitur compensatio, habitum suit, ocsine suit debitum reciprocum, alteri debito minuendo comparatum. Excipit Faber ad I. 4. t. ar. def. s. Id quod dicitur, compensationem habere vim solutionis. id obtinere, cum exceptio compensationis objicitur. Primo, exceptio compensationis, non recte dictum; dein, verum est,
debitum quod compensatur, eo tempore, quo Objicitur, debere esse habile, ut antea dictum: Sed cum tale tune reperitur, effectum ipso jure operandi retrorsum exercet, ab omni tempore, quo
debitum suit habile ad compensandum, ut satis
probatum liquet ex I. o. s. t. I. l . N LEI. h. t.
13. Quid si secta fuerit Cessio post in jus vocationem 3 Calus in jus vocaverat Titium pro ses-qllicentum florenis. Hie ab alio Cali ereditore cessione in aeeipit in parem suinmam. In Judicio litem suo nomine contestatus, in responsione deinde seripta, objicit compensationem nominecessio; Actor illam admittere debebat; ct admisit hae lege. si retis solveret impensas litis, eo quod ipse Actor scire non potuerat, hanc ei causam OPIositionis esse suturam, quae studiose, ut appareat, a Reo quaesita suerat. Recusantem Reum.
admissa E apeusatione, Curia condemnavit in impensa ,
449쪽
i inpensaia in causa Iacobi adama, contra inpium
ι4. Porro ejus lententiae, quod Cessionarius pati debeat Compensationem ejus. quod cedens debitori virissim debet. limitationem non insub. ii leni, o late paleiatem, habet Anton. Faber in redem loco: si Ce si arius generalem hypothe. cam habuerit in bonis cedentis. ante cessionem &ante eontractum illud debitum . de quo agitur compent indo: tunc stil. hane ad ionem eelsam sub generali hypotheca comprehensam fuisse. quam cessionarius etiam citra cessionein utili hypothecaria persequi potuerat, inquit. Quo jui e Creditori semel quaesito, nou fuit in pote ita. te dehit oris, contrahendo cum alio. jus creditoris hypothecarii sui sacere deterius. aut illud no. men ipsi obligatum diis inuere. Consensum ad-ltibere videt ut huic limit. tioni, non examinatae tamen, sandius in lib. I. tit. /7. de . 4. in . Tametsi ex rationibus ab illo in specie paruit
dispari subductis. colligi poterat, ne in hoc quidem c., sit subtilitatem istain esse admittendum. In specie, quam decisam reseri, Creditor nactus est hypothecam omnium bonorum: postquam natim est nomen, de quo compensando agebatur. Hoe nomen Creditor hypothecae generalis. dice-hat statim ac sumnius natum esset, sibi fuisse deuinciunt, ut erat; Curia tamen censuit, inpensationem debiti antea extantis, ei statim fuisse apisplicitam ipto jure . Plane est eadem ratici in deis bit O postea nato: nam ratio Fabri consistit in jure hypothecae prioris, quae Per secutam compensa tionem non potuerit imminui. Id Curia nega-v.u censuitque illo ira instanti, quo nomen hoc na.' tum est, cum eo etiam natum G ortum fuisse jureompensationis; quod per hypotheeam non fuit sublatum: sicut solutione per debitorem facta, prior Cieditor utili hypotheearia in nummos
amplius non ex latues agere non potest, ut alibi dicendum, & notum est; ita nee effectum Compensationis ipse jure perpetratae, hypotheca Creditoris prior impedire posse videtur. Nec memini, aut in modo relata specie, aut unquam alias, negatum esse e inpensationis ei sectum propter antiquiores hypothecas. Quid enim Z habent duo patressam. rationes ultro citroque. Titius ex variis nominibus duo millia debet Cato; hie iterum mille
quingentos i itio. Fit concursus Cati creditorum. qui per utilein hypothecariam duo millia petunt a Titio, di sorte jam olim petere potuerunt. Λnhie tam a eos ad calculos vocare non potest. ut
compensitis mille quingentis . reliquum solvendo defungatur 3 In civile sciret hoc negare; nec dubium, quia Titius conserendo latim debet, cum
alterius credit, concurrentes quantitates cominpensare queat. ut sit quotidie. Secus est, si quis
reditorum aliquam rem debitoris emat. pretiumque coinpensere velit; hoc enim frustra agit, eum & in pecuniam salvain utilis hypothecaria, ct in rem ipsam directa. detur Creditoribus. is. Secundum haec, rationes in specie quam Curia decidit . eaede in sues, quae adversus Fabrisententiam militant, nee utemur nimia su hiilitate Fabriana; Verum in cessione, quae fit ex necessitate Iuris, aliud Curiae nostrae visum suisse, tradit Sandius d. tu. def to. Exemplum; Duo coheredes erant, quorum alter in divisione hereditatis accepit nomen mille floren Oriam, quos ego delaucto debebam. Hos petit partim tuo, pamtim nomine coheredis cesso. Coheres mihi vieissim debebat quingentos. Dico illi, Tu quingentos petis a me nomine tuo; s)lvam; Quingentos reliquos petis nomine cessa coheredis tui. qui mihi debet qu ingentos; hos volo coinpensare cum quingentis, quos ego illi ut coheredi debeo. Repulsus est, probante Sandio, dum a Reconventione ad Coinpensationcm argumentatur; nainde illa satis constat. si quis ex necessiria causa factus sit Procurator in rem suam, eum si agat, non posse reconveniri, t. V. in . de Procurat. Reconventio G Compensario pari passu ambulant. ait
Sandius, s Compensatio vocatur mutua petitio: quod ultimum est equidem verum; sed quamdiverso sensu, inpr.6t. dictum est. Evidentissima disserentia est eadem, quae toties raposita, pendens a τῶ IPSO JURE; quod Recon ventio
sit Actio reciproca, diversam a Converatione faciens Instantiam: Secus ae Compensatio, quae nee est actio, nec proprie parit exeeptionem, multo minus instantiain diversam. Reconventio nullum retro effectum habere potest; secus ae compensatio, ux habuimur. Reconventio fit de omnibus rebus, seir corpora sive quantitates sint. Compensatio contra. Reconventio fit etiam de debitis controversis; Compensatio nequaquam.
Sed eaput rei est. quod vompensatio objecta, debitum retro, ac inde ab initio extinguit; quod minime est in potestate Reeonventionis; Dehac nullo modo praedicari potest . quod Sandius in d. de . . . de Coinpensatione dixit; Simulae natum es nomen, ita Dir assectum, ut ad concumrentem quantιtarem ira iure perimi potuerit.
450쪽
Reconventio nihil operatur, nisi postquam instituta fuit. Debitor, qui compensationem objicit
cesson. trio, sic ait; Meus creditor non potuit tibilus cedere, quam ipsi deberetur: Atqui non de-ebam plus, quam quod ultra suminani concurrentem supererat. Haec ratio non mutatur ex qualitate cultionis, quae sue onerosa vel necessaria, sive lucrativa aut voluntaria suerit, non potest eis cere, ut debitor plus quam revera debuit, debuisse dicatur; ne quidem in casti, quem Salmdius excipit; qui est cellionis inter coheredes fa- me; quoniam haec res inter coheredes acto, nihil inutat jus ipsum crediti, neque debitoribus. aut creditoribus, hereditariis praejudicat, ut ad tit. D.
Famit erciis. n. s. probatum est, ac evincit i. s. d. tit. Caeterum, H maxime placeat exceptio cectionis inter coheredes, ob necestitatem Juris Sevitandam confusionem inter coheredes, quae satis frequens & notabilis. inde fieret, non est tamen, quod idcirco in omnibus, quae titulo fiunt Oneroso, cessionibus voluntariis, idem jus statuatur. Magis placet ampliatio aequitatis com-
pentandi, quam Sanditis idem habet in des a. d. rit. Seis. ii qua actio plus semel cessa suerit, debitorem posse coiia pensare, quod singuli cedentes ei vicillim debuerunt, quia in pluribus est eadem ratio. quae in singulis, ut est judicatum ae
16. Cessare dicitur Compensatio in Deposito,
atque in immobilium retum invasone, quo iun-su, diximus ad tit. I. de Action. uJodis lin. eX quibus apparet, accurate loquendo, hanc non tam esse exceptionem, quam admonitionem, naturae depositi ac invasionis bene convenientem, scit. ne ullo modo negetur restitutio; nec quidem exceptio erit haec proprie di ista, si capias, ut alii, α
it noster Wissentachius usuin ejus exceptionis concipiunt, ad n ult. h. Finge, ait; rem meam valentem eentum deposui, &vis, ut quod tibi debeo, coinpensetur cum eo, quod mihi ex causa depositi debes. Non es audiendus. Non est, inquam, haec exceptio, quia non pertinet ad regUT 1 T.
lam coinpens tionis: Nam corporis sive speciei
quant Diovis aestimatae, nullum esse compensationem. Verius est, & probatur judicatoque firmatura Sandio ae tit. ι . lib. I. def. r. Haec ita, si species sive res corporales sint depositae. Venutis non ad restitutionem ipsius rei depositae; sed ad aestimationein rei deperditae, vel deterioris saetie, agatur, nillil causae videtur, quamobrem nota admittenda st Compensatio, ex d. l. vlt. Id illic omni modo agitur, ne fides restitutionis eludatur ; quod ne ob impensas quidem in rem depo- . si tam factas, permittendum videtur, ut tameucautio de restituendis impensis, exigi posse videatur , per 'L pen. in M. cum Auth. I qu. C. Deposit. qua de re locus est proprius ad tit eq. Nullus igitur est exceptioniis proprie dictae usus in hoc deposito 3 Potest dici, quando res sungi biles, inprimis, quando pecunia deposita est; quoniam
haec res eii habilis ad compensandum, ejus quO-quc restitutionein praetextu compensationis non
posse negari, ct hanc posse tueri speciem & vim excoptionis, facile potest intelligi. II. PR. aeterea cessat Compensatio . postquam semel objecta & improbata est a judice , tunc enim locum hahet exceptio rei judicatae, l. 7. s. l. h. t. Multo minus si probata sit, esse minaque suum perimendi debitum semel obtinuerit, iterum ad aliud debitum perimendi uia objici potest. ut Sandius, etsi per se manifestimanum, re iudicata Curiae probat. d. tit. 17. def. r. Quid autem. si Iudex Compensationem praeterierit, nullamque ejus rationem habuerit 3 Salva manet petitio; nec enim exceptio rei judicata tune objici potest, ut docet Ulpianus in L l. 7. s. r. Denique
inpensatio, si convenerit, ut certae petitioni opponeretur . cestat extra illam causam , eoque pertinet, opinor, quod Ulpianus habet in L N. f. de Compensat. ubi: Si cui petitioni sp eialiter destinata est Compensatio, in caeteris nouobjiciatur; etsi haec paulo secus accipit Sandius
I. Continuatio, re an depositum Ist rerum immobilium, remi ve. II. Sequestrationis desinitia exposita, s usas ejus determinatus. III. Divisio in Voluntariam cs Necessariam. hujurussus ea jure Rom. IV. Conclusiones inde collectae. V. Pecunia quoque sequestrationeus dari posse. VI. Imo dari casus sequestrandi pecuniam, non comprehensos iu l. un. C. de Prohib. sequestr. pec. quorum primus occasione concursus Creditorum. VII. Hujusmodi